In de Haven..
De Vrek.
Voor kleine tovenaars.
Zwaardvissen vallen een walvis aan
a
keelgat.
Een reusachtig dier
met een héél klein
door Mevr.
M. Jansen-v. Deventer,
Dit aardige plaatjq.
is een „silhouet" Weet
rige roofvissen opgevreten......
Het gebeurt om zo te zeggen elke dag,
dat een walvis door roofvissen wordt aan
gevallen. En omdat hij zich zo slecht ver
weren kan, begint hij daar pas mee, wan
neer hij merkt dat hij niet meer ontvluch
ten kan.
Je wat dat betekent?
Dat het niet getekend;
is, maar geknipt, tilt
zwart papier. Vind Je.
het niet echt mooi?
ben. „Een goede raad kan geen kwaadl
Geeft U mij Uw raad mijnheer."
„Ik merk Jan, je bent niet alleen een
edel mens, maar ook een verstandig mens.
Luister en onthoud het:
Wanneer iemand je vertelt, dat domheid
verstandiger is dan verstand, geloof hem
niet! En wanneer iemand tegen je zegt:
armoede en honger zijn beter te dragen
dan rijkdom, zeg dan tegen hem, dat hij
gek is."
Maar nu zette Jan toch grote ogen op.
Zo groot als de borden die hij droeg. En
na een poosje zei hij:
„Wanneer U geen betere raad kunt ger
ven, mijnheer die wijsheid van U heb ik
al mijn leven aan den lijve ondervonden!
Als dank echter voor Uw raad zal ik er U
een geven, die zo nieuw is als... nou ja,
een raad, waar U nog nooit van hebt ge
hoord! Namelijk deze raad:
Wanneer U denkt, dat er nu van al Uw
glaswerk nog één stuk heel is, dan vergist
U zich!" En met die woorden gooide Jan
zijn last op de grond, zodat al het glas in
duizend stukken sprong.
DE NAALD EN DE CENT.
Wanneer jullie zeggen, dat je met eeq]
kleine, dunne naald een cent kunt doorbo
ren, zal niemand het willen geloven.
En toch heb je gelijk, wanneer je hef
zegt!
Kijk, je neemt een naald en de kurk van
een gewone fles. Door die kurk steek je d9
naald. De punt moet er van onderen een
eindje uitsteken. Het andere uiteinde mef
het oog kun je met een nijptang afknijpen#
Maar als de kurk groot genoeg is, is daf
niet eens nodig. Dan duw je de naald maar
diep genoeg in de kurk, tot je het oog niet
meer ziet.
Wanneer je dat nu gedaan hebt, leg Je
een cent op een stuk zacht hout. Daarop
op de cent bedoel ik zet je nu de kurl^
met de kant, waar de punt van de naald
uitsteekt, naar onderen.
Dan neem je een hamer en geeft daar
mee een flinke slag op de kurk. De naald
zal de cent doorboren. Heus waar!!
En het zal je nog heel wat moeite koste»
om de naald uit de cent te krijgen.
DE LAATSTE VER
LIEST ALTIJD....
I I
Nu dan, de zwaardvissen en de mensen-
haaien hadden de walvis aangevallen. Dat
gebeurde zo:
Ze lieten zich met hun hele gewicht op
de rug van de walvis vallen, en sloegen
het arme beest met hun staarten. Je hebt
geen idee, wat er een kracht in die staar
ten zit! Zo hard als geweersalvo's klonk
het!
Zodra de walvis inzag, dat hij niet op
kon tegen zijn vijanden, wilde hij op de
vlucht gaan.
Maar dat werd hem belet door zijn be
lagers: ze stieten hem hun „zwaarden" in
zijn weke delen.
PUZZLE.
DE NIAGARA-WATERVALLEN.
Na de Sambesi-watervallen de grootste van
de wereld.
De Niagarawatervallen! Wie heeft ddar-
van nu nog nooit gehoord?? Ik geloof wel
niemand.
Jullie zullen wel allemaal weten, dat
deze reusachtige watervallen in Noord-
Amerika zijn. Misschien hebben jullie wel
eens een waterval gezien, in ons land.
Maar bij de Niagara vergeleken betekenen
die kleintjes niets! Hoegenaamd niets.
Na de Victoria-watervallen van de Sam-
besi, die rivier in Afrika, is de Niagara de
grootste op de hele wereld. Door het „Gei
ten-eiland" wordt de waterval in tweeën
verdeeld. De oostelijke helft is 330 meter
breed en in het midden 47 meter hoog. De
westelijke kant is 578 meter breed en 44
meter hoog.
Aardige watervalletjes hè?!
Al ben je er heel wat kilometers van ver
wijderd, dan zie je toch witte schuimmas-
sa's. En bij helder weer kun je het geluid
van het vallende water op een afstand van
60 kilometer horen. De brug met de groot
ste bogen van de wereld (256 M.) loopt over
deze watervallen.
En als je nu de verschillende stukken
van de puzzle gaat samenpassen, zul je de
Niagara watervallen en omgeving zelf kun
nen zien!
„Jan", ging Smok door, „de zaken gaan
slecht. Geen droog brood verdien ik. Weet
je wat ik verkocht heb? Vandaag? Eén
glas. En een karaf. Dat is alles. Zou je niet
in plaats van vijf centen, drie van me wil
len aannemen?"
