I lelrose's
Vergelding
Schager II
Roosjes
Kantongerecht te Minnaar.
Uit onze Omgeving.
Feuilleton
hebben succes!
ZITTING VAN VRIJDAG 15 MEL
Z ij p e.
HET RIJDEN MET TE GROOTE SNELHEID EN
DE GEVOLGEN ERVAN.
Er zijn van die chauffeurs, speciaal de vracht
autochauffeurs, die met enorme snelheden de we
gen afjakkeren en door hun onbesuisdheid de groot
ste ongelukken veroorzaken. Op 23 Maart kwam de
31-jarige chauffeur Theodorus van Sou uit Eind
hoven met flinke snelheid door de gemeente Zijpe
aangereden, trachtte eenige wagens te passeeren,
zonder er op te letten, dat een der wagens die voor
hem lag, ook een passeerende manoeuvre maakte,
met het gevolg, dat hij op den linkerberm raakte,
slipte en toen voor de auto's uit over den kop
sloeg en aan den anderen kant kwam te liggen, het
geen ernstige gevolgen had teweeg kunnen brengen.
Gelukkig liep 't in zooverre goed af, dat er geen
ernstige gewonden of dooden vielen te betreuren,
doch materieele schade was er aanzienlijk.
Vcrd. had zich van een verdediger voorzien en
wel Mr. Peters van Eindhoven
De beide getuigen. J. Swart en M. Nannes, beiden
te Zijpe woonachtig, verklaarden dat verd. veel te
hard had gereden, zoo erg zelfs dat Swart 'n onge
luk onvermijdelijk vond. De get. a décharge, die
zich in verd.'s wagen b*vond, H. v d. Einde, was
die meening niet toegedaan.
De Ambtenaar van het O. M., wilde nog eenige
getuigen en den verbalisant hooren en hield de zaak
aan tot 29 Mei.
Alkmaar.
DE ZON, VERKWIKKING VOOR DE MENSCH-
HEID ALS OORZAAK VAN 'N AANRIJDING?
Op 5 Februari bevond zich op 't Zeglis de 28-jarige
groentenventer Corn. Barhorst, die vanaf z'n wagen
eenige goederen naar cliënten wilde expedieeren,
tóen hij plotseling werd aangereden door een auto,
bestuurd door den 34-jarigen chauffeur Willem
Meuzelaar van Papendrccht; dit gebeurde hoogst
roekeloos en zonder noodzaak. Verd. beweerde, dat
de zon hem parten had gespeeld, die hinderlijk in
z'n voorruit scheen, maar terecht werd hem opge
merkt, dat 'n chauffeur dan maar oen mica-scherm
voor z'n ruiten moet aanbrengen. Tot zijn eer willen
wij vermelden, dat de schade geheel naar genoegen
was geregeld en betaald. Niettemin werd hem lieden
toch door Mr Tack aan 't verstand gebracht, dat hij
beter had uit te kijken en eischte f25 of 20 dagen.
Uitspraak f10 of 10 dagen.
K o e d ij k.
ONTSTEEK TIJDIG UW LICHT.
De arbeider Joh. Hofma van Koedijk was op 26
Februari, ongeveer half acht, op z'n fiets gespron
gen om op werk uit te gaan, doch zijn haastige
spoed was ook hier niet goed, daar hij geen lan
taarn aan zijn rijwiel had. Eisch f 4 of 4 dagen.
Verd. zei slechts fl bij zich te hebben en kon
absoluut niets meer missen, daar hij werkloos was.
De Kantonrechter vond dit geen vrijbrief om maar
raak te rijden en de wet te overtreden, terwijl hij
den man f2 of 1 dag oplegde.
Z ij p e.
EEN BEGRIJPELIJKE VERGISSING.
