Spanje in Afrika Marseille sloopt zijn holen De villa der toekomst Internationaal inbreker voor den rechter Varia Een drietal japonnen voor den Herfst van links naar rechts: een matzijden japon, een japon van donker fluweel met garnituur van lichtblauwe georgette en een sportieve wollen japon van aard- beikleurige stof met een das van dezelf de kleur. zocht. Ook heeft hij hier te lande nog eenige fietsen gestolen. Spr. eischte drie jaren gevangenisstraf. De verdediger Mr. H. van Leyenhorst, wees op de zeer moeilijke omstandigheden, waarin verdachte verkeerde. In Hongarije is hij in een krankzinnigengesticht verpleegd cn daar na kon hij nergens weer werk krijgen. Han dende tusschen spoorwegwagens is hij van Boedapest naar Nice gereisd, waar hij met bevroren voeten aankwam. Omdat hij graag naar zijn pleegmoeder in Nederland wilde, heeft hij de lange reis grootendeels te voet aanvaard en onder weg eenige fietsen gesto len. PI. vroeg tenslotte de uiterste clementie. ZIJN KLEINKIND VAN HET LEVEN BEROOFD. De rechtbank te 's Hertogenbosch heeft gister behandeld de zaak tegen den 63-jari- gen arbeider B. W. uit Wellerlooi, die op 5 Januari van dit jaar te Wellerlooi zijn kleinkind, waaraan zijn dochter eenige da gen tevoren het leven had geschonken, door verstikking van het leven heeft beroofd. De behandeling van deze zaak geschiedde met gesloten deuren. Na getuigenverhoor nam de officier van justitie requisitoir. Hij eischte tegen W. een gevangenisstraf van vijftien jaar. Als verde diger in deze zaak pleitte mr. L. Baudoin uit s Hertogenbosch clementie. De zeldzame eilanden in de bocht van Guinea. VAN ZIJN EENMAAL GROOT KOLONIAAL RIJK HEEFT SPANJE NOG SLECHTS EN KELE KOLONIëN OVERGE HOUDEN. DIE ECHTER IN DE NAASTE TOEKOMST EEN BE LANGRIJKE ROL BELOVEN TE ZULLEN SPELEN BTJ de plannen, die de Spaansche nationale beweging zich ten doel gesteld heeft, behoort ook de in tensieve ontwikkeling van het kleine Spaansche bezit, dat Spanje van zijn eenmalig wereldrijk overgehouden heeft. Hiertoe behooren: Het tegenover Gibral tar liggende mandaatgebied in Marokko, dat ongetwijfeld tal van ontwikkelings mogelijkheden biedt. Voorts behooren nog tot het Spaansche koloniale gebied het dun bevolkte Rio de Oro gebied aan de kust van West-Afrika Zuidelijk van Marokko gelegen, alsmede een kleine eilandengroep in de Golf van Guinea en tenslotte het 26.000 vierkante kilometer groote Moeni-gebied an de kust van Kameroen. Ofschoon de Spaansche bezittingen in de bocht van Guinea in totaal slechts een oppervlakte van ongeveer 30.000 vierkante kilometer beslaan ,moeten de ze toch tot de rijkste en interessantste koloniën ter wereld worden, terwijl zij de meest waardevolle zijn van Spanje's tegenwoordige koloniën. Ook het Moeni-gebied, een bijna nog maagdelijke landstreek, welke tot dus verre slechts weinig blanken bezocht is, levert tal van edele en waardevolle houtsoorten op, waaronder b.v. het okoe mehout Voorts is Moeni wat je noemen kunt een land van plantages. De vreem deling. die hier voet aan land zet, ziet onmiddellijk, dat hü hier in een typische kolonie is Overal ontwaart men planta ges en factoryen. een typische bijzonder heid. die men op geen ander plekje van de Afrikaansche kust zal vinden. Wan neer hij met 'n der platboomvaartuigen der inboorlingen de Rio Moeni of de Rio Campo opvaart, dan komt hij na eenige tijd in het tropische oerwoud, waarvan de exploitatie de rijkdom van de kolonie vormt. In de golf van Guinea liggen eenige kleine eilanden, die in de naaste toe komst een belangrijke rol zullen gaan spelen, op