Plaatselijk Nieuws
Hul5?
Theater Royal
Feuilleton
HET RAADSEL
SAMENWERKING VAN GEMEENTEN.
Over bovenstaand onderwerp werd Dins-
dftgmiddag in het Xoordholiandecli Koffie
huis een inleiding gehouden door den lieer
W. R. Drost,Burgemeester-Secretaris van
Kwadijk, Middelie en VV'ardcr, voor de Ver-
leniging van Burgemeesters en Secretaris
sen in liet voormalig kanton Schagen en
voor de onderaf deel ing „Het Noorden" van
den Ned. Bond van Gemeente-ambtenaren.
De .vergadering werd bezocht door niet
minder dan 152 personen.
Na een welkomstwoord van den voorzitter,
den heer Mr. D. Breebaart, ving de heer
Drost zijn rede aan met er op te wijzen, dat
Mr. J, in 't Veld in zijn proefschrift „Nieuwe
vormen van decentralisatie" o.m. tot de
conclusie komt, dat de behoefte aan samen
werking van gemeenten haar grond vindt
in drieërlei omstandigheden.
Ie. Er zijn belangen, welker behartiging
de krachten van de afzonderlijke gemeen
ten te boven gaat en dus gemeenschappelijk
optreden éischt.
2e. Daarnaast dringen steeds meer de
sfreekbelangen naar voren, waarbij de
stréek niet als de som van de tot baar bc-
hoorende gemeenten maar als een hoogore
eenheid behoort te worden gezien, waaraan
de belangen, der gemeenten ondergeschikt
dienen te worden gemaakt,
3e. De nieuwere opvattingen over stede-
houw verlangen ruimeren stadsaanlcg, bet-
zij in den vorm van stichting van satelliet
en tuinsteden, hetzij door „Auflockerung dor
Groszstadt".
Bij zijn inleiding bepualde de spreker zich
in hoofdzaak tot het onder le genoemde
punt. In herinnering werd gebracht de wijze
waarop samenwerking van gemeenten
krachtens de Gemeentewet in 1851 kon wor
den geregeld en de bezwaren welke met de
oude bepalingen werden ondervonden. Bij
de wijziging van de Gemeentewet in 19.51
zijn deze bezwaren zoo goed als geheel on
dervangen. De wet geeft nu de gemeente
besturen de bevoegdheid om voor do be
hartiging der gemeenschappelijke belangen,
als regel, in te stellen een commissie of een
rechtspersoonlijkheid beziltend lichaam met
verschillende bevoegdheden (vaststelling
verordening, heffing belastingen). Ten plat-
tolande zijn verschillende kleine gemeenten
niet in staat diverse zaken zelf afdoende
te regelen. Daarom is 't een gelukkig denk
beeld van Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland om te pogen langs den weg der vrij
willige samenwerking der gemeenten ver
schillende zaken gemeenschappelijk te rege
len. Ten opzichte van het bouw- en wo
ningtoezicht zou samenwerking al zeer ge-
wenscht zijn. Er zijn thans gemeenten,
waar dit toezicht thans zeer gebrekkig is
geregeld. Als voorbeelden van andere onder
werpen in samenwerking werden voorts
genoemd: nachtveilïgheidsdienst ten platte-
lande, luchtbescherming, dorpsverfraaiing.
Ten rOpzichte. van gemeenschappelijke rege
ling van lief bouw- en woningtoezicht her
innerde de inleider er aan. dat de afdeeling
Noord-Ho'land van de verceniging van Ne-
derlandsche Gemeenten een circulaire aan
de gemeentebesturen over dit onderwerp
heeft gezonden, waarbij znn aangegeven de
gemeenten, waartussrhen het bouw- en wo
ningtoezicht gotneensehannelijk in één
rayon zou kunnen worden geregeld. Voor
indeeling van de gemeenten in een rayon
voor het bouw- en woningtoezicht is tot
grondslag genomen de indeeling, zooals die
bestaat voor de gpineenten met betrekking
lot. den keuringsdienst voor vee en vleesch
(z.g. keuringskringen). Naar de meening
van den inleider kan de regeling van bot
bouw. en woningtoezicht o\ ereenkomstig de
idéé van de afd. Noord-ITolland van de
Vereen, v. Nedórl. Gemeenten, in do meeste
gevallen wel tot een gunstig resultaat lei
den. In de prartijk is wel gebleken, dat
de gemeenten,-die elkaar met betrekking tot
de samenwerking hebben gevonden, prettig
en goed samenwerken.
