Een boek over Wiltshire.
Plelrose's
Arrondissements-Reehtbank
Vergelding
Brieven
over Engeland*
te Alkmaar.
Feuilleton
Door een boer geschreven.
29 Februari 1936.
HET is nóg niet zoo heel lang geleden, in elk
geval nog geen volle maand na den datum,
dien ik zoo juist boven dezen brief heb ge
zet, dat ik het genoegen had mijn verjaar
dag te vieren.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat ik dat genoe
gen nu niet bepaald oen onverdeeld genot vind.
Zonder zoo ver te gaan, als. de grooto schrijver van
Gulliver's Reizen, Jonathan Svvift, die van elk van
zijn verjaardagen een rouwdag' maakte, moet ik
toch bekennen, dat ik blij ben, als die dag der da
gen van het jaar weer achter den rug is. Driehon
derd vijf en zestig dagen, waarop ik althans niet
jarig zal, zijn. Eerst zullen alle anderen van den
familiekring een beurt moeten krijgen, voor de
zooveolsto Januari weer daar is, om mij het mid
delpunt van de algemeene belangstelling te maken.
En toch is er één ding ten nauwste met mijn vei*-
jaardag verbonden, dat mij onverdeeld genoegen
verschaft. U denkt misschien, dat dit het krijgen
van cadeautjes is? MisJ Het is het uitzoeken van
de cadeautjes, die ik wel graag zou willen hebben.
Al lang van te voren komt de aanmaning: Krij
gen we eens een verlanglijstje? Je doet dan eenigs-
zins tegenstrevehd, mompelt, dat er nog tijd genoeg
is, dat dat cadeautjes geven maar eens afgeschaft
moest worden, en gaat dan zitten voor de
heerlijkste bozigheid van het heele jaar: Het op
maken van de verlanglijst,
lk maak daar altijd veel werk van. Denk niet,
dat die verlanglijst zoo maar een velletje papier is,
waarop met potlood enkele namen van dingen zijn
neergezet,. Verre van dat. De schrijfmachine komt
er aan tc pas. Een keurige lijst wordt getikt, met
drie of vier doorslagen.
En niet alleen keurig ls de lijst. Ze is ook lang.
Dat is het heerlijke er van. Al die dingen te zien,
die ik graag zou willen hebben. De wetenschap,
dat geen tien procent van al die verlangens in wer
kelijkheid zullen worden omgezet, vermindert aan
het genoegen van het opmaken van de lijst er van
geen zier.
Wat er op die verlanglijsten van mij zoo al staat?
Dat is in één woord te zeggen: Boeken!
Wat een genoegen, een zoo'n geheel gratis genoe
gen, met behulp van tallooze catalogi, een prach
tige verlanglijst van boeken op te stellen. Dunne
hoeken, dure boeken, dikke boeken, goedkoope boe
ken, boeken met en zonder illustraties, geleerde
boeken en zuivere ontspanningslectuur. Boeken
van tientallen guldens, boeken van enkele dubbel
tjes, want er moet toch keus zijn. En voor keus
zorg ik. Mijn lijst verschaft me zóóveel genoegen,
dat ik er maar noode toe kan overgaan, haar uit
mijn handen te geven.
Ik verwonder er mij wel eens over, dat zij elk
jaar verandert. Waarom eigenlijk? De negentig pro
cent, die ik dit. jaar niet gekregen heb, zou toch een
heel aardige lijst kunnen vormen voor het vol
gende jaar, en nog een aantal daarna? Maar dat
zou in de eerste plaats het genoegen van het opma
ken van de nieuwe lijst wegnemen, en in de tweede
plaats moot IT niet vergeten, dat elk jaar weer
nieuwe wenschen meebrengt.
Tk zou verleden nooit de lijst hebben kunnen op
maken, die nu verschenen is. Want verleden jaar
had ik In de maand Februari nog geen kennis ge
maakt met het Engelsche graafschap Wiltshire. Ver
leden jaar in Februari was Wiltshire slechts een
naam voor me. Thans roept die naam herinnerin
gen on aan een heerlijke zomervarantie, aan de
pastorie van Marlborough, aan de Wiltshire Downs,
aan Snlisburv, aan de Kennett, aan hondorden din
gen, die twaalf maanden geleden nog niet het be
gin van een bestaan haddon.
