TROOPER
Spit
De Brabantsche Brief
van Dré.
Uit onze Omgeving.
Feuilleton
UI venhout, 7 Sept. 1930.
Amico,
Den Westerstorm briest
z'n vlagen deur den Sep
tember. Hij Ioéit deur do
bosschen, hij veegt, mee
'nén rcuzenbessem deur
de loc-hten, hij stuift den
regen als poeier dwars
over de. wegels! Hij slist
deur de hoornen, giert
deur de dreven, hij, hij
blaast sodejiiu z'n iongen
tpt scheurcns op de eiken,
die daar staan als monu
menten langs de zwarte
bosschen, waar deurhenen
onzichtbare spooktreinen
denderen, op 't geweld van den ziedenden wind.
't Najaar, is.gekomen:
"Aangekondigd met trompet-stooten uit den Wes-
'terjum. Binnengevaren op zwoegende wolken, die
den Herfst over de boomen droeg.
't Is gekomen, 't nieuwe tij, langzaam aan. Eerst
m,ec 'n geel Maaike, dat 'lijk 'n kapelleke over den
weg flierde. Toen mee kleine zwermen van die kan
telende, speulende goudkapellekes. Ze flierden, ze
glejen, zc dansten op den wind, uit de vezelende bla-
renkroonen, waarop 't late zomerzonneke z'n stof
goud poeierde.
't Is gekomen, 't nieuwe tij. langzaamaan deur de
bronzende dreven, over de geelende velden, in de
vollere lochtcn.
"t Kwam gedreven in klamme nevels, 't Kwam
hangen aan bedaauwden herfstdraad.
't Kwam gloeien in den wingerd, vlammen in de
hlonimenpraeht.
't Nieuwe tij, 't brandde z'n avondlochten in de
laaiende kerkraen, waaruit de kleuren flakkerden
als. lekkende vlammen 1
Toen smeulden de kleurenvuren. Betrokken de loch
tcn. Kruiden de wolkengevaarten op malkaar. Toen
daverde de vveareld onder t geweld van den donder.
Toen knalden de. slagen in 't loeiende bosch. Toen
barstten de lochtcn van blaauwen bliksem. En klal-
ste 't water met kuipen op d'cerdc.
Herfst!
Zilveren wolken drijven in de zwartglanzende
Mark.
En 't leste blommeblad spoelt weg op 't overdadig
Water.
Zóó was 't Zaterdag!
En Zondagmorgen brandden weer veur 't eerst de
koperen lichtkronen in ons kerkske.
Veegden de natte blurenkruinen langs de boogra
men, floot den storm in den toren, dat 't klokketouvv,
veur in de kerk, te beven hing.
En als we buiten kwamen in den grijzen Zondag
morgen, dan stoof den regen lijk natten stof in 't
kerkportaal.
De acht slagen uit den foren wierden gesmoord
in de natte fegenlakehs dic^déur den buiten leken
te zwieren.
'k Had me veurgenomen, efkens na de kerk, naar
den overkant te wippen, naar den Fielp.
Want nou ie aan de beterende hand was, ging ik
nie meer eiken dag 'ns „hooren". En sjuust als ik 't
kerkplein af was en in steuvigen pas op dén Fielp
z'n winkeltje toestapte, trok den Blaauwe aan m'nen
jas. Hij. was mee den Joep.
„Ge gaat naar den Fielp, Dré?"
„Efkens hooren, ja!"
„Hij is al op-gewist."
„Ge liegt 't toch, Blaauwe?"
„Hij wil nio meer g'olpen worre! 't Hing 'ra me
ters uit z'n strot, zee-t-ie, om op z'n eeneiizestigste
jaar telkens in de luren gelegd te vvorren! Maar --
'eh 'k had 't er net mee den Joep over, we
kosten best 'n propkc doen vandaag! 't Is er sjuust
goei weer veurl
„Dan zal ik 't afsprekbn mee 'm."
„Drie uur", zee den Blaauwe.
„Hoe is 't mee oew Kleinkindeke, Tiest, den klei
nen Janus. Bogers?"
„N'et zo'n gehaktballeke, Dré, lijk z'n andere groot
vader, den Jaan! Groeit as kool! As 't zoo deurgaat..."
