Ingezonden
te Alkmaar.
Uit onze Omgeving
Feuilleton
HET RAADSEL
Huis
Strafzitting van Vrijdag 29 Jan.
Petten,
KEES WIST ER ONDERUIT TE KRUIPEN
De heer Cornelis M., 'n ingezetene van
Petten, thans door de Zijpe opgeslokt, was
door den rijksveldwachter Jan Visser, die
zeker een levenslang abonnement op Petten
heeft gesloten, gesnapt toen hij een roei
bootje had voortbewogen, terwijl zijn deel
genoot in de naamlooze venpootschap, Wil
lem K., bezig was aalrepen of zoo iets in te
halen. De roeir stond nu terecht maar kwam
er zonder kleerscheuren af. daar 't met de
tenlastelegging niet in orde scheen te zijn.
Enfin, als een arme slokker ook nooit eens
een gelukje heeft
Alkmaar.
DIEP TELEURGESTELDE VERWACHTING
Toen de naam .Tauher" werd uitgeroepen,
gleed een golf van blijde verwachting over
de dicht opgepropte tribunisten, doch helaas
het bleek niet Richard. maar Henk T. te
zijn, een timmerman uit Oudkarspel, die
heter klank uit de claxon dan uit zijn keel
kon tooveren en terecht moest staan ter za
ke een door hem gepleegde aanrijding met
een motorische bakfiets, waar hij te kort
was langs gewurmd, toen van den anderen
kant in de Dorpsstraat een aangespannen
melkbussen-karos naderde. Deze kunstrijder
had dan ook niet op honorarium te hopen,
doch werd daarentegen veroordeeld tot f10
boete of 8 dagen en betaling van f5.50 aan
den motorbakfietsrijder, den fruithandelaar
Klaas Jonker, ter zake toegebrachte schade.
Den Hel der.
EEN NOODLOTTIGE DONDERDAG.
De vrachtautochauffeur Arie C. uit Den
Helder, had misschien op Donderdag 2-4
September toen hij uit de Jutterstad ver
trok, een zwarte kat over den weg zien loo-
pen, maar in ieder geval had hij in Alk
maar op den Stationsweg een zeer onaan
gename ontmoeting met een Nassau-taxi,
toen hii nabij de Forestusstraat verzuimde
een zichtbaar tccken te geven, dat hij Aan
richting wenschte te veranderen. Een flinke
aanrijding was het noodlottige gevolg van
dat verzuim, alsmede heden een veroordee
ling tot f 8 boete of 6 dagen en het onplezie
rige vooruitzicht dat de patroon van de Nas-
sa u-taxiers eerstdaags om 25 pop schade
vergoeding kamt aankloppen.
Spanbroek.
'T IS UITKIJKEN EN DAGEN TELLEN.
In vrachtrijderskringen gaat 't gemoedelijk
toe. Heb je 'n pakje in een of andere plaats
to bezorgen, je brengt de spullen maar naar
't veerhuis en de zaak wordt prompt he-
zorgd. Zoojets overkwam ook ,de 23-jarige
expediteur Simon R. uit Spanbroek en wel
op 24 November, toen er van de Concordia-
fabriek een kist, inhoudende 50 fleschje3
room, werd afgegeven met bestemming
Hoorn. De expediteur deed z'n plicht, naar
werd onderweg aangehouden ter controlee
ring voor smokkelwaren en toen kon hij
geen vergunningsbewijs tooncn voor room
vervoer. Simon was zich van geen kwaad
bewust en sputterde, heden terecht staande,
heel wat tegen de zoo onstapelende moeilijk
heden. Wie kenschetst zijn schrik, toen de
Ambtenaar f8 of 8 dagen eischte. Gelukkig
zag de Kantonrechter in, dat de man te goe
der trouw had gedwaald en maakte ar f 1 of
1 dag van. Nu zal den expediteur zulks wel
niet meer overkomen.
Heerhugowaard.
HULDE AAN DEN KANTONRECHTER.
