Kantongerecht
Samenwerking
gewenscht
ie Alkmaar.
Middenstanders
opgepast l
Strafzitting van 6 November.
DE AMBTENAAR VAN HET O.M.
TE ALKMMAR ZAL SCHERP TOE
ZIEN OP ONTDUIKING DER LO-
TERIJWET.
Een waarschuwing van Mr. Tack aan
den middenstand*
Voor het. Kantongerecht te Alkmaar stond
Vrijdag j.1. terecht de heer J. A. H., direc
teur van een belangrijk winkelbedrijf in
Alkmaar.
Deze heer had verléden jaar een St. Ni-
colaas-attractie bedacht, teneinde de ver
koop te stimuleeren. Deze attractie bestond
uit een gratis koopuur. De klant, die in het
bezit was van een expediticbon, overeen
komend met een dergelijke bon in een ge
zegelde enveloppe aanwezig op de bureaux
van de daarvoor aangewezen stedelijke
nieuwsbladen, genoot hot voorrecht het óp
die bon voorkomende bedrag, besteed aan
gekochte goederen, aan de kassa van het
Warenhuis vergoed te krijgen.
Te,u cindQ ccjitcr njet.in conflict te ko
men'mét. het beruchte artikel i der loterij-
wet 1905, dat den handeldrijveiulen mid
denstand al zooveel last, heeft veroorzaakt,
had hij vooraf juridisch advies ingewon
nen bij mr. C. A. de Groot en deze jurist
had aan /le hand van een arrest van den
Hoogcn Raad van 1933 hem als absoluut
veilig voor wettelijk ingrijpen geadviseerd,
deze attractie op bovenomschreven wijze
te lanceeren.
Het. lumineuze idee bleek in de practijk
een groot succes.
Mr. Bruyes Tack, hoewel een groot vriend
van don middenstand, maar meer nog
plichtsgetrouw ambtenaar van het Open
baar Ministerie, liet de attractie doorgaan,
zonder in te grijpen, hoewel hij het een
ingenieuze ontduiking van. de loterijwet
achtte.
In den loop van dit jaar kwamen echter
strenge orders uit Den Haag over handha
ving der loterijwet in verband met het
hals over kop toenemend aantal koop
attracties in middenstandszaken, en Mr.
Tack, die als een spin in zijn wel) wachtte
op een argelooze overtrder en vreesde dat
togen St. Nicolaas het aantal overtredingen
weer zou toenemen, liet deze oude zaak
van het vorige jaar thans vervolgen om een
"/oorbeeld te stellen voor anderen.
Natuurlijk bleef de heer II. als dappere
kampioen voor de rechten van den midden
stand niet. ingebreke in persoon te comparee-
ren en zelfs tc protesteeren, krachtig ge
steund door zijn rechtskundigen adviseur,
■thans gepromoveerd tot raadsman en verde
diger. Eenige getuigen a charge, de winkel
dief Woudman, de Hoofdredacteur van dc
Alkm. Courant en n gelukkige, koopster met
een bekroonde bon, uit St. Pancras, waren
door het O.M. gedagvaard.
Al spoedig kwam mr. T ac.k aan het woord
o min een uitvoerig requisitoir, waarbij hij
zich met de kracht, der wanhoop aan een
uitspraak van den Hoogcn Raad vastklamp
te, in welke uitspraak de strafbaarheid
afhankelijk werd gesteld van het rationeele
der handeling.
Voorts waarschuwde de ambtenaar
de winkeliers met klem zich in hun
eigen belang te onthouden van derge
lijke reclamemiddelen, aangezien de
ambtenaar van uit Den Haag instruc
ties had ontvangen, daartegen met de
meest mogelijke gestrengheid op te
treden.
Zonder pardon zou de politie on
middellijk ingrijpen; de goederen
zouden geconfisqueerd worden, zeer
zware geldboete wordt opgelegd, in
een woord, de winkeliers zouden een
over hebt, om eens iets goeds te doen daar
zul je niet ver mee komen, Vlooienpoeier!"
Keating wist daar zoo gauw geen antwoord
op te bedenken en Chorley bukte zich en
schoof wat stroo op den vloer terzijde. Daar
onder was een vrij groot luik, dat hij ophief.
