elrose's Vergelding
Arrondissements-Rechtbank
INGEZONDEN
/TEJIKÏN
te Alkmaar.
Uit onze omgeving.
Er is niets aan te doen, ik moet U, godchte redac
tie, nog eens lastig komen vallen om. wat plaats
ruimte. Och, een heel klein plaatsjo maar, want ik
zal het zéér kort maken. Ik mis absoluut den tijd
om uitvoerig te antwoorden op bét ingezonden stuk
van S.; ander werk, dat dringend af moet, gaat vóór.
Maar ik behoud mij het recht voor om, indien S. het
zou verlangen, of indien het zou blijken, de wensch
te zijn van een groot aantal lezers, het geheele be
toog van S. in een lang artikel te bespreken. Na
tuurlijk, indien U, redactie, daartegen geen bezwaar
hebt. Maar ik kan dit niet doen vóór minstens een
week.
Derhalve bepaal ik mij thans tot eenige opmerkin
gen.
lo. S. schrijft boven zijn stuk Wuppertal. Maar
over het Wfippertaler proces zwijgt hij verder als
een mof. Zit hij daar zóo mee in zijn maag?
2o. Hij geeft mij den raad eens in Duitschland te
gaan reizen, daar zal ik alles vrijelijk kunnen on
derzoeken. Dit is een leugen. Want den Hollandschen
afgevaardigden, die naar Duitschland zijn gegaan
om het proces bij te wonen, werd de toegang tot de
rechtszaal geweigerd.
3o. Het is S. blijkbaar niet bekend dat niet alle
rooden tot den oorlog ophitsen, maar dat er een zeer
sterke consequenLantimilitairistische strooming is
in ons land.
4o. Ik constateer daarentegen dat het nationaal-
socialistische Duitschland stelselmatig wordt vermi-
litairiseerd, erger nog dan in de dagen van Wilhelm
5o. S. tracht de aandacht van de lezers van
Duitschland af te leiden door veel gruwelijks over
Rusland tc vertellen. Maar onze strijd gaat niet over
Rusland, maar over Duitschland en het Wuppertaler
proces, wat een symptoom is van den daar heer-
schenden geest.
60. S. maakt zich een beetje al te kinderachtig
af van de zware aanklacht tegen Duitschland in de
boeken „Oraniënburg" en „de Veensoldaten".
7o. Ik wil niet klassenstrijd, maar opheffing van
klassen, wier belangen tegenstrijdig zijn.
80. Ook ik sta vijandig tegenover de bonzen. Maar
wat is het verschil tusschen nationaal-socialistische
en roode bonzen?
9o. S. beweert dat er slechts te kiezen valt tus
schen Mussert en Wijnkoop. Ik geef hem den raad
om te lezen het boek van Alexander Berkman: Het
sociaal-anarchisme.
lOo. Ik constateer dat S. erkent dat er een groei
ende geest, van antisemitisme is in de N.S.B.!
ASTOR.
M. de R.,
Het ingezondene van I. S. Ie K. noopt ons tot het
verzoeken van eenige plaatsruimte in Uw blad. Bij
voorbaat onzen dank.
J. S. heeft met zijn stuk de gelegenheid waarge
nomen om een schimp-kanonnade uit te spuwen
aangaande de So\vjet Unie.-
De Sowjet-Unic, de doorn in het vleesch van alle
soorten fascisten, verdedigen is niet moeilijk. Toen
in 1917, of feitelijk pas in 1921, na het beëindigen
van den burgeroorlog, de arbeidersmacht de arm
zalige erfenis aanvaardde, stond men voor ontzag
lijke moeilijkheden.
Dén land, bloedend uit vele wonden, n.1. wonden
vnn den grooten oorlog, van den burgeroorlog en
van den toentertijd heerschcnden hongersnood, zie
daar welk een faillieten boedel de kapitalisten de
sowjets nalieten.