Verder kost den Blaauwe nie geraken, want den
Jaan, waarvan ie (wat onverwachts!) familie is
geworden, was ook uit de kerk gekomen, had ons
gezien en stond op 'n oogenblik, als uit do locht ge
.vallen, achter den Tiest. Blozend als altij, blinkend
van 't nat, z'n wangen bepeerld mee regenkraaltjes
leek ie op dieën oogenblik nie zoomaar op 'nen ge-
wónen gehaktbal! Xeeë hij leek zóó uit de saus te
komen, glinsterend van vetpeerltjes!
„Ge mot niet achter den rug van oew familie leg
gen te kletsen, Blaauwe", zee den Jaan!
Den Blaauwe draaide z'n eigen nie om, knipte teu
gen mij 'n oogske en antwoordde: „familie? Wie fa
milie? Welke familie7"
„Den kleinen Janus", zee den Jaan verontweer-
digd: „gehaktballeke...? Gehaktballeke? 't Heb zel
den 'n schoonder jong gezien."
Toen draaide den Tiest z'n eigen om. 'n Bietje
aangedaan van Janus z'nen trots, over huilie beider
kleinkindeke.
„Maar 't jong kan toch nie helpen, dat ie op jou
trekt, Janus!"
„Hij mot ergens op lijken, vond den Jaan. „En
dan heter op 'nen Gehaktbal, dan op 'n strontvlieg!
Of vinde Gij rooi haar en vliegenschetjes zoo mooi,
Blaauwe?"
„Ik mag da wel", zee den Tiest. „Kom, ga mee,
Jaan, den koffie is bruin bij Antje!" En den Blaauwe
sloeg zijnen arm op den Jaan z'nen nek en sleurde
'm mee.
Ge, kunt niet gelooven, amico, na vijfentwintigjarige
„vijandschap", hoe dikke kameraads ze zijn gewor
den, den langen, dunnen Blaauwe en den korten
dikken Jaan! Allemaal vanwege 't kindeke van den
Tiest z'nen stiefzeun, Gradus Bogers en Mieneke v. tl.
Heuvel, Janus z'n dochter!
Schel ging de winkelbel over van den Fielp z'n
winkeltje, als ik er over den drempel stapte.
't Rook er lekker naar brood.
Blank stond de wilgeschrobde toonbank in den
duister van 't „Zondagschc" winkeltje, waarvan
den lancaster nog neer was. 'Nen kerkboek lag op
de toonbank, Kee was dus al thuis.
d'Oudste dochter, Fielepien, kwam naar veuren
geschommeld. Ze aardt naar d'r Vader; dus!
„Kom achter, Dré, vader is al wakker."
Ik rook den Zondagmorgenkoffie, die toch altij
wat smeeiger is dan deur de week.
Den Fielp zat rechtop in de bedstee, mee 'nen
blozende kop en in z'n hemd mee halve mpuwkos,
die gespannen stonden in z'n blanke, papdikke
arme.
„Mó-eggen, Dré! Kee, geev 'm kofvie!"
„Hoe gaat-ie, Fielp?"
„Pest, pest, Kan nie peter, maa 't kon vel velug-
ger, gaauver!"
„Ge zijt al opgestaan, vertelde me den Blaauwe
sjuust?"
„Ja. Da vel! Kee! Kofvie!"
„Komt 't gelegen Fielp, om vandenmiddag 'n spel-
lcke te pro
„Lè nou nie te kalegesjichten hasjebullief! En nie
ier. zjijde pelaaisjerd, koom ruit, we speulen in
de bakkij in de bakkerij!"
„Hier, Fielp, hier is oewen koffie en Fielp, as ge
me nou één plazier wilt doen, kom er dan nie uit,
Ficlpl Is nie zoo, Dré? Guilie kunt toch hier aan de
bedstee net zoo goed proppen?"
Ik knikte.
„Ziede wel, Fielp!"
„Menscb, leg-nou nie zie zoo te Fiebelen te Fiel-
ppén! Ik stabuit stappuit zeg ik de koest de koest,
zeg ik. Ik poer-prr-prop mee de kamrad mee de
kareraast kameraads zeg ik in de bekrij bakrij,
kak baba bak bakkarij zeg ik!"
„Fielp, ge mot er veur ons nio uitkomen, da's de:
grootste gekkigheid, man! Wij schuiven wel bij",
zoo kwam ik er tusschen.