De inspecteur begreep er de beteekenis niet
van, vóór Chorley een muntstukje uit zgn zak
haalde, het een oognblik boven de opening
hield en het toen liet vallen.
De drie mannen luisterden met ingehouden
adem; het leek een eeuwigheid, voor een zacht
geplons hun ooren bereikte. Zonder verdere
verklaring deed Chorley het luik weer dicht en
schopte het stroo op zijn plaats, waarna hij
rijiet zijn metgezel, die van angst liep te beven,
naar de kast terugging.
„Een karweitje voor de Waterratten, hè?"
spotte Keating. Dat was de naam, dien de
onderwereld aan de Rivierpolitie gaf. „Ik
vergiste me zooeven met die vijf jaar,
Chorley ik bedoelde drie weken."
Een rookkringetje kronkélde omhoog van
Chorley's lippen dat was het eenige ant
woord, dat Keating kreeg. De kastdeuren
sloten zich achter de beide maitnen, en even
later hoorde hij weer het eigenaardige gerom
mel, waarvan hij den oorsprong niet verklaren
kon.
Alleen gelaten, keek hg peinzend naar den
vloer. Hij ontveinsde zich niet, dat hij 'er
leelijk in zat'. Niet, dat hem dat bezorgd
maakte, hij had er wel al eens meer „leelijk
in gezeten", en misschien zou 't hem nog wel
eens overkomen. Misschien maar als hij
aan Chorley dacht, was hij daar nog zoo zeker
niet van.
Want hoewel Chorley zich door de politie
liet betalen, haatte hij haar beambten even
zeer als de mannen, die hij verried, hèm haat
ten. Acht jaar tevoren had hij een paar jaar
..gezeten", waarvoor Keating verantwoorde
lijk was geweest. Nu waren de rollen omge-
groot nadeel ondervinden en boven
dien tegenover hun cliënten een ver
velend figuur slaan.
Ditmaal echter zou de ambtenaar het
uiterste nog niet vergen, doch zich bepalen
tot de eiscli van f 125 boete subs. 30 dagen
hechtenis.
Mr. de Groot repliceerde, roemde het
gloedvolle betoog van den heer ambtenaar,
doch bleek in 't minst niet door de eloquen
tie van zijn geachten tegenpleiter uit het
veld tc zijn geslagen. Deze ambtenaar was
blijkbaar wel een machtig man, waarvan
niet veel goeds was tc wachten, doch pleiter,
na een uiteenzeting te hebben gegeven van
de voorgeschiedenis van deze warenhuisat
tractie, vermeende zich te kunnen beroepen
op denzelfden Hoogen Raad en vertrouwen
de op het gezonde oordeel van den kanton
rechter, ontslag van rechtsvervolging te mo
gen concludeeren.
De uitspraak in deze belangrijke loterij-
wetzaak is bepaald op a.s. Vrijdag 13 Nov.
Nu hier en daar in middenstandskringen
animo blijkt te bestaan om tegen de komende
feestdagen een of andere attractie te bren
gen, meencn wij de ernstige raad te moeten
geven, zich van tevoren deugdelijk te ver
gewissen van de mogelijke consequenties.
Inbeslagname van goederen en stopzetten
van een eenmaal geannonceerde actie is
voor de betrokken winkeliers buitengewoon
onaangenaam en schadelijk en nu zelfs een
gratis koopuur wat tot dusver steeds, toege
staan werd, vervolgd wordt, is er zeker re
den voor den middenstand om al dergelijke
attracties nog eens extra aan de wet te doen
toetsen.
Voor de besturen van Middenstandsorga
nisaties betcekcnt deze veranderde houding
van den Ambtenaar van het O.M. een ver
grooting van hun verantwoordelijkheid te
genover de leden hunner verconiging, die
ernstig gedupeerd kunnen worden als tot
onberaden stappen wordt overgegaan.
Bergen.
EEN BROEDEN'DE ZANGLIJSTER OP HET
NEST DOOD GESCHOTEN.