Bij de hierop gevolgde besprekingen wer
den van verschillende zijden bezwaren ten
aanzien van onderscheidene detailpunten
aangevoerd,' o.m, betreffende de splitsing
van het. bouw- en woningtoezicht en het toe
zicht op gemeentewerken, kosten van op-
waclilgeldstelling van in functie, zijnde ge
meente-opzichters, medewerking door de
gemeenten waar de opzichter een volle dag
taak heeft, het aantal gemeenten dat voor
samenwerking in een rayon in aanmerking
komt, bcoordeeling van bouwplannen in
verband met de z.g. wolstaudsbepaling dooi
den in hfet rayon aan te stellen opzichter of
architect.
De lieer Drost beantwoordde de spiekers
uitvoerig. De bezwarën die naar voren zijn
gekomen betreffen in hoofdzaak de omvor
ming van den bestaanden toestand in een
nieuwen toestand. Bedoeling van de nieuwe
regeling is het verkrijgen van een onafhan-
kelijken opzichter. Of deze uitsluitend met
bouw- en woningtoezicht zal worden belast,
dan wel levens met het toezicht op de ge
meentewerken kan hij de gemeenschappe
lijke regeling worden bepaald.
Er zuilen wel enkele wachtgelders komen,
misschien kunnen deze echter op andere
wijze, b.v. door hen le belasten met het toe
zicht op gem.-werken van dienst zijn. Dit
moet plaatselijk worden bekeken. Beoordee
ling van het uiterlijk aanzien zal naar dc
meening van den inleider niet door den op
zichter kunnen geschieden: een technicus
is geen aestheticus. Mocht de opzichter de
capaciteiten daartoe wel bezitten, dan zou
dit later nog kunnen worden geregeld. Deze
en ook andere punten kunnen echter wor
den besproken in de vergadering, welke hot
bestuur der afd. Noord-Hol land met de
Vereen, van Ned. Gemeenten binnenkort
hoopt te beleggen voor de gemeenten, he-
hoorende tot een rayon, Wanneer dc bereid
heid lof samenwerking aanwezig is. gelooft
spr, dot. er veel goeds valt te bereiken.
De Voorzitter sloot, hierna de bijeenkomst
niet een hartelijk woord van dank aan den
inleider voor de wijze waarop het onderwerp
.werd behandeld. De inleiding en de daarop
gevoerde besprekingen hebben verhelderend
gewerkt en spr. hoopte, dat men op het ge
bied van samenwerking van gemeenten tot
resultaat zal kunnen komen.
NEDERLANDSCHE TRKKKERSBOND.
Zaterdag j.1. hield de N. T. B. afd. Scha
gen zijn propaganda-avond in het clubge
bouw bij den lieer C. Boontjes, alhier.
Dc voorzitster, Gree Blanuboer, opent
deze bijeenkomst met welkom aan allen,
in het bijzonder aan den spreker voor de
zen avond, Wim Wiese. De opkomst is ge
ring en /.H dit wel voor een deel te wijten
zijn aai^ het minder gunstige weer. Spreek
ster hoopt niettemin, dat deze bijeenkomst
zal slagen en dat liet een gezellige avond
zal worden, waarvoor zij de medewerking
inroept van -alle trekkersvrienden, zooals
zij degenen die vanavond voor het. eerst
met de trekkersbeweging in aanraking ko
men, alvast maar noemt.
De afdeeling, versterkt met leden van afd.
Den Helder, zingt nu enkele bekende lied
jes uit „Jan Pierewiet". Het gaat niet
slecht en er wordt uit volle borst gezongen
Onze znngleidster was nogal tevreden.
Vervolgens was de beurt aan de dans-
groep, die eenige volksdansen op zwierige
wijze uitvoerde. Ook onze volksdanslcidstcr
ging het naar den zin, dat was duidelijk
aan haar gezicht te zien.
liet woord is dan aan Wim Wiese, die in
„gala" verschenen was, omreden zijn naam
met zulke kanjers van letters in de aan
kondigingsadvertentie in de Schager Cou
rant had geprijkt.
