Een stad in het oerwoud
Luie doozen Post
Noordermarktbond
Noordscharwoude
INGEZONDEN
Een keurige collectie
en Cartes,
I
Het bestuur van de Veilingsvereeniging
De Noordermarktbond, vergaderde Vrijdag
middag in het Bet aalkant oor.
De voorzitter de heer J. Ootjers, opende
de vergadering met woorden van welkom tot
bestuursleden en plaatsvervangers, waarna
de notulen der vorige vergadering door den
secretaris werden voorgelezen. Vaststelling
volgde.
Voorzitter deelde mede, dat de datum voor
de verplichte aanvoer van pootaardappelen
na een onderhoud met de Xcd. Groenten- en
Fruit-Cèntrale tot nader datum is uitgesteld.
Deze datum is nog niet genoemd. Het zal
niet veel geven ook, want er zijn er nog wei
nig te koop. Voorzitter was er blij om, dat
deze regeling voordeel heeft gegeven voor de
tuinders. Verscheidene hebben van de iets
betere prijzen geprofiteerd. Als vóór 15 Oct.
alles moet zijn aangeboden, zou de schade
veel groot er zijn geweest.
Ten aanzien van de andijvie werd mede
gedeeld, dat het helaas niet zoo schitterend
geloopen is. Ze mogen nu niet meer op
monster worden geveild en moeten goed
schoon en in kisten of manden worden aan
gevoerd. Het is eigenlijk de schuld van de
tuinders zelf. dat deze voordeelige bepaling
werd ingetrokken. Er is heel wat geconsta
teerd, dat niet in orde was. Dit vond spr.
jammer, het vertrouwen wordt er niet door
bevorderd.
Een der afgevaardigden maakte de opmer
king, dat het een heel moeilijk artikel is
Het is spoedig bedorven als het een paar
dagen in de schuit ligt.
De wittekoolregeling heeft wel een goed
geregelde aanvoer verzorgd, maar de zou
ters hebben ons in den steek moeten laten,
doordat; niet genoeg zuurkool weggegaan is.
Men heeft ook nogal wat last van de con
tractkool der fabrikanten, geloofde spr.,
Alles loopt zoo ongeveer door de klok. Voor
zitter wees verder nog op het uitplanten van
bakplanten en vroege soorten, waardoor te
groote massa's tegelijk aan de markt komen.
Een afgevaardigde van De Eendracht te
Oudkarspel vroeg welken indruk men had
van de z.g. gebasterde witten.
Voorzitter antwoordde, dat daar wel wat
in zit. Het is een goede herfstwit. Spr. zou
er wel voor zijn, dat er wat meer van wer
den uitgezet in plaats van gewone witten.
Door een der afgevaardigden werd op de
noodzakelijkheid gewezen, dat er dan voor
deze koolsoort een regeling werd getroffen
wat steun betreft, omdat men er niet zoo veel
van kan telen als van gewone witten.
De handelaren blijken deze koolsoort gaar
ne te hebben. Ze mogen echter niet voor
Dtmen worden geveild.
De omzet over de maand September was
f 61.042.of pl.m. f 10.000 minder dan ver
leden jaar in dezelfde maand. October gaf
een totaal omzet aan van f 157.881.34. In Oc
tober 1935 had men pl.m. f20.000 meer.
Het accountantsrapport over het eerste
halfjaar 1936 gaf aan. dat alles keurig in
orde wasbevonden. De omzet was over de
eerste zeven maanden ongeveer gelijk aan
hetzelfde tijdvak van verleden jaar.
Medegedeeld werd, dat de inventarisatie
van stapelproducten volgende week zal wor
den gehouden. Er werd zeer öp aangedrongen
dat juiste opgaven worden gedaan van den
aanwezigen voorraad.
