Ctrooper
OMGEVINGNIEUWS
Arrondissements rechtbank
te Alkmaar
Aangeieekende brief
Feuilleton
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting van Maandag 12 October.
Alkmaar.
DIE TWEE MAANDEN LAGEN HEM TE
ZWAAR OP DEN MAAG.
De stofzuiger-reiziger Nick. A. uit Alk
maar had te diep in 't glaasje gekeken en
toen zoo dom geweest achter het stuur
plaats te nemen. In Den Helder werd hij
door den agent Nijhof op verschillende
strafbare feiten betrapt, waarvoor de kan
tonrechter hem in de eerste plaats met
diverse straffen opknapte. Maar het ergste
was nog, dat hij ook niet gestopt had op
hevel van den agent en te dier zake frischte
de Politierechter hem nog op met 2 maan
den brommen. Toen vond de veelgeplaagde
Nick, dat het nu welletjes was en hij kwam
tegen dit vonnis in verzet, zulks met het
resultaat, dat deze zaak opnieuw werd be
studeerd en met het droevig gevolg, dat het
hij verstek gewezen vonnis werd bekrachtigd
Schcllinkhout.
DOUWE KOOS NIF.T DE JUISTE
METHODE.
De landbouwer Douwe K. te Schellink
hout heeft veel overlast van zwemmers, die
zich in de nabijgelegen zee vermaken en
dan zijn land gebruiken als kleedkamer, tot
schade van groenland en hooioppers.
Ook op 21 Juli bevond zich een jeugdig
paartje weer tot dit doel in Douwe's land
en de boer die vermeende dat zijn land was
bestemd voor pension voor vee, niet voor
naaktloopers, werd tureluurs, greep een
hooivork en bedreigde daarmede de jonge
lieden. Den jongelui sloeg de schrik om 't
hart en met achterlating van een groot deel
hunner garderobe, namen zij de beenen. Zij
deden echter aangifte wegens bedreiging en
boer K. stond heden voor dit niet uit te
poetsen misdrijf terecht. De man zag er hee-
lemanl niet uit als een moordenaar met een
hooivork in spé en had het ook niet zoo
kwaad gemeend. Gelukkig waren de heeren
bereid, aan te nemen dat Douwe wel wat
geirriteerd was door de ondervonden schade
en overlast van die vrijpostige zwemliefheb-
bers en werd hem slechts 15 gulden boete
of 10 dagen opgelegd. Hij zal echter heel
wijs doen in 't vervolg naar den veldwach
ter te loopen en de hooivork met rust te
laten!
Me d e mb 1 i k.
T IS TE HOPEN, DAT HET NU BETER
BUTTERT.
Zekere mej. Anna van G. had de vrouw
en moeder functie geaccepteerd bij den
weduwnaar met 5 kinderen B. Spit. doch
hoewel hierna de ooievaar nog weer drie
kleuters door den schoorsteen deponeerde,
scheen het huwelijk toch niet gelukkig,
zóoals heden bleek uit de verschijning van
den man als getuige tegen z'n tweede
vrouw, die met een allerliefst meisje van 'n
jaar of 3, 4. op de verdachtenhank compa
roerde, naar aanleiding van het feit, dat zij
haar man onder een huiselijken twist in
zijn arm gebeten had. Een dergelijk proces
is wel treurig, doch de politierechter was
hier echt in zijn element en hij wist de on
verstandige echtelieden te overtuigen, dat
niet de rechter, maar de burgemeester of
geestelijke tusschenbeide moest komen.
Waar toen de man van verdere strafactie
afzag, rerpiireerde de Officier vrijspraak,
met volle instemming van den Politierech
ter.
Den Helder.
MAARTEN VERSIERDE HET OOK
NIET MOOI.
