De Centrale Hengsten-
keuring te Does
De Auto=Hemel
Ie Alkmaar.
Abonneert U op
dit blad
Feuilleton
HET RAADSEL
UI?
Een machtige demonstratie van
Zeelands hengstenstapel.
Inderdaad, een machtige demonstratie
was het, die gehouden werd ten overstaan
van een maximum aantal paardenmenschen
uit alle deelen van het vaderland, terwijl
ook vele van de Zuidelijke buren van hun
belangstelling blijk gaven. De Belgische lok
kers immers hebben do opbouw en opbloei
van het Nederlandschc trekpaard in Zee
land meegemaakt evenals do Zeeuwsche
fokkers dit in België zien gebeuren. En nu
mogen wij, de lokkers uit andere provin
cies, Zeeland als het moederland beschou
wen, het moederland dat andere fokeentra
van ons land van lOKiuateriaal steeds voor
ziet. Zeeland heeft op zijn beurt geïmpor
teerd uit België en de laatste jaren via on
der moer I-Iesseus en anderen zich ook aan
gepast aan de nieuwe richting het Avenis
d'Herze Albion d'Or bloed. En ongetwijfeld
heelt de nieuwe richting die baan heeft ge
broken, de voorkeur boven de oudere, min
der moderne lijn. En bij het aanschouwen
van Zeelands machtige hengstenstapel
lijdt het geen twijfel of het steekt de Belgi
sche naar do kroon. En bij het aanschouwen
van deze bonte mengeling van kleuren, van
vos en bruin en schimmel, waarvan ver
schillende van de keurdicrcn machtige gan
gen demonstroeren, komt ieder rechtgeaard
fokker in extase en wordt het koude bloed
warm, en duidelijk is weer gebleken, dat
de paardenfokkerij waarmee de paarden-
iractie ten nauwste is verbonden, niettegen
staande terreinsverovering van den motor,
een eerste en eereplaats zal innemen in de
bedrijven van den Nedcrlandschon land
bouw. En wayr.dit feit onomstoololijk vast
staat, dienc men een paard te fokken, dat
zich aan die bedrijven aanpast en daarvoor
komt zeer zeker het trekpaard in aanmer
king. Maar dan ook het beste gefokt wat
té krijgen is, want de kosten van onderhoud
zijn voor een best en doelmatig paard niet
hooger dan voor een minder, een dier van
inferieuze kwaliteit. En dit beginnen de
fokkers en hier hebben we speciaal de fok
kers uit den kop van Noord-Holland op het
oog, in te zien. Het Zuidelijk deel is hun
reeds- voorgegaan, doch .we zien de laatste
jaren import van jong materiaal van het
beste bloed. Ook in de Noordelijker gelegen
.pölders en meerdere fokkers toonen reeds
met zekére rechtvaardigheid trots hun jon
ge waardevolle dieren, waaruit de fokstal
zal worden opgebouwd.
Jonge fokkers eii fokkers in den dop volgen
dit ^ocdc voorbeeld. Laat liet trekpaard,
mits doelmatig gefokt, een sieraad zijn van
de mooie beste bouwbedrijven van onze
schitterende Hollandschc polders. Het ver
hoogt de bestaanszekerheid, verhoogt tevens
"de levenslust en verrijkt de levensvreugde.
Vergeef ons deze kleine ontboezeming en
inleiding. Bij liet. samenstellen der versla
gen zullen we steeds de grootst mogelijke
objectiviteit betrachten, terwijl een woord
van critiek mits in ophouwenden zin som
wijlen niet achterwege mag. blijven. We
\ergeten daarbij niet dat dit werk door
menschen geschied, terwijl ook ons werk
ïiienschenwork is.
Doch nu wat de keuring zelve betreft, die
door vele Hollandsche fokkers, zooals reeds
gezegd, werdbijgewoond. Een schitterende
leerschool deze dag, waar men kan nagaan
uit welke bloedlijnen men bij voorkeur zijn
stal verder zal uithouwen.
