STROOPER
Langendijker Groentenveilingen
Kunnen in liet Geestmer-
ambacht soja-boonen
worden geteeld?
D
Hoesten verkoudheid I
Feuilleton
De winterkool wordt binnengehaald
slapte aan de veilingen hoop en
verwachting - vooruitziohten slecht
minder aanvoer van aardappels
lage prijzen slechts voor de ver
schillende koolsoorten veel van
het aangevoerde draait door veel
te lage prijzen bloemkool valt
ook tegen weinig aanvoer groene
kool uien ook al lager in prijs
peen laag bieten idem aan
voer van snijboonen rammenas
laag andijvie draait bijna alle door
aanvoer rapen rammenas laag
idem druiven tomaten stationnair
te lage prijs.
Koolhalerstijd drukte op de akkers,
slapte aan de veilingen. En een tijd van ho
pen en verlangen voor de tuinders. De win-
terkool wordt binnengehaald en daarmee
een tijd van werk en zorgen.
Als het dezen winter maar eens flink gaat
vriezen, hoorden we verschillende bouwers
zeggen. En voor dat verlangen is alle reden.
De reeks van jaren, waarin de koolbouw
hier wordt uitgeoefend heeft wel geleerd
dat goede prijzen voor de winterkool vooral
dan mogen worden verwacht, als het in
werkelijkheid winter is. Slappe, zachte win
ters gaven wel veel werk, doch meestal
slechte prijzen. Wat het eerste betreft, zijn
de vooruitzichten gunstig, daar de kwaliteit
van de kool over 't algemeen, goed tot zeer
goed is. Als men daarbij in oogenschouw
neemt, dat er goed geteeld wordt, dan kan
worden vastgesteld, dat er dezen winter veel
en goede kool in de boeten aanwezig zal
zijn. Het klinkt eigenaardig, dat onder der
gelijke gewenschte omstandigheden de voor
uitzichten alles behalve rooskleurig zijn.
Veel kool en dat in een tijd, waarin de
handelsbelemmeringen er vóór waken, dat
er veel naar het buitenland gaat, terwijl in
het binnenland op verre na niet alles kan
worden geplaatst. Bij een strengen winter,
als in het buitenland werkelijk gebrek ont
staat aan groenten, is het mogelijk, dat die
belemmeringen wat losser worden aange
haald en ontstaat de kans. dat Langendijk
zijn kool kwijt raakt tegen redelijke prijzen.
Maar andersWe kunnen slechts het
beste hopen. De loop van zaken aan de vei
lingen is op het oogenblik van dien aard,
dat de niet hoog gespannen verwachtingen
voor den komenden winter voedsel vinden
in wat op onze markten de laatste weken
omgaat. Het is er weer een treurige boel.
De tuinders worden wel zwaar beproefd
Mogen de werkelijke uitkomsten beter zijn,
dan de vooruitzichten!
De aanvoer van aardappelen was al weer
geringer dan de vorige week. Gewone Schot
sche muizen werden nog slechts te Noord-
scharwoude aangevoerd. Ze brachten f 1.10
fl.50 op, met een enkele uitzondering
daarboven. Bonken deden het beter er werd
f2.40f2.80 voor betaald. Bevelanders wer
den voor f 1.60-f 1.70 verkocht, blauwe aard
appels voor f 1.60. Eigenheimers werden met
f2.10f2.20 betaald, sommige partijtjes
daar iets boven of beneden; blauwe Eigen
heimers brachten f 1.90—f2.30 op. Voor
drielingen werd f 1.20—f 1.90 betaald. Slecht
ging het deze week met de roode kool. Of
schoon de aanvoer nog geringer was dan
vorige weken, draaide nu zelfs een gedeelte
door. Een deel werd voor fl verkocht. De
sorteering van 1 a 2 kilo werd voor fl.50—
f 1-70 verkocht met uitzondering van enkele
partijtjes, die er iets boven uit liepen. De
zwaardere kool, goede kwaliteit, bracht
f 1.10f 1.40 op. Ook met de gele kool was
het zeer bedroevend gesteld. De noteeringen
lagen tusschen f 1 en f 1.30. Een gedeelte
was onverkoopbaar. Verreweg het grootste
gedeelte bracht niet meer dan f 1. op. De
gang van zaken voor de witte kool viel ook
tegen. Blijkbaar hebben de zouters niet zoo
veel meer noodig, of is er nog voldoende
contractkool ter beschikking. In elk geval
was een groot deel niet te verkoopen. Als
er maar iets aan mankeerde, kwam ze voor
aankoop niet eens in aanmerking. Veel
werd als koevoer aangekocht. Wat ver
kocht werd, bracht in hoofdzaak 80 cents
op; soms enkele centen meer. De aanvoer
van deze koolsoort was ook deze week nog
groot. Bovendien werd er ook nog heel wat
Deensche witte kool geveild, waarvan ook
een deel voor zuurkool werd verwerkt. Ook
voor deze kool werd een zeer lage prijs be
steed, al kon ze dan ook zoo goed als alle
worden verkocht. De hoogste noteering van
deze kool was f 1.30. Overigens bracht ze 80
cent tot f 1.20 op. Groene kool kwam er
maar weinig meer. Niettemin waren de prij
zen laag. De mooiste bracht f2.30—f3 op;
overigens f 1.80—f2.10.