Er is gewerkt, ontzettend veel arbeid is er noodig
geweest om van deze puinhoop een land te maken,
dat er zijn kan, de arbeidersklasse gesteund door
de zeer groote groep van arme, werkende, van hun
land en hoeve verdreven boeren, heeft het klaar
gespeeld, om in slechts een luttel aantal jaren
van dit arme land te maken een staat, waar heel
het economische leven zich in een snel, zeer snel
opgaande lijn beweegt. Een staat waar het analfabe
tisme zoo goed als opgeheven is, terwijl dit onder
het. tsarisme ongeveer 95 bedroeg. Een staat, waar
géén werkloosheid is.
Waar de groote massa, van vroeger landarme
boeren, in duizelingwekkende vaart in collectieve
bedrijven de welvaart tegemoet snelt.
Waar de arbeidersmacht alles in het, werk stelt
om ook in cultureel opzicht de massa op te voeren.
Waar electriciteitswerken (DnjeprestrQi) zijn uit
gevoerd, die haar gelijke niet hebben in de wereld.
Waarin, in slechts 3 a 4 jaar, een industrie-centra
is ontstaan in de aan mineralen zoo rijke Oeral
(Magnitogorsk) welke zijn wederga, niet heeft.
Waac hen metro ondergrondsche) is gebouwd in
Mosliöu, die kan wedijveren met Parijs.
Dè Sowjet-Unie is het land, waarvan Dr. Wibaut
getuigde, dat men daar onder collectivistische lei
ding, waar grond en productiemiddelen in handen
der gemeenschap zijn, een toekomst tegemoet ging.
Dat is het land waarvan Sidney Webb, een be
kende Engelsche persoonlijkheid, verklaarde dat de
Staathuishouding van de S.-U. wortelt in een wijd
vertakt systeem van volksverkiezingen.
Webb vervolgde: Ik kan zonder voorbehoud ver
klaren dat in de Sowjetstaat iets volbracht is, dat
in de heele menschelijke geschiedenis zijn gelijke
niet heeft. Niemand die de geschiedenis bestudeert,
kan één enkel oognnblik aannemen, dat dit bereikt
is door de hardheid van een politiemacht of door
terreur. Wij hebben in de S.-U., zoo zegt Webb, géén
regeering en een volk die tegenover elkaar staan,
maar een harmonisch sociaal systeem, waarin van
een ieder verwacht wordt dat hij er aan deelneemt.
De Amerikaansche zendeling Stanley Jones schil
derde de S.-U. als volgt: Dit land is te vergelijken
met het woord van den Christus, waar deze spreekt
van den vader, welke twee zonen had, waartoe hij
zeide, gaat heen en werkt in don wijngaard, de eene
zei ja, maar ging niet; de ander zei neen, en ging
wel. Ik vraag u. wie van deze beiden deed den wil
des vaders? De houding van de tweede zoon, dat is
de houding der Sowjet-Unie. Stellen wij hier tegen
over de fascistiscixvlandcn, we willen er niet veel
van zeggen, we willen ons niet inlaten met politieke
dingen.
We willen enkel wijzen op het Wuppertal-proc.es.
Honderden arrestaties per dag. Zouden dit allen
kankeraars zijn? Of inenschcn die strijden voor cul
tuur en vrede?
De jodenvervolgingen vervullen ons met afgrijzen.
In „Die Stürmer", een fascistisch blad, heeft een
prent gestaan, voorstellende een gedekte tafel,, op
een schotel lag het afgehakte hoofd van een jood, te
onderscheiden aan den vonm van de neus, enz.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 25 Febrnari.
ERNSTIGE AANRIJDING OP DEN HOEVERWEG.
Op den avond van den 16 December j.1. reden de
gebr. Kuin uit Egmond, op den Hoeverweg in de
richting Alkmaar, toen zij vanachter werden aan
gereden door een motorrijwiel, bestuurd door den
monteur W. Gr. uit Egmond aan Zee; de berijder
van de driewielde bakfiets, S. Kuin, bekwam een
ernstige gecompliceerde breuk aan zijn linkerboven
been en een schouderfractuur; de motorrijder een
riiet-noemenswaardiq; letsel.