Hendrik Groot, die sinds kort 18 jaar oud is, reed
op 1? Maart met.een auto te Zijpe, terwijl zijn vader
toezicht hield, daar hij geen rijbewijs heeft. 10 da
gen voor zijn verjaardag had hij ook 'n bekeuring
gehad en had de verbalisant gezegd: wacht nog
maar een goede week, dan anag je rijden, maar
helaas nu bleek dat zijn wagen te zwaar woog,
Daar had verd. gansch niet opgerekend. Eisch f6*of
6 dagen. Uitspraak f5 of 3 dagen.
Bergen.
HOE WILLEM BOLTJES IN 'T ZONNETJE ZETTE.
De 28-jarige kruidenier Wilem Smit, die bij z'n
cliënten graag is gezien en ook heden voor de
heeren rechters een prettigen indruk maakte, moest
terecht staan, omdjit hij te Bergen zou hebben ge
vent zonder vergunning, althans volgens den ver
balisant Boltjes, de vaak al te ijverige Bergensche
gemeenteveldwachter. Willem verwierp echter alle
schuld, daar hij alleen maar vaste afnemers be
diende, die nog wel familieleden zijn, en ook eenige
andere, die zelf van te voren een bestelling bij hem
doen, o.a. Mr. Basterd. Willem vroeg wat er eigen
lijk onder venten werd verstaan, is dat bij je klan
ten komen hooren, wat of ze noodig hebben? Dan
Oorspronkelijke Roman
door
ARTHUR E. STRATTON
81.
„Neen", lachte Sir Charles, „en zoo iets weiger
ik ook, om te gelooven!"
„Toch is het zoo", zei Ellington met glinste
rende oogen „Herinnert u zich nog dien eersten
avond, dat u mij in Painswick kwam opzoeken?
Melrose knikte. „Ik vroeg u om den nacht in
mijn huis door te brengen; ik beloofde u een
kamer, die uitzag op mijn rozentuin, mijn trots
U weigerde en zei, dat rozen alleen goed waren
voor menschen, die nog iets van het leven te
verwachten hebben. Mijn fout is het geweest, dat
ik die opmerking van u achteraf beaamd heb.
En kijk nu eensHij wees op Cicely. „Bij die
ééne roos legt mijn heele rozentuin het hope
loos af en dat wil wat zeggen!'"
„Maar u wist uit mijn laatste schrijven toch',
antwoordde Melrose, terwijl hij den ouden man
met warmte de hand drukte, „hoe ik, om bij
uw beeldspraak te blijven, naar de rozen ben
gaan verlangen!"
„Zeker, jonge man!" zei hij, Sir Charles op
den schouder kloppend. „En ik verheug er mij
van harte over, dat uw verlangen bevredigd is
en de mooiste roos, die op aarde' bloeien kan,
uw bezit geworden is!"
„Jonge man!" grinnekte deze. „Nu zet u mij
in het zonnetje op mijn trouwdag nog wel!
dat is eingenlijk niet mooi van u!"
„Mijnheer Ellington heeft gelijk", zei Caroline
kunnen zij Albert Heijn en Simon de Wit ook wel
bekeuren, die doen dagelijksch niets anders. Van
dit standpunt bekeken achtten de heeren Rechters
vrijspraak dan ook wel billijk.
Uitgeest.
BRAVE HENDRIK, ALS DE EEUWIGE
ONSCHULDIGE!
Hendrik de M., arbeider, 44 jaar, van Uitgeest, is
zoo zoetjesaan 'n goede bekende van de heeren
Rechters geworden. Vooral door zijn opvallende
manier van de eeuwige onschuld spelende figuur.
Op 9 Mei was hij gesnord omdat hij in 't bezit was
van 2 natte aalrepen vlak bij vischwater.
