Koopt Kinderzegels
Burgemeester Driessen
begraven
DE MOOISTE FOTO
U b N E E L D E I.
Een vorstelijke uitvaart. Enorme be
langstelling der bevolking.
Eén dag, voordat de wereld het Kerstfeest viert,
het feest vin Licht en Vrede, is onze Burgemeester,
de heer Driessen, ten grave gedragen. Geen late win
terzon, geen heldere hemel, maar een sombere, grau
we atmosfeer hing boven de stad en gaf haar een
nog droever aanzien dan reeds door de half-stok
uitwaaiende vlaggen van gemeente-gebouwen, sche
pen en inrichtingen der Koninklijke Marine en vele
particuliere woningen het geval was.
Geruimen tijd voor het vertrekuur van de rouwstoet
staat een enorme menschenmassa opgesteld langs
den weg, die zal worden gevolgd. Een felle Oosten
wind wordt getrotseerd, maar men wil den overleden
Burgervader een laatste groet brengen. Dit kón geen
nieuwsgierigheid zijn, dit is eerbied, eerbied vóór den
Majesteit van den Dood, eerbied voor Hem die heen
ging. En dan begrijpen wij, dat deze stille, eenzelvige,
intelligente, diplomatieke Magistraat, die nimmer
streefde naar goedkoope populariteit, zich verwor
ven had iets dat duurder is, n.1. achting. En deze
achting komt thans tot uiting.
In hot Raadhuis.
Omstreeks twaalf uur is het in het Raadhuis een
komen en gaan. Rondom dit gebouw is een ruime af
zetting voltrokken onder leiding van Inspecteur
Schipper.
Buiten het Raadhuis voltrekt zich de opstelling van
de stoet, onder toezicht van den Commissaris van
Politie A. J. van der Hoeven. Het is kwart voor éénj
De deuren gaan open, de boden treden naar buiten.
Ieder ontbloot het hoofd, militairen brengen stram
het saluut. De kist met het stoffelijk overschot wordt
zichtbaar. Op dat moment zet h%t Carillon van het
Monument voor het Nederlandsche Reddingwezen
zacht „Ases Tod" van Grieg in diep ontroerende
oogenblikken. Luider klinken de zilveren klokken,
verder rijdt de lijkauto, gevolgd door de twee ge
meente-boden, die de krans van het College van B. en
W. torsen. Familieleden, autoriteiten, vrienden, ver
tegenwoordigers van vereenigingen, zij allen stappen
in volgauto's. Voortdurend laat het Carillon, bespeeld
door den heer Dito, klagende melodieën hooren, Mar-
ches Funèbrcs van Chopin en Beethoven, het Largo
van HandeL
De stoet vertrekt.
Dan zet de eindeloos-lange stoeit zich in beweging.
Onder de sombere tonen van treurmuziek, ten gehoore
gebracht door het Stedelijk Muziekcorps, onder lei
ding van den heer Joh. Pala, gaat het langzaam, heel
langzaam verder. Vele deputaties volgen de baar.
Burgerwacht, Gemcente-Politie onder leiding van
Hoofdinspecteur Helder, Kerkbesturen en Vereenigin
gen met vaandels. En eerbiedig, devoot, brengt het in
dichte drommen opgestelde publiek een laatste groet.
Op hot kerkhof.
Intusschen hebben zich op de begraafplaats vele
belangstellenden verzameld. Een flink aantal agen
ten, onder leiding van Adjunct-Inspecteur Vrije, be
waren hier de orde.
Te ruim twee uur bereikt de stoet de begraafplaats.
Nog eenmaal klinkt hoog boven de lage heesters het
klagende gepijp der blazers, begeleid door dof getrom.
Weer voor het laatst op dezen langen tocht, brengt
de muziek een treurmarsch ten gehoore en dan plots
is alles stil. Zacht en voorzichtig wordt de kist, van
blank eikenhout, op de baar geplaatst, de familie en
autoriteiten scharen zich er achter. Bij het graf zet
zachtjes en plechtig een koraal in hoofden wor
den ontbloot, vrouwen snikken, mannen laten hun
tranen de vrije loop Burgemeester Driessen is
ter ruste.
