let huis
Kantongerecht te Alkmaar.
met de ttiii
„En eeuwig zingen
de Bosschen"
Boekhandel Trapman
Voor den heiligen poort
van Djiddeh.
STRAFZITTING VAN VRIJDAG 26 JUNI.
Bergen.
EEN VEELZIJDIG ONTWIKKELDE AMBTENARES
De wachtgeldende rijksambtenares bij de P. en T.-
dienst, mej. Go. Koot, geboren te Schagen en resi-
deerende te Alkmaar in de Julianastraat, is een
dame om zoo te zeggen, van alle markten thuis.
Ze is een prima alt, speelt zeer verdienstelijk pia
no en ook achter het autostuur zal geen beroeps
chauffeur het haar verbeteren. Dit veelzijdig talent
kwam echter op 14 Juni te Bergen aan Zee in con
flict met de politie, wat echter heelemaal geen
schande is, want zelfs de hevigste snertgemeente is
overladen met verordeningen en de veldwachters
zijn den ganschen dag op het oorlogspad met hun
populaire bonnetjes. Mej. Go liep dan ook weldra
tegen de lamp, omdat ze haar kleine Two-sitter,
niet jong meer maar nog pittig, op een verboden
plaats had geparkeerd, omdat ze het verbodsbord
niet had opgemerkt. Er werd 'n waarschuwingsbiljet
uitgereikt op 't zelfde moment, dat de rijkscerbéres
•met zijn snel bekeuringsapparaat voor haar neus
stond. De kwieke dame opende heden de openbare
zitting en werd met groote hoffelijkheid behandeld.
De boete bedroeg „slechts" 2 gulden of 2 dagen wat
zóó meeviel, dat mej. Koot, onze dierbare en zeer
gerespectueerde achternicht uit Schagen voor de
cassatietermijn bedankte en direct aftikte.
Heerhugowaard.
WEER NIET UIT ZN DOPPEN GEKEKEN.
Een automobilist, Jan van Brummen geheèten,
had op 11 April op den I-Iuigendijk onder de blauwe
reiger-polder niet behoorlijk gelet op de manoeuvres
van zijn voorligger, 'n autobus, waardoor een
kwaadaardige aanrijding ontstond. De autobus
werd van achter beschadigd, maar de wagen van
v. Brummen lag zoowat heelemaal in elkaar en
moest als een hulpeloos kadaver weggesleept wor
den. Bovendien was de bestuurder de „klos" en
werd heden veroordeeld tot 115 boete of 10 dagen.
Koe d ij k.
ONOPGEVOEDE EENDEN.
Het schijnt dat de heer Piet Hoogland, een mager
(hardhoorig en gebrekkig tuindertje te Koedijk, zijn
eenden een slechte opvoeding geeft, althans deze
strooplustige mirakels ontzagen zich niet op 14 Mei
'n visite te maken op het piepersland van zijn
dorpsgenoot Piet Kieft en deze heer, bevreesd voor
de toekomst van zijn patatters, haastte zich aangifte
te doen, met gevolg, dat Piet Hoogland heden voor
den rechterstoel van mr. Boerigter scharrelde, om
zich voor zijn brutaal eendenkoppeltje te verant
woorden. Het viel al dadelijk op dat Piet met zijn
buren niet in al te beste harmonie verkeert en Piet
Kieft noemde hem onhoffelijk „die vent", waarop
de kantonrechter hem opmerkte, dat Hoogland was
'n verdachte en geen vent en later deze verdachte,
die geen vent was, veroordeelde tot f3 boete of 3 dg.
JS c h a g e n.
EEN VADER, DIE GEEN PAEDAGOOG WAS,
MAAR ZELF WEL WAT OPVOEDING NOODIG
HAD.
