De Brabantsche Brief
van Dré
J H EIMELIJKE
STRIJD
Te ontvangen mee muziek!
Plazierige dorpsmuziek onder 't rijpe, kleu
rige loof van 't struische geboomt in bonte
tuinen, bont van blommen en versiering! Kom
hier drinken 'nen teug geluk en 'nen slok
schuimend gersten onder de oranjelampions,
die wij ophangen in de weelderige boom-
kroonen!
Kom daar zitten in zo 'nen tuin en klinkt
mee meneer pastoor, mee den baron en den
Blaauwe of dans mee onze meiskens, al naar
ge wilt, of doet 't allebei!
Want Ulvenhout ik heb er oe al zooveul
van verteld want Ulvenhout bestaat 650
jaren
Dat kan 'n volle week feest lijen'
Ik vertel er oe nog veul meer van!
Maar nou schei ik er af.
Veul groeten van Trui, Dré III en als alty
geen horke minder van oewen
t.a.v.
Amico.
Ge zult 't dan
zekers wel in de
krant gelezen heb
ben,, da'k oe, mee
m'n vertelsels over
't a.s. 650-jarig be
staan van Ulven
hout, niks op oe
wen mouw gespeld
heb.
't Is er nouw
heelegaar deur,
daar kan niks
meer tusschen-
beien komen: Ul
venhout, den pee-
rel van den kroon van 't schoone Brabant,
gaat z'n 650-jarig bestaan vieren.
Als 'nen trek-os, zoo hee den Fielp ge
werkt, om 't geval den berg van moeilijk
heden óp te zeulen. En hy hee-t-er z'n vlag
geplant!
Burgemeester Jhr. Mr. Th. E. Serraris, van
't Ginneken, is Beschermheer geworden. Pas
toor Vermunt Eerevoorzitter!
't Eerecomité zit ook zoo goed als in mal
kander en ge vraagt oew eigen mee stille
bewondering af. hoe den Fielp 't allegaar zoo
prontekes en veurnaam veur malkaar gebokst
krijgt
Lyk in de kranten stond: „tal van autori
teiten zyn voorts voor dit eere-comité aan
gezocht".
En naar ik oe kan vertellen, amico, 'k
heb 't uit beste bron! ge verstaat,
veul van deuze aangezochte groothedens hee
den Fielp al op z'n boekske staan!
Z'n brood...?
Trui hee al 'n paar keer 'n bedenkelijke
bakkes getrokken, maar 'k heb 'r gezegd:
„Trui, ge geeft 'm deuzen keer nie den bons,
hij hee al genogt aan z'nen. kop!"
„Dus gij neemt genoegen mee ongerezen,
halfgaar of aangebrand brood?"
„Zóó erg is 't nie!"
„Dan my-n-ook 'nen biet," foeterde Trui!
Dat was dus ook weer in der minne gere
geld, amico.
Wijers zit natuurlijk ook 't Bestuur in mal-,
kaar en de diffrente ondercomiteiten. De
„sjub-kemmissies", lijk den Fielp ze noemt.
Veul hebben de lejen ervan nog nie te zeg
gen: d'n Fielp doet alles eigens!
„Hammaal ballast, Dré, hammaal ballast",
hee-t-ie me in vertrouwen gezeed: „den heen
wit ditte, den hander weer datte, maar halles
samen kan 't hop m'n and leggen!"
„Jawel, Fielp," meende-n-ik te motten op
merken: „maar heelegé&r kunt g'ons toch
nie missen!"
„Oneeë?"
„Ge hebt toch b.v. onze handteekeningen
noodig, als ge. om 'ns iets te noemen, sub
sidies mot aanvragen!"
„Oja? Précht-andteekeningen!"
„Mankeert er iets aan?"
„Mankeeren Hover de bridte van 't eele
hadres, letters lijk holifanten, stond geschre
ven de andteekening MARTINUS BASTI
AANSEN. Ge kost dieën naam voelen en
tasten. Maar den burgemeester vroeg me:
„zeg. Beeckers. wie stelt dót toch veur?"
