et huis |>ijl De regeering tegen plaatselijke protectie met de Streekmeetiog van S.D.A.P en N.V.V. Seizoen-Opruiming Gemotoriseerde werktuigen in den Landbouw. Geen bezwaar lenen uitvoering van werken met uitsluitend plaatselijke arbeidskrachten Onder dagteekening van 28 April 1036 heeft de regeering zich tot de gemeentebesturen ge richt met een circulaire waarin bezwaar wordt gemaakt tegen de meer en meer inburgerende gewoonte, dat in bestekken voor aanbesteding van werken de voorwaarde wordt gesteld, dat de bij de uitvoering benoodigde materialen van de in de desbetreffende gemeente wonende han delaren of fabrikanten moeten worden betrokken of dat het werk met plaatselijke arbeidskrachten moet worden uitgevoerd. Het komt voor aldus wordt in de circulaire verder opgemerkt dat bij het plaatsen van orders de mededinging wordt beperkt lot in de gemeente gevestigde ondernemingen, dat die ondernemingen worden gesubsidieerd teneinde ze in staat te stellen or ders uit voeren welke orders zonder sub- tenge volge van binnonlandsche of buitenlandsche concurrentie, aan het bedrijf zouden zijn ont gaan, en voorts, dat voor het uitvoeren van werken door particulieren voorschotten worden toegekend, eenige garantie wordt verleend of. bij verkoop van gemeentegrond, al dan niet eenige reductie op den prijs wordt toegestaan. Na de ontvangst dier circulaire door de ge meentebesturen is bij die besturen inzonder heid bij die van grootere gem. een toestand van onzekerheid ontstaan omtrent de al dan niet mogelijkheid van uitvoering van werken, waarbij uitsluitend of grootendeels van plaatse lijke arbeidskrachten wordt gebruik gemaakt, met als voornaamste drijfveer in de tegenwoor dige ongunstige financieele omstandigheid van die arbeidskrachten eenige verbetering te bren gen. Die toestand van onzekerheid kan leiden tot vertraging of uitstel van het uitvoieren van werken, hetgeen het algemeen landsbelang, voor zoover dat ook door plaatselijke werkver ruiming wordt gediend, niet ten goede zal komen De vereeniging van Nederlandscho gemeenten heeft in een uitvoerige nota den minister van binnenlandsche zaken medegedeeld, dat ze zich in beginsel zeer wel kan aansluiten bij zijne zienswijze dat plaatselijke protoctie moet worden vermeden, doch dat bij haar de vraag rijst, of aan het begrip plaatselijke protectie niet eene averechtsche beteekenis wordt verbonden, indien inen het toepast ten aanzien van werken, welke door de gemeente zelf worden ondernomen en waarbij wel de voornaamste drijfveer is, in de ongunstige., economische ..omstandigheden harer werklooze ingezetenen althans plaatselijk eenige verlichting te brengen. Men zal terecht \an plaatselijke protectie kunnen spreken -- aldus de nota indien een gemeente ten aanzien ■san door derden ondernomen werken concessies verleent om de tewerkstelling van plaatselijke werkloozen te bevorderen niet echter, indien het hoofddoel van het ondernemen van het werk, als b.v. bij de werkverschaffing, is op eigen territoir den werkloozen arbeid te ver schaffen. Voorts wordt in bedoelde nota door het bestuur der vereeniging van N ederlandsche gemeenten aangevoerd dat daar naar de mecning van de regeering de armenzorg welke ook omvat de verzorging van degenen die door werkloosheid geen bestaansmidde len hebbende taak der gemeente is, het be denking ontmoet indien de gemeenten door de regeering niet de vrije hand zoude wor den gelaten in dat deel van haar laakdoor doeltreffende middelen