.Een zekere heer Joh. Baars senior te Schagen, is
In het bezit van een 17-jarigen zoon, die hij coüte
que coüte schijnt te willen africhten als chauffeur
voor een vrachtwagen, hoewel de jongen nog geen
recht heeft op een rijbewijs en bovendien door zijn
onbeschoft rijden een gevaar is op den rijweg. Ook
op 5 Mei was deze geforceerde automobielbederver
weer op het verkeer losgelaten en had te Hoogwoud
al heel gauw een wielrijder in de soep en zijn eigen
auto in de sloot gereden, zoodat de burgemeester
het nuttig vond het geheele zaakje in beslag te ne
men. Trouwens de gansche buurt roept schande
over de manier waarop deze jonge wildeman rijdt,
maar pipa trekt zich daar niets van aan en be
weert, dat hij den knaap in zijn bedrijf noódig heeft
Thans echter heeft de justitie zich met deze brok-
kenmakende training bemoeid en werd heden vader
Baars bij de kladden-gepakt en veroordeeld tot f 15
boete of 10 dagen.
Wat betreft de aangereden arbeider, Willem
Stuijver, die door de opdoffer, die hij met den auto
kreeg, 'n schade had bekomen van meer dan 50
pop, hem werd geadviseerd, te trachten, deze civiele
kwestie in der minne met den .veroordeelde te
schikken.
Maar we gelooven stellig dat de ouwe Baars wel
in verzet zal komen en dan hebben we reprise van
de pret.
Bergen.
DE KANTONRECHTER VERANDERDE IN EEN
VREDERECHTER.
Door nalatigheid in het toezicht waren twee aan
den lcuikenbroeier Jac. de Waard te Bergen toebe-
H
FEUILLETON
Naar het Engelsch
door
A. E. W. Mason
28.
„Een verstandige maatregel, mademoiselle",
gaf Hanaud welwillend toe. „Heel wat huishou
dens hebben den geheelen dag ruzie, alleen om
dat zij zich niet aan dezen houden. De Pouillac's
waren dus kennissen van Betty".
„Ja. Zoodra Betty vertrokken was", hervatte
Ann,. „zeide ik tot Gaston dat hij de lichten kon
uitdraaien en naar bed gaan wanneer hij wilde
en ik ging naar boven, waar mijn eigen zitka
mer zich bevindt Van hieruit kunt u de vensters
zien. Daa!"
Zij zaten in een groep tegenover den achter
kant van het lange huis aan de tuinzijde. Rechts
van de hal strekte zich de rij gesloten venster
luiken uit, met de slaapkamer van Betty juist
er boven. Ann wees naar den vleugel links van
de hal, meer naar de straatzijde.
„Ik zie ze", merkte Hanaud op. „U woont dus
boven de bibliotheek, mademoiselle".
„Ja. Ik had een brief te schrijven", ging Ann
voort, doch alleen om plotseling te blijven steken
Zij was met haar verhaal gekomen aan een punt
dat volkomen door haar was vergeten toen zij
in de bibliotheek haar kreet geslaakt had. Zij
scheen' verschrikt. Zeer zachtjes mompelde zij
hoorende onschuldige lammetjes verdwaald geraakt,
in de amateur groentetuin van den timmerman Jan
Briefjes en hadden daar volgens berekening van Jan
wel voor 5 pop schade aangericht, een diné, dat in
het Carlton Hotel billijker wordt berekend, in aan
merking genomen dat hier enkel rauwkost werd op-
gedischt.
Het liep echter niet rond met die 5 piek en het
zaakje kwam alzoo voor den kantonrechter. Mr.
Boerrigter echter is een uitstekend arbiter en wist
zoo maar te schikken en te plooien, dat baas Duim
stok met 'n daalder a contant tevreden kon worden
gesteld, waarop de straf ook niet boven de f 2 of
2 dagen uitging en ieder content de zaal der gerech
tigheid verliet.
Bergen,
DÈ KANTONRECHTER OOK KUNSTBESCHERMER
Onze sympathieke kantonrechter, nooit krijgen we
een betere, laten we dat vastleggen, is niet alleen
een vrederechter, maar ook een kunstbeschermer.
Hiervan gaf hij duidelijk blijk, door 'n aankomende
penseelkunstenaar, de kunstschilder E. Deké uit
Amsterdam, die te Bergen was bekeurd ter zake over
treding artikel 461, strafr. loopen over verboden
grond tot slechts f 0.50 boete of 1 dag te veroordeelen
omdat het kunstzinnige jongmensch de schoone na
tuur ter plaatse op het teekenpapier had willen uit
beelden en aan geen konijntjes meppen zelfs in de
verste verte ook maar had gedacht.