Dat de Kantonrechter niet altijd boeman
speelt, bewees 't onderstaande. De 46 jarige
kruidenier Jan Gr. uit Heerhugowaard is
gezegend met een huisgezin van 'il kinde
ren, doch sukkelt als voornaamste kostwin
ner aan een kwaal, welke zijn krachten
reeds jaren sloopt. Om nu niet bij 't ge
meentebestuur om steun aan te kloppen,
laat hij z'n bijna 14-jarige zoon de klanten-
wijk bedienen. Aangezien echter de afstan
den in dezen polder zeer groot zijn, hereed
deze knaap een motorbakfiets, waarvoor
echter geen vergunning wordt afgegeven
voor personen beneden 16 jaar. Nu kreeg
de kruidenier dus een proces-verhaal,
waarvoor hij heden terecht stond. De Amb
tenaar, die ook zeer goed de moeilijkheden
van de man voelde, vroeg dc milde straf
van f 4 of 4 dg. De Kantonrechter ging nog
verder en wilde voor dezen keer geen straf
opleggen, mits Groot z'n zoon van de motor-
hakficts afhield. Blij verrast verliet de man
toen de rechtzitting, met de overtuiging, dat,
hij zeer humaan was behandeld.
Sc ha gen.
DE BLOEMETJES VERKEERD BUITEN
GEZET.
Een stel jongelui uit Zijpe, te weten Si
mon B.. 19 jaar, Laurens en Reije van N.,
r'esp. 22 en 16 jaar, waren op 16 November
naar 't naburige Schapen getrokken en
hadden zich daar rijkelijk gelaafd met al
cohol, zoo erg zelfs dat ze 'n behoorlijk stuk
in hun kraag hadden. Toen zij nu weer huis
waarls zouden keeren, ontmoetten zij 'n
stel andere onder invloed verkeerende jon
gelui en ontstond er een kloppartij van zulk
geweld, dat ze op dc film geen slecht, figuur
zouden hebben geslagen. Ja, 't. ontbrak zelfs
niet aan een paar echte politiedienaren, die
met dc gummilat de vechtenden na taai ver
zet kon scheiden. Ook 't geluidvolume moet
toen schrikaanjagend geweest zijn, tenmin
ste 't proces-verbaal getuigde van een hei-
densch kabaal. Het sprak natuurlijk van
zelf, dat de hoeren behoorlijk ingepeperd
werden voor hun dronkemansgedoe en zoo
werden ze veroordeeld tot f 10 of 8 dg.
Oude Niedorp.
'N AFSCHAFFER VAN LEEGE GLAASJES.
„Het was kermis. Edelachtbare, en toen
dronk ik eigenlijk meer als goed voor me
was. Ja, en toen werd ik wat baldadig, dat
gaat dan zoo, hè". Nou de kantonrechter
weet niet uit ervaring of het zoo gaat.
maar wel wist hij dat 't maar 'ns uit moet
zijn met dat gedrink en gevecht op boeren
kermissen. Het boven omschrevene had zich
afgespeeld op 17 September In café Ligthart,
waar 't kermisbal werd gehouden en de 29-
jarige Simon L. meer aan drinken dan aan
dansen dacht. In zijn dronkenschap was hij
zoo moedig, dat hij Brigadier Van Ens te lijf
wilde. Nu, de Brigadier stond zijn mannetje
en gaf hem behalve 't pak slaag, ook nog
een bon, welke lieden f 12 qf 8 dg. uit dc
portemonnaie van Simon lichtte.
STALIN-BAR BARI SM E
M. de Redacteur.
Vergun mij ecnige ruimte in Uw blad voor
het volgende.
Weer staan er een aantal menschen in
Rusland op het program die vooral voor de
oogen van de Russische arbeiders en niet
minder ter illustratie voor het buitenland,
ter dood verooordceld moeten worden. Het
is een barbaarsheid die geen grenzen kent.
Het vind zijn weerga niet in elk fascistisch
land dank ook. En men kan er verzekerd van
zijn dat hét nog yeel erger wordt.
