De belofte van Hendrik VIII.
Debaardenvan
Frankrijk's en
Engeland's
Koning.
Schertsende benamin
gen van landen.
ALLERLEI KNUTSELWERKJES.
Een historisch verhaal.
Naverteld door
Elsa v. d. Echt.
Toen keizer Maximiliaan, de „laatste rid
der", gestorven was, dong niet alleen zijn
zoon Karei (de Vijfde), doch ook koning
Frans de Eerste van Frankrijk naar de
Duitse'Keizerskroon. Frans vroeg aan Ko
ning Hendrik VIII van Engeland om steun.
Hij vond, dat hij dit best kon doen, omdat
de Franse kroonprins sedert een jaar ge
trouwd was met de dochter van den En
gelsen koning. Koning Hendrik beloofde
dan ook zijn hulp. De keurvorsten, die den
keizer moesten kiezen, zouden door hem
bewerkt worden om zodoende gedaan te
krijgen, dat Frans de Eerste, Duits keizer
zou worden. Vooral Joachim de Eerste,
keurvorst van Brandenburg, moest op hun
hand gebracht worden.
Maar Hendrik had, onder invloed van
zijn katholieke gemalin Catharina van Ar-
ragon, koning Frans diens Italiaanse veld
tocht kwalijk genomen, daar de Pauselijke
partij tegen de Franse veroveringsplannen
in Italië was.
En daarom gaf Hendrik VIII, ondanks
de hulp aan Frankrijk beloofd, aan zijn ge
zant in Berlijn, Ricliard Pace, de opdracht,
om Joachim vertrouwelijk mee te delen,
dat alléén een Duits vorst als keizer van
Duitsland op de vriendschap van Engeland
zou kunnen rekenen.
oZ kreeg Aartshertog Karei de stem van
keurvorst Joachim, en werd keizer van
Duitsland.
Frans de Eerste was natuurlijk heel erg
boos op zijn „Engelsen broer", maar hij
beheerste zich, omdat hij niet openlijk vij
and van Hendrik VIII wilde zijn, en heel
vriendschappelijk brieven werden van de
beide hoven aan elkander gezonden.
Om iedereen te laten denken, dat Enge
land en Frankrijk wérkelijk goede vrien
den waren, vond Frans, dat hij en Hendrik
elkaar nu ook maar eens moesten ontmoe
ten. En hij drong daar zó op aan, dat de
Engelse koning tenslotte aan den Fransen
gezant in Londen de opdracht gaf om aan
zijn koning te melden, dat Hendrik zijn
baard niet eerder zou laten knippen, vóór
dat hij Frans de Eerste ontmoet had!
Daar de toenmalige mode eiste, dat de
ringbaarden voortdurend geknipt werden,
moest deze belofte van den Engelsen ko
ning, Frans de Eerste ervan overtuigen, hoe
zeer Hendrik naar een ontmoeting ver
langde.
Toen Frans dat bericht ontving, zei hij
tegen den Engelsen gezant, dat ook hij zijn
baard zou laten staan tot Hendrik en hij
elkaar ontmoet hadden.
Daarop werden de baarden der beide ko
ningen hoe langer hoe langer, want aldoor
werd de ontmoeting verschoven en uitge
steld. En de dames en heren aan de twee
boven vonden het verschrikkelijk, daar de
heren nu óók gedwongen waren, hun baar
den te laten staan!
Kort en goed het werd een onhoud
bare toestand, temeer daar ook de koning
in van Engeland over do lange baard van
haar gemaal toornde. En op een morgen
nam Hendrik een kloek besluit, en liet zijn
baard knippen! Hij bekommerde zich dus
verder in het geheel niet om de belofte aan
Frans de Eerste gedaan.
Maar het bericht daarover bracht het ge
hele Franse hof in beroering. Alleen Frans
bleef ogenschijnlijk gelaten, en vroeg al
leen aan den Engelsen gezant Thomas Bo-
leyn, of hij onlangs een gewichtige bood
schap uit Engeland gekregen had. De diplo
maat antwoordde ontkennend, en de ko
ning deed, alsof hij met dit antwoord te
vreden was.
Zijn moeder echter, Louise van Savoye,
dacht er anders over, en eiste van den En
gelsen gezant een verklaring van de woord
breuk van Hendrik VIII. Boleyn gaf nu
toe, dat de Engelse koning zijn baard had
laten knippen, en voegde er heel handig
aan toe:
„Wat bleef mijn koning anders over te
doen, nu zijn gemalin lange baarden ver
afschuwt? De neus van een dame is toch
voor elk edelman een bevel!"
Daartegen kon de moeder van den Fran
sen koning niets inbrengen, en over het ge
val werd voorlopig niet meer gesproken.
Ook Frans liet zijn baard weer knippen,
tot grote opluchting van de hovelingen.
