De Centrale Hengsten- keuring te Does De Auto=Hemel Ie Alkmaar. Abonneert U op dit blad Feuilleton HET RAADSEL UI? Een machtige demonstratie van Zeelands hengstenstapel. Inderdaad, een machtige demonstratie was het, die gehouden werd ten overstaan van een maximum aantal paardenmenschen uit alle deelen van het vaderland, terwijl ook vele van de Zuidelijke buren van hun belangstelling blijk gaven. De Belgische lok kers immers hebben do opbouw en opbloei van het Nederlandschc trekpaard in Zee land meegemaakt evenals do Zeeuwsche fokkers dit in België zien gebeuren. En nu mogen wij, de lokkers uit andere provin cies, Zeeland als het moederland beschou wen, het moederland dat andere fokeentra van ons land van lOKiuateriaal steeds voor ziet. Zeeland heeft op zijn beurt geïmpor teerd uit België en de laatste jaren via on der moer I-Iesseus en anderen zich ook aan gepast aan de nieuwe richting het Avenis d'Herze Albion d'Or bloed. En ongetwijfeld heelt de nieuwe richting die baan heeft ge broken, de voorkeur boven de oudere, min der moderne lijn. En bij het aanschouwen van Zeelands machtige hengstenstapel lijdt het geen twijfel of het steekt de Belgi sche naar do kroon. En bij het aanschouwen van deze bonte mengeling van kleuren, van vos en bruin en schimmel, waarvan ver schillende van de keurdicrcn machtige gan gen demonstroeren, komt ieder rechtgeaard fokker in extase en wordt het koude bloed warm, en duidelijk is weer gebleken, dat de paardenfokkerij waarmee de paarden- iractie ten nauwste is verbonden, niettegen staande terreinsverovering van den motor, een eerste en eereplaats zal innemen in de bedrijven van den Nedcrlandschon land bouw. En wayr.dit feit onomstoololijk vast staat, dienc men een paard te fokken, dat zich aan die bedrijven aanpast en daarvoor komt zeer zeker het trekpaard in aanmer king. Maar dan ook het beste gefokt wat té krijgen is, want de kosten van onderhoud zijn voor een best en doelmatig paard niet hooger dan voor een minder, een dier van inferieuze kwaliteit. En dit beginnen de fokkers en hier hebben we speciaal de fok kers uit den kop van Noord-Holland op het oog, in te zien. Het Zuidelijk deel is hun reeds- voorgegaan, doch .we zien de laatste jaren import van jong materiaal van het beste bloed. Ook in de Noordelijker gelegen .pölders en meerdere fokkers toonen reeds met zekére rechtvaardigheid trots hun jon ge waardevolle dieren, waaruit de fokstal zal worden opgebouwd. Jonge fokkers eii fokkers in den dop volgen dit ^ocdc voorbeeld. Laat liet trekpaard, mits doelmatig gefokt, een sieraad zijn van de mooie beste bouwbedrijven van onze schitterende Hollandschc polders. Het ver hoogt de bestaanszekerheid, verhoogt tevens "de levenslust en verrijkt de levensvreugde. Vergeef ons deze kleine ontboezeming en inleiding. Bij liet. samenstellen der versla gen zullen we steeds de grootst mogelijke objectiviteit betrachten, terwijl een woord van critiek mits in ophouwenden zin som wijlen niet achterwege mag. blijven. We \ergeten daarbij niet dat dit werk door menschen geschied, terwijl ook ons werk ïiienschenwork is. Doch nu wat de keuring zelve betreft, die door vele Hollandsche fokkers, zooals reeds gezegd, werdbijgewoond. Een schitterende leerschool deze dag, waar men kan nagaan uit welke bloedlijnen men bij voorkeur zijn stal verder zal uithouwen. Er