Waarom wordt het erger en waar gaat
het hij die processen om? Hoe komt het toch
dat er in het zgn. „meest democratische
land ter wereld" (volgens Stalin) tienduizen
den in dc concentratie-kampen, gevange
nissen of Siberië zijn opgesloten, doodge
marteld worden of gefusileerd
Het beleid van Stalin is een wanheer
geweest van de eerste orde. Zijn staal-poli-
tiek en zijn optreden tegen dc boeren
grenst aan het idiote. Stalin is dc hoofd
schuldige dat de grootc massa in armoede
verkeert, gebrek heeft aan de allereerste
levensbehoeften en dat daarnaast een bu
reaucratische kaste leeft, zich in weelde
baadt, fijne auto's en meerdere landhuizen
in verschillende doelen van het rijk bezit,
allemaal op kosten van de massa. Het is
de geweldige tegenstelling, tusschen mas
sa en bureaucratie, (een tegenstelling die al
weer even erg is als in de tijd van vadertje
Tsaar), die dc arbeiders en boeren in op
stand brengt. Daarom zuchten er zooveel
in de gevangenissen, enz. en daarom ook
worden er tienduizenden uit de partij ge
gooid. Dat zijn dan dc zgn. contra-revolu
tionairen of to wel fascisten. Die opstan
dige massa wordt een steeds grootcr ge
vaar voor het bureaucratisme, waar steeds
scherper tegen opgetreden moeten worden
wil de Stalin-kliek zich handhaven. Het
zal hen echter niet baten want de stroom
van de zgn. contra revolutionaire fas
cistische Trol skisten groeit geweldig. De
groei daarvan kan men vrij sicuur meten
naar mate er scherper en brutaler door
Stalin op zal worden getreden. En zulke
processen als nu weer heeft de Stalinklick
noodig om de proletariërs te laten zien dat
zij paal en perk stelt aan die bureaucra
tie en haar heftig aan het bestrijden is.
Daardoor mee moet en tracht zij zich te
handhaven. De knoet en de hielenlikkcrij
van de mindere tegenover de meerdere
speelt natuurlijk bij het instand houden
van de Stalin-kliek de allervoornaamste
rol. Het is voor elke mindere noodzakelijk
dat hij zijn meerdere als een veel voorna
mer wezen beschouwt dan hij zelf is, om
vooruit te komen. Op het eind daarvan
staat dan de Onfeilbare, God Stalin.
De „onfeilbare" die alles wat Lenin op
gebouwd had rpet ruwe geweldadigc hand
weer afgebroken heeft; en hoe lang nog?
Hoe Lenin, Stalin uittiteldc heeft men
al iets van in de Schager Courant kunnen
lezen. Het is goed dat nog met een voor
beeld te vermeerderen. De laatste maan
den dat Lenin op zijn ziekbed lag heeft
hij herhaalde malen aangedrongen op
plaatsing van een artikel in de Prawda over
liet gevaar van de bureaucratie, die Rus
land naar de ondergang zou kunnen voe
ren als daar niet met alle krcht tegenin
gegaan werd. Wat deden nu Stalin, Sinow-
jew en Kamencw; Zij drukten een paar
exemplaren met het artikel van Lenin er
in en stuurden dat aan Lenin. Een sme
rige vervalsing die een paar van de heeren
al duur is komen te staan. Evenzoo vroo-
lijk wordt er door de voornaamste tegen-
werker van Lenin, nl. Stalin, Lenin-ordcn
en kruisen uitgedeeld als een hooge on
derscheiding. Op zichzelf ook al weer. iets
waartoe Lenin zelf nooit toestemming ver
leend zou hebben.
Daar lees ik juist in dit, blad dat tegen al
len de doodstraf is geëischt, hetgeen ze
onbewogen aanhoorden. Wij Trotskisten
zien met afschuw dc barbaarschheid van
dc Stalin-kliek met zijn leugen en bedrog,
echter kunnen we ons over de andere kant
niet anders dan verheugen dat Stalin steeds
bruter, geraffineerder en geweldadiger op
moet treden, want dat wil zeggen dat het
volk al meer en meer in verzet komt tegen
Stalin's bureaucratisch barbarendom. Wat
ik niet begrijp dat is „hoe het mogelijk is
dat er nog zooveel Stalinisten zijn, ook
hier in Holand, die dat allemaal goed
probeeren te praten.
