grondslagen der Iteliaansche
buitenlandsche politiek.
De Olympische
Fakkel-estafette.
Brieven
over Engeland*
Woensdag 22 Juli 1936.
SCHAGER COURANT.
Derde Blad. No. 10024
Groote brand onder Tilburg
Stakingen in Frankrijk
Burgerwacht in Chili vrijwillig
ontbonden
CLAN O EN DE JONGERE GENERATIE AAN
HET WERK,
CIANO.
Men doet Mussolini geen onrecht, indien men be
weert, dat graaf Ciano, minister van Buitenlandsche
Zaken en schoonzoon van den duce, degene is, die
inderdaad de
buitenlandsche
politiek van Ita
lië leidt. Inge
wijden weten, hoe
groot de persoon
lijke invloed van
Ciano op Musso
lini is; een merk
waardig feit,
want tot nog toe
was het geen der
medewerkers ge
lukt, iets ten
uitvoer te bren
gen, wat. Musso-
fini niet zelf
voorgesteld had.
Een bijzonder
Iets is ook zijn
carrière. Op 33-ja-
rigen leeftijd een
ambt te beklee-
den, dat tot de
belangrijksten
van Europa be
hoort, is waarlijk
geen kleinigheid.
Maar misschien zou Ciano op het oogenblik nog een
onbekende zijn, indien hij in Mei 1930 niet de doch
ter van den duce, Edda, gehuwd had. Ook Edda had
een grooten invloed op den duce zij is een vrouw,
die iets van het politieke temperament van haar
vader heeft geërfd en bovendien zeer eerzuchtig is.
Ciano's loopbaan.
Maar men moet nog eenige andere dingen uit het
leven van Ciano weten, om eenigszins te begrijpen,
hoe het komt, dat deze jonge man tezamen met
Mussolini geen geringer doel najaagt, dan Europa
volgens geheel nieuwe principes te hervormen. Cia
no heeft namelijk een groot deel van zijn politieken
loopbaan niet slechts buiten Italië, doch buiten Eu
ropa doorgebracht. Hij begon als gezantschapssecre
taris in Rio de Janeiro en Buenos Aires en ging
daarna naar Peiping en Sjanghai. Het schijnt dat
deze eerste arbeidsjaren van beslissende beteekenis
voor zijn politieke concepties zijn geworden: zijn
blik verruimde zich.
Tezelfdertijd bleek, dat graaf Ciano geen vriend
van den Volkenbond was. Hij behoort nog tot de
jongere generatie van het Italiaansche fascisme, die
alle instellingen van de hand wijst, die klaarblijkelijk
tot „een afgeloopen tijdperk" behooren. De jongere
generatie, speciaal in Italië, staat reeds zoover van
de gebeurtenissen en gevolgen van den laatsten we
reldoorlog verwijderd, dat zij instellingen en verdra
gen, die het in stand houden van een afgeloopen tijd
perk moeten dienen, niet meer begrijpt: zij ziet in de
toekomst, staat op het standpunt, dat de oudere ge
neratie alles verkeerd gedaan heeft ën wil nu tot
stand brengen, wat haar juist en goed schijnt. Mus
solini is van zins, de toekomst van Italië, in han
den van de jongere generatie te leggen.
Ciano's vriendschap voor Duitschland.
Wat Ciano heden voor den geest zweeft, is de
schepping van een dictatoriaal geregeerd Europeesch
statenblok.
Het ïs een logisch gevolg van deze concep
tie, dat de vriendschapsbanden tusschen Ita
lië en Duitschland van dag tot dag nauwer
worden aangehaald. De sympathie, die Ciano
voor Duitschland voelt, spruit voor een groot
deel voort uit het feit, dat Ciano de metho
des goedkeurt, die Duitschland in de inter
nationale politiek toepast. Het zijn ongetwij
feld nieuwe en ongewone methodes, die b.v.
met de traditie van de Fransche en Engel-
sche diplomatie niets meer gemeen hebben.
Ook Ciano wil minder onderhandelen en meer
doen: een fait accompli zou honderd maal
meer waard zijn dan ti«n conferenties en
twintig verdragen. En tenslotte zou de aan-
.val de beste .verdediging zijn.
Ciano is op het oogenblik wel de meest typische
.vertegenwoordiger van de dynamische politiek en
zijn groote voorbeelden zijn Mussolini, Kemal Pas
ja, Pilsoedski en Hitier.