De niet verschenen heer Maarten P. uit
Den Helder had zijn mede-jutter Cornelis
Delfos op 1G Juni een zoodanige slag in z'n
hals toegebracht, dat Delfos een door hem
gedragen vuilnisbak door den schok op z'n
teenen liet vallen. Deze dubhele liefkoozing
accepteerde Delfos niet en hij had heden
de satisfactie, dat Maarten bij verstek werd
veroordeeld tot 25 pop boete of 15 dagen.
Reken maar dat hij in verzet komt en
we een reprise van deze tragedie krijgen!
30.
„Nee, beste kind", bromde de inspecteur
„maar als je eens bedacht, hoeveel je niet
weet, zou je hoofdpijn krijgen. Er zijn in
Londen minstens twee goed georganiseer
de gangs voortdurend op het oorlogspad.
Larry is de baas van de eene de bende
die in Aldgate, Houndsditch en de Mino-
diers werkt. Verbaast je dat?"
Alkmaar.
DE KNUPPEL STAAT ACHTER DE DEUR
OP WACHT.
Een burger uit Viotoriestad, met name Mei
H., had kans gezien om een buurvrouw,
voor wie hij een boodschap deed, 'n flapje
van 10 afhandig te maken. Voor deze even
roekelooze als minderwaardige daad, kwam
de jonge man en vader op de zondaarbank
te zitten, doch werd besloten een reclassee-
ringsrapport af te wachten. Maandag werd
dit zaakje nu verder uitgeknobbeld, maar
hoewel het rapport niet bepaald gunstig
was en de Officier reeds 2 maanden in de
petoet had voorgesteld, bleek de politierech
ter tot barmhartigheid geneigd en veroor
deelde" Mei, die tot alle concessies bereid
scheen, tot 4 maanden, maar voorw. met 3
proefjaren. Het zal nu voor den delinquent
zaak zijn, de goede verwachting van den
Politierechter niet te beschamen. De knup
pel houdt de wacht!
Den Helder.
DE JUFFROUW HAD KLEEFPOEIER
AAN HAAR VINGERS.
Mej. Johanna, de werkster van dokter v.
Meerden, mag bij de burg. stand van Den
Helder met het etiket „goed" zijn versierd,
maar wat deze dame op 4 Juli uitspookte,
mag gerust als „slecht" worden bestempeld.
Zij wist zich namelijk meester te maken
van 1 gulden uit het vervalpotje, dat de
dienstbode, mej. Jansen, in de keuken had
gezet.. Deze lange vingersport van de werk
ster werd echter weldra ontdekt en al moge
onrechtvaardig verkregen goed niet gedijen,
de politierechter wist er wel raad op en
veroordeelde de niet verschenen juffrouw
tot 20 gulden of 10 dagen. Voor het Rijk
heeft die gegapte gulden dus een goede
rente gedragen.
N. N i e d o r p.
EEN GEPENSTONNEERDE BADMEESTER
MET EEN LOSSE TONG.
Het is wel jammer, dat in ons chicaneus
landje door de scrupule wet ons rechterlijk
apparaat wordt gedwongen tusschen beide
te treden in de grootste onbenulligheden.
Zoo verscheen dan heden de 58-jarige heer
Joh. T., Rijkspensioentrekker en hadmeester,
te Nieuwe Niedorp voor de heeren.
De stevige grijze krullebol schijnt zeer
gehinderd te worden door de ondeugende
spruiten van zijn buren, die zijn kippen in
de sloot jagen, de eenden en ganzen met
steenen gooien en zijn geiten plagen. In
rechtmatigen toorn ontstoken, had de bad-
haas de familie Boer in 't algemeen „tuig"
genoemd en aangifte bleef natuurlijk niet
uit. De man stond heden terecht en hij
werd veroordeeld tot f7 boete of 5 dagen
wegens heleediging en hem tevens den
raad gegeven, in 't vervolg zijn tong met
rust te laten, doch den veldwachter aan 't
werk te zetten, indien zijn vee door buur-,
man's kinderen werd getreiterd.
Den Helder.
IN DAT GEZIN WAS HET OOK WEER
FOUT.