Nadat dan de Voorzittend-Meester van de Vrijmet
selaarsloge „Willem Frederik Karei" te Den Helder,
Dr. Rienks, eerbiedig een palmtak op het graf van
den overleden Broeder heeft gelegd, treedt de heer
W. de Boer, loco-burgemeester, naar voren. In het
kort herinnert deze spreker er aan, hoe sinds 15 No
vember 1928 Burgemeester Driessen zijn allerbeste
krachten heeft geschonken aan het welzijn van Den
Helder en hoe hij in het harnas is gestorven.
Tot den burgemeester en vriend Driessen spreekt
dat van zulk een groote waarde moest zijn. Ze had
het dan ook weldra en met een liefkoozend gebaar
borg ze het in haar japon.
De geheime lade werd weer ingeschoven, de brand
kast gesloten, en de rij looze boeken op hun plaats
gezet. Nu haar taak volbracht was, ging ze naar
de sofa en boog zich tot haar slachtoffer over.
De hertog haalde duidelijk hoorbaar adem en zijn
oogen waren gesloten. Natasha kuste hem teeder,
terwijl ze de sleutels in zijn zak stak. „Je bent van
mij", fluisterde ze. „Onverschillig of je blijft leven
of zult sterven, nu ben je van mij, en die ander zal
je morgen niet hebben!"
Ze wierp Caesar daarna een blik vol haat toe: nam
haar avondmantel van den stoel, ging door een ge
heime deur, welke in den wand was aangebracht en
stond even later in een smalle laan van het park,
welke naar den uitgang voerde.
Zoodra ze echter alleen was in de flat, die Hunya
voor haar gehuurd had, kwam een overweldigend
gevoel van angst over haar. Wat moest ze beginnen
als Hunya woedend werd omdat ze den Hertog een
te groote dosis had toegediend? Natuurlijk zou ze te
kennen geven dat dit beslist noodzakelijk was ge
weest. En het moet verrukkelijk wezen den volgen
den morgen te hooren dat er geen trouwplechtigheid
had kunnen plaats vinden.
Bij die gedachte leek het alsof ze minder bang
werd; en nadat ze een glas cognac had gedronken
viel ze weldra in slaap.
Het was bijna half 'één, toen Dick Hammond in
het salon van Ardayre tegen den schoorsteenmantel
geleund stond.
Het wés en is nog steeds een schitterend vertrek.
Aan de wanden hingen vele portretten van voor
ouders en andere zeldzame schilderijen. Het plafond
i de Commandant der Marine, Schout bij Nacht
L. Kruys, een laatste woord. Deze memoreert de
aangename samenwerking, die er tusschen de Ge
meente en de Marine, dank zij den overleden Ma
gistraat, heeft bestaan en hoe deze, indien de belan
gen soms niet parallel liepen, een oplossing wist te
vinden. Daardoor had hij in de Marine-kringen veel
vrienden verworven en zijn plotseling heengaan heeft
diepe ontroering verwekt.
Namens het oudste Raadslid, de heer W. Biersteker,
die ziek is, spreekt Dr. Feenstra Kuiper en leest de
rede van den heer Biersteker voor. Ook deze toe
spraak is in denzelfden toon van waardeering en
dankbaarheid gesteld.
Nadat nu nog een koraal ten gehoore is gebracht,
spreekt de broer van Burgemeester Driessen, de heer
J. F. W. Driessen pit Den Haag, die in diepe wee
moed het verscheiden van zijn broer herdenkt en
allen dank zegt voor de eer aan den overledene be
wezen.
I A N G E N D IJ K
NOORDSCHARWOUDE.
KERSTVERGADERING S.D.A.P. EN N.V.V.
Dinsdagavond werd in hotel Concordia de jaarlijk-
sche Kerstvergadering gehouden door S.D.A.P. en
N.V.V. van den Langendijk.
De opkomst was vrij groot.
De voorzitter, de heer J. van den Abeele, opende de
vergadering met welkom, er zijn tevredenheid over
uitsprekende, dat toch nog zoovelen waren opgeko
men ondanks de gladheid, welke het komen naar
deze vergadering zeer bemoeilijkte.
