Plaatselijk Nieuws Hul5? Theater Royal Feuilleton HET RAADSEL SAMENWERKING VAN GEMEENTEN. Over bovenstaand onderwerp werd Dins- dftgmiddag in het Xoordholiandecli Koffie huis een inleiding gehouden door den lieer W. R. Drost,Burgemeester-Secretaris van Kwadijk, Middelie en VV'ardcr, voor de Ver- leniging van Burgemeesters en Secretaris sen in liet voormalig kanton Schagen en voor de onderaf deel ing „Het Noorden" van den Ned. Bond van Gemeente-ambtenaren. De .vergadering werd bezocht door niet minder dan 152 personen. Na een welkomstwoord van den voorzitter, den heer Mr. D. Breebaart, ving de heer Drost zijn rede aan met er op te wijzen, dat Mr. J, in 't Veld in zijn proefschrift „Nieuwe vormen van decentralisatie" o.m. tot de conclusie komt, dat de behoefte aan samen werking van gemeenten haar grond vindt in drieërlei omstandigheden. Ie. Er zijn belangen, welker behartiging de krachten van de afzonderlijke gemeen ten te boven gaat en dus gemeenschappelijk optreden éischt. 2e. Daarnaast dringen steeds meer de sfreekbelangen naar voren, waarbij de stréek niet als de som van de tot baar bc- hoorende gemeenten maar als een hoogore eenheid behoort te worden gezien, waaraan de belangen, der gemeenten ondergeschikt dienen te worden gemaakt, 3e. De nieuwere opvattingen over stede- houw verlangen ruimeren stadsaanlcg, bet- zij in den vorm van stichting van satelliet en tuinsteden, hetzij door „Auflockerung dor Groszstadt". Bij zijn inleiding bepualde de spreker zich in hoofdzaak tot het onder le genoemde punt. In herinnering werd gebracht de wijze waarop samenwerking van gemeenten krachtens de Gemeentewet in 1851 kon wor den geregeld en de bezwaren welke met de oude bepalingen werden ondervonden. Bij de wijziging van de Gemeentewet in 19.51 zijn deze bezwaren zoo goed als geheel on dervangen. De wet geeft nu de gemeente besturen de bevoegdheid om voor do be hartiging der gemeenschappelijke belangen, als regel, in te stellen een commissie of een rechtspersoonlijkheid beziltend lichaam met verschillende bevoegdheden (vaststelling verordening, heffing belastingen). Ten plat- tolande zijn verschillende kleine gemeenten niet in staat diverse zaken zelf afdoende te regelen. Daarom is 't een gelukkig denk beeld van Gedeputeerde Staten van Noord- Holland om te pogen langs den weg der vrij willige samenwerking der gemeenten ver schillende zaken gemeenschappelijk te rege len. Ten opzichte van het bouw- en wo ningtoezicht zou samenwerking al zeer ge- wenscht zijn. Er zijn thans gemeenten, waar dit toezicht thans zeer gebrekkig is geregeld. Als voorbeelden van andere onder werpen in samenwerking werden voorts genoemd: nachtveilïgheidsdienst ten platte- lande, luchtbescherming, dorpsverfraaiing. Ten rOpzichte. van gemeenschappelijke rege ling van lief bouw- en woningtoezicht her innerde de inleider er aan. dat de afdeeling Noord-Ho'land van de verceniging van Ne- derlandsche Gemeenten een circulaire aan de gemeentebesturen over dit onderwerp heeft gezonden, waarbij znn aangegeven de gemeenten, waartussrhen het bouw- en wo ningtoezicht gotneensehannelijk in één rayon zou kunnen worden geregeld. Voor indeeling van de gemeenten in een rayon voor het bouw- en woningtoezicht is tot grondslag genomen de indeeling, zooals die bestaat voor de gpineenten met betrekking lot. den keuringsdienst voor vee en vleesch (z.g. keuringskringen). Naar de meening van den inleider kan de regeling van bot bouw. en woningtoezicht o\ ereenkomstig de idéé van de afd. Noord-ITolland van de Vereen, v. Nedórl. Gemeenten, in do meeste gevallen wel tot een gunstig