Een doofstomme man, Jozeph L. uit Den
Helder, die het met zijn jonge vrouw niet
kon vinden en toen deze ongelukkige vrouw
bij haar vader, den 48-jarigen koopman
Klaas de L. in was getrokken, zich op
schoonpapa wreekte, hem op de buik rof
felde en zijn pas gestreken overhemd ver
nielde, kwam met den rechter in aanraking
doordat vader Klaas zijn troost bij de politie
zocht. De vechtlustige gebrekkige schoon
zoon werd bij verstek tot f20 boete of 10
dagen veroordeeld.
Den Hel der.
DE SCHOENMAKER BLEEF NIET
BIJ ZIJN LEEST.
De volgeling van St. Crispinus, Wilh. v.
d. B. had op zich genomen voor den win
kelier Jan Meijer 14 kistjes sigaren uit te
scharrelen. Hij bracht echter in Oct. 1932 7-
kistjes als onverkocht terug, maar ver
zuimde het verkochte kwantum te verant
woorden. Afbetaling had niet plaats en
thans na 4 jaar, verscheen Wilhelm op de
zondaarscanapé, verdacht ter zake verduis
tering van f 43. Hii scheen nu ernstige
plannen te hebben zijn schuld af te doen
3 piek had hij al bijeen, dus dat won al
wat! Tegen den reeds veroordeelden ama
teur-sigarenkoopman vorderde het O. M. 2
maanden, doch met behulp van den verde
diger, mr. Schuurman, gelukte het den po
litierechter te bewegen, een voorw. straf
van 1 maand met 2 proefjaren op te leg
gen.
„Het lijkt vreemd", gaf Barbara toe. „Hoe
oud is hij?"
„Vijfentwintig. Hij is een bewonderaar van
bobbed haar, gelooft in vitaminen en leest
Michael Arlen. Voor verdere inlichtingen
zie 'Home Chat'. Geloof me, Barbara, je
hebt een verkeerden dunk van Larry. Hij
is geen saletjonker. Er was eens een meis
je het kwam uit, dat ze een lokvogel
was van de Shadwell en Stepney bende.
We hadden 't nogal druk, toen hij 't in
de gaten had".
„Maar hij ziet er veel te beschaafd uit
om zich met Aldgate's straatroovers op te
houden."
„Hij is de leider. Kommandeert zijn man
netjes. Dat soort karweitjes knapt hij zel
den zelf op. Maar hij is een duivel voor
ieder, die in zijn territoir stroopt."
„Stroopt?" vroeg Barbara.
Keating stak een tweede sigaret op.
„Deze gangs loopen ieder een afzonder
lijk territoir af", legde hij uit. „Elke gang
houdt zich aan zijn eigen jachtgrond, en
als nou bijvoorbeeld de Shadwell-gang in
het Aldgate-territoir werkt, dus op den
jachtgrond van Larry, noemen ze dat
stroopen".
Ze reden juist door den tunnel van Rei-
gate, en toen ze die achter zich hadden,
moesten ze nog een eindje den Brighton-
schen weg op, vóór Barbara haar wagen
tje netjes dor de poort van „Marske Hou
se" liet zwenken, de oprijlaan in.
Voor Jan's deur stond de Rover stil.
Keating stapte 't eerst uit, strekte zijn
beenen en belde aan.
,.Dpn laatsten keer, dat ik in Reigate
Oude Niedorp.
BLOEDIG SLOT VAN EEN KERMIS OF
BIERBAL.