H e i 1 o o.
BERTUS GING NIET BEGENADIGD, MAAR GEREI
NIGD NAAR HUIS.
De Wel.Ed. heer Albertus van Straaten, gepensio
neerd emeritus melkboer buiten bezwaar der ge
meentekas van Heiloo, had 'per rijwiel een hengel
vervoerd en daar bobby Heydentreylc de meening
toegedaan was dat dit vischapparaat meer dan 10
c.M. buiten de fiets uitpiekte, kreeg Bertus een
„bekattering", zooals de jeugd het blieft te noemen.
De rapenplukker, heden terechtstaande, beweerde
echter dat hij bedoelde hengelstok rechtstandig had
vervoerd en hem zoowel door een andere agent als
door inspecteur Hiemstra was verzekerd, dat het
vervoer naar de lucht gericht niet strafbaar was.
De ambtenaar meende nu ook dat het luchtver
keer niet gehinderd kon zijn en stelde voor geen straf
op te leggen, doch de kantonrechter sloeg een spij
ker met 'n dikken kop en sprak onzen triomplieeren-
den Bertus vrij.
Bergen a. Zee.
HET PARKEERVRAAGSTUK.
In aansluiting op de zaak van Mej. Koot, die haar
auto op verboden terrein had geparkeerd, verscheen
als verdachte de 30-jarige vertegenwoordiger uit Am
sterdam, Jan Mesman, die op Zondag 14 Juni de
bloemenpracht te Bergen aan Zee in oogenschouw
wilde nemen, en z'n wagen op 't Julianaplein par
keerde, zulks zonder vergunning, wat zeggen wil
dat parkeeren verboden ïs.Ook deze verd. voerde aan
dat er geen borden waren geplaatst en dat het par-
keergeld 25 ct. per uur rijkelijk hoog was, doch dit
bleek tot een maximum van 5 uren te zijn.
Voorts had de gemeenteveldwachter hem met een
waarschuwing laten gaan, doch de rijksveldwachter,
belast om onze berooide schatkist te spekken, gaf
hem het gebruikelijk ceremonieel.
De ambtenaar vroeg f 2 of 2 d., doch de kanton
rechter inziende, dat de hooge boetes de vreemdelin
gen het liefelijke badplaatsje zouden mijden, maak
te er f 1 of 1 dag van, waarna de boete onmiddellijk
werd afgetikt.
Alkmaar.
DE RAPEN GAAR!
Wegrenners zijn op 't zittingscollege geen graag
geziene gasten, daar hebben wij ervaring van, reken
zoomede
„WINDEN WAAIEN OM DE
ROTSEN"
de twee nieuwe romans van
TRYGVE GULBRANSSEN,
zijn verkrijgbaar in
LAAN
SCHAGEN
„O!" en nog eens „O"! Zij wierp een angstigen
blik op Betty, doch van deze ontving zii niet de
minste hulp. Betty leunde met haar ellebogen
op haar knieën en hield haar oogen op haar
voeten gevestigd, terwijl haar gedachten mijlen
ver weg schenen.
„Jawel, mademoiselle", merkte Hanaud zacht
jes op.
„Het was een belangrijke brief", begon Ann
weer, haar woorden moeizaam kiezende, juist
zooals Betty gisterengedaan had, toen zij om
trent een zeker punt ondervraagd was geworden
alsof zij iets achterhield, wat bij Betty even
eens het geval was geweest. „Ik had eerlijk be
loofd hem te zullen schrijven. Doch het adres
bevond zich beneden in de kamer van Betty. Het
was het adres van een dokter", en na dit ge
zegd te hebben, scheen haar bezwaar uit den
weg geruimd, want thans ging zij op een gemak-
kelijkeren en natuurlijkeren toon voort.