Spreker betreurde het, dat geen ouderen
in de zaal aanwezig waren. Hij was oor
spronkelijk van plan geweest, om het fi-
nanciëcle gedeelte van het jeugdherberg-
werk te bespreken, waarbij het dan zijn
nut kan hebben om zich te wenden tot b.v.
de oudei's van de tegenwoordige jeugd. Aan
gezien dit laatste nu niet kon gebeuren, had
ook de bespreking geen nut.
Spreker geeft nu een overzicht van de
zakelijke kant van het gebruik van de jeugd
herbergen.
Een jeugdherberg is een gebouw waarin
je wordt geherbergd, waar je dus onder
dak bent. Nu ben je in een gevnngenis of
op het politie-bureau ook onder dak, maar
in de jeugdherberg is het nog een beetje
anders. Je wordt er vriendelijk ontvangen
door een vader en moeder, die niet alleen
zorgen dat je behoorlijk je eten krijgt en
op tijd naar bed gaat, maar zich ook met
je bemoeien op ander terrein; in 't kort,
die maken dat je je er thuis gevoelt. Aan
enkele dingen zal de beginneling trekker
moeten gewennen. Al die bedden boven el
kaar in de slaapzaal, die slaapzak en het
voeten wasschen voordat je er in kunt
kruipen. Verder wordt er in en om de
jeugdherberg niet gerookt en geen alcohol
gedronken. Het eei-ste gedeplte van de rede
is hier mede geëindigd en 't is ne een kwar
tiertje pauze.
Er wordt thee gedronken en met vereende
krachten uit de heele zaal worden een
paar eenvoudige liedjes gezongen.
Vervolgens kwam de afd. weer op de
planken met. zang en volksdans, waarna
Wim Wiese begon aan het tweede gedeel
te van zijn lezing. Hierin behandelt hij den
ideéelen kant van dc jeugdherberg.
Iedereen heeft ontspanning noodig. Door
de jeugdherberg heeft de jeugd een prach
tige gelegenheid om de natuur in te trok
ken en ook om veel van eigen en als zij
in de gelegenheid is, ook van het. vreemde
land te zien. Een kaart van de, Nederland-
sche Jeugdherberg Centrale (N.J.H.C.) is
hel „Sesam open U" voor alle jeugdherber
gen, zoowel in Europa, alsook in Amerika
en zelfs in Nederl. Indië.
Door deze wijze van ontspanning worden
tevens nieuwe krachten verzameld voor den
tijd, dat er weer gewerkt moet worden.
In do jeugdherberg maakt de trekker
kennis met andere trekkers of jeugdher-
hergbezoekers. Allen vormen samen de
groote trokkorsgomocnschap. Hier gelden
andere waarden dan de normaal heersrhen-
de. Ieder is hier gelijk, ongeacht ook poli
tieke of godsdienstige richting. Er heersclit
een geest van kameraadschap en verdraag
zaamheid. Deze zal van belang zijn als ha-
sis voor de maatschappij van de toekomst.
Door het internationale knrakter van de
trekkersbeweging, door do uitwisseling van
gedachten ook met trekkers en bevolkings
groepen van andere naties, door het el
kaar op deze wijze heter loeren kennen en
verstaan zal ook de vrede bevorderd wor
den.
Bij dit idcëele gedeelte van het jeugdher-
bergwerk treedt de Trekkersbond op den
voorgrond. Vooral in een plaats als Scha
gen en omgeving verdient het dan ook
annbeycling om naast een trekkerskaart
van do N.J.H.C. zich tevens in het bezit te
stellen van een bewijs van lidmaatschap
van den N.T.B. Beide organisaties zullen
U- met open armen ontvangen! Aldus ein
digt spreker zijn lezing, die met aandacht
gevolgd werd.
Tusschcn de bedrijven door was door een
paar trekkers nog wat gedeclameerd en
gezongen.
Als de voorzitster dan tenslotte Wim
Wiese bedankt voor zijn interessante le
zing en verder de nieuwe vrienden opwekt
om ook eens op de gewone bijeenkomsten
(instuiven) van den N.T.B. te komen, kan
ondanks het kleine aantal aanwezigen op
een goed geslaagden propaganda-avond
worden teruggezien.
HET R.V.S.-PLAN VOOR 1937.
Zeer zeker ontbreekt het onze plaatselijke
revuevereen. niet aan ondernemingsgeest.
En op welke wijze zij steeds haar program
ma's samenstelt is ons reeds voldoende be-
„DE KLEINSTE REBEL"
Shirley verteedert den President.