werden buiten de kampioenen van voorgaande jaren 145 hengsten voorgebracht, waarvan de helft uil drie-jarige dieren be stond. En de kwaliteit? Beter dan vorige jaren. Aanmerkelijk zelfs. Het gaat crescen do met de fokkerij in Zeeland, wat ook door vcrschillende Duitschc experts niet onder stoelen en banken werd gestoken. Enkele vaders domineerden sterk en hiervan willen we in de eerste plaats Clairon de la Lijs noemen. Clairon waarvan we nog niet zoo veel zagen, ontpopte zich heden als een machtige kweekvader. Het heeft iels te zeg gen in de klasse drie-jarigen van de groote maat de 2e, .Se en 4e plaats te bezetten. Wij hadden hem de eerste 3 plaatsen toegedacht, doch de jury besliste ten gunste van dc Maveur de Gaesbeek, zoon Carlo van 't Kerk. je. Zeker Carlo is bcslsoortig, zwaar en grof met beste boenen, doch nog iets veulen- acht ig. Neen, wij prefereerden in deze klas se Clairon van Hoek, een zeldzame hengst eveneens met afmetingen en daarbij broe der, dieper dan zijn groote rivaal. Ook zijn halfbroers Harold en Aria's Clairon, prefe reerden we boven Carlo, zoodat wij hem de vierde plaats hadden toegedacht. Doch niet minder dan de groote maat in deze klasse, imponeerde de kleine maat. Vier dieren van buitengewone klasse bezetten hier de kop- plaatson. Het. waren zoons van Avcnis, Priineca, Certain en Clairon. Zelden zagen we een klasse, waarvan dc 8 koppaarden zoo op elkaar geleken, doch waarvan dc Tsjaka, zoon Han, die nummer vijf stond, iets uit den toon viel. Hadden wij iets ver der naar beneden verwezen. Over 't geheel demonstreerde deze klasse buitengewoon beste, vlotte, ruime bewegin gen. Paul van Luntershoek, die hier de kopplaats kreeg, had juist niet zijn dag en w.as wel eens heter. Bij de vierjarigen van de groote maat be zette Acron, een halfbroer van Paul de eer ste plaats. Het schijnt dat Maycur dc Gaes beek door zijn zoon Avenis sterk naar voren begint te komen. Acron ontpopt zich als een machtig paard, die nog meer diepte kon hebben. Dc klciue maat in deze maat von den we beter. Marquis, een zoon van de brave Gascon, die het vooral in de vrouwe lijke lijn host doet, kreeg hier dc eerste plaats, op de hielen gevolgd door Baron de Capryskc, door zijn vader Espois de la- Barrière van Belgisch origine. Best, kort, sterk, zwaar paard. De vijf- en zes-jarigen van de groote maat vormde niet de meest sterke klasse, waarop Vaincques een zoon van Herseus, een bui tengewoon gunstige uitzondering maakte Een buitengewoon machtig paard met machtig fel beenwerlc. Vier becncn als mu ren. Een kweekvader naar het ons wil voor komen. Weer vonden we hier de kleine maat he ter en weer stond een Herseus zoon aan den kop. Ook het bloed van Herseus domi neert sterk, evenals dat van Clairon. Een beste eerste was hier een volle broer van Elegant van do hengstenvereeniging I-Iol- landsch Noorderkwartier. Breede diepe hengst met vlotte bewegingen. Tweede werd Udo, een zoon van Viclorieux. Buitengewoon imponeerend door harmonische houw on goede gangen. De oudere hengsten van de groote maat bevielen niet buitengewoon in tegenstelling met die van de kleine maat. Een buitengewone kop, gevormd door Pri- merar Gascon en de Belgische import Espoir Primcra is overbekend en stond in schit terende conditie. Doch ook Gascon deed hier voor wéinig onder. En Espoir; past geheel in het