Het Engelsche Stadje
Royston
Landbouwciirsus
Bezwaarschriften
Voor Hl WINKELIERS en VENTERS
i N.V.R.Baarsma
De „Cross"
van het stadje
Handelsavondschool te Schagen
j=r&jsrsrs[snan&rsrsisrcn
D
Algemeene
Aangifte
van Leerlingen
K. ROGGEVEEN
Een ondergrondsch
hol juist onder
de straat
winkeliers zoo tegen kwart over zes last krijgen
van zeven-uurs—gevoelens.
Op liet allerdrukste punt van het stadje de
„Cross" genaamd, wat tevens zoo'n druk punt
is van Engeland, dat over het gevaarlijke er
van in het Lagerhuis juist geïnterpelleerd is,
bleek een bakker te wonen. Zijn gordijnen we
zen duidelijk aan, dat hij gesloten was.
Wij belden aan, en hij deed open. Of we brood
konden krijgen? Zeker! Waarom niet? Sui
ker, biscuits, boter? Hij zou ons wel aan alles
helpen. Gedeeltelijk uit zijn winkel, gedeelte
lijk uit eigen voorraad. Wij vonden het erg
vriendelijk, maar vroegen, of hij geen last kon
krijgen van de politie. Vlak voor zijn huis stoud
een agent het verkeer te regelen. Hij lachte, en
zei, dat de menschen in Royston 'allemaal goe
de vrienden van elkaar waren. Toen we den
winkel verlieten, keek de agent ons met een
goedkeurend lachje aan. Zijn vriend, de bak
ker, had al weer wat verdiend, en hij stond im
mers het verkeer te regelen. Een mensch kan
geen twee dingen tegelijk, doen.
Het bleek een nuttig punt, dat Cross van
Royston. De bakker op
Van onzen Engelschen briefschrijver.
29 Augustus 1936.
IN mijn vorigen brief heb ik een en ander
verteld over de omgeving van Royston. De
.volgorde is 'n beetje vreemd, en ontegenzeggelijk
zou ik beter gedaan hebben met dezen brief te
beginnen, marar. nu ikv datmiet gedaan heb, zal
ik herstellen van mijn fout, wat er nog' van te
herstellen is. en ditmaal een verslag aan het
stadje zelf wijden.
Wij kwamen er aan op een Vrijdag middag.
Misschien zou ik beter doen, wanneer ik het
avond noemde. Zeer zeker zou het meer naar
den zin der Roystenaars zijn, want die leggen
de scheidingslijn tusschen middag en avond,
zooals wij tot onzen schrik merkten, op een
.vroeg tijdstip.
Het was enkele minuten over zes. Wij waren
in het bezit van vier koffers, en deden, wat u
in onze omstandigheden gedaan zoudt hebben,
we richtten onze schreden naar onze tijdelijke
.woning.
De aankomst in zoo'n tijdelijke woning vind
ik haast het hoogtepunt van dé vacantie. Je
steekt den sleutel (dien we ditmaal in ont
vangst namen aan den boekhandel van Smith
aan het Roystonsche station) in het slot van
de voordeur, en wandelt naar binnen.
Voor het eerst verliezen de koffers de belang
stelling. waarin zij zich gedurende de geheele
réis hebben mogen verheugen. Zij krijgen een
plaats in de hall of vestibule, en niemand kijkt
de eerste tien of twintig minuten naar ze om.
Niemand slaakt den noodkreet; „Hebben we on
ze koffers nog wel allemaal?"
En dan vangt de wandeling aan door het
huis. De kamers worden bekeken, met de meu
belen, en het uitzicht. Mijn vrouw beschouwt de
keuken met den kritischen blik van de huis
vrouw en de jongens toonen daar niet de min
ste belangstelling voor. De slaapkamers worden
geinspecteerd en verdeeld. De kelder wordt ge
vonden, de schuur. Ten slotte komt de tuin aan
de beurt.
De indruk' was dit jaar onverdeeld gunstig
Beter dan ooit te voren
Natuurlijk is er gewoonlijk nog wel eens iets
op zoo'n tijdelijke woning aan te merken.
Marlborough had twee geweldig groote keukens,
waarvan de eerste erg donker was, en de tweede
iets donkerder. Farncombe had een lichte keu
ken, en van heel gewone afmetingen, maar ook
het meest nauwgezette onderzoek door het ge
heele huis deed ons nergens de W.C. ontdek
ken. We vonden haar tenslotte in den tuin. De
Engelschman noemt dat „outdoor sanitation"
en wij noemen 't lastig wat evenwel geen ver
taling is van „outdoor sanitation".