En bet geluk merkte nu mee. Er waren In de ca
talogi verschillende boeken over Wiltshire. Er wa
ren er zooveel, dat de verlanglijst een ongekende
lengte ging aannemen. Gelukkig, dat de goede ge-
vors in elk geval één boek over Wiltshire hebben
uitgezocht.
Ik geloof, dat het wel enkelen van mijn lezers
zal interesseeren, te vernemen, dat het boek, dat ik
Oorspronkelijke Roman
door
ARTHIIR E, STRATTON
31.
De pers de koningin der aarde?" Sir Char. lachte
.schamper. ,Zij is tot de prostituee der aarde ge
maakt! Laat 'n dir. z'n idealen handhaven tegen
de commercieele manipulaties van zijn direc. in
gaan, ook al is het recht volkomen aan zijn zijde
in een ommezien van tijd ligt hij op de keien,
mijn beste man! Voor hem tien, honderd anderen
beunhazen, die in de journalistiek nooit een roe
ping, eenvoudig een doodgewone broodwinning -
en dan nog een héél onzekere zien!"
„Neem het mij niet kwalijk, mijnheer Clifford",
protesteerde Fenton, „maar uw opvatting lijkt
me vreeselijk eenzijdig. Er zijn in' ieder geval uit
zonderingen!"
„Natuurlijk!" gaf Melrose toe. „Die zijn er!
Maar hoeveel?;.. Kijk naar de socialistische
pers! De redacties fulmineeren in haar kolom
men tegen het kapitalisme als de grootste zonde
van deze wereld; de directies bedelen of laten
bedelen om de aankondiging van emissies voor
haar advertentiepagina's Is dat schijnheiligheid
hoerenbedrog of niet? Ik zeg geenszins, dat de
zoogenaamde burgelijke pers een haar heter is
integendeel! Ik constateer alleen feiten!" Op
kalmen toon ging Melrose voort: „En om die
redenen heb ik de oprichting van „The Obser
ver" noodzakelijk geacht; ik wil daarmee aan
heb gekregen, en op dit oogenblik bezig ben te lezen,
door een boer uit Wiltshire geschreven is: A. G.
Street, en de naam van het boek is: Country Ca-
lendar.
Nog maar heel enkele jaren geleden was A. G.
Street een boer als alle andere, die ging zaaien, en
molken, en ploegen, en oogsten als alle boeren om
hom heen in Wiltshire, Het toeval maakte hem tot
schrijver. Maar de schrijver bleef boer, en een boer,
die zijn geheele hart aan zijn boerenbedrijf heeft
verpand.
Hij had goede jaren gehad, echte rijke, vette ja
ren. Dat was vlak na den oorlog. Ongekende prij
zen werden gemaakt, en Mr. Street, en de boeren
om hem heen, zagen zich rijk worden. Ze gingen
hun leven inrichten op een wijze, zooals hun vaders
nooit gedacht hadden, dat de boeren van Wiltshire
ooit zouden doen.
Toen kwam 1922. Dat was een slecht jaar. Aan 't
eind er van, merkte Mr. Street, dat hij ver boven
zijn inkomen had geleefd. Maar dat brengt het boe
renvak mee, niet waar? Wat geeft één slecht jaar?
Andere jaren zouden volgen, die alles weer goed
zouden maken, wat 1922 had bedorven.
Die andere jaren bleven uit. In 1927, zoo schrijft
Mr, Street, was zijn finantieele positie van dien
aard geworden, dat hij 's nachts niet meer slapen
kon. Hij was toen vijf en dertig jaar.
Toen had hij een gelukje: hij werd ziek. Influ
enza stuurde hem een dag of wat naar zijn bed.
Hij knapte weer op, on kwam beneden. Er was
nog geen sprake van, dat hij uit mocht gaan, dus
hij zat in de huiskamer, eh hinderde zijn vrouw bij
haar dagelijksche bezigheden. Vrouwen vinden het
vervelend, als ze gadegeslagen worden, wanneer ze
het stof, dat op de piano ligt, doen verhuizen naar
het theekastje, en het stof van bet theekastje naar
de piano. Daar hebben ze gelijk in.
Mr. Street las do krant. Natuurlijk ergerde hij
zich. Daar is do krant voor. En terwijl zijn vrouw
druk bezig was, riep hij uit: „Waarom voor den
drommel schrijft er niet eens iemand in de krant
over het boerenvak, die er tenminste oenig ver
stand van heeft?"
„Als jij er zooveel verstand van hebt," zoi zijn
vrouw, „waarom schrijf jij er dan zelf niet over?"