Er is veel bij redactie wat ik nog wat
meer uit had moeten werken, en met na
men en data's vermelden, maar ik heb dat
niet gedaan uit vrees dat het dan 1c lang
zou worden en het dan misschien door U
niet was opgenomen.
Metvriendelijke dank voor plaatsing.
Nieuwe Niedorp
H. TER HAAR.
ANNA PAULUWNA
BREEZAND.
Christ.-Democratlsche Unie.
De heer Sanders opende de vergadering
van de C. D. U., die in de zaal van den heer
Borst werd gehouden, met gebed. Na een ge
deelte uit den bijbel gelezen te hebben, sprak
hij een inleidend woord, waarin hij opmerk
te, dat dit de eerste maal was, dat de Chr.
Dcm. Unie in Breezand liet hoorcn wat haar
beginselen zijn.
Twee sprekers, de heeren Wolkers, lid der
Prov. Staten in Noordholland, en Necring,
gemeenteraadslid van Ouder-Amstel, namen
die taak op zich. We vatten beide redevoerin
gen maar samen in één resumé.
Voorop werd gesteld: De Chr. Dem. Unie
is een positief christelijk getuigende partij
en al zijn het vooral de bladen der groote
chr. partijen, die het hun in de schoenen
schuiven dc C.D.U.-ers zijn geen „socialis
ten met een christelijk tintje", menisten of
communisten. Het socialisme en communis
me is gebaseerd op het historisch materialis
me. de C.D.U. heeft tot richtsnoer Gods
Woord. Zij tracht te handelen naar: Heb God
lief bovenal en uw naasten als uzelven, en
verwijt de andere chr. partijen, dat men dit
gebod alleen met den mond, maar niet met
de daad belijdt en daardoor veel menschen
van de kerk heeft vervreemd.
Het maken van winst is de drijfkracht
voor de tegenwoordige maatschappij en in
onze liberalistische samenleving geldt het:
ieder voor zich. Daar moet ieder christen
zijn critiek tegen laten hooren, want het is
in strijd met Gods woord, dat immers verant
woordelijkheid voor elkaar voorschrijft. De
Mozaïsche wetgeving verbood opeenstape
ling van eigendom (en eigendom was toen
niet eens absoluut) en een deel van de oogst
moest beschikbaar gesteld worden voor de
armen.
Men verwijt nu Van Houten (het C.D.U.-
Kamerlid): „Hij noemt zich christen maar
stemt met de rooden mee." Moest hij dan met
de andere chr. partijen meestemmen, die sa-
menstemmen met Liberalen en V.D. en de re
geering steunen, die de crisislasten onbillijk
verdeelde, die men christelijk noemt, maar
liberaal is? Men behoort te staan aan den
kant van de werkloozen en crisisslachtoffcrs,
zooals Jezus naast de armen stond en niet
de rijken zocht.
De C.D.U. verdedigt Staatspensioen, om
dat in de praktijk niets of weinig terecht
komt van verzorging der oude werkers door
particulieren en voor de kerk is die taak te
zwaar. Het is daarom gemecnschapsplicht te
zorgen voor hen, die toch hun diensten ga
ven aan die gemeenschap.
De C.D.U. verfoeit den oorlog als middel
tot beslechting van internationale geschil
len.- Is er één chr. beginsel te noemen,
waarmee de oorlog van 19141918 is te ver
dedigen? 't Ging niet om geestelijke goede
ren, maar om matericele belangen, zooals 't
bij de meeste oorlogen gaat om olie, katoen,
enz.
Men verschilt met socialisten en commu
nisten van levensbeschouwing, en wil niets
van de N.S.B. weten, omdat men als
eenigst leider slechts Christus erkent en fas
cisme de vrijheid van het geweten, van
woord en vergadering aantast. N.S.B. en
communisme hadden geen kans als werke
lijk het Evangelie van Christus in praktijk
werd gebracht.
