Iets over de zon.
Voor de oudere kinderen.
Voor Plantenliefhebbers.
VERRADEN....
1. De winkeldief grijpt, wat hij ziet!;
De winkeljuf bemerkt het niet..,
2. Dan wandelt hij de winkel uit, 3. Maar vóór dat hij op straat nog staat,
Tevreden met zijn dievenbuit! Klinkt er... muziek uit zijn gewaad!..,
nier uitsteken. Die bomen groeien gewe!N
dig! Ze worden wel 450.000 kilometer lang.
Die zogenaamde „omheining" met de ,bo»
men'" ontstaan, dat begrijp je zeker wel,
'oor vuurgloed.
Wie is Jan Wehl?
Oude walvisvangers en robbenjagers
hebben over hem horen praten, kennen
hem misschien en zijn daar dan wat trots
op. En ze vertellen hele verhalen over hem,
die het „opperhoofd" van een Eskimo-
stam is, en die regeert over een stuk land,
dat groot genoeg is in onze ogen, om „ko
ninkrijk" genoemd te worden...
Jan Wehl, die een Robinsön Crusoë, 'n
Columbus, een Vikinger en een zendeling
tegelijk is, voelde een hevig verlangen om
zijn vaderland, Duitsland, weer eens op te
zoeken, nadat hij 37 jaar weg was geweest.
Hij reisde over Rüsland en Siberië, en
bleef een paar maanden in zijn land. Lan
ger h'ield hij het daar niét uit,'wafit h'ij
verlangde erg naar,.zij.n stam,.,en maakte,
zich ook bezorgd over het wel en wee van
zijn „onderdanen".
En zo reisde hij na een paar maanden
naar Amerika. Vandaar ging het naar de
kleine haven Aklavik aan de Noordelijke
IJszee. Eindelijk bereikte hij de Nieuw-Si-
berische eilanden, waar zijn volkje hem
met verlangen tegemoet zag.
Nu regeert hij weer over een paar dui-
zende Eskimo's en honderden honden. En
hij voelt zich helemaal op z'n gemak!
Meer dan 40 jaar geleden verliet de jon
ge Jan Wehl zijn vaderland, ging naar
Amerika, en kwam ten slotte naar het
Hoge Noorden.
Hij vond het heerlijk hier te zijn, temid
den 'van de feiisachtigë 'ijsmassa's. Hij be-
lpefde heel .wat avonturen,-maar vooral de
graden bedroeg,dan zou je per seconde
110.000 billioen ton steenkolen moeten ver
branden, om deze temperatuur te verkrij-
En dan de omtrek van de zon! Die be-
•draagt ongeveer millioen kilometer. De
omtrek van de aarde zou door een D-trein,
die met een snelheid van 100 kilometer on
afgebroken doorreed, in zeventien dagen en
nachten afgelegd kunnen worden. Maar hij
zou er 5 jaar over moeten doen, wilde hij
de omtrek van de zon afleggen!
En hoeveel weegt de zon? Eventjes 19.0ÖÖ
quadrillioen ton. Als je nu maar weet, hoe-
veel een quadrillioen is... ben je dan nóg
wat verder?! (een quadrillioen is millioen
maal millioen maal millioen maal milli
oen!)
Deze afbeelding toont, wat je zien lcuni,
wanneer er een zonsverduistering plaats
heeft. Het ziet er wel uit, of de zon omge
ven is door een omheining, waarboven bo-
4. Hij wórdt gegrepen en denkt: „waarlijk,
Een speeldoos stelen is gevaarlijk!"...
M. P. v. V.
HET REDDEN VAN
DRENKELINGEN.
Wat je weten moet.
door F. S.
Een knutselwerkje.
door F. S.
Je houdt zeker veel van bloemen en
planten? Ik geloof, dat iedereen dat doet.
Bij mij thuis hebben we in elke kamer
planten. Vroeger was dat niet zo.. Maar
eens was ik bij iemand, die vertelde dat
zij in alle kamers altijd planten had. Ook
in de gang, daar was het licht genoeg. Ik
vond dat reuze leuk, en ik vroeg aan va:
der, of hij mij op m'n verjaardag een hele
boel planten wilde geven. En nu staat ons
héle huis vol!
Het is zo'n leuk gezicht. En het is zo'n
gezellig werk, om ze te verzorgen. Mijn
verjaardig viel in het begin van de Grote
vacantie.' Maar toen de school weer begon,
heb ik vaak het land gehad aan al die
planten. Verschrikkelijk £«woon. Want
weet je, ik moest ze natuurlijk water ge
ven vóórdat ik weg ging. Dat is niks erg,
wanneer je maar éen plant of twee, drie
hebt. Maar twintig! Dat viel niet mee. En
ik kwam óf ^e laat op school, óf ik moest
een half uur vroeger opstaan. Dat laatste
vond ik natuurlijk afschuwelijk.
