Rond „Het Plan
van den Arbeid",
AKKERsKLOOSTERBALSEM
Economische Kroniek.
Rhcumatische Pijnen
Zaierdag 9 November 1935.SCHAGER
COURANT.
Tweede Blad. No. 9847
men met Kloosterbalsem
ve.
het vanouds beproefde huismiddel
Tal van Chineezan gearresteerd.
DE SANCTIES TEGEN ITALIË.
Duitschland en de levering aan de
oorlogvoerende staten.
Het antwoord van
onzen medewerker
FELLE VERKIEZINGSSTRIJD
IN ENGELAND.
MacDonald het spreken belet.
DE ONBEWAAKTE DOOD.
Klacht ingediend tegen de „Haagsche
Post."
Wees er vlug bij! Bij de eerste pijnlijke scheut
in rug, armen of beenen, wrijf dan dadelijk
met Akker's Kloosterbalsem, het vanouds
bekende en beproefde wrijfmiddel, dat lot
diep in de weefsels zijn weldadige, genezen»
de werking verricht en de pijnen verdrijft!
Overal verkrijgbaar! Doosje van 10 Gram 35 cent,
Potten van: 20 Gram 627: cent, 50 Gram f. 1.04.
groep, waar Lord De La Warr de candidatuur van
majoor Church verdedigde, die tegen-candidaat is
van den Labourleider Sir Stafford Cripps. Uit de
vergadering had men gevraagd wat zijn meening
was omtrent het verkiezingsbiljet van majoor Church
luidende: Weest geen verrader tegenover Uw Vader
land. Kiest Church", en of hij van meening was, dat
men door Sir Stafford Cripps te stemmen het vader
land verried. Lord De La Warr antwoorddo hierop
bevestigend, waarop groot tumult ontstond, het licht
uitging en de spreker in de duisternis een vuistslag
in het gezicht kreeg.
Tegenover eenige journalisten verklaarde Lord De
La Warr, dat hij zijn antwoord betreurde doch het
had gegeven zonder den tijd te hebben gehad er over
na te denken.
GEEN DEMARCHE TE GENEVE.
Berlijn: Het Duitsche Nieuws Bureau deelt
mede, dat in buitenlanclsche bladen berichten zijn ge
publiceerd over een demarche van den Duitschen
consul te Genève bij een hoogen functionnaris van
den Volkenbond.
Wanneer ik er thans toe overga de verschillende
ingezonden stukken te beantwoorden, die in de Scha
ger Courant werden opgenomen naar aanleiding van
mijn artikel nu veertien dagen geleden, dan treft mij
daarin allereerst, hoe de verschillende inzenders mij
blijkbaar ten aanzien van één ding niet hebben be
grepen. Wat ik hier bedoel omschrijft ,,'n Schager
Aibonné" met de woorden: „Hier mister de' schrij-
„ver den moed van den eerlijken tegenstander, die
„niet na zal laten zijn bewondering te uiten voor het
„tot stand gebrachte werk". Dit zou er op neer ko
men, dat men te gelijker tijd tegenstander en bewon
deraar behoorde te zijn. Op het oog lijkt dat nog al
vreemd, maar mogelijk is het stellig. Zoo kan ik
groote bewondering koesteren voor het geduld, waar
mee iemand uit een blok hout een imitatie snijdt van
de Schager kerk. Maar het kan zijn, dat desondanks
het resultaat mij allerminst bevalt. Indien nu de in
zenders meenen, dat ik'b.v. geen waardeering heb
voor het streven der samenstellers van het Plan om
iets tot stand te brengen, dat de tegenwoordige we
reld kan verbeteren, dat de ellende en de nood kan
verlichten, dan vergissen ze zich. Voor dat streven op
zich zelf koester ik hooge achting, echter het resultaat
er van kan ik niet hoog waardeeren.
Ik betwijfel of de geachte inzenders met een der
gelijke erkentenis tevreden zijn. Ze doet misschien een
weinig denken aan de vriendschappelijke handdruk,
waarmee twee boksers elkaar plegen te begroeten
alvorens ze er toe overgaan elkaar knock-out te slaan.
Echter, het spijt me, ik kan niet verder gaan.