resultaat lei den. In de prartijk is wel gebleken, dat de gemeenten,-die elkaar met betrekking tot de samenwerking hebben gevonden, prettig en goed samenwerken. Bij de hierop gevolgde besprekingen wer den van verschillende zijden bezwaren ten aanzien van onderscheidene detailpunten aangevoerd,' o.m, betreffende de splitsing van het. bouw- en woningtoezicht en het toe zicht op gemeentewerken, kosten van op- waclilgeldstelling van in functie, zijnde ge meente-opzichters, medewerking door de gemeenten waar de opzichter een volle dag taak heeft, het aantal gemeenten dat voor samenwerking in een rayon in aanmerking komt, bcoordeeling van bouwplannen in verband met de z.g. wolstaudsbepaling dooi den in hfet rayon aan te stellen opzichter of architect. De lieer Drost beantwoordde de spiekers uitvoerig. De bezwarën die naar voren zijn gekomen betreffen in hoofdzaak de omvor ming van den bestaanden toestand in een nieuwen toestand. Bedoeling van de nieuwe regeling is het verkrijgen van een onafhan- kelijken opzichter. Of deze uitsluitend met bouw- en woningtoezicht zal worden belast, dan wel levens met het toezicht op de ge meentewerken kan hij de gemeenschappe lijke regeling worden bepaald. Er zuilen wel enkele wachtgelders komen, misschien kunnen deze echter op andere wijze, b.v. door hen le belasten met het toe zicht op gem.-werken van dienst zijn. Dit moet plaatselijk worden bekeken. Beoordee ling van het uiterlijk aanzien zal naar dc meening van den inleider niet door den op zichter kunnen geschieden: een technicus is geen aestheticus. Mocht de opzichter de capaciteiten daartoe wel bezitten, dan zou dit later nog kunnen worden geregeld. Deze en ook andere punten kunnen echter wor den besproken in de vergadering, welke hot bestuur der afd. Noord-Hol land met de Vereen, van Ned. Gemeenten binnenkort hoopt te beleggen voor de gemeenten, he- hoorende tot een rayon, Wanneer dc bereid heid lof samenwerking aanwezig is. gelooft spr, dot. er veel goeds valt te bereiken. De Voorzitter sloot, hierna de bijeenkomst niet een hartelijk woord van dank aan den inleider voor de wijze waarop het onderwerp .werd behandeld. De inleiding en de daarop gevoerde besprekingen hebben verhelderend gewerkt en spr. hoopte, dat men op het ge bied van samenwerking van gemeenten tot resultaat zal kunnen komen. NEDERLANDSCHE TRKKKERSBOND. Zaterdag j.1. hield de N. T. B. afd. Scha gen zijn propaganda-avond in het clubge bouw bij den lieer C. Boontjes, alhier. Dc voorzitster, Gree Blanuboer, opent deze bijeenkomst met welkom aan allen, in het bijzonder aan den spreker voor de zen avond, Wim Wiese. De opkomst is ge ring en /.H dit wel voor een deel te wijten zijn aai^ het minder gunstige weer. Spreek ster hoopt niettemin, dat deze bijeenkomst zal slagen en dat liet een gezellige avond zal worden, waarvoor zij de medewerking inroept van -alle trekkersvrienden, zooals zij degenen die vanavond voor het. eerst met de trekkersbeweging in aanraking ko men, alvast maar noemt. De afdeeling, versterkt met leden van afd. Den Helder, zingt nu enkele bekende lied jes uit „Jan Pierewiet". Het gaat niet slecht en er wordt uit volle borst gezongen Onze znngleidster was nogal tevreden. Vervolgens was de beurt aan de dans- groep, die eenige volksdansen op zwierige wijze uitvoerde. Ook onze volksdanslcidstcr ging het naar den zin, dat was duidelijk aan haar gezicht te zien. liet woord is dan aan Wim Wiese, die in „gala" verschenen was, omreden zijn naam met zulke kanjers van letters in de aan kondigingsadvertentie in de Schager Cou rant had geprijkt. Spreker betreurde