Er werden buiten de kampioenen van
voorgaande jaren 145 hengsten voorgebracht,
waarvan de helft uil drie-jarige dieren be
stond. En de kwaliteit? Beter dan vorige
jaren. Aanmerkelijk zelfs. Het gaat crescen
do met de fokkerij in Zeeland, wat ook door
vcrschillende Duitschc experts niet onder
stoelen en banken werd gestoken. Enkele
vaders domineerden sterk en hiervan willen
we in de eerste plaats Clairon de la Lijs
noemen. Clairon waarvan we nog niet zoo
veel zagen, ontpopte zich heden als een
machtige kweekvader. Het heeft iels te zeg
gen in de klasse drie-jarigen van de groote
maat de 2e, .Se en 4e plaats te bezetten. Wij
hadden hem de eerste 3 plaatsen toegedacht,
doch de jury besliste ten gunste van dc
Maveur de Gaesbeek, zoon Carlo van 't Kerk.
je. Zeker Carlo is bcslsoortig, zwaar en
grof met beste boenen, doch nog iets veulen-
acht ig. Neen, wij prefereerden in deze klas
se Clairon van Hoek, een zeldzame hengst
eveneens met afmetingen en daarbij broe
der, dieper dan zijn groote rivaal. Ook zijn
halfbroers Harold en Aria's Clairon, prefe
reerden we boven Carlo, zoodat wij hem de
vierde plaats hadden toegedacht. Doch niet
minder dan de groote maat in deze klasse,
imponeerde de kleine maat. Vier dieren van
buitengewone klasse bezetten hier de kop-
plaatson. Het. waren zoons van Avcnis,
Priineca, Certain en Clairon. Zelden zagen
we een klasse, waarvan dc 8 koppaarden
zoo op elkaar geleken, doch waarvan dc
Tsjaka, zoon Han, die nummer vijf stond,
iets uit den toon viel. Hadden wij iets ver
der naar beneden verwezen.
Over 't geheel demonstreerde deze klasse
buitengewoon beste, vlotte, ruime bewegin
gen. Paul van Luntershoek, die hier de
kopplaats kreeg, had juist niet zijn dag en
w.as wel eens heter.
Bij de vierjarigen van de groote maat be
zette Acron, een halfbroer van Paul de eer
ste plaats. Het schijnt dat Maycur dc Gaes
beek door zijn zoon Avenis sterk naar voren
begint te komen. Acron ontpopt zich als een
machtig paard, die nog meer diepte kon
hebben. Dc klciue maat in deze maat von
den we beter. Marquis, een zoon van de
brave Gascon, die het vooral in de vrouwe
lijke lijn host doet, kreeg hier dc eerste
plaats, op de hielen gevolgd door Baron de
Capryskc, door zijn vader Espois de la-
Barrière van Belgisch origine. Best, kort,
sterk, zwaar paard.
De vijf- en zes-jarigen van de groote maat
vormde niet de meest sterke klasse, waarop
Vaincques een zoon van Herseus, een bui
tengewoon gunstige uitzondering maakte
Een buitengewoon machtig paard met
machtig fel beenwerlc. Vier becncn als mu
ren. Een kweekvader naar het ons wil voor
komen.
Weer vonden we hier de kleine maat he
ter en weer stond een Herseus zoon aan
den kop. Ook het bloed van Herseus domi
neert sterk, evenals dat van Clairon. Een
beste eerste was hier een volle broer van
Elegant van do hengstenvereeniging I-Iol-
landsch Noorderkwartier. Breede diepe
hengst met vlotte bewegingen. Tweede werd
Udo, een zoon van Viclorieux. Buitengewoon
imponeerend door harmonische houw on
goede gangen. De oudere hengsten van de
groote maat bevielen niet buitengewoon in
tegenstelling met die van de kleine maat.
Een buitengewone kop, gevormd door Pri-
merar Gascon en de Belgische import Espoir
Primcra is overbekend en stond in schit
terende conditie. Doch ook Gascon deed hier
voor wéinig onder. En Espoir; past geheel in
het kader, hoewel hij iets minder diep is.
Ja, deze dieren missen misschien het mach
tige van de vaders van dc groote maat,
doch voor de liefhebber en voor de fokkers
tevens gaat van dieren van dergelijke klas
se een minstens ffvengroote bekoring uit.