Eerst een enkel woord aan het adres van 'n Scha
ger Abonné. Zijn opmerking omtrent de 70 duizend
en de 40 a 50 duizend gulden is juist. In aanmerking
genomen, dat hetzelfde werk thans drie kwart in
uitvoering kost, gaan deze getallen op. Ik ben'hem
dankbaar voor deze opheldering, die ik over t hoofd
had gezien.
Dat de calculatie daarmede echter gered zou zijn,
kan ik niet toegeven. „Wie kan zeggen, dat het loon
peil, de materiaalkosten, die van onteigening thans
„laag zijn? Dat kan zonder meer niet worden aan
vaard. Wat is normale rente? Wie zegt, dat het na
geslacht de werken, die nu worden aangelegd, in
derdaad noodig zal hebben?" zoo schreef ik verder.
Laat de Abonné van zijn kant toegeve:\ dat ik er
niet zoo ver naast was, toen ik daarop concludeerde:
„Aan berekeningen als de bovenstaande „ontbreekt
„iedere realiteit".
Dat allen mijn inzichten niet deeïen, verwondert
mij niet. Integendeel. Het ligt voor de hand en het
is een voordeel, dat in onze nationale gemeenschap
niemand zijn meening onder stoelen of banken be
hoeft te steken. Gelijkschakeling, zooals we die bij
onze buren kennen, zou in dit opzicht mijns inziens
een groote achteruitgang te noemen zijn. Daarom
stem ik van harte in met den heer Orsel, wanneer
hij in zijn slotalinea zegt, geen dictatuur te willen.
Maar dan ook inderdaad geen dictatuur!
Bij het lezen van de beschouwingen van den heer
Orsel kom ik namelijk tot de conclusie, dat hij slechts
tegen één zeer bepaalde dictatuur is, die door hem
niet nader wordt genoemd en waarmee dan natuurlijk
de nationaal-socialistische is bedoeld. Maar een an
dere zou hij vermoedelijk met vreugde begroeten.
Want zijn heele artikel is ingegeven door „gezag".
Misschien is hij er zichzelf niet van bewust, wat
niet wegneemt, dat er geen twijfel aan kan bestaan.
Men oordeele zelf. De heer Orsel schrijft: „Doordat
„ook ik dit Plan van den Arbeid nog niet bestudeerd
„heb, zooals het behoort Voorloopig wil ik al
ïeen vastleggen, dat de heer Orsel het Plan niet
behoorlijk heeft bestudeerd. Toch laat zijn conclusie
aan duidelijkheid niets te wenschen over: ver
andering, zooals door ons in het Plan is aange
geven, in een democratisch land is de eenige weg".
Met andere woorden: de heer Orsel heeft het Plan
niet behoorlijk bestudeerd, maar hij weet toch, dat
het de „eenige weg" is.
Is dat gezag of niet?
Ten overvloede wijs ik op de woorden „zooals
„door ons in het Plan is aangegeven", uit zijn
laatste zinsnede. Door wie? Niet door den heer
Orsel, die het Plan niet eens behoorlijk kent. En toch
„door ons". Wat wij doen is wel gedaan! Dat „wij"
echter is iets buiten den heer Orsel om, waaraan hij
onvoorwaardelijk gehoorzaamt.
Is dat dictatuur of niet?
En hoe groote plaats het begrip „gezag" in het
leven van den heer Orsel, evenals ook in dat van
,,'n Schager Abonné" inneemt, kan niet beter blij
ken, dan uit de wijze van bestrijding. Dat de argu
menten niet van hem zelf komen, ligt bij den heer
Orsel voor de hand. Immers, hij heeft het Plan nog
niet voldoende bestudeerd. Daarom citeert hij evenals
de Schager Abonné, beoordeelingen uit verschillende
bladen, hij verwijst naar Prof. Dr. J. Tinbergen
één der samenstellers, die uit den aard der zaak
over zijn eigen werk wel vol lof zal zijn! en meent
op grond van die andere taal, an menschen waarvoor
bij respect heeft, te mogen verwachten, dat ik mijn
zienswijze nu wel zal hebben herzien. Waarom? Ik
vind er geen enkel argument in en argumenten
slechts kunnen iemand overtuigen. Ging ik op de
zelfde wijze te werk, dan zou ik andersluidende recen
sies kunnen gaan aanhalen en het werd dan een
soort opbieden tegen elkaar met de meeningen
van anderen. Een dergelijke goedkooDe debat-methode
lust mij allerminst. Dat die meeningen er zijn, weet
de heer Orsel trouwens even goed als ik. Immers:
doch bij de lezing van de schampere
critieken, in het bijzonder der liberale bladen,
over de waanwijze hervormers, die meenen de
economische structuur te kunnen wijzigen door
hun inzichten en plannen, zijn meer dan eens
aanleiding geweest om het hoofd te schudden,
daar bij mij de overtuiging vast staat, deze
menschen de plannen van den arbeid niet goed
bestudeerd hebben."
