Spanje in Afrika
Marseille sloopt zijn holen
De villa der toekomst
Internationaal inbreker
voor den rechter
Varia
Een drietal japonnen voor den Herfst
van links naar rechts: een matzijden
japon, een japon van donker fluweel
met garnituur van lichtblauwe georgette
en een sportieve wollen japon van aard-
beikleurige stof met een das van dezelf
de kleur.
zocht. Ook heeft hij hier te lande nog eenige
fietsen gestolen.
Spr. eischte drie jaren gevangenisstraf. De
verdediger Mr. H. van Leyenhorst, wees op
de zeer moeilijke omstandigheden, waarin
verdachte verkeerde. In Hongarije is hij in
een krankzinnigengesticht verpleegd cn daar
na kon hij nergens weer werk krijgen. Han
dende tusschen spoorwegwagens is hij van
Boedapest naar Nice gereisd, waar hij met
bevroren voeten aankwam. Omdat hij graag
naar zijn pleegmoeder in Nederland wilde,
heeft hij de lange reis grootendeels te voet
aanvaard en onder weg eenige fietsen gesto
len. PI. vroeg tenslotte de uiterste clementie.
ZIJN KLEINKIND VAN HET LEVEN
BEROOFD.
De rechtbank te 's Hertogenbosch heeft
gister behandeld de zaak tegen den 63-jari-
gen arbeider B. W. uit Wellerlooi, die op 5
Januari van dit jaar te Wellerlooi zijn
kleinkind, waaraan zijn dochter eenige da
gen tevoren het leven had geschonken, door
verstikking van het leven heeft beroofd.
De behandeling van deze zaak geschiedde
met gesloten deuren.
Na getuigenverhoor nam de officier van
justitie requisitoir. Hij eischte tegen W. een
gevangenisstraf van vijftien jaar. Als verde
diger in deze zaak pleitte mr. L. Baudoin uit
s Hertogenbosch clementie.
De zeldzame eilanden in de
bocht van Guinea.
VAN ZIJN EENMAAL GROOT
KOLONIAAL RIJK HEEFT
SPANJE NOG SLECHTS EN
KELE KOLONIëN OVERGE
HOUDEN. DIE ECHTER IN DE
NAASTE TOEKOMST EEN BE
LANGRIJKE ROL BELOVEN
TE ZULLEN SPELEN
BTJ de plannen, die de Spaansche
nationale beweging zich ten doel
gesteld heeft, behoort ook de in
tensieve ontwikkeling van het kleine
Spaansche bezit, dat Spanje van zijn
eenmalig wereldrijk overgehouden heeft.
Hiertoe behooren: Het tegenover Gibral
tar liggende mandaatgebied in Marokko,
dat ongetwijfeld tal van ontwikkelings
mogelijkheden biedt. Voorts behooren
nog tot het Spaansche koloniale gebied
het dun bevolkte Rio de Oro gebied aan
de kust van West-Afrika Zuidelijk van
Marokko gelegen, alsmede een kleine
eilandengroep in de Golf van Guinea en
tenslotte het 26.000 vierkante kilometer
groote Moeni-gebied an de kust van
Kameroen.
Ofschoon de Spaansche bezittingen
in de bocht van Guinea in totaal slechts
een oppervlakte van ongeveer 30.000
vierkante kilometer beslaan ,moeten de
ze toch tot de rijkste en interessantste
koloniën ter wereld worden, terwijl zij
de meest waardevolle zijn van Spanje's
tegenwoordige koloniën.
Ook het Moeni-gebied, een bijna nog
maagdelijke landstreek, welke tot dus
verre slechts weinig blanken bezocht
is, levert tal van edele en waardevolle
houtsoorten op, waaronder b.v. het okoe
mehout Voorts is Moeni wat je noemen
kunt een land van plantages. De vreem
deling. die hier voet aan land zet, ziet
onmiddellijk, dat hü hier in een typische
kolonie is Overal ontwaart men planta
ges en factoryen. een typische bijzonder
heid. die men op geen ander plekje van
de Afrikaansche kust zal vinden. Wan
neer hij met 'n der platboomvaartuigen
der inboorlingen de Rio Moeni of de Rio
Campo opvaart, dan komt hij na eenige
tijd in het tropische oerwoud, waarvan
de exploitatie de rijkdom van de kolonie
vormt.