Aan dit minderwaardige feit maakte zich
op 11 Juni schuldig de tuinder Wolther
de V. te Bergen. Deze heer had opgemerkt,
dat speciaal lijsters zich vergastten aan
zijn aardbeien, tot eigen onderhoud en was
nu als een Indiaan deze lijster nageslopen
en schoot de zorgzame voedster op het nest
dood. Deze twijfelachtige heldendaad wek
te in hoogc mate dc ergernis op van den
arbeider G. dc Sain, op wiens erf de lijster
broedde. Er volgde oen allesbehalve ver
kwikkelijke scène tussehen den dierenvriend
en den beschermden vogel-verdelger en
heden bereikte deze zaak den kantonrech
ter, met het resultaat dat tegen den tuin
der, die nu zelf het laffe van zijn daad
scheen jn te' zien, maar zich beriep op..de
schade, die deze vogels hem toebrachten,
werd gevorderd f 15 boete of 10 dagen
hechtenis.
A.s. week zal vonnis worden gewezen.
Alkmaar.
SCHRIK NIET, EEN HEELE JOURNALIST
IN DE SOEP.
Een bleek jongmensch, met plus' four, ont
popte zich als G. J. de Beurs, journalist te
Alkmaar woonachtig, en die, op 16 Aug.
in de drukke Langestraat fietsende, door
een slordigen links van den rijweg pedde
lenden koopman C. J. S. uit Schoorldam
werd aangereden en f 4.50 schade beliep
aan zijn rijwiel. De gulden tijden ,dat jour
nalisten zich in weelde kondon baden, zijn
helaas voorbij en vermoedelijk wel in
hoofdzaak om de schade aan zijn Velo ver
goed te krijgen, werd aangifte gedaan en
stond de heer S., 'n jongmensch in bemod-
derde kleeron en 'n vette pet, terecht. Hij
erkende eerlijk, dat hij verkeerd had gere
den en maakte daardoor een zoo gunst igen
indruk, dat hem niet meer dan f2.50 boete
of 2 dagen werd opgelegd, alsmede toewij
zing van de journalistieke vordering ad
f 4.50.
H e i 1 o o.
DE NACHTELIJK STROOPENDE PINKEN
WAREN DE LONT IN HET KRUIT.
De veehouder uit Heiloo, Cornelis O., ver
keert vermoedelijk niet op bijzonder ami-
calen voet met zijn agrarische buren en dus
worden de nachtelijke zonden, door zijn
stroopende pinken op buurmnns erf be
dreven, hem dubbel zwaar -aangerekend'
keerd en Keating maakte zich geen illusies
over Chorley's edelmoedigheid. Daar ergens
beneden dat luik bevond zich waarschijnlijk
een van de kleine modderige riviertjes, die,
naarmate Londen zich uitbreidde, hoe langer
hoe meer onder den grond gestopt waren,
behalve door den Waterstaat door iedereen
vergeten of misschien een reusachtig
riool, dat ergens in Deptford in de Theems
uitmondde. Als hg, aan handen en voeten
gebonden, daarin geworpen werd, had hij
weinig kans, door zijn collega's de „Water
ratten" er uitgehaald te worden, tenzij in
staat van ontbinding. Dat zag Keating heel
goed in, maar hij bleef er vrg kalm onder. Het
was geen plezierige dood, dat moest hij toe
geven, maar toch niet oplezieriger dan eenige
andere dood, die voor een Londensch inspec
teur van politie weggelegd kan zijn. Keating
was nog bezig een en ander te overpeinzen,
toen hij opnieuw het gerommél hoorde, dat
altijd de komst van bezoek aankondigde.
Dezen keer was 't maar één van zijn cipiers,
de kleine. Zijn bangheid scheen nog niet over
te zijn, want zijr. handen beefden, toen hij
plotseling den zak, die zijn hoofd verborg,
aftrok, en zgn gezicht liet zien. Het was Lou
Staam.
Keating staarde het oude Joodje verbaasd
aan. Hij wist van Lou evenveel als ieder ander
maar Lou had nooit onder observatie van de
politie gestaan, en dat hij een van zijn cipiers
kon zijn, was Keating niet ingevallen.
„Dus jij bent er ook bij, Lou?" vroeg hij.
„Ze willen moord doen, hè?" bibberde de
oude nian. „Chorley wil zich wreken. Maar ik
niet. ik wil niet wreken."