„Ik zee: „da's nou den Blaauwe burgemees
ter!" „Vrek." zee-t-ie toen: „dat zoude zóó
hook niet zeggen!"
Ik lachte 'ns. Zee: „nouja".
„Nouja? Den Joost ad geteekend, mee krul
letters as serpentiens: J. W. L. M. Besouwen
van Eggermondt Sr. „Wie is deuzen hedel-
man?", vroeg den burger, 'k Zeg: oow, datte?
Da's Joosje van bij den meulen. Van Egger
mondt is den naam van z'n vrouw!"
M'nen lever krulde, amico.
„Z'nen houwen veldwachter kende-n-ie gin-
eens terug. Die ad hijskoud geteekend: „H.
van den Euvel
„A. van den Heuvel, Fielp!"
„Da zeg ik toch! Sodejuu! Gullie altij mee
hoew honduidclyk A's! Nou. die ad geteekend:
H. van den Euvel-Commissaris. Wa zegde van
zo'nen engst?"
„En wie is deuzen hadressant?" vroeg ie.
Ik zeg: da's vernolle hook 'n vraag, burge
meester. Da's den Jaan. Hodewen houwen
veldwachter. „Hoow", zee-t-ie: „iet z'n vrouw
Commissaris?" 'k Zeg neeë, zeg ik, da's z'n
functie has bestuurslid."
„Kost ie uit mij wijs worden, Fielp?"
„Alf! Mee jouw is 't zóó gesteld, Dré
ze kennen jouw beter van veuren has van
hachteren. Has gij hoewen femieljenaam 'r bij
zet. weten ze maar alf da gjj den Dré bent."
„Maar 't is toch goedgekomen, Fielp?"
„Hallicht! Ge kunt mij-n-om 'n bodschap
sturen, hal zeg ik 't zeilevers, maar 't schol
'n aar van 'n hout wijf, hof m'n hadres hom
suudsiebie was bij den Hofcier van Jestitie
terecht gekomen ter honderzoek naar Valsch-
heid in Geschrifte!"
„Nou schept' op, Fielp!"
„Jawel. Maar de kwestie is deuze: ik wil jou
maar duidelijk haan hoew verstand brengen,
da 'k zelfs nog veul gesallcmander eb, mee
jullie peraaf!"
„Ge til 't misschien 'n bietje zwaar".
„Zwaartillen? Dan motte nog weten da'k
'nen alven dag en 'nen havond mee "nen por-
te fulli en m'nen goeien vulpenouwer, zunde-
veurgod, hal die hezelstralcn ben hafgewiest,
hom da moois te verzamelen."
„Mee oew vulpen? Die wij oe gegeven heb
ben veur oew feest?"
„Sjuust! En de gouwen pen? Gemoerd,
man! Ge mokt hoew heigen toch nie wijs,
Dré, dat den Blaawe b.v. zoohiets has hinkt
hin z'n uis eeft? Daar zou ie z'n heigen arte-
lijk veur geneeren. 'n Fleschke hinkt, da
noemt ie 'n potje kaskonade!"
Mee deus gesprekske, amico, heb 'k maar
efkens duidelijk willen maken, wat 'n toer
't is, veur den bakker, om alles veur den bak
ker te krijgen. Ja! zelfs veur den bakker!
En toch
Toch staat de zaak op pooten!
Nóg 'n „kleinigheid".
Feesten zonder muziek is soepeten mee 'nen
vork!
Dus! Dus den Fielp z'n brein werkte al
rap in de richting van 'n festival.
„Ge mot die dagen den nek breken hover
de muzikanten", was z'n punt van uitgang.
Nou, da's ook veur malkaar!
Hij beschikt al over 'n heele serie harmo
nieën, zelfs 't kolossale muziekkorps van
Philips uit Eindhoven zal van de partij zijn,
die ons 650-jarig bestaan komen opluis
teren
f.Taha! Z'n schrijfmachien staat nie stil).