Spr. herdacht nog met enkele woorden de nage
dachtenis van den heer P. Zeeman, waarna hij het
woord gaf aan den heer Ds. A. van der Heide, lid van
de Tweede Kamer, tot het uitspreken van de Kerst
rede.
Ds. Van der Heide wees er op, dat voor de eerste
maal in de geschiedenis de Volkenbond het geweten
van de wereld zich tegen den oorlog keert. Hij be
spreekt dan het vredesvoorstel Hoare—Laval, de ge
varen die dreigen van Duitschland en Japan, om
daarna de economische crisis te behandelen.
De mensch wordt moedeloos. Wij leven in een be
zeten wereld, zonder het te weten, zegt Prof. Huijzin-
ga. De motoren draaien, de vlaggen wapperen, maar
de geest is verdwenen. Het is zeker, dat booze mach
ten, die bezit nemen van een heel volk, over de we
reld waren. En in deze wereld komt de Kerstdag, de
gedachte van het kind, dat geboren werd in een stal,
omdat er voor hem geen plaats was. Zou er nü in
de wereld plaats zijn voor het Christuskind?, vroeg
spr. Is er nü plaats voor de Christus geest, de geest
van de broederschap, de liefde en de barmhartigheid?
De S.D.A.P. strijdt voor deze idealen. Zij wil dit be
reiken door de democratie, welke in Duitschland en
Italië is vertrapt. De democratie is de eerbied voor
de menschelijke persoonlijkheid, van de geestelijke
vrijheid van den anderen mensch. In iedere men-
schenzïel is een straaltje van het allerhoogste licht,
dat kan niemand ontkennen. Spr. hoopte, dat ondanks
de bezwaren, door volharding in den strijd men een
betere samenleving zou krijgen.
De rede werd met bijzondere aandacht gevolgd.
Daarna voerde de tooneelvereeniging „IDDA" het
tooneelstuk: „Toen het oorlog was", van ds. Scher-
merhorn op. Het wel wat té zware stuk word naar
beste krachten gespeeld en oogstte een dankbaar
applaus.
Z IJ P E
OUDESLUIS.
Dezer dagen gaf 't Nut (Sociëteit Burgerkring)
in de zaal van den heer Buisman de eerste buitan-
gewone avond. De heer H. Jippes opende de bij
eenkomst en memoreerde, dat de eigen krachten
zooveel voor de vereeniging voelden, dat sommige
dames réeds meer dan 25 jaar hun beste kunnen
gaven om 't Nut te doen bloeien. Na het voorlezen
der notulen door den heer J. W. Metzelaar voerden
de dames C. Slikker, Mw. J. Geerligs, Mw. G. Sil-
ver, Mw. A. Meurs en Mw. M. Hoep met de heeren
G. Veltman en J. W. Metzelaar het blijspel „Arme
Rijken" op. Rijk geworden kleine menschen willen
groote lui verbeelden, wat tot allerlei koddige si
tuaties voert. Onbedaarlijk is er gelachen om dit
perfect gespeelde vroolijke stukje, vooral het samen
spel was in alle opzichten af. De heer M. de Vries
gaf als bijzondere toegift: „Kerstsprookje" en daar
na een zangstukje, waarin de verschillende refreinen
uit bekende wijzen bestonden, die zeer in den smaak
vielen. Mevr. K. Kater zong na de pauze eenige
welluidende liederen, met ernstige Inhoud, die on
der ademlooze stilte werden aangehoord. De reeds
bovengenoemde dames Slikker, Hoep en Geerligs
vulden op onovertroffen wijze de rest van den
avond met haar opwekkende, koddige voordrach
ten: Bij wijlen daverde de zaal van 't lachen.
Als een bijzondere attentie beschouwde men het
optreden van den heer Tommy Bouman, die een
potpourri opvoerde. De zaal was opgetogen en zong
uit volle borst mee. Het was ver na middernacht
toen de voorzitter de gezellige, opwekkende avond
sloot, hopende dat de muziek der heeren Van Stip-
riaan en Bakker de „napret" nog langen tijd op
dezelfde aantrekkelijke wijze mocht begeleiden als
in 't eerste gedeelte van den avond.