voor zooveel in haar vermogen is te voorzien, en ze de gemeen tebesturen zoude beltten of moeilijkheden in 't verschaffen van passenden arbeid aan eigen werklooze ingezetenen. H FEUILLETON Naar het Engelsch door A. E. W. Mason 44. „Ja.... ja...." zeide Betty. „Maar., maar ik heb nog steeds hoop, dat het snoer op een verkeerde plaats gelegd is, en dat het nog terecht zal komen. U moet wel begrijpen, dat monsieur Boris eenig geld verwachtte van mijn advocaten uit Londen. Zonder eenigen twijfel wilde hij met mij tot een accoord komen. Het ziet er niet naar uit, alsof hij het snoer moet hebben gesto len. Indien hij het had gedaan, zou hij niet zoo hard om duizend pond verlegen zijn geweest. Jim liet Boris buiten zijn verdere beschou wingen vallen. Hij had aan hem gedacht met een trilling van hoop, dat gebleken zou zijn dat hij de dief was, zoodra Hanaud zijn naam genoemd had. Doch deze hoop verdween in rook, tegen over de doodbedaarde logische redeneering van Betty. Doch van den anderen kant, indien Boris en Ann werkelijk medeplichtigen waren aan den moord, omdat hij zich in het bezit van zijn legaat wenschte te stellen, kon het halssnoer zeer goed aan Ann ten deel zijn gevallen. Van welken kant men de zaak ook bekeek, de feiten sche In een conferentie welke de minister aan ver tegenwoordigers van de vereeniging van Neder- landscke gemeenten wel heeft willen toestaan, werd de strekking van vorenbedoelde nota nog nader toegelicht. Daarbij bleek, dat voorgeko men misbruiken,- welke ht gevolg waren van liet streven naar plaatselijke protectie, er de regee ring, toe hebben gebracht, de hierbovenaange- haalde circulaire te verzenden, om op die wijze bare inzichten ter kennis van alle gemeentebe sturen te brengen. De bedoeling er van is ech ter geenszins de gemeentebesturen moeilijkheden in den weg te leggen bij het ter hand nemen van werken, welke het karakter dragen van werkverruiming en in dezen financieel moei lijken tijd wellicht zouden kunnen worden uit gesteld, doch ondernomen worden om de plaat selijke werkloosheid te verlichten. Hoewel de minister overwegend bezwaar heeftdat gemeentebesturen bij de openbare aanbesteding van werken voorschrijvendat uitsluitend ter vlaatse gevestigde aannemers daarvoor kunnen inschrijvenontmoet het bij hem in het algemeen geen bedenking, dat bij openbare aanbesteding waarbij in schrijving zonder eenige beperking mogelijk is wordt bepaald, dat bij de uilvoering uitsluitend plaatselijke arbeidskrachten moeten worden te werk gesteld, zij het dan ook, dal den aannemer vrijheid wordt gela ten een kern van eigen arbeidskrachten Ie gebruiken. Tenslotte betoogde de minister met klem, dat de circulaire allerminst ten doel heeft het uit voeren van werken door d gemeenten op eeni- gerlei wijze te belemmeren doch uitsluitend be oogt een onder invloed van de tijdsomstandighe den gaandeweg hier en daar opgekomen ontoe- laatbaren vorm van plaatselijke protectie voor taan te weren. ANNA PAULOWNA Het weerbericht van Zaterdagavond, waarbij „be wolkte lucht met regenbuien" werd voorspeld, gaf de velen in onze gemeente en daarbuiten die het plan hadden opgevat deze streekmeeting van S.D. A.P. en N.V.V. te bezoeken, al niet veel moed op een mooien dag, zooals men die, wil een meeting op het open veld slagen, toch zoo hard noodig heeft. Was menigeen dus op grond van dit weerbericht reeds in bangen twijfel, het weer van Zondagmorgen was nog veel slechter, als bedoeld weerbericht deed ver