het, dat geen ouderen in de zaal aanwezig waren. Hij was oor spronkelijk van plan geweest, om het fi- nanciëcle gedeelte van het jeugdherberg- werk te bespreken, waarbij het dan zijn nut kan hebben om zich te wenden tot b.v. de oudei's van de tegenwoordige jeugd. Aan gezien dit laatste nu niet kon gebeuren, had ook de bespreking geen nut. Spreker geeft nu een overzicht van de zakelijke kant van het gebruik van de jeugd herbergen. Een jeugdherberg is een gebouw waarin je wordt geherbergd, waar je dus onder dak bent. Nu ben je in een gevnngenis of op het politie-bureau ook onder dak, maar in de jeugdherberg is het nog een beetje anders. Je wordt er vriendelijk ontvangen door een vader en moeder, die niet alleen zorgen dat je behoorlijk je eten krijgt en op tijd naar bed gaat, maar zich ook met je bemoeien op ander terrein; in 't kort, die maken dat je je er thuis gevoelt. Aan enkele dingen zal de beginneling trekker moeten gewennen. Al die bedden boven el kaar in de slaapzaal, die slaapzak en het voeten wasschen voordat je er in kunt kruipen. Verder wordt er in en om de jeugdherberg niet gerookt en geen alcohol gedronken. Het eei-ste gedeplte van de rede is hier mede geëindigd en 't is ne een kwar tiertje pauze. Er wordt thee gedronken en met vereende krachten uit de heele zaal worden een paar eenvoudige liedjes gezongen. Vervolgens kwam de afd. weer op de planken met. zang en volksdans, waarna Wim Wiese begon aan het tweede gedeel te van zijn lezing. Hierin behandelt hij den ideéelen kant van dc jeugdherberg. Iedereen heeft ontspanning noodig. Door de jeugdherberg heeft de jeugd een prach tige gelegenheid om de natuur in te trok ken en ook om veel van eigen en als zij in de gelegenheid is, ook van het. vreemde land te zien. Een kaart van de, Nederland- sche Jeugdherberg Centrale (N.J.H.C.) is hel „Sesam open U" voor alle jeugdherber gen, zoowel in Europa, alsook in Amerika en zelfs in Nederl. Indië. Door deze wijze van ontspanning worden tevens nieuwe krachten verzameld voor den tijd, dat er weer gewerkt moet worden. In do jeugdherberg maakt de trekker kennis met andere trekkers of jeugdher- hergbezoekers. Allen vormen samen de groote trokkorsgomocnschap. Hier gelden andere waarden dan de normaal heersrhen- de. Ieder is hier gelijk, ongeacht ook poli tieke of godsdienstige richting. Er heersclit een geest van kameraadschap en verdraag zaamheid. Deze zal van belang zijn als ha- sis voor de maatschappij van de toekomst. Door het internationale knrakter van de trekkersbeweging, door do uitwisseling van gedachten ook met trekkers en bevolkings groepen van andere naties, door het el kaar op deze wijze heter loeren kennen en verstaan zal ook de vrede bevorderd wor den. Bij dit idcëele gedeelte van het jeugdher- bergwerk treedt de Trekkersbond op den voorgrond. Vooral in een plaats als Scha gen en omgeving verdient het dan ook annbeycling om naast een trekkerskaart van do N.J.H.C. zich tevens in het bezit te stellen van een bewijs van lidmaatschap van den N.T.B. Beide organisaties zullen U- met open armen ontvangen! Aldus ein digt spreker zijn lezing, die met aandacht gevolgd werd. Tusschcn de bedrijven door was door een paar trekkers nog wat gedeclameerd en gezongen. Als de voorzitster dan tenslotte Wim Wiese bedankt voor zijn interessante le zing en verder de nieuwe vrienden opwekt om ook eens op de gewone bijeenkomsten (instuiven) van den N.T.B. te komen, kan ondanks het kleine aantal aanwezigen op een goed geslaagden propaganda-avond worden teruggezien. HET R.V.S.