Dat kon Mr. Street niet op zich laten zitten. Hij
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van 3 Maart.
Uitspraken.
Willem Gr., monteur, Egmond aan Zee, (toebron-
gen van zwaar lichamelijk letsel tengevolge van
roekeloos rijden; aanrijding Hoeverweg 16 Dec. j.1.)
eisch f 150. Uitspraak conform, subs. 60 dagen.
L. H. C. S., directeur Zuivelfabriek, Hoorn, eenv.
mishandeling; eisch f25 of 15 dg; uitspraak conf.
Simon T., hooger beroep vonnis kantonrechter te
Hoorn; eisch f 10, bevestiging vonnis kantonrechter;
uitspraak conform.
KI. N., Den Haag, Willem Br., Amsterdam, P. Kn.,
Th. J. O., Den Haag en L. M. Amsterdam, hazard
spel te Schagen; eisch tegen de twee eersten resp.
f200 of 60 dg en f75 of 35 dg. Uitspraak: vrijge
sproken. Eisch tegen de andere drie vrijspraak; uit
spraak conform.
Adr. Nic. v. d. W., taxichauffeur, hooger beroep,
vonnis kantonrechter f6 wegens niet voldoende
links uithalen; eisch vonnis bevestigd; uitspraak
conform.
Reinier Kr., Egmond aan Zee, strooperij, hooger
beroep vonnis kantonrechter eisch bevestiging van
het vonnis f25 of 20 dg. Uitspraak f 15 of 10 dg.
sierteeltcentrale-w.ee.
Als een kweeker bij de Sierteeltcentrale een ver
gunning heeft aangevraagd dan begint hij in den
regel direct maar te teelen, want hij weet, dat
op een antwoord uit Den Haag bijna niet te
wachten valt. Zoo gebeurt het dan ook meestal,
dat de gevraagde vergunningen afkomen, wan
neer d hollen, waar de vergunning voor diende,
al uitgebloeid, soms zelf al gerooid zijn.
Ongeveer zoo verging het de jeugdige bollen-
kweeker Piet J.K. uit Bovenkarspel, die met het
oog op zijn trouwplannen in Dec. 1934 een ver
gunning voor het teelen van bollen aanvroeg, in
de hoop, dat als hij met Mei '35 in 't huwelijks-
toonen, dat ook in onze dagen een courant nog
wel degelijk een ideaal goed kan zijn. Zij zal de
kritiek niet schuwen; in welke kringen van de
maatschappij, in welke politieke partij wantoe
standen heerschen, heeft „The Observer" den
vinger op den wonde plek te leggen. AVaarhei<f
en klaarheid zal haar leus zijn. Nu weet u zoo
ongeveer, wat ik bedoel. En nu vraag ik u ook,
mijnheer Fenton: bent u bereid, met mij in zee
te gaan.?"
Arthur Fenton kuchte.
„Een dagblad op te richten is een heele onder
neming, mijnheer Clifford", zei hij na een korte
pauze. „Ik vind uw idealen mooi; ik gevoel er,
op mijn woord van eer, zelfs héél veel voor. Maar
om ze te kunnen verwezelijken
„Morris' en Morris, Gbancery Lane, een oude,
dóór en dóór solide firma, beheerde mijn vermo
gen." Met deze woorden maakte Sir Charles een
einde aan de overpeinzingen van zijn bezoeker.
„Bij hen kunt u alle gewenschte informaties om
trent mijn financieelo positie krijgen. Wilt u
het op dit oogenblik doen de telefoon staat
tot uw beschikking."
„Dank u", weerde Fenton af. „Uw woord is
mij voldoende. Ik verklaar mij in principe be
reid, de leiding van „The Observer"1' op me te
nemen. Het is uw plan, het blad den tweeden
Januari te laten verschijnen nietwaar?" Sir
Charles knikte. „Dan zullen we nog menigmaal
dienen te confereeren, mijnheer Clifford, want
het is kort dag'
„U kunt mij dagelijks na vieren thuis vinden
ging zitten, en schreef een stuk aan de krant over
het boerenbedrijf. Toen hij klaar was, liet hij zijn
pennevrucht aan zijn vrouw lezen. „Als je er alle
leelijke woorden uit haalt," zei ze, „is het. nog zoo
slecht niet." Mr. Street haalde er de leelijke woor
den uit, voor zoo ver hij ze vinden kon, en stuurde
het stuk naar de krant.
