Het Berfijnsche Olympia Stadion groeit
300 vergeten Staatsburgers
Charles Rex
NIEUWE REGISTRATiEAPPA&ATEN BIJ I)E
SCHERHWEDSTRIJDEN.
DE ELE CTRICITEIT VIERT HOOGTIJ.
EEN FEESTINSIGNE VOOR DE WINTERSPELEN.
De zuUengalerll van hel Olympisch Stadion.
Nu de beneden-tribunes van het Olymnia-Stadion
te Berliin met haar 41 amöhiteaterssrewiize oploo-
pende. betonnen treden bijna eereed ziin. is een be-
«ins eemaakt met den bouw van de boven tribunes.
De beide tribune-verdiepingen ziin van elkander ee-
scheiden door een zuilenealerii. welke aan den bui
tenkant van het stadion zal worden afeesloten dooi
winkels, lokalen, enz. Naar de zijde van het speel
veld blijft de galerij onen, zoodat ook van hieruit
een overzicht over het stadion mogelijk is. De ealerii
zal tevens bij eventueel regenweer tot schuilplaats
voor de toeschouwers dienen. Op onze afbeelding
ziet men de beide riien zuilen, welke den bovenrlne
der tribunes zullen dragen. Deze bovenring zal 30
betonnen treden tellen. De 136 zuilen van de ach
terste rij zijn 13Vi meter hoog. De galerij tusschen
de beide tribune-verdiepingen loopt, gelijk met den
'beganen grond: het speelveld zelf ligt 11 meter die
per, zoodat de hoogste rii plaatsen voor de toeschou
wers ruim 28 meter boven het speelveld ligt. De af
stand van deze rii. tot de buitenste grens van het
speelveld bedraagt horizontaal gemeten 52 M.
Automatische reqistratie van treffers.
Bii de schenmwedstriiden ziin de bewegingen van
(ht blanke staal der degen dikwijls zoo snel. dat
zelfs het oog der meest ervaren scheidsrechter ze
niet met voldoende nauwkeurigheid kan volgen.
De gevolgen zijn: dubieuze beslissingen, protesten,
ontstemming
Sneller nog dan de snelste degen en betrouwbaar
der dan het oog van den scheidsrechter is de elec-
triciteit. Sedert door tal van experimenten en proef
nemingen zoowel in Zwitserland als in Frankrijk en
Hongarije het bewijs is geleverd, dat althans bii
degenwedstriiden (de moeilijkheden, om floret en
sabel van contacten en stroomleidingen te voorzien,
ziin heel wat grooter) de treffers met voldoende
nauwkeurigheid langs electrischen weg kunnen
Worden vastgesteld, verwacht, men in kringen der
schermsport. dat ook tijdens de Olvmpische Spelen
te Berliin in 1936 een electrisch toestel, hetwelk de
treffers automatisch aangeeft, zal worden gebruikt.
Het Organisatie Comité voor de Xlde Olympiade
heeft daarom in nauwe samenwerking met de ..Phv-
sikalisch-Technische Reichsanstalt" door den me
chanicus E. Himer te Berliin een apparaat laten
ontwerpen, bii welks constructie gepoogd is. de on
nauwkeurigheden. waarmee de tot dusver gebruik
te toestellen waren behept, te vermijden. Het nieuwe
instrument het is ongeveer zoo groot als een nor
maal radio-ontvangtoestel en wordt naast den 40
Het feestinsiane voor de
Winterspelen te Garmisch
Partenkirchen.
Links:
De tribunes van het Berlitn-
sche Oiympia-stadion in
aanbouw.
meter langen looper neergezet is met elk der
beide schermers door een lang snoer verbonden.
Dit snoer loopt aan het eind van den looper over
een katrol en voorts door het schermbuis en den
mouw naar den degen. In de punt van den degen
bevindt zich een contact, hetwelk, zoodra het li
chaam van den tegenstander wordt getroffen, den
electrischen stroom doorlaat, een belletje laat weer
klinken en een lichtsignaal doet opvlammen. Nieuw
aan dit toestel, hetwelk door een electrische batterij
wordt gevoed, is de eenvoud der leidingen en de
mogelijkheid, om het functioneeren te ai'm tijde te
controleeren en tenslotte de nauwkeurigheid, waar
mede een tiende sconde na iederen treffer de stroom
leiding naar den degen van den getroffen schermer
wordt onderbroken. Treffers, welke de getroffene
nog binnen deze tiende seconde kan aanbrengen,
worden dus nog als dubbel-treffer geregistreerd,
even later aangebrachte treffers evenwel niet meer.