Wanneer men de verschijning op het
witte doek: Shirley Tempel tracht te analy
seeren in zooveel procent spel natuur
lijk nangeleerd dan en zooveel procent
eenvoudige kinderlijkheid, dan, aldus de
Tel., Zijn de verhoudingen in de verschil
lende films, die men van haar gezien heeft
niet steeds gelijk. En vaak valt de grens
moeilijk te trekken en vragen we, wat het
ons eigenlijk „doet", een aardig kind, dat
naïeve aardige kinderlijke dingen doet of
de kleine geraffineerde actrice.
Van de film „De kleinste Rebel" zouden
wij zeggen, dat de verhouding 5050 is.
Dat zal wel in hoofdzaak hierdoor komen
omdat heel de bouw en opzet van deze
doch kolonel Morrison, die verteederd
wordt door de kleine Virginie, helpt hem
ontvluchten in zijn eigen uniform, 't Komt
uit en zoowel kolonel Morrison als Virgi-
nie's vader, kapitein Cary, worden ter
dood veroordeeld.
En nu komt het grootste aandeel, dat
Shirley-Virginie in het spel heeft. Zij gaat,
begeleid door uncle Billy, naar president
Lincoln en weet voor beide gevangenen de
vrijheid te verkrijgen.
En zie: dit is nu heel simpel en eenvou
dig de zaak, dat een gevoelig, vriendelijk
man zich door al wat een kind aan natuur
lijke charme, liefde, oprechtheid, onschuld
in zich heeft, laat winnen. Zeker, Shirley
speelt ook deze scène uitstekend, maar wij
vergeten gelukkig „spel" om ons allen zelf
te laten winnen door wat echt des kmds
is. Daarom is „De kleine Rebel" zoo bij uit
stek sympathiek en misschien wel de bes
te Shirley Temple-film.
Want dergelijke momenten zijn er vele,
Shirley Temple en John Boles in de 20th. Century-Fox film
„De kleinste Rebel"
rolprent aan Shirley minstens evenveel ge
legenheid geeft het publiek onder de beko
ring te brengen van zuiver kinderlijke naï
viteit, dan van eigenlijk spel.
Daarom is dit ook geworden de boste
rol, die wij tot nog toe van haar zagen.
Het filmverhaal op zichzelf, spelend in
den tijd van Lincoln en den oorlog tus
schcn de „Zuidelijken" en „Noordelijken"
is vol spannende momenten, goed in elkaar
gezet en in elk opzicht aanvaardbaar. Shir
ley speelt er hel kleine meisje in, dochter
tje van een kapitein van de Zuidelijken, die
juist als Virginie haar verjaarfeest geeft,
ten oorlog moet. Wanneer hij door den
trouwen negerslaaf Uncle Billy gewaar
schuwd wordt dat zijn vrouw stervend is,
weet hij door de vijandelijke linies zijn
huis tc bereiken. Hij wordt echter ontdekt
al geeft de jonge ster, zooals wij zeiden
ook even vaak „spel", dat als altoos bewon
dering wekt.
Niet weinig tot het succes wordt bijgedra
gen door Bill Robinson, den voortreffelij
ken danser, die alleen en met Shirley phc-
nomcnale „tap dansen" uitvoert.
Shirley in haar parmantigheid, wan
neer zij den vijandelijkenkolonel met
een catapult schiet; Shirley dansend en
liedjes zingend; Shirley kinderlijk ontroe
rend. smeekerulhét is voor al wie Shirley
verceren een film, ivaarin zij haar op haar
best zien. De regie heeft gezorgd voor een
reeks zeer interessante tafcreclcn vit den
strijd, de spannende momenten goed geac-
centueerd, zoodat men een in alle opzichten
voortreffelijke Shirley Templefilm ziet.
wezen. Het tourpée der jubileum-revue cn
het carnaval zijn thans beëindigd en reeds
voor .'37 is. 't volgende officieel vastgesteld.
In de volgende maand brengt zij ons de
lang verwachte Nationale voordrachtwed
strijden, waarvoor zeer zeker groote belang
stelling bestaat. Terwijl de volgende weck 'n
aanvang wordt gemaakt tot dp voorberei
ding der revue „Hoe bestaat het", geschre
ven door den bekenden producer der R.V.S,
Jan Buisiman Jr. Deze revue is voorbestemd
om de vorige in alles tc overtreffen. De re
vue zelf is buitengewoon geslaagd, terwijl
een uitgebreide staf aan den ophouw en
verwezenlijking van dit nieuwste kijkspel
haar hoste krachten zal geven.