Hierna weid de nieuwe uitvoerwet bespro
ken. althans de bepalingen, welke nu voor
de kool gelden. Gehoopt wordt dat deze re
geling mag leiden tot een betere behandeling
van de producten door de tuinders, n.1. dat
niet te lang wordt gewacht met uitschieten,
opdat men steeds goede kwaliteit kan afle
veren, omdat afwijkende kwaliteit niet voor
steun in aanmerking komt. Over dit begrip
„afwijkend" en het feit, dat niet meer op
de bordjes mag worden vermeld van door
schot, best doorschot, iets kanker, enz., werd
uitvoerig van gedachten gewisseld. Verschei
dene afgevaardigden waren van meening, dat
dit tot moeilijkheden aanleiding zou geven,
daar de kooplieden sommige van de verbor
gen gebreken niet zullen kunnen zien. Ten
slotte werd men het er over eens, dat de
praktijk wel zal uitwijzen hoe een en an
der verder zal loopen.
Van den bekenden heer Lijftogt, den uit
vinder van de draaihartigheidbestrijding
door middel van tabakszand, was een brief
ingekomen, waarin een dertiental vragen
werden gesteld over de werking van dit
middel. Op deze vragen zal door den secre
taris worden geantwoord. De medcdeêlin-
gen van verschillende bestuursleden waren
niet erg schitterend. Er werd nog de op
merking gemaakt, dat het tabakszand beter
hield op de planten als voor de behande
ling was bespoten met een mengsel groene
zeep en spiritus. Dat kleeft een weinig.
Voorstellen alg. verg. Prov. Com
missie.
Voor de alg. vergadering van de provin
ciale Commissie uit de Veilingen in Noord-
Holland had het bestuur geen voorstellen.
De afgevaardigde van de Eendracht te
Oudkarspel stelde voor, het minimumprij-
zenfonds ter sprake te brengen in de Prov.
Commissie-vergadering. Het is nu geen
tijd om te sparen, meende deze afgevaar
digde.
Voorzitter merkte op, dat men in den goe
den tijd had verzuimdte sparen. Spr. vond
het wel noodig dat 't minimumprijzenfonds
werd gehandhaafd. Wij krijgen de mini
mumprijzen nu wel door de regeering uit
gekeerd, doch dat kan weer anders worden.
Jlct was bij de steunverleening van de Pro
vincie voorwaarde, dat een fonds werd ge
vormd.
De Eendracht bedoelde, dat tijdelijk moest
worden opgehouden met storten.
Voorzitter dacht, dat het tegen den geest
van de alg, vergadering zou indruischen als
een dergelijk besluit werd genomen. De uit
spraak der alg, vergadering was tegen op
houden.
Verschillende heeren hebben nog het
woord gevoerd, waarbij De Eendracht nog
maals het standpunt verdedigde van ophou
den met betalen, wegens onmacht, niet we
gens onwil. Anderen wilden de alg. verga
dering afwachten.
Dit laatste voorstel werd aangenomen,
zoodat geen voorstel aan de Prov. Comm.
zal worden gedaan.
De omzetting van de teelt van Schotsche
muizen in eigenheimers volgens de kort
geleden genomen beslissing ontmoette be
zwaren bij een aantal bestuursleden: Het
werd niet zoo noodzakelijk geacht, deze in
krimping.
Voorzitter meende, dat hier van inkrim
ping geen sprake was. Het was alleen maar
een omzetting van 15 van de teelt, in
verband met de afzetmogelijkheid.
Na breedvoerige discussies werd van het
voorstel om hiertegen een protest te laten
hooren, afgestapt.
Een vertegenwoordiger van De Eendracht
stelde voor, in verband met de devaluatie
van den gulden te verzoeken den richtprijs
in overeenstemming te brengen met de ge
wijzigde productiekosten door de verhoo
ging van diverse benoodigdheden voor het
bedrijf. Dit werd met algemecne stemmen
aangenomen, terwijl later nog werd toege
voegd, de verhooging van de minimumprij
zen om dezelfde redenen aan te vragen.
In de rondvraag werd geprotesteerd tegen
de steunverleening aan de zieke aardappelen,
welke maar voor 50 5 waren gesteund,
hetgeen onbillijk werd gevonden tegenover
die, welke wel waren verzonden.
