Interessante experimenten
met raketten
OMGEVINGNIEUWS
ie Alkmaar.
W ARMENHUIZEN
J AA I tVEP. G AD ER ING WIT-GELE-KRUIS
AFD. WARMENHUIZEN-TUITJEHORN
Vergadering in liet Patronaatsgebouw te
Warmenhuizen op Donderdag 18 Maart.
Voorzitter, dc heer Joh. de Groot.
Jaarverslaq 1936.
Volgens dit jaarverslag bedroeg het aan
tal leden op 1 Jan. 1936 401 en op 31 Dec.
1936 403 leden.
De wijkverpleegster Zuster v. d. Pol heeft
in 1936 6692 huisbezoeken afgelegd. Dit was
620 bezoeken meer dan in 1935. Voor het
vele werk werd aan Zuster v. d. Pol har
telijk dank - gebracht. De Tuberculose ver
zorging voor Tuitjehorn werd door het Wit-
Gclc-Kruis in 1936 overgenomen. In Tuit
jehorn is onder leiding van Dr. van Heste
ren en Dr. Groenhart een consultatiebureau
voor zuigelingen opgericht. In Harenkar
spel alsmede te Warmenhuizen werd ten
bate van het Wit-Gele Kruis op twee ver
schillende dagen een oliebollendag gehou
den. De opbrengst viel gezien het vele
werk niet zoo buitengewoon mede.
De Voorzitter sprak zijn oprechte dank
tut aan de gevers van de vrijwillige bij
drage, waardoor de Penningmeester in
staat is gesteld met een batig saldo van
f 178.- voor den dag te komen.
Tot lid en reservelid van de commissie
tot nazien van dc rekening werden resp.
benoemd de heefen S. Burger en C. Mosch.
De vergadering keurde, na controle door
den lieer Jac. Blokdijk, dc rekening goed.
B cstuursverkiezinfl.
De heeren A. Kraakman, Jn. de Nijs en
C. Roozendaal Nz. waren aan de beurt van
aftreden, doch werden met bijna algemcenc
stemmen herkozen.
De Voorzitter, zegt dat dank zij een gift
van f 25.- het bestuur besloten heeft voor
te stellen de Koninklijke goedkeuring aan
te vragen..
In verband hiermee worden de voorgestel
de statutenwijzigingen aangenomen.
Rondvraaq.
De heer A. Spaanscn betreurde het dat
zoo weinig leden op deze vergadering aan
wezig zijn, en deed een middel aan dc hand
om het vergaderingbezoek te trachten te
verbeteren door onder de bezoekers van de
jaarvergadering te laten loten vrij van con
tributie te zijn.
De lieer Jac. Blokdijk is echter een ande
re meening toegedaan, en gelooft, dat iets
dergelijks weinig uitwerking zal hebben.
liet voorstel van den heer Spaansen werd
verworpen.
De heer C. Mosch bracht de schoolvoeding
ter sprake en betreurde het ten zeerste, dat
de voorgestelde schoolvoeding door de Ge
meenteraad van Warmenhuizen was ver
worpen. Aan het rapport uitgebracht door
de Hoofden van de diverse scholen in
deze gemeente hechtte spr. niet zoo veel
waarde. V#n veel moer waarde acht spr. de
opinie van een medicus over de ondervoe
ding van onze schooljeugd. Aan de hand
daarvan neht spr. de toestand zeer ernstig
en zou het ten zeerste op prjs stellen in
dien het Bestuur van het W.-G. Kruis
ecnige pressie uitoefende op de Gemeente
raadsleden om de schoolvoeding nog eens
onder de oogen te zien. Volgens spr. zijn op
één van de R.K. Scholen in deze gemeente
S0 a 90 kinderen, waarbij de gevolgen van
ondervoeding te verwachten zijn. Het is
een bekend feit, dat in vele gezinnen de
kinderen niet meer te el en krijgen wat zij
hoogst noodig hebben. Spr. zegt dat in
Wieringerwaard op initiatief van de Bur
gerij en dc Bond van Boerinnen aan de
schoolgaande jeugd per dag 2 bekers melk
verstrekt wordt en zulks in samenwerking
met de daar bestaande zuivelfabriek, die
de melk tegen kostende prijs levert. Wan
neer iets dergelijks in Warmenhuizen aan
b.v. 200 kinderen verstrekt wordt zou dit
op die wijze per weck kosten f 25.-. Dit is
wel een flink bedrag, doch de voordeelen
zijn enorm hoog.