Verd. beweerde, dat gebr. Kuin niet voldoende
rechts reden en het. achterlicht, aan de bakfiets ont
brak; voorts verklaarde hij circa 40 K.M. gereden te
hebben.
Achtereenvolgens werden gehoord Dr. van Dam,
als get.-desk. die nog hoop had, dat het slachtoffer,
dat nog geruimen tijd in het ziekenhuis zal moeten
vertoeven, herstellen zal en de broer van het slacht
offer Kuin, de arbeider Meilink en de Naco bus
chauffeur, uit. wier verklaringen bleek, dat verd; niet
voldoende naar links had uitgeweken en met groote
snelheid had gereden, minstens 60 K.M.
De Officier, die verd. het toebrengen van zwaar li
chamelijk letsel tengevolge van roekeloos rijden ten
laste had gelegd, was ditmaal zeer welwillend; verd.
had on hem een gunstigen indruk gemaakt en dit
was zijn eerste aanrijding. Ter wille van verd.'s po
sitie hij is monteur hij de fa. Dam en Co. wilde
de Officier e-e^n vriihe.'dsstraf oplegeen, noch de be
voegdheid tot het besturen van motorrijtuigen ont
zeggen; daarom vorderde hij f150.— subs. 60 dagen.
RUMOR IN „KASA".
Ditmaal geen herrie in casa, maar in kaaskoopers-
kringpn. De Hoornschc zuivelfabriek-directeur L. H.
C S. stond terecht wegens mishandeling van een
Vlaamsche koopman, J. C. Danokers uit Merxem bij
Antwerpen, die hij op zijn kantoor te Hoorn met een
paar stompen tegen het hoofd pijnlijk had getroffen.
Niet al te aangename zakenrelaties en diverse han
delsbrieven schenen hier een rol te spelen. Het was
maar een eenvoudig mishandelïngetje, zooals de Of
ficier zei. dat eigenlijk hij den Politierechter thuis
hoorde; omdat hij dacht, dat hot nogal ingewikkeld
zou worden, had de Officier het bij de meervoudige
strafkamer aanhangig gemaakt.
Het dreigde aam ankelijk ingewikkeld te worden,
want een advocaat en twee getuigen a décharge ble-
Het onderschrift van deze prent "was: De wraak Is
een gerecht, dat koud genoten moet worden.
We weten allen ,dat uiteindelijk het fascisme den
oorlog brengt, zei Mussolini. Dit is toch wel de
grootste vernietiger van cultuur en menschelijkheid.
We zouden kunnen vragen aan zeer vele geestelij
ken, zoowel van de Evangelische als van de Katho
lieke Kerk, wat of het fascisme hun gaf.
De armoede neemt schrikbarend toe in jde fascis
tische landen, de cultuur wordt er vertrapt.
Noodig, hoognoodig is het, dat alle vrienden van
cultuur en vrede zich vereenigen tegen deze doods-
stuip van het kapitalisme. Duitschland zet de klok
terug, zoo roept het fascisme. Al zette men alle
klokken terug, al zou het een geheele slag in de
rondte zijn, de tijd houdt men er niet mee tegen.
J. S. geeft ook Litwinof nog een veeg uit de pan.
De geheele wereld weet dat Litwinof thans zijn best
doet in Genève om den vrede te bewaren, terwijl
Mussolini oorlog voert en Hitler er naar hitst.
M. da R., we willen eindigen met de woorden uit
een brief van den grooten Leo Tolstoi, gericht aan
het Italiaansche volk na den verloren veldslag bij
Adoea in 1896: „Wanneer zullen de volkeren einde
lijk eens ontwaken uit de hypnose, waaronder on
verantwoordelijke krachtpatsers hun brengen? Zul
len ze dan nooit uit zich zelf tot een helder besef
komen, onbeneveld door patriottisch bijgeloof? Ga
weg, van ons trek zelf die bloedige uniform aan,
vermoordt uw eigen soort. Alles wat ons aangaat is:
dat we zelf de vruchten van onzen arbeid willen
plukken en dat alle vredelievender hun leven in
onderlinge harmonie en goede verstandhouding mo
gen genieten. Dat is alles wat we wcnschen en niet
meer."