Verd., die als een ongunstig vischstrooper bekend
staat, zeide ook nu geen stroopersbedoelingen te
hebben gehad. Zij moeten miij altijd hebben en
straffen mij maar zwaar. Toen ik laatst 'n geweer
loop had gevonden met 'n eend zonder kop er naast,
gaf U mij 'n maand Edelachtbare en dat voor 'n eend
zonder kop. Natuurlijk groote vreugde onder de aan
wezigen. Nu eischte de Ambtenaar f 15 of 15 dagen
voor 2 natte aalreepen, die evens verbeurd werden
verklaard. Uitspraak f8 of 6 dagen, en geen aal
reepen retour. Men begrijpt natuurlijk wel, dat verd.
geen vergunning bezat.
O u d o r p.
DIE GOEDE OUDE KENISSEN TOCH.
Moet er iemand wegens openbared ronkenschap
terecht staan, 't zijn altijd oude bekenden of fami
lie uit Indië, die toevallig waren komen opdagen,
om dat weerzien prettig te vieren.
Theodorus Tesselaar, zonder beroep te Heerhugo-
waard, bekend vanwege zijn ongeluk eenige jaren
terug opgeloopen bij 't zweefvliegen te Egmond aan
Zee, waarover nog steeds een civiel proces wordt
gevoerd, maakte hierop ook al geen uitzondering,
want ook hij was ouwe kennissen uit Amsterdam
tegengekomen en die hadden hem slechts op een
paar glaasjes getracteerd. Doch veldwachter Visser,
LANGENDIJK
OUDKARSPEL.
NEDERL. TUINDERSBOND.
De afd. van de Ned. Tuindersbond vergaderde Vrij
dagavond bij den heer C. Vis, alhier.
De opkomst was niet groot.
De heer K. Kaan, voorzitter, opende de vergadering
met welkom, in het bijzonder de beide wethouders.
Na vaststelling der notulen behandelde men de
ingekomen stukken.
Het gemeentebestuur berichtte dat men niet aan
het verzoek om een steunregeling kon voldoen, maar
dat een gedocumenteerd schrijven aan den Minister
is gezonden. Verder werd mededeeling gedaan van
het hierop ontvangen antwoord van den Minister.
Over het jaar 1935 zal geen steun meer worden uit
gekeerd, deelde voorzitter mede.
De heer P. Volkers zeide, verheugd te zijn dat B.
en W. onomwonden in hun brief schrijven dat zij
bij wie de nood hoog is, naar het Burg. Armbestuur
kunnen gaan. Spr. hoopte dat zij dit doen ook.
Voorzitter gaf een overzicht van de werkzaamhe
den van de besturen voor de verbetering van de
omstandigheden. Het is echter ontmoedigend dat
men. nooit geheel krijgt, wat men vraagt. De orga
nisaties vragen niet meer dan het allernoodigste. Dit
mag echter geen aanleiding zijn tot verzwakken der
actie.
N. a.v. het verslag van de Kringvergadering wees
de heer Borst er op, wat in Koedijk mogelijk is met
de sociale steun. Wordt daardoor de activiteit dei-
leden niet was verslapt? Er komt wel veel verschil
tusschen de gemeenten, als daar wel en hier geen
sociale steun wordt gegeven.
De heer Kalverdijk meende, dat men Juist door de
activiteit van de leden die steun heeft verkregen.
De heer W. Jonker zou er tegen willen protesteeren
dat niet iedereen de misoogststeun heeft ontvangen,
bijv. door een protestvergadering.
De voorzitter zeide dat wanneer dit noodig was,
het bestuur dit zeker zou doen. Het bestuur doet alles
wat mogelijk is.
De heer Borst wilde eens een Provinciale Landdag
houden om te protesteeren. Daarbij de arbeidersbon
den en middenstandsorganisaties uitnoodigen. Deze
landdag te houden op een Zondag.
Dit zal aan het Prov. Bestuur worden voorgelegd.
Hierna ging men over tot bespreking van het col-
Fenton, die zich even met Cicely had onderhou
den. „Je ziet er op zijn minst tien jaar jonger
uit Melrose!"
„Nu zie je het, Cicely", schertste hij, „hoe
goed het toch maar is dat ik je zin heb gedaan
en snor en baard liet afscheren! Melrose's ver
jongingskuur! Ik ben nu weer een clean-shavën
Brit, zooals het behoort"!
