:en nieuwe
De huwelijks-advertentie
een
Hoed!
JE UW FILMS
nieuwe
Zaterdag 22 Augustus 1936.
5CHAGER COURANT.
Vierde blad. No. 10046
VOOR DE VROUW
Hei type
„Bloempot"
Holland op z'n mooist
„Dames, pakt al uw platte
hoeden bijeen, maakt er een
pak van, doet er een dik touw
om, begeeft u bij nacht en on
tij naar een brug en laat de
ze „relieken uit het verleden"
in het snel- of langzaam-
vlietende water vallen. En
gaat dan met een verlicht
hart naar huis."
Doorzitten
Stukloopen P U R O L
Zonnebrand
Een soepel neervallende jabot op oen zwarte japon,
een der creaties voor het komende Herfstseizoen.
■III"1
vakkundig ontwikkelen, afdrukken en vergrooten
Ons speciaal werk is een waarborg voor de beste
resultaten. Vlug en goedkoop. Verzending dage
lijks. Alle merkartikelen, films, papieren, came
ra's enz. in voorraad.
FotogrAtelier en Fotoh. Arpad Moldovan
0 Nieuwe Niedorp
velens toe beweerd. En bij een radio-toestel kunnen
voor hetzelfde geld twee menschen zitten en luis
teren, uit een venster kunnen twee van hetzelfde
uitzicht genieten en bij een kachel worden twee
menschen spoediger warm, dan één. (Dat laatste
was ondeugend van Bruno!) en daarom besloot
Bruno een „gezin" te stichten!
Hij adverteerde daartoe in het morgenblad:
„Beschaafd heer met goede betrekking zoekt ge
schikte dame om huwelijk mee aan te gaan. Brieven
aan boekhandel: Prullemand. Motto: Mijn wensch".
Acht dagen later ontving hij tweeduizendzevenhon-
derdtweeentwintig brieven. Zelfs een kaart uit
Schotland was erbij. In roode, gele, groene, blauwe,
bruine, zwarte en witte enveloppen lagen uitvoerige
beschrijvingen, wenschen, vergeelde bladeren uit
vroeger jaren, haarlokken, klaverblaadjes, rozeknop-
jes, hoefijzers, vergeetmijnictjes, levendel, met roode,
blauwe en groene inkt geschreven, met tranen van
verlangen besproeid, met kussen van liefde bezwaard
Een rougemondje als handteekening... een uitge
knipt hart als vignet. Met tooverspreuken en filo
sofische spreuken. Met eeuwigvanjou en eeuwigvan-
mij. Bruno „werkte" deze reuzencorrespondentie in
zeven nachtploegen „door". Een aardig, lief kinder
pootje behaalde de overwinning. Dit moest een lieve
vrouw zijn. Misschien was ze nog erg jong, mis
schien zelfs erg mooi. Bruno Bouwer schreef een
brief. In korte, logische bewoordingen verzocht hij
de onbekende hem degelegenheid te geven haar te
ontmoeten. Zijn hart klopte, toen hij de brief in de
bus wierp..
Den volgenden morgen kwam het antwoord:
.Verwacht U vandaag om 8 uur in café de Bonte
Koe. Kenteeken: ik roer mijn koffie om. De dame uit
het ochtendblad".
Bruno Bouwer bekeek zichzelf nogeens in den
spiegel en ging een beetje onzeker door de draai
deur. Hij had nog vijf minuten tijd. Maar... de dame
was er al. Schuin tegenover den ingang zat zij. Toen
Bruno binnentrad, greep zij direct haar lepeltje en
roerde in haar koffie.
„Mag ik hier plaats nemen?"
Hij maakte een buiging. De dame glimlachte.
Glimlachte bekoorlijk. Hemelsch, vond Bruno. Vijf
minuten later waren ze al dikke vrienden. „We
moeten niet lang ermee wachten," zei Bruno, „hoe
eerder we trouwen, hoe beter. Eigen haard is goud
waard." Edith lachte. Hij wist al, dat ze Edith heet
te.
„Accoord?" hield hij aan.
Ze schudde het hoofd. „We kennen elkaar nog
heelemaal niet! Zullen we niet eerst een beetje
gaan verloven?"
Maar daarvan wilde Bruno niets weten!
„Stel niet uit tot morgen, wat ge heden doen
kunt" en „Van uitstel komt afstel", zei hij plechtig.
En daarmede begonnen ze „jij" en „je" tegen elkaar
te zeggen en vierden ze vier weken later bruiloft!
Het was een bijzonder-gelukkig huwelijk. Edith was
jong, knap, trouw en verwende haar man teeder.
Op zekeren avond kwam Bruno naar huis.
Edith stond aan de deur. Zonder groet. Zonder
glimlacht. Zij hield een brief in de hand. „Je be
driegt me! O, je bedriegt me!!"
Bruno stond verstard. Zijn vrouw te bedriegen, was
nog nooit bij hem opgekomen! Zelfs niet in zijn
slaap.