Hebben wel degelijk een niet minder groot
aandeel op liet peil waarop onze trekpaar
denfokkerij staat, en bij het aanschouwen
van deze vaderdieren begint bet bloed on
willekeurig sneller te stroomen.
Tenslotte de kampioenschappen.
Om deze kampioenskleurcn moest worden
gestreden door Acron, Marquis d'Ahca,
Vaincques, Avenis van Willy Primcra en
Loon. Deze strijd zou en moest in hoofd
zaak tusschen Vaincques en Primera gaan.
De strijd tusschen de groote en de kleine
maat, de strijd tusschen het zware, het
machtige en het meer adeilijke, soliede, har
monische imponecrende, de strijd tus§chen
de stallen Aernaudts en Kerkhaert. Stal
Kerkhaert zegevierde en hiermee prolon
geerde deze stal het kampioenschap van
1936 van Dragon door Vaincques. En te
recht? Ja, zeggen vele fokkers, want onze
fokkerij moet opgebouwd, op peil gehouden
en op hooger peil gebracht, door de machti
gen en de kampioen dient gezocht onder
den machtige van de machtigen. En daar
aan beantwoordt zonder twijfel Vaincques.
Zijn beenwerk, we schreven liet reeds, is
fel. Doch hij gebruikt zijn vier beenen niet
voldoende. Hij is diep en breed, doch zijn
lijnen zagen we gaarne iets beter uitgestip
peld. Neen, zeggen wij, onze kampioen is
Primera. Vier beste, droge zware beenen,
die hij uitstekend weet te gebruiken. Is ook
breed en diep, buitengewoon zelfs, is harmo
nisch gebouwd, alles past, sluit als een bus,
zijn fokresultaten heioven veel voor de toe
komst, doclihij is minder machtig.
Moest hem daarom het kampioenschap wor
den onthouden! Neen zeggen wij, ja zegt de
jury en Vaincques voert hot nationale lint
mee naar Stoppeldijk. Hiermee gaat het
gordijn neer voor 1937; neen nog eenmaal
gaat het open voor de 6 oud kampioenen,
daarna sluit het. zich voor goed en het gul
den hoek van de Zeeuwsche frekpaardfok
kerij is weer met een bladzijde vermeerderd.
Zitting van Vrijdag 12 Febr.
Z ij p c.
EEN SNIJPABTIJ ZONDER BLOED.
Stonden dc Bunschotcrs althans vroeger
bekend .als echte oudcrwctsche bekkesnij-
ders heden stond voor den kantonrechter
de chauffeur van een Bunschoter vischauto
W. de G. terecht, die op den rijksweg te
Zijpe het verkeer had gesneden en een aan
rijding had gecreëerd mot een anderen
vierwieligen motorwagen. Dc schade was
niet groot, doch er moest een voorbeeld
gesteld worden aan die brutale vischauto's
die de verkeersregeling op een zeer erger
lijke manier saboteeren. Waar echter deze
chauffeur overigens niet ongunstig bekend
stond en een goeden indruk maakte, werd
hij ditmaal alleen tot 30 boete of 20 dagen
veroordeeld, na plerhigc belofte aan den
vrederechter liet nooit meer te zullen doen.
Z ij p e.
ZIJN MACHTIGING WAS VERLOOPEN.
Gerrit R., veehouder te Zijpe, bezit wel
een machtiging tot 't in huis hebben van
een jachtgeweer, maar deze machtiging
bieek bij controle reeds lang verloopen te
zijn, dus kreeg hij een bon en werd 't ge
weer in beslag genomen. Heden was Gerrit
behoorlijk present en toonde triomfantelijk
zijn hernieuwde machtiging en nog een voor
onhepaalden tijd Toch liep hij heden nog
een boete van f 3 of 3 dagen op, maar zijn
gevteer kreeg hij gelukkig weerom.
Z ij p e.
ZOO ZIJN ONZE MANIEREN.