Nou spreek 't van eigens, dat al die corp
sen en harmonieën prontekes en model mot
ten ontvangen worden, deur ons eigen harmo
nie Constantia! Die er onder de jarenlange
leiding van den Thé zijn mag!
Dus veul conferenties tusschen den Fielp
en Constantia. Want't brengt veul kosten
mee!
Eindelijk had den Fielp 't in orde gekre
gen, 't machien ratelde de brieven tot bussels
op malkaar en den saxafonist van 't postkan-
toorke kwam armen en beenen tekort, om de
stapels poststukken te verwerken!
Toezeggingen, heele en halve, kwamen bin
nen en per sjees en per trein reisde den Fielp
stad en land af, om ieverans te gaan over
leggen.
Toen
toen kreeg den Thé 'nen krakeling-van-'n-idee
in z'n hoofd!
Hij... vroeg eervol ontslag als Directeur
van Constantia!
Ja! Den Thé is ok niet zoo piepjonk meer
en na zooveul jaren gemengelbergd te heb
ben, zag ie zekers nog al op, teugen den hoo-
gen hoed en 't zwarte pak onder de gloeiende
Augustuszon, om zoo aan 't hoofd te mar-
cheeren van 'n kompleet festival.
Den Thé wou er deuzen keer 'ns liever
naar kijken, denk ik!
Maarr..., dan moest er den Fielp nie zijn!
't Kan ook anders zijn...!
Brabanters zijn en staan bekend als goeie,
vlotte, plazierige menschen. Waar ge... zoo'n
bietje mee doen kunt, wat ge wilt.
Dat wéten ze van d'r eigen!
En daarom scheien ze'r soms ineens af. Dan
bruist er, als 'n soortement van koolzuur,
'nen prikkelenden zelfrespect naar boven, die
sjuust als dieën koolzuur in blaaskes
vergaat en uit malkander spat.
Want per slot: 't blijve goeien, vlotte en
plazierige kwiebussen, dus is 't in zo'n geval
'n.kwestie van afwachten, „tot 't koolzuur"
is uitgebruist!
Maar den Fielp zat ermee! Eerst is ie be
gonnen mee den Thé uit te schelden. Hielp
nie!
Toen is ie 'm gaan verwijten, mee 'n traan
in z'n stem.
Hielp nie!
Toen is ie op z'n gemoed gaan werken.
Hielp nie!
Toen op z'n eergevoel!
Niks hielp!
Heel, heel efkens vloog toen den Fielp 't
gedacht deur zijnen kop, of ie zélf nie mee
dat maatstokske zou kunnen exerceeren.
Toen kwam ie radeloos bij mij;
„Dré hij vrekt 't, den sallemander!"
„Wie, wa. welken sallemander?"
„Den Thé! Koppig has 'nen muilezel!"
„En nou?"
„Nou valt 't eele feest in malkaar, has 'n
baksel zonder gist!"
„Kan nie!"
„Ge zult 't zien, Dré! Huit d'n naad eb 'k
me gesjappeld en nou komt me zoo'nen Tos-
caninl de eele boel verballemonden! 't Stond
soodejabel hal hin de krant ook! Heervol
hontslag! 'k Zal 'm heervol hontslaan. Mee
den dweil van m'nen hoven hom z'n hooren!
Heervol hontslag? Mee m'nen veurzitters-
amer hop z'n test!"
Wit, spierwit zag den Fielp.
„Dré, zee-tie: „ik kan er nie van slapen.
En has ik slaap, dan staat me dieën engst
me in m'n gezicht uit te lachen. Van de week
heb 'k 'm vermoord. Vermoord zekkoe! In
m'nen droom. Ik heb... m'n wijf bont en
blaauw geslagen! In m'nen slaap...! Ik kan
da kreng nie missen, Dré!"
„Oew vrouw?"
„Schei uit. Ja. Op den oogenblik kan Tc
beter buiten m'n Kee, dan buiten m'nen diri
gent. De heer van Hulvenout staat op sprin
gen! ^ïat!" kwekte-n-ie, stond van z'nen
stoel op, ijsbeerde deur m'n huis mee z'n
handen in de zakken, de schouwers vooruit,
zijnen kop omlaag.