De Voorzitter zegt, dat de voorgestelde
schoolvoeding door deze gemeente, die nood
lijdend is, niet bekostigd kan worden. Wel
is het mogelijk, dat wanneer volgens medi
sche uitspraak, in een bepaald gezin steun
noodig is, het Burgerlijk Armbestuur nog
wel middelen weet tc vinden, om daarvoor
te zorgen. In deze zaak is thans het wacht
ten op een medische uitspraak. Spr. gaf den
beer Mosch, te kennen, dat hij in gevallen
waar het volgens Dokter noodig is, zooveel
mogelijk zal trachten door het verstrekken
van melk en levertraan; het gezin van
ondervoeding te behoeden.
De heer C. Mosch, deelde het Bestuur
mede, dat binnenkort de cursus E.H.B.O. be
cindigd zal zijn, en wellicht van de 15 cur
sisten een aantal voor het diploma zal sla
gen.
De hoer A. Nannes, magazijnhouder doet
een beroep op de gebruikers van het Ma
teriaal van het Wit-Gele Kruis, om toch
het materiaal zoo spoedig mogelijk na ge
bruik terug te bezorgen. Hierna sluiting.
Rusland.
Vrijdag 1.1. sprak de Welcd. Heer W. Ver
meulen. leeraar aan het R.K. Lyceum te
Alkmaar over Rusland. Over de lezing het
volgende:
Het ontstaan van het communisme schreef
spreker hoofdzakelijk toe aan dc mentaliteit
van het volk. Onder de regeering van den
Tzaar leefden de Russen in een tijd van sla
vernij en knechting, waarbij de Tzaar be
schouwd werd van goddelijke afkomst te
zijn. Op 12 Maart 1917, brak als reactie daar
op de revolutie uit. In Juni van hetzelfde
jaar kwam Lenin aan het bewind en beloof
de het volk algehcele gelijkheid. Door het
intrekken van deze belofte ecnige jaren la
ter, werd de ontevredenheid van het volk ge
wekt en kwam de geest van verwoesting
naar voren. Daarna werd het 5-jarcnplan
opgezet, wat echter totaal mislukt is. Ten
slotte is van het communisme in Rusland
het ideaal geheel verloren en blijft hun al
leen over het maken van intense reclame in
de verschillende landen van Europa.
Spreker eindigde met den wensch. dat wij
van het communisme ten allen tijde bevrijd
zullen blijven, daar het niet alleen voor bet
Katholicisme doch ook voor alle andere
richtingen de totale ondergang beteekent.
ANNA PAULOWNA
H. M. van Landbouw.
Op dc afd. vergadering van de II. M. v.
L., Vrijdagavond in Veerburg gehouden, gold
het welkomstwoord van den voorz., don lieer
C. Rezelman, in hoofdzaak den spreker, Ir.
Lienesch, en den gast, den heer J. den Das,
Ingekomen was een schrijven van de fa
milie Stammes, inhoudende een dankbetui
ging voor het bloemstuk en de innige deel
neming bij het verscheiden van den heer
D. Stammes.
Voorts had de secretaris, de heer N. Raap,
van den directeur van het werktuigen bu
reau een ontslagbrief ontvangen, in verband
met z'ii functie van agent van (fat bureair.
Hij was als zoodanig aangesteld door liet
hoofdbestuur van dc II. M. v. L. en de ver
gadering dróng er dan ook bij de rondvraag
op aan schriftelijk te protcsteeren tegen
deze vreemde handelwijze.
Jubileum Den Das.
De lieer J. den Das was ter vergadering
aanwezig omdat hem uitgereikt zou worden
een diploma voor 25-jarigen trouwen dienst
bij één patroon. Daar deze werkgever de
voorzitter der vergadering is, had de heer
Rezelman den secretaris verzocht de uitrei
king op zich te nemen. En deze had dat te
genover z'n oud-leerling, oud-cursist en buur
man graag op zich genomen.