economisch, zoowel als op po litiek gebied. Het betreft hier het twee duizend vierkante kilometer groote ei land fernando Poo, een uit de diepte der zee oprij~ende vulkanische krater. Voonts liggen hier nog de eilanden Elo- bey grande en Klobey chico, Corrisco en Annoben. Het belangr:rkste van deze eilanden is Fernando Poo, dat eenige tientallen jaren geleden een voorname plaats innam in de cacaoproductie en dat heden ten dage nog groote kwanta oplevert. Het eiland wordt hoofdzakelijk door Negers bewoond. SlecMs weinige Euro peanen vermogen op de lange duur het klimaat van bet eiland te verdragen. Het grootste deel der werkkrachten is echter geïmporteerd, daar de inboorlin gen van Fernando Poo niet voor wer ken geschikt zijn. Men heeft derhalve Negers uit Liberia, die bekend zijn van wege hun werklust, naar het eiland laten komen. De inboorlingen-Negers, die zich Boebi's noemen, behooren tot de groo te familie derBantoe-Negers, waarvan de bekendste tak wellicht de kaffers zijn. Deze Boebi's werken niet veel. Daarentegen eten zij meer. terwijl zii de rest van de dag doorbrengen met rooken dansen en het drinken van palmwijn. De hoofdstad van het eiland is Santa Isabel, een aardig plaatsje met moder ne gebouwen en parken. Doch op eeni ge honderden meters afstand van de moderne gehouwen begint het oerwoud weer. Daar leven de Boebi's een bestaan dat in niets afwijkt van dat van hun ouders en vooronders en waarin zij zich niets aantrekken van de moderne wereld toestand en. Wanneer een Boebi naar de stad gaat. moet hij zich eers' kleed en. want het is verboden om zie1, ongekleed in de staten van de hoofd stad te vertoon en. Te Fanta Tsahel •'iet men derhalve Negers, die gekleed zijn in de zeldzaamste kleedingsfukken, zoo als gekleede jas, uniformen en hooge hoeden. De koning der Boebi's draagt als tee- ken van zijn waardigheid een hoed met een gouden rand. Hij ontvangt gaarne buitenlanders in audiëntie, daar deze bezoekers doorgaans vrij royaal met fooien plegen te zijn. Wat Fernando Poo betrfet dit eiland is voorbestemd om binnenkort een be langrijke plaats op internationaal ge bied in te nemen. De Elobey eilanden zijn eveneens in economisch opzicht be langrijk te noemen, terwijl het eiland Gorisco door zijn gunstig klimaat het herstellingsoord van de Afrikaansche kust is. Tal van kolonisten trekken ieder jaar een paar maanden naar dit eiland teneinde weer oen nieuwe dosis ge zondheid. die zij in het oerwoud door de koortsen zijn kwijt geraakt, op te doen. Alles electrisch De plannen van den Londen- schen architect A. Daily zijn op het oogenblik het gesprek van den dag in Engeland. Daily noemt zijn bouwwerk zelf: „De villa der toekomst'. Hij is van oordeel, dat men in eenige ja ren niet alleen in Engeland, doch ook in de overige landen, geheel volgens zijn ontwerp zal bouwen. OFSCHOON dit vooruitzicht voorloo- pig nog wel een wensch van archi tect Daily zal blijven, hebben wij toch gemeend een bezoek aan zijn „villa" te moeten afleggen, aldus een bijzon dere correspondent. De villa is gelegen in een tuin. Hierbij dient opgemerkt te worden, dat dit geen tuin is, in de beteekenis, zooals wij die kennen. Een laag steenen muurtje en een omheining, die nauwelijks zichtbaar is. Wij zien een groot grasveld vooi ons Jiggen, hier en daar wat struikgewas, af en toe een bloemperk en dan niets meer, Van een villa geen spoor te ontdekken. Op onze vraag, waar de villa nu eigenlijk is, krijgen wij ten antwoord: „Hier onder het grasveld, drie meter onder den grond." Langzaam gewennen wij er aan de dingen te bezien met