Dientengevolge is Ciano geen vriend van Frank
rijk en Engeland. Beide landen schijnen hem en
van deze overtuiging maakt hij geen geheim „ver
ouderd" toe. Zij willen de macht bewaren, die zij in
vroegere eeuwen veroverd hebben. Maar de wereld
blijft niet stilstaan, meent Ciano, en Italië's appetyt
is ook na den Abessijnschen veldtocht nog niet ge
heel gestild. Het Romeinsche imperium moet zich
uitbreiden, het moet minstens het geheele Middel-
landsche Zeegebied beheerschen.
Zal Ciano slagen?
Dit zijn de grondslagen van het revisionistische
programma van Ciano. Het valt intusschen moeilijk
te gelooven, dat dit programma zou kunnen worden
ten uitvoer gebracht, zonder dat Rome in conflict
geraakt met die landen, die een totale revisie van de
hand wijzen. De nieuwe internationale ordening, die
Ciano voorstelt, zou volgens zijn plannenen daar
van mag men hem geen verwijt maken een groo-
tere toekomst van zijn eigen land dienen: iedere
staatsman, die op het oogenblik van „Europa"
spreekt, meent in de eerste en laatste plaats zijn
eigen land. Men moet derhalve afwachten, of het
Ciano gelukt, inderdaad in Europa een machtsgroe-
peering in het leven te roepen, die bereid zou zijn,
de Italiaansche aanspraken, vooral in de Middel-
landsche Zee maar ook in het Donaubekken en op
den Balkan, met alle kracht te ondersteunen.
Eerst de toekomst zal kunnen leeren, of Mussoli-
ni's schoonzoon een wat onbedachtzaam vooruit-
stormende jonge man is, dan wel een diplomaat en
staatsman, die weet, het voor en tegen van iedere
conceptie en van iedere actie nauwkeurig tegen el
kaar af te wegen.
Tripolis reeds gepasseerd.
Het Olympische vuur is op weg naar Berlijn
Langs schitterende dreven, langs wouden van
louter pijnboomen en berghellingen met olijf-
boomen begroeid, snelden de fakkeldragers met
hun kostbaren last voort naar het doel, het
Olympische stadion in Berlijn.
Boeren en meisjes in bonte kleederdrachten
op ezels en muildieren gezeten, groetten en bo
gen eerbiedig het hoofd als het heilige Olympi
sche vuur hen passeerde. Alle dorpen, waardoor
de loopers kwTamen, waren in feeststemming.
Groote doeken met opschriften hingen in de stra
ten en de bewoners hadden de vensters en bal
kons met kleurige tapijten behangen.
In Recouni tuschen Olympia en Wytina werd
het vuur weer overgegeven..
De bewoners begroeten de fakkelloojers met
geestdrift en zagen ademloos toe, hoe de helroode
vlam zich van den eenen fakkel in den ande
ren overplantte. Toen verdween de volgende
looper uit het gezicht.
Langs woeste bergstreken met peillooze afgron
den en zwarte ravijnen ging het bergopwaarts.
Geiten en wilde bokken vluchtten mekkerend
hoogerop, ontelbare krekels vulden de trillende,
warme lucht met een hoog, ijl gesjirp. In Lan-
gadia, waar wederom het vuur, de olijftak en de
boodschap van baron de Coubertin werd over
gedragen, is de geheele bevolking op het hoofd
plein samengestroomd. Koortsachtige spanning
heerschte er en toen eindelijk de lang verwachte
looper in zicht kwam steeg er een enthousiast
gepuich uit demenigte op. Snel werd de ceremo-
Hellendorf, de plek waar het Olympische vuu r de grens zal oversclireiden Voor de begroe
ting van den fakkelloopers zijn bereids voorbereidingen getroffen.
nie uitgevoerd en voort ijlt de volgende looper
alweer..
In Tripolis zelf werden er wegens het reeds
vergevorderde uur geen feestelijkheden gehouden*
Toch waren er nog enthousiaste sportliefhebbers
ver uit Sparta en Kalamata gekomen, om den
loop door Tripolis bij te wonen, welke eer aan
professor Kossivai, een vroegeren marathon-
looper, te beurt viel. En voort ging het maar
weefr, den donkeren nacht inrichting
Athene.
Twee perceelen in vlammen opgegaan.