„Dré, mok me nou nie misslijk!
Kweet, sjuuts sjuust zeg ik oeveul brormne ik zeg
blommekes ier op den muur staan. Zoo staan er
vieronderdd onderd en drieensjestig. En zoo drie-
onderd twee ik zeg tweeënneeg neeg negentig! Da
stin stin ik ik zeg spinnepok spinnekoptke komt
om de vijf kc kewartier kertier zeg ik cxmlaai om
laag! In m'n deken st stt staan twee en-nalf twee-
ensjestig en nalve kla-proos. Mee tweeonderdd on
derd hachtcnvier tvveeonderdhachtenvirtig plaren
bc be be belaren aan de sp steep steelen. Ik ik ik
weet nou zoo tenostenbije wel hoe 't er ier huitziet,
Dré. Ik ep, kep zeg ik er kahat tabak van."
„Wind oew eigen niet zoo op, Fielp", smeekte Kee:
,,'t is toch zoo slecht veur oe!"
«Splik spreeuw sprik me dan nie zoo teugen,
sjode soda ik zeg sodejuu!"
„Maar den dokter zee zelf.."
„Ga mee den dotter ik zeg doktjer op 't dak
sjitten!"
„Ondankbaren mensch! Den dokter heeft ^oe van
't randje van den dood gehaald en nou...!!"
„H^haha mandje van den tood! Me II laars!
Ze wlllciü willen me nog nie ierboven. Has Hon-
zeniieveneer piebel Plelep ier zekkoe, dan hee
den dó dó dokte*' .gin. paj l.n prepgen! Kloeks, kleks,
keletskoet, koek zeg i.k!"
„Nou," zee ik toen: „Vachten jullie 't samen nou
maar uit, wij komen vanmfcidag om drie uur prop-
pen!"
„Da's tenminste mannentaal, stëyde den Fielp
vast!
En zoo, amico, zoo zijn we 's middag» ^aan prop
pen in... de bakkerij!
Hij zat er al. In 'nen breejen leuningstoel vol
kussens!
'Nen das om, 'n pet op, in z'nen „handsjop" Pe
kaarten had ie al gedeeld. Lagen sjuust in vier
hoopkes netjes op ieders plek.
En vóór we zaten, riep ie: „sjiet op, eesjelsjalen
stralen zeg ik, ik gaai., pppiek!"
Waaruit ge dus zien kunt, dat ie zoo goed als
beter is!
Nog veertien dagen en 's is onzen ouwen Fielp!
En d'ennigsten die er dan mee te tobben hebben,
zullen de krantenmannen zijn, die zijn redevoerings
motten verslaan
In ieder geval, als ie zóó blijft kaaicren, dan zal
ik er op den K.R.O. toch over spreken om hum
'n lollig verhaaltje te laten doen, veur den micro
foon. B.v. in de groote pauze tusschen 12 en 8 veur
den middag..!
En nou, amico, is m'n velleke vol; tot de naaste
week. Veul groeten van Trui en als altij geen haar-
ke minder van oewen t. a. v.
DRé.
WIERINGEN
Het Bestuur van de Visschersvereeniging DETV
alhier, heeft het volgende request aan Z.E. den Mi
nister van Landbouw en Visscherij gezonden:
Excellentie,
Geeft met verschuldigden eerbied te kennen, de
visschersvereeniging D.E.T.V., gevestigd te Wierin-
gen, waarvan de statuten Koninklijk goedgekeurd
zijn,
dat de kreukel visscherij aan den Noordkant van
den Afsluitdijk Holland-Friesland" is verpacht;
dat deze verpachting de vereeniging ten zeerste
verbaasd heeft, daar de visscherij altijd vrij is ge
weest en ook in de Visscherijwet 1931 is vastgelegd,
dat de Waddenzee, waartoe ook de Noordzijde van
den Afsluitdijk behoort, altijd vrij zou blijven,
dat het rapen en visschen van kreukels wordt ge
daan door de armste en werklooze visschers van
Wieringen en deze thans 70 ets. per H.L. kreukel-
pacht aan den pachter moeten betalen, terwijl het
een zeer slecht loonend bedrijf is en daardoor voor
deze menschen groote bezwaren met zich brengt;
dat verreweg het grootste gedeelte van deze vis
schers belanghebbenden zijn in den zin der Zuider-
zeesteunwet en trachten met een kleine bijverdienste
in hun noodzakelijk levensonderhoud te voorzien;
dat door het verpachten eventueel van de vissche
rij zoowel op de Waddenzee als op het IJselmeer het
den bona-fide visschers onmogelijk zou worden ge
maakt met kans op eenig succes-hun bedrijf langer
uit te oefenen.