Voorzitter merkte op, dat eerst heelemaal
geen steun zou worden verleend, zoodat
men nog blij moest zijn, dat dit nog kwam.
Op een vraag werd geantwoord, dat de
oanvoerregcling voor de winterkool aan
den Noordermarktbond zal doorgaan. Ook
de andere veilingen zullen een aanvoerre-
geling maken.
Daarna sluiting.
LANGENDIJK
DE DERDE VOORSCHOTUITKEERING
VAN DEN TUINBOUWSTEUN 1936.
Do derde voorschot-uitkeering van den
tuinbouwsteun 1936 zal nu spoedig door de
veilingen worden uitgekeerd. Wat de be
dragen betreft voor de producten uit de Lan-
gendijker tuinbouwstreek, zullen deze den
tuinders over het algemeen niet meevallen
In het begin van dit jaar werd hun in uit
zicht gesteld, dat deze herfst rekening zou
worden gehouden met den misoogst, welke
deze streek verleden jaar heeft getroffen.
Als men nu ziet, dat voor gele kool f 0.20
en f 0.50 per 100 Kg., voor roode kool f 0.30
en f 0.40 en voor witte kool van 15 Juni tot
23 Augustus twintig cents per 100 Kg. wordt
vergoed, staal wel vast, dat het bedrag, dat
naar den Langendijk zal komen, niet aan de
verwachtingen zal voldoen. Er komt nog
wel wat bij voor boonen, snijboonen, van 13
Juli13 Sept. f 0.80 en andijvie van 15 Juni-
20 September, hoewel dit van zeer weinig
beteckenis zal zijn, aangezien de andijvie
hoofdzakelijk later komt.
Als bij deze voorschot-uitkeering rekening
is gehouden met den misoogst, dan kunnen
wij wel zeggen, dat het bitter tegenvalt.
Het zal op de volgende uitkeering uan
moeten?
Met groot verlangen zien de tuinders hier
uit naar de uitbetaling van den aangekon-
digden steun van f3.700.000 uit het Land
bouwcrisisfonds. In de Staatscourant zijn de
verschillende producten bekend gemaakt,
waarop steun wordt uitgekeerd en ook de
bedragen voor de verschillende producten.
Er blijkt uit, dat behalve de 3 koolsoorten,
die voor Langendijk wel met het leeuwen
aandeel zullen gaan strijken, van wat aan
deze streek ton goede zal komen, ook nog
tal van andere producten bij deze steunuit-
keering zijn betrokken. Daaronder zijn ver
schillende tuinbouwgewasscn uit. het West-
land, die een geringen prijs hebben opge
bracht, en die, daar ze tot groole hoeveel
heden op de veilingen zijn aangevoerd, on
getwijfeld wel een groot deel van den steun
zullen opeischen. Intusschen zijn onze tuin
ders in afwachting. Hun taxatie stellen ze
niet al te hoog. Ze zijn in dit opzicht wel
eens bedrogen uitgekomen. Maar dit is zeker,
dat op de uitkeering met smart wordt ge
wacht. Er moet immers weldra weer zoo
veel betaald worden: landhuur en rente, en
nog zooveeldat met nieuwjaar vaak op de
proppen komt. Hoog noodig is die steun voor
het groote gros der tuinders en hoe klein of
hoe groot hij ook zal zijn, hij zal buitenge
woon welkom wezen. Begrijpelijk is dit, als
men er op let, hoe slecht het de laatste
maanden op de groentenveilingen loopt. Er
wordt zoo weinig ingevangen, en er is toch
nog zooveel te betalen!
Van de fruitteelt, de ruilverkaveling en den
aanleg van een weg door het Geeslmeram-
bacht hoorden we den laatsten tijd niets.