kader, hoewel hij iets minder diep is. Ja, deze dieren missen misschien het mach tige van de vaders van dc groote maat, doch voor de liefhebber en voor de fokkers tevens gaat van dieren van dergelijke klas se een minstens ffvengroote bekoring uit. Hebben wel degelijk een niet minder groot aandeel op liet peil waarop onze trekpaar denfokkerij staat, en bij het aanschouwen van deze vaderdieren begint bet bloed on willekeurig sneller te stroomen. Tenslotte de kampioenschappen. Om deze kampioenskleurcn moest worden gestreden door Acron, Marquis d'Ahca, Vaincques, Avenis van Willy Primcra en Loon. Deze strijd zou en moest in hoofd zaak tusschen Vaincques en Primera gaan. De strijd tusschen de groote en de kleine maat, de strijd tusschen het zware, het machtige en het meer adeilijke, soliede, har monische imponecrende, de strijd tus§chen de stallen Aernaudts en Kerkhaert. Stal Kerkhaert zegevierde en hiermee prolon geerde deze stal het kampioenschap van 1936 van Dragon door Vaincques. En te recht? Ja, zeggen vele fokkers, want onze fokkerij moet opgebouwd, op peil gehouden en op hooger peil gebracht, door de machti gen en de kampioen dient gezocht onder den machtige van de machtigen. En daar aan beantwoordt zonder twijfel Vaincques. Zijn beenwerk, we schreven liet reeds, is fel. Doch hij gebruikt zijn vier beenen niet voldoende. Hij is diep en breed, doch zijn lijnen zagen we gaarne iets beter uitgestip peld. Neen, zeggen wij, onze kampioen is Primera. Vier beste, droge zware beenen, die hij uitstekend weet te gebruiken. Is ook breed en diep, buitengewoon zelfs, is harmo nisch gebouwd, alles past, sluit als een bus, zijn fokresultaten heioven veel voor de toe komst, doclihij is minder machtig. Moest hem daarom het kampioenschap wor den onthouden! Neen zeggen wij, ja zegt de jury en Vaincques voert hot nationale lint mee naar Stoppeldijk. Hiermee gaat het gordijn neer voor 1937; neen nog eenmaal gaat het open voor de 6 oud kampioenen, daarna sluit het. zich voor goed en het gul den hoek van de Zeeuwsche frekpaardfok kerij is weer met een bladzijde vermeerderd. Zitting van Vrijdag 12 Febr. Z ij p c. EEN SNIJPABTIJ ZONDER BLOED. Stonden dc Bunschotcrs althans vroeger bekend .als echte oudcrwctsche bekkesnij- ders heden stond voor den kantonrechter de chauffeur van een Bunschoter vischauto W. de G. terecht, die op den rijksweg te Zijpe het verkeer had gesneden en een aan rijding had gecreëerd mot een anderen vierwieligen motorwagen. Dc schade was niet groot, doch er moest een voorbeeld gesteld worden aan die brutale vischauto's die de verkeersregeling op een zeer erger lijke manier saboteeren. Waar echter deze chauffeur overigens niet ongunstig bekend stond en een goeden indruk maakte, werd hij ditmaal alleen tot 30 boete of 20 dagen veroordeeld, na plerhigc belofte aan den vrederechter liet nooit meer te zullen doen. Z ij p e. ZIJN MACHTIGING WAS VERLOOPEN. Gerrit R., veehouder te Zijpe, bezit wel een machtiging tot 't in huis hebben van een jachtgeweer, maar deze machtiging bieek bij controle reeds lang verloopen te zijn, dus kreeg hij een bon en werd 't ge weer in beslag genomen. Heden was Gerrit behoorlijk present en toonde triomfantelijk zijn hernieuwde machtiging en nog een voor onhepaalden tijd Toch liep hij heden nog een boete van f 3 of 3 dagen op, maar zijn gevteer kreeg hij