In de golf van Guinea liggen eenige
kleine eilanden, die in de naaste toe
komst een belangrijke rol zullen gaan
spelen, op economisch, zoowel als op po
litiek gebied. Het betreft hier het twee
duizend vierkante kilometer groote ei
land fernando Poo, een uit de diepte
der zee oprij~ende vulkanische krater.
Voonts liggen hier nog de eilanden Elo-
bey grande en Klobey chico, Corrisco en
Annoben. Het belangr:rkste van deze
eilanden is Fernando Poo, dat eenige
tientallen jaren geleden een voorname
plaats innam in de cacaoproductie en
dat heden ten dage nog groote kwanta
oplevert.
Het eiland wordt hoofdzakelijk door
Negers bewoond. SlecMs weinige Euro
peanen vermogen op de lange duur het
klimaat van bet eiland te verdragen.
Het grootste deel der werkkrachten is
echter geïmporteerd, daar de inboorlin
gen van Fernando Poo niet voor wer
ken geschikt zijn. Men heeft derhalve
Negers uit Liberia, die bekend zijn van
wege hun werklust, naar het eiland
laten komen.
De inboorlingen-Negers, die zich
Boebi's noemen, behooren tot de groo
te familie derBantoe-Negers, waarvan
de bekendste tak wellicht de kaffers
zijn. Deze Boebi's werken niet veel.
Daarentegen eten zij meer. terwijl zii
de rest van de dag doorbrengen met
rooken dansen en het drinken van
palmwijn.
De hoofdstad van het eiland is Santa
Isabel, een aardig plaatsje met moder
ne gebouwen en parken. Doch op eeni
ge honderden meters afstand van de
moderne gehouwen begint het oerwoud
weer. Daar leven de Boebi's een bestaan
dat in niets afwijkt van dat van hun
ouders en vooronders en waarin zij
zich niets aantrekken van de moderne
wereld toestand en. Wanneer een Boebi
naar de stad gaat. moet hij zich eers'
kleed en. want het is verboden om zie1,
ongekleed in de staten van de hoofd
stad te vertoon en. Te Fanta Tsahel •'iet
men derhalve Negers, die gekleed zijn
in de zeldzaamste kleedingsfukken, zoo
als gekleede jas, uniformen en hooge
hoeden.
De koning der Boebi's draagt als tee-
ken van zijn waardigheid een hoed met
een gouden rand. Hij ontvangt gaarne
buitenlanders in audiëntie, daar deze
bezoekers doorgaans vrij royaal met
fooien plegen te zijn.
Wat Fernando Poo betrfet dit eiland
is voorbestemd om binnenkort een be
langrijke plaats op internationaal ge
bied in te nemen. De Elobey eilanden
zijn eveneens in economisch opzicht be
langrijk te noemen, terwijl het eiland
Gorisco door zijn gunstig klimaat het
herstellingsoord van de Afrikaansche
kust is. Tal van kolonisten trekken ieder
jaar een paar maanden naar dit eiland
teneinde weer oen nieuwe dosis ge
zondheid. die zij in het oerwoud door de
koortsen zijn kwijt geraakt, op te doen.
Alles electrisch
De plannen van den Londen-
schen architect A. Daily zijn op
het oogenblik het gesprek van
den dag in Engeland. Daily
noemt zijn bouwwerk zelf: „De
villa der toekomst'. Hij is van
oordeel, dat men in eenige ja
ren niet alleen in Engeland, doch
ook in de overige landen, geheel
volgens zijn ontwerp zal bouwen.
OFSCHOON dit vooruitzicht voorloo-
pig nog wel een wensch van archi
tect Daily zal blijven, hebben wij
toch gemeend een bezoek aan zijn
„villa" te moeten afleggen, aldus een bijzon
dere correspondent.
De villa is gelegen in een tuin. Hierbij
dient opgemerkt te worden, dat dit geen tuin
is, in de beteekenis, zooals wij die kennen.
Een laag steenen muurtje en een omheining,
die nauwelijks zichtbaar is. Wij zien een
groot grasveld vooi ons Jiggen, hier en daar
wat struikgewas, af en toe een bloemperk en
dan niets meer, Van een villa geen spoor te
ontdekken. Op onze vraag, waar de villa nu
eigenlijk is, krijgen wij ten antwoord: „Hier
onder het grasveld, drie meter onder den
grond."