Spr. had zich afgevraagd of hij alleen
den arbeider en niet ook tegelijkertijd den
werkgever moest huldigen. Zoo'n jubileum
kan toch alleen te vieren zijn door een goed
bij elkaar passen van werknemer en werk
gever. De verhouding tusschcn beide kan
van zeer verschillende aard zijn. Hij heeft
wel eens gehoord van een N.S.B.-er, die
s morgens fluit, z'n werkvolk met de hak
ken tegen elkaar laat aantreden en dan
zegt: Volksgenooten, dit is dc taak voor van
daag. Maar 't kan ook anders. Intusschen,
bij den werkgever zit het maken van winst
voor (al moet hij ook wel eens verlies ne
men), terwijl de arbeider regelmatig z'n
loon ontvangt, dat hoogstens in bedrag iets
kan schommelen. De boer, zoo zei spr., moest
dan ook in dit geval maar weer voor z'n
eigen belangen zorgen, hij krijgt geen diplo
ma.
Ken arbeider, die cèn opdracht krijgt,
vervolgde spr., kan het werk opvatten als
z'n plicht, hij kan zich inspannen het goed
te doen, maar hij kan ook plcizier hebben
in het werk, zich interesseeren voor het re
sultaat, meewerken om het bedrijf zoo ren
dabel mogelijk te maken en is dun niet meer
de loonslaaf, maar in de goede betcekenis
van iïet wóórd „méhsch" geworden. En zóó
heeft spr. J. den Das gezien, zóó over hem
hooren spreken, als een die opgaat in z'n
werk, baas lijkt naast den baas. Van harte
feliciteert spr. namens het bestuur den heer
Den Das, die zóó 25 jaar mee het bedrijf
heeft helpen voeren, en de vergadering on
derstreept z'n woorden mei een luid applaus.
Ook het hoofdbestuur heeft z'n belang
stelling getoond door een mooi diploma be
schikbaar te stellen, dat. door hoofdbestuur
en voorzitter en secretaris van het afd. be
stuur is geteekend en door het afd. be
stuur in oen mooie lijst is gevat. „Neem het
mee", zegt spr. tot den heer Den Das, ,hang
het op in je kamer, laat het een herinnering
zijn aan de jaren die je gewerkt hebt, en
moge het een nieuwe periode inluiden van
werken op dezelfde manier, in het belang
van het bedrijf en voor een eigen, gelukkig
leven.
Dc heer Rezelman dankt den heer Raap
én als werkgever èn als voorzitter voor de
wijze, waarop hij zich van z'n „taak" kweet
en sprak den wensch uit, dat zoo n huldi
ging in de toekomst meerdere malen mocht
voorkomen.
De heer Den Das, dankend voor het diplo
ma, meende, in alle bescheidenheid, slechts
z'n plicht gedaan te hebben. Hij dankte in
het bijzónder de familio Rezelman, bij wie
hij een aangename-werkkring vond en hoop
te op dezelfde wijze als hij altijd deed, door
te blijven werk. (Applaus).
Lezing Ir. Lienesch.
Ir. Lienesch sprak over „Welvaart van den
boerenstand", naar aanleiding van Prof.
Mindcrhoud's lezing over dit onderwerp.
Ons verslag zou zeker te lang worden als we
spreker's. behandeling van dc rede van den
prof. in z'n ejgen beschouwing, al was het
zelfs maar kort, weergaven. We volstaan
dus met de mededcclingën, dat spr. o.a. als
voornamen factor, die welvaart in het land
bouwbedrijf in den weg slaat, naar voren
schoof; de te groote liefhebberij om boer te
worden en dat hij, liever dan aan de in de
rede genoemde ordeningsgedachten, meer
aandacht zou willen schenken aan het op
uitgebreider schaal dienstbaar maken van
de binnehlandsche markt voor de eigen
landbouwproducten.
De interessante lezing gaf aanleiding tot
een paar vragen, die de heer Lienesch be
antwoordde en tot ecnige gedachtenwisse-
ling.
Na de rondvraag, die we ook maar stil
zwijgend voorbij gaan, sloot de heer Rezel
man met een woord van dank aan den
spreker.