We verwachten, dat in de eerstvolgende Sta
tenvergadering wel het een en ander over
deze onderwerpen zal worden gezegd. Intus
schen is men ernstig bezig naar het onder
zoek van de mogelijkheid, de draaihartig-
heid te bestrijden, en wel 99 procent, van de
bouwers hoopt, dat binnen niet al tc langen
tijd de tuinbouw, zooals hij al een halve
eeuw is beoefend, weer brood zal geven.
Volgens het Reglement van de L.G.C. moet
een Algemeenc Vergadering worden bijeenge
roepen als twee bij die veilingvereeniging
aangesloten vereenïgingen dit verzoeken en
wel binnen 4 weken na het verzoek. Als we
goed zijn ingelicht, is door de vereenigingen
te Broek op Langendijk iori St. Rancras een
dergelijk verzoek gedaan met als punt van
bespreking het ontslag van den betaal
meester en de kas-contróle.
ZUIDSCHARWOUDE.
Ofschoon nog vrij veel onkosten moesten
worden gemaakt voor de inrichting van de
Bazar van het Crisiscomité, is er toch nog
een beteekenend voordeel ig saldo. De bruto-
opbrengst had ruim f400.bedragen.
Was de rouleerregeling voor de werk-
looze arbeiders hier een zoodanige, dat 4
weken kon worden gewerkt en 2 gestempeld,
verschillende arbeiders stempelen nu al voor
de derde week. Daarover bestond bij de be
trokkenen wel wat ontstemming. We verna
men, dat deze maatregel is genomen op aan
dringen van de inspectie in verband met de
omstandigheid, dat de betrokken arbeiders
nog niet de helft van den tijd hebben ge
stempeld.
We vernemen, dat door een aantal le
den van De Toekomst aan het Bestuur zal
worden verzocht, een ledenvergadering uit te
schrijven inzake de quaestie met den be
taalmeester der Langendijker Groenten-Cen
trale.
LANGENDIJK.
Over de maand September 1.1. heeft de
omzet aan de veiling van den Noordermarkt
bond f61.042 bedragen, tegen f71.511 in de
zelfde maand van het vorige jaar. In October
1936 was was de omzet f 157.881.tegen
f 177.952.in dezelfde maand van 1935. Daar
uit zien we dus, dat de omzet dit jaar in de
genoemde maanden weer lager is. In het oog
vallend is de grootere aanvoer van vroege
aardappelen in de genoemde maanden vah
1936. In September van dit paar 470.513 K.G.
en in 1936 slechts 257.767 K.G. Voor October
waren deze cijfers resp. 2143.15S K.G. en
1.668.668 K.G. Late aardappelen kwamen er in
October 1935 slechts 168.027 K.G., doch in de
zelfde maand van 1936 274023 K.G. In Sept.
waren deze cijfers echter resp. 364.384 K.G. en
274.023 K.G. Aan witte kool werd in Sept.
1936 no. 1.337.900 K.G. tegen 984.325 K.G. in
1935 aangevoerd, voor Oct. waren deze cij
fers resp. 2801.275 K.G. en 1.205.021 K.G. Hier
uit blijkt wel, dat de twee maanden van 1936
bijzonder slecht zijn geweest.
SINT PAN CR AS
In de vergadering van de afd. van den
A.N.G.O.B. werd meegedeeld, dat 2 leden
naar Amsterdam en 1 naar Venezuela wa
ren vertrokken. Door den heer J. Bruin werd
een uitgebreid verslag uitgebracht van de
najaarsvergadering der Noordh. Prop. C. en
door den heer C. de Jong van het Langendij
ker Drankweercomité. Besloten werd 2 reizen
te maken niet de propaganda-auto, n.1. een
naar Koedijk en Schoorldam en een naar
Warmenhuizen, Dirkshorn en St. Maarten.
Deelgenomen zal worden aan de viering van
het 40-jarig bestaan van de drankbestrijders-
vereen. aan Langendijk, terwijl het 4-jarig
beslaan der afdeeling in intiemen kring zal
worden herdacht. Ds. Westmijsc zal worden
verzocht, begin Januari een spreekbeurt te
vervullen. De Commissie voor huisbezoek zal
voortgaan met haar arbeid.