de oogen van een bezoeker uit het jaar 1940. Inderdaad, de grasbodeni ziet er eenigszins ongewoon uit. Erg nieuw. Hier en daar steekt iets uit den grond. Dunne buizen. Wij worden ingelicht. Het zijn naar alle kanten draaibare periscopen, de oogen der villa en die van de bewoners! Wij zoeken nu de ingang van de villa. Eindelijk vinden wij deze, verborgen tus schen een paar boomen, verscholen tusschen het dichte groen. Langs een trap van ijzerbeton dalen wij naar de villa af. Ook do wanden aan weers zijden van do trap zijn van gewapend be ton vervaardigd. Hier en daar bevinden zich dikke stalen deuren, die zich geluidloos door midel van 'n foto-electrische cel openen en zich wederom sluiten. Wat ons het meest verwonderd is, dat 't in deze onderaardsche gang zoo licht is. Dit lijkt niet in het minst op een keldergang; het heeft meer* weg van een door het zon licht hel verlicht trappenhuis. „Wij hebben hier lichtmachines", aldus ar chitect Daily, ,die sterker zijn dan het bes te zonlicht. De samenstelling van dit licht is gelijk aan die van het zonlicht, met dit ver schil, dat ons licht steeds constant is en dat wij van een meer of minder bewolkte hemel niet afhankelijk zijn. Dit licht zult U in alle kamers even sterk zien, doch de lichtbron is zóó aangebracht, dat men deze niet ziet." In de serre, waar wij het eerst aankomen, heeft architect Daily voor de vensters met buitengewoon groote virtuositeit een land schap getooverd. De ramen zijn vervaardigd van glas en chroomnikkel. Op een scherm, achter deze ramen aangebracht, projecteert de periscoop het gedeelte van den tuin, dat men zelf wenscht. Een kleine handbeweging aan een handle is voldoende om het uit zicht te veranderen Links zien wij de heu vel, aan welks voet de villa gelegen is, rechts zien wij het grasveld, dat wij het eerst be traden Hier en daar een hoorn en bo ven alles de helderblauwe hemel en de zon, Het is eenigszins beklemmend voor ons, die voor het eerst dit technische wonder aan schouwen. Doch de wonderen zijn nog niet ten einde. Wij vernemen, dat de villa nog een tweede trappenhuis bezit, dat weer naar grootere diepte leidt. Daar bevinden zich o.a. gym nastieklokaal, eveneens uit chroom en glas vervaardigd, een groote tuin, een zwembad en een golf-links. Ook hier zien wij wederom struikgewas, planten en boomen. Dan bezichtigen wij de woonkamers van de villa. Deze onderscheiden zich in niets van het gangbare type der moderne En- gelsche lanhuizen. Veel lucht en licht. In iedere kamer zien wij aan den wand een groote schakelaar. Een dergelijke schakelaar zagen wij ook reeds bij het binnenkomen in de serre, doch toen hadden wij niet ge waagd naar de beteekenis er van te vragen. Om de schakelaar hevindt zich een ebonie ten plaatje, waarop te lezen staat: „bosch- hei-zee-berg". Onze geleider verklaart ons thans, dat een, druk op één der knoppen voldoende is, om de luchtsoort in de kamer te veranderen. Boschlucht, zeelucht, berg lucht, alles wat men maar wil, kan men hier langs electrischen weg verkrijgen. Achter de muren van de kamers bevindt zich een groot netwerk van buizen, waardoor de toe voer der luchtsoorten geregeld wordt. Door een in de wand onzichtbaar aangebracht rooster stroomt deze de kamers binnen. Vanzelfsprekend geschiedt de verwar ming van dit huis ook langs electrischen weg, terwijl het koken en de reiniging van het huis natuurlijk ook met behulp van electrische apparaten geschieden. Deze woning, gebouwd volgens het project van architect Daily, is wat men noemen kan, een wonderhuïs. Het huis der .toekomst, zooals hij