De schilder Piet V, en de heer Henk R.
heide Zijpenaars. hadden het lang niet
mooi versierd. Eerst werd hot café van den
lieer Kuiper met een bezoek vereerd en
aldus alcoholisch geinspireerd, verstoorden
beide hoeren de orde, wat de veldwachters
Iloman en Overhand, die een wakend oog
hielden op do beide boemelaars, aanleiding
gaf. ohi in te grijpen. Hierop vervielen de
„heeren" van kwaad lot erger en volgde
een zeer krachtig verzet.
Thans echter nam de kantonrechter de
taak der politie over een corrigeerde het re
calcitrante duo, ieder met 12 gulden boete
of 8 dagen.
Warmenhui zon.
DE ONFORTUINLIJKHEID VAN DEN TOT
BROODJAGER GEPROMOVEERDEN-
STEUNTREKKER.
De arbeidlooze arbeider Com. -R. te War-
menhuizen was op hezuinigingsgronden uit
den „steun" verwijderd en had zich gemeta-
morphoseerd als broodjager. Een geweer
had hij en een acte, mijn liefje wat wil
je nog meer! Op 21 December was hij dan
ter jacht getogen en zoo gelukkig 'n haas
te raken, die echter later voor hem een bron
van ellende werd. De haas was gewond en
had zich voortgesleept op het jachtgebied
van den caféhouder Mïjts. Toen dus Kees
zich van zijn buit meester maakte, kwam
hij in conflict met mijnheer Mijts, mot het
onaangename resultaat: 3 gulden boete of
3 dagen wegens strooperij.
Al kmaar.
MISKENDE ROODE OFFERVAARDIGHEID
De jonge en dus nog enthousiaste juffr.
W., geboren I. te Alkmaar, had zielsmede
lijden met de Spaansrhe ellende en gaf daar
aan uiting door onder het motto: „Roode
Hulp" bij geestverwanten te gaan collectee-
rcn. Zij reikte tegen betaling van 5 cents
papiertjes uit en do roode hulp was in vol
le werking, toen de politie 'n spaak'in het
wiel stak en de liefdadige juffrouw heden
terzake van het collecteeren zonder ver
gunning voor den kantonrechter werd ge
dagvaard. Het was duidelijk dat het blceke
vrouwtje impulsief en ter goeder trouw had
gehandeld en zij zal dan ook wel tol niet
meer dan f 2.50 boete of 2 dagen worden
veroordeeld.
Alkmaar.
DES WINKELIERS PORTIEK IS GEEN
VERGADERZAAL.
Bern. B. is als het ware in de kantonge
rechtszaal als kind in huis. Hii had 't zich
vanaf 10 uur gemakkelijk gemaakt in de
heerlijke leuningbank en verrees om half
twee uit z'n zitplaats, toen hij als verdach
te moest optreden en wel voor 't feit, dat
hij op 2 Februari in de Langesraat een
portiek van een nijvcrcn winkelier als de-
balingzaal had verkozen. Het debat werd
echter door de komst van een agent opge
heven en Ben er uitgepikt om even mee te
gaan naar liet politiebureau.
Ben kreeg f 2 of 2 dagen en zint natuur
lijk op middelen hoe de boete te betalen.
SchoorL
TRAGEDIE VAN EEN ONGEHOORZAMEN
HOND EN 3 DOODE KIPPEN.
De historie verhaalt ons van den groot.cn
Griekschen redenaar Demosthenes die met
een Gricksehen knikker in zijn mond. oreer
de tegen de woeste branding der zee. om
zijn stem (e ontwikkelen en we kennen
persoonlijk ook onze afgevaardigde mr,
Jan Duis als een zeer vlot en begaafd spre
ker, doch we vermeenen stellig, dat deze
rodekunstenaarsgeheel in de .schaduw
worden gesteld door liet kleine mannetje
uit Sclioorl, Jan H., die terecht stond op
grond van de omstandigheid, dat zijn los
gebroken hond een invasie had gedaan op
het erf van den heer Sclhorst aldaar, drie
jonge en veelbelovende kippen van het le
ven beroofd en 2 hanen de staart had uit
getrokken. Hoewel nu deze dierenvandaai
wel zoo beloofd was geweest voor dc begra
fenis der 3 kippen te zorgen, was de familie
Sclhorst allesbehalve ingenomen met die
slachlpartij en verwittigde de politie, vooral
toen de heer II. weigerde de gevraagde
schadevergoeding ad f 12.50 te voldoen.