Debat.
De heer Van Bostelen (A.R.) vroeg o.a.:
Eischt de Schrift dc huidige samenleving,
die niet goed is, geheel af te wijzen? Deed
Mozes dat tegenover dc samenleving van zijn
tijd? Zijn wetgeving paste zich aan bij de
zeden van dien tijd en zoo wil de A.R. partij
ook reformistisch op het bestaande inwer
ken. Waar zijn billijker regelingen voor
werkloozen, vraagt de debater en staats
pensioen acht hij niets met sociale recht
vaardigheid te maken te hebben, vindt het
een barmhartigheid met de hand in de por
temonnaie van een ander. Een principieel
verschil tusschen A.R. en C.D.U. ligt bij het
gebod: gij zult niet begeeren het goed van
uw naaste.
Dc heer Hooimcijer (A.R.) wees er o.a. op,
dat do regccring bij crisismaatregelen en be
lastingheffing ook had te denken aan kapi-
taalvlucht, wees op de progressie bij de in
komstenbelasling en stelde dc vermindering
van inkomen en vermogen en vermeerde
ring van uilgaven tegenover de cijfers van
een der sprekers over toename der indirec
te belastingen (die naar verhouding dc ar
men zwaarder drukken dan de rijken) Wat
den oorlog aangaat, vroeg hij: Wat heeft de
meeste waarde, recht of leven?
De sprekers antwoordend, merkten nog op:
Men maakt te veel scheiding tusschen het
stoffelijk en geestelijk leven, men rnag wel
onderscheid maken, maar geen scheiding,
want dc menscli is naar lichaam en ziel
geschapen naar Gods beeld. Wc begeeren
niet wat van onze naaste, maar wat gerech
tigheid is en Christus zcide wel zeker: neen,
tegen de samenleving en legde dc bijl aan
de wortel van het kwaad. Het gaat, betoog
den ze nogmaals, in den oorlog niet om
recht en wat de ontwapening aangaat, staat
men op het standpunt: Wij moeten God
meer gehoorzamen dan de menschen. Waai
de maatschappij tekort schiet, heeft, vol
gens de souvereinitcitslccr, de overheid een
taak; dat geldt ook voor Staatspensioen.
Na een opwekking om de C.D.U. te ver
sterken. werd niet gebed gesloten.
WlERINGERWAARh
Vergadering van dc Vereeniging Vrije
Liefdadigheid op Vrijdagavond in het lo
kaal van den heer R. Breed.
Aanwezig slechts 6 leden.
Voorzitter dc heer C. Haringbuizen; secre
taris tic lieer H. Sijbrands. Na voorlezing
notulen, welke onveranderd werden vastge
steld, noteerden wc uit het halfjaarlijksche
verslag het volgende. Er werd verstrekt
747 I.. melk tot een bedrag van f 50.15, mid-
delprijs 6% ct. p. liter. 230 eieren voor f 11.12
middelprijs 494 cent, terwijl voor f 15.44 aan
vléeschwaren en voor f 2.75 aan room, Aan
30 gezinnen werd brandstoffen verstrekt tot
een bedrag van f 22.50. liet ledental bleef
statipnair.
De rekening van den penningmeester was
bereids nagezien door den heer W. Peere
boom. De ontvangsten met inbegrip saldo
vorig jaar ad f 269.01 hadden bedragen
f 583.20, uitgaven f 319.70, alzoo een batig
saldo ad f 263.50. De rekening werd uoed-
gekeurd onder dank aan het commissielid
voor zijn bemoeiingen en aan den pen
ningmeester voor zijn richtig beheer.
Rondvraag nihil, waarna tot een bestuurs
vergadering werd overgegaan.
WINKEL
De eerste bijeenkomst in 1937 der afd.
Winkel van den Bond van Boerinnen e. a.
Plattel. Vrouwen werd jl. Woensdag alhier
gehouden. Dc vergadering was druk be
zocht; niettegenstaande dc koude, waren
vele dames, w.o. een 15-tal van de zuster-
afd. te N. Niedorp, aanwezig.