Ineens bleef ie veur me staan. Mee z'nen
dikken wijsvinger zwaaide-n-ie vlak veur m'n
neus. En net als ik zeggen wou: „ik ben den
Thé nie" dan kwekte den Fielp: „Dré, dat
hongeluk is den besten Hulvenoutschen diri
gent van de waereld, maar has ie me in den
steek lot, dan stook ik 'm hop, honder m'nen
hoven!"
„Krijgde levenslank
„Eb 'k 'n veur hover!"
Toen kwam den Thé bij me binnen. Sjuust
als z'n doodvonnis was geveld, 't „Koolzuur"
was uitgebruist en grimlachend deelde-n-ie
kalmkes mee, dat Constantia blazen zou, on
der zijn leiding.
Den Fielp bukte z'n eigen den Thé is
nie groot van stuk pakte den Thé om
z'nen nek en zee: „ziede nou wel, Dré, sjuust
has 'k daarnet zee: den Thé is zoo kwaad
nie! 't Is nie halleenig den besten Hulvenout
schen dirgent van de weareld, 't is hook m'nen
besten kameraad. Ee? Thé-ke? En zeg nou
maar aan Hoome Fielp wat ge gèren drinken
wilt! We gaan er 'n heentje pakken hin de
„Gouwen".
Deus binnenbrandje was dan ook weer ge-
blus cht!
"laar ge ziet, amico, wat er veur den Fielp
zoo allemaal kijken komt!
En toch hij kan er nie buiten!
Organiseeren is z'n lust en z'n leven.
Onder '4 devies: „Hulvenout mot heksel-
sior", bakt ie al schrijfmachienschrijvend, ver-
gadert-ie, scheldt ie, soebat ie, pleegt ie moor
den en ranselt ie z'n vrouw uit de bedstee,
in zijnen slaap, confereert ie mee burgemees
ters en geestelijke overheid, laat ie z'n brood
aanbranden, maakt de fout weer goed mee
gratis krentenmik, ruziet ie mee de wijven,
omdat ie de kearels telkens op de vergade
ringen roept, maar... als ge 29 Augustus naar
Ulvenhout komt, dan zult ge 'n leut, 'n pla-
zier hebben, amico, als ge van oew leven nie
had!
'n Volle week is 't feest!
Van Zaterdagavond tot en met den andere
Zóndag, 5 September.
„Koninginneverjaardag pikken we dan hook
nog hefkens mee", zee den Fielp.
'n Volle week leut, muziek, genot, geluk!
Geluk, ja!
Want den schoonen buiten van Ulvenhout,
mee de stille bosschen, de ruischende dreven,
de blinkende Mark deur de wjje velden, de
akkerwegelkes mee de klepperende poppelie-
ren, den gegarfden korenoogst te velde dan,
in gouwen bundels en op den achtergrond het
feestelijk, 't bontbevlagde en plazierige
dorpke... allee, amico, wilt ge 'nen gelukki
gen, 'nen plazierigen, 'nen onvergeteiyken
vacantie van 't jaar...?
Kom dan naar 't Feestende Ulvenhout op
't end van Augustus! Gulden letters „WEL
KOM" zullen oe toeblinken op de zon-besche-
nen eerepoort, die gul zal openstaan om oe
t'ontvangen!
precies zoo en ik ben op denzelfden weg
geraakt als u, precies op denzelfden weg en
op dezelfde manier. Myn broer gaf mij de
eerste opdracht en toen ik toen ik een
weinig te ver ging was het uit! Haha!
Kijk my niet zoo aan! Ik geef revanche! U
behoeft niet dichterbij te komen, Zagainoff.
Wees maar niet bang, kinderen." Hij keerde
zich om en begon onder het verder spreken
de kamer op en neer te loopen. „Ik heb hem
onrecht gedaan, dat weet ik nu maar toen
zag het er anders uit! Hij was toen nog niet
aan de „Welt". Wij zyn tweelingen en als ons
werk om geld te verdienen hielden we ons
bezig met kleine reportages en opsporingen.