Dit is op zichzelf een frappant staaltje an critiek.
zooals men er ook aantreft in het Plan. Ik wees er
reecis op, hoe daarin verschil wordt gemaakt tusschen
positieve en negatieve crtsisDolitiek. „Positief is alles
„wat er zoo over denkt als wij, al het andere is ne-
«.Satief, minderwaardig". Ziedaar waar het in 't kort
op neerkomt. Op dezelfde wijze redeneerende, noemt
de heer Orsel alle critiek, welke hem niet past
„schamper" en hij trekt daarbij de door niets gerecht
vaardigde conclusie, dat degenen, die die critiek le-
Vfren.\ we' Precies hetzelfde zullen hebben gedaan
kis hij zelf, n.1. het Plan niet goed bestudeeren. Lo-
gisch is dit natuurlijk allerminst, want het „niet
goed bestudeeren" heeft hier een heel ander resul
taat gehad dan bij hemzelf.
In dit verband wil ik even wijzen op de uitlating
door den heer Orsel in het begin van mijn artikel
gedaan, als zou door S.D.A.P. en N.V.V. de laatste
jaren alles van diverse kanten zijn bekeken. Ik wil
dit niet bestrijden, maar meen toch, dat hier had
moeten staan: „van diverse kanten, voor zoover ze
ons pasten."
„Zooals het tempo der rationalisatie, zoo moet daar-
„om ook het tempo der ordening worden beheerscht",
citeert de heer Orsel en „die ordening mag slechts
„geschieden met een snelheid, overeenkomende met
„die, waarmede nieuwe arbeidsmarkten worden ge-
„opencl." Dit alles in antwoord op een^loor mij aan
gehaalde zinsnede, die niet bepaald vast omlijnd was.
Wordt het hierdoor nu helderder? De heer Orsel ver
sta mij wel. Ik ben er niet voor dat het arbeidsperso-
neel onmiddellijk en onherroepelijk de dupe wordt
van, laten we zeggen, rationalisatie van het bedrijf.
Integendeel. Zoo bevat b.v. het in het Plan van den
Arbeid opgenomen advies van de Hooge Raad van
Arbeid in Frankrijk, dat het personeel daartegen
beschermt, zeer veel goeds. Voor alles is het practisch
uitvoerbaar.
Ten aanzien van de ordening nu zegt het Plan
zelf (blz. 129):
„Voor een goede ordening, niet alleen binnen,
maar ook tussen de bedrijfstakken, en voor een
aansluiting van de productie bij de behoefte, is
het nodig het productieapparaat, het distribu
tieapparaat en omvang en schakering der con
sumptie beter te kennen".
Met deze enkele zinsnede wil ik volstaan. Het zou
veel te veel plaats vergen in te gaan op hoofdstukken
betreffende de beheersching van expansie, rationali
satie, conjunctuurverloop en alles wat daarmee sa
menhangt. Alleen omtrent de oorzaken van de con
junctuurperiode bestaan tientallen van uiteenloopen-
de opvattingen. Om iets te kunnen beheerschen, moet
men het kennen. Blijkens bovenstaand citaat ech
ter, geven de samenstellers van het Plan toe, dat hun
kennis ten aanzien van allerlei uiterst gewichtige za
ken onvoldoende is, wat niet wegneemt, dat ze vroo-
lijk een plan ontwerpen. Dat het geheel daarmee ont
aarden moest en dit mijns inziens ook inderdaad
doet in een uiterst onvruchtbaar theoretiseeren,
ligt voor de hand. Van dit laatste wil ik een volgend
maal een uitvoerig voorbeeld geven. Met het oog op
de plaatsruimte moet ik dat thans achterwege laten.