„U weet, hoe het gaat, mijnheer Hanaud. Ik
had den geheelen middag tennis gespeeld. Ik
was knapjes vermoeid. Er moest met veel over
leg een brief geschreven worden, en het adres
daarvan, moest ik halen, uit een kamer bene
den. Ik zeide tot mijzelve, dat ik eerst precies
bedenken zou, wat ik schrijven wilde.'"
Doch hier viel Jim Frobisher, die al dien tijd
onrustig van het eene been op het andere was
gaan staan, de vertelster in de rede.
„Doch wat was dat voor een brief, en aan
welken dokter? vroeg hij.
Bijna woest keerde Hanaud zich naar hem
toe.
„Hola! Als 't u blieft!" riep hij uit. „Al deze
dingen zullen van zelf aan het licht komen in
hun behoorlijke volgorde, wanneer wij hen la
ten rusten, doch in gedachten houden. Laat ma
demoiselle haar geschiedenis op haar eigen ma
nier vertellen." en sneller dan de wind, was hij
weer bij Ann Upcott terug.
maar. De heeren storen zich dan ook heel weinig
aan verkeersregelen en vormen zoodoende een groot
gevaar voor de veiligheid van het verkeer. De uit
Groot Mokum komende loodgieter Bertus van Beek,
was zoo dom geweest de prachtige rijwielpaden aan
den straatweg straal te negeeren, en jakkerde met
groote snelheid op den grooten verkeersweg. Natuur
lijk was ook nu de Alkmaarsche politie paraat en
liep Bertus tegen de lamp. Zijn verweer dat zoovelen
die overtreding' begaan en dat hij geen borden had
gezien, maakte het echter niet beter, integendeel de
ambtenaar vond dat er dan maar eens door een
hooge boete, wat meer actieve kracht uit moest gaan
van deze ergerlijke overtreding en eischte f 10 of
10 dagen.
Verdachte, wiens stemming tot mineur was ge
daald, vroeg clementie, daar hij zonder werk was,
en sukkelde met een zieke vrouw. Nu, de kantonrech
ter hield er dan nog wat rekening mee en vermin
derde de boete tot f 4 of 2 d.
EIGENAARDIGE TOESTANDEN IN HET RIJK
VAN IBN SAOED.
Diplomaten, die niet in de hoofdstad
mogen komen.
'•JliKNi
Djiddeli, Juni 1936.
ER zijn in Arabië twee steden, die een Europe
aan ook op het oogenblik nog slechts met
levensgevaar kan betreden: Mekka en Me
dina, de heilige plaatsen van den Islam, in
wier richting zich dagelijks 300 millioen menschen
van de meest verschillende nationaliteiten buigen,
voordat zij tot hun religieuse oefeningen overgaan.
Er is een monarch op de wereld, clie den diploma
ten den toegang tot zijn hoofdstad verboden heeft en
hun een eigen woonplaats heeft aangewezen: Ibn
Saoed, de lieerscher van den I-Iedsjas, de nieuwe
machtige paus van den Islam, die een eeuwenoude
droom van de Muzelmannen wist te verwezenlijken
en het nationale gevoel van de Arabieren tot ont
waken bracht. 300 millioen geloovigen, die dagelijks
de handen tto Allah opheffen om voor Ibn Saoed, den
vernieuwer van den Islam, te bidden, hebben met
verwondering het bericht vernomen, dat de koning
van den Hedsjas den „Navel van de Wereld", het
graf van Eva, vernield heeft, om de Muzelmannen
terug te brengen tot het „Arabische puritanisme",
dat niets gelden laat buiten God en den profeet zelf.
Wee den Europeaan, die het in zijn hoofd mocht
krijgen, den poort naar Mekka, die in het oosten
van de stad Djiddeh staat, te passeeren. Hier is de
grens, die de ongejoovige niet overschrijden mag. In
Djiddeh wonen de vertegenwoordigers van de groote
mogendheden en wanneer er een belangrijke confe
rentie is, dan komt Ibn Saoed zelf naar Djiddeh,
want Mekka staat slechts voor de pelgrims van den
Islam open. Weliswaar kan een Europeaan tot den
Islam overgaan en dan verzoeken, naar Mekka te
mogen gaan. Doch de koning verlangt van dergelijke
menschen, dat zij eerst drie jaren in Djiddeh ge
woond hebben, onder controle van de Arabische po
litie, die er op moet letten, of het wel ernst met Jiun
bekeering is. Dat is een zware beproeving, want
Djiddeh is beslist de meest vervelende stad van den
Oriënt, waar men den geheelen dag slechts het mo
notone gemurmel van de pelgrims hoort: „Lebek,
Allahoemma, lebek!" „Zie ons hier verzameld, oli
Allah!"