Den medewerkenden en het Bestuur een woord
van hulde voor het organiseeren van dezen avond.
werd geschilderd door een beroemden Venctiaan-
schen kunstenaar, en vertoonde de lieflijkste tafe-
reelen. Ardayre kon inderdaad een waardig huis
voor een oude, hertogelijke familie genoemd worden.
Achter de bogen, welke door marmeren pilaren ge
vormd waren, begon de groote, breede trap, en overal
zag men kastjes waarin zich porcelein en bibelots
van onschatbare waarde bevonden. De meubelen
verwekten den behagelijken indruk oude erfstukken
te zijn.
Dick Hammond was bijtijds voor het diner gearri
veerd, en maakte zich'thans geweldig ongerust over
de afwezigheid van John en den Hertog.
Hij stak een cigaret op en wierp een blik op de
klok.
„Laten we hopen dat het morgen mooi weer is,
Lady Pomery", merkte hij op. De klok liet een slag
hooren. „Half één. De Hertog en John zijn laat."
Lady Pomery schudde haar grijs hoofd. „Juist iets
voor menschen van den tegenwoordigen tijd: ze den
ken enkel en alleen aan zichzelf. Het is minder pret
tig voor de bruid. Oh, in mijn tijd was het heel an
ders."
Dick deed een paar trekjes. „Onze voorouders wa
ren kranige menschén, Lady Pomery. Ik denk dat U
heel wat emoties hebt gekend."
„In de eerste plaats: groote verrukking", zei de
oude dame droomerig.
„Vergeet U echter niet dat de tegenwoordige tijd
nu eenmaal zoo gejaagd is. We komen vrijwel voor
alles te laat"
„Ik heb echter nog nimmer meegemaakt dat een
man te laat voor zijn trouwen kwam. Courtenay is
altijd zeer onattent, dat weet ik maar al te goed,
doch een dergelijk iets had ik toch niet van hem
kunnen verwachten. Ze zijn altijd een paar alleraar
digste jongens geweest. Hoe goed herinner ik me nog
WIERINGEN
Kerstuitvoering „Harmonie."
Tweeden Kerstdag had alhier in Concordia van
den heer S. Halfweeg een bijzonder goed geslaagde
Kerstuitvoering plaats van de muziekver. Harmonie.
Te ruim acht uur sprak de voorzitter van Harmo
nie zijn openingswoord uit voor een zaal, welke ge
heel gevuld was. Geen wonder ook, het programma
vermeldde o.a. huldiging van mej. Geer Snooij, als
gymnaste van het Ned. Keurkorps.
De voorzitter heet allen hartelijk welkom, in 't bij
zonder Mej. G. Snooij en de besturen der verschillen
de vereenigingen. Ook de heer Pennekamp en de fa
milie van Mej. G. Snooij worden hartelijk welkom
geheeten.
Na het openingswoord hooren we eerst een viertal
nummers van Harmonie, die keurig werden uitge
voerd.
Na deze nummers kwamen „Kloris en Roosje" op
het tooneel, met hun Wieringer Nieuwjaarswensch.
Jb. Bakker als Kloris, mevr. D. KooijKuiper als
Roosje. Ze hadden een uitbundig succes.
En dan huldiging. Als het scherm opgaat zien we
daar staan Mej. G. Snooij, den heer Pennekamp, en
de voorzitters der resp. vereenigingen.
De heer C. J. Boslcer geeft eerst het woord aan den
heer P. Jongkind, dir. der mandolineclub O.K.K. Ver
volgen spreken de heeren A. Trager voor de schaak
club Wieringen, de heer D. Nieuwbuurt voor de voet
balver. Succes, de heer J. C. de Haan voor de zangv.
Zang en Vriendschap, de heer J. J. Bosker voor de
wielerclub Wieringen. Allen spreken woorden van
hulde en sympathie. Door de wielerclub Wieringen
was reeds een bloemstuk bezorgd.