-PLAN VOOR 1937. Zeer zeker ontbreekt het onze plaatselijke revuevereen. niet aan ondernemingsgeest. En op welke wijze zij steeds haar program ma's samenstelt is ons reeds voldoende be- „DE KLEINSTE REBEL" Shirley verteedert den President. Wanneer men de verschijning op het witte doek: Shirley Tempel tracht te analy seeren in zooveel procent spel natuur lijk nangeleerd dan en zooveel procent eenvoudige kinderlijkheid, dan, aldus de Tel., Zijn de verhoudingen in de verschil lende films, die men van haar gezien heeft niet steeds gelijk. En vaak valt de grens moeilijk te trekken en vragen we, wat het ons eigenlijk „doet", een aardig kind, dat naïeve aardige kinderlijke dingen doet of de kleine geraffineerde actrice. Van de film „De kleinste Rebel" zouden wij zeggen, dat de verhouding 5050 is. Dat zal wel in hoofdzaak hierdoor komen omdat heel de bouw en opzet van deze doch kolonel Morrison, die verteederd wordt door de kleine Virginie, helpt hem ontvluchten in zijn eigen uniform, 't Komt uit en zoowel kolonel Morrison als Virgi- nie's vader, kapitein Cary, worden ter dood veroordeeld. En nu komt het grootste aandeel, dat Shirley-Virginie in het spel heeft. Zij gaat, begeleid door uncle Billy, naar president Lincoln en weet voor beide gevangenen de vrijheid te verkrijgen. En zie: dit is nu heel simpel en eenvou dig de zaak, dat een gevoelig, vriendelijk man zich door al wat een kind aan natuur lijke charme, liefde, oprechtheid, onschuld in zich heeft, laat winnen. Zeker, Shirley speelt ook deze scène uitstekend, maar wij vergeten gelukkig „spel" om ons allen zelf te laten winnen door wat echt des kmds is. Daarom is „De kleine Rebel" zoo bij uit stek sympathiek en misschien wel de bes te Shirley Temple-film. Want dergelijke momenten zijn er vele, Shirley Temple en John Boles in de 20th. Century-Fox film „De kleinste Rebel" rolprent aan Shirley minstens evenveel ge legenheid geeft het publiek onder de beko ring te brengen van zuiver kinderlijke naï viteit, dan van eigenlijk spel. Daarom is dit ook geworden de boste rol, die wij tot nog toe van haar zagen. Het filmverhaal op zichzelf, spelend in den tijd van Lincoln en den oorlog tus schcn de „Zuidelijken" en „Noordelijken" is vol spannende momenten, goed in elkaar gezet en in elk opzicht aanvaardbaar. Shir ley speelt er hel kleine meisje in, dochter tje van een kapitein van de Zuidelijken, die juist als Virginie haar verjaarfeest geeft, ten oorlog moet. Wanneer hij door den trouwen negerslaaf Uncle Billy gewaar schuwd wordt dat zijn vrouw stervend is, weet hij door de vijandelijke linies zijn huis tc bereiken. Hij wordt echter ontdekt al geeft de jonge ster, zooals wij zeiden ook even vaak „spel", dat als altoos bewon dering wekt. Niet weinig tot het succes wordt bijgedra gen door Bill Robinson, den voortreffelij ken danser, die alleen en met Shirley phc- nomcnale „tap dansen" uitvoert. Shirley in haar parmantigheid, wan neer zij den vijandelijkenkolonel met een catapult schiet; Shirley dansend en liedjes zingend; Shirley kinderlijk ontroe rend. smeekerulhét is voor al wie Shirley verceren een film, ivaarin zij haar op haar best zien. De regie heeft gezorgd voor een reeks zeer interessante tafcreclcn vit den strijd, de spannende momenten goed geac- centueerd, zoodat men een in alle opzichten voortreffelijke Shirley Templefilm ziet. wezen. Het tourpée der jubileum-revue cn het carnaval zijn thans beëindigd en reeds voor .'37 is. 