Tijdens de Olvmpische Spelen zullen de degen-
schermwedstriiden voor het grootste gedeelte in de
open lucht worden gehouden, namelijk op de ter
rassen voor het ..Haus des Deutschen Sportes". Daar
zullen 8 schermbanen worden aangelegd en voor elk
dezer banen zal een der boven omschreven appara
ten beschikbaar worden gesteld.
Electrische tlidopnemlnq.
Ook voor de tiidopneming zal bii de Olympische
Spelen te Berliin van een nieuw electrisch apparaat
gebruik gemaakt worden, dat automatisch de ge
maakte tijden registreert. Als het startschot weer-
Het nieuwe Olympische tijdopnemingsapparaat.
klinkt, wordt het toestel langs electrischen weg in
werking gesteld. Bii het doel registreert het met een
foto-eiectrische cel nauwkeurig de aankomst van
den winnaar en den tijd zoowel als de aankomst
van dengeen. die op hem volgt. Komen verschillende
loopers tegelijk bii het doel aan. dan treedt er een
automatische film-camera in werking, die 100 op
namen per seconde maakt, zoodat dus tot op een
honderdste seconde nauwkeurig de uitslag van den
wedstrijd kan worden vastgesteld.
I Het feestinsiane voor de Olvmpische
Winterspelen.
Het Organisatie-Comité voor de IVde Olympische
Winterspelen 1936 heeft een feestinsigne laten ver
vaardigen, hetwelk wij hiernaast afbeelden. Het ver
toont het „Wahrzeichen" van Garmisch. een ge-
styleerden bergtop en de vijf ringen, het symbool
der Olvmpische Spelen. Het feestinsigne is thans
reeds bii het Organisatie-comité (Garmisch-Parten-
kirchen. Bahnhofstrasse 8) tegen vooruitbetaling
van RM 1.— plus RM 0.25 portokosten verkrijgbaar.
In grooter formaat wordt het ook als autosohild ge
leverd tegen den prijs van RM 6.plus RM 0.40
portokosten.
DON JOSé DE CASTILLO ONTDEKT
„LOS HURDOS".
Als gevolg van een systeem van binnen-
landsche deportatie, is in Spanje een
primitieve volksstam ontdekt.
In het Westen van Spanje, in de nabijheid van
de Portugeesche grens, is onlangs een nederzetting
van driehonderd menschen ontdekt, van welker be
staan de Staat niets wist. Thans is een officieele
commissie, bestaande uit doktoren, paedagogen. en
andere mannen der wetenschap aan het werk geto
gen om de op zoo zeldzame wiize gevonden drie
honderd vergeten burgers te „beschaven".
„Hoe bevrijdt men zich van een nolitieken tegen
stander?". vroeg men zich eenigen tijd geleden in
Madrileensche regeeringskringen af Er waren na
melijk in het parlement eenige lieden, die zich zeer
..revolutionair" gedroegen. De Spaansche grondwet
staat slechts enkele zeer beperkte maatregelen in
dit verband toe. Zoo bijvoorbeeld verbanning. Naar
de koloniën? Dat werpt ten eerste te veel stof op en
buitendien weet men niet. wat men met den ver
bannen persoon ginds in Afrika moet aanvangen.
„De mogelijkheid bestond echter", zoo redeneerde
men, „om de betrokken pensoon in Spanje zelf te
verbannen. Men dacht, hierbij aan de woeste en
dun bevolkte streken van West-Spanfe. tusschei^
Ciudad Rodrigo en Caceres. waar zoo iemand m
alle eenzaamheid over zijn zouden nadenken kan en
van waaruit hij niet de wijk kan nemen, zonder
op den rijksweg de patrouilleerende staatspolitie te
ontmoeten.
Op zekeren dag vond de eerste „deportatie" plaats.