NIEUWE NIEDORP
Jaarvergadering Voetbalvereeniging.
De Niedorper Voetbalvereeniging heeft in
De Prins Maurits haar jaarlijksche ledenver
gadering gehouden;»
Training. De Voorzitter de heer Groofes
geeft hierover een toelichting, hij wijst hier
o.a. op de a.s. crisis die dc vereeniging tege
moet gaat, voornamelijk wat het eerste elf
tal aangaat, hierin'toch zijn een aantal ou
dere spelers welke zoo langzamerhand ver
vangen dienen te worden. Óm de jongeren
rijp te krijgen voor hoogere elflallen, dienen
deze leden te trainen en geducht ook. Maar
hoe? 'Na een urenlange bespreking wordt
besloten om met de donateurs een verga
dering te beleggen om tot een eventueel trai-
ningsfbnds te komen. Verder zal er van a.s.
Donderdag af in de Oude School worden ge
traind.
Zomerprograirima. Voor het tweede elf
tal zullen seriewedstrijden worden georga
niseerd en voor de. overige elftallen zullen
later wedstrijden worden vastgesteld.
Getracht zal worden om weer te komen tot
een adspirantenelftal.
De rondvraag doet wel veel stof opwaaien,
doch het is alles van huishoudelijken aard.
Daarna sluiting.
Zitting van Vrijdag 19 Maart.
Alkmaar.
EEN UNICUM IN DE RECHTSPRAAK:
EEN VEROORDEELDE VROEG OM
HOOGER BOETE.
Onze welbekende vriend G. S., die liever
scharrelt dan stempelt, paradeerde met
zijn 15-jarigen troonopvolger G. Jr., dien hij
de ingrediënten van een enormen hutspot
voor 50 personen, te weten uien, gele, roode
kool, wortelen en piepers had laten vervoe
ren. hoewel hij niet. was aangesloten bij de
Groentoncentrale. Natuurlijk voerde G. het
hoogste woord en daar heeft hij slag van:
verweet de groentencontroleurs hun onkun
de, daar ze nog geen gele van witte kool
konden onderscheiden en ontkenden voorts
ten stelligste, dat het vervoer van groen
ten alléén strafbaar zou zijn. De heeren
lieten G. maar zwammen en daarop volgden
2 vonnissen, elk van 4 gulden of 4 en 2 da
gen, maar G. verzocht dringend om de boete
lot 5 gulden te vcrhoogen, dan kon hij in
hooger beroep komen en behoefde hij niet
in cassatie te gaan. De kantonrechter stelde
hem echter gerust en beduidde zijn cliënt,
dat hij ook verzekerd kan zijn, dat de Hooge
Raad der Nederlanden hem in geen enkel
opzicht in zijn rechtsbedoeling zou bena-
deelen, waarop beklaagde met zijn stam-
Professor Goddard verovert het
heelal. Het Carnegie-insti-
tuut financiert. Van 2000 M.
op 20-000 M.
In de maanden April en Mei zal
men in New Mexico sensatio-
neele experimenten met raket
ten ondernemen. Professor God
dard hoopt nog in den loop van
dit jaar de gravitatiegrensvan
de aarde te kunnen overschrijden
Het was een zeer lange weg van de droo-
men van een Jules Vex-ne naar den eersten
practischen aanval op de ons gestelde lie-
melgrenzen. In het jaar 1912 begonnen de
constructeui's van raketten zich ernstig ne-
zig te houden met de vraag, onder welke
omstandigheden de aantrekkingskracht van
de aarde voor menschen of wetenschappe
lijke toestellen overwonnen zou kunnen wor.
den.
Ontegenzeggelijk heeft het vliegwezen het
rakettcnonderzoek ver achter zich gelaten.
In de laatste maanden zijn er met vliegtui
gen snelheden bereikt, waartegenover de
experimenten met raketten bijna stumper
achtig schijnen. En toch is de raket thans
hard op weg om langzamerhand het ter-
rein te veroveren, waarop zij eens superieur
zal zijn aan het vliegtuig: het heelal.
De beide voorwaarden.
