Onrust in de Oriënt Schoenen fa. Herm. DE RAAT Bolsjewisme en jodendom Zaterdag 26 September 1936. SCKAGER COURANT. Tweede Blad. No. 10071 Het woelt en kookt Goedkoope slappe Daarom, draagt beter schoenwerk Verzinselen over Helen Stephens EEN CEEST VAN ANGST EN VREUGDE, ARGWAAN EN GEEST DRIFT IN VERBAND MET DE PO- LITIEKE VERANDERINGEN. Beyrouth. In September G EESTDRIFT i ongerustheid, angst, vreugde, argwaan, dit alles vindt men thans hier in de geesten in verhand met de politieke veranderingen, welke men kan verwachten door het feit, dat de volkomen onafhankelijkheid van Syrië (echter niet van de Republiek van den Libanon) door Frankrijk is erkend in het dezer dagen te Parijs gesloten verdrag Al deze elkander wedersprekende gevoe lens woelen en koken hier. De Oriënt is nimmer een eenheid geweest 'en zal het wel niet spoedig (zoo ooit) worden En al deze gevoelens en meeningen vinden soms ook een uitdrukking in de hotelkamer, die ik voor enkele dagen bewoon. Oude kennissen van vroeger verblijf in deze streken heb ik ont moet, nieuwe gemaakt en vaak zijn er, die den moed hebben de tachtig treden naar mijn kamer op te klimmen, want in mijn eenigszins ouder- wetsch hotel ontbreekt een lift, dooh daarvoor heb ik vanuit mijn kamer het heerlijke uitzicht op den Libanon en op een stukje van de blauwe Middellandsche Zee. Zeven, acht man zijn soms bij mij tezamen, mensohen van verschillende meeningen, van verschillende leeftijden, van ver schillende godsdiensten, van verschillende be roepen, van verschillende rassen, die echter be halve Arabisch ook allen Fransch kennen. Vaak heftige gesprekken worden gevoerd over alle mogelijke deze landen betreffende politieke en andere vraagstukken. Ik luister meestal slechts, zonder me in den strijd te mengen. Stokt het onderhoud een oogenblik dan doe ik door een enkele opmerking, door een enkele vraag wel een nieuw fel gesprek opvlammen. De hef tigheid der heeren bij hun meeningsuitingen is niet gevaarlijk. Tot daadwerkelijkheden komt het niet en zelfs niet tot eigenlijken twist. Hef tigheid zit dezen menschen van de natuur uit in het bloed, vechtlust minder. Als gastheer op mijn hooggelegen kamer doe ik natuurlijk mijn plicht en ik geef te drinken, hier in het land gebrouwen bier, dat heel goed koop is en waarvan men een emmer vol kan drinken zonder dat het kwaad doet en dan na tuurlijk arak, een uit druiven gestookten alco- holdrank, dien men mengt met water. De helde re drank en het heldere water worden dan tot een melkachtig troebel mengsel met een anijs- smaak. Ik ken deze landen en weet hoe het be hoort. Dus is er ook iets te eten: vele kleine schoteltjes met rauwe lever, met gebakken aard appelen,- met gebakken visohjes, met worst, met gele kaas en witte geitekaas met salade met stuk jes geroosterd vleesch, met stukken brood. Ieder heeft zijn eigen vork en prikt nu eens van dit, dan weder van een ander schoteltje, zonder dat de heeren daarom ook slechts een enkel oogen blik hun strijdvragen vergeten. Er zijn er, die thans na de politieke verandering, de toekomst met vol vertrouwen tegemoet zien, al betreuren ze het, dat de Republiek van den Libanon er buiten valt. Deze republiek is volgens hen een kunstmatige schepping. Het gebied van den Li banon behoort aardrijkskundig tot Syrië, zoo beweren ze. Een ander, een Christen, betoogt, dat nimmer het gebied van den Libanon mag behooren tot een vrij Syrië, daar dan het bijna half millioen Christenen van het gebied van den Libanon onder een Mohammedaansche meer derheid zou komen, wat onder alle omstandig heden moet worden vermeden. Een andere Christen, een jeugdig Grieksch-orthodox, vat daarop vuur en betoogt onder instemming der aanwezige Mohammedanen: „Dit standpunt is yQÏkomen verouderd. De godsdienst speelt een ondergeschikte rol. Eén zijn we van natie en op die nationale eenheid bouwen we een ster ken eigen staat, die allen omvat". Onder het gezelschap was eenmaal ook een veel oudere man, dien ik reeds van vijf jaar ge leden, van een vroeger verblijf te Beyrouth, ken en ook hij zette zijn standpunt uiteen, zonder dat dit op de aanwezige Christenen en Moham medanen grooten indruk maakte. Deze ruim zestigjarige vertelde: „Hier, fn 'dit land ben ik geboren en ook mijn ouders en groot-ouders zagen hier het levenslicht. Meer dan dertig jaar geleden heb ik de wijk genomen Het land stond toen onder de Turken; vrijheid was er niet, allerminst van godsdienst. Voor de Mohammedaansche Turken waren wij Christe nen, minder dan schurftige