Voor de afd. trad Mevr. v. d. Veen-Wil"
son, voordrachtkunstenares, te Alkmaar,
met „de Oude Agneta" van Selma Lagerhof
en „Vader" van Augusta de Wit, op; na de
pauze werd een drietal schetsjes ten gehoore
gebracht. Met onverdeelde aandacht werd
een en ander gevolgd;, de woorden van dank
die de presidente aan Mw. v. d. Veen
bracht, werden door de aanwezigen, die zeer
van het gobodene hebben genoten, gaarne
onderstreept.
Na eenige mcdedeelingen van meer huis-
houdelijken aard werd de bijeenkomst ge
sloten.
WIERINGEN
IJSCLUB „WESTERLAND".
Zondagmiddag j.1. had op de ijsbaan van
de Westerlander IJsclub een hardrijderij
voor mannen plaats. Waarvan de uitslag
is, als volgt:
le prijs S. Lont Gz., f 15.
2e prijs E. Stubbe f 10.
3e prijs P. Dekker Jbz., f 5.
4e prijs A. van Goor f 2.50
Er bestond voor deze hardrijderij flinke
publieke belangstelling. Het ijs was door
de dooi, in slechte conditie. Dit was zeer
jammer omreden het weer nu prachtig me
dewerkte.
Zaterdagavond was nog gelegenheid te
schaatsenrijden in de Wielerhaan, welke
voor dit doel was verlicht. Hier was het
aardig druk, doch de ijzige regen maakte
het ook niet tot een eldorado.
DEN OEVER
UITVOERING „OEVERSCHE ORKEST
VEREENIGING."
Zaterdagavond gaf bovengenoemde ver
eeniging ter gelegenheid van haar
eenjarig bestaan haar eerste uitvoering.
Het weer werkte al bijzonder tegen en toen
de Voorzitter van de „O.O.V." de heer van
Vrede, deze feestavond waaraan de humo
rist de heer Louis Conlran medewerkte,
met een woord van welkom opende moest
hij tot zijn groote spijt constateeren dat de
zaal slechts voor een klein gedeelte bezet
was. Doch men liet zich niet uit het veld
slaan en met frisschen moed werd begon
nen.
Eerst kregen wc „O.O.V." te hooren, dat
een viertal muzieknummers ten beste gaf.
Gezien het hartelijk applaus dat na elk
nummer volgde, bleek dat het gebodene
zeer in den smaak viel.
Hierna trad dc heer Contran vergezeld
van zijn pianist voor het voetlicht. Deze
zeer goede humorist had er dra de stem
ming in en hield dc aanwezigen gcruinicn
tijd bezig met zijn praatjes en liedjes.
Vervolgens komt „O.O.V." weer aan de
beurt. Nadat de heer Contran weer aan
het woord geweest is wordt deze avond die
ondanks het geringe bezoek uitstekend ge
slaagd mag heetcn, met een gezellig bal
besloten.
Op 'n drogen weg moet uw auto
bij 40 km per uur binnen 16
meter kunnen «oppen. Maar bij
80 km per uur is die remweg
niet 32, maar 64 meter!
VAN HET
ONBEWOONBARE Tl
Naar het Engelach bewerkt door
THEA BLOEMERS
5)
„Niet dat lk weet. Maar, mijnheer Ju-
llan..."?
„Zou u dat we doen, nu de villa verhuurd
is?"
„Och wat, ze zal denken, dat ik de tuinman
ben. Ik heb nog wel een oud jasje."
„Het spijt me, dat ik u nog met andere
zaken moet lastig vallen," zei de heer Berry,
terwyl hij hem een stuk ter teekening voor
legde.
Toen Julian geteekend had, keek hij met
een ontevreden gezicht naar buiten. De regen
druilde neer, de ruiten waren er streperig van.
„Ik had om drie uur hier willen zijn," zei
hij. „maar ik liep toevallig den eenigen man
in Londen tegen het lijf, die ik graag eens
wilde ontmoeten, mijn neef Le Mesurier.
Hebt u wel eens kennis met hem gemaakt?"