Langzaam gewennen wij er aan de dingen
te bezien met de oogen van een bezoeker
uit het jaar 1940. Inderdaad, de grasbodeni
ziet er eenigszins ongewoon uit. Erg nieuw.
Hier en daar steekt iets uit den grond.
Dunne buizen. Wij worden ingelicht. Het
zijn naar alle kanten draaibare periscopen,
de oogen der villa en die van de bewoners!
Wij zoeken nu de ingang van de villa.
Eindelijk vinden wij deze, verborgen tus
schen een paar boomen, verscholen tusschen
het dichte groen.
Langs een trap van ijzerbeton dalen wij
naar de villa af. Ook do wanden aan weers
zijden van do trap zijn van gewapend be
ton vervaardigd. Hier en daar bevinden zich
dikke stalen deuren, die zich geluidloos door
midel van 'n foto-electrische cel openen en
zich wederom sluiten.
Wat ons het meest verwonderd is, dat 't
in deze onderaardsche gang zoo licht is. Dit
lijkt niet in het minst op een keldergang;
het heeft meer* weg van een door het zon
licht hel verlicht trappenhuis.
„Wij hebben hier lichtmachines", aldus ar
chitect Daily, ,die sterker zijn dan het bes
te zonlicht. De samenstelling van dit licht is
gelijk aan die van het zonlicht, met dit ver
schil, dat ons licht steeds constant is en dat
wij van een meer of minder bewolkte hemel
niet afhankelijk zijn. Dit licht zult U in alle
kamers even sterk zien, doch de lichtbron is
zóó aangebracht, dat men deze niet ziet."
In de serre, waar wij het eerst aankomen,
heeft architect Daily voor de vensters met
buitengewoon groote virtuositeit een land
schap getooverd. De ramen zijn vervaardigd
van glas en chroomnikkel. Op een scherm,
achter deze ramen aangebracht, projecteert
de periscoop het gedeelte van den tuin, dat
men zelf wenscht. Een kleine handbeweging
aan een handle is voldoende om het uit
zicht te veranderen Links zien wij de heu
vel, aan welks voet de villa gelegen is, rechts
zien wij het grasveld, dat wij het eerst be
traden Hier en daar een hoorn en bo
ven alles de helderblauwe hemel en de zon,
Het is eenigszins beklemmend voor ons, die
voor het eerst dit technische wonder aan
schouwen.
Doch de wonderen zijn nog niet ten einde.
Wij vernemen, dat de villa nog een tweede
trappenhuis bezit, dat weer naar grootere
diepte leidt. Daar bevinden zich o.a. gym
nastieklokaal, eveneens uit chroom en glas
vervaardigd, een groote tuin, een zwembad
en een golf-links. Ook hier zien wij wederom
struikgewas, planten en boomen.
Dan bezichtigen wij de woonkamers van
de villa. Deze onderscheiden zich in niets
van het gangbare type der moderne En-
gelsche lanhuizen. Veel lucht en licht. In
iedere kamer zien wij aan den wand een
groote schakelaar. Een dergelijke schakelaar
zagen wij ook reeds bij het binnenkomen in
de serre, doch toen hadden wij niet ge
waagd naar de beteekenis er van te vragen.
Om de schakelaar hevindt zich een ebonie
ten plaatje, waarop te lezen staat: „bosch-
hei-zee-berg". Onze geleider verklaart ons
thans, dat een, druk op één der knoppen
voldoende is, om de luchtsoort in de kamer
te veranderen. Boschlucht, zeelucht, berg
lucht, alles wat men maar wil, kan men hier
langs electrischen weg verkrijgen. Achter de
muren van de kamers bevindt zich een
groot netwerk van buizen, waardoor de toe
voer der luchtsoorten geregeld wordt. Door
een in de wand onzichtbaar aangebracht
rooster stroomt deze de kamers binnen.
Vanzelfsprekend geschiedt de verwar
ming van dit huis ook langs electrischen
weg, terwijl het koken en de reiniging van
het huis natuurlijk ook met behulp van
electrische apparaten geschieden.