honden. In Afrika heb ik me een bestan opgebouwd, te Port-Soe- dan dat toen nog niet was. wat het thans is. Ik had er een bloeiende handelszaak en was ei* een der voornaamste kooplieden. Toen brak de wereldoorlog uit en eindelijk, thans bijna twin tig Jaar geleden, kwam het bericht, dat de Li banon en de omliggende landen bevrijd waren van het Turksche juk. Dadelijk na het sluiten van den vrede heb ik te Port-Soedan mijn zaak overgedaan, mijn groot fraai huis verkocht en ik ben hierheen gekomen waar ik geboren werd en mijn vader en moeder begraven liggen. Ik ben er niet beter op geworden, ge weet het allen Daarginds, te Port-Öoedan, was ik een groot zakenman, hier heb ik een klein, onnoozel zaak je, doch ik beklaag me niet. Worden echter we der Mohammedanen hier heeren en meesters, dan moet ik op mijn leeftijd weder wegvluchten. Ik vertrouw ze niet, ik vertrouw ze niet, die Mohammedaansche machthebbers en ik heb angst voor die vrijheid, waarvan iedereen zoo mooi spreekt". Deze woorden ontketenden tegenspraak van twee Mohammedanen, zelfs van een Grieksch- orthodox. Het gesprek werd heftiger; woorden vlamden en flitsten. Het bier, dit tamme bier, dat hier wordt gebrouwen had zeer zeker geen schuld. Maar misschien de arak Terwijl de meeningen op elkander botsten dwaalden mijn oogen door het geopende ven/" ster naar buiten en daar verhief zich machtig grootsch, de Libanon. Op zijn hoogste toppen weifelde nog een weinig licht, herinnering aan den gestorven dag. De Libanon heeft zijn ceders verloren. Ergens in een afgelegen dal staan er nog enkele hon derden tezamen en hier en daar is nog een en kele eeuwenoude ceder, die door het noodlot werd vergeten, maar het gebergte is er nog, grootsch, indrukwekkend, trotsend de eeuwig heid. En dan bedacht ik: Waren hier niet een maal de Phoeniciërs, dat machtige, rijke volk? Kwamen hier niet eenmaal de Grieken? en de Perzen? Trokken hier niet de van verre geko men Romeinsche legioenen? Met scherpe zwaar den en een nieuwen godsdienst veroverden de Arabieren het land; en de kruisridders? hoe- vele duizenden hunner lieten hier hun bloed en hun leven? Turken en Egyptenaren, beide Mohammedaansche volken, bestreden ze hier ekander niet als doodsvijanden?en later, waren het niet Fransche en Engelsche soldaten, die hier strijdend vielen? En thans, niet zoo ver naar het Zuiden, in Palestina, woedt daar we der niet een strijd zonder genade? Maar de Libanon, hoewel beroofd van zijp fraaisten tooi. de ceders, is gebleven, grootsch; mdchtig eeuwig. Een glimlach, waarin .toch ook bitterheid was, zweefde een oogenblik om mijn lippen en al de felle gesprekken in mijn ka mer over politieke en andere vraagstukken ver loren. voor mij plotseling alle belang. Mijn be zoekers hebben .gelukkig dien glimlach niet ge zien. Ze zouden hem verkeerd hebben kunnen verstaan. Zooals mijn kamer op zulk een bezoekavond is het geheele land hier thans, maar nog hef tiger, nog ingewikkelder, want bij mij ontbra ken o.a. vertegenwoordigers van de Alowieten, van de Druzen, van de verschillende woestijn- stammen, die elk voor zich ook hun eigen mee ning hebben. Er zijn naar aanleiding van de politieke verandering, het Fransch-Syrische verdrag, te Parijs weder groote toeèpraken ge houden, er zijn feesten gegeven. Ook de Fran sche minister van buitenlandsche zaken heeft keurige woorden gesproken, doch ik vraag me af, wat de meeste dezer staatslieden weten kun nen van de duizenden vraagstukken die hier in het oosten verborgen liggen in elk dorp achter eiken steen en ik ben niet volkomen zeker, dat de politieke veranderingen hier ook inderdaad een waarborg zijn voor een betere toekomst. Met het nadrukkelijk uitspreken van veel misbruikte woorden als „vrijheid", „onafhankelijkheid", „recht der volken" enz. schept men zulk een toekomst niet. Voornamelijk dan Christenen, en wel meestal jonge Christenen, spreken nu en dan met geest drift over „de nationale eenheid, die boven ge loofsverschillen uitgaat", dooh bij de Mohamme danen vindt men deze overtuiging minder en nog dezer dagen is het in Syrië weder tot ge vechten tusschen Christenen en Mohammeda nen gekomen. En op dit oogenblik leven Mohammedanen en Christenen in Syrië toch nog (om het zoo uit te drukken) in „hun wittebroodsweken." Ti? J. K. BREDERODE Het spoorwegongeluk nabij Lourdes Gedeeltelijk te wijten aan de schuld van een telefonist Tarbes 24 Sept. (Reuter) Een ingesteld on derzoek heeft aan het licht gebracht, dat het spoorwegongeluk, dat nabij Lourdes heeft plaats gevonden, gedeeltelijk te wijten is aan de schuld van een telefonist van het station Lourdes, die den stationschef bij vergissing heeft doen weten dat de boemeltrein kon vertrekken.