Ook staat er een bijzonder festivalpro-
gramma op do agenda waarvoor September
wordt genoemd, iets wat tijdons dc winkel
week zeer zeker 'n hoogtepunt kan vormen
De ontwerper hiervan is wederom dc heer
Buisman. Wij wense.hen liet bestuur der
R.V.S. een goed succes met haar grootsche
plannen.
GEREF. MEISJES VEREEN.
De Geref. Meisjesvereeniging „Uw konink
rijk kome" te Schagen hield met genoodig-
den en tal van afgevaardigden van zuster
verenigingen uit omliggende plaatsen haar
eerste jaarvergadering in het voormalig
kantongerechtgebouw.
Vanzelfsprekend werd dit feestelijk ge
daan, zoodat lied en fluit, voordracht en
stoffelijke verfrissching elkaar afwisselden.
De presidente, Mej. A. Pilon, had geen
moeilijke taak, daar de aanwezigen volle
aandacht aan de hamer cn aan 't gebodene
schonken. Speciaal het studie-onderwerp
van Mej. N. v. d. Molen, waarop bespreking
volgde, had de aandacht. Het onderwerp
was: „Jezus" intocht in Jeruzalem".
De vertegenwoordigde verenigingen brach
ten goede wenschen, terwijl zoowel werklust
als kas blijkens de jaarverslagen in orde
waren.
Ds. Greving van Dirksliorn sprak een op
wekkend slotwoord, waarbij ook de aan
dacht gevestigd werd op de behoefte aan een
Gcref. Jongelingsvereniging.
VAN HET
ONBEWOONBARE
N««r het EngeUch bewerkt door
THEA BLOEMERS
38.
„Wat moet htj nu nog doen?" vroeg An-
gela ongeduldig. „Mademoiselle. u bent zoo
wit als een doek, we moeten noodig aan tafel
en dat zal u opknappen. En nu zal het wel
weer een poos duren."
Bronson sloot echter alleen zijn kamer aan
den buitenkant en kwam terug met den sleu
tel in zjjn zak.
„Er liggen zooveel papieren," legde hy uit.
Toen gingen zy naar boven.
„Hij vertrouwt me niet hij heeft de deur
gesloten, omdat hij me niet vertrouwt. O, wat
moet ik doen?" woelde het door Annie's
hoofd.
„Je vader zegt, dat hy tien minuten noo
dig heeft", wendde ze zich tot Angela, „maar
by my zal het wel een kwartier duren, voor
ik klaar ben."
Toen ze de deur gesloten had, bleef ze er
tegen staan leunen, besluiteloos, trillend over
haar heele lichaam. Als hij zijn kamer maar
niet had afgesloten de kamer, waarin de
onderaardsche gang naar de kelders van de
villa uitkwam, had ze met Amabel Crey kun
nen overleggen, iets kunnen bedenken, dat
een paar uren tyd gaf, wat wist ze niet
maar ze was niet tot werkloosheid ge
doemd geweest. Maar nu, wat moest ze nu?
Met een radeloos gevoel herinnerde zij zich
Bronson's gezicht, toen hij zei: „Ze zullen
haar in de rivier vinden." Het gezicht van
Bronson en dat van Julian, die twee ge
zichten vervolgden haar.
Een plotselinge gedachte maakte een eind
aan haar bange aarzeling. Ze haalde diep
adem en ging rechtop staan. Gilbert zou min
stens tien minuten in zijn kamer .blijven, en
hij verkeerde in de veronderstelling, dat zij
bezig was toilet te maken. Ze ging vlug naar
de badkamer, die bij haar slaapkamer aan
sloot en zette de kraan van het bad open.
De deur van de badkamer sloot ze en den
sleutel stak ze in haar zak. Toen deed ze
voorzichtig haar deur op een kier open en
keek naar buiten. De gang was leeg. In de
kamer tegenover de hare hoorde ze Bronson
heen en weer loopen. Stil sloop ze de gang
door en snelde de groote trap af. Er stond
een bediende in de hall. Ze verbeeldde zich,
dat hij haar wat vreemd aanzag. Door de
voordeur het huis verlaten ging niet de
man zou denken, dat ze gek was.