Men kon bij de ontwikkeling van den he
melvuurpijl geen sprongen maken. Reeds
bij de eerste experimenten bleek, dat er
aan twee noodzakelijke voorwaarden moest
worden voldaan: eerstens was het noodig,
dat dc aandrijving van den raket regelma
tig bleef werken en tweedens moest men de
opstijgende raket zoo stabiliseeren, dat zij
niet plotseling haar evenwicht kon verlie
zen en niet meer verticaal, maar horizon
taal door het luchtruim schoot.
Aan de vervulling van deze beide voor
waarden ontbrak nog al het een en ander
bij de raketten-experimenten van een
Oberth, een Lyon en al de anderen, die in
den loop van de laatste vijftien jaren op
dit gebied van zich deden spreken.
Het rakettenkanon in de woestijn.
Professor Goddard ging zeer systematisch
houder de zaal verliet. Heelemaal tevreden
was de ouwe heer blijkbaar nog niet met
het advies. Hij had liever voor dc groote
rechtbank in Alkmaar zijn welsprekendheid
eens gelucht.
N.-S c h ar wou d e.
EEN SNEEUWGIJNTJE, DAT HET KA
RAKTER KREEG VAN EEN WEERZIN
WEKKENDE BALDADIGHEID.
Het jonge geslacht van Noordscharwoude
profiteerde op 26 Januari niet zoo'n beetje
van de flinke laag pas gevallen sneeuw
om de passcerendè jongemeisjes eens flink
in te wrijven. Gewoonlijk worden dergelijke
aanslagen op het schoone geslacht met lach
jes en gilletjes niet zoo kwalijk genomen,
doch toen de 20-jarige naaister méj. B. K.
uit Noordscharwoude, die ook tot de uitver
korenen van de uitspattende jeugd van
Noordscharwoude behoorde, thuis tot de
ontdekking kwam. dat haar mantel totaal
vernield en bedorven was, stelde zij den
langen slungel, den timmerman K. II. aan
sprakelijk voor die schade, wat echter dc
grappige baas Duimstok niet beliefde te
erkennen. Toen kwam Jan de diender een
beetje meepraten en stond ter zake bal
dadigheid terecht. Ook toen bleek hij geen
lust te hebben, tot schadevei'goeding over te
gaan, tot ontstemming van den heer Kan
tonrechter, die nu de troeven in de hand
hield en op 25 Maart zal vonnissen, ten
einde K. alsnog in d>e gelegenheid te stel
len aan zijn verplichting te voldoen. Stolt
hij in dien tijd juffrouw K. niet schadeloos,
dan kan hij er op rekenen, dat hem de
volle strafmaat, n.1. f 15 boete of 15 dagen,
door den ambtenaar gevorderd, zal worden
toegemeten.
fe werk. De financieele steun, welke hij van
het Smithsonian-Instituut en de Carnegie-
stichting ontving, alsmede de giften, welke
hij door bemiddeling van colonel Lindbergh
van eenige Amerikaansche ïnillionairs
kreeg, stelden hem in staat, zich gedurende
een aantal jaren geheel aan zijn ingewikkel
de experimenten met raketten te wijden.
Pi*ofessor Goddard, die voor dit onder
zoek zijn tenten ha'd opgeslagen in de
nabijheid van Roswell in den staat Nieuw-.
Mexico, midden in de woestijn, construeer-,
de een soort rakettenkanon met een loopi
van niet minder dan 18 meter lengte. Daar-,
naast bouwde hij een observatietoren, vart
waaruit men de experimenten met de ge
voeligste instrumenten kon observeeren.
Voor zijn onderzoek vervaardigde hij raket
ten met een boring van 14 centimeter mid
dellijk, waarin een druk van 130 atmosfe
ren kon worden opgewekt en waaruit het
gas met een snelheid van 1500 meter in
de seconde ontsnapte.
Het wonder van den dwerg.
gyroscoop.
Het gelukte Goddard tenslotte aan de
beide genoemde voorwaarden te voldoen*
Hij construeerde zijn raket zoo, dat de ont
plofbare stof met regelmatige tusschenpoo-
zen in de eigenlijke explosieruimte vloei*
de. Onregelmatige exploisies behoorden
daarmede tot liet verleden.
