BOUDOIR der WATERNIMFEN
Visschen zijn niet critisch,
maar de menschen wel
li
h
Badzo/gen
Vlindertje
Wat de zee zag
In gesprek
Zaterdag 10 Juli 1937
Vierde blad
Charme voor den duik in
het koele element
Dit is het seizoen, waarin water
ons even onmisbaar wordt als lucht.
Naarmate het kwik in den thermo
meter stijgt, voelen we ons sterker
en sterker aangetrokken tot het
natte koele element, dat lafenis en
verfrissching belooft en geeft. We
leven er in, er aan, er op. We ma
ken er ons op alle wijzen vertrouwd
mee. Zijn er nog menschen, die niet
zwemmen kunnen? Ik beklaag ze.
En kan me niet begrijpen dat ze waarlijk
nog één seizoen voorbij willen laten gaan
waarin ze van de ware watervreugde ver
stoken blijven. Wie aan den oever blijven,
al is die oever dan ook een breed strand,
wie hoog boven het zilte of zoete nat op
het dek van een schip blijven rondwande
len, weten nauwelijks wat water is, zoomin
als iemand, die 's winters nooit de groote
stad voor de'bergen verliet er ook maar een
flauw idee van heeft wat sneeuw betee-
jsent.
Ik zing den lof van het water, omdat ik
in deze dagen over water niet zwijgen kan,
omdat ik aan mijn eigen geestdrift uiting
geven moet en, tenslotte, omdat ik deze
week een paar woorden te zeggen heb
over pakjes, die dit jaar in, aan en op het
water gedragen worden.
Met wat wij in het water dragen, ben ik
spoedig klaar.
Alle kleuren van den regenboog
tot onze beschikking
Op het gebied van badpakken is er eigen
lijk niets nieuws. We hebben keus tusschen
het badpak uit één stuk en het pakje, dat
uit een pantalon bestaat, die met een bus
tehouder gecompleteerd wordt. De wat ge
zette vrouw zal goed doen zich een donker,
liefst een zwart bakpak te kiezen dat
maakt haar slank maar haar, die over
haar gewicht tevreden zijn kan, staan alle
kleuren van den regenboog ter beschikking.
Moet ik er aan toevoegen dat een badpak
alleen dan past als het gemakkelijk, niet
te strak, maar vooral ook zonder ruimte te
laten, om het lichaam sluit? Me dunkt, dat
weet ieder.
Komt het er dus weinig op aan wat we
in het water dragen de visschen hebben
geen critisch oog van belang is het hoe
we er uit zien zoo spoedig we opgedroogd
zijn en vasten grond onder de voeten heb
ben. Want dan zijn we weer onder de men
schen.
Het kleedingstuk van onze
strandgarderobe
Onder de strandcostuums neemt de „short"
dit jaar een voorname plaats in. Wie kun
nen „shorts" dragen? Alleen jonge meis
jes? In geenen deele. Oude dames bij wier
grijze haren en waardigheid „shorts" be
zwaarlijk passen, laat ik natuurlijk buiten
beschouwing, maar voor het overige speelt
leeftijd bijna geen rol. Het komt op de sil
houet aan. Wie de drie, vier kruisjes achter
den rug heeft, maar niettemin over een
jeugdig silhouet beschikt en dat wordt
meer en meer regel behoeft „shorts" als
onbruikbaar volstrekt niet te verwerpen.
Een paar slanke, goed-gevomde cn wel
verzorgde beenen, die niet door vooruitste
kende hoekige knieën ontsierd worden, ge
ven iedere vrouw, ongeacht haar leeftijd,
recht op „shorts". De meeste „shorts", die
men zoo ziet, zijn wit of marine-blauw, maar
ook worden er, bijvoorbeeld, kersroode ver
kocht. Voor men zich die aanschaft, zal
men goed doen wel 'te overwegen of het
dragen van een zóó in het oog loopende
kleur in sommige gevallen geen bezwaar
oplevert,
Flatteuse badcreatie
in
kaneel-
-
bruine
wol
Oker
geel
koord
Strandpyama opnieuw
in de gunst
De „shorts" zijn er evenwel niet in ge
slaagd de strandpyama's en -pantalons ge
heel te verdringen. Van de pvama's kan
men zelfs zeggen dat ze dit jaar zich op
nieuw verheugen in een gunst, die hen ver
laten scheen te hebben. Maar met de pya-
ma's, die we vijf of zes jaar geleden overal
zagen dragen, hebben de tegenwoordige
niet veel meer gemeen. Uit is het met de
klcedingstukken, die ons in operette-Mexica
nen omschiepen.