Bij gelegenheid van de Schager kermis,
waarbij vrijwel alle stammen van naburige
gewesten en dessa's vertegenwoordigd ple
gen te zijn, ontstond er in 't café van Pieter
Baars, waar bal was, volgens het oordeel
van de Pol.rechter, een bierbal, ruzie tus
schen de 26-jarige landarbeider C. P. van
de stam Oude Niedorp en Pieter Middel
koop, behoorende onder het gewest Nieuwe
Niedorp. Dit gevecht ontstaan uit 't feit, dat
de een de ander z'n bier opdronk, eindigde
met een slag op het hoofd van Middelkoop,
toegebracht met een bierflesch. Dat 't hoofd
van Middelkoop, hoe hard dit ook moge
zijn, hier niet tegen bestand was, laat zich
denken. Dr. Nanninga kan hiervan meer
vertellen. Eisch voor dit kannibalengevecht
2 maanden gevangenisstraf. Uitspraak 1
maand.
Wieringen.
EEN NACHTELIJK DRAMA!
In den nacht van 7 op 8 Juli waren de
jachtopzieners tevens buitengewoon gem.-
veldwachters Cornelis Krom en Johannes
v. d. Sluijs op surveillance om eventueele
stroopers op te sporen. Zij hadden al
spoedig succes, want op 'n brutale manier
zagen zij den 32-jarige garagehouder J. B.
uit Middenmeer bezig aan 't z.g. lichtbak
ken, waarvoor de koplampen van diens
auto dienst deden, terwijl zij vanuit de auto
geweerschoten hoorden knallen.
Toen zij nu den wagen aan wilde houden,
werd er vol gas gegeven en moest v. d.
Sluijs fluks op zij springen, teneinde aan
een groot gevaar te ontsnappen. Een kogel
afgeschoten om de banden van de ontvluch
tende wagen stuk te schieten, miste zijn
LANGEND1JK
BROEK OP LANGENDIJK.
Bestuursvergadering L.G.C.
Maandagmiddag kwam het bestuur der
L.G.C. in vergadering bijeen in het betaal-
kantoor, onder presidium van burgemees
ter P. Slot.
Uit het verslag van het kantoor bleek,
dat over de maand Juli was geveild voor
een bedrag van f16613017 en over de
maand Augustus f79.686.76. waarvan resp.
voor Broek op Langendijk f20431.58 er.
f 7557.52, Koedijk f 15737.19 en f 6788.05, St.
Pancras f42753.96 en f20533.86; St. Pancras
L.T.B. f 14138.73 en f 10116 90: Zuidschar
wou de f 8088.06 en f 2819 64: Zuidscharwou-
de L.T.B. f 2809.80 en f 794.50; Heerhugo
waard f 6413.42 en f 2602.66: Heerhugo-
waard L.T.B f 17742.57 en f 9716 88; Hens
broek f 9375.11 en f 6139.75: Ursem f 845.58;
en f 204.19; Schermerhorn f 4806.89 en
f 2854.24; Schermeer f 5917.23 en f 2707.06;
De Rijp L.T.B. f 7407.85 en f 2885.32; De
Rijp en Omstreken f 5858.48 en f 146 67;
Oterleek f S19.55 en f 541.62; Diversen
f 2541.25 en f 1712.85.
De omzet heeft tot 1 Augustus 1936 be
dragen f 784.445.40 teeon f 680.324.28 over
hetzelfde tiidvak in 1935.
Aangaande uitbetaling zieke aardappelen
werd meegedeeld dat vrij zeker een regeling
zal worden getroffen en wel dat 5 pet. wordt
vergoed van hetgeen minder is uitgekuild
dan ingekuild, terwijl van het overgescho
ten gedeelte 50 pet. wordt vergoed voor zie
ken.
De exploitatie-rekening sloot op 15 Sept. jl
met een saldo van f 2611.09.
Van den regeeringsromm'ssaris was een
schrijven ingekomen, dat de bezwaren op
heffing vroege aardappelen zullen worden
overwogen om te komen tot heffing bij den
bron. alhoewel dit ook moeilijkheden met
rioh zal medebrengen.
Voor de andijvie werd vergunning verleend
te veilen op monster, onder de gestelde
voorwaarden. Onderzocht zal worden of er
aanleiding bestaat om den vergoedingsprijs
van 25 cent te brengen op 50 cent even zoo
als de onhrmdprijs.