Zeer moeilijk op te lossen was het pro
bleem van de stabilisatie. Maar na veel
vergeefsche moeite gelukte het toch, een
zeer kleine gyroscoop in een kamer van de
raket te construeei'en. De gyroscoop (die
men bij voorbeeld ook in den vliegtuig-ro
bot vindt) kreeg de taak, bij de verstoring
van het evenwicht een secundaire gastoe-
voer te openen. Hierdbpr ontstaat een
krachtiger explosie, die oogenblikkelijk het
evenwicht weer hersteld.
Hoe ver is men reeds gevorderd?
Hoever is men reeds op den weg naar da
verovering van het heelal gevorderd? God
dard heeft bij zijn experimenten in het af-
geloopen jaar een hoogte van 2250 meten
bereikt. Dat is een zeer bescheiden presta
tie, die eerst dan belangwekkend wordt,
indien men van Doddard hoort, dat hij
thans, nadat het vraagstuk van het even
wicht is opgelost, zijn raketten zonder
meer tot een hoogte van 20.000 meter kan
laten stijgen.
Ook de thans bereikte snelheid van 880
kilometer in het uur wijst er op, dat de ra
ketten spoedig veel sneller zullen zijn dan
dc vliegtuigen. Langzaam maar zeker na
dert het oogenblik, waarop Goddard zijn
schot in het heelal zal afvuren......
„Néé, hier is ze niet en ze is er niet ge
weest ook."
De uitwerking, die haar woorden op Paul
Bcerens hadden, schonk Diny's tante groote
voldoening. Die zit aardig over z'n vrouw in
dc rats, dacht ze en het was maar goed,
dat hy óók eens z'n portie kreeg, want haar
nichtje had de hare allang beet. Ze moesten
hóór wat vertellen. Ze had genoeg gezien, toen
Diny laatst om een paar gulden ter leen
kwam. Mager en akelig had ze er uit gezien.
Ja, ze had net zoo'n hoofdpijn, zei ze. Je zou
d'r ook wel hoofdpijn van krijgen! Maar het
was dr' eigen schuld, ze had het zelf zoo ge
wild... Maar nou was het haar toch zeker wel
een beetje te bar geworden, dat ze den kolder
in dr' kop had gekregen en eruit geloopen
was. Dadelijk stond ze voor d'r neus. je zou
het zien. Maar ze ging weer nèt zoo terug als
ze gekomen was. Daar was geen beginnen
aan. eerst zij, en morgen kreeg jt hèm op
je dak. Wat stond-ie nou te wachten? Als ze
kwam. stuurde rij haar direct terug, daar
kon-ic vast van opaan...
Met onrust in het hart sloeg Paul den weg
in naar huis. Nu hij Diny niet bij haar tante
aangetroffen had, wist hij, dat ze daar ook
niet meer zou komen. Dc ernst van het geval
werd hem nu eerst volkomen duidelijk. Hij
zou thuis komen en zijn woning leeg vinden.
Diny was en... bleef weg. Zij was God weet
waarheen, gegaan... En toch. vèr kon dat
niet zijn, want hij wist dat ze niets bezat om
te leven. Een oogenblik kwam de angstige ge
dachte in hem op, dat ze zich in haar wan
hoop... iets aangedaan had, maar die moge
lijkheid verwierp hy direct. Diny was een ge-
loovige vrouw, tot zooiets zou .zy niet gauw
komen.
Had ze hem kort geleden het plan niet
voorgelegd weer in betrekking te gaan? Hij
had daar tóen niet van willen hooren. Mis
schien dat ze nü, zonder hem, dat voornemen
ten uitvoer bracht. Dat zou nog niet zoo on
mogelijk z(jn. Hij zou den volgenden morgen
direct op onderzoek uitgaan. Het was niet
buitengesloten, dat ze bij haar vroegere col
lega's den nacht doorbracht, hij kon zich best
voorstellen, dat zij haar tante liever buiten
deze aangelegenheid hield. Wat een vreeselijk
mensch, hij kon zich niet begrijpen, dat Diny
het al die jaren bij haar uitgehouden had.
Nu kon hy zich eerst goed voorstellen, hoe
zij er naar verlangd had daar weg te komen...