Dan spreekt de voorz. van Harmonie warme woor
den van sympathie en biedt namens Harmonie een
bloemstuk aan met een gouden damesarmbandhor
loge. Een geweldig applaus volgde hierop.
Harmonie laat zich weer hooren en dan wordt ter
eere van mej. G. Snooij door allen staande het Wil
helmus gezongen.
De heer H. Pennekamp spreekt tenslotte woorden
van dank voor al het gesprokene en gebodene.
No. 3 van het programma vermeldde tooneel. Op
gevoerd werd het kluchtspel in 1 bedrijf, door J. J.
Rentmeester, getiteld „Een angstvolle nacht", dat een
verdiend applaus kreeg.
Hierna een gezellig bal, hetgeen den avond op een
waardige wijze sloot.
Kom, begin den nieuwen jaarkring
Met een extra goede daad,
't Duurt nu nog slechts enkle dagen,
Daarom is 't nog niet te laat!
Koopt de zegels voor de kind'ren,
Die verzwakt zijn of misdeeld,
Opdat liefd'rijke verzorging
Weer de vele wonden heelt!
Stap Uw postkantoor eens binnen,
Och, U kent wel het loket,
Lees daar eens de goede oproep,
Die er weer is klaar gezet.
En Uw hand dwaalt naar Uw vestzak,
Voor het groote kinder-doel,
Opgeruimd treedt ge naar buiten
Met een zeer voldaan gevoel.
Daardoor keert Uw liefde-gave
Met de rente tot U weer,
En er daalt wat levens-zonlicht
Over kleine zieken neer.
Over zwakken, stille blinden,
Met hun groot en diep gemis.
Voor wie hulp, in nood en lijden
Toch zoo dringend noodig is!
Duizenden misdeelde kleinen
Wachten op Uw reddend: „Ja!"
Want er staat een leege spaarpot
In hun schrale kinder-la!
Houdt dit steeds in Uw gedachten,
En waardeer van dag tot dag,
Dat ge, zelf gezond en krachtig,
Weer Uw gave geven mag!
Koopt daarom de Kinderzegels,
Denk er nu eens werk'lijk aan,
Nog maar enk'le korte dagen,
En dan is het weer gedaan!
Hebt U 't onbewust vergeten?
Toe, vergeet niet! Doe het nu!
Duizenden misdeelde kind'ren
HOPEN WEER EN D ANKEN Uü
Januari 1936. KROES.
(Nadruk verboden.)
dat ik Courtenay een klap gaf voor iets. wat John
gedaan had, en die ondeugende jongen beet me
toen."
„Niet bijster galant van hem", lachte Dick. Oh,
wanneer zou de oude dame nu eindelijk naar bed
gaan?" Hij maakte zich ontzettend ongerust over het
niet verschijnen van den bruidegom en zijn broeder,
en tot zijn ergernis scheen de oud-tante van plan
te fcijn te blijven wachten, want ze nam haar brei
werk weer bedaard ter hand.
„Het is tenminste een zegen dat de vorstelijke
personen zoo vermoeid waren, zoodat de overige
gasten ook vroeg naar bed konden gaan."
„Ja, dat was een groot geluk", beaamde Dick. „En
gelooft U niet dat het heel verstandig was wanneer
U nu ook ging rusten, Lady Pomery? Anders is U
morgen erg slaperig, vrees ik."
„Je hebt gelijk. Ik ga ook maar naar bed. Jij wacht
dus op den Hertog en John?"
„Natuurlijk."
Ze begon haar breiwerk op te bergen. „Ik zou wel
eens willen weten door welke staatszaken Courtenay
werd opgehouden. Woorden kunnen tegenwoordig
zulk een eigenaardige beteekenis hebben."
Dick bood haar zijn arm aan om haar naar de
breede trap te leiden, en juist op dat oogenblik wer
den voetstappen gehoord en verscheen de persoon,
die klaarblijkelijk de Hertog van Ardayre was, in de
hall.
„Hallo, tante Pomery". De oude dame werd harte
lijk op beide wangep gekust.
„Wat zie je er goed uit, lieveling", luidde haar be
groeting.
„Ik kom juist van Le Touquet terug."