't volgende officieel vastgesteld. In de volgende maand brengt zij ons de lang verwachte Nationale voordrachtwed strijden, waarvoor zeer zeker groote belang stelling bestaat. Terwijl de volgende weck 'n aanvang wordt gemaakt tot dp voorberei ding der revue „Hoe bestaat het", geschre ven door den bekenden producer der R.V.S, Jan Buisiman Jr. Deze revue is voorbestemd om de vorige in alles tc overtreffen. De re vue zelf is buitengewoon geslaagd, terwijl een uitgebreide staf aan den ophouw en verwezenlijking van dit nieuwste kijkspel haar hoste krachten zal geven. Ook staat er een bijzonder festivalpro- gramma op do agenda waarvoor September wordt genoemd, iets wat tijdons dc winkel week zeer zeker 'n hoogtepunt kan vormen De ontwerper hiervan is wederom dc heer Buisman. Wij wense.hen liet bestuur der R.V.S. een goed succes met haar grootsche plannen. GEREF. MEISJES VEREEN. De Geref. Meisjesvereeniging „Uw konink rijk kome" te Schagen hield met genoodig- den en tal van afgevaardigden van zuster verenigingen uit omliggende plaatsen haar eerste jaarvergadering in het voormalig kantongerechtgebouw. Vanzelfsprekend werd dit feestelijk ge daan, zoodat lied en fluit, voordracht en stoffelijke verfrissching elkaar afwisselden. De presidente, Mej. A. Pilon, had geen moeilijke taak, daar de aanwezigen volle aandacht aan de hamer cn aan 't gebodene schonken. Speciaal het studie-onderwerp van Mej. N. v. d. Molen, waarop bespreking volgde, had de aandacht. Het onderwerp was: „Jezus" intocht in Jeruzalem". De vertegenwoordigde verenigingen brach ten goede wenschen, terwijl zoowel werklust als kas blijkens de jaarverslagen in orde waren. Ds. Greving van Dirksliorn sprak een op wekkend slotwoord, waarbij ook de aan dacht gevestigd werd op de behoefte aan een Gcref. Jongelingsvereniging. VAN HET ONBEWOONBARE N««r het EngeUch bewerkt door THEA BLOEMERS 38. „Wat moet htj nu nog doen?" vroeg An- gela ongeduldig. „Mademoiselle. u bent zoo wit als een doek, we moeten noodig aan tafel en dat zal u opknappen. En nu zal het wel weer een poos duren." Bronson sloot echter alleen zijn kamer aan den buitenkant en kwam terug met den sleu tel in zjjn zak. „Er liggen zooveel papieren," legde hy uit. Toen gingen zy naar boven. „Hij vertrouwt me niet hij heeft de deur gesloten, omdat hij me niet vertrouwt. O, wat moet ik doen?" woelde het door Annie's hoofd. „Je vader zegt, dat hy tien minuten noo dig heeft", wendde ze zich tot Angela, „maar by my zal het wel een kwartier duren, voor ik klaar ben." Toen ze de deur gesloten had, bleef ze er tegen staan leunen, besluiteloos, trillend over haar heele lichaam. Als hij zijn kamer maar niet had afgesloten de kamer, waarin de onderaardsche gang naar de kelders van de villa uitkwam, had ze met Amabel Crey kun nen overleggen, iets kunnen bedenken, dat een paar uren tyd gaf, wat wist ze niet maar ze was niet tot werkloosheid ge doemd geweest. Maar nu, wat moest ze nu? Met een radeloos gevoel herinnerde zij zich Bronson's gezicht, toen hij zei: „Ze zullen haar in de rivier vinden." Het gezicht van Bronson en dat van Julian, die twee ge zichten vervolgden haar. Een plotselinge gedachte maakte een eind aan haar bange aarzeling. Ze haalde diep adem en ging rechtop staan. Gilbert zou min stens tien minuten in zijn kamer .blijven, en hij verkeerde in de veronderstelling, dat zij bezig was toilet te maken. Ze ging vlug naar de badkamer, die bij haar slaapkamer aan sloot en zette de kraan van het bad open. De deur van de badkamer sloot ze en den sleutel stak ze in haar zak. Toen deed ze voorzichtig haar deur op een kier open en keek naar buiten. De gang was leeg. In de kamer tegenover de hare hoorde ze Bronson heen en weer loopen. Stil sloop ze de gang door en snelde de groote trap af. Er stond een bediende in de hall. Ze