„Er is iets anders, wat je er zooveel jonger
doet uitzien", antwoordde Caroline met een zon-
nigen glimlach. „En dat is het geluk! Want ik
behoef je niet te vragen, Melrose, of je gelukkig
bent! Ik heb alleen maar naar je oogen te kijken!
Sir Charles stak zijn arm door dien van zijn
jonge vrouw.
„Ik heb meer gekregen, dan ik verdien", zei
hij, terwijl hij Cicely met een liefdevollen blik
aanzag.
„Zeg niet meer, dan je verantwoorden kunt,
liefste!" lachte zij en drukte zijn arm. „Ik zal
pas tevreden zijn, als je op onze koperen brui
loft die woorden even oprecht herhalen kan".
„En waar gaat de huwelijks-reis heen?" vroeg
notaris Ellington.
„O, dat is een heel programma!" verklaarde
Cicely verrukt, „Parijs, de Riviera Italië Egijpte
overal heen waar ik maar verlangde te komen
..We blijven op zijn minst een jaar weg", knik
te Sir Charles. „Waarom ook niet? Er is niets,
wat me hier houdt. Ik kan de belangen van The
Observer gerust aan je man toevertrouwen, Ca
roline. Giles heeft het uitstekend in het sanatori
um voor geesteszwakken; ik heb hem door mijn
getuigenis van de cel kunnen redden, maar ik
geloof niet, dat hij er mij dankbaar voor was en
die toevallig aanwezig was, vermoedde dat verd. de
uitkeering van 't zweefvliegongeluk had ontvangen
en verklaarde voorts dat de man overigens nooit
onbekwaam is. Eisch f6 of 6 dagen. Uitspraak con
form.
Bergen.
WOONWAGEN-MISèRE.
Ook Bergen bezit naast mooie autoparken een
woonwagenpark, dus kan men zoo maar niet op een
of ander terrein, al is dit particulier terrein, gaan
staan. De fotograaf Pi eter van der Kooij, in een
woonwagen verblijvend had dezen op 't terrein
van de voormalige Kalkzandsteenfabrieken geplaatst
en dit kostte hem een bonnetje. Eisch f3 of 3 dagen.
Uitspraak f 1 of 1 dag.
Egmond.
WIELRIJDERS OP 'T RIJWIELPAD, A.U.B.!
Te Egmond aan Zee zijn prachtige rijwielpaden
die echter vaak door de wielrijders worden gene
geerd en liever de autowegen met hun aanwezig
heid in gevaar brengen. Gelukkig worden dergelij
ke overtredingen streng gestraft, dit ondervond ook
Adriaan Smit, bakker te Castricum, die op 8 April
door G. Minnée was bekeurd voor 'n dergelijk feit.
Eisch f 10 of 10 dg. Uitspraak f6 of 6 dg.
H e i 1 o o.
HOEVEEL VAN ZULKE OVERTREDERS ZOUDEN
ER ZOOAL ZIJN.
Op 18 November werd de chauffeur Joh. van Til,
van Limmen, te Heiloo aangehouden, daar hij met
z'n vrachtwagen de maximum snelheid van 30 K.M.
met 100 overschreed. De Rijksweg wordt onder
een 2e klas weg gerekend. Deze bepaling, die enkel
voor vrachtwagens geld, zou heel wat in 's Rijks
laadje brengen, wanneer iedere overtreding bekeurd
zou worden. Eisch f4 of 4 dagen. Uitspraak f3 of
3 dagen.
lectief contract in den tuinbouw. Het door de drie
afdeelingsbesturen genoemde loon is f 15 per week.
Uitvoerige besprekingen werden gevoerd. Men was
bang voor de ontduiking van het contract. Het is
meer gebeurd datde arbeiders elkaar onderbieden.