Radio, voorwerp van den duivel.
De diplomaten, die hier wonen, zijn niet te benij
den; toen de Engelsche consul kortgeleden zich een
radiotoestel aanschafte het eerste radiotoestel, dat
naar Djiddeh kwam kreeg hij reeds acht dagen
later de hoffelijke mededeeling, dat hij zijn toestel
niet mocht gebruiken, „daar op dezen heiligen grond
de profane stem van Europa moest zwijgen". En
daar alle groote mogendheden waarde hechten aan
goede betrekkingen met Ibn Saoed, heeft de Engel
sche consul zich in den wil van den koning geschikt.
Tenslotte is Ibn Saoed's imperium zes maal zoo
groot als Frankrijk en sinds het den koning gelukte,
het land eenheid te schenken, is Saoedi-Arabië een
machtsfactor in den Oriënt geworden, zooals het
sinds de tijden van Mohammed niet meer het geval
is geweest.
Zeker komt het menigmaal voor, dat een Europe
aan zich met een groep pelgrims Mokka binnensmok
kelt en zelfs den beroemden zwarten steen, de Kaa-
ba, het middelpunt, van het Islamietische geloof, dien
eens de aartsengel Gabriël aan Abraham gaf, te zien
krijgt. Maar een dergelijk avontuur loopt meestal
„Jawel, mademoiselle. U wilde den inhoud
van uw brief eerst met Uzelve overleggen".
Eén seconde, werd het gelaat van het meisje
door een flauw lachje overtogen. „Ja", doch fei
telijk was het niet meer dan een uitvlucht, een
uitvlucht, om in mijn luien stoel te kunnen blij
ven zitten, mijn beenen uit te strekken, en niets
uit te voeren. U kunt nagaan wat er gebeurde"
Hanaud lachte en knikte met het hoofd.
„U viel vast in slaap. Het geweten houdt jon
ge menschen, die gezond en vermoeid zijn, niet
wakker", zeide hij.
„Dat is waar, doch het wordt met hen wakker
weerde Ann hem af, „en dan gevoelen zij bit
tere spijt. Ik werd tamelijk rillerig wakker, zoo
als meermalen gebeurt, tvanneer men in zijn
stoel in slaap is gevallen. Ik droeg een dun ja
ponnetje van lichtblauwe tulle o, zoo licht
als een veer. Ja, ik had het koud en mijn ge
weten vermaande mij „o, jij luilak! En je brief?
Is die gereed?"
„Het volgende oogenblik stond ik op mijn
voeten, en nog een oogenblik later stond ik hui
ten de kamer op het portaal, hoewel .ik nog
half suf was van den slaap. Ik deed mijn deur
aohter mij dicht. Dat ik het deed, was niets dan
een toeval. De lichten op de trap en de hal be
neden waren alle uit. De gordijnen waren voor
de vensters geschoven. Dien nacht scheen de
maan niet. Ik stond in zulk een volmaakte duis
ternis, dat ik zelfs mijn hand niet kon zien, toen
ik deze naar mijn gezicht'bracht".
Hanaud liet het eindje van zijn sigaret op
den grond vallen. Betty had het hoofd opgeheven
en zat Ann met geopende lippen aan te zien.
Voor ieder van hen was de tuin verdwenen, zoo
wel als het zonlicht, de rozen en de kweelende
vogels. Zij stonden in dien zwarten nacht met
Ann Upcott op de trap. De snelle afwisseling
van kleur op haar wangen en van de uitdruk
kingen in haar oogen, haar merkbare zenuw
DINSDAG 30 JUNI.
HILVERSUM (1875 M.)