verbeeldde zich, dat hij haar wat vreemd aanzag. Door de voordeur het huis verlaten ging niet de man zou denken, dat ze gek was. Onder aan de trap gekomen liep ze met haar gewone, trage bevalligheid naar de huiskamer. Er was daar niemand. Flauw glom het licht van den haard in het donker. Boven hoorde zij het sluiten van de deur... stemmen. Het volgende oogenblilc was ze de kamer door; ze schoof de gordijnen opzij en deed de glazen deuren daar achter open. Toen zy op het terras stond, deed ze de deuren weer achter zich dicht. Annie Brown ging snel het terras langs naar den hoek van het huis. Ze sloeg dien hoek om, en kwam in de oprijlaan. Een mo ment keek ze nog naar het huis met de ver lichte vensters, één van die ramen was het hare. Een gevoel van iets onafwendbaars kwam over haar. Met haastige voeten vloog ze de laan af alsof haar angst een gedaante had aangenomen, die haar op de hielen zat. HOOFDSTUK XXXIV. Julian verliet het kasteel in een toestand van angst, die hem haast belette te denken, Hij durfde ook niet denken. In zyn verbyste- ring drong het niet eens tot hem door, dat Miller, dien hij verzocht had hem by het kasteel te treffen, er niet was. In het paviljoen aan het einde van de laan zag hij licht en het schoot hem te binnen, dat mevrouw King daar vandaag weer haar intrek zou nemen. Nita King, van wie hij op sommige momenten had geloofd, dat zij Annie Brown kon zijn. Was zij het, dan kon zij hetrokken zyn in dingen, die Amabel haar noodkreet hadden doen neerschryven. Terwyl dit door zyn geest flitste, had hij al geklopt en hij vroeg aan de vrouw, die open deed, naar mevrouw King. Een minuut later was hy in het salonnetje, mét de wan orde van nog niet op hun plaats staande meubelen. Nita King sprong verschrikt op, om hem te begroeten. „Ik zie er zóó uit, mynheer Forsham Julian brak haar excuses kort af. „Mevrouw Kingbegon hij schor. „Mijnheer Forsham, wat is er? Is er iets gebeurd?" „Als u Annie Brown bent," viel Julian uit, „wéét u wat er gebeurd is; als u het niet weet, zult u waarschijnlijk denken, dat ik gek ben." Nita King gaf een gilletje. „O, wat bedoelt u? Mijnheer Forsham, ik geloof heusch, dat u niet goed bent Julian keek haar lang en scherp onder zoekend aar.. „Neen, bent Annie niet," zei hij eindelijk. „De gelijkenis is maar oppervlakkig" Hy liep gejaagd heen en weer, kwam toen weer naar haa.r toe en hernam opeens heftig: „Als u Annie Brown niet bent, waarom hebt u Agaath Moreland dan bepraat om naar dat medium te gaan Wat had u daar mee voor?" Nita King deinsde achteruit. Alle kleur trok uit haar gezicht weg. Ze strekte de han den uit, als om een slag af te weren en zei flauwtjes: ..Kijk me niet zoo aan!" Toen barstte ze in tranen uit „Spreekt u dan! Waarom stuurde u haar naar die mevrouw Thompson?" „Omdat mijnheer B... Bronson me een g... gouden broche had beloofd als ik het deed. Hij zei, dat het om een w... wedden schap ging". Nita King sprak dikwyis onwaarheid, maar nu was ze te verschrikt om te veinzen en Julian voelde dit. Zonder een woord vloog hij ht huis uit. Bronson... Bronson had haar om gekocht. Hij had Agaath naar dat mensch gestuurd... Zou hij teruggaan naar het kasteel... H\j .begreep, dat hij vóór alles moest zien verbinding met Miller te krijgen. Toen hoorde hij eensklaps het geluid van snelle voet stappen. Er liep iemand hard de laan door. Hij deed zijn lantaarn oplichten, een kreet het schynsel viel op het gezicht van made moiselle Lemoine, blootshoofd, zonder mantel of shawl. „Wat is er?" riep hij en op hetzelfde oogenblik greep ze zijn arm. „Julian! Mijnheer Julian!" „Wat