Zou ze daarom misschien alleen...? Neen,
hy moest zich geen waanvoorstelingen maken.
Ze was met hem getrouwd, omdat ze van
hem hield. Met geen andere gedachte had ze
rekening gehouden. Maar... als dat waar was,
hoe kon ze dan zoo van hem weggaan? Ze
wilde hem niet langer tot last zijn--- Maar
dat was ze immers niet. Waren zijn lasten
verminderd nu zij weg was? Integendeel
immers. Thuisgekomen vond zy' de kamers
precies zooals hy ze verlaten had. Waarom
was hij eigenlijk rechtstreeks hierheen ge
gaan? Had hij dar. toch nog een oogenblik
gedacht haar hier te vinden Had hij gehoopt,
dat zij zich bedacht had, nadat zij misschien
in een oogenblik van wanhoop, dat briefje
geschreven had? Hoe had hy dat kunnen den
ken. Hij kende Diny toch, wist dat zy' nooit
overijld een dergelijke stap zou doen. Wie
weet hoe lang zij reeds met het plan rond
liep en hij had daar niets van gemerkt. Had
hij de uitvoering er van misschien niet be
spoedigd door zijn brute optreden? Zonder
het te weten had hij haar zelf weggejaagd...
Hij kon het in huis niet uithouden, het was
of de eenzaamheid hem verstikte, hij moest
de straat op. De frissche avondlucht zou hem
misschien kalmeeren. Hy liep, waarhéén wist
hij niet... Hy zou wel uren kunnen loopen
zonder moe te worden. Alleen zijn hoofd was
moe, moe. van het aanhoudende denken. Wel
honderdmaal stelde hy zich dezelfde vragen...
Waarom was ze weggegaan? Waarom op déze
manier... En dan die laatste, die martelende
vraag, wéér zou ze zijn...?
Totdat hij zich aan dien strobhalm vast
klampte, dat het toch heel goed kon zyn,
zooals hij dacht, dat ze weer haar eigen
brood wilde verdienen. Ze kon in haar oude
betrekking terugkomen, had ze laatst verteld.
Dan zou ze hem van den last ontheffen voor
haar te moeten zorgen. En wat haar weg
gaan betrof, dat was immers alleen om hem
er toe te brengen zich met zijn vader te ver
zoenen. Ze had natuurlijk gedacht dat daar,
zoolang zij te zamen waren, geen sprake van
kon zijn. Wat zou ze morgenochtend, wan
neer hij plotseling voor haar neus stond
vreemd opkijken. Ze zou niet kunnen begrij
pen, dat hij zoo gauw haar bedoeling door
had.
En samen zouden ze naar huis gaan en
dezen eenen ongelukkigen avond vergeten. Hij
moest nu maar naar huis gaan en naar bed.
Morgenochtend zou hij haar vroeg opwachten
b(j het oude plaatsje... Ongemerkt was h(j
wat rustiger geworden, maar toch duurde de
nacht, waarin hij slapeloos lag te woeien in
zijn bed, een eeuwigheid voor hem.
Na langen tyd vergeefs gewacht te hebben,
meldde Paul zich den volgenden morgen op
het atelier. Men wist van niets. Had Diny
werkelijk plannen om terug te komen? Wist
hij het zeker?
Paul had zich geen tijd gegund om hun
vragen te beantwoorden. Wanhopig zoekend
liep h(j door de stad, zich nauwelijks tijd gun
nend iets te eten te koopen, een kleinigheid
maar, om zooveel over te houden voor Diny,
als zij terugkwam.
Doch ze kwam niet.
Eerst toen Diny in <len trein zat, die haar
van de hoofdstad naar de Residentie voerde,
kwam ze tot het volle besef van vat ze ge
daan had. Ze had het huis van haar man ver
laten en daardoor voor het oogenblik althans,
vrijwillig afstand van hem gedaan. Zou hij
het opofferen van haar daad begrijpen? Zou
hij iets van het leed voelen dat zij met zich
meedroeg? Misschien was het een afscheid
voor kort, misschien voor langeren tyd. Ze
wist het zelf niet. Het zou geheel en al van
de omstandigheden afhangen. Voorgoed deed
ze geen afstand van hem, dat kon ze niet,
daarvoor hield zij te veel van hem...