U, mijnheer de Redacteur, dankend voor de plaat'
sing,
Namens het District Nóordholland-Noord
der V.V.S.U.,
P. K. VOLKERS.
Oudkarspel.
Ken noodig, niet om den verd. zoozeer te ontlasten,
maar om get. Danckers als het ware te belasten; het
was althans een verdediging, die ons niet sympa
thiek aandeed. Als get. a décharge waren de kaas
handelaren Grondsma en Slot verschenen.
De Officier maakte het kort en vroeg f25.of 15
dagen. Mr. H. beloofde ook kort te zijn, maar was
minstens driemaal zoo uitvoerig als de officier; hij
drong aan op het opleggen van een geringe geld
boete.
AANRIJDING TE ZWAAGDIJK.
Op Zondag 8 Sept. was op den Zwaagdijk onder
I-ïoogkarspel mej. G. Neefjes—Hoogcnboom aangere
den door een passeerende auto, bestuurd door S. T.
uit Noordsrharwoude. Deze was door den kanton
rechter te Hoorn tot f 10.veroordeeld, doch hiervan
in hooger beroep gekomen; hij had van de aanrij
ding niets bemerkt, evenmin als de 2 inzittenden
ziin broer H. T. en het hoofd der school te Noord
srharwoude, de heer L. Mallekote. De vrouw scheen
door het achterste gedeelte van den auto geraakt te
zijn. De chauffeur was nog teruggereden, doch werd
door de pas uit de kerk gekomen dames op een
vloed van scheldwoorden ontvangen, zoodat hij maar
echpseerde. Dit werd hem door den president kwa
lijk genomen. De Officier vroeg bevestiging van het
zeer clemente vonnis van den kantonrechter te
Hoorn.
„MIJN EN DIJN".
Tijdens de courses te Schagen op 24 Sept. 1935
deed de rijksveldwachter J. Samplonius uil Wierin-
gerwaard, met assistentie van den veldwachter Th.
v. d. Hoek uit Slootdorp een inval in de bovenzaal
van het thans verdwenen café „Cérès" te Schagen,
waar een 40-tal menschen rond de tafel zaten, waar
aan het hazardspelletje „Mijn en Dijn" werd ge
speeld. Niet minder dan 5 personen stonden als ver
dacht van het gelegenheid geven tot hazardspel te
recht; het waren K. W, P. Kn. en Th. .1. O. uit Don
Haag en W. Br. en L. M. uit Amsterdam. De eerste
alleen bleek bij bedoeld spelletje de bank gehouden
te hebben, hetgeen hij ook bekende; de anderen, uit
gezonderd O. hadden aan het spel deelgenomen. N.
B. en Kn. waren reeds eerder elders wegens eenzelf
de feit veroordeeld; N. door de rechtbank te Leeuwar
den tot f150 boete, Br. te Amsterdam 2 keer tot f25
boete en Kn. eenmaal tot 6 mnd. voorw.
De veldwachter Samplonius als get. gehoord, ver
klaarde, dat hij de heeren, die hij ook op de courses
had gezien, voor het haleon van de Cérës zag en toen
argwaan kreeg. Toen hij naar hoven ging, hoorde
hij roeppn: „Politie, kaarten weg"; en er stond een
post op den uitkijk. Get. zag dat 'n 40 menschen
om den tafel zaten en dat er grof gespeeld werd; het
geld, w.o. briefjes van f10, rolde over de tafel Get.
wees N. en Br. als bankhouders aan; hij had f38 en
32 snee'kaarten in beslag genomen.
