Arroidissemeiis-Reehtfiank
Ontsmetten van Pootaardappelen
tegen Rhizoctonia
te Alkmaar.
LANDBOUW.
Om dc Rhizoctonia in aardappelen te bestrijden ls
de ontsmetting van pootgoed waarop bruine korst
jes zitten, het zgn. lakschurft zeer aanbevelings
waardig.
Cm te onderzoeken of inderdaad onze poters der
gelijke ziekteverschijnselen vertoonen, wascht men de
aardappelen schoon. De eventueel voorkomende lak
schurft is dan duidelijk te zien.
De ontsmetting dient te geschieden in het najaar
en ecnige tijd na het rooien, opdat de huid hard is.
V oordat men gaat ontsmetten, ontdoet men de aard
appelen van de aanhechtende gronddeeltjes door ze
schoon te wasschen in water.
Men kan ontsmetten met sublimaat of Aretan.
Bij gebruik van sublimaat wordt het pootgoed 1
uur ondergedompeld in een oplossing van 1/10
(dus 1 op duizend).
Men gebruikt dus per liter water gram subli
maat
Zéér aanbevelingswaardig is hiervoor het gebruik
van sublimaatpastilles van 1 gram. De pastilles we
gen wel ongeveer IA gram, maar bevatten 1 gram
sublimaat.
Om 1 hl. aardappelen (70 kg.) te ontsmetten ïs 50
liter oplossing voldoende, terwijl men deze oplos
sing drie maal kan gebruiken.
Het water mag bij aanwending zoowel van subli
maat als van aretan niet te koud zijn en zeker niet
lager dan 5 gr. C.
Metalen worden door sublimaat aangetast. Men ge-
bruike dus voor de ontsmetting enkel en alleen hou
ten- of steenen vaatwerk.
Bij gebruik van aretan neemt men een oplossing
van IA gram op 1 liter water. De aardappelen wor
den ook eerst weer afgewasschen en daarna 20 of
30 minuten ondergedompeld.
Met deze laatste methode kan men dus sneller wer
ken dan met sublimaat.
Wil men de aretanoplossing meerdere keeren ge
bruiken, dan is hiertegen geen bezwaar. Men ge-
bruike do oplossing dan tot zes keer en voegt na
iedere behandeling per 100 liter oplossing 4 liter
Aretan-oplossing van dubbele sterkte toe.
Gebruikt men de oplossing slechts enkele keeren,
dan is dit niet noodzakelijk.
Van de Aretan maakt men eerst een papje en voegt
dit dan onder flink roeren aan het water toe.
Aretan tast geen ijzer aan, wel zink.
Na de ontsmetting laat men de aardappelen dro
gen.
Sublimaat en aretan zijn beide maaggiften,
men zij dus voorzichtig.
Nadere inlichtingen worden U gaarne gegeven
door de Rijkslandbouwconsulentschappen en door
den Plantenziektenkundigen Dienst te Wageningen
en door de bij dezen Dienst werkzame ambtenaren.
Ir. J. E. MUNTINGA.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
ZITTING VAN MAANDAG 14 SEPTEMBER.
HET EERSTE BEDRIJF WAS EEN DAK-ROMAN.
De grondige reparatie van onze Themis-tempel,
die zou wijzen op een lang leven van de Alkmaar-
sche Rechtbank, dat nog steeds aan een zijden
draadje schijnt te zweven, is nog altijd niet vol
bracht en ook heden leek het soms wel of ook nog
op het dak een tweede politierechter bezig was recht
te spreken.
Geheel in den lijn van dit spectakel was de als
no. l gepresenteerde strafzaak contra een paar in
dividuen, Marinus Landoldt en Jan Linke, die te
Wieringen op 18 April waren gearresteerd en in het
Wieringer petoetje gedeponeerd. Het geweten van
deze heeren was vermoedelijk niet zuiver, hadden
zij de plant gepoetst en zich door een gat in het
dak de gulden vrijheid hergeven. Natuurlijk had
deze vlucht aan de gemeente schade gebracht en
werd hen alsnu ten laste gelegd zaakbeschadiging.