-Ondervraagd dooT het parket zou dë telefonist die volkomen van streek is, het feit bekend hebben. Met .het oog op zijn gezondheidstoestand .is hij op vrije voeten gesteld. platgetrapte stijven scheeve hakken Met verwondering vraagt men zich at.... Is dat nu een manier van bezuinigen? Zouden deze schoenen, welke na tuurlijk het repareeren niet waard zijn, ten eerste, omdat ze daarvoor te goedkoop waren en ten tweede, omdat er geen repareeren meer aan was, zouden deze schoenen nu Uw beurs moeten spekken, wanneer U ze minstens elke 3 maanden moet vernieuwen, nog daar gelaten de enorme lichamelijke beschadiging van de voeten zelf met als ge volg: platvoeten, doorzakkende voeten, eelt, likdoorns, op gezette enkels enz. Het bevordert Uw lichamelijk welzijn en geeft bezuiniging in Uw portemonnaie. U weet het! Wij hebben een groote sorteering en steeds nieuwe modellen. De beste fabrikaten, zooals Bally, Sala mander, Welf, Timtur, Robinson, Swift, enz. Een vakkun dige bediening met daarnaast een wetenschappelijk voet- kundige behandeling, geven U de grootste waarborg. LANGESTRAAT 80. - TELEF. 3383. - ALKMAAR. Vakkundige Reparatie-Inrichting. Dagelijks voetbehandeling in onze pedicure-afdeeling. Voor steunzolen naar gipsafdruk, eiken dag (behalve Woensdagmorgen, wegens zitting in de Poli-kliniek te Zaandam, voor voetkunde). Eenige dagen geleden had het Warsohausche blad „Dobry Wieczor" in een interview met Stella Walasiewicz waarin de bekende athlete zou verklaard hebben, dat de Amerikaansche HELEN STEPHENS. wereldrecordhoudster en Olympische kampioene Helen Stephens, naar waarnemingen, die zij met haar landgenoote Kwasniewska hadverricht een man zou zijn. Kort voor haar vertrek naar de Ver. Staten echter heeft mej. Walasiewicz verklaard, dat deze beschuldiging, die zij tegen over de Amerikaansche athlete zou hebben uit gesproken, verzinsels waren van eenige War- schausche dagbladen. Zij heeft tegenover geen enkel blad in twijfel getrokken of mej. Stephens een vrouw is. Opperrabbijnen doen een -beroep op het wereldgeweten. s-Gravenhage 24 September De- op- perrabbijnen van verschillende gemeenten in de wereld publiceerden een verklaring op den vooravond van den grooten verzoen dag, waarin zij stelling nemen tegen uitin gen aangaande het Jodendom op het jong ste Nazi-congres te Neurenberg. De chef rabbi of the British Empire dr. J. H. Hertz heeft tot den opperrabbijnen van den Haag het verzoek gericht om zich bij dit protest aan te sluiten. Deze voldoet daaraan in de volgende bewoordingen: De Duitsche machthebbers leidden op bet jongste congres te Neurenberg een campagne van fanatieke onteering in tegen de geheele Jo denheid over de wereld. Zij pogen het Jodendom de moeder der godsdiensten te vereenzel vigen met bolsjewisme, een stelsel, dat getoond heeft elke religie omver te' werpen. Zij willen zeventien millioen Joden, verspreid over de vier hoeken der aarde, strafbaar stellen voor de daden van een handvol menschen in Rusland, die zich volkomen hebben losgemaakt van de Jodenheid en van hun voorvaderlijk geloof. De beschuldiging van de Duitsche machtheb bers, dat, „98 procent van de leiders van de Sovjet-en-boeren-republieken Joden zijn" is on waar. Van de presidenten der verschillende Sovjet-republieken en de volkscommissarissen zijn op een totaal van negentien slechts twee van Joodsche afkomst Zij lanceeren verder ongegronde beweringen omtrent de verantwoordelijkheid der Jodenheid voor het afgrijselijke bloedbad aan beide kanten in het tragische conflict in Spanje Deze fantastische en uit de lucht gegrepen beschuldiging is klaarblijkelijk bedoeld om over al de hartstochten van de groote massa op te zweepen tegen den Jood. Israël is dikwijls vertrapt en was vaak hul peloos, maar het verloor nooit de hoop en het vertrouwen, uit het geloof voortgesproten. 5,Geen wapen, dat tegen u wordt gesmeed, zal slagen" luidt de belofte van den profeet Jesaja. Israel's ondoordringbaar pantser tegen de nazi-beschuldiging is vertrouwen in den God der gerechtigheid. Hij alleen kan de boosaardi ge plannen verijdelen, hij alleen kan de harten van hen, die door haat verblind zijn, reinigen en hun oogen openen voor het heilige karakter van de rechtvaardigheid en van de broeder schap tusschen de menschenkinderen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 5