Zooals te begrijpen is, is een vacantiewoning
in zekere opzichten leeg. Er is geen melk, geen
brood geen zout er zijn geen eieren geen aard
appelen, geen groenten. Je richt je aankomst
dus steeds zoo in, dat je nog vóór de winkelslui
ting het een en ander aan kunt schaffen.
Om deze reden waren we aangekomen met den
trein van enkele minuten over zessen. Even over
zeven stapten we, met een flinke tasch gewa
pend, het stadje in.
We hadden buiten den waard, of liever bui
ten de Roystenaars gerekend. Alle winkels wa
ren gesloten. Op onze verbaasde vragen kregen
we te hooren, dat Royston om zeven uur sluit.
Het bleek de volgende dagen, dat verscheidene
den eenen hoek, 't post
De winkelstraat kantoor op den anderen
een bank, waar ze vijf
van Royston pond biljetten voor je
wisselen, op voorwaar
de, dat je eerst je naam
op den achterkant schrijft, op den derden, en 'n
open ruimte met verscheidene banken om te zit
ten vor 't Roystonsche publiek, dat zien wil, wie
er heelemaal ,wie bijna overreden wordt, op den
vierden. Dien Vrijdagavond was de aandacht
van het zittende publiek meer op ons dan op
het nogal rustige verkeer gevestigd. Maar een
Engelschman is veel te beleefd om op- of aan
merkingen over vreemdelingen te maken. Al
thans hoorbare.
We hebben natuurlijk het stadje grondig ver
kend. We kennen hot nu, alsof we geboiren
Roystenaars waren.
De bezienswaardigheid van Royston is de
„Cave". Een ondergrondsch hol, dat zich juist
bij de Cross onder de straat bevindt. We zijn
er natuurlijk in geweest.
De schoenwinkelier, die twee huizen van den
hoek af woont, is de gelukkige eigenaar van de
„Cave". Voor een shilling laat hij je er in. Ex
tra personen drie stuivers.
Hij keek een beetje twijfelachtig, toen wij ons
op zekeren Woensdagmiddag met ondergrond-
sclie neigingen bij hem aanmeldden. Het bleek
dat hij alleen in den winkel was, en als hij met
ons afdaalde, was er dus niemand om de klan
ten te bedienen. Na enkele seconden overpein
zing kwam hij tot het besluit, dat de komstd
van klanten toch hoogst twijfelachtig was, en
geleidde ons naar beneden.
Tot onze verbazing bleek de „Cave" zeer de
moeite waard te zijn van een bezoek. De schoen
winkelier was van alle bijzonderheden er van
volkomen op de hoogte.
Ik heb verschillende zeer goede redenen U
niet alles te vertellen, wat hij ons meedeelde.
Een daarvan, en een afdoende, is, dat ik me
lang niet alles herinner.
Het is een groot hol, die „Cave" Het heeft een
middellijn van vijf meter, en is acht meter hoog.
Heel toevallig werd hij door werklieden, die
graafwerk op die plaats moesten verrichten,
ontdekt in 1742, en heeft na dien tijd heel wat
shillingen opgeleverd aan den bewoner van het
winkelhuis, twee huizen van den hoek. Oud
heidkundigen beweren dat hii dagteekent uit
de Romeinen, en dat de vele teekeningen op de
muren door kruisvaarders zijn gemaakt. Ook
wordt vermoed, dat hij als woonplaats heeft ge
diend van een kluizenaar. Onze schoenwinkelier
wees midden in de Cave naar boven. We zagen
daar licht, dat door een klein rooster in de
straat boven ons viel. Hij vertelde ons, dat dat
cooster bijna op de plek uitkwam, waar nu dft
verkeersagent staat, en dat de kluizenaar, io
rang vervlogen dagen, door dat gat zijn hoofö
naar buiten stak. als vreemdelingen den weg
wenschten te weten. Dus óók al een verkeers
agent, al was het dan een ondergrondsehe.
Het is mogelijk, dat de fantasie van den
jchoenwinkelier hier een handje t^ hulp kwam
aan de werkelijkheid. In deze tijden zou de klui
zenaar zijn hoofd wel wijselijk binnen gehouden
hebben.
Rovston heeft ook een zwembad, waaroü het
zeer trotsch is. en dat het den naam van den
Groenen Sprong heeft gegeven. Groen is het ze
ker, Ik geloof niet. dat ik ooit groener water
heb gezien. Maar het is geraden, voor wie er
springen wil, den sprong niet al te groot tfc
nemen. Als men ten minste in en niet óver het
water terecht wil komen.
Natuurlijk heeft Royston ook zijn hotels en
herbergen. Het oudste van deze heet de „Buil"
een naam. dien iedere Westfries begrijpen kan.
Dit hotel dateert van 1520.