Redenen, Waarom de visschcrsverëenigrrigvoor
noemd, Uwe Excellentie beleefd doch dringend ver
zoekt het daarheen te willen leiden, dat de verpach
ting van de kreukelvisscherij aan de Noordzijde van
den Afsluitdijk in dien zin wordt gewijzigd of inge
trokken, dat deze visscherij weer als vroeger, geheel
vrij mag worden uitgeoefend en maatregelen te tref-
Onverwachts overvallen UT gSpO'1
U de venijnige steken. aT ^3
Wrijf dadelijk met Kloos-
terbalsem, welke tot diep
in de weefsels door dringt.
onmiddellijk verdwijnen de pijnen
omdat de stoffen die de pijnen ver
oorzaken er dooT worden verdreven.
met AKKERs KLOOSTERBALSEM
Doosje 35 ct. Potten 62'/3 ct. en f. 1.04
fen, dat de visscherij op de Waddenzee en IJselmeer,
in het belang van de visschers, ook in de toekomst
niet zal worden belast met drukkende verpachtings-
voorwaarden.
't Welk doende enz-.
Namens de Visschersvereeniging D.E.T.V.
get. J. Tijsen, Voorzitter,
get. Jb. Lont, Secretaris.
Onderwijs»
Tot tijdelijk onderwijzeres aan de Chr. Nat. School
te Den Oever is benoemd de heer H. R. Koornstra.
Inlijving dienstplichtigen.
B. de Jong, A. Kok en J. Landolt., allen dienstplich
tigen uit deze gemeente van de lichting 1537, moeten
op 5 October a.s. te Amersfoort bij het 21e Regiment
Itijanterie onder de wapenen komen voor don duur
var* W2 maand.
K. Al. Smit, bij de Schoolcomp.ie van bet Regiment
Kust-ArUe te Den Helder op 2 November a.s., even
eens voor ffl/2 maand.
De Koninklijke verloving.
Het gemeentehesbuur van Wieringen ontving of
ficieel mededeeling van Z.Exc. den Minister van Bin-
nenlandsche Zaken van de verloving van H. K. H.
Prinses Juliana met Z. H. Prins Bernhard von Lippe
Biesterfeld, waarop onmiddellijk de vlaggen van de
gemeentegebouwen cn andere instellingen werden
uitgestoken.
Tevoren had het gemeentebestuur reeds telegra
fisch zijn felicitatie's aan het vorstelijk paar doen toe
komen.
LANGENDIJK
NOORDSCHARWOUDE.
Floralia-tentoonstelling.
Donderdag was de laatste dag van de Floralia-
tontoonstelling, georganiseerd door de dame&cluó
W.O.L. alhi.er. Naar wij vennamen, is de belang
stelling voor deze tentoonstelling vrij groot ge
weest. Vooral Woensdag was er tamelijk veel pu
bliek.
Aan deze tentoonstelling waren behalve een ver
loting, nog eenige andere attracties verbonden, zoo
als sjoelen, naar een taart raden, terwijl tevens de
nnarp van een P°P kon worden geraden.
De naam van deze pop was Annie. Het gelal dat
de gelukkige winnaar aanwees van de taart was
127, welk nummer was geraden door mej- Cl. Yff
te Oudkar^pel.
De uitslag van de verloting, welke Donderdag
avond werd gehouden, was dat de eerste tien prij
zen resp. vielen 6P de nummers 741, 1110, 566, 920,
1023. 302, 1108, 307, 834, 4S0. In totaal waren er 30
prijzen.
De uitslag van de wedstrijd op de sjoelbak was:
1. G. Jonker Az„ Noordscharvvoude, 51 punten, na
oversjoelen met C. Swager, .die den tweeden prijs
verwierf. Derde prijs Eef Bos Jr., Noordscharwoude,
49 punten.
De dames van W.O.L. kunnen weer terugzien op
een goedgeslaagde tentoonstelling.