gelukkig weerom. Z ij p e. ZOO ZIJN ONZE MANIEREN. De schilder Piet V, en de heer Henk R. heide Zijpenaars. hadden het lang niet mooi versierd. Eerst werd hot café van den lieer Kuiper met een bezoek vereerd en aldus alcoholisch geinspireerd, verstoorden beide hoeren de orde, wat de veldwachters Iloman en Overhand, die een wakend oog hielden op do beide boemelaars, aanleiding gaf. ohi in te grijpen. Hierop vervielen de „heeren" van kwaad lot erger en volgde een zeer krachtig verzet. Thans echter nam de kantonrechter de taak der politie over een corrigeerde het re calcitrante duo, ieder met 12 gulden boete of 8 dagen. Warmenhui zon. DE ONFORTUINLIJKHEID VAN DEN TOT BROODJAGER GEPROMOVEERDEN- STEUNTREKKER. De arbeidlooze arbeider Com. -R. te War- menhuizen was op hezuinigingsgronden uit den „steun" verwijderd en had zich gemeta- morphoseerd als broodjager. Een geweer had hij en een acte, mijn liefje wat wil je nog meer! Op 21 December was hij dan ter jacht getogen en zoo gelukkig 'n haas te raken, die echter later voor hem een bron van ellende werd. De haas was gewond en had zich voortgesleept op het jachtgebied van den caféhouder Mïjts. Toen dus Kees zich van zijn buit meester maakte, kwam hij in conflict met mijnheer Mijts, mot het onaangename resultaat: 3 gulden boete of 3 dagen wegens strooperij. Al kmaar. MISKENDE ROODE OFFERVAARDIGHEID De jonge en dus nog enthousiaste juffr. W., geboren I. te Alkmaar, had zielsmede lijden met de Spaansrhe ellende en gaf daar aan uiting door onder het motto: „Roode Hulp" bij geestverwanten te gaan collectee- rcn. Zij reikte tegen betaling van 5 cents papiertjes uit en do roode hulp was in vol le werking, toen de politie 'n spaak'in het wiel stak en de liefdadige juffrouw heden terzake van het collecteeren zonder ver gunning voor den kantonrechter werd ge dagvaard. Het was duidelijk dat het blceke vrouwtje impulsief en ter goeder trouw had gehandeld en zij zal dan ook wel tol niet meer dan f 2.50 boete of 2 dagen worden veroordeeld. Alkmaar. DES WINKELIERS PORTIEK IS GEEN VERGADERZAAL. Bern. B. is als het ware in de kantonge rechtszaal als kind in huis. Hii had 't zich vanaf 10 uur gemakkelijk gemaakt in de heerlijke leuningbank en verrees om half twee uit z'n zitplaats, toen hij als verdach te moest optreden en wel voor 't feit, dat hij op 2 Februari in de Langesraat een portiek van een nijvcrcn winkelier als de- balingzaal had verkozen. Het debat werd echter door de komst van een agent opge heven en Ben er uitgepikt om even mee te gaan naar liet politiebureau. Ben kreeg f 2 of 2 dagen en zint natuur lijk op middelen hoe de boete te betalen. SchoorL TRAGEDIE VAN EEN ONGEHOORZAMEN HOND EN 3 DOODE KIPPEN. De historie verhaalt ons van den groot.cn Griekschen redenaar Demosthenes die met een Gricksehen knikker in zijn mond. oreer de tegen de woeste branding der zee. om zijn stem (e ontwikkelen en we kennen persoonlijk ook onze afgevaardigde mr, Jan Duis als een zeer vlot en begaafd spre ker, doch we vermeenen stellig, dat deze rodekunstenaarsgeheel in de .schaduw worden gesteld door liet kleine mannetje uit Sclioorl, Jan H., die terecht stond op grond van de omstandigheid, dat zijn los gebroken hond een invasie had gedaan op het erf van den heer Sclhorst aldaar, drie jonge en veelbelovende kippen van het le ven beroofd en 2 hanen de