wachten. Een ruwe bonkige wind met vrijwel gere geld voortdurende stofregens, nu cn dan eens afge wisseld door zwaardere buien, deed het laatste sprankje van hoop, dat het misschien toch nog wel iets zou kunnen worden, teniet. En, ofschoon om streeks één uur de wind iets ging ruimen, waardoor de hoop op een mogelijk toch nog drogen middag weer herleefde, ook die hoop bleek ijdel, want toen om half drie het terrein, waar de meeting zou wor den gehouden, voor het publiek werd geopend, en de eerste bezoekers daarop werden toegelaten, begon nen de stofregens al heel spoedig weer hun lusten bot te vieren. De meeting-leiders begrepen, dat het op deze wijze op een mislukking zou moeten uitloo- pen, waarom besloten werd van de zaal van den heer Slikker, waarvan men zich tevoren verzekerd bad, gebruik te maken voor deze bijeenkomst en aldus van de meeting nog te redden wat mogelijk was. In de*nog geheel ruime zaal werden vlug alle beschik bare stoelen (ruim 400, naar ons verteld werd) aange sleept en zoo dicht mogelijk op elkaar geplaatst, om nog zoo veel mogelijk menschen te kunnen bergen. Maar toen kwam ook wel spoedig vast te staan, dat deze meeting, indien zij op gunstig weer had kunnen bogen, zeker wel oen zéér ruim bezoek ten deel zou zijn gevallen, want alle beschikbare plaatsen weiden onmiddellijk bezet en er bleef nog een aanzienlijk aantal meetinggangers over, die zich met een staan plaats (maar ditmaal toch een droge) moesten behcl- nen hoe langer hoe meer naar Ann te wijzen. „Welnu, wij zullen nagaan, of het ook ver keerd is weggeborgen geworden", zeide Hanaud. „Doch intusschen. mademoiselle, zou het aanbe- veiling verdienen, dat dit kistje door u op slot werd gedraaid, en dat u het van middag bij uw bankiers in bewaring gaf." Betty sloot het deksel en draaide de knoppen een voor een om. Drie malen werd een snelle opvolging van een scherp tikken in de kamer vernomen. „U heeft toch niet de combinatie gebruikt, die altijd door mevrouw Harlowe gebruikt werd, ^-hoop ik?" vroeg Hanaud. „Ik weet niet welke combinatie zij gebruikte" zekle Betty. Zij plaatste het juweelenkistje weer in de kast, en het zoeken in kastn en laden nam een aanvang. Het bleek even vruchteloos als het zoeken naar den pijl in de schatkamer. „Méér kunnen wij niet doen", gaf Hanaud te kennen. „Jawel, één ding." De opmerking kwam van Ann Upcott, en werd kalm geuit. Zij stond geheel alleen, zeer bleek en uitdagend. Thans wist zij, dat de verden king op haar gevallen was. De zorg, waarmede een ieder haar vermeed, had haar geen twijfel overgelaten. Hanaud keek in de kamer rond. „Wat kunnen wij dan nog meer doen?" vroeg hij. „U kunt een onderzoek instellen in mijn ka mers" „Neen!" riep Betty heftig uit. „Dat zal niet gebeuren!" „Alsjeblieft" zeide Ann. „Het is niet meer dan eerlijk tegenover mij. Mijnheer Bex schudde driftig met zijn hoofd. pen. En dit, terwijl ons toch door verschillende per sonen uit Wieriugen, Wieringermeer, lvolhorn enz., werd medegedeeld, dat de fietstochten, die men van uit die plaatsen naar dezo meeting had willen onder nemen cn waarvoor veel animo bestond, in den let terlijken zin volkomen in het water waren gevallen. Alleen van Den Helder was de fietstocht doorge gaan, hoewel met een aanzienlijk geringer aantal deelnemers dan men zich had voorgesteld. Deze stoet fietsen, met de aan den kop daarvan uitgedragen Plan-leuzen en Planvlaggen, leverde een beslist suggestieven aanblik op. De heer P. S. van dpr Vaart van