Met de bloemkool wou het ook niet al te
best. De allermooiste Lecerf, eerste soort,
werd door f 5.50f 7 xerkocht. Kleinere
brachten f4 tot f5 op. De mooiste Reuzen
werden voor f 5 tot ruim f6 verhandeld Iets
afwijkende brachten het maar tot f4 a f5.
Voor tweede soort bloemkool werd fl.50 tot
ongeveer, f2 betaald.
De aanvoer van uien was kleiner dan de
laatste weken. Gedeeltelijk was dit onge
twijfeld een gevolg van de lagere prijzen,
welke werden besteed. De vraag was niet
groot. Alleen voor gele nep was nog al be
langstelling. Er is nog f6.50 voor besteed.
Overigens bracht ze f4.50 tot ruim f5 op
met enkele afwijkingen in verband met de
kwaliteit. Voor grove uien werd f 1.401
betaald. Drielingen waren sterk in prijs
gedaald en brachten gemiddeld f 1.20—fl.50
op. Middelgroote uien waren ook zeer laag
in prijs: bij uitzondering werd f 1.70 betaald;
overigens brachten ze f 1.20—fl.50 op. Gro
ve breek peen werd voor 70—90 cent, soms
voor fl—fl.30 verkocht; kleine bracht 50
a 60 cent op. Grove bieten golden 50 a 70
cent, kleine fl.30f 1.60. Zeer slecht liep het
met de andijvie: bijna alles draaide door.
Opbrengst al zoo 50 cent, soms 55 cent. De
mooiste rammenas bracht f2—2.60 op; ove
rigens lag de prijs tusschen f0.80 en fl.70.
Rapen werden voor fl.10 verkocht.
Een enkel partijtje kassnijboonen kwam
nog aan de markt. Er werd f26—f26.40
voor betaald. Druiven waren ook niet duur.
Voor Alicante werd f16 tot ruim f21 be
taald. Frankenthalers bracht f25.50 op.
Ten slotte werden nog tomaten aange
voerd. Voor de A-kwaliteit werd f8.50 be
steed; B bracht het nog tot f 10.10, terwijl
C f5.50—f6.90 wist te bedingen. CC. werd
voor f 3 verkocht.
INTERESSANTE PROEFNEMIN
GEN TE SINT PANCRAS.
SUIKER-MAIS, EEN LEKKERNIJ
In het Plan-Zeeman, waarover wij ver
leden jaar verscheidene artikelen hebben
opgenomen, werd ook de mogelijkheid en
de wenschelijkheid van een teeltverande
ring besproken, ook in verband met de
steeds toenemende zelfvoorziening onzer af
nemers.
Naar ons ter oore kwam, werden door
den heer Jb. de Vries te St. Pancras eenige
proeven genomen met andere producten,
dan tot nu toe hier werden verbouwd.
Wij hebben dezer dagen den heer De
Vries opgezocht en hem eenige mededee-
lingen verzocht over de resultaten van
zijn proeven. Wij vroegen den heer De Vries
allereerst, hoe hij er eigenlijk toe gekomen
was, deze proeven te nemen.
Hij antwoordde hierop, al lang voor het
publiek worden van het z.g. Plan-Zeeman
met wijlen den heer Zeeman over deze
plannen te hebben gesproken. Verschillende
mogelijkheden, althans verwachte moge
lijkheden, werden besproken. Zoo ook de
teelt van
Soja-boonen,
In ons land wordt een groote hoeveelheid
soja-boonen ingevoerd voor de bereiding van
■margarine enz. De heer De Vries noemde
een hoeveelheid van 130 millioen K.G. Wat
je al niet van soja-boonen kunt maken,
dat beteekent nogal watl Deze boonen be
vatten veel olie en eiwit en het lijstje van
uit deze boonen vervaardigde artikelen is
lang. Genoemd werden o.m. kunstrubber,
slaolie, alcohol voor het aandrijven van
motoren, motorolie enz. De soja-boon is al-
zoo een veelzijdig artikel.