Van 21 September31 December 1936 zui
den de volgende veranderingen plaats heb
ben;
Ophoudprijs en vergoeding voor Deensche
witte kool f 0.80 per 100 K.G., witte kool
fO.80 en Chineesche kool f0.50.
De heer H. Glas bepleit een hoogere mi
nimumprijs voor de winterkool in Februari
was", zei hij, „scharrelde ik de crème van
de onderwereld bijeen".
Op dat oogenblik werd de deur geopend
door een moederlijk uitziend dametje met
wit haar en een vriendelijk gezichtje.
„En nou zou ik hetzelfde kunnen zeg
gen", vervolgde hij, en stond verbaasd te
kijken.
Goeden avond, Kate Alice. Jan thuis?"
XIII
Het vrouwtje was even verbaasd als
Keating. Niettemin hield zij zich goed en
liet hem beleefd binnen.
„Wilt u hier even wachten alstublieft?"
verzocht zij, en liet hen binnen in eqn
groote zonnige kamer.
„Wie kan ik aandienen?"
„Kom kom, juf, niet zoo deftig", grin
nikte Keating. „Ik heb haast".
De oogjes der oude dame schitterden.
„U hebt nooit geweten, hoe u zich tegen
over een dame gedragen moet", beet zij
hem toe.
„Een dame, zeg je toch? Je ouwe was
nogal een mooi heer".
Kate Alice keek hem woedend aan, maar
zei niets. Haar handige, schitterende man
was al jaren dood, maar haar liefde had
zijn dood overleefd, en Keating had een
teere plek aangeroer.d. Toen ze weg was,
vond Barbara het noodig, Keating ter ver
antwoording te roepen.
„Waarom was u zoo onbeleefd voor die
goede oude ziel?" vroeg ze verwijtend.
„Waarom zou ik niet?"
„Nou, het lijkt me zoo'n vriendelijk
vrouwtje."
„O ja, heel vriendelijk. Zoowat als een
nython. Een paar begrafenisondernemin
gen hebben tenminste al eens wat aan haar
verdiend".
„Hoe meent u dat?"
„Zij is huishoudster geweest bij twee
doel, maar wel kon het nummer worden op
genomen, met het gevolg dat heden het slot
van 't nachtelijk Wieringer drama voor de
Alkmaarsche Politierechter werd afgespeeld
Verdachte bekende dat hij was doorgereden
omdat hij dacht dat 't niet de politie, maar
wel eenige particulieren waren, die hem
tot stoppen noopten; bovendien had hij zich
niet aan stroopen schuldig gemaakt. De ver
balisanten daarentegen bleven volharden bij
't proces verbaal en zeiden bovendien dat
wel degelijk een ambtelijk uniform was ge
dragen, bestaande uit een paar beenkappen
en een uniformpet.
De officier trok in z'n requisitoir geducht
van leer tegen verd., die 'n zeer onverschil
lige houding aannam en eischte 2 mnd. ge
vangenisstraf. Uitspraak 1 mnd. gev.straf.
Wieringen.
HIJ WILDE ZOO GRAAG EEN FIETS; DE
ZIJNE WAS KAPOT.
De 22-jarige Friesche boerenarbeider H. B.
te Wieringen werkzaam zijnde, sukkelde
met 'n kapotte fiets, daar het geld voor
grondige reparatie hem blijkbaar mankeer
de en 'n nieuwe er heelemaal niet kon
overschieten. Hij nam toen de goedkoopste
doch lang niet den wijsten weg en pikte 'n
onbeheerd staande gloednieuwe fiets weg
van de 21-jarige timmerman Corn. Asjes,
die hier lang niet op gesteld was. Gelukkig
wist hij na 4 weken de fiets te snappen,
mitsgaders den dief, die zich hedenmoest
verantwoorden. Verdachte, die nog een
blanco strafregister had, hoorde 6 maan
den gev.straf tegen zich eischen. De politie
rechter, die wel wat meer wilde weten van
dezen snaak, gelastte schorsing tot Maan
dag 14 Dec. wanneer de heer Wiggers 'n
rapport zal hebben uitgebracht.
en Maart, in verband met de meerdere ar
beid daaraan verricht.