Men bezag de voor- en nadeelen van het contract,
waarbij tot uiting kwam dat het heel moei ijk zal
zijn het loon te betalen. Een loonbijslagregeling als
verleden jaar is eigenlijk de beste oplossing.
Na eenige besprekingen werd besloten een contract
aan te gaan met de arbeiders en de regeling aan het
bestuur over te laten.
Vervolgens ontstond eenige gedachtenwisseling
over den misoogststeun.
De loonbijslag was hierna een punt van bespre
king. Voorzitter achtte deze regeling niets waard
voor de tuinbond en de arbeiders. Spr. geloofde ech
ter, dat men tenslotte noodgedwongen
zal moeten komen tot een regeling, waardoor de ar
beiders worden gebracht naar de bedrijven waar ze
behooren. Daaraan heeft men het meeste voordeel,
zoowel de tuinders als middenstand en overheid.
Men ging nader op deze materie in, doch wist er
eigenlijk niet veel van.
De heer Volkers zou de oude regeling terug willen
op zulk een wijze uitgebreid dat ook de alleen wer
kende tuinders en zij die met eigen kinderen wer
ken er onder vallen.
De heer D. Wonder stond er zoo ongeveer paf van,
dat zelfs officieel niets kon worden gezegd over deze
regeling, die al op 1 Mei is begonnen.
De voorzitter gevoelde voor de redeneering van
den heer Volkers. Er zal van gemaakt worden wat
mogelijk is.
De heer Borst besprak bij de rondvraag het pro
gramma voor de aan te vragen protesfmeeting.
De heer Bakker, wethouder, gaf 'n verklaring van
de mogelijkheid van de steunverleening in Koedijk.
Men heeft daar het geld gesplitst in een post voor de
tuinders en een voor het Burg. Armbestuur.
Daarna sluiting met een bijzonder woord van dank
voor de aanwezigheid van de beide wethouders.
WINKEL
De afdeeling Winkel van de Veilingsvereeniging
West Friesland te Bovenkarspel, hield vorige week
in het lokaal van den heer R. Laan een vergadering,
teneinde besprekingen te voeren over de uitbetaling
van het surplusgeld t.a.v. de vroege bollen (tulpen).
Ongeveer 60 kweekers waren aanwezig en toen de
voorzitter, de heer P. Honingh, opende, sprak hij er
zijn tevredenheid over uit, dat zoovelen aan de op
roep tot deze vergadering hadden gehoor gegeven,
maar zeide verder, dat het hem geen genoegen was,
dat een vergadering als deze noodig was. Spr. lichtte
hij weet ook niet, dat ik de kosten voor zijn ver
pleging op me heb genomen. Misschien zal er iets
van zijn ouden haat uitgedoofd worden, als hij
tot de ervaring komt, dat zijn dochter op het
rechte pad is teruggekeerd, waarbij ik je niet
dankbaar genoeg kan wezen voor je prachtige
hulp, Caroline, en dat zijn zoon, onder de leiding
van zulk een voortreffelijk man als notaris El
lington, weer een nuttig lid van de maatschappij
kan worden. Voor mevrouw Burke heb jij uit
stekend gezorgd. Cicely. Daarom: wat is er, dat
mij hier houdt?Menschen, lieve menschen",
hij drukte Caroline en Ellington ontroerd de
hand, terwijl er een floers voor zijn oogen kwam
„wat hebben jullie me prachtig geholpen, om het
vertrouwen in me zelf, de hoop op een blijde
toekomst te herwinnen! Nooit zal ik jullie daar
dankbaar genoeg voor kunnen zijn"! Sir
Charles wendde zich om, toen de deur geopend
werd.
„Uw wagen staat voor, Sir Charles!" kondigde
Maxwell aan.
Nogmaals werden handen gedrukt, nogmaals
werd hartelijk gekust. Caroline Fenton en nota
ris Ellington vergezelden het pas getrouwde paar
naar die auto.