De heer Jan H. had zich nu voorgesteld
als journalist, hetgeen zijn oratorische be
gaafdheid reeds dadelijk verklaarde. Onder
journalisten toch worden zoowel redenaars
als kunstenaars op elk gebied aangetroffen
en deze journalist, gaf niet alleen blijk een
voortreffelijk spreker, doch ook 'n goed on
derlegd amateur-jurist te zijn. Wat echter
niet kon verhinderen, dat hij voor de uit
spattingen van zijn thans geëxecuteerden
hond werd veroordeeld tot f 4 boete of
dagen. De gevorderde schadevergoeding
werd echter niet toegewezen, zoodat onze
confrater in dit opzicht nog bofte.
Noord schar vvo u d e.
VAN DEN WAL IN DE SLOOT.
De melkventer E. V. uit Noordscharwoude
dacht den 31sten October op den wal te
kunnen blijven, door zijn 11-jarigen zoon er
per driewieler-transportfiets beladen met
melkbussen op uit te sturen, doch kwam
in dc sloot terecht, daar hij alras een bon
netje kreeg, omdat hij als vader en hoofd
van een gezin zulks niet mag laten doen.
Eisch: f 6 of 6 dagen. Uitspraak: f 3 of
1 dag hechtenis.
Oude N i e d o r p.
TE LANG NAGEKAART.
In Oude Niedorp bchooren de café's om 11
uur gesloten te zijn en als er zich nog be
zoekers na dien tijd ophouden, dan krijgen
de kastelein cn de bezoekers een bon. Zulks
gebeurde in den nacht van 11 op 12 Deo..
dat de Gebr. P. uit Nieuwe Niedorp 's nachts
om 1 uur nog aanwezig waren in de voor
dien tijd verboden gelegenheid van café B.
Dc heeren zeiden ter hunner verontschuldi
ging. dat zij niet in 't café. maar wel in de
woonkamer waren geweest om wat na te
praten en te kaarten. Maar dat was wel
wat al te doorzichtig, dus kregen de heeren
heden hun portie en wel f 4 of 2 dagen.
Heerhugowaa rd.
LICHT TE KORT.
J. H. M.. koopman te Noordscharwoude,
was op den 30sten December met z'n auto
in de Hccrhugowaard beland, maar droeg
jammer genoeg geen zorgen, dat zijn letter
en nummerbord helder verlicht was, waar
voor natuurlijk dc gebruikelijke bonnen
werden uitgereikt en die hem f 2.50 of 2 d.
kostten.
Kort Verhaal,
Door JERRY TRAVERS.
Als een auto gestorven is, komt hij op het
auto-kerkhof. En dan komt hij in den auto-
hemel.
In den auto-hemel zijn alle auto's die hun
heer" en meester trouw zijn gebleven, toen!
zij nog leefden. Daar bestaat geen onder
scheid tusschen merk en ouderdom, aantal
cylinders of carosserie; er is alleen verschil
tusschen de karakters, maar voor het overi
ge zijn liet alleen maar auto's, verder niets.
Daar zijn schitterende, slanke stroomlijnwa-
gens, niet ronde neuzen en soepele veeren.
Daar zijn brave, ouderwetsche karretjes, wa
gens van dokters of kooplieden, die slechts
ijverige mcnschen hebben vervoerd. Ook deze
staan in hoog aanzien, doch niet meer daii
de anderen, want per slot van rekening kan
een auto er niets aan doen, wie hem gekocht
heeft. Schurken kunnen wel tnooie, en gent
leman wel leelijke wagens hebben, cn de
ziel van de auto kan daarom toch wel goed
zijn. Ook vracht-auto's zijn er, groote gevaar
tes, die een voorkant hebben, welke herinnert
aan olifanten, ziekenwagens cn groote bestel
auto's van groote firma's. Dat zijn allemaal
goede wagens.