Belanghebbenden waren niet verschenen, getuigen
niet opgeroepen, dus liep het zaakje ook alweer
van een leien dankje en aan de delinquenten opge
legd ieder f20 boete subs. 10 dagen hechtenis. Als
die boete betaald wordt, zal echter de rijkskas méér
piofiteeren' dan de gemeentespaarpot. Laat dit bur
gemeester Kolf tot vreugde strekken!
korte vragen en antwoorden verschaften hem
volop de gelegenheid, om er zich een en ander
bij te denken.
..Met inspecteur Keating van de Central
Branch. Kunt u me ook zeggen, of u dezen mid
dag een cheque van veertigduizend pond uit
betaald hebt? Getrokken door baron d'Essinger
op rekening van J. Benton Hesse, ja. dat komt
uit. Hoe zegt u? Vierbundels van vijfhonderd,
in briefjes van twintig. Geeft u rae de num
mers even. wilt u? Ja. ik wacht".
Keating lette niet op de wanhopige gebaren
van mijnheer Hesse en haalde zijn notitieboek
je te voorschijn
..Hallo ja G.0. 3800 tot G. O. 5799. De ba
ron presenteerde de chèque veronderstel ik?
AVat. de heer Hesse zelf? Neen, er is niets ge
beurd, wat u betreft. Goeden dag".
Hij legde den hoorn neer en wendde zich tot
den heer Hesse:
..Geincasseerd vijf minuten voor banksluiting
Mijnheer Hesse vergezelde den baron. De be
taalde uit in biljetten van twintig. Daarna zijn
mijnheer Hesse en de baron samen weggegaan
met den wagen van den baron. Ik denk. dat we
naar den baron en naar den wagen niet ver
hoeven te zoeken"
Mijnheer Hesse zag eruit, alsof hij een be
roerte zou krijgen.
„Dus die snaak is naar de bank gegaan hè?
gromde hii.
„Dat is hij, en u kunt van geluk spreken,
dat hij geen schriftvervalscher is, anders had
hij voor zichzelf een chèque getrokken, die u
buiten het bereik van de inspecteurs der in
komstenbelasting gebracht zou hebben".
,.'t Is fraai zei de heer Hesse en sprong op
als een duiveltje in een doosje. Maar één ding
Den Helder.
OOST-INDISCHE DOOFHEID SCHIJNT ONDER
HELDERSCHE WIELRIJDERS EPIDEMISCH
TE ZIJN.
Voortdurend worden uit Den Helder zaken aan
gebracht, waarin wielrijders, die geen gevolg heb
ben gegeven aan een ambtelijk bevel tot afstappen,
de hoofdrol spelen. Heden hadden we weer twee van
dergelijke recalcitrante nummers, te weten, meneer
Joh. Albert Wilh. Cramer, die werd opgeknapt met
25 pop boete of 10 dagen en later de ambtenaar van
den Raad van Arbeid, de magere heer Pieter San-
der, die door den corpulenten agent Klop was uit-
genoodigd zijn stalen ros tot stilstand te brengen en
later zijn rijwielplaatje in zijn hand bleek te heb
ben vastgeklemd, waarvoor Klop hem een gedach
tenisprentje uitreikte.
Deze ambtenaar beweerde echt doof te zijn, maar
hij bleek het verloop van de behandeling goed te
kunnen volgen, zoodat hij althans geen huichelaar
was. D&n had hij moeten verschijnen met een groote
worststopper als gehoorbuis en zich elke vraag min
stens 3 maal hebben doen toebulderen. Toch werd
hij nog met meer consideratie behandeld dan zijn
lotgenoot Cramer en hem opgelegd f20 boete of 10
dagen.
Grootebroelc.
EEN BERUCHTE FIRMA DUIKT WEER OP VOOR
HET ZONDAARSBANKJE.
Jaren terug maakte het echtpaar Venrooij—Duin
de Streek onveilig door zijn oplichterspractijken. La
ter werd de zwendelzaak overgeplaatst naar Velzcn
en meer op grandiozen voet voortgezet. De Arron
dissementsrechtbank te Alkmaar was nu deze
klantjes kwijt, doch bleek thans weer in de gunst
te komen, zooals door de aanwezigheid van me
vrouw Immetje Duin, huisvrouw Venrooij, ditmaal
geflankeerd door haar beide, thans ook getrouwde
dochters Divera Cornelia en Alida Cornelia, kon
worden gedistilleerd. Moeder Venrooij was thans
gelogeerd in de Rotterdamsche bajes voor 1 jaar,
wegens winkeldiefstallen, gepleegd te Amsterdam,
terwijl mej. Divera Cornelia was opgelegd een ge
combineerde straf, waarvan 3 maanden voorwaar
delijk voor een dergelijk gijntje.