Mr. Huieens uit Den Haag, die den get. verschil
lende lastige vragen stelde, betoogde, nadat de
Officier tegen Br. en N. resp. f75 of 35 dagen en
f200 of 60 dagen had goëischt en voor de drie an«
deren vrijspraak had gevraagd dat art. 254 bis
hier niet van toepassing is, daar niet is komen vast
te staan, dat aan het publiek gelegenheid is gegeven
aan het spel deel te nemen; ook konden de ver
dachten niet tot publiek gepromoveerd worden.
Verd. N. verklaarde, dat zij alleen onder elkaar
hadden gespeeld en het publiek geen gelegenheid
kreeg mee te doen; als spr. veroordeeld wordt zal hij
in hooger beroep den gemeentesecretaris van Dirks-
horn als get. a décharge doen dagvaarden, om daar
van te getuigen.
VONNISSEN BEVESTIGD.
De Officier vroeg bevestiging van de vonnissen
van den kantonrechter, waarbij A. C. v. d. Woude,
taxichauffeur tot f 6.werd veroordeeld wegens
niet voldoende links rijden en de Egmond aan Zee-
sche visscher R. Kr. wegens strooperij werd veroor
deeld tot f 25 of 20 dagen.
Uitspraak in alle zaken over 8 dagen.
BARSINGERHORN
Dinsdagavond sprak voor de vereeniging „D.
O.G." in de zaal van „De Fortuin", Felix Tim
mermans, met als onderwerp „Het ontstaan mij
ner werken en Vlaamsche Humor".
De voorzitter, Dr. J. J. Werner heette de aan^
wezigen hartelijk welkom in het bijzonder den
heer Timmermans en sprak er zijn genoegen over
uit dat ook zoo velen van buiten de gemeente
van hun belangstelling blijk gaven.
De beer Timmermans, hierop het woord ver
krijgende, vertelde op eenvoudige, voor een ieder
begrijpelijke wijze, van het ontstaan van zijn
werken. Hoe hij de personen, die hij in zijn
boeken had laten optreden, had ontmoet, soms
in persoon, soms in zijn verbeelding, en waar
door hij geïnspireerd was geworden tot het
schrijven van een Pallieter, Anna Marie, Kin-
deke Jezus, De Pastoor uit de bloeiende wijn
gaard, zijn laatste werk de Boerenpsalm e.a.
Gemoedelijk en daarom juist zoo aantrekkelijk,
spreekt de heer Timmermans over zijn werk, vol
tintelende humor. Hij weet zijn gehoor te boeien
en velen hadden ongetwijfeld langer nog naar
zijn stem willen luisteren.
De voorzitter dankte den heer Timmermans
hartelijk voor hetgeen hij dezen avond had ge
boden, waarmee de aanwezigen door een spon
taan applaus instemden.
Door de tooneelvereeniging „Liefdadigheid"
zal op Zaterdag 7 Maart a.s. ten bate van do
afdeeling Barsingerhorn van „Het Witte Kruis"
een uitvoering worden gegeven met de klucht
in drie bedrijven van Franz Arnold. „Dat klopt
niet",. Temeer waar deze uitvoering zal gegeven
worden ten bate van een vereeniging, die veler
sympathie heeft en verdient, verwachten wij een
groote publieke belangstelling. De voorverkoop
van kaarten heeft reeds een aanvang genomen
en wij twijfelen niet of een ieder zal een of meer
dere kaarten koopen.
Nadere bijzonderheden zullen nog per adver
tentie in dit blad bekend gemaakt worden.
CATLANTROOG
Door de Architect F. Klein te Middenmeer werd
voor rekening van de Coöperatieve Verbruiks-
vereeniging „De Tijdgeest" G.A. te Winkel in
het Hotel Duinzicht, aanbesteed het bouwen van
een winkelpand, woonhuis en garages te Gal-
lantsoog. De besteding had het navolgende ver
loop:
G. H. Geus. Den Helder f 4897.- D. Yeul, Scha-
gerbrug f 3550,- (laagste) K. Venema, Den Hel
der f 4915,- W. Uiterdijk, Wieringewaard f4695-
B. P. Zeeman, St. Maartensbrug f 4330.- C. de
Leeuw, 't Zand f 5040.- B Hoep, Breezand
f 5250,- (hoogste) P. de Geus, St. Maarten
f4750,- P. Vos, Oallantsoog f5245- Fa. J. Lutje-
harme, Schagen f 4990.- Schouten Broers, An
na Paulowna f 4900,- Baming f 4600,-
De gunning werd aangehouden.