Een lastig parlementslid werd in een auto gezet en
in de nabijheid van het oude klooster Las Batuecas
uitgeladen. Al ziin protesten waren tevergeefs. De
auto reed weg en hij bevond zich alleen in een
streek, waar wolven en vossen elkaar goedennacht
wenschen. Hij nam ziin intrek in een eenzame
iioerderii en wachtte totdat men hem na drie maan
den weer zou afhalen. Noch ziin partiivrienden,
noch ziin familie wisten waarheen men hem ge
bracht had. Zij hadden slechts bericht ontvangen,
dat hij naar een „om bepaalde redenen niet. nader
aan te duiden provincie", verbannen was.
Nadat nummer 1 zichtbaar verbeterd weer te
Madrid opgedoken was. bleek de methode bruik
baar te ziin en nummer 2 verdween eveneens voor
drie maanden. Een paar weken geleden keerde hij in
do beschaving terug en nummer 3 kwam aan de
beurt. Had men kunnen voorzien, wat er thans
gebeuren zou. dan had men zeker en gewis den
onaangenamen tegenstander in adrid gehouden.
Don José de Castillo had ten overstaan van eenige
peseta's vernomen, waarheen hij gebracht zou wor
den en was in staat een informatorisch schrijven
aan een vriend, die te San Sebastian ziin zomcr-
vacantie doorbracht, af te zenden. Zonder eenige te
genstribbeling liet hij zich in de woestenij afzetten
en ging op zoek naar een onderkomen. Na een paar
uur gaans over een eenzame landweg ontdekte hij
plotseling een stad. Don José dacht eerst een hallu
cinatie te hebben, doch naar gelang hij dichterbij
kwam bleek het werkelijk, dat hier een hoogst zeld
zame nederzetting bestond, die oo geen enkele kaart
van Spanje voorkwam.
De woestijn3tad bestond uit huizen van leem. zeer
armoedige behuizingen, die den indruk maakten
van een nederzetting uit den oertijd. Don José trad
nader en uit alle hutten kwamen lieden, die den
vreemdeling aanstaarden, als ware hij een bode uit
een andere wereld. De menschen zelf schenen uit
een ander tiidoerk te komen. In lompen gehuld en
barrevoets kropen zij uit de lage deuropening hun
ner hutton. Don José trachtte zich verstaanbaar te
maken. De menschen spraken weliswaar Spaansch.
doch in een dialect, dat reeds vele eeuwen verdwe
nen. is. Zij stelden vertrouwen in den vreemdeling
en toonden hem op welke wiize zii leefden. Hun
geheele rijkdom was een kudde schapen en geiten
en eenige akkers, waaron zii tarwe verbouwden.
Aardappelen waren voor hen iets onbekends en kool
en rapen warer. de eenige groentesoorten, die zii ooit
geproefd hadden. Brood werd door hen gebakken in
primitieve ovens, terwijl de wol oo ouderwetsche
spinnewielen door hen verwerkt werd. Hiermede
was hun technische kennis ongeveer uitgeput. Ove
rigens huwden zii. brachten kinderen ter wereld en
stierven de meesten zeer iong aan een of andere
ziekte zonder bijstand van doktoren, priesters,
ambtenaren van de burgerlijke stand of andere
vertegenwoordigers der beschaving. Wanneer een
van deze menschen bij toeval in een dorp van de
omgeving verscheen hield men hem voor een Zi
geuner en vroeg hem nooit waar of hii vandaan
kwam. Zijzelf noemden zich ..Hurdos". In oude ge
schriften komt deze naam ook voor als een lang
verdwenen volksstam.
De „Hurdos" waren nog nief van hun eerste ver
wondering omtrent Don José bekomen of een nieuwe
sensatie deed zich voor: langs de hobbelige land
weg kwam een groote colonne luxe-automobielen
aan. bestuurd door de vrienden van Don José. die
hem in ziin verbanning kwamen opzoeken. Vol ont
zetting verdwenen de Hurdos in hun hutten en pas
na urenlange overreding kon men hen er toe bren
gen weer tevoorschijn te komen en de eerste auto's
van hun leven in oogensrhomv te nemen. De voor
name badgasten uit San Sebastian waren niet min
der verwonderd over deze ontdekking dan Don José
zélf. Uit hun auto's haalden zij pakken levensmid
delen. die zii voor den gedeporteerde meegebracht
hadden en verdeelden de onbekende lekkernijen
onder de Hurdos. Een journalist, die ook van de
„partij was. schreef een heele bloc-note vol.