KRO-uitzcnding. 8.00—9.15 en 10.00 Grampl; 11.30
—12.00 Godsd. halfuur; 12.15 Grampl. en KRO-Orkest
2.00 Vrouwenuur; 3.00 Grampl; 5.10 KRO-orkest;
(Om 5.45 Felicitatiebezoek en om 6.15 Zwemcursus);
7.00 Berichten; 7.15 Causerie over „Blindenzorg";
7.35 Sporthalfuur; 8.00 Berichten A.N.P.; Mededee-
lingen; 8.10 KROMelodisten en de 4 Goossensens;
9.20 Voor onze Marinemannen een nieuw tehuis;
9.25 KRO-Melodisten; 9.45 Sted. Orkest Maastricht;
10.30 Berichten A.N.P.; 10.35 Grampl; 10.40 Sted.
Orkest Maastricht; 11.00—12.00 John Kristel's orkest.
HILVERSUM (301 M.)
AVRO-uitzending. 6.30-7.00 R.V.U. 8.00 Grampl;
10,30 Pianorecital; 11.00 Huish. wenken; 11.30 En
semble „Romania" en soliste; 1.00 Omroeporkest; 1.30
Grampl; 1.45 Omroeporkest; 2.30 Declamatie; 3.00
Knipcursus; 4.00 Zang en piano; 4.30 Kinderkoor-
zang; 5.00 Kinderhalfuur; 5.30 De OctophonikersJ
6.30 „Wat gebeurt er te Genève met de sancties?11
7.00 Omroeporkest; 7.30 De Staalmeesters; 8.00 Be
richten A.N.P.; 8.15 „AVRO's bonte Dinsdagavond-
trein", gevar. programma; 11.00 Berichten A.N.P.;
11.10 Dansmuziek; 11.45—12.00 Laatste uitzending uit
de oude studio.
DROITWICH (1500 M.)
11.20 Orgelspel; 11.50 Grampl; 12.20 Sportverslag;'
12.35 Het BBC-Schotsche orkest en solist; 1.45 Sport-
vcrslag; 1.55 Frank Biffo's kwintet en soliste; 2.35
Grampl; 3.20 Sportverslag; 3.35 Jack Wilson's kwin
tet; 4.05 Grampl; 4.20 Causerie „This and That"; 4.45
Sportverslag; 4.55 BBC-Variété-orkest; 5.35 Grampl;
5.50 Overzeesche radiotoespraken; 6.20 Berichten;
6.50 BBC-Militair orkest en solist; 7.35 Declamatie;
7,50 Het Parkington-kwintet; 8.20 Revue-programma;
9.20 Bei'ichten; 9.50 Operaruitzending; 11.4012.20
Dansmuziek.
RADIO-PARIS (1648 M.)
7.20 en 8.20 Grampl; 11.20 Orkestconeert; 2.50 Gram.
pl; 2.50 Grampl; 4.20 Dito; 5.50 Orkestconcert; 9.05
Radiotooneel; 11.3512.35 Populair concert.
KEULEN (456 M.)
6.50 en 12.20 Orkestconcert; 1.35 Orkest en solist;
2.35 Grampl; 5.20 Omroepkleinorlcest; 7.20 Omroep
koor en solisten; 8.30 Omroeporkest; 9.20—10.20
Radiotooneel.
BRUSSEL (322 en 484 M.)
322 M.: 12.20 Grampl; 12.50 Salonorkest: 1.50—2.20
Grampl; 5.20 Kleinorkest en Grampl; 6.50 en 7.20
Grampl; 8.20 Svmphonieconcert, Radiotooneel; 9.20
en 10.30—11.20 Grampl; 484 M.: 12.20 Grampl;
12.50 Klein-orkest; 1.50—2.20 Grampl; 5.20 Salon-
orkest; 6.35 Grampl; 8.20 Omroeporkest mmv, solis
ten; 10.30—11.20 Grampl.
DEUTSCHLANDSENDER (1571 M.)