Onder aan de trap gekomen liep ze met
haar gewone, trage bevalligheid naar de
huiskamer. Er was daar niemand. Flauw
glom het licht van den haard in het donker.
Boven hoorde zij het sluiten van de deur...
stemmen. Het volgende oogenblilc was ze de
kamer door; ze schoof de gordijnen opzij en
deed de glazen deuren daar achter open. Toen
zy op het terras stond, deed ze de deuren
weer achter zich dicht.
Annie Brown ging snel het terras langs
naar den hoek van het huis. Ze sloeg dien
hoek om, en kwam in de oprijlaan. Een mo
ment keek ze nog naar het huis met de ver
lichte vensters, één van die ramen was
het hare. Een gevoel van iets onafwendbaars
kwam over haar. Met haastige voeten vloog
ze de laan af alsof haar angst een gedaante
had aangenomen, die haar op de hielen zat.
HOOFDSTUK XXXIV.
Julian verliet het kasteel in een toestand
van angst, die hem haast belette te denken,
Hij durfde ook niet denken. In zyn verbyste-
ring drong het niet eens tot hem door, dat
Miller, dien hij verzocht had hem by het
kasteel te treffen, er niet was.
In het paviljoen aan het einde van de laan
zag hij licht en het schoot hem te binnen,
dat mevrouw King daar vandaag weer haar
intrek zou nemen. Nita King, van wie hij
op sommige momenten had geloofd, dat zij
Annie Brown kon zijn. Was zij het, dan
kon zij hetrokken zyn in dingen, die Amabel
haar noodkreet hadden doen neerschryven.
Terwyl dit door zyn geest flitste, had hij
al geklopt en hij vroeg aan de vrouw, die
open deed, naar mevrouw King. Een minuut
later was hy in het salonnetje, mét de wan
orde van nog niet op hun plaats staande
meubelen.
Nita King sprong verschrikt op, om hem
te begroeten.
„Ik zie er zóó uit, mynheer Forsham
Julian brak haar excuses kort af.
„Mevrouw Kingbegon hij schor.
„Mijnheer Forsham, wat is er? Is er iets
gebeurd?"
„Als u Annie Brown bent," viel Julian uit,
„wéét u wat er gebeurd is; als u het niet
weet, zult u waarschijnlijk denken, dat ik gek
ben."
Nita King gaf een gilletje.
„O, wat bedoelt u? Mijnheer Forsham, ik
geloof heusch, dat u niet goed bent
Julian keek haar lang en scherp onder
zoekend aar..
„Neen, bent Annie niet," zei hij eindelijk.
„De gelijkenis is maar oppervlakkig"
Hy liep gejaagd heen en weer, kwam toen
weer naar haa.r toe en hernam opeens heftig:
„Als u Annie Brown niet bent, waarom
hebt u Agaath Moreland dan bepraat om
naar dat medium te gaan Wat had u daar
mee voor?"
Nita King deinsde achteruit. Alle kleur
trok uit haar gezicht weg. Ze strekte de han
den uit, als om een slag af te weren en zei
flauwtjes:
..Kijk me niet zoo aan!"
Toen barstte ze in tranen uit
„Spreekt u dan! Waarom stuurde u haar
naar die mevrouw Thompson?"
„Omdat mijnheer B... Bronson me een
g... gouden broche had beloofd als ik het
deed. Hij zei, dat het om een w... wedden
schap ging".
Nita King sprak dikwyis onwaarheid, maar
nu was ze te verschrikt om te veinzen en
Julian voelde dit. Zonder een woord vloog hij
ht huis uit. Bronson... Bronson had haar om
gekocht. Hij had Agaath naar dat mensch
gestuurd... Zou hij teruggaan naar het
kasteel...
H\j .begreep, dat hij vóór alles moest zien
verbinding met Miller te krijgen. Toen hoorde
hij eensklaps het geluid van snelle voet
stappen. Er liep iemand hard de laan door.
Hij deed zijn lantaarn oplichten, een kreet
het schynsel viel op het gezicht van made
moiselle Lemoine, blootshoofd, zonder
mantel of shawl.
„Wat is er?" riep hij en op hetzelfde
oogenblik greep ze zijn arm.
„Julian! Mijnheer Julian!"