staart had uit getrokken. Hoewel nu deze dierenvandaai wel zoo beloofd was geweest voor dc begra fenis der 3 kippen te zorgen, was de familie Sclhorst allesbehalve ingenomen met die slachlpartij en verwittigde de politie, vooral toen de heer II. weigerde de gevraagde schadevergoeding ad f 12.50 te voldoen. De heer Jan H. had zich nu voorgesteld als journalist, hetgeen zijn oratorische be gaafdheid reeds dadelijk verklaarde. Onder journalisten toch worden zoowel redenaars als kunstenaars op elk gebied aangetroffen en deze journalist, gaf niet alleen blijk een voortreffelijk spreker, doch ook 'n goed on derlegd amateur-jurist te zijn. Wat echter niet kon verhinderen, dat hij voor de uit spattingen van zijn thans geëxecuteerden hond werd veroordeeld tot f 4 boete of dagen. De gevorderde schadevergoeding werd echter niet toegewezen, zoodat onze confrater in dit opzicht nog bofte. Noord schar vvo u d e. VAN DEN WAL IN DE SLOOT. De melkventer E. V. uit Noordscharwoude dacht den 31sten October op den wal te kunnen blijven, door zijn 11-jarigen zoon er per driewieler-transportfiets beladen met melkbussen op uit te sturen, doch kwam in dc sloot terecht, daar hij alras een bon netje kreeg, omdat hij als vader en hoofd van een gezin zulks niet mag laten doen. Eisch: f 6 of 6 dagen. Uitspraak: f 3 of 1 dag hechtenis. Oude N i e d o r p. TE LANG NAGEKAART. In Oude Niedorp bchooren de café's om 11 uur gesloten te zijn en als er zich nog be zoekers na dien tijd ophouden, dan krijgen de kastelein cn de bezoekers een bon. Zulks gebeurde in den nacht van 11 op 12 Deo.. dat de Gebr. P. uit Nieuwe Niedorp 's nachts om 1 uur nog aanwezig waren in de voor dien tijd verboden gelegenheid van café B. Dc heeren zeiden ter hunner verontschuldi ging. dat zij niet in 't café. maar wel in de woonkamer waren geweest om wat na te praten en te kaarten. Maar dat was wel wat al te doorzichtig, dus kregen de heeren heden hun portie en wel f 4 of 2 dagen. Heerhugowaa rd. LICHT TE KORT. J. H. M.. koopman te Noordscharwoude, was op den 30sten December met z'n auto in de Hccrhugowaard beland, maar droeg jammer genoeg geen zorgen, dat zijn letter en nummerbord helder verlicht was, waar voor natuurlijk dc gebruikelijke bonnen werden uitgereikt en die hem f 2.50 of 2 d. kostten. Kort Verhaal, Door JERRY TRAVERS. Als een auto gestorven is, komt hij op het auto-kerkhof. En dan komt hij in den auto- hemel. In den auto-hemel zijn alle auto's die hun heer" en meester trouw zijn gebleven, toen! zij nog leefden. Daar bestaat geen onder scheid tusschen merk en ouderdom, aantal cylinders of carosserie; er is alleen verschil tusschen de karakters, maar voor het overi ge zijn liet alleen maar auto's, verder niets. Daar zijn schitterende, slanke stroomlijnwa- gens, niet ronde neuzen en soepele veeren. Daar zijn brave, ouderwetsche karretjes, wa gens van dokters of kooplieden, die slechts ijverige mcnschen hebben vervoerd. Ook deze staan in hoog aanzien, doch niet meer daii de anderen, want per slot van rekening kan een auto er niets aan doen, wie hem gekocht heeft. Schurken kunnen wel tnooie, en gent leman wel leelijke wagens hebben, cn de ziel van de auto kan daarom toch wel goed zijn. Ook vracht-auto's zijn er, groote gevaar tes, die een voorkant hebben, welke herinnert aan olifanten, ziekenwagens cn groote bestel auto's