Ik had er, aldus de heer De Vries, al
eens over gesproken met den vroegeren
rijkstuinbouwconsulent, den heer ir. Haze-
loop, doch deze meende, dat deze boonen
soort, welke in China en Japan groeit, hier
niet kon worden verbouwd. Ik heb het
echter geprobeerd en zie hier de resultaten.
De heer De Vries toonde ons bruine en
groene sojaboonen geteeld op een akker in
het Geestmerambacht. De groene ongeveer
zoo groot als groene erwten de andere klei
ner. Vergeleken bij het zaaizaad ontvangen
van het Landbouwproefstation, waarvan
nog een hoeveelheid bewaard was, waren de
groene even groot als het zaad. De bruine
waren over het algemeen niet zoo goed,
doch deze zagen er toch behoorlijk uit.
Ze waren uitgepoot op een hoogé akker en
men had bij den groei last gehad van de
droogte. Op lagere grond groeiden de soja-
boonen veel beter.
De heer De Vries had een zestal soorten
boonen ontvangen van het proefstation.
Zwarte boonen kwamen echter niet tot rijp
heid. De groei bleef er tot het einde in en
tenslotte begonnen ze te schimmelen. Ook
witte boonen deden het niet. Die verlangen
ongetwijfeld een warmer klimaat.
Doch de bruine en groene hebben het, de
weersomstandigheden in aanmerking ge
nomen, goed gedaan. Het is natuurlijk de
vraag, of de boonen dezelfde kiemkracht
hebben gehouden als het uit China geim-
porteerde zaaizaad. Want als men op ge-
importeerd zaaizaad is aangewezen, zou het
veel te duur komen.
Daarom gaat de heer De Vries met zijn
proefnemingen door. Wij vroegen of hij ver
wachtte, dat er iets in zou zitten voor de
tuinbouw in het Geestmerambacht om in de
toekomst deze boonen te verbouwen, als
vervangproduct voor de kool.
Nu, antwoordde hij, het zal m.i. heel wat
beter zijn dan de verbouw van haver. De
wereldmarktprijs van de sojaboonen is on
geveer f6 per 100 K.G. Er is in Nederland
een invoerrecht van ongeveer een gulden,
zoodat de prijs hier pl.m. 17 per 100 K.G.
zou zijn. Gezien de groote invoer bovenge
noemd, zou er heel wat kunnen worden ge
plaatst.
Verder heb je de verwikkelingen in het
Oosten. Wat daaruit voortkomen kan, is
ook niet te zeggen. We zouden de soja
boonen wel eens heel erg noodig kunnen
hebben.
De heer De Vries herinnerde aan de blok
kade ten tijde van Napoleon's overheer-
sching. Sinds dien tijd hebben we de sui
kerproductie uit bieten en de tabaksaan-
plant in Amersfoort, Denk ook maar eens
aan de cichoriewortel als vervanger van de
koffie.
Het denkbeeld van sojaboonenteelt is nu
misschien wat vreemd, maar hoe ging het
met de eerste tomaten en de bananen? Die
moest men ook eerst leeren kennen. Mis
schien dat over een zelfde tijd als dit met
deze artikelen noodig was, ook de soja
boonen burgerrecht hebben gekregen. En
misschien wel veel eerder!
Henry Ford, de bekende auto-fabrikant,
heeft 3000 H.A. sojaboonen geplant en in
Duitschland neemt men ook proeven op
groote schaal. Daar is 2000 H.A. met soja
boonen bezaaid.
Waarom zouden wij het hier ook niet
eens probeeren? De behandeling van het
gewas is gelijk aan die van andere boo
nensoorten, zoodat er niets behoeft te
worden bijgeleerd door de tuinders.
Tot zoover de heer De Vries.
Wanneer zal hier eens een flinke proef
worden genomen? zal ongetwijfeld een
vraag zijn, die velen zich stellen.
Suikermais.
Al pratende en de verschillende „bewijs
nummers" naar de kamer halende, toonde
de heer De Vries ons ook een kolf suiker
mais. Zelf geteeld. Zooals je weet, zeide hij,
wordt er door een heeleboel tuinders voor
beschutting tegen de wind mais gebruikt.