„Ondeugende jongen."
Terwijl ze spraken kwam er een uitdrukking van
groote verbazing in Dick's oogen.
Portret-Atelier JAC. DE BOER
Keizerstraat DEN HELDER
470ste STAATSLOTERIJ
(Niet officieel)
3de klasse, 2de lijst
Trekking van Dinsdag 24 December IJl1!?
Hooge Prijzen
f 25000.— 13549
f 5000.— 3790
f 2000— 19225
f 1500— 8325
f 1000.— 5297 10157 12731
f 400.— 15131 15644
f 200.— 14832 18467 20190
f 100— 3219 5262 6591 8985 10103 12682
17846
Prijzen van 45—
6
21
38
66
107
125
188
238
239
265
278
350
383
466
515
548
584
638
644
670
713
726
731
763
773
782
793
796
828
844
921
929
939
943
945
957
967
1012
1019
1056
1060
1078
1106
1158
1173
1183
1204
1214
1261
1294
1298
1317
1326
1348
1366
1384
1437
1462
1467
1468
1476
1480
1486
1517
1518
1554
1556
1573
1577
1624
1626
1865
1915
1924
2097
2116
2139
2149
2153
2174
2179
2198
2224
2271
2303
2343
2344
2349
2360
2369
2386
2423
2427
2433
2468
2473
2492
2527
2579
2610
2620
2630
2664
2632
2717
2721
2724
2732
2785
2860
2884
2889
3043
3070
3090
3128
3184
3252
3261
3262
3276
3321
3351
3453
3467
3513
3555
3574
3606
3609
3628
3650
3679
3694
3706
3804
3818
3857
3904
3947
3967
3976
4017
4032
4047
■4062
4105
4124
4125
4144
4222
4228
4251
4285
4315
4351
4354
4361
4363
4386
4446
4537
4570
4587
4602
4619
4622
43?0
4636
4639
4666
4715
4794
4852
4855
4871
4901
4902
4964
5010
5037
5053
5058
5102
5129
5206
5210
5220
5241
5245
5278
5280
5403
5456
5500
5505
5537
5541
5544
5577
5645
5663
5715
5770
5816
5817
5370
5876
5881
5887
6924
5940
5952
6010
6053
6080
6182
6254
6267
6282
6323
6369
6402
6439
6480
6481
6515
6521
6558
6581
6602
6572
6715
6717
6729
6736
6740
6801
6843
0910
6954
7004
7039
7065
7099
7179
7184
/205
7238
7244
7245
7301
7321
7356
7365
7400
7411
7418
7437
7452
7486
7564
7598
7648
7655
7657
7670
7703
7737
7741
7796
7849
7871
7888
7924
7926
7947
8022
8075
8080
8127
8139
8184
8189
8201
8227
8265
8388
8289
8312
8346
8362
8385
8386
8391
8406
8423
8487
8488
8541
8577
8676
8690
8726
8734
8792
8805
8861
8889
8975
9005
9007
9009
9031
9037
9046
9078
9103
9109
9118
9161
9199
9271
9272
9351
9369
9372
9375
9412
9413
9465
9471
9506
9540
9556
9585
9613
9646
9685
9716
9806
9825
9886
9889
9925
9926
9969
9986
10001
10042
10143
10174
10213
10215
10222
10280
10283
10287
10336
10347
10374
10396
10416
10439
10459
10468
10470
10515
10538
10559
10560
10566
10571
10578
10594
10601
10602
10651
10694
10735
10862
10866
10885
10896
10926
10931
11002
11056
11119
11164
11184
11186
11217
11221
11238
11283
11324
11401
11413
11417
11470
11521
11525
11529
11533
11544
11553
11560
11579
11617
11625
11650
11674
11689
11703
11711
11713
11730
11731
11769
11842
11845
11846
11858
11863
11918
12021
12049
12060
12124
12238
12240
12248
12273
12274
12314
12316
12349
12388
12412
12437
12443
12486
12528
12542
12578
12596
12617
12630
12748
12780
12807
12814
12848
12896
12911
12952
12994
13002
13016
13031
13092
13153
13185
13187
13206
13339
13404
13451
13622
136"9
r«?65
13706
13735
13751
13755
13766
13797
13801
13817
13845
13873
13885
13917
13920
13947
13998
14052
14102
14121
14151
14177
14201
14217
14243