1
Feuilleton
Oorspronkelijke Roman
door
ARTHUR E. STRATTON
26.
„Hallo, Dick!" zei Wendsworth, een hand op
schouder van Kichard Bennett leggend. „Is For-
luna je vannacht gunstig gezind!?"
„Ook een vraag!" bromde de aangesprokene.
„Het schijnt, dat die dame vervloekt weinig van
me moet hebben!" Hij speelde en verloor. „Zoo
gaat het nu al een uur achtereen! Neen'", zei
hij tegen den ander, ik stop! Je hebt weer alle
machtig veel veine gehad, Cunningham!"
„Dan morgen maar revanchè!" Cunningham
stond op. „Ik ga nog een uurtje pokeren en dan
kruip ik in mijn mandje. Het is weer vroeg dag
voor me!"
Hij slenterde weg en "Wendsworth nam de ge
legenheid waar, zijn werkgever voor te stellen.
Clifford?" herhaalde Bennltt. „Aangenaam!
Toch niet dezelfde Clifford, die op de beurs zoo
ongeveer alle fondsen aan een touwtje heeft?"
„Was dat maar waar!" lachte Melrose. „De
menschen overdrijven altijd! Wie eens een mooien
slag geslagen heeft, staat, geloof ik zijn leven
lang voor een soort duivelskunstenaar te boek!
Hoe maakt uw vader het, mijnheer Bennett?"
ging hij op anderen toon voort.
„Hè?;Mijn vader?;.De jonge man trok
de wenkbrouwen omhoQg. „Ik hoop voor u, mijn
heer Clifford, dat u geen vriend v^n hem bent,
want het zou niet direct een aanbeveling bij den
zoon zijn!" Hij dronk zijn cognac in één teug
uit en bestelde een nieuwe „Een vrekkige kerel
dan mijn achtenswaardige pi pa moet nog gebo
ren worden! Als we goeie vrienden willen wor
den, Clifford, spreek dan alsjeblieft in mijn te
genwoordigheid nooit over den h. Eustaee Ben
nett! Zélf het geld met volle handen uitgeven en
zijn eenigen zoon op een houtje laten bijten
is dat vaderlijk?"
Melrose maakte een afwerend gebaar.
„Neen", vervolgde Bennett driftig, „je magver
over denken, zooals je wilt. Clifford, maar ik
maak er geen geheim van. hoe mijn opinie over
hem is! De toevallige omstandigheid, dat ik ziin
naam draag, is de eenige oorzaak, dat ik nog
niet tot de klanten van Embankment behoor!"
Hij nam een flinken slok uit zijn glas en stak
een sigaret op. „Genoeg over dat onsympathieke
onderwerp! Heb je zin in een spelletje chemin-
de-fer. of speel je liever baccarat, Clifford?"
„Het laatste", antwoordde Melrose, terwijl hij
ging zitten.'
„Vooruit dan met de geitl Je durft, Clifford!
Fortuna is een grillige dame, die iemand nooit
op twee verschillende plaatsen haar gunsten wil
toonen! Je had je bij de Beurs alléén dienen te
houden, ouwe jon gel"
Het Leek er veel op. alsof Richard Bennett in
derdaad goed gezien had. Zij speelden vrij hoog
ennadat het spel een kwartier aan den gang was,
boekte Bennett reeds een winst van zes pond.