Daarbij wordt de pyama in één
kleur bijna niet meer gedragen; nu
is zij van bedrukte toile. verlangt 'n
heelen regenboog van tinten en
wordt gecompleteerd met een „bain
de soleil"-jakje, waarvan de opper
vlakte zoo klein mogelijk gehouden
is. Jonge meisjes heb ik weinig pya-
ma's zien dragen het meerendeel
geeft terecht aan „shorts" de voor
keur, maar -dames „ëntre deux
ages" des te meer. Wie evenwel noch
voor „shorts" noch voor een pyama
voelt, heeft keus tusschen den strand-
pantalon en de strandjapon.
NIEUWE AANWINST
VOOR DE STRAND-
PARADE:
De rijkgebloem.de cre
tonnen mantel. En
daaronder: Short en
plastron tot een elegant
sonnebadpak vereenigd.
Voor dun en dik
De eerste houdt dit seizoen het midden
tusschen een Zouavenbroek, die u wel van
oude plaatjes kent, en het mannenkleediug-
stuk, waaraan in alle landen de naam
„knickerbocker" gegeven is. Desondanks zijn
de moderne strand pantalons een volmaak t-
vrouwclijke dracht. De aardigste zijn van
bedrukte crêpe of van jersey. Ze reiken tot
halfweg de kuit en kleeden zoowel lange
slanke als korte dikke figuren.
In 15 seconden kleedt
U zich aan!
Strandjaponnen zijn er natuurlijk in de
grootst-mogelijke verscheidenheid. Maar het
type van dezen zomer heeft korte mouwen,
een wijden, maar niettemin te sluiten,
kraag en laat zich van boven tot beneden
dichtknoopen. Het moet zoo gemakkelijk
mogelijk zijn een strandjapon aan en uit
te trekken, want dikwijls zal er een bad
pak of een zonnebad-blouse onder gedragen
worden. In de tegenwoordige modellen
kleedt men zich in vijftien seconden en
men ontdoet er zich van in vijf.
Matroosje doet aan
maannacht denken
En dan kom ik ten slotte tot onze garde
robe op het water, tot wat wij dragen als
wij het schommelende vloertje van een
zeil- of motorboot onder de voeten hebben.
Wat wij dan dragen is vooral wit, wit in
allerlei tonaliteiten. Ons wit kan blauw
wit zijn en aan een maannacht doen denken
of roze-wit, dat ons in de stralen van
een opgaande zon te koesteren schijnt,
roonvwit of zelfs groen-wit, maar wit zal
het bij voorkeur zijn en blijven. De malro-
zenpakjes, die ons dit jaar voorgelegd zijn,
bestaan uit blouses en kielen van manne
lijke allure en pantalons in alle lengten. De
pantalon kan even goed tot het midden
van het dijbeen reiken als tot den enkel en
zelfs is er niet veel tegen een „robe-culotte"
als beenbedekking te kiezen. Die robe wordt
dan veelal geplisseerd en vaak met geheim
zinnige monogrammen of met afbeeldingen
van dieren en bloemen versierd.
Als de storm opsteekt....
Maar wie op het water leeft heeft aan
een dun wit matrozenkleedje niet genoeg.
Vergeet vooral geen stevige wollen trui,
noch een niet-afwaaiend „Alpen"-mutsje,
noch vooral ook een regenmantel, die waar
lijk waterdicht is. Maar als u werkelijk met
het natte element vertrouwd bent, kleedt
u zich in de bui niet aan, maar uit. In
plaats van een regelmantel draagt u dan
liever een badpak. Hebt u zich wel eens zóó
in een zomerschen slagregen bevonden?
Niet? Dan raad ik u die sensatie eens ten
volle te ondervinden. Niets is zoo verrukke
lijk. En hoe goed is het niet voor uw huid
zoo'n krachtige regenmassage te ondergaan!
Het maakt uw velletje vijf jaar jonger!
GERTRUDE.
EEN PAAR MOOIE SCHOUDERS
ZIJN EEN KOSTBAAR BEZIT.