Ook Enkhuizen had de eer genoten van het bezoek
van deze roofvogels en waren in eenige groote win
kels aldaar verschillende goederen buit gemaakt.
Alles was van hun gading, tafelkleed, horloges,
poloshirts, kinderspeelgoed, fruitschaal, thermos-
flesschen, welk bont allerlei thans in het college
stond geëtaleerd.
Moeder Immetje, die bezig ls haar brulne-boono-
jaartje op te knappen, huilde ouder gewoonte weer
tranen als pijpestelen, maar heel veel medelijden
wekte deze zilte stortbui niet op. Haar justitioneel
verleden is daarvoor al te ongunstig.
Met haar ongelukkige, door deze slechte moeder
bedorven dochters werd meer consideratie getoond,
dank zij de medewerking door de R.K. Reclassee-
ringsvereeniging te Hoorn, waarvoor mr. Wind-
haus, de secretaris, rapport uitbracht.
Natuurlijk kwam moeder lm niet meer voor een
voorw. straf in aanmerking. Wel echter haar beide
dochters, wier echtgenooten niet ongunstig bekend
staan. Als bijzondere voorwaarde zou echter wor
den gesteld, dat deze jonge vrouwen gedurende den
proeftijd niet in aanraking zouden komen met
haar diefachtige moader, of haar in hun woning
zouden toelaten.
Vind je het niet verschrikkelijk, zei Mr. Ledeboer,
de Politierechter, dat een moeder door haar eigen
kinderen moet worden geweerd?
Antwoord: nieuwe krokodillentranen van Immetje!
Gerequireerd werd alsnu tegen de moeder vier
maanden en tegen Divera en Alida ieder 3 maan
den gev. voorw. met 3 proefjaren.
Vonnis conform. De gestolen goederen zullen aan
de respectieve eigenaars worden teruggegeven.
Moeder lm, die het klappen van de zweep door
jarenlange routine kent, was niet van plan het von
nis te nemen, doch liet zich ten slotte toch overre
den, wat een wijze zet van haar is.
Ze kennen haar in Mokum op de Prinsengracht
maar al te goed.
Sch' agen.
VOOR DIPLOMATIEKE AFGEVAARDIGDE TEN
EENEN MALE ONGESCHIKT.
De stevige 28-jarige Drentenaar Berend Berenkamp,
te Schagen, behoorde tot een collectie ontslagen ka
naalwerkers en was nu door hen op 15 Mei afge
vaardigd om met den burgemeester over deze ont
slagkwestie te confereeren. Deze conferentie verliep
echter niet naar wensch en burgervader Cornelissen,
die ook geen geduld heeft als een ijzeren pot,
wenschte verder met den gedelegeerde geen conver
satie meer, weshalve hem door Majoor Holema, die
op het gemeentehuis aanwezig was, werd beduid,
dat Berend kon vertrekken. De poestige Drentenaar
raakte daardoor nog meer uit zijn humeur en greep
den majoor bij zijn vangsnoeren, wat ook trouwens
'n zeer onpractische uniformversiering is, waaruit
kan blijken, dat de hooge heeren, die een dergelijke
uitrusting voorschrijven, geen uitsmijters zijn.
De majoor consumeerde natuurlijk het geweld
dadig optreden van Berend niet als „zoete koek" en
heden werd Berend, die ook geen neiging vertoonde,
om uit de hand des politierechters te willen eten,
wil ik je zeggen: als iemand denkt, dat die go
rilla veertigduizend pnd. kan jatten van J. B.H,
en er mee tusschenuit kan gaan. dan zal hij
toch gauw tot andere gedachten komen. Op het
oogenblik is hij me de baas, maar als de kerel
niet heel goed oppast, zal hij ondervinden, met
wien hij te doen heeft".
Op dat moment begon mevrouw Hesse, voor
den eersten keer in haar leven, te huilen. Het
was een stuitend gezicht. Inspecteur Keating,
die probeerde ziin rapport op te maken, keek
misprijzend naar haar en wenkte mijnheer Hes
se haar te troosten.