Aan het stadje grenst de Heath, een uitge
strekt heuvelachtig terrein, 160 H.A. groot,
vaar ieder vrij op mag loopen en spelen, waa^
een prachtig golfterrein is voor volwassenen,
en een ondiepe vijver voor kinderen om „poot
jes te baaien".
DRIEDUBBEL STERK is Beva
Daarom is iedere echte
Hollandsche jongen voor
Beva. En Holland s moeders
geven hun ravottende zonen op dit punt graag hun zin..
En om een afdoende redenzonder verstellen gaat een
Beva-jongensbroek (in zwart en andere kleuren) jaren mee 1
Verkrijgbaar bij onderstaande firma's:
Ch, H. Th. Schmalz
Gebr. Bervoets
J. G. Engeln
J. B. Köster
Schagen
Alkmaar
Otto van Os
E. W. Vet
Gebr, Kos,
Neels
G. Zomerdijk
Alkmaar
Anna Pauloivna
Den Helder
't Zand
Aanvang van de nieuwe cursus op Maandag 14 Sep
tember.
Onderwijs wordt gegeven in Boekhouden, Handels-
rekenen, Aardrijkskunde, Ned. Taal, Handelscorrespon
dentie, Engels, Duits, Machineschrijven, en bij- voldoende
deelname in Esperanto en Stenografie.
't Schoolgeld bedraagt voor alle vakken, behalve Ma
chineschrijven en Esperanto, f 15.voor de verplichte
vakken f 12.voor de twee talen f 10,en voor een taal
f 7.50, voor drie talen f 15.
Minvermogenden betalen half geld; onvermogenden
kosteloos.
Het Bestuur overweegt bij voldoende deelname een
cursus in eenvoudig Dubbel Boekhouden en Handelsken
nis voor Oud-leerlingen te openen.
Inlichtingen geven ondergeteekenden, bij wie men zich
kan opgeven als leerling voor 12 September a.s.
De Directeur der School, De Commissie van Toezicht,
D. BROUWER. M. C. TUINMAN, Voorzitter.
W. D. NIESTADT, Secretaris.
C. ROGGEVEEN Cz., Penn.
is het beste adres
0ZW A AGWESTE1NDE
FILIAAL NOORD A 73, SCHAGEN
Groothandel in Manufacturen,
Confectie en Galanterieën
te St. Maartensbrug
voor 15 September a.s. bij de heeren
H. REZELMAN te Schagerbrug en
C. v. d. SLUIJS en JOH. LEEU?
WEN, te St. Maartensbrug.
Minimum leeftijd 15 jaar.
tegen te hooge aanslagen in do
Rijksinkomsten- en vermogensbe
lasting behandelt met het meeste
succes, tegen een billijk tarief
HET ALGEMEEN ADMINISTRA
TIEKANTOOR
OUDE SLOTSTRAAT 51.
SCHAGEN. TEL. 147.
Prima Zaadzakken
10M ct., zware blauwstreep 13 ct,
Reparatie 3 ct., alles franco thuis.
JOH. KOSSEN,
Zakkenhandel
Wieringen, Westerklief.
En ten slotte heeft Royston één maal in de
week markt, op Woensdag Wij hebben de markt
een paar maal bezocht, en bij keurige dames,
die een stalletje hadden, waar zij zelf-gekweek-
te groenten en bloemen verkochten, een krop
sla gekocht. Zij hadden er maar één, maar het
was de eerste goede krop sla, die ik ooit in En
geland heb gezien. Het speet ons, dat er maar
een was, maar de volgende week, toen wij weer
kwamen, hadden de dames er heelemaal geen.
Terwijl de jongens naar een kwakzalver luis
terden, die een soort levenselixer had uitge
vonden. waarmee hij de Roystenaars verschei
dene shillingen uit de zakken tooverde. en mijn
vrouw een beetje rondkijkend op de markt heen
en weer liep, heb ik er een kiekje van gemaakt.
Natuurlijk liepen twee marktbezoeksters
.juist, langs de lens. toen ik afknipte met het
doel mijn vrouw goed op de foto te krijgen. En
een heer met grijzen baard, die hoofdschuddend
mijn verrichtingen had gadegeslagen, kwam,-
zoodra ik klaar was, naar me toe, en zei; Waar
om doet U dat?" „Omdat ik het aardig vind, en
't wil hebben als een aandenken, als ik hier
weer ver vandaan hen" Hij zweeg en ging heen
met. vrees ik, een heel min idee van mün geest
vermogens.
Maar wij zullen nog menigmaal denken aan
de Roystonsche markt, aan de „Cave",- aan de
Heath. aan den bakker, den verkeersagent en
den schoenenwinkelier. En zeker ook aan Mr.
Bedwell, den schilder en glazenmaker, die ons
hielp toen we plotseling in groote moeilijk
heden zaten, Maar daarover een volgenden,
keer.