„Nee, jij niet," stemde Keating in afwach
ting toe.
„Moord, daar houd ik niet van,' ging Lou
door en loerde om zich heen in de schaduwen.
..Ik heb mijn handen ja altijd rein gehouden.'
Hij spreidde zijn Kromme vingertjes uit en
Boor Kees stond dan ook beden terecht,
omdat zi-n pinken op het domein van Kees
Rotteveel in de Bockelcrmocr, waar liet dra
ma zich afspeelde, oen ongewonschte visite
hadden gebracht en.uit dc manier waarop
dc lieer Rotteveel dc zaak expliceerde, kon
wel worden gedistilleerd, dat de stemming
in de Boekclcrmccr tamelijk „geladen" was.
Echter bad boer O. bet voorrecht bij den
ambtenaar en kantonrechter' méér in den
smaak te vallen en kwam hij er „mirakel"
goedkoop af met 1 gulden boete of 1 dag,
'n vonnis dat echter bij sommige groepen
in de Boekelcrmeer niet bijster zal worden
toegejuicht, want wc hoorden in den corri
dor buurman Rotteveel al giftig knorren:
Wat, ion gulde boete voor zóón fait, nou,
't is nagal de moeite!
Bergen.
LIEFDE MAAKT BLIND.
De 24-jarige landbouwer Gerardus Hen-
drikus Ruijtcr, uit 't landelijke gehucht
Venhuizen, was op 16 Augustus hcclemaal
in Bergen, verzeild geraakt in gezelschap
van z'n uitverkorene. Aangetrokken door 't.
romantisch, waar eBrgen zoo rijk aan is,
was hij, in z'n verliefdheid geen hindernis
sen ziende, afgedwaald tot op verboden ter
rein. Dus werd hij wreedelijk verstoord in
Uit onze Omgeving
LÉNGENDIJK
Als er één streek is, waar de gemeenten
op verschillend gebied zouden kunnen sa
menwerken, is het zonder twijfel Langendijk.
Dc 4 dorpen liggen aaneen geregen op een
wijze, dat een vreemdeling er slechts één
dorp in ziet, maai- dan een groot dorp met
bij de 8000 inwoners. Er wordt, reeds op ver
schillend gebied samengewerkt: men denke
slechts aan de Gemeenschappelijke Lichthc-
drijven, de samenwerking bij brand,
vleeschkeuringsdicnst, U.L.O., al is bij deze
laatste de samenwerking lot 3 gemeenten
(Broek doet niet. mee) beperkt gebleven.
Waar in den laatsten tijd, niet bet minst
van dc zijde der regeering, op samenwerking
van verschillende, gemeenten wordt aange
drongen, is er, dunkt ons, nog een wijd veld,
waarop de gemeentebesturen zich ter uit
voering van gemeenschappelijke belangen
zonden kunnen vinden. Op het. gebied van
het onderwijs is in liet. belang van bet volks
kind zeer zeker nog veel te doen en te be
reiken. Een gemeenschappelijke verzorging,
van Ouden van Dagen ligt voor dc band,
het inrichten van een ophaaldienst zou ze
ker gemeenschappelijk beter uit te voeren
zijn dan cloor 4 gemeenten, ieder afzonder
lijk. En zoo zijn er nog tal van onderwerpen
meer. Toch moet men zich van de verwe
zenlijking ervan niet te veel voorstellen. De
gemeentebesturen, kennende de mentaliteit
van vele ingezetenen, die nog maar liever in
4 afzonderlijke gemeenten blijven onderge
bracht, nemen liefst niet liet initiatief, zoo
zij zelf tenminste van de wenschelijkheic^
overtuigd zijn, voor nog meer samenwerking
dan nu reeds plaats vindt. De mislukte
pogingen tot. vereeniging der 4 Langcndijkcr
gemeenten, lokken ook maar weinig in die
richting uit. Niettemin moge hier geconsta
teerd worden, dat, bij den roep naar bezuini
ging, welke opklinkt uit onze regecrings-
bureaux, als die hier niet in vervulling gaat,
ze ongetwijfeld in andere deelen des lands
op nog grootcr moeilijkheden zal sluiten.