Dirkshorn, 18 Nov. 1936.
Mijnheer de Redacteur, beleefd verzoek ik
wat plaatsruimte in uw blad, bij voorbaat
mijn dank.
In September werd de dienstweigeraar Jan
Ras na een eisch van 15 maanden, in hooger
beroep veroordeeld tot een jaar gevangenis
straf. Dit is twee maanden meer dan sinds
tientallen jarén gebruikelijk was. En nu
werden \an de Octoberlichting D. Wers,
Caspar Speksnijder, Krijn Hamelink en Jan
Dekker door de Bossche krijgsraad tot vijf
tien maanden gevangenisstraf veroordeeld.
Bij genoemde vorige gelegenheid moti-
voearde de auditeur-militair zijn zwaardere
eisch hiermee, dat hij beweerde, dat in de
dienstweigering het door Dornela Nieuwen-
huis gestrooide zaad der propaganda op
kwam en dat dit maar eens afgeloopen
moest wezen.
Dat is de „vredeswil", die de heeren
rechters en regeerders er op na houden. Ze
zijn allemaal erg tegen oorlog en praten
steeds over de vrede, maar de jongens die
met de vrede werkelijk ernst maken worden
gestraft als zware misdadigers. De regee
ring vreest de dienstweigering en past
daarom steeds erger middelen toe.
Denkt men daarmee de dienstweigering
de kop in te drukken? Onzin! Die zal zich
doorzetten, ook al zouden de straffen er op
nog zoo zwaar en onmenschelijk worden.
Omdat in deze jonge mannen, die de mili
taire dienst weigeren, menschelijk gevoel
en vredeswil tot zulke kracht gegroeid zijn,
dat zij aan de militaire slavernij niet mee
kunnen doen, wat er ook gebeuren zou.
Overal zijn de regeeringen der verschil
lende staten er op uit, het militairisme op
te bouwen.
Ook in Nederland gaan steeds meer stem
men op om het militairisme sterker op te
houwen.
De dienstweigering is het, die het kwaad
van militairisme en oorlog in het hart aan
tast en niet een loos gebaar is zooals zoovele
„vredesbewegingen".
Daarom gaan er zwaardere straffen val
len. Maar liet volk mag niet gedogen dat
dit geschiedt. Laat vechten wie vechten wil,
maar wie niets voor oorlogvoeren voelt moet
er builen kunnen blijven; niet voor de keuze
gesteld te worden: „Kazerne of gevangenis".
Elke dag straf is te veel.
Besef, dat het hier om uw eigen hoogste
levensbelang gaat. De dienstweigeraars ko-
Een medewerker van het Zwitsersche blad
Der Bund, die van een reis door Zuid-
Am erika is teruggekeerd, schrijft:
Als men van Santarem de Amazone-rivier
afvaart, door de wildernissen van Matto
Grosso, komt men midden in het Braziliaan-
sche oerwoud aan een eenzaam gelegen met
draadversperringen omringde stad, aan
welker ingang een typisch New Yorkseh
politieman in blauwe uniform en met een
witten staf in de hand staat, Achter het
prikkeldraad ziet men mooie villa's hooge
fabrieksgebouwen en moderne haven-in
richtingen aan de rivier. Het is geen lucht
spiegeling... we zijn in „Fordland".
Enkele jaren geleden heeft de Amerikaan-
sche autofabrikant Ilcnry Ford het terrein,
waarop de stad verrezen is, van de Brazili-
aansche regeering gekocht. Vijfduizend
Amerikanen wonen er, 15 dagen reizen van
de naaste nederzetting. Ford heeft namelijk
besloten, de rubber, die hij voor zijn auto
banden noodig heeft, zichzelf in Brazilië Ie
verschaffen. Aan de Amazone toch komt de
rubberboom overvloedig voor en ter berei
king van het doel is de stad Fordland ont
staan. De bewoners, allen kundig in hun
vak, oogsten en bewerken volgens de mo
dernste methoden het melksap van de rub-
berboonen. Eens per maand komt een stoom
boot, die ook aan Ford behoort, om de rubber
af te halen en de bevolking van de stad van
het noodige te voorzien.