En zij hebben het ook goed in den auto-
hemel. In den auto-hemel zijn zeer veel stra
ten, maar er zijn geen kruispunten of boch
ten of hoeken. Er zijn geen onbewaakte
spoorwegovergangen, en alle wegen zijn be
dekt met asphalt, waarop men niet slippen
kan. De wegen zijn omzoomd met rijen dik
ke benzincboomcn, daar vloeit accijnsvrije
brandstof uit, en in den geljeelen auto-hemel
is geen stof te bekennen. Oude vuile wagens
worden er schoongemaakt, en schitteren, als
of ze nieuw waren, de schijnwerpers stralen
weer, en alle kapotte dingen worden gerepa
reerd en functionneeren weer.
De wagens zijn zoo blij, als zij op aarde
nooit waren, want daar reden zij over stra
ten, die geplaveid waren met dikke, zware
keien, of over modderige buitenwegen. Hier
ontspringt uit murmelende bronnen de zui
verste olie, en overal langs de wegen loopen
schroevendraaiers, die elke losse schroef of
moer vastzetten. Des nachts slapen de auto's
in luchtige, ruime, verwarmde garages, zoo
dat de motor nooit bevriest, en zoodat zij des
morgens zonder aarzelen willen beginnen te
werken. De banden zijn steeds hard genoeg,
de carosserie zit goed in elkaar en rammelt
niet, alle kussens in het interieur van de
wagens zijn heel, cn iedere auto k.an daar
gemiddeld 115 km. per uur rijden of het nu
een moderne wagen of een vrcemsoortig
ouderwctsch vehikel is.
Dat is de hemel van de goede auto's, en
daar is liet mooi cn goed. Maar niet iedere
auto komt in den hemel, hoewel zij er alle
maal in willen. Maar voor den ingang van
den hemel staat een groote auto-Petrus, en
past goed op. Hij heeft scherpe oogen, en
kan zeer goed het kaf van het koren schei
den. Wanneer er een wagen aankomt, die
slecht en gemeen was, laat hij hem niet
binnen. Er zijn auto's, die mooi zijn om naar
te kijken, doch die vol nukken cn grillen
zitten, heimelijk een as laten breken, en dc
banden laten springen, juist als de meester
het het minste kan gebruiken. Er zijn de
monische vehikels, die jarenlang hun heer
dienden, totdat op een dag dc booze geest in
hen ontwaakt, en dan laten ze expres den
stuurstang breken, of rijden in een afgrond
of onder een tram. Boosaardige wagens zijn
dat, die er zoo mooi uit zien, doch juist die
behandelen hun meester verraderlijk. Zij
bezitten alle slechte eigenschappen en grillen
van een slechte auto. Zij bezorgen den chauf
feur bekeuringen, overrijden expres kippen
en kleine kinderen, en beschadigen cn doo-
den andere auto's.
Voor deze booswichten op vier wielen is de
ingang van den autohemel gesloten. Zij ko
men in de autohel.
Hierover ontbreken tot. dusverre alle ver
dere berichten; men kan echter aannemen,
dat dc schurken onder de wagens door de
nauwe, bochtige straten van dc city van een
groote stad moeten rijden, waar het krioelt
van kinderen, fietsers en verkeersstremmin
gen. Zij worden bestuurd door jonge dames,
die met deze vehikels hun rijbewijzen trach
ten te veroveren, en rijden den ganschen
langen dag over hobbelige keien
VAN HET
ONBEWOONBARE
Naar het Eogelach bewerkt door
THEA BLOEMERS
10
„Och ja," vervolgde Nita, „natuurlijk is niet
Iedereen zoo gevoelig als ik. Het drukt al
tijd direct op meeMaar lk zou het niet
uithouden in een huis, waar het spookt?"
„Spookt?" herhaalde Agaath. „Daar weet
ik niets van. Amabel schijnt er zich volko
men op haar gemak te voelen."
„O, vraagt u mij alstublieft geen bijzonder
heden; ik ben toch al bang, dat lk teveel ge
zegd heb, maar ik dacht dat u het wel wist.