„Maar
Zij stak hem de brief toe:
„Hier lees zélf die brief is vandaag aange
komen!"
En Bruno Bouwer las.
„Geachte Heer! Na lang erover nagedacht te heb
ben, heb ik toch nog besloten, U eens mijn meening
te zegen! Toen ik op Uw annonce antwoordde,
schreeft U mij een schijnheilige brief, waaruit men
zou kunnen lezen, met een fatsoenlijk mensch te
doen te hebben. En... dan komt U niet eens op den
afgesproken plaats! Ik ben niet zoo jong meer en
geen domme gans! En dat U mij een heel uur lang
in het café laat zitten en steeds maar in de koffie
roeren, dat is niet minder dan gemeen!! Dat zegt U
De dame uit het Morgenblad!"
DE kaartlegsters, de koffiedikkijk
sters, de helderzienden en helder-
hoorenden, de handpalmkundigen,
de astrologen en de mediumiek-begaafden
yan iederen leeftijd en van elke nationali
teit zijn in deze stad, die zich vermetel die
des Lichts noemt, talrijk als de zandkorrels
aan het zeestrand maar geen enkele dezer
dames, voor wie de toekomst er anders niet
in slaagt haar geheimste geheimen verbor
gen te houden, heeft er zich bij den aanvang
,van den zomer óóit nog aan gewaagd een
aanval op het mysterie der herfstmode te
doen. Wat we in 't najaar zullen dragen
blijft tot Augustus, maand waarin de coutu
riers aan een verraste en juichende schaar
dames en heeren hun nieuwe creaties too-
nen, een met zeven zegels gesloten boek. En
zelfs als de mannequins trippel- en glij-pas-
send de najaarsscheppingen voor 't eerst de
wereld indragen, zijn het nog slechts eenige
honderden uitverkorenen, die tot deze plech
tigheden in den tempel der Mode worden
uitgenoodigd De Parijsche modehuizen heb
ben vroeger zóó slechte ervaringen opge
daan met „idee-dieveggen", die de nieuwe
vindingen al naar Amerika kabelden vóór
nog de collecties „uitgebracht" waren en zoo
den Parijschen mode-export zoo niet onmo
gelijk, dan toch overbodig maakten, dat te
genwoordig de meest-uitgebreide voorzor
gen worden genomen opdat de orakels niet
Voortijdig spreken.
Het behoeft dan ook niet te verbazen dat
de toegangskaarten tot mode-shows zelfs
toegangskaarten op naam door 'n geheele
reeks controleurs gestempeld ,en geknipt
worden vóór de gelukkige bezitster tot de
Plaats der Openbaringen toegelaten wordt.
Het verwondert me alleen dat nog geen en
kel mode-huis op het denkbeeld gekomen is
vingerafdrukken te vragen. Wellicht komt
dat nog. Voorloopig stelt men zich met een
Maar-bewezen identiteit tevreden.
En hoe staat het er nu mee, met die fa-
meuse herfstmode? Wel, als u 't goedvindt
zullen we het ditmaal alleen hebben over het
eenige nieuwe feit dat werkelijk van belang
is en dat een revolutioneerend karakter
draagt. Het zijn de anders toch zoo vredige
modistes, die voor deze revolutie gezorgd
hebben. De platte hoed, model „pannekoek"
en „fietswiel", is plotseling, op verrader
lijke wijze, zei een van mijn collega's in
den steek gelaten; alle modistes, zonder één
uitzondering, hebben voor dezen herfst haar
hart aan een nieuwen heer gegeven: aan
den hoed met den hoogen bol. Zelfs Suzy,
die de hooge eer geniet de hoeden van de
hertogin van Kent te fabriceeren en daar
door onbetwist heerscht over de hoofddek
sels van het vrouwelijke deel van de bevol
king der Britsche eilanden is naar het
hooge-hoeden-kamp overgeloopen en dat is
te meer opmerkelijk wijl zij als oer-creatri-
ce der platte hoofddeksels bekend stond.
Dus, dames, pakt al uw platte hoeden bij
een, maakt er een pak van, doet er een dik
touw om, begeelt u bij nacht en ontij naar
een brug en laat deze „relieken uit het ver
leden" in het snel- of langzaam-vlietende
water vallen. En gaat dan met een verlicht
hart naar huis.
De nieuwe hoed is natuurlijk niet éénvor
mig. Sommige huizen hebben zich, als op een
prooi, op het type „bloempot" geworpen, an
dere hebben inspiratie in steek-modellen ge
zocht, in „het pakje van den vice-admiraal"
om zoo te zeggen, weer andere modistes, die
in Oostenrijk haar vacantie doorbrachten,
zijn er vol begeestering voor het Tyroler-
hoedje vandaan gekomen. Het effect is in al
van het hoofddeksel blijft dezelfde. Bij een
aantal modellen zijn veertjes aan beide zij
den aangebracht; die hoeden doen levendig
aan gevleugelde Mercurius-hoedjes denken.