van groote firma's. Dat zijn allemaal goede wagens. En zij hebben het ook goed in den auto- hemel. In den auto-hemel zijn zeer veel stra ten, maar er zijn geen kruispunten of boch ten of hoeken. Er zijn geen onbewaakte spoorwegovergangen, en alle wegen zijn be dekt met asphalt, waarop men niet slippen kan. De wegen zijn omzoomd met rijen dik ke benzincboomcn, daar vloeit accijnsvrije brandstof uit, en in den geljeelen auto-hemel is geen stof te bekennen. Oude vuile wagens worden er schoongemaakt, en schitteren, als of ze nieuw waren, de schijnwerpers stralen weer, en alle kapotte dingen worden gerepa reerd en functionneeren weer. De wagens zijn zoo blij, als zij op aarde nooit waren, want daar reden zij over stra ten, die geplaveid waren met dikke, zware keien, of over modderige buitenwegen. Hier ontspringt uit murmelende bronnen de zui verste olie, en overal langs de wegen loopen schroevendraaiers, die elke losse schroef of moer vastzetten. Des nachts slapen de auto's in luchtige, ruime, verwarmde garages, zoo dat de motor nooit bevriest, en zoodat zij des morgens zonder aarzelen willen beginnen te werken. De banden zijn steeds hard genoeg, de carosserie zit goed in elkaar en rammelt niet, alle kussens in het interieur van de wagens zijn heel, cn iedere auto k.an daar gemiddeld 115 km. per uur rijden of het nu een moderne wagen of een vrcemsoortig ouderwctsch vehikel is. Dat is de hemel van de goede auto's, en daar is liet mooi cn goed. Maar niet iedere auto komt in den hemel, hoewel zij er alle maal in willen. Maar voor den ingang van den hemel staat een groote auto-Petrus, en past goed op. Hij heeft scherpe oogen, en kan zeer goed het kaf van het koren schei den. Wanneer er een wagen aankomt, die slecht en gemeen was, laat hij hem niet binnen. Er zijn auto's, die mooi zijn om naar te kijken, doch die vol nukken cn grillen zitten, heimelijk een as laten breken, en dc banden laten springen, juist als de meester het het minste kan gebruiken. Er zijn de monische vehikels, die jarenlang hun heer dienden, totdat op een dag dc booze geest in hen ontwaakt, en dan laten ze expres den stuurstang breken, of rijden in een afgrond of onder een tram. Boosaardige wagens zijn dat, die er zoo mooi uit zien, doch juist die behandelen hun meester verraderlijk. Zij bezitten alle slechte eigenschappen en grillen van een slechte auto. Zij bezorgen den chauf feur bekeuringen, overrijden expres kippen en kleine kinderen, en beschadigen cn doo- den andere auto's. Voor deze booswichten op vier wielen is de ingang van den autohemel gesloten. Zij ko men in de autohel. Hierover ontbreken tot. dusverre alle ver dere berichten; men kan echter aannemen, dat dc schurken onder de wagens door de nauwe, bochtige straten van dc city van een groote stad moeten rijden, waar het krioelt van kinderen, fietsers en verkeersstremmin gen. Zij worden bestuurd door jonge dames, die met deze vehikels hun rijbewijzen trach ten te veroveren, en rijden den ganschen langen dag over hobbelige keien VAN HET ONBEWOONBARE Naar het Eogelach bewerkt door THEA BLOEMERS 10 „Och ja," vervolgde Nita, „natuurlijk is niet Iedereen zoo gevoelig als ik. Het drukt al tijd direct op meeMaar lk zou het niet uithouden in een huis, waar het spookt?" „Spookt?" herhaalde Agaath. „Daar weet ik niets van. Amabel schijnt er zich volko men op