14272
14300
14318
14322
14405
14470
14471
14478
14583
14599
14616
14642
14698
14700
14731
14743
14758
14831
14893
14895
14906
14935
14939
14971
14984
14988
14994
15052
15085
15137
15227
15287
15307
15315
15321
15329
15349
15364
15370
15409
154 4
15498
15508
15526
15527
15528
15536
15596
15652
15713
15725
15779
15817
15839
15866
15930
15948
15960
15985
15988
16009
16011
16049
16057
16064
16068
16095
16157
16161
16191
16241
16258
16296
16312
16381
16428
16444
16469
16523
16543
16548
16580
16584
16603
16635
16711
16755
16758
16779
16793
16946
16951
16952
16954
16976
16980
17028
17032
17105
17115
17139
17155
17161
17163
17204
17217
17252
17260
17280
17303
17327
17338
17357
17359
17392
17402
17404
17409
17427
17459
17166
17483
17560
17614
17626
17662
17668
17818
17825
17827
17862
17876
17878
17893
17909
17939
17940
18059
18062
18088
18090
18172
18204
18209
13227
18284
18325
78362
18385
18402
18415
18432
15*40
18451
18457
18484
18526
18589
18663
18700
18725
18801
18809
18819
18821
18858
18865
18879
189C8
18935
18950
18952
18968
18986
19021
19077
19133
19176
19225
19248
19256
19257
19377
19431
16450
19497
19508
19529
19535
19538
19578
19599
19623
19G43
19644
19771
19821
19823
19845
19855
10576
19890
19908
20000
20061
20129
20149
20187
20191
20208
20217
20220
20240
20256
20277
20344
20347
20421
20460
20476
20518
20530
20547
20577 20583
20597
20598 20647
20656 20757
20773
20774
20788
20318
20837
20984 20085
Verbetering 3e kl., 1ste lijst: 16700 m. z. 16500
„Het doet me een geweldig pleizier je te zien, Ham
mond. Het spijt me vreeselijk dat ik zoo laat ben,
maar John is vanmiddag gearriveerd. Hij blijft van
nacht in de stad, en ik heb hem aan de goede zor
gen van Hargreaves toevertrouwd. Ze komen beiden
morgenochtend hierheen."
Dick's verbazing nam toe. Groote goedheid: was
hij gek geworden of hoe zat het? Ilij herinnerde zich
duidelijk dat John hetzelfde tweedpak en dezelfde
das in den trein had gedragen.
Lady Pomery wenkte den butler, die zijn meester
naar het salon was gevolgd en stond te wachten
om haar naar boven te brengen.
„Ik ga naar bed. Goedennacht, Courtenay. Goeden-
nacht, Dick.
Ze legde haar hand op de arm van den butler en
verdween.
De twee mannen bogen en staken een cigaret op.
„Dick, beste jongen. Ik moet je kunnen vertrouwen.
Je spreekt op het oogenblik met John, niet met Cour
tenay."
„Dat vermoedde ik wel, omdat ik dadelijk het pak
herkende dat je in den trein had gedragen. Maar
waar zit Courtenay?"
Er kwam een ernstige uitdrukking in John's oogen
en er verscheen ook een verdrietige trek om zijn
lippen. „Hij is bezig een hoofdstuk van zijn levens
boek af te sluiten, Dick".
„Een Boleska-hoofdstuk?"
„Ja, en ik ben hem daarmee behulpzaam. Het is
echter voor den laatsten keer, dat verzeker ik je."
Dick^ Hammond voelde zich niet bepaald op zijn
gemak. „Wanneer arriveert hij?"
„Binnen een paar uur, denk ik. Voordat het och
tend is hebben we al van slaapkamer verwisseld."
„Het lijkt me geweldig gevaarlijk toe, John. Ken
nen de bedienden jullie ook niet uit elkaar?"
Wordt vervolgd.