Burgerlijke Stand over de maand Aug.
Getrouwd: Pieter Jonker, oud 24 jaar, met Aagje
Noordwest, oud 21 iaar. te Broek op Langedijk. Hen
drik Cornelissen, oud 26 jaar, te Oudkarspel, met
Gertruda Anna Bruin, oud 20 jaar. Dirk Mus, oud 32
jaar, te Alkmaar, met, Grierie Heiimans, oud 30 iaar.
Geboren: Elizabeth Hubertha, dochter van Adrianus
Groot en,A.Piia Maria Elswiik. Johanna, dochter van
Pieter Bruijn en Grietje Rijkes.
Overleden: Neeltie Dekker, oud 77 jaar, weduwe van
C.ornelis Rakker. Grietje Romroezij, oud 66 jaar, echt-
genoote van Jacob Houtkooper.
ZUIDSCHARWOUDE.
Opening zaak.
Onder verwijzing naar de advertentie in dit num
mer vestigen wijcr de aandacht op, dat in (leze
gemeente hedenmiddag om vier uur zal worden ge
opend een melkinrichting aan het Zui'deindo van.
het dorp.
De heer P. Koeman heeft zijn woonhuis, dat voor
heen door twee gezinnen werd bewoond, doen ver
bouwen. Hierdoor is een winkel tot stand gekomen,
welke er zijn kan en een aanwinst kan worden ge
noemd voor den Zuidscharwouder winkelstand.
Was er voorheen geen winkel verbonden aan het
bedrijf van de heeren Van Twuijver en Koeman,
thans kan men velerlei artikelen op zuivelgebied en
aanverwante waren, te veel om op te noemen, in de
melkinrichting „Twuijko" verkrijgen.
De winkel is keurig ingericht en voldoet aan de
moderne eischen. welke aan dergelijke zaken wor
den gesteld. Alles wordt op de meest .hygiënische-
wijze bewaard, de etalage ziet er keurig verzorgd
uit, terwijl ook een koelkast deel uitmaakt van
den inventaris. Wij gelooven dat er voor de ope
ning, waarbij aan elke kooper een verrassing wordt
aangeboden, veel belangstelling zal bestaan.
5.
„Hallo, Berkeleys Bank? Vorbind me met don
directeur. U spreekt met J. Benton Hesse.
Dank
Dat laatste was een toegift, maar mijnheer
Hesse voielde zich ook erg opgeruimd, en toen
de directeur eindelijk antwoordde, was zijn ma
niet van doen maar den overmoedigen kant.
„Hallo; met den directeur? Prachtig. Met
Hesse, Hoor eens, er is toch geen bezwaar tegen
dat zaakje vanmiddag' hé? Nee? Goed.. Ja, ik
weet wel het is nogal een groote order, maar
dat is nou eenmaal miin gebrekZeker betaal
hem in tenners. geef hem nieds klein.. Ja,
hij heeft groote haast, hij moet om vier uur
dertig naar Moroovië terug om een nieuwen
oorlog aan den gang te maken of zooiets. Mis
schien kom ik wel even mee naar de bank. dat
alles vlot in zijn werk gaat. Hij bewijst mij een
groeten dienst en ik wil hein prompt betalen.
Dat is mijn motto: Betaal, doe je schulden vlug
af. Daardoor ben ik geworden wat ik ben. Maar
nou zonder gekheid ben je getrouwd?"
De directeur was getrouwd hij bekende het
droefgeestig en Hpsse betuigde zijn deelneming.
„Erg genoeg Tk denk dat ons vrouwvolk van
hetzelfde kaliber is. Mijn schatjc is uit organi-
seeren vandaag, nu denk ik het er eens van te
nemen. Dat komt me wel toe en ik betaal er
voor.. Zeker, ik kom zoo gauw als d'Essinger
er is. Goeie!"
Hij legde den hoorn weer op het toestel en
draaide zich om. toen iemand op de buiten
deur van de suite klopte. Hij deed open en stond
tegenover den langen, mageren kellner, die hen
altijd bij hun maaltijden bediende, maar dezen
keer een telegram bracht.
„Juist voor u aangekomen, mijnheer, de chef
-tuurt me ermee naar boven".