De mais, welke daarvoor gebruikt wordt,
levert echter heelemaal geen voordeel op,
behalve dan de beschutting der gewassen.
Ik heb een beetje suikermais gezaaid en het
resultaat was, dat deze heel goed groeide.
Het voordeel van deze suikermais is, dat
de onrijpe kolven kunnen worden gebruikt
als groente en in de soep heel lekker zijn,
terwijl ook als lekkernij, met boter bereid
er vele liefhebbers voor zijn. In een ge
ïllustreerd tijdschrift stond eenigen tijd ge
leden een recept voor de bereiding van
zulk een tractatie.
Handel is er hier nog niet in, maar in
verschillende groote plaatsen kun je ze koo-
pen. Het is nu nog een luxe-artikel. In het
Westland schijnen ze ook al verhandeld te
zijn, dit jaar. Hoe het zij, wij willen niet
nalaten de tuinders op de hoogte te bren
gen van de resultaten van deze proefne
mingen, opdat zij er hun voordeel uit kun
nen .trekken. In ieder geval is de vrucht
van de suikermais voor velen een delica-
1e waarvoor ongetwijfeld geld is te ma
ken. En dat is voor de tuinbouw hoofdzaak.
Inmiddels gaat de heer De Vries door
met zijn pogingen om iets in het belang
van den tuinbouw te bereiken .Wij hopen
over eenigen tijd nog eens op de dan ver
kregen resultaten terug te komen.
Borst inwrijven met Dampo.
Pot 90, Doos 30 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
ampO daar lucht Ja van opl
of uw linker-richtingaan-
wijzer steekt u natuurlijk
altoos tijdig uit, voor u 'n
bocht naar links neemt
Weet u, dat zoo n teeken
geen tooverstaf is? En»»
dat u dus uw beurt moet
afwachten
Uit onze Omgeving
opmeer
Gezellige avond.
Zaterdagavond werd in de zaal van den
heer J. P. de Baerdemaker een gezellige
avond gehouden, georganiseerd door de fe
deratie Noord-Holland van Zuivelbewerkers.
De groote kolfbaan was gevuld met onge
veer 300 personen uit verschillende plaat
sen in de provincie. Opgevoerd werd de
de Revue in een proloog en twee bedrijven,
18 tafereelen, „Wij brengen U", door Is. Ro-
mijn, leider van het Modern Amsterdam's
Kleinkunst-Ensemble.
Dit gezelschap heeft de bezoekers een
mooie avond gegeven, door het keurige spel
en de schitterende muzikale medewerking
van Wim Wegerif en Rie Vos. Vele mo
menten uit deze revue, die het publiek
herhaaldelijk beapplaudisseerden, zullen de
bezoekers een prettige en leerzame herin
nering doen behouden.
Het Tweede Kamerlid, de heer P. Hiem-
stra, sprak een korte rede uit, waarin hij
het verleden, het heden en de toekomst
voor de arbeidende klasse belichtte.
De heer Tj. Posthumus, fed.-voorzitter,
bracht het gezelschap en den spreker dank
voor het gebodene en gesprokene en waarbij
hij den heer Hiemstra dank bracht voor het
vele en de leiding die hij al een reeks van
jaren aan de Zuivelbewerkers gegeven had*
Ook de heer Romeijn en zijn sympathieke
medewerkers huldigde hij voor het voor
treffelijke spel.
Het was inderdaad voor de federatie een
gezellige avond, die zeer ordelijk verliep en
besloten werd met een geanimeerd bal.
langendijk
Met den verkoop van pootaardappelen is
het tot nu toe niet geloopen, zooals men wel
had gewenscht. Ging de afzet aanvankelijk
vrij goed tegen bevredigende prijzen, later
is dat anders geworden. Vooral door het op
treden van de Duitsche importeurs, die een
vrijen handel in den weg stonden, is het
langzamerhand minder goed gegaan Op het
oogenblik liggen nog belangrijke voorraden
onverkocht. Om tot verkoop over te gaan,
zijn de prijzen naar het oordeel van vele
tuinders te laag.
De 5 gelukkigen, die een hoofdprijs
wonnen bij de Mica aan Langendijk, wa
ren: 1. G. IJff te Oudkarspel, 2. J. van Hout,
idem, 3. Nanny Bleek, Noordscharwoude, 4.
D. Bruin, idem en 5. P. de de Boer te Zuid-
scharwoude.
ZUIDSCHARWOUDE.