De ontmoeting der twee koningen had
pas zes jaren later plaats. Zes weken vóór
zij elkaar echter ontmoetten, lieten zij hun
baarden groeien, om zo te doen, alsof zij
allebei hun belofte gehouden hadden!!
MICHIEL, MARIANNE, UNCLE SAM EN
JOHN BULL.
Hoe deze vier „mensen" ontstaan zijn.
door
Mevr. M. Jansenv. Deventer.
Misschien hebben jullie in de kranten
wel eens gelezen over Michiel en Marian-
ne en John Buil. En wie heeft nooit van
Uncle Sam gehoord?!
Jullie weten natuurlijk wel, dat het geen
echte mensen zijn, al worden ze ook als
personen afgebeeld.
Weineen! Het zijn landen!
Michiel is Duitsland, Marianne Frank
rijk; John Buil Engeland en Uncle Sam
Amerika.
„Ach, dat wist ik allang!" roep je mis
schien heel verontwaardigd uit. Goed, stil
maar!
Wisten jullie echter, hoe die namen ont
slaan zijn?
Ik denk van niet, en daarom zal ik jullie
er wat van vertellen.
Michiel is 120 jaar oud.
Michiel zie je hier afgebeeld als een jonge
man, maar toch is hij al 120 jaar oud! Hij
werd tijdens de Duitse Vrijheidsoorlog ge
boren. Wie zijn „geestelijke vader" is, met
andere woorden: wie hem uitgevonden
heeft, is niet bekend.
Hij werd en wordt nog steevast afge
beeld met een soort slaapmuts en een lan-
Michiel
Marianne.
ge pijp, en hij zag er wel wat slaperig uit,
hoewel hij toch eigenlijk een beetje 'n
krachtpatser was!
Alle kranten reisde hij door, en eigenlijk
doet hij dat nog, vooral in humoristische
bladen. Trouwens, dat doet Marianne, Un
cle Sam en en John Buil ook.
Vroeger werd Michiel als afschrikwek
kend voorbeeld gebruikt, maar dat is wel
veranderd. Michiel stelt gewoon Duitsland
voor, méér niet.
Marianne is jonger.
De belichaming van Frankrijk in Mari
anne dateert van de restauratie onder de
neerschappij der Bourbons (restauratie, dat
wil eigenlijk zeggen: herstel, dus de Bour
bons kwamen toen weer aan het bewind).
Een geheime politieke partij, die door de
politie verboden was, nam de naam „Ma
rianne" aan.
Tijdens de Juli-revolutie in 1848, waar
over jullie later wel zult lezen, werd iede
re vrouw, die aan de opstand meedeed
„Marianne" genoemd.
Na die tijd heette Frankrijk, wanneer er
figuurlijk over dit land in grapjes gespro
ken werd: Marianne. Ze staat ook op de
Franse postzegels, als zaaister, en hoewel
haar kleding in de loop der jaren wel ver
anderd is, de oude Jacobijner muts draagt
ze trouw, al is die helemaal niet in de mo
de!
Uncle Sam is afgekotl!
Je hoort immers altijd: die Amerikanen
zijn toch zulke practischc mensen!
Nu, ik geloof wel dat het waar is. En het
blijkt ook uit de manier, waarop Uncle
Sam ontstaan is.
Want Uncle Sam is gewoon een... afkor
ting. Die practische Amerikanen, die zeg
gen: „tijd is geld", vonden het véél te lang
duren, om helemaal: United States of Ame
rica Verenigde Staten van Amerika
Speelgoed voor de kleintjes
Aardige cadeautjes!
door Rea Coopcr.
EEN RUITER.
We nemen onze figuurzaag en een siga
renkistje. Natuurlijk moeten we eerst den
ruiter op het hout van ons sigarenkistje te
kenen! Hebben we dat gedaan, dan zagen
we er op los. Maar voorzichtig, want het
moet natuurlijk netjes worden.
Zo, en nu bevestigen we achter de voor
benen van het paard een gebogen stuk
ijzerdraad, waar aan het einde een loden
kogel vastgemaakt wordt.
Wanneer we het paard op zijn achterbe
nen op tafel zetten, zoals je op de afbeel
ding ziet, dan kan het heen en weer bewe
gen, net, alsof het een reusachtige hinder
nis nemen wil.
Iets dergelijks is ook de papegaai, die
echter geen ijzerdraad van node heeft! Die
heeft al aan zijn staart genoeg. Alleen moet
je er wél voor zorgen, dat er een gewicht
aan het eind ervan komt, anders blijft het
dier stil staan en ddt is toch te saai!
ALLES VAN HOUTEN KRALEN!
De kleintjes zullen ook wat blij zijn met
van die grappige kralen-poppen en -die
ren!
En voor jullie is het niet eens lastig om
te maken. Wanneer het regent, of het is
geen weer om uit te gaan, dan ga je voor
de kleintjes werken, en je zult eens zien
wat een plezier je er zélf van hebt!