Het artikel van den heer Borst zou ik kunnen la
ten voor wat het is. Immers, hij zelf geeft toe, dat
het Plan fouten bevat en in zooverre zijn wij het
dus volmaakt eens. Zijn fulminatie tegen het nati-
onaal-socialisme heeft met de onderhavige kwestie
niets te maken en zijn slottirade is een uiteenzetting
omtrent de wijze, waarop we zijns inziens tot een
betere maatschappij zullen Kunnen geraken. Waar
het bij mij ging om de gedachten, die in het Plan
werden ontwikkeld, en niet om daarvan afwijkende
persoonlijke inzichten van den heer Borst, die ik
overigens niet leende, meen ik ook deze, met alle
respect, buiten beschouwing te mogen laten. Trou
wens, ik waag me er, eerlijk gezegd, liever niet aan.
Want hoewel ik het artikel van alle kanten heb be
keken, krijg ik er geen houvast op. „Kroniekschrijvers
„zullen tegenwerken, saboteeren, verdacht maken;
„zij zullen alles in het werk stellen om de komst der
„nieuwe maatschappij te verhinderen." Ziedaar de
conclusie van den heer Borst, gebaseerd op het feit,
dat ik fouten zie in een plan, waarin hijzelf ook
fouten ziet.
Quod licet jovi non licet bovi! (Wat aan Jupiter
is veroorloofd, is niet veroorloofd aan den stier.)
Waar de heer Borst zich blijkbaar oo het standpunt
stelt Jupiter te zijn, blijft mij niets anders over dan
maar de ro,l van den stier op mij te nemen. Ik zwijg
dus, erkennend dat tegen een generaliseeren als dat
van den heer Borst, ieder woord overbodig is.
Ernstige incidenten in vergaderingen die 'n
rumoerig verloop hebben.
LONDEN. De verkiezingsstrijd wordt in
Engeland ditmaal met ongekende felheid ge
voerd en in de tallooze verkiezingsvergaderin
gen gaat het soms heet toe. Ernstige inci
denten doen zich niet voor, doch dikwijls
hebben de vergaderingen een zeer rumoerig
verloop, vooral als sprekers der nationale
regeering zich wagen in uitgesproken arbei
dersdistricten. Donderdagavond heeft Ram-
say MacDonald dit moeten ervaren in zijn
eigen kiesdistrict Seaham, waar hij eens de
populairste man onder de arbeidersbevolking
was. In twee mijnwerkersdorpen, te Shotton
en te Deaf Hill wilde de vergadering hem
practisch niet aan het woord laten.
Te Deaf Hill begon het publiek onmiddellijk na de
opening het socialistische lied „The Red Flag" te
zingen, gevolgd door marschliederen, en 20 minuten
lang trachtte MacDonald vergeefs zich verstaanbaar
te maken. Toen vertrok hij naar Deaf Hill.
Te Deaf Hill was de ontvangst echter niet veel
beter, en MacDonald zei verontwaardigd: „Ik wilde
dat hiervan een geluidsfilm gemaakt kon worden,
die men de bevolking van dit district kon toonen,
opdat zij zich kon schamen, dat in 1935 dit het re
sultaat is van beschaving en een democratisch be
wind." Zijn dochter Ishbel, die hem vergezelde, sprak
ongeveer vijf minuten, doch werd eveneens herhaal
delijk geinterrumpeerd. MacDonald verklaarde aan
het slot: „Wat hier vanavond gebeurd is is een be
leediging van de democratie. Het. is dat soort lieden,
die in elk land van Europa de democratie neerhalen
door het ten toon spreiden van hun onwetendheid en
ongecontroleerde hartstochten en gevoelens."
Ook te Bristol kwam het tot incidenten op een
verkiezingsvergadering van de Nationale Labour-
Londen. De „Daily Herald" meldt uit Peiping,
dat China heeft toegegeven, aan de laatste Japahsche
eischen, waardoor Noord-China. een protectoraat zal
worden onder Japansche controle.
Meer dan 40 vooraanstaande figuren in
Noord-China zijn tegelijkertijd gearresteerd.
Tot hen behooren verscheidene legerofficie
ren, die er op aan hebben gedrongen dat
China zich zou verzetten tegen de houding
van Japan.
Het blad verneemt voorts, dat de Japan
sche autoriteiten een lijst hebben opgesteld,
waarop de namen van nog 20 Chineezen zijn
geplaatst, die eveneens zullen worden ge
arresteerd.