De heer Hesse nam de enveloppe, scheurde
ze open en las de boodschap, die ze bevatte. Ze
bracht hem eenigszins in verwarring. Als onbe
wust van de tegenwoordigheid van den kellnor
liep hij de kamer weer in en frommelde het te
legram ineen, terwijl hij ging zitten.
Een half uur later, toen mijnheer Sachs werd
aangediend, zat hij nog altijd op dezelfde plaats
op het telegram te turen. Hij scheen er zooveel
belang in te stellen, dat hij al het andere ver
gat en de woordenrijke verontschuldiging van
den glimlachenden kleinen Pool klaarblijkelijk
niet eens hoorde. Niet. dat mijnheer Sachs daar
door afgeschrikt werd. Zijn bewegelijk figuurtje
trilde letterlijk van overmatige spijt en hij straal
de zelfvernedering uit.
„U vergeeft me, dat ik zoo voorbarig ben?"
vroeg hij bezorgd. ..Ik vertrouw, dat ik u niet
derangeer? Ik had gehoopt, dat we deze zaak
met ja, dat is het woord met promptheid
zouden kunnen afdoen, vooropgezet natuurlijk,
dat ik niet zoo ongelukkig ben u te storen. Ik
wou gaarne naar de 'Polish Players' gaan van
middag Ze geven 'Le Cygne'. Hebt u dat al
eens gezien? Niet? Het is magnifiek Houdt u
ook van de 'Polish Players?' Maar wie doet dat
niet! Pardon, ik stoor u toch niet in uw, over
peinzingen!"
De heer Hesse gromde iets en duwde den be-
zoeke" het telegram onder het kleine neusje.
„Lees dat. noodigde hij beknopt uit.
De heer Sachts nam het beleefd aangeboden
telegram aan en las op treurigen toon:
„Als u die bracelet een dag kunt houden, is
zü van u. De kolonel.
Hij las het nog eens en viel met bewonde
renswaardige voorzichtigheid in den dichtst-
bijstaanden stoel' neer.
„Maar dat is monsterachtig mijnheer. Het is
ongelooflijk! Ziet u wel, dat het precies is als
ik dacht?"
„We zullen zien!' snauwde mijnheer Hesse
„En als de kolonel die bracelet te pakken krijgt
nou, dan zullen we nóg eens zien. Parkeer
je chassis en wacht"-.
Mijnheer Sachs was niet overtuigd.
„Ze vertellen vreemde dingen van dien man.
Hij is een genie in zijn soort, in de soort, die
zich een ander gezicht kan maken vermom
men is het barbaarsche Engelsche woord, meen
ik. Een taal van onnleizierige geluiden, dat En-
gelsch. en van onnleizierige lui. Deze man is
een Engelschman en een gevaarlijke Laat u dit
oen waarschuwing zijn. mijnheer Hesse. Het
was wel goed, als dit telegram onder de aan
dacht van de niet al te brillante maar wel taaie
heeren van Scotland Yard gebracht werd.
„Hoor eens, ik heb de Yard niet noodig. De
boef, die J. B. H. voor den gek wil houden
slaat de plank mis.N een mijnheer, de vent, die
mij ook maar het minste of geringste kan ont-
r00ven, zoolang ik gezond en sterk ben, heeft
de broek nog niet aan!"
Mijnheer Sachs bekeek met een uitdrukking
van twijfel in zijn oogen zijn elegant geschooide
voeten.
„Tk ontken geen oogenblik uw welbekende
intelligentie Maar ik raad u toch aan, voor
zichtig te zijn".
Hij keek op zijn horloge.
„Ik hoop, dat de baron niet zoo onbeleefd zal
zijn, te laat te komen. Ik heb er erg naar ver
langd. de Polish Players te zien. Kent u hun
werk misschien?"
Hij bracht de toppen van zijn vingers aan de
lippen: „Zij zijn zoo magnifiek! Wonderlijk!
Zoo'n vuur! Zoo'n hartstocht!"
Mijnheer Hesse vond. dat de beste wijze van
aanval de verdediging was en paste die toe. Hij
begon te vertellen. Toen het de tijd was voor de
komst van den baron en mijnheer Hesse de
derde voordracht van zijn levensgeschiedenis
besloot, had mijnheer Sachs zich in alles ge
schikt en voelde een sterke neiging om in slaap
le vallen.
De aankomst van den waardigen gezant van
Moroovië was een opluchting voor de boid«