Deze woning, gebouwd volgens het project
van architect Daily, is wat men noemen
kan, een wonderhuïs. Het huis der .toekomst,
zooals hij beweert. Het is in één woord een
prachig woonhuis, voornaam en st.il en
uiterst gezellig. Het ligt drie meter diep in
de aarde en wordt beschermd door een dik
ke laag van gewapend beton Men hoeft der
halve niet bang te zijn voor vochtigheid en
hetgeen op het oogenblik niet in de laat
ste plaats een denkheeldig gevaar genoemd
mag worden men is er veilig voor aanval
len vanuit de lucht. Het eenige dat jammer
is, is, dat men in de toekomst zoo zal moe
ten bouwen om zich veilig te voelen...
Rechtbank.
Hij wilde naar zijn pleegmoeder
in Beverwijk.
Onlangs heeft de politie te Beverwijk den
25-jarigen Hongaar A. K. gearresteerd, die
zich daar in de woning van zijn pleegmoe
der schuil hield.
K., die hekend staat als een berucht inter
nationaal misdadiger, vluchtte op het dak
en bedreigde de politiemannen met een re
volver. Hij kon echter toch ingerekend wor
den.
Gistermorgen stond K. voor de Haarlem-
sche rechtbank terecht, omdat hij in Augus
tus had ingebroken in Bloemendaal en Haar
lem. In I-Iaarleui had hij zich door het ver
nielen van een ruitje toegang verschaft tot
een villa aan de Midden laan en twee pas
poorten, eenige spaarbankboekjes, een post
zegelalbum en een jas gestolen. In Bloemen
daal nam hij uit een tijdelijk onbewoonde
villa een aantal zilveren cn gouden voor
werpen weg. De man had ook reeds een aan
tal bontmantels klaar gelegd om mee te ne
men, doch hij moest vluchten, toen de chauf
feur van de bewoonster toevallig eens kwam
controléeren.
Verdachte legde een volledige bekentenis
af. De officier van justitie, Mr. A. R. An-
dringa, zeide in zijn requisitoir dat ver
dachte reeds eerder hier te lande veroordeeld
is en, na zes maanden doorgebracht te heb
ben in het.opvoedingsgesticht Avereest, naar
Hongarije is uitgeweken. Toch is hij weer
teruggekomen, na in België hotel-diefstal
len te hebben gepleegd, waarvoor de Belgi
sche regeering zijn uitlevering heeft ver-
De misdadig er swijk van de
Fransche havenstad verdwijnt
Marseille October 1936
Nu de havens van Marseille
zullen worden vergroot, zal
men tegelijkertijd de misdadi
gers wijken ten Noorden en
ten Zuiden van de oude haven
opruimen.
Marseille ds na Parijs met meer dan
700.000 inwoners de grootste stad van
Frankrijk en tevens de voornaamste ha
ven van het land aan de Middelland-
sche Zee. Kijkt men van den toren van
de Notre Dame de la Garde op stad en.
zee neer, dan begrijpt men den trots van
den Franschman op deze stad, die graag
met Napels vergeleken wordt. Intus-
scben verliest men dezen indruk geheel*
zoodra men in de straten en sloppen
van de oude stad onderduikt.
Hier vindt men een labyrinth van
huizen, doodloopendestegen en smalle
stijgers. Hier huist de armoede, het
vuil en de ellende. Hier grijpen epide-
mineën met een gevaarlijke snelheid om
zich heen, Hier verbergen zich ook tal
rijke internationale misdadigers.
Noch in Sjanghai noch in Yokobama
kan men zich zoo goed schuilhouden als
hier. De politie staat zoo goed als
machteloos, want de bewoners van het
DE MAN MET HET IJZEREN
MASKER.
Wie was de man met het
ijzeren masker, in de Fransche
geschiedenis bekend, die tot
zoo vele vermoedens aanlei
ding gaf? Wie was die ge
heimzinnige persoon, wiens
gelaat op reis steeds door een
zwart, van buiten met fluweel
overtrokken ijzeren masker
bedekt was, waardoor hij bij
het Fransche volk als „De
Man met het IJzeren Masker"
hekend was?
De geschiedenis dringt na
veel moeite door in geheimen,
die dikwijls den tijdgenoot ver
borgen bleven! Zoo leert ons
ook de geschiedenis de afkomst
van dien man.