Gistermorgen omstreeks 11 uur ontstond door on
bekende oorzaak brand in de boerderij van P. Kolen,
gelegen aan de Bokhamelstraat onder Tilburg. Spoe
dig sloegen de vlammen uit het rieten dak en deel
de het vuur zich mede aan de achter de boerderij
gelegen landbouwschuur. Nog voor de brandweer.die
vrij laat gewaarschuwd werd, ter plaatse was, stort
te het dak van de boerderij in. Een groote vonken
regen verspreidde zich over de omgeving en tastte
de aan de overzijde van den weg gelegen woning
van den kleermaker van Helvort aan. Dit perceel
brandde tot den grond toe af. Het vuur breidde zich
vervolgens uit naar de op 20 meter afstand gelegen
dubbele woning, bewoond door de families van Gorp
en van Geel. Uit Qen. dezer woningen m,oest een zie
ke vrouw naar buiten worden gedragen. Inmiddels
was de brandweer ter plaatse gekomen, die zich er
toe moest beperken het vuur te bestrijden in de
twee laatst aangetaste woningen, waarvan alleen 't
dak afbrandde.
De boerderij met schuur van Kolen en de woning
met achtergelegen schuur van van Helvort brandden
tot den grond toe af. Ook van de beide inboedels
kon niets worden gered. Verzekering dekt, zoowel
bij Kolen als bij van Helvort, slechts gedeeltelijk de
schade.
DE ZWITSERSCHE HANDEL MET NEDERLAND.
Be weg langs welke de fakkel met het heilige
Olympische vuur door 3000 estafetteloopers zal
worden gedragen.
Bern. De Zwitsersch-Nederlandsche handel blijft
zich ten gunste van Nederland ontwikkelen. Volgens
de officieele statistische gegevens bedroeg gedurende
de maand Juni de invoer uit Nederland 2.577.137 fr.,
de uitvoer uit Zwitserland naar Nederland daartegen
over slechts 1.668.174 francs.
Peugeot-fabrieken door de arbeiders be
zet.
Gistermorgen zijn in het departement Seine-et-Oise
nieuwe landbouwstakingen uitgebroken. In andere
departementen is de staking in het landbouwbedrijf
in sommige plaatsen algemeen, in andere partieel.
Incidenten hebben zich niet voorgedaan.
Opnieuw fabriek bezet.
Montbelïard. De poorten van de Peugeot-fabrie
ken te Valentigney en Beaulieu zijn gesloten en de
stakende arbeiders houden de lokaliteiten bezet, ter
wijl zij de employés weigeren binnen te laten. De
voornaamste oorzaak van de staking is het collectief
contract.
Santiago. Chili's 50.000 man sterke burgerwacht,
bekend als de „Blauwhemdcn" is ontbonden. De or
ganisatie was vier jaar geleden gevormd, toen het
land door binnenlandsche revolutie werd bedreigd.
De leider was een zekere Dr. Julio Schwarzenberg,
die van Duitsche afkomst is.
De ontbinding geschiedt vrijwillig teneinde de po
litieke eensgezindheid te bevorderen, alvorens de
groote verkiezingen beginnen. Alle uitrustingsstuk
ken en munitie, o.a. vliegtuigen, mitrailleurs en ge
weren, zijn aan de regeering uitgeleverd. Destijds
had de regeering zelf de munitie verstrekt en twee
leden van het kabinet waren leden van den genera-
len staf, van dit onofficieele leger. President Alessan-
dri heeft de ontbonden organisatie dank betuigd voor
de handhaving van de orde op grondslag van een
loyale houding tegenover de autoriteiten.
GEEN STRAFVERVOLGING.
's Gravenhage, 21 Juli. Naar wij vernemen,
heeft de officier van justitie geen termen aanwezig
geacht om strafvervolging in te stellen tegen den
bestuurder van de tram, waarmede Vrijdagavond
j.1. op den Scheveningsche weg de noodlottige aan
rijding heeft plaats gehad, welke twee menschen het
leven heeft gekost.
Het onderzoek heeft uitgewezen, dat. de oorzaak in
onoplettendheid van de beide aangeredenen gezocht
moet worden.
18 Juli 1936.
Enkele weken geleden, toen de zomer een plotse
linge warmte-bevlicging kreeg, becritiseerde mijn
vrouw mijn kleeding.