Getracht zal worden in die richting iets
te bereiken.
In verband met de monetaire omstandig-
heden was een nader schrijven ingekomen
betreffende het opschorten van den ophoud-
priis voor noters.
Medegedeeld werd, dat 2 vergaderingen
zijn gehouden van den Vierbond, waarin be
sloten werd bij het Prov. bestuur aanhan-
cie te maken het verplichte sproeien van de
vroege aardannelen. het verplicht veilen
van goedgekeurd pootgoed en de verdelging
der houtduiven ter hand te nemen.
Aangaande het verplicht veilen van
pontaardappelen ontspon zich een breed
voerige discussie, waaruit bleek, dat wegens
de concurrentie van Anna Paulowna, Beem-
ster. Purmer en andere plaatsen, men lie
ver de handel daarin vrij laat, opdat ook
des zomers geleeenheid gegeven worde tot
verknop van het product.
Betreffende een betere en doelma
tiger annvoerregeling der winterproducten,
liepen de meeningen nogal uiteen en achtte
men het moeilijk biervoor een goede oplos
sing te vinden. Tenslotte werd besloten dat
de veilingleider machtiging kriiet om bij on
regelmatige aanvoer een gedeelte uit de
veiling te nemen en over te laten liggen tot
den volgenden dag.
De heer Koning kon zich niet vereenigen
met hef uitzoeken van een kwantum aard
appelen, waarin de kosten voor hun ver-
eeniging kwamen. Spr. wenschte dat alsnog
daarin verandering werd gebracht.
De beer Jb. Kramer spreekt er zijn onge
noegen over uit dat er zoo eigenaardig is
nmgesnrongen met het geven van boete aan
ben. die de rabarber uit de hand verkocht
hebben. Spr. vindt het onrechtvaardig, dat
daarin niet óén lijn is getrokken en ver
trouwde er oo dat zulks niet weer gebeurde.
De secretaris deed vervolgens mededee-
ling van de voorschriften der Landbouw-
uitvoerwet, die den 19den October in wer
king zal treden en waarvan de uitvoering
in bandon is gegeven aan bet U.C.B.
De algemeene eischen zijn dat het pro-
dut practisch vrij is van gebreken, terwijl
de late bloemkool de navolgende grootte
moet hebhnn voor uitvoer:
van 1 September1 November 14 c.M.
Van 1 November20 November 13 c.M.
Van 20 November—1 Decémber 12 c.M.
Van 1 December31 Januari 10 c.M.
Een certificaat van uitvoer moet dagelijks
ingeleverd worden bij de bescheiden van
het U.C.B.
Hierna eing de vergadering in comité.
oude heeren. Ze zijn allebei gestorven
oorzaak onbekend".
„Maar dat is toch zoo vreemd niet?"
„Nee, maar toevallig was Kate Alice hun
eenige erfgename".
Barbara moest erkennen, dat dit een
merkwaardig geval was.
„En haar man?" vroeg ze. „Wat was er
dat voor eentje?"
„Sam? O, Sam was drukker".
„Dat klinkt toch heel fatsoenlijk."
„Zeker. Hij was zoo fatsoenlijk, dat de
Engelsche Rank vijfhonderd pond beloo
ning uitloofde voor zijn aanhouding. Hij
was een aartsbedrieger. Ik heb eigenlijk
nooit, gesnapt, waarom hij met Kate Alice
getrouwd is. Waarschijnlijk is hij toch wel
een beetje verliefd op haar geweest, zoo
lang als' t duurde. Bij gelegenheid hebben
ze hem opgehangen."