Tot deze laatste groep behooren Dr. Sjang
Mon Lin, cPe president, en dr. Hoe Sji, de
voorzitter van de universiteit van Peiping.
De gouverneur van de provincie Hopei, generaal
Sjang Sjen, die enkele dagen geleden de boeren aan
spoorde tot verzet tegen Japan, is thans van front
veranderd. Het schijnt, dat hij optreedt in overeen
stemming met de orders van de Nankingregeering.
Deze regeering is door den recenten aanslag op mi
nisterpresident Wang Tsjing Wei verzwakt. De Chi-
neesche gouverneur heeft thans oen „bevredigend
antwoord" gegeven op de Japansche eischen van 31
October.
Weer een slachtoffer van een onbewaak-
ten overweg.
Gouda, 7 Nov. Donderdagmorgen is op den onbe-
waakten overweg onder de gemeente Reeuwijk de
65-jarige heer J. H. Krom uit Gouda door den trein
van Gouda naar Utrecht gegrepen en op slag gedood.
Een spoorwegarbeider, die het ongeluk zag aanko
men, trachtte den heer Krom nog te grijpen, doch
kreeg hierbij een klap van de treeplank. Hij bekwam
slechts lichte verwondingen.
Het stoffelijk overschot van den heer Krom is naar
het Itersonziekenhuis te Gouda overgebracht.
HOOFD VERBRIJZELD.
Noodlottig ongeluk bij het dorschen
Groningen. Donderdagmiddag is de arbeider J.
S. uit Tolbert, gemeente Leek, bij het dorschen tus
schen een wagen en een electromotor geraakt. Door
dat de wagen doorreed, werd zijn hoofd volkomen
verbrijzeld. De ongelukkige was op slag dood,
Deze berichten, aldus het D.N.B., zijn niet juist. Een
dergelijke demarche is niet ondernomen. Het Duitsche
standpunt nopens Duitschlands neutraliteit en niet
deelneming aan de sancties is bekend en in dit stand*
punt is op geen enkele wijze eenige verandering ge*
komen.
Indien een buitengewone vermeerdering van den
uitvoer van bepaalde grondstoffen of levensmiddelen
in de binnenlandsche Duitsche economische situatie
merkbaar zou worden, dan zal de Rijksregeering deze
door gepaste maatregelen verhinderen.
Alle andersluidende beweringen der buitenland*
sche pers zijn onjuist.
Voor het overige wordt opgemerkt, dat de Rijksre
geering direct na den aanvang van het Italiaansch—
Abbessijnsch conflict dus reeds lang voor de be
kende maatregelen van den Volkenbond den uit
voer van oorlogstuig en munitie naar beide staten
heeft verboden.
Brazilië blijft bij zijn standpunt. Het
neemt niet aan de sanctiemaatregelen
deel.
Genève: De Braziliaansche consul-generaal te
Genève heeft den president der sanctieconferentic een
door zijn regeering overgeseinde nota doen toekomen,
die den volgenden inhoud heeft:
„Ik dank Uwe Excellentie voor de mededeeling,
waaraan de Braziliaansche regeering haar volle aan
dacht heeft besteed. Daar Brazilië geen lid van den
Volkenbond is, wenscht het niet deel te nemen aan do
maatregelen, waartoe de Volkenbond heeft besloten,
en behoudt het zich de vrijheid voor om in iedere
eventualiteit te handelen op de wijze, die wordt be
paald door zijn belangen, door zijn internationale ver
plichtingen en door de beginselen, die van oudsher
toonaangevend zijn voor zijn buitenlandsche politiek."
Wegens beleediging van den burge
meester van Haarlem.
De burgemeester van Haarlem heeft bij den Of
ficier van Justitie te Den Haag een klacht wegens
beleediging ingediend tegen het weekblad „Haag-
sche Post".
Naar aanleiding van het feit, dat de burgemees
ter wegens een doodelijke aanrijding in Haarlem -
merliede eenige weken geleden voor de Haarlem-
sche rechtbank heeft terecht gestaan, publiceerde
de „Haagsche Post" van 28 October j.1. een artikel,
waarin o.a. de volgende zinsnede voorkwam: „Ette
lijke jaren geleden heeft de burgervader voor een
zelfde feit terecht gestaan".
De burgemeester acht dezen zin beleedigend. en
onjuist en heeft daarom een klacht tegen het
weekblad ingediend.