Een scherp adres aan
den Ministerraad
Onder den niet zachtzinnigen titel „Ver
raad", trekt De Tuinderij, het orgaan van
liet Centraal Bureau van de Veilingen in
Nederland van leer tegen een adres, door
den Rotterdamsclien importhandel verzon
den aan den Ministerraad, waarin er op
gewezen wordt, dat door allerlei maatregelen
zoowel door eigen regeering (hooge invoer
rechten, crisisheffingen) en door huitenland-
sche regeeringen (diverse* bepalingen, con-
bewees daarmee afdoende, dat zijn laatste
bewering, tenminste in één zin, zeer over
dreven was. In den anderen zin berustte ze
op waarheid: met moorcl had Lou zich nooit
ingelaten; hij had immers ook niet toegelaten',
dat de aanval op den kolonel in zijn winkel
gepleegd werd.
„Chorley is slecht," vervolgde hij bijna
jankend. „Moord is ook slecht. Wat zou je
zeggen, als ik je gaan liet h' Je geeft me
genoeg tijd om uit het land te komen, hè?"'
Dat voorstel was voor Keating een onver
wachte uitkomst. Hij knikte, bij wijze van
bevestiging, zonder zich lang -te bedenken.
„Ik ik neem reiszaus. Bovendien mijn
fortuin dat heb ik ja al lang gemaakt. Ik
ga weg van Chorley. Den winkel en mijn
Freunden zal ik missen, maar Chorley niet.
Chorley zal mij missen."
Dat was zoo, zelfs in letterlijken zin.
„Hij zal me bald missen," herhaalde Lou,
„maar niet als je hem inrekent, hè? Je moet
nou gaan, gezwind, met de lift. Niemand weet,
dat je weg bent ze missen je nog niet, je
haalt de Squad en overvalt het Geschaft, hè?"
Met driftige handen opende hij het slot en
begon de ketting, die om Keating heengeslagen
was, los te wikkelen. Keating stond op en
rekte zich diep ademend uit. Plotseling kromp
oude Lou verschrikt ineen: het doffe gerommel
in de kast was opnieuw begonnen.
Keating draaide zich om en zag, dat in de
kast een platform, oogenschijnlijk de bodem,
langzaam omhoog begon te rijzen.
XXVII
„De lift," fluisterde Lou. „Iemand gebruikt
de lift. Wacht."
Even stond hij gebogen te luisteren; toen
zei hij:
„Misschien dat een van de jongens hem
gebruikt om naar de kamer hier boven te
zijn idylle, daar de wet hem te grazen
nam, door middel van een dienaar, die
hem verbaliseerde wegens loopen op ver
boden grond. Eisch f5 of 5 dagen. Daar
schrok Gcrard van doch de Kantonrechter,
die wel begreep, dat liefde blind maakt,
waardoor verd. geen borden had gezien, zalf
de dc zoo pijnlijk geldroovcnde wonde door de
verliefde Vcnhuizer slechts fl boete of l
dag eenzame afzondering, dus zonder z'n
meisje, op tc leggen.
Een zucht van verlichting ontsnapte aan
de borst van den landbouwer, voor wicn 't
bepaald geen rooskleurige tijd is.
Schoor'.
KLEINE OORZAKEN, GROOTE GEVOLGEN.
Op den loden September bevond dc heer
Jacobus V. uit Alkemade zich voor ontspan
ning met een motorrijwiel te Schoorl aan
den Kanaaldijk. Plotseling, zonder teeken te
geven, sloeg hij naar links af, met gevolg,
dat een achter hem aankomende bus, een
aanrijding niet meer kon voorkomen. De
gevolgen waren nog al ernstig, daar niet
minder dan 6 personen min of meer ern
stig werden gewond. Om nu de onvoor
zichtige motorrijder 'n flinke les te geven,
vroeg dc ambtenaar f 15 of 10 dagen. De
Kantonrechter vond f 8 of 8 dagen wel
genoeg voor dit verzuim.