Voor de zakenvrouw heeft zoo'n hoed mis
schien ook nog symbolische waarde. Was
Mercurius niet de god der kooplieden?
Dan is er het hoedje in verdiepingen. Op
den eersten bol is een tweeden kleineren
aangebracht en het grappige is dat twee uit-
eenloopénde materialen gebruikt zijn. Als de
onderste grootste bol van vilt is kan de bo
venste kleinste goed van fluweel zijn.
Als zeer gekleede hoed staat de tulband
geen duimbreedte van het vroeger gewonnen
terrein af. De nieuwe herfst-tulbanden om
sluiten strak het hoofd en zijn meestal van
fluweel. Soms is een enkele kleur gebruikt
bij voorbeeld zilvergrijs maar heel dik
wijls ook hebben de ontwerpsters haar toe
vlucht tot twee en drie kleuren genomen en
dan meestal tot contrasteerende.
Behalve veeren zijn voor het versieren van
hoeden vruchten gebruikt. Een toque, gegar
neerd met een trosje fluweelen druiven in
twee kleuren, ziet er appetijtelijk uit. Ook een
boeketje hulst is heel amusant. Maar voor
een met hulst versierden hoed lijkt het me
werkelijk nog een beetje vroeg in den tijd.
Sommige hoeden worden met, andere zon
der voile gedragen. Op 't gebied van voiles
komt Erik met een nieuwtje. Dit huis lan
ceert hoeden met voiles, die onder de kin
met een fluweelen strik worden vastge
knoopt. Zoo wordt het hoofd als 't ware in
een zak gesloten een zak met mazen ge
lukkig.
En hiermee heb ik het voornaamste hoe-
den-nieuws wel verteld. Binnenkort dan een
paar worden over de japonnen en de man
tels.
Parijs. GEÖRTRUDE.
die gevallen hetzelfde: de vrouw krijgt er
van vijf tot tien centimeters lengte bij. Dit
is wel een heel blijde en welkome boodschap
voor de kleintjes onder ons, die nu op on
gezochte en zelfs modieuse wijze ineens vol
wassen vrouwen worden. Maar ik zie dames,
die zich toch al dubbel moesten vouwen om
in een „stream-lined car" te kruipen, haar
gladde voorhoofden in diepe zorgrimpels
trekken. „Ik ben toch al eindeloos! Wat zal
het zijn als een hoed me een zuster van ket
„Riesenfraulein" maakt?
Laat ik, zonder de vreugde der kleintjes
ook maar iets te verminderen, er dadelijk
bijvoegen dat het met de mode, als altijd, op
een accoordje te gooien is. Een handige mo-
diste verstaat de kunst een hoed te ontwer
pen, die hoog lijkt, maar het in werkelijk
heid nauwelijks is. Optisch bedrog is een der
meest onschuldige vormen van fraude. Waar
zou het met de mode heen moeten als zij
niet langer tot niemand-nadeel-bezorgende
leugentjes haar toevlucht nemen mocht?
Dient niet ieder kleedingstuk ons uiterlijk
schoon te verhoogen? Een hoed kan op dien
regel geen uitzondering maken!
De meeste nieuwe hoeden hebben geen ran
den. Ze zijn hoog, maar ze blijven klein. Voor
de garneering zijn vooral veeren gebruikt.
Als de hoed voor een klein vrouwtje bestemd
is, stijgt de sierveer rechtstandig omhoog;
in andere gevallen kan zij rond het hoofd
deksel gelegd worden. Dat staat minder
krijgshaftig en parmantig, maar de chic
Kort verhaal
De dame uit het
Morgenblad. - Ze
had te lang geroerd
Bruno Bouwer had geluk gehad. Bruno Bouwer
had een goede betrekking, een behoorlijk inkomen,
een klein huisje aan den rand van de stad, een
beetje geld op de spaarbank, een goeden dokter, die
hij niet noodig heeft en nog vele andere dingen, die
het leven aangenamer maken. Slechts op één punt
haperde het bij Bruno. Dat was in de., liefde.
Bruno Bouwer had géén geluk bij vrouwen. Nu ja,
tenslotte moet er ook iets zijn! In ieder geval, Bru
no Bouwer had geen geluk bij de vrouwen. Tenmin
ste... dat dacht hij zelf! Hij heeft het echter nooit
ernstig geprobeerd. Bruno Bouwer gaat niet dansen,
rijdt geen schaats, tennist niet, zeilt, roeit, wandelt,
zwemt niet, gaat niet naar de opera noch naar de
kerk, op geen weekend en naar geen voetbalmatch,
naar geen rechtszaak of naar soortgelijke gelegenhe
den, waar de mannen de vrouwen plegen te leeren
kennen! En toch is Bruno de eenzaamheid, het al
leen zijn, imoe! Ernstig moe! In een lief huisje hoort
een lief vrouwtje, heeft hij al twee. maanden tot ver-