't Was het gouden tijdvak
van Frankrijk onder den Zon
nekoning Lodewijk XIV, een
gouden eeuw, die schitterde
naar buiten, maar waarhij het
land zwaar gedrukt werd dooi
de offers, welke tot instand
houding van dien glans moes
ten opgebracht worden. De ko
ning had de bekende Hereeni-
gingskamers opgericht, waar
door hij volgens rechterlijke
uitspraak verschillende gewes
ten, welke eenmaal met her
togdommen en graafschappen,
die op dat oogenblik tot Frank
rijk behoorden, vereenigd ge
weest waren, weder met Frank
rijk mocht vereenigen.
Tal van steden in den Elzas
werden aldus in vredestijd on
der het juk van Frankrijk ge
bracht. Zoo viel ook Straats
burg in zijn handen, en in
1683 deed Lodewijk XIV met
hetzelfde doel een inval in de
Spaansche Nederlanden.
Op dezelfde wijze als met
Duitschland ging Lodewijk ten
opzichte van Italië te werk.
Hier had hij zijn blik sedert
langen tijd in 't geheim gericht
op het hertogdom Milaan. Doch
hij vreesde bij een aanval den
tegenstand, welke de wacht-
post, de vesting Cassale in
Montferrat, hem bieden zou.
Waar hij de macht zijner wa
penen niet vertrouwde, maakte
de vorst gebruik van omkoo-
ping". De gewetenlooze hertog
van Mantua, Karei IV, was ge
makkelijk voor goud te win
nen. Met den secretaris van
den hertog graaf Mattioli werd
een verdrag gesloten, waardoor
Lodewijk zijn plannen in Italië
gemakkelijk kon volvoeren.
Doch evenmin als bij den
grooten zonnekoning bestond
er goede trouw bij graaf Mat
tioli. Zeer waarschijnlijk heeft
deze de geheime verhandelin
gen aan Savoye verraden.
Toen eindelijk de Fransche
troepen onder aanvoering van
Catinat over de Alpen gekomen
waren, om het Piémonteesche
gebied binnen te trekken en
Cassale te bezetten, vonden zij
de boeren van top tot teen ge
wapend, zoodat de Franschen
moesten terugtrekken. Ook de
bondgenooten van Savoye,
Oostenrijk en Spanje, dienden
ernstige vertoogen in bij den
hertog van Mantua over zijn
schandelijk verraad.
Lodewijk XIV begreep, wie
dit geheim verbond zou verra
den hebben. Een dergelijke
daad kon door hem niet onge
wroken blijven.
Onder een of ander voor
wendsel liet Lodewijk XIV
Mattioli op Fransch grondge
bied lokken en vervolgens on
verhoeds gevangen nemen. De
gevangene werd eerst naar
Pignerol, vervolgens naar het
eiland Marguerite gebracht.
Eindelijk werd hij in de be
ruchte staatsgevangenis te Pa
rijs? de Bastille, opgesloten.
Hier werden de laatste levens
dagen van Mattioli doorge
bracht.
Evenwel trachtte Lodewijk
deze verkrachting van 't volks
recht geheim te houden. Daar
om werd de gevangene bij zijn
vervoer steeds met een zwart
ijzeren masker bedekt, om
hem altoos onherkenbaar te
maken.
Zoo wisten de tijdgenootcn,
en zelfs langen tijd daarna de
geschiedschrijvers niet, wat
van den persoon te denken, die
als zoodanig bij het volk be
kend stond.
Voltaire hield hem voor een
familielid van koningin Anna
van Oostenrijk, dus van Lode
wijk XIV zelf. Het Fransche
volk meende, dat hij zelfs de
tweelingbroer des konings was,
op wien hij sprekend geleek.
Daar Lodewijk vreesde, zei men.
dat zijn broeder door die gelij
kenis zich gemakkelijk van den
troon kon meester maken,
zonder dat het hof dit bemerk
te, hield hij hem gevangen.
Nog tal van andere anecdo-
tes zijn over den man met het
ijzeren masker verspreid, doch
de historie wijst genoemden
graaf Mattioli als zoodanig
aan.
Toen Mattioli gevangen was,
had Lodewijk'vrij spel: Cassale
werd bezet, de hertog van Man
tua ontving 50.000 ducaten in
klinkende munt en een rente
van 600.000 lires voor zijn toe
stemming, en den 30sten Sep
tember 1681, trokken de Fran
schen onder Catinat Cassale
binnen.