Don José nam plaats in een der automobielen en
de colonne reed weg en zette koers naar Madricl
om regelrecht te rijden naar de redactie van een
groot dagblad. Den volgenden morgen kon heel
Spanje de „ontdekking der Hurdos" lezen en het
gevolg was. dat de publieke opinie onmiddellijk be
schaving der nieuwe medeburgers eischte. De re
geering was niet bijster te spreken over deze ge
dwongen kennismaking met een onbekende stam
van driehonderd Srmansche burgers, doch nam zich
tevens voor het svsteem der ..binnenlandsche verban
ning" op te geven.
FEUILLETON
door
Ethcl Ma Dell
37.
Iedereen applaudiseerde. behalve Toby. die met de
handen in den schoot voor zich uitstaarde. Ze had
de blauwe oogen wijd open, maar ze scheen niets
van het spel te zien.
„The Blue Bird" komt naar jou gevlogen, chérie,
het spreidt zijn vliegelties al uit.
Ze huiverde even, maar keek niet om. Een oogen-
blik later stak ze tersluiks een hand naar achter door
de leuning van haar stoel. Stevige vingers vatten
die, drukten die en lieten haar weer los.
„Als het tot je komt, grijp het dan en houd het
vast!" werd haastig gefluisterd, „il ne vient pas deux
fois 1'oiseau bleu!"
Toby's lip trilde. Ze beet die haast tot bloedens
toe, staarde voor zich uit, maar sprak niet.
,,'t Is een gave Gods, chérie!" Die woorden klon
ken zachtjes over haar schouder. Ze deden haar pijn.
„We moeten die gaven niet versmaden! Ze worden je
slechts zelden geschonken."
Ze maakte een beweging als van iemand die plotse
ling wakker schrikt, haalde diep adem en toen lachte
ze, lachte en klapte als <te rest, de oogen gericht op
het jongenachtige zegevirende gelaat vóór haar.
Toen het handgeklap ophield, vertrok Saltash even
plotseling als hij gekomen was, en ofschoon ze hem
nog dikwijls in de verte zagen, kwam hij dien middag
niet meer terug.
HOOFDSTUK IV.
De valstrik.
Het was een rustige kalme avond en in het larix-
boschje was het stil, als in een betooverd woud. Nu
en dan bewoog zich iets in het kreupelhout, óf liet
een lijster zich hooien, maar meestal was het stil.
Geen koeltje streek over den heuvel en in het Wes
ten had zich een breede, donkere bank gevormd, zoo
dat men alleen de stralen zag, die land en zee ver
lichtten.
Een zacht gefluit verbrak de stille en enkele tonen
als van een tooverfluitje kwamen uit een hoek van
het larix-boschje.
Weer kwam er beweging in het lange gras, naast
het hek waardoor men van het open veld op de gron
den van Burcnester Castle kwam.
't Was alsof een kleine gevangene zich trachtte te
bevrijden en in 't volgende oogenblik stoof de oude
Chops, de setter, al ruikend en snuffelend door de
heg aan de grens van het boschje Hij Dewoog zien
door het lange gras met een vlugheid, die zijn jaren
logenstrafte en een oogenblik later weerklonk een
kreet, die heel het boschje met angst en schrik scheen
te vervullen. De geheimzinnige stilte werd nu ander
maal verbroken, want toen Chops vooruitsprong
klonk van den anderen kant van de heg op helderen
toon het bevel: „Chops terug! Hoor je 't niet Chops!
kom, terug!"
Chops kwam niet terug. maar bleef bii ziin prooi
staan en keek rond met open kaken, terwijl de tong
uit zijn mond hing.
Als zijn meester hem had geroepen, zou hij onmld
deliijk hebben gehoorzaamd, maai met Toby was hel
wat anders en het wanhopig worstelende diertje vóór
hem was erg verleidelijk.
Z'n korte aarzeling echter deed hem 't spel verlie
zen.
Ze snelde over 't gras alsof ze vleugelen had, gooi
de het hek open en pakte hem beet, voor hij zijn goed
recht kon doen gelden. Hij werd achteruit geduwd
en, gewend als hij was te gehoorzamen, dacht hij er
niet aan, zich te verzetten. Ze ging op haar knieën
liggen in het gras en ontdekte een jongen haas, die
in een strik was gevangen. 't Was een heel gewone
stroopersstrik van metaaldraad vervaardigd.