Den Helder open de de bijeenkomst en riep alle aanwezigen, die al léén reeds door hun hier zijn onder weersomstan digheden 'als die van dit oogenblik, toch wel blijk geven van hun ernstigen wil, om mede de inzet voor de actie, die Partij en Vakbeweging in de naaste toe komst zullen gaan voeren, tot een demonstratie van eenswillendheid te maken, een hartelijk welkom toe. Deze streeknummers toch zijn bedoeld als inzet voor de op 6 September a.s. op elf plaatsen in ons land te houden Provinciale meetings, waarmee de actie v.oor de verkiezingen, welke in 1937 gehouden zullen wor den, zal worden ingeleid. Die verkiezingsactie zal zwaar zijn en veel van onze krachten vergen, maar met en naast elkaar strijdend zal zij kunnen voeren tot het door alle alle aanwezigen gewenschte doel. Nadat hierop het „Heldersche Fanfarecorps" een tweetal mooie muzieknummers heeft gegeven, vangt do heer Evert Vermeer, die als spreker zal optreden, zijn rede aan. De heer Vermeer wenscht de eerste woorden van een der Plan-liederen: ,In de duisternis der tijden, heffen wij den fakkel op!" tot het onderwerp van zijn rede tc maken. Spreker schetst hierop de gevaren van dezen tijd. Aan alle zijden wordt het menschdom door oorlog, uiilitairisme. fascisme en nationaal-socialisme be laagd. Hiertegen kan slechts concentratie van alle democratische krachten met een op die krachten rustende Volkenbond, de eenige macht zijn, die red ding brengt. Voor een door crisisellcnde tot wan hoop gebrachte en verscheurde natie, dient echter ook op andere wijze een uitweg te worden gezocht. Onze regeering is in hare bestrijding van den crisis volkomen gefaald. Als Colijn zegt: „Het eerste, wat wij noodig hebben, is rust", wenscht spr. te vragen: „Is het dan mogelijk, dat een werklooze proletariër, wiens kinderen aan den honger zijn prijs gegeven, rustig kan zijn? Of een te grond gaand middenstan der? Of een boerenstand, die door het lage prijspeil der door haar voortgebrachte producten, voorloopig geen uitkomst ziet? Kunnen dezo rustig blijven? Zij kunnen dit niet. Wij wenschen géén rust! (Daverend applaus). Spr. wenscht tegen de aanpassing, welke thans aan de menschen wordt opgedrongen, het Plan van den Arbeid te zetten, waardoor 200.CÖ0 arbeiders zullen kunnen worden te werk gesteld, waardoor ook den bouw onzer maatschappij in gunstigen zin zal worden gewijzigd en ordening verkregen wordt. Nederland is onder Colijn tot een ruine geworden. Wij zullen weer hebben te bouwen, maar liet voorbeeld ons door Zweden en Denemarken gegeven. Op 6 September begint onze verkiezingsstrijd, die uiterst zwaar zal zijn Do Nationaal-Socialisten zul len dezen strijd, het Duitsche voorbeeld getrouw, waarschijnlijk voeren met gummiknuppels en ploer- tendooders. Spr. haalt hierbij o.a. aan de laffe over val, welke Vrijdagnacht bij Abcoude is gepleegd. Li beralen en Anti-RevoluLionnairen die hun doods strijd zien aankomen, zullen al het mogelijke doen, om deze ditmaal nog te ontkomen. Aan de andere zij de bieden ons de Communisten een eenheidsfront aan, maar zoolang deze in hun heilstuat Rusland andersdenkenden, ook de sociaal-democraten, nog kerkeren of naar Siberië zenden, wenschen wij van dit aanbod in géén geval gebruik te maken. Ook de staking in de Wieringermeer, die een stap terug werd, schetst spr. als het gevolg van communistisch drijven. Die minnaar wijzen wij dus af. Die is ons te hartstochtelijk. AI zal de strijd dus zwaar zijn, toch zal ieder hebben te