„Sir Gerald Le Mesurier, de chef van de
centrale recherche?"
Julian grinnikte.
„Hij liep zich te ergeren over die interpel
latie in 't Parlement gisteravond.
„Een interpellatie?"
„Niet gelezen? Hte was geweldig! Is het
juist dat de Fransche regeering scherpe op
merkingen heeft gemaakt over het onrustba
rend aantal valsche bankbiljetten, dat uit ons
land in Frankrijk wordt ingevoerd? Is het de
regeering bekend, dat die biljetten in Enge
land gedrukt zijn? Waar is de Schotland
Yard? luidde de interpellatie verder. Hebben
we een recherche of hebben we er geen? Is
de regeering tevreden over de door haar be
reikte resultaten? Enzoovoort. Gerald was ge
woon woest! Ik heb bijna een uur werk ge
had om hem te kalmeeren. Vanavond dineer
ik met hem, dan begint hij natuurlijk weer.
Ik snak er naar me in de eenzaamheid terug
te trekken. Als er soms iemand naar me
vraagt, zeg dan maar, zeg dan maar, dat ik
een voorhistorischen tempel aan 't uitgraven
ben op de zuidelijke helling van de Popoca-
tepetl."
„Maar mijnheer Julian, ik geloof werke
lijk..."
„Van het weer trek ik me geen steek aan",
viel Julian hem in de rede. „Ik veeg den
vloer en braad saucijsjes en ik flirt een beetje
met lady Susan en 's avonds heb ik mijn
lectuur. Tot ziens, mijnheer Berrij."
Hij stond al op den drempel en wuifde den
notaris toe. Toen keerde hij zich om. „Wat ik
zeggen wil, als u soms eens die mevrouw
Grey schrijft, vertel haar dan, dat de tuin
man een volkomen betrouwbaar individu is!"
HOOFDSTUK III.
Een week later, op een Maandagmiddag,
reed Amabel Grey In een ouderwetsch rij
tuigje van de halte Forsham weg. Ze had den
arm om arm om den nek van Marmaduke, een
niet meer jongen takshond met een eenigszlns
onberekenbaar humeur. Tegenover haar zat
de trouwe Ellen. Zij zou voor haar meesteres
door het vuur zijn gegaan, als het noodig was,
maar aan overmatige vrooljjkheid leed ze niet;
ze droeg ook ditmaal zwarte handschoenen en
trok een echt begrafenisgezicht.
Amabel keek uit het raampje, toen het vehi
kel de oude steenen brug passeerde. Zij was in
een opgewekte, bijna avontuurlijke stemming.
Haar huis was verhuurd en Daphne was op
getogen vertrokken. En zij, Amabel, keek met
schitterende oogen naar de dingen, die ze in
geen twintig jaar had gezien.
Er viel een miezerige regen. De bermen
waren nat en donker. Toen ze hier den laatsten
keer was geweest, was de hemel blauw en de
heggen bloeiden. Hier, op dezelfde plek, was
Julian van den berm gesprongen, toen ze ver
trok, het rijtuig had even stilgestaan en ze
hadden elkaar met vochtige oogen aangezien.
Nog hoorde ze zijn stem: „Amabel! Beloof
je...?" Was dat werkelijk twintig jaar gele
den? Het leek...
Met een blos op haar gezicht trok Amabel
zich van het raampje terug.
„We zijn er direct, Ellen", zei ze. „Het huis
zal je best bevallen en je zult met Jenny wel
gauw goede vrienden worden. Ik herinner me
Jenny nog wel, dat wil zeggen, ik herinner me,
dat er tweelingen waren, en daar moet Jenny
er één van zijn. Hoe heette de andere ook
weer?... Annie?... Ja, zoo was het, Jenny en
Annie. Ze had lichtrood haar en zat vol met
sproeten. Ik ben benieuwd wat er van haar
geworden is.
„Ik houd niet van rood haar", verklaarde
Ellen.
Maar Amabel luisterde niet. Het rijtuig reed
een hek in en zij keek weer naar buiten. Het
was nauwelijks drie uur, maar het was al
donker. Ze voelde iets als opluchting, toen ze
de open ruimte voor het huis bereikten.