„Victoria Station, nietwaar, sir?" vroeg de
chauffeur, aan zijn pet tikkend.
„Juist Swain!" antwoordde Sir Charles mon
ter.
„Vergeet je oude vrienden niet, Melrose
glimlachte Caroline, een hand op het portier. Zij
was zich bewust, dat de tranen uit haar oogen
drupten.
„Jullie vergeten!"Melrose zag haar licht
verwijtend aan. „Dit, allerbeste vrienden, is im
mers geen afscheid; er volgt een gelukkig weder-
ziens op!"
Er werd gewuifd, totdat de auto om een hoek
van Albert Road verdween. Sir Charles slaakte
een diepen zucht; een ziel had zich zelve, na ve
le dwalingen, hervonden.
„Vrede!" zei hij zachtjes voor zich heen. Er
toe, wat eigen lijk het doel van deze vergadering was
en sprak er zijn genoegen over uit, dat ook de pers
aanwezig was en hoopte, dat de lezers dei* „Schager
Courant" eens zouden lezen wat er eigenlijk gaande
is, want het is spr. gebleken, dat velen het niet pre
cies weten.
Er is in bepaalde kranten wel gezegd, dat we
eigenlijk blij moesten zijn met het half millioen van
de regeering, want dat we toch 65 pet. voor de vroe
ge tulpen kregen uitbetaald, maar dat is bezijden de
waarheid, want practisch komt het neer op 65 pet.
van de toegezegde 80 pet., dat is pl.m. 51 pet. Steeds
is er gezegd, dat we de bollen maar naar de veilin
gen moesten brengen, omdat er gerekend kon wor,
den op 85 pet., maar we wisten niet, dat de zaken
zoo zouden loopen en nu zijn we dan bij elkaar ge
komen om te bespreken wat gedaan zal moeten
worden. Spr. voegt er nog aan toe, dat het bestuur;
geen vast omlijnd plan heeft.
Hierna verkrijgt de heer Berkhout het woord als
voorzitter van opgemelde veilingsvereeniging en
deze spreker zet uiteen, dat men ontevreden is over
de uitbetaling van de vroege tulpen. Ikzelf, zegt spr.
heb steeds gezegd de bollen niet beneden minimum
prijs te verkoopen, omdat daarvoor 85 pet. surplus
geld uitbetaald zou worden. De vroege tulpen zijn
wel zeer zwaar getroffen én als een van de oorzaken
noemde spr. de export naar Duitschland ,die 2.000.000
minder was dan men verwachtte. De bond van vei
lingen heeft ook direct geageerd en op een vergade
ring van 25 Maart te Haarlem van de L.T.B. en het
H.B.G. werd ook besloten contact met den Minister
te zoeken ,doch een aangevraagde audiëntie is nog
niet toegestaan. De surplus-crisis-stichting wist ech
ter, dat het toegezegde half millioen er nog niet
was, dus heeft men afgewacht, maar nu is het er
wel. Nu is er een comité van actie gevormd, dat bij
den Minister aan zal kloppen. Hij is ook bij den
voorzitter van den bond van West-Friesche ge
meenten geweest, Burgemeester Groot van Andijk',
die toegezegd heeft zooveel mogelijk medewerking te
verleenen. Spr. meent er goed aan te doen aan te ra
den om den Burgemeester dezer gemeente ook me
dewerking in deze te verzoeken en dan verder alles
aan de onderscheidene organisaties over te laten.
Hierna licht de betaalmeester van de veilingsver
eeniging, de heer Bakker het een en ander toe. Dezo
zegt, dat vroege en late tulpen ieder een apart potje
hadden, maar dat voor elke soort hetzelfde bedrag is
beloofd geworden, dat bij benadering op 85 pet. kon
worden geschat, echter met deze restrictie, als het
potje toereikend was. Het was tactischer geweest
als men vooraf geen bedrag had genoemd, maar had
afgewacht welk bedrag noodig was. Spr meende toclü
af te moeten raden als gevolg van een en ander
bollen uit de hand te gaan verkoopen. Spr. was eerst
een voorstander van saneering, doch nu niet meer.