De millionnair schudde het hoofd. Die instor
ting van zijn vrouws heerschappij was tot nu
toe zijn eenige genoegdoening. Hij vond het leuk
en nam zich voor, daarvan te genieten tot het
einde. Hij stond met een grimmig genoegen
naar haar te kijken, toen de telefoon weer ria-
kelde.
Verveeld nam Keating den hoorn op.
„Hallo, ja. Met wie?"
Een welluidende lach antwoordde hem, en
Keating beet op zijn tanden. Als hii zich niet
vergiste kende hij den eigenaar van dien lach
wel. En hij vergiste zich niet.
„Ik dacht wel, dat je er achter zoudt ziju,
zoodra Arthur Somerville zijn wedervaren had
verteld", zei de stem van den kolonel. „Je kunt
hem wel inlichten, dat ziin schoenen en zijn
broek in een kast liggen, in de gang van het
huis, waar Storm hem heeft gevonden"
„Je bent over de streep gegaan, George" ant
woordde Keating effen. „Dit is de eerste keer,
dat je openli.ik er voor uitkomt en we krijgen
je wel te pakken".
„Denk je? Nou ga je gang maar, als je daar
pleizier in hebt. Ik ben nu binnen. Ik denk. dat
veroordeeld tot 14 dagen gevangenisstraf. Van een
ontslagen kanaalgraver valt toch geen „cent de
makke" te halen, dacht de politierechter.
Alkmaar.
WILLEM ABO KREEG EEN WATJEKOU
VAN ZIJN VROEGERE PICCOLO.
De melkrijder Wilem Abo te Bergen, had voorheen
in zijn dienst zekeren Piet Bras, doch de dienstbe
trekking werd verbroken door hoogloopend mee-
ningsverschil. Piet Bras bleef echter een aan Abo
behoorende woning betrekken, hoewel de verstand
houding slecht bleef en Willem hem liefst zoo spoe
dig mogelijk zag verdwijnen. Een bij die woning
behoorende schuur werd gebezigd door een met
papa Abo bevriende haringventer, om zijn kar te
bergen, maar op 25 Mei weigerde Piet Bras dezen
haringman den toegang tot erf en schuur. Toen
dnarop Abo kwam opdagen, omdat hij van deze
weigering „haring of kuit" wilde hebben, werd hij
door Piet Bras onthaald op een flinke watjekou op
z'n gezicht, welke heldendaad Piet in rekening werd
gebracht door het opleggen van 20 gulden boete of
10 dagen.
Nieuwe N1 e d o rp.
EERBIED VOOR DEN OUDERDOM S.V.P.
De landbouwer Frank Berghuis, uit Udel, doch
thans te N. Niedorp woonachtig, die o.i. ten onrechte
aldaar wordt versleten als 'n „halve malle" bezetelde
heden de bank der zondaren, omdat hij op 28 April
de 17-jarige Simon Daneberg uit Heerhugowaard
zou hebben bedreigd met een z.g. „strontslechter"
en hem vervolgens 'n trap tegen zijn buik had ge
geven. De knaap was op het land gekomen om mest
te distribueeren en had Frank, wiens wagen in den
weg stond, toegeschreeuwd wat op zij te gaan. Het
lustte Frank niet om met den toon, die de snot-
biebel tegen een zooveel ouderen man gebruikte,
genoegen te nemen, en hij nam een mestvork, vulgo
strontslechter, waarmede hij op Simon losstormde.
Hij was echter niet zóó mal, om van dit wapen
gebruik te maken en diende den oneerbiedigen land-
bouwdiscipel, zooals gezegd, 'n schop toe.
Maar, zeide Frank vergoelijkend: het was maar 'n
klein trappie en een klein strontslechtertje! En het
werd ten slotte in verhouding met den grootschep
opzet van de zaak, bedreiging met doodslag met
gebruikmaking van een mestvork en mishandeling,
ook 'n klein strafje: f25 boete subs. 10 dagen.
Berkhout.
FAMLIIE-HEIBEL TE BERKHOUT.