Een dichtend wonderkind.
Na nog kort geleden zich te
hebben beziggehouden met het
hierboven vermelde muzikaal
wonderkind, bewondert Lon
den thans ook een dichtend
wonderkind. Binnenkort zal in
Engeland en Amerika een bun
del gedichten: „The Seagulls
and other Poems" (De Zee
meeuwen en andere gedichten)
verschijnen van Caroline Bar
clay, een twaalfjarig meisje,
dat sedert haar zesde jaar ge
dichten schrijft. Haar gedich
ten ademen evenveel schoon
heid, kracht cn teerheid alsof
zij door de kunst van een
rijpten geest werden gescha
pen, zegt de reclame. Caroline
zelf weet niet, hoe zij er toe
kwam gedichten te schrijven.
Daarbij is zij zoo bedeesd ten
opzichte van haar begaafdheid,
dat tot vóór weinige weken
haar schoolkameraadjes niet
eens wisten dat zij dichtte. Zie
daar een qualiteit, welke van
dit wonderkind eigenlijk een
tweevoudig wonderkind maakt
Toen zij zes jaar oud was en
nog niet schrijven kon, stond
zij eens naast haar moeder en
zong plechtig een klein kinder
lijk vers, zoo veelbelovend van
inhoud, dat haar ouders het
opschreven, en totdat Caroline
zelf schrijven kon bleven zij
steeds opteekenen, wat hun
kind dichtte. De heer Herbert
Longworth, die eenigen tijd on
derwijzer is aan de school, die
Caroline bezocht, verklaart ten
opzichte van den bundel, dat
alle gedichten inderdaad het
eigen werk zijn van het kind.
„Ik ken haar van haar vroeg
ste jeugd: niemand heeft haar
een onderwerp aangegeven, of
een uitdrukking verbeterd'
zegt hij.
Haar vader is leeraar in de
wiskunde te Preston „wis
kundige poëzie behoort nog tot
de onontdekte zaken en haar
moeder is een uitstekende
schilderes."
havenkwartier hangen als klitten aan
elkaar en menig dienaar van de open
bare orde heeft hier reeds zijn leven ge
laten.
Vuil als de geheele omgeving zijn oök
de amusementsgelegenheden, kroegen
waar slechts brandewijn van den slecht-
sten soort geschonken wordt. Typisch
voor deze cafe's is het voortdurende gra
mofoongekrijsch en het gelal van be-
schonkenen. De principes van moderne
hygiëne zijn tot hier nog niet doorge
drongen. Evenals in de Middeleeuwen
wordt in de havenwijk te Marseille ook
op het oogenblik no al 't afval op straat
gegooid. Cadavers van honden, katten
en ratten zijn een vanzelfsprekendheid
De stank is voor aan zindelijkheid ge
wone mensehen onverdraaglijk en toch
wonen hier 150.000 schepsels in licht
en luchtlooze holen, die broedplaatsen
van alle ziekten zijn. De vreemdeling,
die uit nieuwsgierigheid deze wijk zou
betreden, kan gevaarlijke avonturen be
leven.
Nu wil men eindelijk aan de gevaar
lijke romantiek van de havenwijk een
einde maken. Hoofdzakelijk uit overwe
gingen van volksgezondheid, maar ook
omdat de politie den misdaad niet meer
meester kon worden. Aan het hoofd van
de saneeringsactie heeft zich mevrouw
Joliot-Curie gesteld, de vrouwelijke arts*
die eenigen tijd deel van het kabinet-
Blum heeft uitgemaakt. Daar de haven
toch uitgebreid wordt, zijn voor het sloo-
pen van de oude stad slechts enkele mil-
lioenen noodig. Tijd werd het werkelijk!
BELANGSTELLING DER FRANSCHE
BELGISCHE BEGEERING VOOR
PHILIPS-TELEVISIE.
Ter bijwoning van Philips Televisie-uit
zending waren Dinsdag, Woensdag en Don
derdag te Eindhoven de Televisie-commissie
der Belgische regeoring, een Fransche re-
geerings-delegatie en de hoofden der depar
tementen van P.T.T. aanwezig.
Op uitnoodiging van het Philips-coneern
trad Mariette Serlé op deze dagen voor den
televisie-zender. De opnamen hadden in het
studio en in de buitenlucht plaats.