De practijk heeft geleerd, dat men zich niet aan
de minimumprijzen houdt, maar dat het voorkomt,
dat kweekers gaan knoeien, evenals de exporteurs.
Alsi eder zich nu maar aan de min.-prijzen hield,
maar als men er onder heeft, die gaan knoeien, be
derven ze 't ook voor anderen, want 't komt voordat
bollen voor minimumprijzen worden verkocht naar
Engeland en een flinke partij andere bollen cadeau
geeft, zoogenaamde vrij-ox*ders, en kisten en vracht
niet meer berekend worden, zooals voorheen. Het
voorstaan van saneering was bij spr. gebaseerd op
het vertrouwen, dat allen er zich aan zouden hou
den en hij is in dat vertrouwen beschaamd gewor
den.
Op verzoek van aanwezigen licht spr. nog toe hoe'
de verschillende centrale's en commissie's zijn sa
mengesteld. Ook spr. raadt de kweekers aan alles
aan de organisaties over te laten, want men kan eq
van verzekerd zijn, dat die allen hun best zullen;
doen om de best mogelijke resultaten te verkrijgen.
Op voorstel van het bestuur wordt besloten af te
wachten en alles aan de organisaties toe te vertrou
wen.
Gedurende deze vergadering werden door verschil
lende aanwezigen plannen geopperd en opmerkingen
gemaakt en vragen werden naar genoegen beant
woord.
Hiermede was de vergadering gesloten, waarna!
nog eenige veilingsbelangen werden besproken.
blonk een licht in zijn oogen, dat niet van deze
wereld was .„Eindelijk vrede!....O, mijn God*
het is werkelijk veel meer, dan ik verdiend heb!"
Hij voelde een hand, die zich in de zijne schoof
Melrose boog zich met een liefdevollen blik naar
zijn jonge vrouw over en tot zijn schrik bemerkr
te hij, dat zij schreide.
„Cicely!" riep hij bezorgd uit. „Kleine, dier-;
bare schat, waar omhuil je?"
Zij glimlachte hem door haar tramen 'toe.
„Domme, domme man! Weet je dan niet, daï
er tranen zijn, die uit overmaat van geluk wor
den geschreid? VredeO, liefste, hoe vaaté
en hoe innig heb ik gebeden, dat de vrede ein
delijk in je' hart zou mogen worden uitgestort!
En nu is hij er, Goddank!" Ze vleide zich dicht
tegen hem aan.
„Eigenlijk", zei Sir Charles na een kleine pau
ze, „is het tusschen ons toch geloopen, zooals het
loopen moest. Want goed beschouwd, ben je al
tijd van mij geweest, Cicely! Toen jij nog een
kind was en de vrijheid voor mij een harts
tochtelijk verlangen, was ik het, die voor joiï
zorgde. Toen je volwassen was geworden, nam
ik je in mijn huis en je kreeg er de onbetwist
bare plaats van een dochter. En nu, je zit
naast mij als mijn vrouw, liefste, je bent aan'
me gebonden, totdat de dood ons scheiden zal. In'
drie verschillende gedaanten kwam ik in je levens
als Verzorger, als pleegvader, als echtgenoot".
.,En in die laatste gedaante ben je mij het
dierbaarst", zei Cicely. „Ik jou ook?"
Melrose drukte teeder haar hand.
„Dat. kan noch voor jou, noch voor mp eert
vraag zijn", antwoordde hij gelukkig. „Wij heb
ben de zekerheid. En ik weet ook dit, Cicely*
dat God. die oneindig goed is, je vader niet zal
hebben veroordeeld, zooals de menschen het des
tijds deden. Ik heb héél dezen gezegen den dag
de overtuiging gehad, dat mijn trouwe Dave met'
welgevallen op onze verbintenis heeft neergezien"
EINDE