Ik moet zeggen, dat mijn eerste gevoelens bij het
nooren van die critiseercndc opmerkingen gevoelens
waren van droevig-pijnlijke verontwaardiging. Ge
voelens als van d.m schrijver van Schager Brieven,
wanneer hij den zetter van die brieven hoorde zeg
gen (gelukkig kan hij hem nooit hoorcn), dat hij, de
schrijver, noodig eens een nieuw lint op zijn schrijf
machine moest koopen. Alsof de schrijver dat zelf
niet zou weten. En alsof de winkels niet dicht
zouden zijn op Zaterdagavond. Bovendien, als de
schrijver den brief werkelijk eens ging schrijven,
zou de zetter immers nog veel slechter af zijn. Weet
de zetter nog wel, hoe de schrijver schrijft?
Zie zoo, dat debat heb ik al weer fijn gewonnen.
Het is wonderlijk, zooals ik altijd alle debatten win,
wanneer ik alleen ben. Zoo heb ik iemand gekend,
die met zich zelf damde, en over het resultaat altijd
buitengewoon goed te spreken was.
Maar, zullen mijn mannelijke lezers vragen, wat
kon Uw vrouw nu toch op Uw kleeding aan te
merken hebben? Wiens, ik bedoel wier schuld was
het, als niet alle knoopjes er aan zaten?
Waarde lezers, alle knoopjes zaten er aan, en zitten
er altijd aan. Veel meer, dan ik inzie noodig te
hebben. Negen aan mijn jas, waarvan ik er hoog
stens één, en dat nog maar heel zelden gebruik.
Weet U, waarvoor die drie knoopjes op Uw rechter
mouw, geflankeerd door drie op Uw linkermouw
dienen? Nu, ik ook niet, en ik heb nog nooit iemand
ontmoet, die het wel wist.
Maar de kritiek van mijn vrouw ging heelemaal
niet over knoopjes en dergelijke. Het was, zooals ik
gelukkig heel gauw merkte, ook geen kritiek op mij,
als kleedenden man, maar op onze mannenkleeding
in het algemeen.
Het was, zooals ik zei, warm. Als net staatsburger
deed ik zonder mopperen, wat er van mij verlangd
wordt. U begrijpt het. Ik was rijkelijk tegen de kou,
die er niet was, beschut door een noodzakelijk klee-
dingstuk, dat mijn onderste ledematen omhulde, en
versierde daarop het bovenste gedeelte van mijn li
chaam met een keurig overhemd.
Op dat oogenblik voelde ik me nog niet onbehaag
lijk. En een blik in den spiegel deed me tevreden
knikken. Trouwens, dat doe ik altijd, als ik in den
spiegel zie. Een heel natuurlijk verschijnsel.
Op dat overhemd bevestigde ik vervolgens een
boord, en om dien boord een das. Het behagelijke
gevoel verdween, en ik was verplicht twee vingers
links, en twee vingers rechts tusschen mijn boord
en mijn hals te brengen.
Daarop was ik verplicht, volgens mijn vrouw, mijn
das af te doen, en opnieuw te strikken. Een blik in
den spiegel deed me inzien, dat daar redenen voor
bestonden.
Opnieuw de das gestrikt, nu met een dubbel onbe
haaglijk gevoel, maar zonder twee vingers links en
twee vingers rechts.
Vervolgens eeri vest. Vijf knoopjes. Alle dicht.
Temperatuur twee en zeventig graden.
Ten slotte een jas. Negen knoopen. Alle werkeloos,
ook de eene, die nog weieens los werk heeft, als
ik dat mag zeggen van een knoop, die je v a st
maakt.
En zoo bespottelijk, het woord is van mijn vrouw,
uitgedost, mocht ik de straat op, om op weg naar
mijn dagclijkschc bezigheden te overpeinzen of het
werkelijk waar is, dat wij, mannen, gek zijn om ons
zoo door de mode te laten ringelooren. Ik moet
bekennen, dat ik volstrekt niet tevreden was over
het debat, dat ik nu bezig was in mijn eentje te voe
ren, totdat ik goed en wel in den trein had plaats
genomen.
Naast me zat een heer. Hij zag er warm uit. Over
hemd, boord,, das, vest, alles compleet. Hij was
klaarblijkelijk getrouwd, want hij had geen twee
vingers links en twee vingers rechts tusschen boord
en hals gewerkt. Of misschien had hij 't wel gedaan,
en was, evenals ik, weer over begonnen. Je kon dui
delijk merken, dat hij inwendig aanmerkingen
maakte over het weer, en hoogstwaarschijnlijk over
onze dwaze mannenkleeding. Hij zag er knorrig uit.