Hij zat het kleine dier om het lichaam en dat hij
hem geducht klemde, beweest wel ziin angstiee en
nutteloos pogen om zich eruit te bevrijden. Het me
taaldraad had zijn schouder verwond, zijn uitpuilen
de oogen stonden woest van angst, 't Was geen ge
makkelijk werk om den strik los te maken en Toby's
handen bloedden, toen ze trachtte het arme, angstige
dier te bevrijden.
Ze was te zeer in haar arbeid verdiept, om iets ie
hooren van naderende voetstappen en toen even
daarna paardengetrappel in haar onmiddellijke na
bijheid weerklonk, keek ze niet eens op, maar ze
schrikte, toen twee handen boven haar hoofd versche
nen en den haas beetpakten als in een schroef, waar
door aan alle spartelen een eind werd gemaakt.
„Hij zal je nog in stukken trekken", zei Benny. „Zal
ik hem dood maken? Hij is gewond, of wil je hem la
ten loopen?"
„Natuurlijk, laat hem loopen!" riep Toby, aan het
iizerdraad trekende. „Zoo. daar komt het. houd
hem even stevig vast, terwijl ik het van hem afhaal"
Eindelijk gelukte dit en het slachtoffei was bevrijd.
Benny legde hem in het gras en Toby sprong op
Chops af en hield hem vast. Ze schreide van angst
en boosheid.
„Hoe durfden ze zoo'n gemeen ding zetten! Hij
is toch niet dood, is 't wel? Waarom loopt hij niet
weg'?"
„Hij is gewond", zei Benny. „Laat ik hem maar af
maken. Laat Chops er maar een eind aan maken."
„Neen, ueen, neen!" riep Toby, „al is hij gewond,
dat kan wel weer beter worden. Geef hem een kansje.
Kijk maar, hij beweegt zich al! 't Zou niet mooi zijn
hem geen kans te geven".
't Zou minder wreed ziin hem te dooden!" zei
Bennv.
„Ik haat je!"riep ze, terwijl ze zich schreiend over
Chops boog, die doodstil naast haar stond. „Als je
als je hem aanraakt, spreek ik nooit meer tegen je!"
Benny kwam naar haar toe, pakte Chops bij zijn
halsband en maakte hem met zijn zweep aan het
hek vast. Toen ging hij naar Toby ei» zijn jong gelaat
stond ernstig.
„Schrei nu niet meer", zei hij, .laat me je handen
eens zien".
Deze zaten vol krabben van de poot en van het spar
telende haasje. Hij bekeek ze maar Toby trok ze weg
en hield ze achter den rug. Ze slikte haar tranen
in als een jongen en keek hem aan met oogen gloeien
de van verontwaardiging, terwijl ze in 't gras gehurkt
zat.
„Benny, 't is een vervloekt schandaal om hier zoo'n
ding neer te zetten. Heb jij dat gedaan?"
„Ik, wel neen! Ik ben geen strocper!" gaf Benny
verontwaardigd ten antwoord. Die boosheid stond
'haar goed. maar hii wist. dat als hii oo dit oogenblik
geen weerstand bood aan de verzoeking haar in zijn
armen te sluiten, ze het hem nooit vergeven zou.
„Kom, wees nu verstandig", zei hij, „we moeten j?
handen wasschen, die kunnen zoo niet blijven!"
„Wat doet het er toe", zei ze ongeduldig, „ik heb
nog wel erger dingen moeten verdragen. Benny, ik
weet dat jij aan God gelooft, waarom Iaat Hij zulke
dingen toe, dat is niet mooi, dat is niet goed. Dat
doet niin."
„Er zijn zooveel dingen die pijn doen" zei Benny
„Ja, maar er is niets zoo gemeen en zoo verschrik
kelijk als een valstrik. Ik zou den man die hem ge
zet heeft kunnen vermoorden! Ik ben blij dat jij 't niet
gedaan hebt!"
„Ik ook", zei Benny, hij nam het ijzerdraad en trok
het uit den '/rond.
Toby keek ernaar, terwijl ze in het gras geknield
lag. „Wat ga je ermee doen?"
„Het vernietigen!"
Ze keek hem aan met tranen nog op heur wan
gen.
„Dat is lief van je! Zeg, Benny, ik heb geen zak
doek".
Hij gaf haar de zijne, maar keek nog norsch. Zr
droogde de oogen cn stond op.
Wordt vervolgd.