En nu... hoef ik geen half uur vroeger
op te staan, en ik hoef óók niet te laat op
school te komen. Weet je hoe dat zit? Ik
heb bloempotten, die zich zelf water ge
ven. Mijn broertje heeft ze voor me ge
maakt, en het is helemaal niet lastig, zegt
hij. Het is ook leuk, om ze cadeau te. ge
ven. Laatst was de moeder van een vrien
dinnetje van me jarig, en toen heb ik er
haar een gegeven. Het was de eerste, die
ik zelf maakte.
Je ziet op het plaatje, dat je een bak met
aarde en de planten in een andere bak moet
zetten. De laatste is van metaal, de eerste
van aardewerk, net als een gewone bloem
pot. Die bakken moet je natuurlijk kopen.
Daarvoor heb ik een tijd lang moeten spa
ren. Onder elk gat van de aardewerk-bak
leg je een spons. Die spons geeft aan de
aarde "met zoveel water af, als er nodig is.
De plant krijgt op die manier niet te veel,
maar ook niet te weinig water. Je giet het
water door een metalen buis, die je links
op het plaatje ziet.
De warmte, de grootte, het gewicht van
de zon.
Elsa van der Echt.
Alles wat met de zon
te maken heeft,- wordt
altijd in zulke reus-
achtigé getallen uitge-
drukt, dat het heel erg
moeilijk is om "je een
juiste voorstelling var j
de warmte, de grootte^ j
enz. van de zon te ma j
ken. j
De warmte, die de i
zon uitstraalt, is bij-
voorbeeld zó groot, dat
wanneer die warmte Lj. ^Pl|
enkel en alleen door de
aarde opgevangen werd
er geen leven hier mo-
gelijk zou zijn.
Gelukkig dus maar, dat we die warmte
niet in zijn geheel opvangen! We krijgen
er (alleen maar) 200 millioenste deel
van.
Van de temperatuur, die er op en in de
zon heerscht, is- het óók al zo lastig, om
je een voorstelling te maken. Waarschijn-
iijlc bedraagt de temperatuur in de zon
millioenen graden. Wanneer de tempera
tuur echter alleen maar gemiddeld 10.000
gen! (Een billioen is millioen maal milli
oen!!) Nu, 110.000 billioen ton steenkolen
vindt je op de hele aarde niet!
Het blanke
„o pperhoofd"
van een
Eskimo-stam.
EEN BLOEMBAK, DIE ZICH
ZELF WATER GEEFT.
40 jaren in
sneeuw en ijs
door
Elsa v. d. Eelt,
vrijheid maakte, dat het hem hier best be
viel.
En langzamerhand merkten de Eskimo's
dat zij de blanke man niet konden mis-
Zo dikwijls lezen we s zo
mers in de kranten, dat er
mensen en kinderen verdrin
ken. Of ze zijn dan onvoor
zichtig, óf ze krijgen opeens
kramp.
Het is daarom goed, om,
als zwemmer iets af te we
ten van het redden van dren
kelingen. Zodat, wanneer je
eens in je nabijheid iemand
ziet verdrinken, je niet wer
keloos hoeft toe te kijken, omdat je toch
niet weet, wat "je doen moet.
Het is bijvoorbeeld fout, om, wanneer je
aan de kant staat en je ziet iemand ver
drinken, in het water te springen, en al
leen maar je jas of mantel uit te trekken.
De schoenen mag je ook niet aanhouden.
Fig. 1 en 2 laten zien, hoe je iemand
niet moet redden. Maar al te dikwijls pro
beren mensen, om zó te redden, en het is
helemaal fout.
Bij'manier 1 stikt'de redder (R) dik
wijls en bij manier 2 is 't de 'drenKeÏÏn&
die stikken kan.
De veiligste en beste manier toont het
figuur 3. De redder pakt de drenkeling van
achteren vast. Hij schuift zijn linkerhand
onder de linker arm, en grijpt met zijn
rechterhand de drenkeling bij de rechten»
pols, waardoor hij hem in de goede stand
kan brengen. Dan laat de redder, die
op zijn rug moet zwemmen, de drenkeling
op zich liggen, en zwemt met zijn voeten
en zijn rechterarm naar land.
sen. Want hij kende en kon allerlei dingen
waarvan zij het bestaan niet eens ver
moedden. Hij kan ziekten genezen, met
blanke handelaars onderhandelen, geweren
repareren en nog véél, en véél meer. Het
ging helemaal van zelf, dat hij niet alleen
hun vriend bleef, maar hun „grote vader"
werd.
Maar ook de „beschaafde wereld" helpt
hij. Want ontdekkingsreizigers en onder
zoekers leidt hij dooi4 zijn „koninkrijk", zo
dat zij niet hoeven te Verdwalen, wat je
hi'er héél makkelijk kunt', doen.'
IN HET CIRCUS.