Daarbij traden we elkander wederkeerig her
haaldelijk op de teenen; het was niet altijd te
vermijden, dat we ons ieder met dezelfde zaak
bemoeiden. En daarbij. Och, dit is vol
doende. Eens hadden we een eenigszins on
aangename opdracht, die echter veel geld, in
dien tijd voor ons een aanzienlijke som, kon
opleveren. Het ging om een interview met een
Amerikaan. Mijn broer wilde dat natuurlijk
zelf doen, maar ik had het bytijds vernomen
en we ontmoetten elkander in de hal van het
hotel, op dezelfde boodschap uit. Ik heb mij
toen niet zeer correct gedragen, althans ik
rende hem vooruit. Spoedig bleek het, dat het
succes toch niet veel bijzonders was. Kort
daarop kreeg myn broer een betrekking
die courant kent u toch niet maar in
ieder geval was ik eensklaps geheel op hem
aangewezen. Hy heeft my nooit uitgebuit en
my nooit laten voelen, dat hij zich dit kleine
voorval herinnerde. Ik bracht allerlei recher
ches tot een goed einde op één na. Het
was een informatie naar een bankdirecteur
en ik kreeg alle noodige feiten in handen.
Tóen bemerkte ik eensklaps, dat men met
hpt doorgeven van informatie aan nu, aan
onbevoegden, zeer veel kan verdienen. Ik ging
naar myn broer e4» verzocht hem de overeen
gekomen som voor deze informa-'e te ver
veelvoudigen. Hy weigerde en ik drong sterker
aan. Hij wilde niet. Toen ging ik heen en
verkocht mijn wetenschap op een andere
plaats niet aan een courant, maar tegen
veel geld. Toen kwam ik terug en gaf de
inlichtingen aan myn broer als nieuws voor
Dré.
Hilversum II.
8.30 KRO. 9.30 NCRV. 12.15 KRO. 5.05
NCRV. 7.45—11.00 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gewijde muziek (Gr.pl.).
9.50 Nederd. Hervormde Kerkdienst.
Hierna: Gewijde muziek (Gr.pl.).
11.45 Orgelconcert.
12.15 KRO-orkest ;Om 1 uur Boekbespreking)
2.00 Godsdienstonderricht voor ouderen.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.30 KRO-orkest en soliste.
4.20 Gramofoonmuziek.
4.30 Ziekenhalfuur.
5.05 Gewijde muziek (Gr.pl.).
5.30 Gereformeerde Kerkdienst. Hierna: Ge
wijde muziek (Gr.pl.).
7.45 Gramofoonmuziek.
7.50 Lezing: De Liturgie en het huisgezin.
8.10 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.25 De KRO-Melodisten en solist,
9.00 Gramofoonmuziek.
9.10 Declamatie.
9.20 Inleiding volgende uitzending.
9.30 Mis uit het Klooster Sankt Florian te
Linz (Gr. opnamen).
10.30 Berichten ANP.
10.40—11.00 Epiloog.
zijn blad. Een halven dag later vernam hy
wat ik gedaan had en smeet hij mij zijn kan
toor uit. Er ontstond een vechtpartij. Wij
waren geen van beiden lammetjes en toen
maals dertig jaar jonger dan nu. Het ging
mij een paar jaar ellendig genoeg. Hy wilde
niets meer van my weten en begon te razen,
als iemand mijn naam maar noemde. Thans
geloof ik, dat het de angst was, die hem tot
die houding dreef, de angst voor zichzelf,
voor het eigen ik, dat onophoudelyk tegen
deze en dergelijke verzoekingen moest strij
den, Ik ging naar Amerika en kwam, door
toeval en half door mijn eigen noodlot ge
dreven, bij de United Service terecht. Al het
verdere zal u wel nauwelijks interesseeren."
Hij trad op Burg toe, die ineengezakt zat
en de toon van zijn stem werd kalm en men-
schelyk.