beweert. Het is in één woord een prachig woonhuis, voornaam en st.il en uiterst gezellig. Het ligt drie meter diep in de aarde en wordt beschermd door een dik ke laag van gewapend beton Men hoeft der halve niet bang te zijn voor vochtigheid en hetgeen op het oogenblik niet in de laat ste plaats een denkheeldig gevaar genoemd mag worden men is er veilig voor aanval len vanuit de lucht. Het eenige dat jammer is, is, dat men in de toekomst zoo zal moe ten bouwen om zich veilig te voelen... Rechtbank. Hij wilde naar zijn pleegmoeder in Beverwijk. Onlangs heeft de politie te Beverwijk den 25-jarigen Hongaar A. K. gearresteerd, die zich daar in de woning van zijn pleegmoe der schuil hield. K., die hekend staat als een berucht inter nationaal misdadiger, vluchtte op het dak en bedreigde de politiemannen met een re volver. Hij kon echter toch ingerekend wor den. Gistermorgen stond K. voor de Haarlem- sche rechtbank terecht, omdat hij in Augus tus had ingebroken in Bloemendaal en Haar lem. In I-Iaarleui had hij zich door het ver nielen van een ruitje toegang verschaft tot een villa aan de Midden laan en twee pas poorten, eenige spaarbankboekjes, een post zegelalbum en een jas gestolen. In Bloemen daal nam hij uit een tijdelijk onbewoonde villa een aantal zilveren cn gouden voor werpen weg. De man had ook reeds een aan tal bontmantels klaar gelegd om mee te ne men, doch hij moest vluchten, toen de chauf feur van de bewoonster toevallig eens kwam controléeren. Verdachte legde een volledige bekentenis af. De officier van justitie, Mr. A. R. An- dringa, zeide in zijn requisitoir dat ver dachte reeds eerder hier te lande veroordeeld is en, na zes maanden doorgebracht te heb ben in het.opvoedingsgesticht Avereest, naar Hongarije is uitgeweken. Toch is hij weer teruggekomen, na in België hotel-diefstal len te hebben gepleegd, waarvoor de Belgi sche regeering zijn uitlevering heeft ver- De misdadig er swijk van de Fransche havenstad verdwijnt Marseille October 1936 Nu de havens van Marseille zullen worden vergroot, zal men tegelijkertijd de misdadi gers wijken ten Noorden en ten Zuiden van de oude haven opruimen. Marseille ds na Parijs met meer dan 700.000 inwoners de grootste stad van Frankrijk en tevens de voornaamste ha ven van het land aan de Middelland- sche Zee. Kijkt men van den toren van de Notre Dame de la Garde op stad en. zee neer, dan begrijpt men den trots van den Franschman op deze stad, die graag met Napels vergeleken wordt. Intus- scben verliest men dezen indruk geheel* zoodra men in de straten en sloppen van de oude stad onderduikt. Hier vindt men een labyrinth van huizen, doodloopendestegen en smalle stijgers. Hier huist de armoede, het vuil en de ellende. Hier grijpen epide- mineën met een gevaarlijke snelheid om zich heen, Hier verbergen zich ook tal rijke internationale misdadigers. Noch in Sjanghai noch in Yokobama kan men zich zoo goed schuilhouden als hier. De politie staat zoo goed als machteloos, want de bewoners van het DE MAN MET HET IJZEREN MASKER. Wie was de man met het ijzeren masker, in de Fransche geschiedenis bekend, die tot zoo vele vermoedens aanlei ding gaf? Wie was die ge heimzinnige persoon, wiens gelaat op reis steeds door een zwart, van buiten met fluweel overtrokken ijzeren masker bedekt was, waardoor hij bij het Fransche volk als „De Man met het IJzeren Masker" hekend was? De geschiedenis dringt na veel moeite door in geheimen, die dikwijls den tijdgenoot ver borgen bleven! Zoo leert ons ook de geschiedenis de afkomst van dien man. 