Toen kwam de grootste verrassing van zijn leven.
Die was, niet zoo zeer, dat de krant het stuk op
nam, maar dat ze hem een cheque van f38.80 (drie
guineas) thuis stuurde.
Wel heb ik van mijn leven, dacht Mr. Street,
f 38.80 voor een uurtje schrijven! Dat is drie maal
f38.80, als ik drie uur op een avond schrijf. Zoo
heb ik in een minimum van tijd mijn heele boeren
bedrijf weer op de been.
Het bleek niet precies te gaan, zooals hij zich had
voorgesteld. Het eene artikel na het andere ging uit
Wiltshire naar Londen,, en de post bracht 99 procent
er van terug van Londen naar Wiltshire. Maar in
1931 had Londen toch voor f216 aan artikeltjes ge
houden en in 1932 voor f264.
De finantieele basis van Mr. Stroefs boerenbe
drijf was door die kleine vijf honderd gulden nog
niet geheel hersteld. Dat willen we graag aanne
men. Maar toen had hij opnieuw een gelukje. Een
goede kennis bracht hem een boek, dat door een
stedeling, die boer geworden was, geschreven was
over het boerenvak, en ried hem aan, dat boek
te lezen, en dan zelf eens een boek te schrijven.
Dien raad heeft Mr. Street opgevolgd. Hij schreef
alles op, zooals zijn rijke ervaring hem ingaf, een
voudig en voor de vuist weg. Heel hoog, waren zijn
verwachtingen niet gespannen. Maar toen het ma
nuscript klaar was, en naar Londen ging, bracht
de post het niet terug. Na verloop van tijd kwamen
er drukproeven, en ten slotte het eerste boek.
Dat eerste boek is door meerdere gevolgd. Elk
boek is een succes. A. G. Street, de boer uit Wilt
shire, wordt thans door geheel Engeland be
schouwd als de vertolker van het plattelandsleven.
Hij vaart er wel bij.
Laat ik eindigen met te zeggen, dat ik niet ge
loof, dat iemand er berouw over zal hebben, wan
neer hij zich Street's Countrv Calendar aanschaft.
Het boek is uitgegeven door Evre and Spottiswood,
en kost 7 shillings en sixpence.
bootje zou stappen, de vergunning er zou zijn.
Zooals algemeen gebruikelijk, begon hij alvast
maar te teelen, in de goede hoop, dat de vergun
ning zou af komen. Die kwam Ook af, maar te
laat, pas in Juni '35, toen hij alreeds een pro
ces- verbaal te pakken had voor het teelen zon
der vergunning. De kantonrechter te Hoorn ver
oordeelde hm deswege tot f300.- of 30 dagen, te
gen welk vonnis de jonge kweeker thans in be
roep kwam. De Officier betoogde, nadat de recht
bank zich geruimen tijd in de ingewikkelde sier
teelt-affaire vermeid had, dat hier hij de verd.
niet voorzat een ontduiking der bepalingen, doch
dat verd. inderdaad alle moeite gedaan had, om
te doen, wat hij doen moest. De hooge geldboete
achtte de Off. dan ook niet gemotiveerd; hij
vroeg weliswaar bevestiging van het kantonrech-
terlijk vonnis, maar met reduceering van de
geldboete tot 115.- of 10 dagen,
SLACHTOFFER VAN DE GLADDE WEG
Op den eersten Kerstdag kwam de bus van de
Waco, dienst Hoorn-Enkhuizen, bij den Over
weg „De Buurt" te Venhuizen tengevolge van de
gladde weg in aanraking met de motortram, die
daar passerde De chauffeur in lossen dienst
Corn. W. had op het laatste moment de tram
zien aankomen, remde, doch door den gladden
weg reed de autobus door met het bekende ge
volg. Hem was ten laste, gelegd,, dat door zijn
schuld gevaar was ontstaan voor ontsporing van
de tram en gevaar voor de passagiers der beide
voertuigen, Verd. heriep zich op den gladden weg
en werd hierin gesteund door enkele gewone go-
tuigen en getuigen a décharge, die verklaarden
dat de weg glad was en dat dien Kerstmorgen
niet gestrooid was! slechts de veldwachter Rus
tenburg verklaarde het tegendeel. Verd. had kalm
gereden. De trambestuurder reed met 5 K.M.
snelheid en de Officier vroeg terecht, of deze niet
had kunnen stoppen, toen hij den buschauffeur
in moeilijkbeden zag. Do Off. trok grove schuld
van den buschauffeur in twijfel, gezien de glad
heid van den weg en vroeg derhalve vrijspraak.