8.30 Dansmuziek; 10.00 R. Strausz-concert; 10.20
Berichten; 10.50 Cello en piano; 11.05 Weerbericht;
11.2012.20 Koor- en. orkestconcert.
niet goed af. Menigeen schreed, in de rabagh, hef
witte pelgrimsgewaad, gehuld, door den poort van
Mekka, zonder een pelgrimspas te bezitten en is
niet meer teruggekeerd, werd het slachtoffer van een
fanatieke menigte, die zijn geheim ontdekte. Daar
om is het beter, van Djiddeh uit de eindelooze rijen
pelgrims te bekijken, die naar Mekka trekken.
Het graf van Eva,
Den „Navel der Wereld" noemde men van oudsher,
de door muren omgeven en door koepels overdek
te tachtig meter lange kuil, waarin zich volgens een
oeroud geloof het graf van Eva, de moeder aller men
schen, bevinden zou. Zoo ver men kan terugdenken,
hebben hier de pelgrims, die zich op weg naar Mekka
bevonden, gebeden ter eere van de eerste vrouw van
de aarde. De pelgrims van het jaar 1936 vinden op
deze plaats nog slechts eenige puinhoopen. Ibn
Saoed heeft deze plaats laten vernielen, om het Mo-
hammedaansche geloof weer in rechte banen te lei
den. De Mohammedaan mag thans slechts eer be
wijzen aan Allah, niet aan zijn scheppelingen en
heiligen. Vele heiligen van den Islam, aan wier gra
ven de pelgrims plachten te bidden, zijn door koning
Ibn Saoed uitgebannen, terwijl hun prachtige mau
solea met geweld vernield zijn, want de koning
heeft zich tot taak gesteld een taak, die intusschen
onuitvoerbaar schijnt, ook air is Ibn Saoed in Ara
bië verrassend goed geslaagd alle Mohammedanen
onder een God en zonder locale heiligen in een na-
tionalen staat te vereenigen.
Ware het niet, dat koning Ibn Saoed in Kema!
Ataturk een groot tegenspeler gevonden had, wie
weet, of de smeulende brand dan reeds niet in helle
vlammen was uitgebroken.
(Auteursrecht V.P.B.)
(Nadruk verboden).
achtigheid, dwongen hen, alles met haar te
doorleven.
„Jawel, mademoselle", moedigde Hanaud haar
rustig aan.
„De duisternis kon mij zooveel niet schelen'%
ging zij voort, zich over haar eigen moed ver
bazende nu zij de nageschiedenis van dien
avond kende. „Nu ben ik bang toen niet", en
Jim herinnerde zich hoe zij den avond te voren
haar oogen van de eene donkere plek in den
tuin naar de andere had laten zweven, om een
indringer te kunnen ontdekken. Stellig was zij
thans bang! Zij hield de handen vast om de leu
ningen van haar stoel geklemd, haar lippen
trilden.
„Ik kende iedere trede van de trap. Mijn hand
lag op de leuning. Er was geen geluid hoorbaar.
Het kwam volstrekt niet bij mij op, dat behalve
ik, nog iemand wakker kon zijn. Ik draaide
zelfs het licht in de hal niet op, toen ik aan de
voet van de trap bij den knop was gekomen. Ik
wist, dat zich een knop bevond binnen de kamer
van Betty, vlak naast de deur, en dat was mij
voldoende. Ik geloof, dat ik niemand wilde wek
ken. Aan den voet van de trap, maakte ik als
een soldaat rechts uit de flank. Vlak tegenover
mij en aan gene zijde van de hal, lag de kamer
van Betty. Mijn handen voor mii uit houdende
doorliep ik de hal en alsof zii zelve bezig was
in het donker naar den weg in de hal te tasten
stak Betty eensklaps haar heide armen uit.
„Ja zoo zou men doen ",zeide zij langzaam.
„In het donker, met niets dan zwarte ruimte
voor zich uit ja!" en toen zij zag, hoe Hanaud
zijn oogen eigenaardig op haar gevestigd hield,
begon zij te lachen. „Denkt u ook niet, mijnheer
Hanaud?
„Ja zeker", zeide hij. „Doch laat ons made
moiselle niet in de rede vallen",
(Wordt vervolgd)'