't Was het gouden tijdvak van Frankrijk onder den Zon nekoning Lodewijk XIV, een gouden eeuw, die schitterde naar buiten, maar waarhij het land zwaar gedrukt werd dooi de offers, welke tot instand houding van dien glans moes ten opgebracht worden. De ko ning had de bekende Hereeni- gingskamers opgericht, waar door hij volgens rechterlijke uitspraak verschillende gewes ten, welke eenmaal met her togdommen en graafschappen, die op dat oogenblik tot Frank rijk behoorden, vereenigd ge weest waren, weder met Frank rijk mocht vereenigen. Tal van steden in den Elzas werden aldus in vredestijd on der het juk van Frankrijk ge bracht. Zoo viel ook Straats burg in zijn handen, en in 1683 deed Lodewijk XIV met hetzelfde doel een inval in de Spaansche Nederlanden. Op dezelfde wijze als met Duitschland ging Lodewijk ten opzichte van Italië te werk. Hier had hij zijn blik sedert langen tijd in 't geheim gericht op het hertogdom Milaan. Doch hij vreesde bij een aanval den tegenstand, welke de wacht- post, de vesting Cassale in Montferrat, hem bieden zou. Waar hij de macht zijner wa penen niet vertrouwde, maakte de vorst gebruik van omkoo- ping". De gewetenlooze hertog van Mantua, Karei IV, was ge makkelijk voor goud te win nen. Met den secretaris van den hertog graaf Mattioli werd een verdrag gesloten, waardoor Lodewijk zijn plannen in Italië gemakkelijk kon volvoeren. Doch evenmin als bij den grooten zonnekoning bestond er goede trouw bij graaf Mat tioli. Zeer waarschijnlijk heeft deze de geheime verhandelin gen aan Savoye verraden. Toen eindelijk de Fransche troepen onder aanvoering van Catinat over de Alpen gekomen waren, om het Piémonteesche gebied binnen te trekken en Cassale te bezetten, vonden zij de boeren van top tot teen ge wapend, zoodat de Franschen moesten terugtrekken. Ook de bondgenooten van Savoye, Oostenrijk en Spanje, dienden ernstige vertoogen in bij den hertog van Mantua over zijn schandelijk verraad. Lodewijk XIV begreep, wie dit geheim verbond zou verra den hebben. Een dergelijke daad kon door hem niet onge wroken blijven. Onder een of ander voor wendsel liet Lodewijk XIV Mattioli op Fransch grondge bied lokken en vervolgens on verhoeds gevangen nemen. De gevangene werd eerst naar Pignerol, vervolgens naar het eiland Marguerite gebracht. Eindelijk werd hij in de be ruchte staatsgevangenis te Pa rijs? de Bastille, opgesloten. Hier werden de laatste levens dagen van Mattioli doorge bracht. Evenwel trachtte Lodewijk deze verkrachting van 't volks recht geheim te houden. Daar om werd de gevangene bij zijn vervoer steeds met een zwart ijzeren masker bedekt, om hem altoos onherkenbaar te maken. Zoo wisten de tijdgenootcn, en zelfs langen tijd daarna de geschiedschrijvers niet, wat van den persoon te denken, die als zoodanig bij het volk be kend stond. Voltaire hield hem voor een familielid van koningin Anna van Oostenrijk, dus van Lode wijk XIV zelf. Het Fransche volk meende, dat hij zelfs de tweelingbroer des konings was, op wien hij sprekend geleek. Daar Lodewijk vreesde, zei men. dat zijn broeder door die gelij kenis zich gemakkelijk van den troon kon meester maken, zonder dat het hof dit bemerk te, hield hij hem gevangen. Nog tal van andere anecdo- tes zijn over den man met het ijzeren masker verspreid, doch de historie wijst genoemden graaf Mattioli als zoodanig aan. Toen Mattioli gevangen was, had Lodewijk'vrij spel: Cassale werd bezet, de hertog van Man tua ontving 50.000 ducaten in klinkende munt en een rente van 600.000 lires voor zijn toe stemming, en den 30sten Sep tember 1681, trokken de Fran schen onder Catinat Cassale