Als ik mevrouw Grey was. zou ik het fijne er
van willen weten. Dan liet ik een medium
komen en een séance houden. Ik weet in Lon
den een mevrouw Thompson, waar de meest
verbazingwekkende dingen van verteld wor
den. Ze ziet letterlijk alles in een kristallen
bol. En het is veel goedkooper dan een detec
tive. Mevrouw Thompson rekent maar twee
pond, en met een detective weet je nooit,
waar je aan toe bent. Een vriendin van me,
Muriel Weston, is bij haar geweest,, toen ze
haar parelsnoer kwijt was enenfin, het ls
gewoon een wonder. Als u belang stelt in
zulke dingen, moet u er toch eens heen gaan.
Ik zal u haar adres geven."
Mevrouw Moreland aarzelde. Het kon nooit
kwaad zoo'n adres te hebben, daarom hoefde
je er nog geen gebruik van te maken. Ze
nam het briefje aan en borg het in haar
tasch. Toen merkte ze, dat Nita King in de
veronderstelling verkeerde, dat ze Moorland
heette. Ze wees haar hier op, hetgeen Nita
deed uitroepen:
„Bent u familie van Cyril Moreland? Zijn
vrouw? Wat toevallig! Ik heb hem goed ge
kend!"
Toen de gasten op het punt stonden te ver
trekken, kwam mevrouw King op Julian toe
met een album. Het had den vorm van een
hart en op den roodleeren band stond in zil
veren letters: „Mijn vrienden".
Met zooveel bereidwilligheid als hij verza
melen kon, voldeed hij aan haar verzoek o\n
zijn handteekening er in te plaatsen en toen
moesten natuurlijk alle anderen ook teekenen;
de Berkeley's, de Millers, Angela, mevrouw
Moreland, Amabel en mademoiselle Lemoine.
„Wat 'n massa A's", zei Nita. Zy ging met
haar vinger de rij langs. „Angela, en miss
Miller is Anne, of is het Anna? en u
bent Amabel. En uw zuster?"
„Die heet Agaath."
„En ik ben ook een A, Nita is etn afkor
ting van Anita."
„En mademoiselle is ook een A", viel An
gela vroolijk in, naar den ondersten naam
wijzend, „maar ze heeft gesmokkeld en alleen
maar een M. gezet. Eigenlijk is het M. A."
„En wat beteekent haar A.?"
„Raadt u eens?" lachte Angela. „Of laat
ik 't maar zeggen u vindt het toch niet.
Het is Anatasie; mademoiselle heet Maria
Anatasie. Had u vast nooit geraden, hè?"
Mademoiselle Lemoine glimlachte, maar Iet
wat geforceerd. Julian kreeg den indruk, dat
Angela's luidruchtigheid haar hinderde.
Op weg naar huis verbaasde Edward Ber-
keley zijn vrouw door te vragen:
„Wat had Amabel aan onder haar mantel?
Je ziet die dingen véél den laatsten tijd..."
„Wat ze aanhad? Een gelen jumper!"
lichtte Susan in. „Ze heeft hem zelf gebreid."
„Ik vond het een prettige kleur", herhaalde
haar echtgenoot, „bijna net als die oude roos
aan den noordelijken muur, ik weet den naam
niet meer."
„Gloire de Dyon, bedoel je."
„Precies. Mijn moeder zei er „Glorie" te
gen. Weet je nog, Susan, dat jij zoo'n japon
had, toen we verloofd waren? Tegenwoordig
draag je nooit meer zooietsde kleur
stond Amabel verbazend aardig."
„Je vergeet dat ik de teint van Amabel niet
meer heb Edward."
„Neer., natuurlijk niet," klonk het argeloos,"
en je bent 'n beetje ouder." Hij zweeg even.
„Amabel is wel een charmante vrouw, vind
je niet?"
„Ja zeker, stemde Susan toe.
„Ik heb veel over Amabel moeten denken,
vanmiddag, ik hem met haar te doen." Hij
stak zyn arm door den haren en streelde
zacht haar hand. „Wij zijn zoo gelukkig en
dan krijg je medeleden met menschen, die
het niet zijn."