Voor Barbara kon antwoorden, ging de
deur open en kwam Jan de kamer in. Naar
de uitdrukking van zijn gezicht te oordee-
len, deed het bezoek van Keating hem geen
uitbundig pleizier.
„Wel?" vroeg hij stijfjes.
„Best", stemde Keating toe. „Een beetje
koud. We zijn met een open wagen geko
men".
Jan, door dat „we" opmerkzaam gemaakt
ontdekte nu ook Barbara, die achter Kea
ting stond, en werd wat toegeeflijker, hoe
wel hij haar niet herkende.
„Ik vraag u vergeving", zei hij. „Ik had
geen idee, dat er buiten den inspecteur nog
iemand aanwezig was".
Er volgde een oogenblik van pijnlijke
stilte tenminste pijnlijk voor Jan. Hij
verwachtte, dat. Keating hen aan elkaar
zou voorstellen, maar 't lag heelemaal niet
in Keating's bedoeling, iets in die richting
te ondernemen. Integendeel verschafte
Jan's weifelende houding hem heel wat
genoegen. Tenslotte begon Barbara zelf.
„Herken je me niet, .Tan?" vroeg zij.
Hij keek haar scherp aan.
„Goeie God, dat is Barbara," riep hij en
HEER-HUGOWAARD
Telkens met een forschen haal trok de
rechterhand het scherpe mes door het met
de linkerhand vastgehouden bietenloof, dat
daarna op een hoop gesmeten, later dienst
moest doen als bijvoer voor de koeien, die
op een naburig stuk weiland aan het zeel
stonden.
Een enkele maal richtte de gebogen ge
stalte zich op om met den rug van de
hand de zweetdroppels, die er onder het aan
een blauwen hemel staande Octoberzonne-
tje nog wel uit wilden, van het voorhoofd
weg te wisschen.
Tegen twaalf uur kwam als naar gewoon
te z'n zoontje hem afhalen.
D'r is een angeteekende brief kommen
vader. Om twei uur is de post open. Hoi
moet haald worre."
Het flitste hem door den van zware zor
gen geteekenden kop. Een aangeteekende
brief. Wat kon dat nu weer zijn? Schuld
was er wel, maar daar was eenig uitstel
voor gekregen. Maar toch. Onwillekeurig
repten zijn voeten zich vlugger. Weten was
toch altijd nog beter, dan die martelende
angst, die je soms beet pakte tegenwoordig,
nu je altijd opnieuw maar weer niet aan je
verplichtingen kon voldoen, zoo het eigenlijk
hoorde.
Een aangeteekende brief. Waar vandaan?
Het witte vel lag op de kast. Aangeteeken
de zending uit Den Haag. De plaatsnaam
bracht de oplossing niet. Niets met. Den
Haag te maken, maar dan ook* niets. Tot
opeens de vrouw: Maar man', het zal toch
geen antwoord wezen op je stollcstasie van
het vorige jaar. Die dingen blijven soms zoo
lang liggen, voor je er wat van hoort. Je
kunt soms niet weten en er was zoo'n mooi
aanbevelend schrijven bij.
Eigenlijk te mooi om te gelooven. Nu nog
antwoord op een brief van bijna een jaar te
rug. Maar het duurde soms lang. Je werd
op een lijst geplaatst en langzaam kwam je
hooger te staan. Na den eten, toen hij weer
op het land was, groeide zijn blijde hoop
bijna tot zekerheid. Een baantje. Al was het
maar twintig gulden in do week. Kunstmest
zou kunnen worden betaald. Duizend ande
re kleine dingen, die al zoo lang wachtten
tot werkelijkheid kunnen worden gebracht.
In stilte zegende hij het oogenblik, waarop
hij dien brief geschreven had. Een groote
vreugde bloeide op in zijn hart. Eindelijk
een middel, waardoor de drukkende zor-
genlast van de laatste jaren iets vermin
derd zou kunnen worden. Zijn oudste zoon
moest dan maar weer bij den baas van
daan en op hot eigen bedrijf thuis komen.