binnen. Een dichtend wonderkind. Na nog kort geleden zich te hebben beziggehouden met het hierboven vermelde muzikaal wonderkind, bewondert Lon den thans ook een dichtend wonderkind. Binnenkort zal in Engeland en Amerika een bun del gedichten: „The Seagulls and other Poems" (De Zee meeuwen en andere gedichten) verschijnen van Caroline Bar clay, een twaalfjarig meisje, dat sedert haar zesde jaar ge dichten schrijft. Haar gedich ten ademen evenveel schoon heid, kracht cn teerheid alsof zij door de kunst van een rijpten geest werden gescha pen, zegt de reclame. Caroline zelf weet niet, hoe zij er toe kwam gedichten te schrijven. Daarbij is zij zoo bedeesd ten opzichte van haar begaafdheid, dat tot vóór weinige weken haar schoolkameraadjes niet eens wisten dat zij dichtte. Zie daar een qualiteit, welke van dit wonderkind eigenlijk een tweevoudig wonderkind maakt Toen zij zes jaar oud was en nog niet schrijven kon, stond zij eens naast haar moeder en zong plechtig een klein kinder lijk vers, zoo veelbelovend van inhoud, dat haar ouders het opschreven, en totdat Caroline zelf schrijven kon bleven zij steeds opteekenen, wat hun kind dichtte. De heer Herbert Longworth, die eenigen tijd on derwijzer is aan de school, die Caroline bezocht, verklaart ten opzichte van den bundel, dat alle gedichten inderdaad het eigen werk zijn van het kind. „Ik ken haar van haar vroeg ste jeugd: niemand heeft haar een onderwerp aangegeven, of een uitdrukking verbeterd' zegt hij. Haar vader is leeraar in de wiskunde te Preston „wis kundige poëzie behoort nog tot de onontdekte zaken en haar moeder is een uitstekende schilderes." havenkwartier hangen als klitten aan elkaar en menig dienaar van de open bare orde heeft hier reeds zijn leven ge laten. Vuil als de geheele omgeving zijn oök de amusementsgelegenheden, kroegen waar slechts brandewijn van den slecht- sten soort geschonken wordt. Typisch voor deze cafe's is het voortdurende gra mofoongekrijsch en het gelal van be- schonkenen. De principes van moderne hygiëne zijn tot hier nog niet doorge drongen. Evenals in de Middeleeuwen wordt in de havenwijk te Marseille ook op het oogenblik no al 't afval op straat gegooid. Cadavers van honden, katten en ratten zijn een vanzelfsprekendheid De stank is voor aan zindelijkheid ge wone mensehen onverdraaglijk en toch wonen hier 150.000 schepsels in licht en luchtlooze holen, die broedplaatsen van alle ziekten zijn. De vreemdeling, die uit nieuwsgierigheid deze wijk zou betreden, kan gevaarlijke avonturen be leven. Nu wil men eindelijk aan de gevaar lijke romantiek van de havenwijk een einde maken. Hoofdzakelijk uit overwe gingen van volksgezondheid, maar ook omdat de politie den misdaad niet meer meester kon worden. Aan het hoofd van de saneeringsactie heeft zich mevrouw Joliot-Curie gesteld, de vrouwelijke arts* die eenigen tijd deel van het kabinet- Blum heeft uitgemaakt. Daar de haven toch uitgebreid wordt, zijn voor het sloo- pen van de oude stad slechts enkele mil- lioenen noodig. Tijd werd het werkelijk! BELANGSTELLING DER FRANSCHE BELGISCHE BEGEERING VOOR PHILIPS-TELEVISIE. Ter bijwoning van Philips Televisie-uit zending waren Dinsdag, Woensdag en Don derdag te Eindhoven de Televisie-commissie der Belgische regeoring, een Fransche re- geerings-delegatie en de hoofden der depar tementen van P.T.T. aanwezig. Op uitnoodiging van het Philips-coneern trad Mariette Serlé op deze dagen voor den televisie-zender. De opnamen hadden in het studio en in de buitenlucht plaats.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1936 | | pagina 7