bedenken, dat wat gedaan moet worden, nog slechts klein is, vergeleken bij het groote leed, dat in naastbij liggende landen aan velen onzer is aangedaan. Geeft dus uw uiterste kracht. Versterkt op alle wijzen uw organisaties, .zoowel die van Partij en Vakverbond, als die van den Sportbond, muziek- en zangvereenigingen, enz. en trekt op 6 September op onder de leuze: Het moet, het kan, op voor het Plan! (Langdurig daverend applaus, gevolgd door een geestdriftig gezongen „Internationale". Dan zingen de gelijknamige Zangvereenigingen „De Stem des Volks" van Den Helder en Anna Paulowna tezamen enkele toepasselijke nummers, waarvan het eerste „Voor het Plan, kameraad!" duor het publiek gebisseerd werd. Achtereenvolgens treden dan nog verschillende groepen van den Arbeiders Sportbond (afdeelingen Den Helder en Anna Paulowna) op, waarbij tevens een paar aardige tafereeltjes werden vertoond, ter wijl het „Heldersche Fanfarecorps" voor de noodige afwisseling bleef zorgen. Het was omstreeks kwart over vijf, toen do heer Van. der Vaart de ondanks den tegenslag toch nog door meer dan vijfhonderd personen bezochte en dus nog zéér goed geslaagde bijeenkomst, na een geest driftig slotwoord, deed uiteengaan. „Mademoiselle kon niet juister handelen", merkte hij op. Ann richtte zich tot Hanaud. „Ik zal u niet vergezellen. In mijn kamer zult u niets afgesloten vinden, behalve een kleine le deren brie ven tasch. De sleutel daarvan ligt in de linkerlade van mijn toilet-tafel. Ik zal in de bibliotheek op u wachten." Hanaud maakte een buiging, doch voor hij een verdere beweging kon maken, deed Betty iets. waarvoor Jim haar op de plaat.shadkunnen omhelzen, in het bijzijn van iedereen. Want zij was recht op Ann toegetreden, en sloeg een arm om haar middel. „Ik zal bij jou blijven wachten, Ann", zeide zij. „Het is natuurlijk te gek om van te spre ken", en zij bracht Ann de kamer uit. HOOFDSTUK XV. Het vinden van den Pijl. De kamers van Ann waren gelegen op de twee de verdieping, een slaap- en een zitkamer, door een deur met elkander verbonden, en met ven sters die uitzagen op de tuin Zij waren laag van verdieping, doch ruim. en terwijl Hanaud in de slaapkamer om zich heen zag, sprak hij op een loon van twijfel: „Ja.... wel beschouwd, zou iemand, wien plotseling een schrik op het lijf werd gejaagd, in het donker in deze kamer zeer goed in het rond kunnen stommelen, en vergeten, waar de knop van het licht zich bevond. Naast het bed be vindt zich er geen". Daarna haalde hij de schou ders op. „Doch anders, dusen de twijfel verdween uit zijn stem. Deze woorden waren Grieksch voor den com Overal seizoenopruiming, Koopjes, veel en velerlei. Trekken kleurig en aanlokkTijk, Aan 't huishoud'liik oog voorbij! In de mooie étalages Prijzen, die verrast doen staan, Zóó dient zich dit blij gebeuren Met een zomer-glimlach aan! Voor zoovele Nederlanders Is dit duidelijke taal. Voor zoovele Nederlanders Zijn de tijden wel wat schraal! En ze gaan aandachtig speuren. Nu 't seizoen hun tegenlacht. Naar het koopje, waarop maanden Vaak in stilte was gewacht! En zoo menig nuttig vrouwtje. Staat van d'eigen keus versteld En ze fluistert opgetogen: Kijk eens hier, da's toch geen geld! 't Zag het in de étalage. 