Die klaarde het wel. Hij zag zich al gaan
het huis uit iedcren morgen. Er waren
meer van die geluksvogels, die door een tij
delijke bijverdienste aan een der crisis-cen
trales er wat boven op wisten'te komen.
Eindelijk belooning voor zijn inspanning
van jaren. Hij wist meer dan anderen. Was
voor velen een raadsman. En als hij schreef
was zijn letter regelmatig en forsch, zonder
een enkele trilling. En de regels lagen on
der elkaar als de rechte voren, die de ploeg
in den herfst door het natte land trekt. Ein
delijk.
De postkantoorhouder overhandigde hem
een groote gele enveloppe. Onbewogen, amb
telijk. Wat wist die met zijn vaste betrek
king van hopen en zorgen af.
Met een enkelen oogopslag zag hij: De
partement van Landbouw en Visscherij. Dus
toch iets van het Ministerie. Geen dreig
brief van een schuldeischer.
Thuis wachtte zijn vrouw. „Wat is het
man?"
Samen maakten ze den brief open.
„De Minister van Landbouw en Visscherij,
Gelet, enz. enz.
Heeft goedgevonden
1. aan te wijzen als dood of als gevaar
opleverende voor verspreiding van de
iepenziekte of voor vermeerdering van
iepenspintkevers:
Op het erf van gebruiksgerechtigde,
enz. enz.
II. te bepalen, dat bedoelde boom moet zijn
geveld vóór 1 April 1937, enz. enz.
Twee menschen, die veel van elkaar hiel
den en 's-levens lief en leed samen gedeeld
haden, blikten elkaar aan. Stom van me,
woif, stom, dat ik daar niet aan gedacht
heb.
Maar de vrouw, als alle vrouwen in een
dergelijk geval doen, nam zijn hoofd tus
schen haar handen:
'k Ben blij, dat ik zoo'n domme man
heb."
nam de aangeboden hand. „Dat is werke
lijk een verrassing, ik zou je nooit her
kend hebben".
Jan hield het meisje een eind van zich
af en bekeek haar bewonderend.
„Een echt dametje uit de stad", zei hij.
„Nou niet vaderlijk zijn", verzocht Bar
bara. „Daar houd ik niet van".
„Nog altijd even bij de hand", glim
lachte Jan.
„En wat doe je hier eigenlijk, Barbara?"
vroeg hij, en 't was duidelijk, dat hij er
bij dacht: „mt inspecteur Keating?" al
zei hij dat niet.
„Ze heeft me hierheen gebracht", ant
woordde de inspecteur voor haar. „Ik
wou eens met je praten".
„Zoo", zei Jan, „dan zullen we maar
even naar mijn kamer gaan, daar is het
warmer."
Hij bracht zijn gasten door de hal naar
het vertrek, dat vroeger de studeerkamer
van den kolonel was geweest. Er was niet
veel te zien, maar er brandde een vroolijk
vuurtje, wat vooral Barbara naar den zin
was. Keating daarentegen stelde meer be
lang in den langen slungel, die bezig was
het vuur te onderhouden.
„Wel, is dat onze Clem niet?" vroeg hij
verrukt, en kneep van pleizier de oogen
half dicht.
De man bij het vuur keek op.
„.Daar heb je dien gooser ook", teemde
bij en keek Keating met valsche blikken
aan. Dat maakte echter niet den minsten
indruk op Keating.
„José de Mello zoekt nog altijd naar je",
zei hij vroolijk. „Hij dacht, dat die safe van
hem inbrekersproof was. Je hebt zijn
amour-propre gekwetst! Hoe heb ik dat
uitgedrukt? Ik moet hef eens aan Kaye
vertellen. In elk geval is het niet safe, met
de ijdelheid van een Argentijnsc.hen ban
kier te spelen zelfs niet voor iemand die
eiken dag met safes speelt".
„Apekool", gaf Clem beleefd terug.
Wordt vervolgd.)