Men waant te droomen als men daar, mid
den in de wildernis, onveilig door agressieve
Indianen-stammen en verscheurend en gif
tig gedierte, plotseling aan dezen voorpost
van de beschaafde wereld komt met zijn
voorbeeldige moderne bebouwing, electrisch
licht, goed geoutilleerde en met ijs gekoelde
fabrieks- en kantoor-gebouwen.
Stenotypistes met platina-blonde haren en
rood-gelakte nageltjes wekken den indruk,
dat men zich in een of ander bureau van
Broadway bevindt. Door de straten rijden
auto's (Fords natuurlijk) met chauffeurs in
witte livrei, bioscopen en dancings geven
den Fordlanders rijke gelegenheid tot ver
maak.
Terreinen voor golf, tennis, voetbal zijn er
in overvloed.
Fordland bezit autonomie; sedert Ford het
land, waarop de stad is gebouwd,van Brazi
lië heeft gekocht, behoort het tot de Ver
een. Staten. De stad wordt bestuurd door
een gouverneur, wien een gemeenteraad ter
zijde staat.
vindt U voor Sint Nicolaas in
LAAN
SCHAGEN
men op voor een van oorlog bevrijde wereld.
Dat gaat ook U en Uw kinderen aan.
Sta dan ook naast hen! Bespreek hun zaak
overal en protesteer steeds bij alle gelegen
heden tegen het bestraffen der dienstwei
geraars in 't algemeen, tegen de huidige
strafverzwaring in het bijzonder.
Stel de zaak aan de orde in meeting, ver
gaderingen, in partijen, vakbonden, aan de
stempellokalen en in de werkverschaffing.
Laat door het heele land weerklinken, op
dat rechters en regeering het als de wil van
het volk vernemen:
De dienstweigeraars moeten vrij.
Arie Schouten.
band houden. Iets misdadigs was ik mij ook
niet bewust. Ik haalde mijn schouders op,
maar ik kleedde mij aan, ontbeet en begaf
mij naar den overkant, in het Gerechts
gebouw.
De uitnoodiging eenvoudig negeeren, kon
ik moeilijk, dus: dan liever maar ineens en
hooren, wat er aan de hand is.
Intusschen kan men wel begrijpen, dat ik
nu juist niet in de <vroolijkste stemming en
met de allerbeste verwachtingen den Rijks
advocaat ook „heden, al is het Zondag" ging
opzoeken.
Ergens diep in mijn hart had ik weliswaar
nog een stillen hoop, dat deze uitnoodiging
iets met Nancy uitstaande had. Alleen hoe?
Dat was de vraag die mij bezig hield toen
ik mij door de menigte van soldaten, Span
jaarden, matrozen en Marokkanen heen-
wrong.
Het Gerechtshof is in de Main-street, een
beetje buiten de straatjes.
Een breed gesmeed ij eren hek geeft toe
gang tot een klein beplant voorplein. Een
paar armzalige palmen staan er, een beetje
Oleanderstruiken, verwaarloosd, alles onaan
gelegd.
Daarachter, aan 't einde van een korten
vlakken weg, ziet men een Grieksche gevel,
in 't midden waarvan een groep een allegori
sche voorstelling is vah de beteekenis van dit
huis.
Verder ziet men voorloopig niets. Pas ais
men naderbij treedt, kan men ontdekken, wat
ziGh zoo bedeesd verborgen heeft.-Het is in
derdaad geen meesterwerk; een verdieping
hoog, nuchter, grauw verbrokkeld en ge
scheurde voorgevel. Alleen een zuilengaan
derij tracht tenminste iets van de waardig
heid van het hooge gerechtsgebouw te redden,
maar dit gelukt maar ten deele. De werkelijke
representatie begint pas bg vier zuilen. Hier
zijn er maar twee, die het kleine balkon moe
ten schragen.