'k Heb gewogen en gewikt. Maar toch eind'lijk voor zóó'n prijsje 't Toch maar op den kop getikt! Jaarlijksche seizoenopTuiming! Dit is wel zeer nuttig werk. Gij maakt ook de zwakke koopers In de zomermaandon sterk. Gij verlegt voor smalle beurzen Weer eens tijdelijk de grens. En voldoet in menig opzicht Aan zoo menig stillen wensch! Jaarlijksche seizoenopruimng. Houdt de koopjes maar gereed, 't Is aan al Uw trouwe klanten Werkelijk heel goed besteed! Maar ik had nog één verzoekje. Dat bezorgt U vast geen strop: Ruim, als 't kan beneden inkoop. Ook meteen de crisis op!! KROES Juli 1936 (Nadruk verboden) Het nut van den rugmotor Kleine, draagbare motoren kunnen hij ver schillende soorten van arbeid goede dienstien' bewijzen en worden in de laatste jaren hoe lan ger hoe meer gebruikt. Vooral voor hak- en snoeiwerk is zoo'n mo tortje zeer geschikt. Men heeft nu een draag baar motortje van slechts 68 c.c. en van 1 P.K. dat op een rusdrager in beugels schokvrij opge hangen. Goede kwaliteit staal heeft het moge lijk gemaakt dergelijke motoren, die steeds op volle kracht kunnen werken, met een gewicht van dertien kilogram samen te stellen. De overbrenging geschiedt door een staal draadkabel yan slechts 15 m.m. doorsnede en is bedrijfszeker, het drijfwerk van de werktuigen is klein en toch zóó stevig, dat daadwerkelijk gesproken kan worden van gemotoriseerde hand werktuigen, die den arbeider in staat stellen veel. meer arbeid te verrichten Aan den kabel kunnen verschillende werktuigen en onderdeelen bijvoorbeeld de hak of de heggeschaar door een stekker zonder meer worden aangesloten. Met slechts vijf liter brandstof-verbruik wor den op deze manier viif H. A. land in tien uur grondig losgehakt.. Met slechts drie liter ben zine in denzelfden tijd kunnen ongeveer vijf honderd vierkamte meter manshoogte hagen mo torisch worden gesnoeid. Daardoor ontstaan ge heel nieuwe besparingsmogelijkheden in de hak en snoeiwerkzaamheden. alsook bij de instand houding van de eindelooze hagen, die in de ko mende jaren de rijksautowegai zullen omzoo men. missaris van politie en diens secretaris en mon sieur Bex. Maurice Thevenet inderdaad, zag Hanaud scherp aan, alsof hij op het punt stond' een van die vragen te doen, waartoe hij was uitgenoodigd. Doch Girardot de Commissaris,- die na het beklimmen van twee trappen nog hevig stond te hijgen, sprak het eerst. „Wij zullen hier niets van belang vinden," meende hij. „Dat mooie meisje zou ons nooit hebben yoorgesteld onzen neus in haar zaken te steken, wanneer hier iets te ontdekken viel." „Men kan nooit weten", antwoordde Hanaud „Wij zullen toch eens kijken. Jim liep weg naar de zitkamer. Hij koester de volstrekt geen verlangen Hanaud en den com missaris stap voor stap bij hun onderzoek t9 \olgen; en op de tafel in het midden van de zit kamer had hij een vloeiboek en wat postpapier ontdekt, alsmede de noodige schrijfgereedschap pen. Hij wenschte orde en regelmaat te bren gen in dien warboel van gissingen en feiten en leugens, die hij de laatste twee dagen had door leefd: hij wilde alles in zijn gedachtegang rang schikken, en wist geen betere manier om dit te doen, dan dit onder de hoofden „voor" en „te gen" neer te schrijven, op de wijze van Robin- son Crusoë op diens onbewoond eiland. Terwijl Hanaud zocht en zocht zou hij een rustig uur tje voor zich hebben. Hij nam een vel papier, koos op goed geluk af een pen uit het bakje en begon. Het kwam Ann Upcott evenwel op heel wat velletjes postpapier te staan, en meer dan eens viel zijn pen uit het ondereinde van zijn pennehouder, alvorens hij gereed was. Doch eindelijk had hij zijn vraagstuk in deze termen ondergebracht: (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 6