De 40-jarige heer Cornelis Groot te Berkhout, blijk
baar een heethoofdig exemplaar van een Noordhol-
Inndsche plattelander, had zich te verantwoorden
wegens beleediging van zijn 29 jaar ouderen neef
Nicolaas Groot, die hij op 31 Mei omtrent het spook
uur de elegante woorden: ploert, rotzak, uitzuiger
en afzetter, naar zijn grijs en gebrild hoofd had ge
slingerd. De oude heer trok zich deze vernederende
kwalificaties tamelijk aan en diende een klacht in,
met hierboven gemeld gevolg
Zijn animositeit vond volgens neef Cornelis haar
oorsprong in het feit, dat neef voor den broer van
den scheld-virtuoos een ierkelder zou hebben gefa
briceerd tegen den exhorbitant hooeen prijs van 100
gulden. De politierechter had de stille en zoete hoop
gekoesterd, dat de kibbelende partijen zich onder
zijn vaderlijke auspiciën zouden hebben verzoend,
doch nu daar geen gooien met de muts naar leek,
stelde hij noode het justitie-apparaat in werking en
veroordeelde neef Cor Junior, die ook nog sprak
van „inluizen", welke boeventaal het aesthetisch
gevoel van den Politierechter ten zeerste had ge-
gekwetst, tot f'12 boete subsidiair 10 dagen.
M i d d e 1 i e.
ONSMAKELIJK ACHTERKLAP.
De blondharige dienstbode, mej. Maria v. d. Stud-
ding uit Middelie, die gummikauwend de rechtszaal
binnen zweefde, schijnt, zooals uit haar conversatie
kon worden gedistilleerd, 'n jonge dame te zijn, die
weet waar Abram de mosterd haalt en die weten
schap niet onder stoelen en banken steekt. De con
versatie, die zij althans onlangs had gevoerd over
een zekere mej. Aaltje Kok, was van dien aard, dat
Aaltje, ten zeerste in eer en goede naam gekrenkt,
een klacht indiende ter zake beleediging, wat de
verschijning van mademoiselle Aaltje tot resultaat
had. Het bleek noodzakelijk in verband met het pre
caire van de te behandelen politiezittingsstof, de
zaal te doen ontruimen. Natuurlijk deelde ook de
pers in dit „extra omnes" en vernamen wij later,
dat het den Politierechter behaagd had. de los
lippige Maria bij wijze van „mondspoeling" f20 boete
subs. 10 dagen hechtenis op te leggen.
Den Helder.
DE MENSCH MOET WIJZER ZIJN DAN
HET REDELOOZE DIER.
Een ingezetene van Jutterstad, meneer Jan de
Kok, had zich in drift laten verleiden, om den hond
van den heer L. Jansen, van beroep bokking-venter,
die zijn eigen hond had aangevallen (zoo hij be
weerde) 'n kwaadaardige schop toe te brengen. Vol
gens den heer Jansen gaf echter zijn hond daartoe
absoluut geen aanleiding en de politierechter stelde
deze getuigen heden in 't gelijk, door den muzikant,
welk beroep Jan de Kok schijnt te beoefenen, tot f 10
boete of 5 dagen te veroordeelen.
ik varkens ga fokken, waarschijnlijk in jou
heimat. Surrey".
„Ik geef je een week, George, en dan zal
iemand anders- je twintig jaren geven", ant
woordde Keating
„Dat zul je wel niet meer meemaken. En wat
je lichtgeraakten vriend, den baron, aangaat,
die zit opgesloten in zijn wagen in Freyers En
trepot, aan de East India Doek Road. Ken je
die? Goed. Hij zit in de dickey Hij kon er heel
goed in. maar waarschijnlijk voelt hii zich toch
niet erg op zijn gemak. Je zou eens kunnen
gaan kijken, hoe hii het maakt. Voor het oogen
blik het beste hoor! Zeg tegen den heer Hesse.
dien je nu ook wel gevonden zult hebben, dat
het me spijt. Ingeval hij nog zoek is: den laat-
sten keer dat ik hem zag, lag hij zich te ver
velen in de sofa".
Het werd stil. Keating legde den hoorn neer.
„Dat was de kolonel" zei hii kortaf. „Hij laat
u groeten, mijnheer Hesse"
IV.