Naar den aanblik van haar woning te oor-
deelen, scheen de toenmalige geest van de
Britsche Justitie in Gibraltar mij niet toe een
bepaalde vrijheid en groote geest te bezitten.
Reeds bij den ingang proefde ik het stof der
witte pruiken.
Trevor bevond zich in zijn werkkamer.
De niet al te groote ruimte was een beetje
overladen met zware donkere Renaissance
meubelen.
Het hooge venster zonder gordijn gaf uit
zicht op het voorpleintje. Het licht dat daar
van binnenviel was gedempt groen, gezeefd
door. de palmbladen en Oleanderstruiken.
Men zou zich kunnen voorstellen in een
tuinkamer te zitten, weggescholen in 't groen,
omgeven door stilte. Alle menschen dtr straa
waren veraf, op dezen Zondagmorgen, dub
bel ver.
En toch kon ik bemerken, direct al bg het
binnentreden, dat er een zekere spanning in
de kamer hing.
Trevor was geladen met een nerveuse
spanning. Het liefst zou hij direct met een
vaart van wal gestoken zijn. Dat kon ik dui
delijk merken. Hij wilde het aleen niet too-
nen. Hij probeerde zgn opwinding achter een
nerveuse vormelijkheid te verbergen. Zooals
men wel van hem zei: Hij speelde de onge
naakbare.
Hij kwam mij niet eens tegemoet. Hij stond
slechts even op en wees mij een armstoel.
Wij gingen zitten. De donkere breede schrijf
tafel met den stapel akten stond tusschen
ons in. Ergens op deze schrijftafel lag een
dagblad.
Trevor zweeg. Ik zei eerst niets, wachtte
geërgerd, hoewel ik hem liefst in 't gezicht
zou gebruld hebben.
Mensch, stel u niet aan, ge stikt bijna
van emotie, dat kan een kind toch zien.
Inderdaad, voor het eerst zat ik zoo vlak
tegenover hem, dat ik zijn oogen zien kon.
Zij leeken helblauw, haast vrouwelijk blauw,
oogen van dat soort, die bij de meeste men
schen koel en levensloos glanzen als twee
stukken ijs. Bij hem niet. In zijn pupillen zag
men onrust, haast iets van angst, levens
angst, de verstoordheid van een mensch, die
zich vernederd voelt. De vleezig roode kop
daar voor mij met het witte, opzij gescheiden
haar, was zeker niet zonder uitdrukking,
maar het gezicht met een uitdrukking van
innerlijke zwakte was duidelijk in tegen
spraak met de stijve gedwongen houding van
den man.
Hij haalde diep adem, boog zich langzaam
voorover, vouwde voorzichtig de beide handen
samen met de vingertoppen tegen elkaar,
keek uit het venster en vroeg toen terloops:
Waart ge een dezer dagen nog aan de
haven
Dus met Nancy had deze zaak niets uit
staande. Eigenlijk had ik een uiteenzetting of
een verontschuldiging verwacht. Maar dat
kon nog wel komen. Om te beginnen had het
veel weg van een verhoor. Dus antwoordde
ik in dien geest: Neen.
Dan hebt ge dus ook nog niets over ae
beide schepen gehoord of van de behandeling
door het Admiraliteitsgerecht.
Neen.
Lees dit eens even.
Onderwgl schoof hij mij het exemplaar van
het dagblad toe. Het was een exemplaar van
de „Gibraltar Chronicle" van 16 December.
Onder de scheepsberichten stond de volgende
notitie met blauw potlood onderstreept:
„Gibraltar. 13 December. De Oostenrijksche
brik „Betty Bonn' van New-York met stuk
goed bestemd voor Genua, drijvend en door
de bemanning verlaten aangetroffen en opge
bracht door drie man der Britsche brik
„Frisco".
Dat was alles. Ik wist werkelijk niet, wat
ik daarmee moest doen.