is er?" „Wilt u haar redden? Kom dan direct mee!" Ze trok hem voort naar de poort, den weg op. Ze rende naar de villa. „Wat is er?" drong hij nogmaals. „Wat is er gebeurd?" „Ze is in de villa, ze heeft den doorgang gevonden, den doorgang naar de dichtgemet selde kelders, Jenny en ik hadden het vroeger ontdekt, toen we kinderen waren." Er ging Julian een licht op; er was nu geen twijfel meer aan de identiteit van Annie Brown. „Annie! Jij bent Annie!" stelde hij vast. Haar gang werd trager. Zij kwam dichter by hem en hoorde haar zeggen: „Ja... Jenny en in vonden de geheimen gang, jaren geleden, toen we verstoppertje speelden. Jenny dorst er niet door. maar ik wel... En vandaag heeft mevrouw Grey hem gevonden... O, mynheer Julian, kom vlug alsjeblieft." Hy dwong haar tot spoed. Ze waren nu in den tuin van de villa. „Ik begrijp het niet. Waar Is mevrouw Grey?" Ze liet zijn arm los. „D*at is het eenige, waar u naar vraagt... Ja, ik... ik weet het wel... ik zal er u heen brengen, ik doe het voor u en omdat ik niet zoo maar een moord... kan laten..." „Een moord! Om 's hemels wil..." „Neen, we komen nog wel op tijd! Het moet!" Toen ze den hoek van het huis om kwamen, vonden ze de hall open en helder verlicht. Er stond een groepje opgewonden menschen. Annie Miller, Jenny, bitter schreiend, en de heer Miller, die het meisje streng en drin gend ondervroeg. „Je hebt een gang gevonden, toen je een kind was. vlug, waar? Waar ging die gang heen? Naar het kasteel? Vlug, zeg op!" Toen Julian binnenkwam, maakte Jenny van de gelegenheid gebruik om naar de keu ken te glippen. Miller deed een stap vooruit. Annie Brown liep recht de trap op naar de deur van de kamer waar miss Harriet, waar Amabel verscheidene nachten geslapen had en verschrikt was door de spokerij. Daar keek ze om en zag Julian en Miller vlak achter haar. Ze draaide het licht aan, ging de kamer in en deed de groote kast open. „Mynheer Julian. uw lantaarn!" verzocht ze. Hij gaf Julian die, en zag wat Amabel ge zien had: de open ruimte en te trap. Annie daalde die af, de mannen volgden. Ze kwamen in een kelder, waar alleen een paar pakkisten stonden. Annie ging naar deur in den muur. „Hier," wees ze. Ze gooide de deur open: een andere kelder, met witte steenen muren en steenen vloer. Drie lampen verlichtten het interieur. Een scherpe uitroep kwam over Miller's lippen. De invenaris liet den politieman niet in het on zekere omtrent het doel, waarvoor de onder aardsche ruimte werd gebruikt. Na twaalf maanden ingespannen, maar vrijwel vruchte- loozen arbeid van vele scherpzinnige gastei was het probleem der valsche bankbiljetten opgelost... „Ik heb het!" riep hij triomfantelijk. Noch Julian, noch Annie hoorden het, Annie was lijkbleek tegen den muur gevallen. Er stond een stoel midden in de ruimte, maar die stoel was leeg. In den hoek van den kelder lag iets op den grond, met een zeil bedekt. Het was Julian, die met d*x moed der wan hoop het dek terugsloeg. Amabel's blik ont moette den zyne .Zy lag gebonden met een prop in den mond. Haar oogen keken strak en lijdend. Hij noemde haar naam, lichtte haar op en begon de prop te verwijderen, te haastig in zijn namelooze opluchting, om iets anders op te merken. Miller echter zag de deur in den anderen muur half opengaan en het gezicht van Bron son verschijnen, Annie Brown gilde. De deur werd dichtgeslagen en gesloten. Julian keek op- Wat was dat?" Bronson. Laat hem maar gaan, ik heb mijn mannen op den uitkyk". Hij wendde zich tot Annie, die tegen den muur stond te snikken. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 6