In deze weken waarin wij ons
zoo vaak in badpak vertoonen en on
ze schouders dus wel aan critische
blikken en opmerkingen moeten
blootstellen, is het volstrekt noodig
dat wij ze de aandacht geven die ze
verdienen
Wat wij nu in dat opzicht winnen komt
ons ook 's winters goed te pas. Want een
avondjapon is maar al te vaak een veel-
eischend kleedingstuk, dat gebiedend om
mooie goed-verzorgde schouders vraagt of
andersondraagbaar is.
De schouders dan 'behooren vol te zijn,
zonder dat er overtollig vet, dat in den hals
en op den rug afschuwelijke plooien vor
men kan, aanwezig is. Aan den anderen
kant is het evenmin noodig dat de spieren
al te zichtbaar zijn; als ze „vermoed" wor
den is het voldoende.
Eenvoudige gymnastische bewegingen ge
ven u binnen enkele weken schouders waar
op niets aan te merken valt. Die bewegin
gen kunnen met halters of knotsen worden
uitgevoerd, maar noodig is dat geenszins.
Het komt op de bewegingen zélf aan, niet
op het gewicht dat u in. de hand hebt. Een
paar potlooden doen het eigenlijk even goed
als een paar halters, die u wellicht meer
vermoeien dan noodig is.
Om de schouderspieren behoorlijk in be
weging te brengen strekt u beurtelings, den
rechter- en den linkerarm recht omhoog,
waarna u met opgeheven hand en arm een
steeds grooter wordenden cirkel beschrijft.
Als de eene arm moe is begint u dezelfde
beweging met den anderen. lederen dag een
aantal minuten deze beweging beoefenen,
met ontkleed bovenlichaam, als 't kan bui
ten, maar in elk geval met open ramen,
geeft snel resultaten.
Na afloop verdient het aanbeveling de
schouderstreek te masseeren en wel met een
crème, die de volgende bestanddeelen be
vat: Lanoline 30 gram, borax in poeder-
vorm 6 gram, tinctuur van benzoë 2 gram,
zoete-amandel-olie 40 gram, rozenwater 40
gram. Wat talk bijvoegen.
Daar het niet gemakkelijk is de schouders
en de schouderbladen eigenhandig behoor
lijk te masseeren, is het beste dit werkje
aan een zusje of een vriendin toe te ver
trouwen.
GERTRUDE.
Met vlinder
motieven be
zaaide zomer
avondjurk van
crêpe de chine.
Alle rokruimte is naar de rugzijde verlegd
Taschje in vlindermodel. Speciaal ont
werp voor strandfeesten.
Vroeger beukte de woeste zee,
De Hollandsche ree,
En wekte de Batavieren;
Die schoten hun jasjes van dierenvel uit
En waagden aan 't schuimende sop
haar en huid,
Ze dropen van water en wieren.
Weer later beukte de woeste zee
De Hollandsche ree.
Het is slechts een eeuw geleden
Daar kwamen de deftigste Neerlandsche lui
In badkoetsjes, deeglijk gekleed voor dc bui
Heel schuchtertjes aangereden.
Ze waagden een teen in het kille vocht,
Ze keek' om zich heen of 't zoo wel mocht-.
Een duur, exclusief genoegen!
De zee nam het nogal gemoedelijk op,
Ze zette wat spottend een schuimen kop,
Hoe vreemd zich die lieden gedroegen!
En nu, nu beukt er de woeste zee
De Hollandsche ree,
En ziet er de leukste dingen:
Een roode. een blauwe zeemeermin,
Een gele, een groene wipt 't water in,
En lachen en schertsen en zingen!
De zee is verteederd en beukt niet meer.
Maar kabbelt peinzende heen en weer,
Van Zandvoort naar Scheveningen.
LIE.
Middaggenoegen op het dek
Wanneer wij op een keurig jacht over de glanzende plassen glijden, en ons niet
behoeven te bemoeien met stuurmansaangelegenheden, doch louter voor ons
gemak aan boord zijn, wèl, ook dan dragen wij wit en marineblauw. Lui
leunen wij tegen de railing en demonstrecren nonchalant een wit piqué snort-
jurk; het donkerolauwe jasje beschermt ons tegen een al te koele bries- de
nationale halsdoek wappert vroolijk uit. En wat is er tegen, ons voor deze gele
genheid zelfs m zijden crêpe te hullen? Licht marineblauw, met wit afgebiesd
witte das en ceintuur, vormen een exquis geheel.