Met een onverst oorbaren glimlach zat Melrose
aan de tafel en hij was er voor zich overtuigd
van, het spel gemakkelijk een andere wending
te kunnen geven, maar voor het oogenblik strook
te het beter met zijn plannen, de verliezende
partij te zijn. Ondanks het feit, dat Bennett veel
meer dronk dan goed voor hem was. bemerkte
deze toch wel, hoe verregaand nonchalant zijn
tegenstander het spel opvatte. Hij zei er echter
niets van, want hij beschouwde de winst als oen
geschenk des hemels na de laatste dagen van
gestadig verlies Toen Melrose vijftien pond kwijt
was. keek deze op zijn horloge.
„Er nu al genoeg van?" vroeg Bennett met
een dikke tong.
,\'oor dezen keer wel", antwoordde Sir Charles
„Zullen we eindigen met quitte of dubbel?"
„Mij best!" zei Bennett schouderend. „Maar
het zal je glad zitten, ouwe jongen, als je denkt
daarmee je verlies te kunnen dekken! Je bent
er, geloof ik, niet met je gedachten bij. Zooals
jij nu doet, spelen alleen beginnelingen of ïui. die
verliefd zijn. Een beginneling ben je om den dood
niet. al speel je slecht, dus je moet wel verliefd
zijn!" Hij sloeg Melrose over de tafel heen op
zijn schouder en lachte luidruchtig.
Toen Sir Charles opstond, had hij dertig pond
aan Richard Bennett verloren. „We doen het
gauw eens over en beter?" knikte hij hem toe
„Neem jij nu mijn plaats voor een half uurtje
in, Wendsworth". Hij zei het vriendelijk tegen
zijn secretaris, maar niettemin op een toon,
welke geen tegenspraak duldde.
Met de handen in de zakken liep Melrose de
zaal door en bleef bij één der clubfauteuils staan.
„Hallo, Manion!" groette hij een kennis van
de Beurs.
Deze liet zijn Times op zijn knieën zakken.
„Wel allemachtig!Ga zitten, Clifford!"
Hij maakte een uitnoodigend gebaar naar den
ledigen zetel bij den zijnen. „Tk had alles eerder
van je kunnen gelooven. dan jou in eeri speel
zaal te zullen aantreffen! Mag ik je een raad ge
ven?"
„Met genoegen twee zelfs, als ze maar tot mijn
zedelijk heil strekken!" grinnikte AIelro.se.
„Waarschuw dan den jongen man, aan wien
'jij je plaats hebt afgestaan en die nu met Richard
Bennett speelt, voor dergelijk gezelschap. Tus
schen twee haakjes: wie is het? Ik zei hem. even
als jou, hier voor de eerste maal".
„Mijn secretaris", antwoordde Melrose. ..Ove
rigens behoef jij je niet over hem bezorsd te ma
ken, Manton! Hij kan drommels goed op zijn
eigen beenen staan".
Manton schudde het hoofd.
„Gelegenheden als deze zijn de ondergang voor
jongelui. Ik kom er, hoewel ik uiterst zelden
speel, en dan alleen nog maar bridge, omdat je
er wat afleiding vindt en het op de clubs na
middernacht doorgaans zoo stierlijk vervelend is
Maar de jongelui- moesten hier geweerd worden
Zij hebben hun carrière nog te maken en ik zou
ze niet graag den kost geven, die ik naar de
haaien heb zien gaan, enkel en alleen door dat
vervloekte gokken"
„Wat weet je van jlen jongen Bennett?" vroeg
Melrose onverschillig, maar het antwoord inte
resseerde hem buitengewoon.
„Hij is een speler en een drinker".
„Goeie hemel!" lachte Sir Charles. „We hebben
allemaal op onzen tijd wilde haren gehad! Man
ton, jij kent Londen op je duimpje en zeg nu zelf
eens, hoeveel achtenswaardige echtgenooten en
vaders je wel zoudt kunnen opnoemen, die in
bun jeugd een verduiveld rare schaats gereden
hebben? Je predikt een moaal. die het Leger, des
Heils eer zou aandoen, kerel!"
(Wordt vervolgd)"