Jan was, als gezegd, heel goedhartig.
„Voor mijn part", bromde hij. „Wanneer
die paar centen zóveel voor U betekenen,
geeft U me dan maar drie cent."
Smok grinnikte in zijn vuistje. Zozo, was
Jan van die soort! Misschien kon hij wel
nog een paar centen afdingen.
En werkelijk, toen zij beiden bij het huis
van Smok kwamen, was de goedige Jan
zóver, dat hij met één cent tevreden was.
„Je bent een edel mens, Jan", zei Smok
goedkeurend. „Wanneer je me nu nog die
éne cent schenkt, zal ik je een raad ge
ven",
Hm, dacht Jan, na even overlegd te heb-
De Hebriden worden
gevormd door 520 eilan
den, die ten Westen
van de Schotse kust
in twee rijen liggen.
Ze zijn erg rotsachtig,
en daarom beschouwen de zeelui hen zo'n
beetje als hun vijanden, vooral wanneer
het stormt.
Het was windstil, en zachtjes dreef een
zeilschip met de stroom mee.
Alleen de kapitein en de matroos van
de wacht keken wantrouwend naar de ge
vaarlijke riffen. De rest van de bemanning
hing aan de andere kant over de reling,
en keek er naar hoe een reuzen walvis in
strijd gewikkeld was met een troep
zwaardvissen en blauwe haaien, ook wel
mensenhaaien genoemd.
De walvis was door de anderen aange
vallen. .En dat is heel begrijpelijk, want
een walvis zou het nooit in zijn hoofd ha
len om een strijd te beginnen. Hoewel hij
er heel gevaarlijk uitziet, is hij dat toch
helemaal niet.
Zijn muil ziet er griezelig uit hè. Maar
het gebit van een leeuw is honderdduizend
maal gevaarlijker dan dat van een walvis.
Verder is zijn keelgat zo nauw, dat hij al
leen maar kleine visjes en kwallen kan
eten. Daar eet hij er dan ook genoeg
wel milliarden.
VAN EEN GIERIGEN
GLASVERKOPER.
En hoe hij gestraft
werd.
door
Elsa van der Echt.
En al gauw zag het water rood van het
walvissen bloed
Door als een razende in het rond te
slaan, trachtte het slachtoffer zich van zijn
vijanden te ontdoen, maar dat lukte niet
hard. Langzamerhand werden zijn bewe
gingen mat, en ten slotte bewoog hij niet
meer. En weldra werd hij door de honge-
En het is best mogelijk, dat de roofvis
sen de walvis zo dikwijls aanvallen, om
dat zij vóelen, dat hij anders is dan zij: de
walvis is immers een zoogdier. Met de rob
ben is het ook zo gesteld, want deze zijn
ook zoogdieren. Maar deze laatsten kun
nen zich veel beter tegen de roofvissen
verdedigen, omdat zij zon scherp gebit
hebben.
OPLOSSING PUZZLE
„Het voetbalspel."
De oude glasverkoper was in de hele
stad bekend om zijn verschrikkelijke gie
righeid.
Geen mens gunde hij iets. Maar ook zich
zelf gunde hij niet veel. Hij at en dronk
zó weinig, dat hij er niet als een behoorlijk
mens uitzag.
Nee, hij zag er uit als een uitgeperste ci
troen.
En wanneer hij ook maar een cent kon
verdienen, dan deed hij al zijn best* om
dat te doen. Zijn ogen en zijn handen wa
ren er helemaal op ingesteld om te grij
pen. En de mensen noemden hem daar
om niet anders dan Vrek-Smok, afgekort
V.S.
„Kijk, daar komt de V.S. aan!" riepen de
straatjongens altijd. En ze joelden hem na.
Op een dag had Smok glaswaren ver
kocht op de markt. Niet veel. Er was
daardoor een heleboel over gebleven, en
dat moest Smok nu naar huis sjouwen.
Hij had de glaswaren op een handwagen
naar de markt gebracht, maar die wagen
bad hij alleen voor 's morgens gehuurd.
Nu moest hij maar zien dat hij ze naar
huis kreeg. Zelf kon hij natuurlijk ook dra
gen, maar alles, nee, dat was een on
mogelijkheid.
Dus moest hij iemand zien te krijgen, die
hem kon helpen. Dat zou hem natuurlijk
wat kosten. Maar daar zou hij wel zien af
te komen!
Hij keek om zich heen en zag 'n armen
njan die leunde tegen een muurtje.
„Aan dien man zal ik vragen, of hij voor
vijf centen mijn glas naar huis wil dragen",
besloot Smok. Hij ging naar hem toe, en
vroeg het hem. De man wilde wel, en zo
gingen ze eindelijk met zijn tweeën naar
het huis van Smok.
Onderwijl liep Smok te verzinnen, hóe
bij het gedaan kon krijgen om niets te be
talen.
„Beste Jan," zei hij op een huilerige toon.
„Wanneer ik naar jou kijk, jij, die in de
kracht van je leven bent. Zo sterk! Zo
jong! Dan breekt mij het hart."
Jan, die goedhartig was en pas inde
stad woonde, dus Smok niet kende, keek
medelijdend naar den ouden man.