De Vrouwenvereeniging „Onder Ons" zal
in Januari een driedaagsche Huisvlijtten-
toonstelling houden.
4a
Larry streelde zijn pas verworven baard en
merkte dien vluggen, maar daarom niet min
der scherpen blik niet op. Hij was nogal met
zichzelf ingenomen; zfln ontmoeting met Jan
had hem er van overtuigd, dat zijn vermom
ming voldeed, en er was niets, dat iemand
op het denkbeeld kon brengen, dat hij niet de
artiest was, waarvoor hij zich uitgaf. Niets
dan zijn oogen en wie stelde belang in
iemands oogen?
Niemand dan superintendant Kaye. Het
was zijn vak. Hij had maar een glimp van
dien „artiest" gezien, maar dat was genoeg
voor hem. Want al was de baard hem onbe
kend, de oogen zou hij niet licht vergeten.
Superintendant Kaye specialiseerde zich in
oogen. Er was maar weinig, wat voor de
zijne verborgen bleef.
Larry stelde geen belang in den kleinen
dikkerd, evenmin als in iets anders in zijn
onmiddellijke omgeving behalve zijn baard.
Het was een bijzonder goed exemplaar in zijn
soort en Larry betastte hem herhaaldelijk,
bijna liefdevol. Ook op het oogenblik, dat
Brown beneden kwam, was hij bezig, zijn
baard te streelen iets wat Brown een tee
ken van verwijfdheid vond. Een hoonend
lachje verscheén op zijn gezicht, toen hij stil
hield om zijn pijp aan te maken. Drie uren
rust in een vrij bedompte kamer hadden
Brown zoover gebracht, dat hij ruzie zocht,
maar daarvan was Larry zich niet bewust.
Hij was zich daarentegen wel bewust, dat
Brown lucifers zocht, welk feit rechtstreeks
verantwoordelijk was voor al het ongemak,
dat Brown de eerstvolgende dagen over
kwam, want het vestigde zijn aandacht op
Brown's handelingen.
De detective tastte in zijn zak naar een
stuk papier om dat als fidibus te gebruiken
vond toevallig den brief, dien Kaye hem
even te voren had gegeven. In gewone om
standigheden zou hij hem bewaard hebben,
maar Brown verkeerde in een geprikkelde
stemming en zag in den brief een middel om
aan zijn wraakzuchtige gevoelen te voldoen,
ffij hield den brief aan den electrischen
haard.
Een poosje staarde Larry er naar zonder
iets te zien, tot hij zich bewust werd van den
zin: „Onze vriend Larry is naar het Noor
den vertrokken", en ineens herkende hg zijn
eigen schrift in die woorden. Hij slaagde er
in, niets van zijn verrassing te laten merken,
maar van dat oogenblik af verloor hij Brown
niet meer uit het oog.
Den brief, dien hij zelf den vorigen dag
geschreven had, in handen van dezen man te
zien, kon voor Larry maar één ding betee-
kenen het moest Kaye zijn. Larry vond
het een grappig geval, dat hg nu de identi
teit van den geheimzinnlgen Kaye doorgrond
had, zonder zelf herkend te zijn.
Brown had zijn pijp aangemaakt en ging
naar buiten. Toevalligerwijs voelde Larry
juist ook een dringende behoefte aan frls-
sche lucht, zoodat hg opstond en den ver
meenden superintendant volgde. Zijn zwierige
manier van doen, toen hij in den wagen
stapte om Brown langzaam achterna te
rijden zou dien waardigen vertegenwoor
diger der Wet opnieuw ln hooge mate geër
gerd hebben, maar gelukkig voor zijn ge
moedsrust zag hg het niet.
Niet voordat hg den heuvelrug had beklom
men en van den grooten weg afsloeg om het
bosch in te gaan. bemerkte Brown, dat
Larry zgn wagen geparkeerd had en te voet
volgde, maar hij hechtte er geen bijzondere
beteekenis aan. Een poosje later keek hg
toevalig eens om, en bevond dat Larry's
smaak voor landelijke wandelingen no^, steeds
samenviel met die van hemzelf. Dat kwam
hem toch eenigszins vreemd voor. De volgen
de tien minuten wendde hg zich drie keer om.
waarbij hg tot de overtuiging kwam, dat de
verwijfde baardman hem steeds meer inhaal
de, en tevens dat de avond begon te vallen.
Een en ander was Brown niet naar den zin.
Hij bleef staan en wachtte, tegen een boom
geleund, tot Larry bij hem was gekomen.
Larry kwam langzaam aangeslenterd.