„Hij heeft mij gesmeekt ach. het was
toch zoo'n onzin. Hij had u zeer lief, Esther.
U kunt niet bev-oeden, wat het voor hem
beteekende, om hier te komen. Eerst was het
gebrul. Hy ging vervaarlijk tegen mij te keer
e.. maakte my razend met zijn verwyten over
u, tot ik hem eindeiyk alles in het gezicht
schreeuwde, wat ik dertig jaren lang met mij
rondgedragen heb en toen kwamen we
allebei tot bezinning Hij was plotseling zeer
mat geworden, byna slaperig, maar hy liet
niet af. Hij hy bezwoer mij, dat hij wist,
wat hy zeggen moest om my klein te krij
gen. Er zijn een paar zaken wel, ik beloofde
hem, dat ik u zou helpen. Toen het zoover
was, stond hy nog één keer op, trad op mij
toe en reikte mij de hand. Meer niet. Een
voudig, wat? De eene tweelingbroer geeft
den ander de hand. Maar er waren dertig
jaren verloopen, sedert wy dat voor den
.laatsten keer gedaan hadden, Toen viel hij
om. Ik sleepte hem in dezen stoel, omdat ik
dacht, dat hy flauw gevallen was."
Selfride was als veranderd. Het was niet
zyn stem, die Esther hoorde. Die daar sprak
was Burg, haar oude, haar beste vriend
Siegfried Burg maar die lag daar in dien
stoel en was dood.
Hal Selfride liep heen en weer. Er was een
ander licht in zijn oogen gekomen en zyn
Wandeltocht door de Schoorlsche duinen.
N CRV-uitzeil ding.
8.00 Schriftlezing, meditatie, gewyde muziek
(gr.platen).
8.30 Gramofoonplaten.
9.30 Gelukwenschen.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. Lectuur.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuz^k,
12.30 Orgelconcert.
2.00 Sopraan en piano.
3.00 Causerie over kamerplanten.
3.40 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 NCRV-Salonorkest.
6.30 Vragenuur,
7.00 Berichten.
7.15 Vragenuur.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP, Herhaling COS-Ber.
8.15 Chr. Muziekvereeniging „Wilhelmina",
8.55 „Geestelijke hygiëne", causerie,
9.25 Vervolg concert.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Tenor en piano.
11.0012.00 Gramofoonmuz. Hierna: Schrift
lezing.
harde handen schenen smaller en nerveuser
geworden te zy"n. Hij naderde Esther en
streelde haar gebogen hoofd en weer was
het \Jurg, die haar liefkoosde. Hij ging naar
Zagainoff en bleef voor hem staan, man
tegenover man. Toen begonnen zij samen te
praten, terwijl Esther wankelend opstond en
naar den dooden Burg sloop. Jury en Selfride
beraadslaagden over de vlucht, 'zij wist het,
hoewel zy geen woord verstond. Zij knielde
voor Burg neder; zijn rechterhand hing slap
omlaag, zijn gezicht was heel vredig en stil
geworden. De dikke massa's van zijn gelaat
waren door den dood gematigd en terugge
drongen. Die daar voor haar lag, was geen
leelyke man meer, maar een imponeerend
beeld. Zij keek hem aan en meende te zien,
dat de trekken var zijn gezicht langzaam
veranderden, vreemder werden, van den ouden
vorm afweken. Zij meende op te merken, dat
de ziel zich verwijderde, 'ïrst langzaam, dan
steeds sneller uit het niet meer bruikbare
lichaam vliedend. Na een laatsten blik stond
zij op en trad op de beide mannen toe, die nog
zacht met elkander stonden te praten.