Eigenlijk hoef ik er niet veel van te ver
tellen. Je ziet op het plaatje wel, hoe het
moet.
Zorg er echter voor, dat je de draad,
waarmee je rijgt, met kaarsvet „ingevet"
is, want dan is hij sterker.
te zeggen. Wat ging daar niet een tijd mee
heen!
Dus werd het: U.S.A.
En zó ontstond Uncle Sam. U.S., begrijp
je?
Uncle Sam Oom Sam zouden wij zeg
gen was direct heel bekend in Amerika,
en trouwens over de hele wereld. Hij kwam
niet alleen in grappen voor neen, hij was
direct dè verpersoonlijking van den Ameri
kaan. En dat is hij nu nog!
John Buil.
John Buil is de enige van deze vier, die
werkelijk door iemand „uitgevonden" is,
en wel door den grootsten politieken humo
rist, dien Engeland ooit gehad heeft, name
lijk Jonathan Swift.
Hebben jullie nooit „Gullivers Reizen"
gelezen? Nu, de schrijver daarvan is Jona
than Swift.
Swift verzon John Buil, en hield hem 't
Engelse volk voor als spiegelbeeld. Hij
vond, dat John Buil hetzelfde was, als
Uncle Sam voor de Amerikanen, namelijk
de verpersoonlijking van den Engelsman.
John Buil is voor Engeland eigenlijk 'n
soort Tijl Uilenspiegel.
In het buitenland dachten de mensen,
dat „Buil" een bulldog moest verbeelden,
en om dit misverstand hebben de Engelsen
verschrikkelijk moeten lachen. Want je
kunt de Engelsen toch niet met een bull
dog vergelijken, Vinden jullie wel?
En nu heb ik over Michiel, Marianne,
Uncle Sam en John Buil gesproken, maar
mag ik Nederland vergeten?
Nee toch!
Maar eigenlijk hebben we voor Neder
land geen figuurtje met een bepaalde
naam. Of liever, een figuurtje hébben we
wel. Maar geen naam.
Wanneer Nederland afgebeeld wordt, op
de manier, waarop Duitsland, Frankrijk,
Amerika en Engeland afgebeeld worden,
dan zien we een aardig boerinnetje.
Maar een boerinnetje zonder naam. En
dat is eigenlijk wel jammer, want een Mi
chiel, een Marianne, een Uncle Sam en een
John Buil is wat aardig, vinden jullie niet?
Padvinders willen de
zeeslang vangen.
HET MONSTER VAN LOCH NESS.
Het vissersdorpje aan het meer.
door F. S.
Allerlei geleerde mensen, en ook men
sen, die niet zo geleerd zijn, hebben hun
geluk beproefd om achter het geheim van
de zeeslang van Loch Ness te komen! Maar
ach, tot nu toe lukte dat niemand.
En aldoor ligt er nog een héél geheim
zinnig waas over het kleine Schotse meer
tje Loch Ness, waarin, zo vertelt men, het
monster zou wonen.
En nu, kort geleden, schijnt het dier zich
weer vertoond te hebben. Heel eventjes
maar hoor! Toch weten zij, die een stukje
van hem gezien hebben, héél precies te ver
tellen hoe hij eruit ziet.
Nu hebben Engelse padvinders besloten,
om op de zee-, of liever meerslang-vangst
te gaan. En zij zullen niet rusten, éér zij
het dier bij de kraag gepakt hebben, fi
guurlijk gesproken!
Al anderhalf jaar geleden vertelde de
leider der padvinders in Glasgow, dat een
troepje jongens op hun wandeltocht naar
Loch Ness zouden gaan. En nu zijn in
stilte grote plannen gemaakt! Binnenkort
trekken de jonge padvinders naar Loch
Ness. Ze hebben zélf roeiboten gebouwd en
nu willen ze, met hun leider, dwars over
het meer roeien. Misschien is de zeeslang
nieuwsgierig en zal zijn kop vertonen. En
wanneer de padvinders hem dan te pak
ken krijgen, is hij nog niet gelukkig!
Maar wat een heerlijk avontuurlijk
tochtje voor de jongens! Verbeeld je dat ze
werkelijk iets van het dier zagen! Je kunt
toch nooit wéten
De bewoners van het vissersdorpje aan
het Loch Ness zullen het anders niet erg
leuk vinden, wanneer het geheim van het
dier ontsluierd wordt. Want zij verdienen
er heel wat aan. Er komen namelijk nog
altijd veel mensen, die nieuwsgierig zijn
naar het dier. Er ontstonden heel wat ho
telletjes, om die mensen te herbergen. Er
worden prachtige souvenirs verkocht en
grappige briefkaarten. En ook zijn er
„Loch-Ness-gidsen", die troepen mensen on
der het vertellen van feiten betreffende het
monster, om het meer leiden. En zou het
voor hen nu niet jammer zijn, wanneer die
eigenwijze jongens de zeeslang vingen?.....,