Op dat oogenblik kwam een dame de trein in. Ze
liep door het middenpad, en ging vlak vóór ons
zitten. En op hetzelfde oogenblik verdween, als bij
tooverslag, ons beider slechte humeur, en het was,
alsof de warme van ons afviel.
De dame had een bont om!
Het was het eerste, wat ik mijn vrouw dien mid
dag vertelde. En het kleedingdebat heb ik hiermee
glansrijk gewonnen.
Toch brengt zoo'n warme dag Je aan het peinzen.
We zijn werkelijk slaven van de mode. Daar loopen
we allemaal met zes knoopjes aan onze mouwen, en
we hebben niet eens den moed, ze er af te tornen.
We hebben, of althans velen van ons hebben, een
omslag onder aan onze broekspijpen, en verwonde
ren ons, waar dat bespottelijke ding voor dient. Ik
heb nog nooit gemerkt, dat iemand er zijn trein
abonnement, of zijn geld in bewaarde.
U weet misschien, hoe wij daaraan gekomen zijn?
Toen koning Edward VII nog Prins van Wales was,
moest hij eens, bij het verlaten van een boot, om
zich naar zijn rijtuig te begeven, een heel modderige
straat over steken. Als keurig huisvader sloeg hij
zijn broekspijpen orn.
En ziedaar. Om die reden loop ik, en loopt U waar
schijnlijk ook, met een manchet, aan de broekspijpen.
Weet U ook, waarom U een knoopsgat, heeft in
de linkerlapel van Uw jas? Om er een bloem, in te
doen. zult U waarschijnlijk zeggen. Volkomen juist,
hoewel het lang niet zeker is, dat U er vaak een
bloem in doet. Maar ik bedoelde niet, waar het ding
voor dient, doch wie op het idee gekomen is, het
knoopsgat daar aan te brengen, dat bovendien nog
vaak dichtgenaaid is. Ik zal het U vertellen:
Koningin Victoria zou gaan trouwen met een
Duitschen prins, Albert van Saxen-Coburg-Gotha.
Het huwelijk werd voltrokken in 1840.
Toen de jeugdige bruigom, hij was een en twintig,
op Engelschen bodem landde, was zijn even jonge
bruid aan de kade aanwezig, om hem te verwelko
men. Het lijkt misschien oen beetje vreemd, en hot
is hest mogelijk, dat Prins Albert er zich verlegen
onder voelde, maar op het oogenblik, dat hij aan
land stapte, overhandigde de koningin hem een
bouquet.
Tien tegen een, dat de prins dacht: Had ik nu ook
maar een bouquet, om terug te geven. Maar zulke
gedachten geven niet veel op zulk een oogenblik.
Snel denken, en snel handelen zijn vereischt.
Ik ben er wel van overtuigd, dat ik niet op het
idéé van prins Albert. gekomen zou zijn. Maar mijn
moeder had me steeds een behoorlijk respect voor
mijn kleeding bijgebracht, en misschien doen de
moeders van prinsen dat niet zoo zeer.
In elk geval, dit is wat de hoofsche bruigom deed:
Hij maakte een diepe buiging voor de koningin, nam
daarop zijn zakmes, en maakte een snee in zijn
linker jaslapel. Daarop koos hij een van de mooiste
bloemen uit den ruiker uit, en stak die in het pas
gemaakte knoopsgat. De koningin was zeer getroffen
door dit bewijs van waardecring voor haar geschenk.
Ik behoef U wel niet te zeggen, dat de verslag
gevers van de verschillende Engelsche bladen deze
gebeurtenis tot in de kleinste bijzonderheden ver
meldden. Het geheele Engelsche volk sprak er over,
den volgenden morgen. En de kleermakers namen
meteen het menschlievend besluit, hoewel onvoor-
deelig voor hun eigen zak, een knoopsgat, aan te
brengen, om het verdere bruigoms onnoodig te ma
ken, het voorbeeld van Prins Albert te volgen en
zoodoende hun pak te bederven.
Sinds dien tijd hebben wij mannen allen dat
knoopsgat in onze linkerlapel. En sinds dien tijd
geeft een bruid nooit meer een bouquet aan haar
bruigom.