haar gemak te voelen." „O, vraagt u mij alstublieft geen bijzonder heden; ik ben toch al bang, dat lk teveel ge zegd heb, maar ik dacht dat u het wel wist. Als ik mevrouw Grey was. zou ik het fijne er van willen weten. Dan liet ik een medium komen en een séance houden. Ik weet in Lon den een mevrouw Thompson, waar de meest verbazingwekkende dingen van verteld wor den. Ze ziet letterlijk alles in een kristallen bol. En het is veel goedkooper dan een detec tive. Mevrouw Thompson rekent maar twee pond, en met een detective weet je nooit, waar je aan toe bent. Een vriendin van me, Muriel Weston, is bij haar geweest,, toen ze haar parelsnoer kwijt was enenfin, het ls gewoon een wonder. Als u belang stelt in zulke dingen, moet u er toch eens heen gaan. Ik zal u haar adres geven." Mevrouw Moreland aarzelde. Het kon nooit kwaad zoo'n adres te hebben, daarom hoefde je er nog geen gebruik van te maken. Ze nam het briefje aan en borg het in haar tasch. Toen merkte ze, dat Nita King in de veronderstelling verkeerde, dat ze Moorland heette. Ze wees haar hier op, hetgeen Nita deed uitroepen: „Bent u familie van Cyril Moreland? Zijn vrouw? Wat toevallig! Ik heb hem goed ge kend!" Toen de gasten op het punt stonden te ver trekken, kwam mevrouw King op Julian toe met een album. Het had den vorm van een hart en op den roodleeren band stond in zil veren letters: „Mijn vrienden". Met zooveel bereidwilligheid als hij verza melen kon, voldeed hij aan haar verzoek o\n zijn handteekening er in te plaatsen en toen moesten natuurlijk alle anderen ook teekenen; de Berkeley's, de Millers, Angela, mevrouw Moreland, Amabel en mademoiselle Lemoine. „Wat 'n massa A's", zei Nita. Zy ging met haar vinger de rij langs. „Angela, en miss Miller is Anne, of is het Anna? en u bent Amabel. En uw zuster?" „Die heet Agaath." „En ik ben ook een A, Nita is etn afkor ting van Anita." „En mademoiselle is ook een A", viel An gela vroolijk in, naar den ondersten naam wijzend, „maar ze heeft gesmokkeld en alleen maar een M. gezet. Eigenlijk is het M. A." „En wat beteekent haar A.?" „Raadt u eens?" lachte Angela. „Of laat ik 't maar zeggen u vindt het toch niet. Het is Anatasie; mademoiselle heet Maria Anatasie. Had u vast nooit geraden, hè?" Mademoiselle Lemoine glimlachte, maar Iet wat geforceerd. Julian kreeg den indruk, dat Angela's luidruchtigheid haar hinderde. Op weg naar huis verbaasde Edward Ber- keley zijn vrouw door te vragen: „Wat had Amabel aan onder haar mantel? Je ziet die dingen véél den laatsten tijd..." „Wat ze aanhad? Een gelen jumper!" lichtte Susan in. „Ze heeft hem zelf gebreid." „Ik vond het een prettige kleur", herhaalde haar echtgenoot, „bijna net als die oude roos aan den noordelijken muur, ik weet den naam niet meer." „Gloire de Dyon, bedoel je." „Precies. Mijn moeder zei er „Glorie" te gen. Weet je nog, Susan, dat jij zoo'n japon had, toen we verloofd waren? Tegenwoordig draag je nooit meer zooietsde kleur stond Amabel verbazend aardig." „Je vergeet dat ik de teint van Amabel niet meer heb Edward." „Neer., natuurlijk niet," klonk het argeloos," en je bent 'n beetje ouder." Hij zweeg even. „Amabel is wel een charmante vrouw, vind je niet?" „Ja zeker, stemde Susan toe. „Ik heb veel over Amabel moeten denken, vanmiddag, ik hem met haar te doen." Hij stak zyn arm door den haren en streelde zacht