„Wat is er?"
„Wilt u haar redden? Kom dan direct
mee!"
Ze trok hem voort naar de poort, den weg
op. Ze rende naar de villa.
„Wat is er?" drong hij nogmaals. „Wat
is er gebeurd?"
„Ze is in de villa, ze heeft den doorgang
gevonden, den doorgang naar de dichtgemet
selde kelders, Jenny en ik hadden het vroeger
ontdekt, toen we kinderen waren."
Er ging Julian een licht op; er was nu
geen twijfel meer aan de identiteit van Annie
Brown.
„Annie! Jij bent Annie!" stelde hij vast.
Haar gang werd trager. Zij kwam dichter
by hem en hoorde haar zeggen:
„Ja... Jenny en in vonden de geheimen
gang, jaren geleden, toen we verstoppertje
speelden. Jenny dorst er niet door. maar ik
wel... En vandaag heeft mevrouw Grey hem
gevonden... O, mynheer Julian, kom vlug
alsjeblieft."
Hy dwong haar tot spoed. Ze waren nu in
den tuin van de villa.
„Ik begrijp het niet. Waar Is mevrouw
Grey?"
Ze liet zijn arm los.
„D*at is het eenige, waar u naar vraagt...
Ja, ik... ik weet het wel... ik zal er u heen
brengen, ik doe het voor u en omdat ik
niet zoo maar een moord... kan laten..."
„Een moord! Om 's hemels wil..."
„Neen, we komen nog wel op tijd! Het
moet!"
Toen ze den hoek van het huis om kwamen,
vonden ze de hall open en helder verlicht. Er
stond een groepje opgewonden menschen.
Annie Miller, Jenny, bitter schreiend, en de
heer Miller, die het meisje streng en drin
gend ondervroeg.
„Je hebt een gang gevonden, toen je een
kind was. vlug, waar? Waar ging die gang
heen? Naar het kasteel? Vlug, zeg op!"
Toen Julian binnenkwam, maakte Jenny
van de gelegenheid gebruik om naar de keu
ken te glippen. Miller deed een stap vooruit.
Annie Brown liep recht de trap op naar de
deur van de kamer waar miss Harriet, waar
Amabel verscheidene nachten geslapen had
en verschrikt was door de spokerij. Daar keek
ze om en zag Julian en Miller vlak achter
haar. Ze draaide het licht aan, ging de kamer
in en deed de groote kast open.
„Mynheer Julian. uw lantaarn!" verzocht ze.
Hij gaf Julian die, en zag wat Amabel ge
zien had: de open ruimte en te trap.
Annie daalde die af, de mannen volgden. Ze
kwamen in een kelder, waar alleen een paar
pakkisten stonden. Annie ging naar deur in
den muur.
„Hier," wees ze.
Ze gooide de deur open: een andere kelder,
met witte steenen muren en steenen vloer.
Drie lampen verlichtten het interieur. Een
scherpe uitroep kwam over Miller's lippen. De
invenaris liet den politieman niet in het on
zekere omtrent het doel, waarvoor de onder
aardsche ruimte werd gebruikt. Na twaalf
maanden ingespannen, maar vrijwel vruchte-
loozen arbeid van vele scherpzinnige gastei
was het probleem der valsche bankbiljetten
opgelost...
„Ik heb het!" riep hij triomfantelijk.
Noch Julian, noch Annie hoorden het, Annie
was lijkbleek tegen den muur gevallen. Er
stond een stoel midden in de ruimte, maar die
stoel was leeg. In den hoek van den kelder
lag iets op den grond, met een zeil bedekt.
Het was Julian, die met d*x moed der wan
hoop het dek terugsloeg. Amabel's blik ont
moette den zyne .Zy lag gebonden met een prop
in den mond. Haar oogen keken strak en
lijdend. Hij noemde haar naam, lichtte haar
op en begon de prop te verwijderen, te haastig
in zijn namelooze opluchting, om iets anders
op te merken.
Miller echter zag de deur in den anderen
muur half opengaan en het gezicht van Bron
son verschijnen, Annie Brown gilde. De deur
werd dichtgeslagen en gesloten. Julian keek
op-
Wat was dat?"
Bronson. Laat hem maar gaan, ik heb
mijn mannen op den uitkyk".
Hij wendde zich tot Annie, die tegen den
muur stond te snikken.
(Wordt vervolgd.)