Totdat de lui. die beter weten kenden. eT een
anderen kijk op kregen, ontving inspecteur
Keating verscheidene streelende complimentjes
van zijn onmiddellijke meerderen: den raad. die
hü ziin ondergeschikten bekend stond als 'de
Ronde tafel' en door de pers bijgenaamd werd
'de groote vier'.- Volgens hen was het Keatings
schuld niet. dat de kolonel met ziin buit ont
snapt was. En zooals inspecteur Storm het uit
drukte. had elke Napoleon zijn Wellington.
Toen kwam het oudste lid van het Kabinet
op het denkbeeld, dat. hoewel de bestaande re
geering het onmogelijk eens kon zijn met een
plan. dat ten doel had geld te maken voor den
Ursem.
MIDDELEEUWSCHE MANIEREN, OF GENEES
MIDDEL ERGER DAN DE KWAAL.
Hoe schandelijk sommige menschen met dieren
omgaan, bewees wel 't hier volgende, ergerlijke
staaltje van dierenmishandeling. De eenigszins
slungelachtige 25-jarige landbouwer Pieter Koelemeij
van Ursem, had veel last van musschen, die t voer
van zijn kippen oppikten. Om nu maar eens n af
schrikwekkend voorbeeld te stellen, had hij vijf
musschen gevangen en deze aan 'n pootje met den
kop naar beneden in 't kippenhok opgehangen.
Een jeugdig dierenvriendje, de 12-jange Jan
Broertjes, was dit te bar en stelde er zijn onder
wijzer van in kennis, waarna aangifte en proces
verbaal volgde. De getuige kreeg 'n extra pluim en
van den Officier èn van den Politierechter.
In zijn requisitoir hekelde de Officier fel de af
zichtelijke omgangsvormen van menschen van bui
ten met dieren en kon jammer genoeg voor verd.
geen lijfstraf vragen, bijv. aan één been met 't hoofd
naar beneden ophangen, doch vroeg nu 'n fiksche
boete van f 40 of 20 dagen.
De Politierechter was 't roerend eens met den Of
ficier en de uitspraak conform den eisch, bewijst
wel dat er met de wet op de dierenmishandeling niet
gesold wordt.
Castrlcum.
DAAR GING DE PROVINCIALE INVENTARIS.
In de maand April zag de niet verschenen verd.
Nicolaas Ruijter, de kans schoon de Provincie
Noordholland van een der vele damhekken te beroo-
ven. Doch gelukkig had men den dader gauw te
grazen en mocht hij heden de tol betalen voor zijn
roekelooze daad. Gemakshalve was verdachte maar
niet verschenen, doch zijn gerechtigde straf kon hij
niet ontloopen, daar de boete f 20 of 10 d. te zijner
tijd wel geïnd zal worden.
Medemblik.
MOEDER DE VROUW HELPT EEN HANDJE.
Op den llen Mei ontstond er te Medemblik tus-
schen Titus Terwisscha van Scheltinga en Pieter
Manshanden een woordenwisseling die in 'n klap
aan 't adres van Manshanden eindigde. Van deze
klap werd aangifte gedaan en werd heden het 2de
bedrijf in de rechtszaal opgevoerd.
De uitvoerder Terwisscha van Scheltinga had als
get. a décharge z'n ega meegenomen en zal achter
af gezien hier geen spijt van hebben gehad. Verd.
was zeer goed beslagen ten ijs gekomen, zouden wij
haast zeggen. Want hij was voorzien, buiten z'n
vrouw, dan, van een schriftelijk pleidooi. De getuige
Manshanden, zoo stond er in, had hem 1L% uur ge
treiterd en uitgescholden, naar aanleiding van
diens dochter, die wegens brutaliteit en te laat ko
men, door hem, verdachte, was ontslagen. Manshan
den belasterde hem nog, door te zeggen, dat hij z'n
personeel in 't geheel niet of slecht uitbetaalde en
toen had hij (d. i. verdachte) get. Manshanden 'n
klap gegeven, nadat get. hem meerdere malen met
de fiets had gedreigd.
De vrouw van verd. onderschreef een en ander
nader, en daar de get. a charge, Manshanden, hier
niets positiefs wist in te brengen, vroeg de Officier
vrijspraak en haastte de Politierechter vonnis te wij
zen conform den eisch.
H o o r.n
EEN MEEVALLER.