Ik keek Trevor aan. Maar deze keek nog
steeds in het matte groen van het voorplein
tje. Daarbij meende ik duidelijk te bemerken,
hoe hij de ooren spitste, alsof hij er slechts op
wachtte, dat ik hem vragen zou zgn nieuwtje
mij op te geven, omdat ik het met een van
ijver trilende pen kon opschrijven.
Want dat het hierop uitloopen zou, daarvan
was ik oogenblikkelijk overtuigd. Alleen: dat
pleizier deed ik hem niet.
Hij wilde iets van mij.
Welnu, vooruit dan. Hij moest maar te
voorschijn komen. Wij van onzen kant heb
ben dat al zoo vaak bij ervaring: menschen
van een dagblad zijn voor de heeren niette
genstaande alle mooie praatjes toch niets
meer dan tweederangslui. Men verwacht iets
van ons. Dientengevolge behandelt men ons
steeds een beetje angstig, voorzichtig, bijna
zachtaardig, maar steeds op drie pas afstand.
Tegenover deze menschen, zooals deze Mr.
Trevor er een scheen te zijn, handelen wij
daarom altijd graag als de heerschers over
telegraaf, telefoon en rotatiepers. In het blitz-
licht der magnesiumfakkels worden zelfs de
grootste tyrannen menschelijk.
Misschien deed ik hem onrecht aan met
deze gedachten, maar zijn belachelijke ernst,
zijn gewichtigdoenerij, ergerden mij.
De vingers jeukten mij hem uit zgn ge
maakte gereserveerdheid op te porren, hem
aan te toonen, dat zgn Rijksadvokatenschap
hem totaal verblindde. Ik werd eenvoudig on
beleefd.
Ik keek weer in het dagblad, dat ik op mijn
knie gelegd had, las ergens zoo maar iets,
een bericht over de vischvangst of iets der
gelijks, en greep daarbij als als in gedachten
verzonken in mijn vestzak naar mijn sigaret
ten. Ik voelde hoe hij mij schuin gadesloeg.
Inderdaad, we speelden zoo'n beetje kat en
muis, een belachelijk spelletje voor een paar
volwassen mannen, maar mg was het er
slechts om te doen, te weten, wie de kat en
wie de muis zou zijn.
Dat hg daar voor mij Nancy's vader was,
was ik al lang vergeten. Bully had gelijk. Een
onmogelijk mensch. Maar nauwelijks weer
klonk het geklik, waarmee het sigaretten-
etui opensprong of reeds sprong Trevor over
eind. Inwendig moest ik lachen over de ner
vositeit, waarmee hij zoo glanzend uit zijn rol
viel.
Plotseling werd hij zeldzaam hoffelijk,
haalde ergens sigaretten vandaan, diepte een
aschbakje op en lucifers en sprak daarbij in
onafgebroken zinnen.
Ach, laat toch. Neem me niet kwalijk.
Alstublieft, neem deze. Neem me niet kwalijk.
Vuur?
Ja, alstublieft.
Dank u. Nu wat zegt u ervan?
Ik zei heelemaal niets. Ik blies langzaam
de rook door beide neusgaten en haalde on
verschillig de schouders op.
Ik behoefde ook niets meer te zeggen. Hij
was plotseling geheel veranderd. Hij sprak in
een adem door.
-— Natuurlijk zeker, dat kunt ge ook niet.
Maar ik zal het u zeggen: deze aanteekening
bevat de grootste „schlager" die ge ooit uw
bladen hebt kunnen telegrafeeren, een sen
satie!
Daar had ge het, waar ik op gewacht had.
Mij verraste het niet, zelfs niet den harts
tocht waarmeen hij zijn vondst aanprees.
Zulke „schlagers" worden journalisten bij
na iederen dag aangeboden en op zijn best
komt daaruit nauwelijks een gedeelte in Al
gemeen Nieuws". De beste manier in zilke
gevallen is nog „grof worden".
Wordt vervolgd.)