tengenteeringen, enz.) hun zaken in een toe
stand verkeeren, die vrijwel onhoudbaar is
en die dreigt op een catastrofe uit Ie loo
pen. Het adres wijst dan op den totaal ver
dwenen transitohandel naar Duitschland,
die door hen werd verzorgd en dringt er
met klem op aan, om bij het. nieuw a'f tc
sluiten Clearingverdrag met Duitschland, in
verband met het feit, dat met de volledige
aflossing der achterstallige vorderingen aan
het eind van dit jaar een belangrijk bedrag
op de Nederl. Clearing vrij komt, hiervan een
gedeelte te reserveeren voor den transito
handel in versche zuidvruchten, appelen en
peren. Hoewel adressant zich volkomen lre-
wust is, dat deze artikelen niet van Neder
land of Ncderlandsche kolonies komen, wijst
hij er op, dat deze artikelen voor havenste
den als Rotterdam en Amsterdam zijn, wat
agrarische producten voor onze landbouwen
de bevolking zijn. Nog werd er in het adres
op gewezen, dat door importeurs van ver
sche Zuidvruchten nimmer cenigerlei gelde
lijke steun van de regeering is ontvangen,
doch wel millioenen aan schatkist en Land
bouwcrisisfonds zijn geofferd. In de Tuin
derij wordt er tegen opgekomen, dat dc gel
den, op de clearing verkregen, door den
Nederl. import uit Duitschland aldus voor
een deel zoudenmoeten worden besteed
voor uitvoer van vreemde, niet-Neder-
landschc producten naar Duitschland, en
dat, terwijl dc uitvoer van onze eigen Nc
derlandsche producten en in de eerste plaats
van tuinbouwproducten a. h. w. reeds dood
gebloed is aan een tekort op dezelfde clea
ring. De achterstand op de clearing is in
dertijd voor een deel mede ontstaan, doordat
men buitonlandsche produel en in Duitsch
land heeft, gcimporteerd ten laste der Neder-
landsche clearmg-r.eken'ing; die buitenland-
sche producten zijn dus met Nederlandsch
geld betaald ten nadeele van den export van
zuiver Nedcrlandsche artikelen naar Duitsch
land. Op 1 Jan. a.s. zullen dc achterstallige
vorderingen ongeveer zijn afgelost, en de ou
de achterstand op de clearing dus zijn inge
haald. En dit is kunnen worden bereikt ten
koste van enorme beperking van den uit
voer der eigen Ncderlandsche producten
naar Duitschland. In tussehen is weer een
nieuwe achterstand ontstaan op 1 Nov. 1.1.
f38 millioen zoodat aangenomen moet
worden, dat. een deel van het vrijkomende be
drag zal moeten worden bestemd om daar
mee den nieuwen achterstand in te halen.
Op het restant van dit vrijkomende be
drag heeft toch zeker de export van zuiver
Ncderlandsche producten aanspraak en in
dc eerste plaats de Nederl. tuinbouw. Dit
adres is on-vaderlandsch. De belangen van
tienduizenden eigen Ncderlandsche tuinders
en boeren moeten ook hier voorgaan. Eerst,
wanneer deze belangen veilig zijn gesteld,
kan men praten over de belangen van an
deren. Eigen geld blijve op dc clearing voor
eigen product gereserveerd! Als Duitschland
zuidvruchten wil hebben, moet het. daarvoor
maar op andere wijze geiden zien te vinden,
doch niet ten koste van ons. In den nood
toestand, waarin hij is geraakt juist door de
geweldige beperking van zijn uitvoermoge-
lijkheid naar Duitschland, voelt de Nederl.
tuinbouw dit adres der importeurs als een
verraad. De Tuinderij hoopt, dat de ge-
heelfi Nederl. tuinbouw al zijn invloed zal
aanwenden om deze onrechtvaardigheid
gaan de kamer waar zij altijd kaart
spelen."
„De kamer onder den winkel?" vroeg
Keating.
Maar Lou antwoordde niet, hij stond weer
te luisteren. Het rollende geluid hield een
oogenblik op en Keating ging naar de kast om
naar boven te loeren, waar hij bij een zwak
lichtschijnsel de omtrekken van de schacht
vaag kon onderscheiden. Intusschen was het
gerommel weer begonnen en Keating zag, hoe
het platform, dat zich boven bevond, geleide
lijk naar beneden kwam. Bij ingeving besefte
Keating, dat 't om hem en Lou te doen was,
hij maakte een waarschuwend gebaar tegen
den ouden man en verschool zich in den hoek,
dien de vooruitspringende kast met den muur
maakte. Even later hield de lift beneden stil.