Hij zou nu, alleen gebleven, zeker tot zijn
vader terugkeeren en deze zou hem met open
armen ontvangen, en hem verstandig prijzen,
dat hy het er op aangestuurd had, dat zij van
hem weg zou gaan... En zijn vader zou onge
twijfeld herhalen, wat hij hem dien middag
voorgehouden had, dat als de zorgen het huis
inkwamen, de liefde er uitging. Maar dat zou
Paul niet beamen, die wist toch immers met
hoeveel geduld ze alle tegenslagen gedragen
had.
Ze ging naar een andere stad, omdat ze
wist, dat de verleiding tè sterk zou worden
als ze bleef. Ongetwijfeld zou ze dan den een
of anderen dag naar hem teruggaan en dat
mocht niet eerst moest hij bereiken wat hij
bereiken wóu. Eerst z'n studie voltooien,
waaraan zijn hart hing en waarin hij nu troost
en afleiding zou vinden. Ze zou t achten op
de hoogte te bl(jven van de vorderingen die
hij maakte om, als hij goede resultaten be
reikt ttad, weer zoo spoedig mogely'k by' hem
te kunnen zijn.
Als hij eenmaal zelfstandig was en in niets
meer van zijn vader afhankelijk, zou deze hun
geluk niet langer in den weg kunnen staan.
Eén ding hoopte ze, dat dit alles zou mo
gen gebeuren, voordat haar kindje geboren
werd... Wat zou Paul, als ze te zamen dat
groot geluk doorleefden, haar dan dankbaar
zyn, dat ze hem de kans geboden had, het
eerst tot iets te brengen. Als ze bleef, zou dat
nooit het geval kunnen zyn, bleef het een
getob zonder einde. Noodgedwongen zou Paul
immers alles aannemen, wat hem geboden
werd en zoo zou de tijd, die hy nu zoo prach
tig kon benutten, omdat hy met zijn gedach
ten nog zoo heelemaal bij zijn studie was,
vruchteloos voorbijgaan.
Voor hem was het zóó verreweg het beste.
En voor haar... Ze had zoo goed als nog niet
stilgestaan by hetgeen ze zelf van plan was
te doen. Ze zou werk zoeken en het ook vin
den, veel hoefde ze niet te verdienen voor zich
alleen. Eenige maanden kon ze nog wel in
betrekking zijn, alvorens men... iets aan haar
merkte en veel langer zou niet noodig zijn*
Had Paul haar niet meerdere malen verze-.
kerd, dat hij slechts vier, vijf maanden noodig
had om af te studeeren? Hadden ze hun hu
welijk toch maar tot zoolang uitgesteld. Wat
had hij er nu aan, dat hij, trots alles, zijn
wil doorgezet had? Niets dan ellende. Heele
maal bij het verkeerde eind had zijn vader
het niet gehad, ofschoon... Neen, zij mocht
niets leelijks over Paul denken. Had hij haar
niet gelukkig gemaakt, gelukkiger dan ze
ooit gedacht had te zullen worden? Had h(j
niet alles, zijn vader, z'n vrienden, z'n studie
opgegeven voor haar? Om haar te bezit
ten had hy toch afstand gedaan van het ge
makkelijke leven dat hij leidde in hat huis
mkakelijke leven dat hij leidde in het huis
van zijn vader, zorg en ontbering had hij
verkozen boven financieelen welstand. Zy
mocht niet vergeten, dat hetgeen zy' voor hèm
gedaan had, nog niets was tegenover hetgeen
hi voor haar gedaan had.
Zij vroeg zich af, wat hij nu zou doen. On
getwijfeld zou hy' haar gaan zoeken. Zij
hoopte, dat hij maar niet naar haar tante zou
gaan, ze gunde het die vrouw niet, dat ze
tegen Paul zou kunnen zeggen, dat het héér
niet zou verwonderen dat het zoo geloopen
was. En wie weet, zou ze ook nog toespelin
gen maken op dat geleende geld... Het zou
Paul hinderen als hij hoorde, dat ze dat zonder
zyn medeweten gedaan had. Met een schok
stond de trein stil. Was ze er nu al?
.(Wordt vervolgd.)