De koetsier steeg af, belde aan en opende
het portier van het rijtuig. Marmaduke blafte
scheL Amabel kalmeerde het dier, stapte uit
en keek om zich heen.
Wat zouden de dames Georgina en Harriet
daar wel van gezegd hebben! Overal onkruid
en mos, doode struiken en verwilderd klimop;
groen op de stoep, zelfs de koperen deurknop
was zwart!
Langzaam, aarzelend ging de deur open.
„Jenny Brown zeker", zei Amabel. Ze her
kende de hall, maar Jenny herkende ze niet.
Amabel had twee kleine meisjes gekend met
roode krullen, heldere oogen en kwieke bewe
gingen. Nu zag ze een verwelkte vrouw met
een gezicht zonder uitdrukking en fletse, matte
oogen.
„Twintig jaar!" dacht Amabel. Ze keerde
zich om, om iets tegen Eilen te zeggen en
vluchtig zag ze daarbij zichzelf in den hall-
spiegel. Zij zag licht in haar oogen en den
warmen blos op haar gelaat. Het trof haar
zonderling, het was alsof ze een visioen van
haar eigen jeugd had gezien, alsof de jaren
achter haar plotseling waren uitgewischt.
Jenny had thee klaargezet in het kamertje
boven, waar de dames Forsman gewoonlijk
zaten.
„Ik dacht dat u het in den salon wat koud
zou vinden, mevrouw", zei ze bedeesd. „Ik heb
de slaapkamer er tegenover voor u in orde
gebracht; wilt u uw dienstbode op de kamer
er naast hebben, of verderop de gang in?"
„Laat Ellen maar bij me blijven", antwoord
de Amabel. „U woont met uw moeder bene
den, is 't niet?"
„Ja, mevrouw, meneer Forsman heeft ons
de kamer van de huishoudster en de kamer
ernaast g-egeven."
„Ik herinner me uw moeder nog wel", ver
telde Amabel. Als ik mag kom ik haar mor
gen eens even begroeten. Ik heb u nog gekend
als klein meisje, en uw zuster heette die
niet Annie? is ze getrouwd?"
Jenny ging naar de open deur.
„Neen", zei ze vlug. Toen voegde ze er aan
toe: „Moeder zal 't heel prettig vinden als u
komt."
Amabel keek rond, terwijl zij haar thee
dronk. Het behangsel, het vloerkleed, de be
kleeding van sofa en stoelen, het was alles
verschoten en onwezenlijk scheen op die oude
dingen het nieuwe electrische licht. Dat had
George Forsman laten aan leggen vóór de
laatste huurder de villa betrok; de installatie
op het kasteel leverde den stroom. Al viel
electriciteit in die omgeving uit den toon,
Amabel was toch blij, dat het er was. Met al
dat licht was er zooveel minder gevaar, dat zij
of Ellen zich zouden verbeelden... Amabef
sneed die gedachte onmiddellijk af. Het was
de eerste maal sinds het plan om de villa te
betrekken bij haar was opgekomen, dat zij
zichzelf van de ongerijmdheid van het spook
verhaal trachtte overtuigen.
Na de thee ging zij naar haar slaapkamer,
om uit te pakken. Marmaduke, de hond, volgde
haar en onderwierp de kamer aan een gron
dige inspectie. Toen hij alles besnuffeld had,
ging hij onder het bed liggen en knorde be
haaglijk.
Toen kwam Ellen binnen. Op haar gezicht
stond duidelijk te lezen, dat zij zich op het
ergste had voorbereid.
„Kijk Ellen," begon Amabel, „je komt vlak
naast mij, hier achter deze deur. Je zult het
wel naar je zin hebben, want het is de kamer
van mis Georgina zelf geweest. Ben je al bij
juffrouw Brown geweest? En heb je al
vriendschap gesloten met Jenny? Vóór ik er
morgen heenga, moet je toch eens zien uit
te vinden, wat er van haar zuster geworden
is."
(Wordt vervolgd.)