Vanuit zijn schuilhoek kon Keating niet
zien, wie de nieuwe bezoeker was, maar hij
zag Lou wel, en in diens oogen las hij een
doodelijken schrik. Lou stak zijn handen af
werend vooruit, alsof hem een gevaar dreigde,
en deinsde schuifelend terug, toen een schorre
stem de stilte verbrak.
„Dus dat was jouw bedoeling Keating
te bevrijden, jou vuile Duitsche hond," siste
Chorley, en kwam den kelder in, zijn oogen
scherp op den ouden man gericht. Met een
revolver in de rechterhand schoof hij lang
zaam vooruit, en Kaeting, tegen den muur
gedrukt, spande zijn spieren voor een tijger
sprong. Chorley scheen in zijn woede heele-
maal niet aan hem te denken, dacht mis
schien. dat hg al ontsnapt was, en zijn heele
aandacht was op Lou gericht, die ruggelings
terugdeinsde tot hij den wand bereikt had.
Toen stond Chorley stil en sloeg hem bedaard
in het gezicht. Hgt oude mannetje tunnelde
tegen den vloer en kreeg een schop toe.,
„Nou piepen, hè?" zei Chorley. heesch van
woede. Plotseling keerde hij zich om cn hief
zijn revolver op: hij had iels geboord.
welke tegelijk" voor den tuinbouw een ramp
zou bctoekenen, omdat ieder uitzicht op
eenige verbetering van zijn exportinogelijk-
heiri hem daardoor ontnomen zou worden
tc voorkomen.
WIER1NCEN
Burg. stand van 30 Oct. t.m. 6
Nov. 1936.
Geboren: Gecnc.
Ondertrouwd: D. Hegeman en G. Cremer.
Gehuwd: Gecnc
Overleden: Gecne.
Loop der bevolking over de
maand October.
Ingekomen personen: Mw. K. Lemstra uit
Franekeradeel; Mw. H. Gorter uit Anna
Paulowna; Mw. L. H. Ballast-Klok uit Nw.-
Helvoet; II. Veenstra uit Grootegast; Mw. J.
Drent-Ten Have uit Groningen; A. Booms-
ma e.e. uit Medemblik; G. M. C. v. d. Steen
uit Westervoort; Wed. M. Klemkerk uit Fijn-
aart c.a.-, Mw. J. ter Veer uit Doetinchem,
Mw. G. J. Drzejak-Ferwerda uit Sneek; Mw
J. v. d. Velde uit Schagen; L. Schotte én
gezin uit Pijnacker; W. v. Os uit Amster
dam; A. v. Rotterdam uit Apeldoorn; II. Bu-
walda e. e. uit Medemblik; A. C. de Keys
e. e. uit Medemblik; J. v. Tillo, A. Bouma,
1'. de Caluwe cn gezin, G. Lokken en gezin
en Joh. Snippe en gezin uit Medemblik; Sjj.
Jorna en gezin uit Ilarlingen; Mw. R. Hcl-
frich uit Wonseradeel; J. VV. E. Mulder en
gezin uit Utrecht; Mw. E. M. Hegeman itfit
Don Ilaag; II. van Markus cn gezin uit
Utrecht; J. T. Koperdraad uit Medemblik'.
Mw. A. Timmermans uit Ginneken.
Vertrokken personen: J. W. Wielsma naar
Aduard; N. J. Rotgans en gezin, naar Me
demblik; J. de Boe en gezin naar Medem
blik; Mw. G. Huisman naar Den Helder;
G. Butcr naar Anna Paulowna; J. Westër-
weele naar 's Heerenhoek; Mw. C. Hoek
naar Tilburg; K. Bocrsema naar 't Zand
(Gr.); A. Lens cn gezin naar Wonseradeel;
Th. C. de Koning naar Den Helder met ge
zin: J. Brandsema naar Anna Paulowna;
W. Meijers naar Bilthoven; II. A. v. Aspcren
naar Amsterdam; Mw. A. M. Bierman naar
Amsterdam; Mw. K. de Vries naar Gronin
gen: Joh. v. Wijk en gezin naar Medemblik;
J. de Ilartog en gezin naar Edani; P. Vos
cn gezin naar Vlagtwedde; IJ. Bleeker én
gezin naar Alkmaar; Mw. G. Beekhuis naar
Rotterdam; G. Baron naar Marum en
van Leeuwen naar IJmuidcn.