Halverwege de laan naar het moderne vil-
latje richtte de heer Miller zich op scherpen
toon tot zijn zuster:
„Eén van die twee dames gaf je een duw.
Wie was het?"
„Wanneer, Ferdinand!"
„Toen je je kopje liet vallen, natuurlijk,
Mademoiselle was aan je éénen kant en me
vrouw King aan den anderen. Eén van bei
den gaf je een stoot. Ik zou graag weten
wie."
Aune Miller's stem had een somberen klank,
toen ze antwoord gaf.
„O, Ferdinand, je zult me wel vreeselijk
dom vinden, maar ik weet het heusch niet."
„Wéét je het niet?"
„Neen, werkelijk niet. Ik dacht over de
bloemen *in het voorste perk, en toen kwam
er iets tegen me aan en viel myn kopje uit
mijn hand. Ik schaamde me zoo
Miller slaakte een zucht.
„Ik zou veel meer aan je hebben, als je niet
den halven dag sliep," mopperde hij.
HOOFDSTUK XV.
„Ik wist niet, dat je in een spookhuis was
gaan wonen," zei Agaath, op haar gemak op
een stoel voor het vuur gezeten.
„Wie heeft je dat verteld?" vroeg Amabel.
„O, mevrouw King natuurlijk," viel ze zich
zelf in de rede. „Ik zag, dat je met haar
praatte."
„Heet ze King?" vroeg Agaath. „Ik heb
haar naam niet verstaan. Iedereen noemde
haar Nita."
•„Wat had ze te beweren?" vroeg Amabel
luchtig.
Eigenlijk niets. Ze dacht, dat ik het wel wist.
Mankeert er iets aan het huis? Als dat zoo
is, had je me dat wel mogen zeggen. Is er een
spook?"
„Ik heb er geen gezien," verklaarde
Amabel.
„Wat ben je toch verschrikkelijk gesloten!
Ik zal er Julian Forsham wel eens naar vra
gen eigeniyk moest ik me maar aanwen
nen, om Julian te zeggen."
Amabel bloosde en was er boos om op zich
zelf. Haar zuster lachte er nog om toen de
deur openging en Julian binnenkwam.
„Mynheer Forsham, we zaten net over dit
huis te praten. Is het erg oud?"
„Het huis, dat hier oorspronkelyk gestaan
heeft, was héél oud. maar daar is niet veel
meer van over. Het is afgebrand in den tyd
van mijn overgrootvader."
„Wat is dan het oude gedeelte?"
„Deze kamers en de hall en de keuken,
voor zoover ik weet. De eetkamer en de salon
zyn in ieder geval van vrij jongen datum."
„Zyn er daarom geen kelders?" infor
meerde Amabel. „Mijnheer Bronson zei, dat
het wel droger zou zou, als er kelders wa
ren."
„O, er z ij n wel kelders," verklaarde Ju
lian beslist. „Maar ze zijn in geen jaren ge
bruikt, want ze zijn niet veilig geloof ik.
George en ik hebben als kleine jongens ten
minste dikwijls op onze huid gehad, omdat
we roovertje gespeeld hadden. Ik meen, dat
alleen de twee kelders onder de keuken nog
in gebruik zijn."
„Mevrouw King heeft me in het oor ge
blazen, dat 't hier spookte", vertelde Agaath"
„Mevrouw Moreland, als u alles gaat ge-
looven wat mevrouw King u inblaast, kunt u
het aardig druk krijgen!" spotte Julian. „My
heeft ze trachten uit te leggen, dat het toch
zoo lief van sommige menschen was om
valsch bankpapier te maken, want dan kwam
er meer geld voor de menschen, die het krap
hebben!"
Ze lachten allen.
„Maar zegt u me nu eens eerlijk zyn
er hier spoken?" drong Agaath aan.
Als ze er zijn, kan ik er u niet over inlich
ten."
De wenk was duidelijk genoeg om Agaath
Moreland te doen begrijpen, dat Julian geen
lust had haar nieuwsgierigheid te bevredigen.
Ze koos dus een ander onderwerp.
(Wordt vervolgd.)