Op 21 Mei zou de 51-jarige opperman Johannes
Smit van Hoorn, zijn zwager hebben beleedigd, door
hem eenige scheldwoorden en andere naar 't hoofd
te slingeren. Zoo noemde hij z'n zwager niet hard-
looper of doodlooper, maar 'n ander soort looper,
waarop 'n eerbaar huisvader minder gesteld is en
als je dan nog te slikken krijgt dat je bekend bent
bij alle minder eerbare vrouwen in Amsterdam, dan
is de boot aan en doe je aangifte. In dit zaakje wa
ren 2 getuigen opgeroepen, waaronder de beleedig-
de zwager, de metselaar Cornelis Hagemans en een
broer van den verd., Theodorus Smit, deze laatste
legde wel de eed af, doch kon feitelijk niets ver
klaren. Hii meende alleen maar iets gehoord te heb
ben. De Officier, die zich zichtbaar ergerde aan der
gelijk gekken get., vroeg vrijspraak en de uitspraak
luidde conform.
Den Helder.
DEN HELDER ALS HEKKENSLUITER.
De meeste rechtszittingen eindigen met een Hel-
dersch zaakje en ook dezen middag maakte geen
uitzondering. Pieter Kramer, visscher, oud 24 jaar
en Harm Wezelman, niet verschenen, hadden op 12
Juli verzet gepleegd tegen den adjunct-inspecteur
Pieter Vrije en den schrijver Bisschop. Beide jon
gelui waren in een vechtpartij gewikkeld met een
oliebollenbakker, die er bij gelegenheid van de
kermis was. De inspecteur maakte er 'n einde aan,
door de bovengenoemde Kramer en Wezelman naar
't hoofdbureau te transporteeren.
Aanvankelijk ging 't goed, doch met de voor den
inspecteur veilige haven in 't zicht, namen ze de
bcenen. Spoedig werden zij ingehaald en onder hevig
verzet ten tweede male overgebracht. Dat ziet er
niet best uit, meende de politierechter, en zeker met
voor Wezelman. sprak de Officier een woordje mee.
die heeft al heel wat achter den rug, vooral daar
de heeren bij de politie zeer slecht aangeschreven
staan. Eisch f25 of 15 d. voor Kramer en 1 maand
gev.straf voor Wezelman. Uitspraak f20 of 10 d. voor
Kramer en voor Wezelman conform.
vorst van Morcovië, om don oorlog te kunnen
verklaren aan den aartshertog van Saxe-Mu-
nen „een staat, waarmee we door een ver
drag verbonden zijn. heeren het niettemin
een feit was. dat het hier de beleediging gold
van een vreemden gezant. En Engeland was
aan ziin goeden naam verplicht, met onpartij
dige rechtvaardigheid te onderzoeken, wie de
boosdoener was en hem zijn euveldaad te doen
boeten. Verder had Baron d'Essinger recht op
een officieeele verontschuldiging. Het bejaarde
lid raadde den Home Secretary aan, zijn aan
dacht te schenken aan dit feit. en merkte hii
de gelegenheid tevens op, dat het wenschelijk
was waardiger personen de leiding te geven dan
hen. die ten tijde van de misdaad met die func
tie bekleed waren. Naar welken wenk de Home
Secretary in eerbiedige stilte luisterde, hoewel
hij zich ernstig gebrek aan eerbied jegens den
bejaarden spreker schuldig maakte door ziin
gedachten. Hü zou het advies van dien heer op
volgen. En de plotseling bijeen geroepen Ronde
Tafel moest een berisping aanhooren, die even
onwelkom als onverwacht was. Het was eigen
lijk een woordelijke herhaling van wat het be
jaarde lid had gezegd, uitgebreid met een paar
scherpe aanmerkingen van den Home Secreta
ry zelf, waardoor deze allen blaam van zich af
wentelde op hun achtenswaardige personen.
Op dat moment hielden drie van de „ridders"
op. met inspecteur Keating te sympathiseeren.
En zelfs de handige verdediging van den vierde
super-intendant Kaye. kon niet voorkomen, dat
zü inspecteur Keating een ernstige berispin"
toedienden over het gebrek aan overleg, waar
van hü blijk gegeven had.
(Wordt vervolgd.)