Z1JPE
BIJEENKOMST BOND VAN BOERINNEN
EN ANDERE PLATTELANDSVROUWEN,
Aid. Zijpe.
Op 5 Nov. bij den lieer I-Ioman, St. M. Vlot
brug. Aanwezig waren ongeveer 70 dames en
heeren. Voor dezen avond was uitgenoodigd
den heer J. P. Strijbos om een lezing met
lichtbeelden over IJsland en zijn bevolking
te houden.
Voorzitster heette de aanwezige leden en
gasten van harte welkom. In het bijzonder
den heer Strijbos. Die hierna zijn lezing be
gon met een beschrijving van het ontstaan
van IJsland en zijn bevolking, toegelicht
met lantaarnplaatjes. Waarvan door de aan
wezigen zeer werd genoten.
Aan het einde van zijn lezing gekomen,
speelde den heer Strijbos nog een IJslandsch
lied op de piano.
Voorzitster dankte den heer Strijbos voor
dc gezellige en leerzame avond en sprak
de wensch uit hem hier nog eens weer te
zien.
Ook werd den beer Leeuwen dank ge
bracht voor de bediening van de projectie-
lantaarn, welke voor dat doel afgestaan
was, door den H. M. v. L. afd. Zijpe.
Ook werd den heer Homan dank gebracht
voor liet gratis beschikbaar stellen der
heerlijk verwarmde zaal.
Voorzitster vroeg de aanwezige leden of ze
er voor waren, eind Nov. een onderlinge
gezellige avond te houden, allen voor. Het
ligt in de bedoeling in Dec. een Kerstavond
tc organiseeren.
Waarna sluiting der bijeenkomst volgde
Jammer dat niet meerdere personen deze
avond bezochten, hetgeen waarschijnlijk
zijn oorzaak vond in het minder mooie
weer.
„Wat begon hij, en kreeg een kort en
krachtig antwoord. Zijn revolver vloog om
hoog, hij lag omlaag en voor hij besefte, wat
hem overkwam, lag hij op den grond met
Kaeting's zware gestalte boven op hem.
Tegen den muur gekropen, zat Lou naar
de twee woedend-vechtende mannen te kijken.
De sluwe, komieke Chorley, zoolas hij en
Keating dien kenden, had plaats gemaakt
voor een vechtersbaas, die met de kracht der
wanhoop vocht. Twee keer in evenveel mi
nuten ontkwam Keating er net aan, dat een
van zijn oogen uitgestoken werd, en één keer
haalde een lange scherpe nagel zijn gezicht
van het jukbeen tot de kaak open. Intusschen
was Lou zich zijn eigen toestand bewust ge
worden, en zijdelings naar de lift geslopen.
Juist toen hij ze bereikte, trof Chorley's
schoen zijn tegenstander tegen de knie met
zoo'n kracht, dat Keating er een gevoel van
onwelzijn van kreeg en gedwongen was,
Chorley los te laten.
Chorley veerde overeind en zwaaide zich
in de lift, sloeg Lou tegen den grond en be
gon aan het touw te rukken.
„Dacht je dat?" snauwde Keating, en
sprong ook op de lift, die reeds omhoog ging
al deed zijn been zoo'n pijn, dat hij bijna
ineen zakte.
Aan elkaar geklemd lagen de twee mannen
op de stijgende lift te vechten, tot, ter hoog
te van de eerste verdieping, Chorley de lift
door een ruk aan het touw tot stilstand
bracht. De deuren naar den bovensten kelder
zwaaiden open, en Keating zag zes gezichten,
die misschien in hun jeugd mooi geweest
konden zijn, maar op het oogenblik onaan
trekkelijk waren.
Wordt vervolgd.)