„Mooie avond," meende hij vriendelijk.
Dat,was hpt, ma£r Brown had gewichtiger
dingen aan zijn hoofd.
„Hoor eens," zei hij kortaf. „Hoe zit dat.
ben je me aan 't volgen?"
„In zekeren zin, ja, geloof ik," zei Larry,
„maar ik meen, dat 't hier vrij wandelen is.
en dat de gemeente aan meer dan één persoon
tegelijk veroorloofd, van het uitzicht te ge
nieten."
Detective Brown stak zijn kin krijgshaftig
vooruit.
„Hou maar op met die smoesjes," snauwde
hg. „Daar ben ik niet van gediend. Wat
moet je?"
„Dit!"
Brown kwam nooit te weten, wat de an
der moest, omdat diens plannen den vorm
aannamen van een onverwachten forschen
kaakslag, en toen viel de hemel in. Dat was
tenminste de indruk, die Brown er van kreeg.
In werkelijkheid sloeg hg met zgn hoofd tegen
den boom, waartegen hij had staan leunen,
en verloor het bewustzijn.
Toen hg weer bijkwam, lag hij in een bed
in 'n bovenkamer van de portierswoning
van „Marke Hous". Behalve dat bed en een
stoel, was de kamer ongemeubeld, en de ma
neschijn maakte de eenige verlichting uit.
Een poging om zich te bewegen deed Brown
bemerken, dat hg aan het bed vastgebonden
was, en een poging om wat te zeggen, dat
hij bovendien een prop in den mond had. Een
en ander verschafte hem geen bijzonder ge
noegen evenmin als het gezicht van Larry,
die rustig Dij hem stond te rooken.
Brown trok booze gezichten, en Larry, na
zijn sigaret zorgvuldig uitgemaakt te heb
ben, liet hem een revolevr zien.
„Dit ding," verklaarde hg, „is voorzien van
een silencer, en als die zijn naam waar moet
maken, zul je vermoedelijk niet in de gelegen
heid zgn, er veel van na te vertellen."
Brown moest de aannemelijkheid van Lar
ry's woorden toegeven:
„Als ik zeg „we", dan bedoel ik eigenlijk
alleen mezelf, want de eerstvolgende dagen
wordt van je verwacht, dat je niet spreken
zult zonder mijn toestemming. Daar staat
tegenover, dat je zóóveel kunt denken als je
zelf wilt."
Hij wierp zgn sigaret weg en nam den
stoffigen stoel, waarover ng, voor hg er op
ging zitten, eerst netjes zijn zakdoek uit
spreidde.
„Ik veronderstel, Kaye, dat we je tegen
woordigheid te danken hebben aan de aan
wezigheid van onzen Jan," begon hij gemoe
delijk.
Een oogenblik was Brown in de war. De
ongewone benaming had hem verbaasd, maar
toen besefte hij wat er gebeurd was: hij was
het slachtoffer geworden van een van de her
haalde aanvalen op Kaye's vrijheid en leven.
„Daar kon je wel eens gelijk in hebben,"
antwoordde hij, „maar als je denkt, dat dat
zóó maar gaat, vergis je je ieelgk en wie
voor den duivel ben jg bijgeval?"
„Nou, nou, dat klinkt niet erg geestrijk,"
hoonde Larry. „Hebben we dan al die jaren
een mythe aangebeden, of is de sluwe Kaye
eindelijk eens overbluft?"
En toen had Brown een helder oogenblik.
Het viel hem in, dat maar twee menschen,
die in verband stonden met het geval Teyst,
er belang bg konden hebben, den supinten-
dant vast te houden de Strooper en Larry
Wade. Brown schoot, en bevond dat hij raak-
geschoten had.
„Je ziet er veel beter uit zonder baard,
Larry," zei hg.
„Veel beter," gaf Larry toe. „Ik veronder
stel namelijk, dat je mg al lang kent, hoewel
ik jaren vergeefs verlangd heb, jou eens te
mogen zien."
Brown dacht woedend na, en had weer een
helder oogenblik. Als Larry dacht, dat hij
Kaye gevangen had. kon de echter Kaye zoo
veel te vrijer optreden, en er was een goed
middel om Larry in zijn dwaling te sterken.
Kaye was vermaard om zjjn voorliefde voor
aanhalingen, en als Brown er nu ook een
paar kon plaatsen, zou dat voor Larry een
overtuigend bewijs zijn, dat zgn gevangene
werkelijk superintendant Kaye was.
(Wordt vervolgd.)