Misschien is het u bekend, dat ik mij nog al
druk met de Beurs bezig houel Vandaag heb ik
de zaken maar eens aan mijn secretaris overge
laten en ik ben benieuwd, wat hij er van terecht
gebracht zal hebben. Apropos, mijnheer Fen
ton, ik had me voorgesteld, uw aanvangssalaris
op vijftien honderd pond te bepalen. Het gaat,
zooals vanzelf spreekt, mot ingang van 1 Decem
ber in. Neemt u daar genoegen mee?"
„Zeer zeker, mijnheer Clifford", antwoordde
Fenton zakelijk.
„Bevalt de werkkring u en blijkt het, dat ik
mij in mijn keuze niet heb vergist waaraan
ik trouwens niet twijfel", haastte Melrose zich,
er met een glimlachje aan toe te voegen, „dan
bedraagt uw salaris met 1 April achttien hon
derd pond Verder geef ik u de vrije hand in het
aanstellen van de medewerkers, die u noodig
acht. Indien het eenigszins kan, kies ze dan uit-
hen, die aan de Daily Wire verbonden waren;
ik had graag, dat er door het overgaan van het
blad zoo min mogelijk slachtoffers vallen. Een
kleine, maar uitstekende redactie-staf dat is
mijn ideaal".
„Laat dat gerust aan mij over, mijnheer Clif
ford!" Fenton stond op en nam zijn handschoe
nen. ,Ik zend u vandaag nog bevestiging, dat ik
mijn functie op de door u genoemde voorwaar
den aanneem. Morgen zal ik een onderhoud zien
te hebben met de journalisten, die aan de Daily
Wire werkzaam waren, en uit hen een keuze
doen. De voorwaarden, waarop zij in dienst kun
nen treden bij The Observer, bespreek ik dan na
tuurlijk nader met u",
Sir Charles schelde.
„Uitstekend", zei hij, eveneens opstaand. „U
weet dus, wanneer u me in Albert Road kunt
aantreffen. Indien er zich iets spoedeischends
voordoet, bel mij dan op. Mocht ik niet thuis zijn,
dan is mijn secretaris in ieder geval in slaat,
u mee te deelen, waar ik te vinden hen. Max-
NIET BEWEZEN
Uit de getuigenverklaringen achtte de Officier
niet bewezen de aan Ghr. H. K. te Den Helder
tenlaste gelegde diefstal van een autoband op
den Fortweg te Den Helder in Sept. *35, zoodat
ook hier vrijspraak: werd gevraagd. Ten uitvoer
werd gelegd de voorw. straf van 10 mnd. tegen
D. H. PI.
AANRIJDING OP DEN SCHAGERWEG
In de middagzitting stond terecht de 21-jarige
Fr. II. J. de Gr., chauffeur, uit Den Helder,
wegens toebrengen van lichamelijk letsel; in den
nacht van 24 op 25 Nov. had hü op den Schager-
weg te Schagerbrug volgens de dagvaarding:
te snel, roekeloos en onverantwoordelijk hard
gereden met slecht verlichte auto, nadat hij in
café „De Moriaan"' te Schagen in 2 uur tijd vijf
citroeqbittertjes had gebruikt en tenge\ olge
daarvan den arbeider G. Kuit aangereden, die
daardoor kneuzingen aan enkel en heup on 'n
hoofdwond opliep en geruimen tijd z'n werk niet
kon doen.
Uit het getuigenverhoor bleek ook, dat de rem
men niet in orde waren. Dóór het slachtoffer
Kuit was een eisch tot schadevergoeding inge
diend tot een bedrag van ruim f 100.-
Nadat de Pres. verd. wees op zijn tekortko
ming ook tegenover zijn jong gezin, begaan
hield de officier requisitoir, dat begrijpelijkerwijs
niet malscb was. Verd. was door het gebruik van
alcohol niet paraat; dit was te erger omdat verd.
beroepschauffeur is. Na het ongeval was verd.
doorgereden; evenmin als voor zijn gezin had
hij gevoel voor z'n slachtoffer.