haar hand. „Wij zijn zoo gelukkig en dan krijg je medeleden met menschen, die het niet zijn." Halverwege de laan naar het moderne vil- latje richtte de heer Miller zich op scherpen toon tot zijn zuster: „Eén van die twee dames gaf je een duw. Wie was het?" „Wanneer, Ferdinand!" „Toen je je kopje liet vallen, natuurlijk, Mademoiselle was aan je éénen kant en me vrouw King aan den anderen. Eén van bei den gaf je een stoot. Ik zou graag weten wie." Aune Miller's stem had een somberen klank, toen ze antwoord gaf. „O, Ferdinand, je zult me wel vreeselijk dom vinden, maar ik weet het heusch niet." „Wéét je het niet?" „Neen, werkelijk niet. Ik dacht over de bloemen *in het voorste perk, en toen kwam er iets tegen me aan en viel myn kopje uit mijn hand. Ik schaamde me zoo Miller slaakte een zucht. „Ik zou veel meer aan je hebben, als je niet den halven dag sliep," mopperde hij. HOOFDSTUK XV. „Ik wist niet, dat je in een spookhuis was gaan wonen," zei Agaath, op haar gemak op een stoel voor het vuur gezeten. „Wie heeft je dat verteld?" vroeg Amabel. „O, mevrouw King natuurlijk," viel ze zich zelf in de rede. „Ik zag, dat je met haar praatte." „Heet ze King?" vroeg Agaath. „Ik heb haar naam niet verstaan. Iedereen noemde haar Nita." •„Wat had ze te beweren?" vroeg Amabel luchtig. Eigenlijk niets. Ze dacht, dat ik het wel wist. Mankeert er iets aan het huis? Als dat zoo is, had je me dat wel mogen zeggen. Is er een spook?" „Ik heb er geen gezien," verklaarde Amabel. „Wat ben je toch verschrikkelijk gesloten! Ik zal er Julian Forsham wel eens naar vra gen eigeniyk moest ik me maar aanwen nen, om Julian te zeggen." Amabel bloosde en was er boos om op zich zelf. Haar zuster lachte er nog om toen de deur openging en Julian binnenkwam. „Mynheer Forsham, we zaten net over dit huis te praten. Is het erg oud?" „Het huis, dat hier oorspronkelyk gestaan heeft, was héél oud. maar daar is niet veel meer van over. Het is afgebrand in den tyd van mijn overgrootvader." „Wat is dan het oude gedeelte?" „Deze kamers en de hall en de keuken, voor zoover ik weet. De eetkamer en de salon zyn in ieder geval van vrij jongen datum." „Zyn er daarom geen kelders?" infor meerde Amabel. „Mijnheer Bronson zei, dat het wel droger zou zou, als er kelders wa ren." „O, er z ij n wel kelders," verklaarde Ju lian beslist. „Maar ze zijn in geen jaren ge bruikt, want ze zijn niet veilig geloof ik. George en ik hebben als kleine jongens ten minste dikwijls op onze huid gehad, omdat we roovertje gespeeld hadden. Ik meen, dat alleen de twee kelders onder de keuken nog in gebruik zijn." „Mevrouw King heeft me in het oor ge blazen, dat 't hier spookte", vertelde Agaath" „Mevrouw Moreland, als u alles gaat ge- looven wat mevrouw King u inblaast, kunt u het aardig druk krijgen!" spotte Julian. „My heeft ze trachten uit te leggen, dat het toch zoo lief van sommige menschen was om valsch bankpapier te maken, want dan kwam er meer geld voor de menschen, die het krap hebben!" Ze lachten allen. „Maar zegt u me nu eens eerlijk zyn er hier spoken?" drong Agaath aan. Als ze er zijn, kan ik er u niet over inlich ten." De wenk was duidelijk genoeg om Agaath Moreland te doen begrijpen, dat Julian geen lust had haar nieuwsgierigheid te bevredigen. Ze koos dus een ander onderwerp. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 6