Het was onverantwoordelijk rijden spr. recpii-
reerde 3 mnd. hechtenis en 1 jaar ontzegging
van rijbevoegdheid. Mr. Buiskool, toegevoegd
verdediger achtte het mogelijk, dat het naar links
uitwijken van een wielrijder, verd. heeft misleid.
Hij' bepleitte clementie na erop gewezen te heb
ben, dat drankmisbruik niet bewezen was.
INBRAAK BIJ BIERDRAGER
Voorts stonden terecht de beide gedetineerden
Chr. Sch. 35 j. en S. H. K. 26 j, beiden uit Alk
maar wegens inbraak met diefstal in den nacht
van 18 op 19 Oct. jl. in het kantoor van de fa.
Bierdrager, Houthandel te Alkmaar, waarbij een
bedrag van f 213.89 werd vermist. Er bleek nog
'n 3de en 'n 4e in 't complot betrokken te zijn
zekere B. en Br. de laatste, die onlangs
in het gemeentehuis te Egmond had ingebroken.
De beide verdachten gaven elkaar de schuld en
deden elkaar verwijten. Ze verklaarden echter
zich gaarne onder hoede van de reclasseering
te willen stellen.
Nadat de heer D. Kaaijk als get. was gehoord,
wees de Off. er op dat hier geen voorw. straf
paste; bij deze inbraak is de brandkast gefor
ceerd. De Off. vroeg voor elk een jaar gevange
nisstraf. Mr. v. d. Loos vroeg voor Sch. en Mr.
Schuurman voor K. clementie, zoo mogelijk een
voorw. veroórdeeling.
VISSCHEN MET AALDOBBERS
Door den Kantonrechter was St. H. V. uit
Oudorp tot f 20.- subs. 18 dg. veroordeeld we
gens het visschen met aaldobbers in verboden
water. Na verhoor van H. Bleyendaal vroeg de
Officier bevestiging, onder protest moest de
schreeuwerige Steven de zaal uitgezet worden.
AANRIJDING TE SCHAGEN
Dezelfde verd. S. H. R. stond nogmaals terecht
inzake de aanrijding op 16 Oct. te Schagen,
waarbij een jonge vrouw werd gewond.
De Officier had destijds 1 mnd. hechtenis en
1 jaar ontzegging van rijbevoegdheid gevraagd
en ondanks het welwillend rapport van den
reclasseerings-ambtenaar persisteerde hij hij
zijn eisch,
In allo zaken uitspraak 10 Maart.
well, laat mijnheer uit. Adieu, mijnheer Fenton
u excuseert me5 ik heb nog veel te doen. Tot
spoedig weerziens".
Toen zijn bezoeker weg was, ging Sir Charles
weder aan zijn bureau zitten en steunde 't hoofd
in de handen Hij gevoelde zich niet voldaan over
den loop van het onderhoud. Terwijl hij zich
voorbereidde op Fenton,s komst, was het hem
zoo duidelijk geweest, wat hij tot hem zeggen
zou, zakelijk, koel, uit de hoogte, als een werk
gever, die den sollicitant eigenlijk een zeer groo-
ten dienst bewijst, door hem op mooie condities
in betrekking te willen nemen. En nu had hij
zich aldus laten gaan! Melrose poseerde niet,
toen hij Fenton zijn opinie over de journalistiek
meedeelde; hij had inderdaad er een oprechte
bewondering voor, welke reeds van betrekkelijk
jeugdigen leeftijd dateerde. Wanneer de omstan
digheden anders voor hem geworden waren, zou
hij er ongetwijfeld naar gestreefd hebben', een
eervolle plaats onder de Britsche journalisten
in t nemen. En daarom hinderde het hem gewel
dig, door middel van het vak, dat zijn volle res
pect had, een vijand te moeten treffen; binnen
korten tijd schuldig te zullen staan aan een han
deling, welke hij in anderen zoo scherp af
keurde, Maar hij had nu eenmaal geen andere
keuze: honderd plannen, om met Arthur Fenlon
in verbinding te kunnen komen, had hij ontwik
keld en weer moeten verwerpen. Hij kende echter
van vroeger, vóór het Rothermore-drama zich
afspeelde, Fenton's onbetwistbare journalistioke
gaven, zijn scherpe pen, ora wantoestanden te
hekelen, den fraaien vorm, waarin hij ?ijn ge
dachten wist weer te geven. Zijn haat iegens
dien man zou nimmer dooven; dit wist Melrose
zóó zeker, als hij maar van iets verzekerd kon zijn
(Wordt vervolgd.)