Jury verklaarde Esther, dat men onverwyld
aan de vlucht denken. Ook voor Selfride was
de toestand de laatste uren in hooge mate ver
anderd. Weliswaar was het niet aan twyfel
onderhevig, of Burg was een natuurlijken dood
gestorven, maar toch zou het vinden van het
lyk in deze kamer voor Selfride zeer ongun
stige gevolgen hebben. Er bestonden nog
eenige menschen, die hem nog van vroeger
kenden en dat was voldoende om hem in het
oog van bepaalde autoriteiten hoogst verdacht
te maken. Bovendier bestonden er, wanneer
't onderzoek verder doorgezet mocht worden,
genoeg andere feiten, die een snellen aftocht
gewenscht deden schijnen. Al zou alleen Ray
Jeffers maar gaan spreken, wat zy in den loop
van het proces natuurlijk en zonder eenigen
twijfel zou doen. Selfride moest dus even snel
vertrekken als Esther.
(Slot volgt.)
door Michael Corvtn
61.
Hy hielp Esther haar mantel aantrekken en
zy verloor hem geen seconde uit het oog, als
vreesde zy, dat hy anders weer mocht ver
dwijnen, zooals hy verschenen was. Nog niet
ten volle een half uur na Esther's aankomst
in de woning van juffrouw Cohen reden zy
samen naar de stad terug.
Onderweg keek Esther. die zich in de taxi
dicht tegen Jury aangedrongen had en niet
ophield zyn handen en zyn gezicht te stree-
len, voortdurend vol angst naar buiten, of er
geen vervolgers achter haar aan waren. Zij
kon niet vermoeden, dat er onnaspeurlijke
bureaucratische overwegingen een korte on
derbreking in haar bespieding was ingetreden.
Dongen had zyn menschen teruggeroepen: het
bevel tot gevangenneming, dat de rechter van
instructie zou afgeven, cischte, zooals men
uit ervaring wist, eenige uren, en eerst daar
na zou de vervolging hervat kunnen worden.
Zy stonden voor hotel Kaiserhof. Jury hielp
Esther uitstappen en leidde haar, vergezeld
door een piccolo, naar de lift. Op een wenk
van Jury beduidde zij den hotelbediende, dat
zy de kamer van Selfride kende en geen gids
noodig had om deze te bereiken. De bediende
trok zich terug en samen liepen zij door tot
voor Selfride's deur. Esther drukte zich te
gen Jury aan, toen hy zacht aanklopte.
Er kwam geen antwoord, waarom hij de
buitenste deur opende en nog eens op de bin
nenste klopte. Weer geen antwoord. Toen
trok Jury de buitenste deur achter zich
dicht. Een oogenblik stonden zij in de don
kere, nauwe ruimte tusschen de beide deu
ren en toen opende Jury ook de binnenste en
traden zy de kamer in.
Het eerste, wat zy ontwaarden, was een
met den rug naar hen toegekeerd, in een
fauteuil gezeten man. Het scheen Selfride te
zijn. Maar waarom draaide hy zich niet om?
Hij moest hen toch hebben hooren binnen
komen? Door een vaag vermoeden aangegre
pen, liet Esther Jury los en snelde zij voor
waarts. Toen zy voor den beweginglooze
stond, slaakte zy een gil en viel zij den toe
snellenden Jury in de armen. Eerst na haar
gil werd de deur van de zykamer opengewor
pen en verscheen Selfride op den drempel.
Hy staarde Jury en de half bezwymde Esther
met een niet begrijpenden blik aan, voor hy
stamelde
„Mijn broer myn is dood. Groote
God hoe wie...?"
Eerst nu drong het tot hem door, wie er
in de kamer waren. Hij schrok en nam Jury,
die hem kalm aankeek, scherp op. Zagainoff
had Esther naar een stoel geleid en trad nu
op Selfride toe, die langzaam terugweek.
„U kent my goed, Hal Selfride. wy be
hoeven ons dus niet aan elkander voor te
stellen. U kent mij haast even goed als u
Esther Raleigh kent."
„Hoe komt u nu hier? Weet u, wat er
gebeurd is?"
„Ik weet, wat Esther weet, en dat is vol
doende voor my en voor u, Selfride. Wat is
er met uw broer?"
„Hy ik wy hadden een opheldering
na dertig jaren. Hij was het, door wien
ik destijds weg moest. Maar dat interes
seert u natuurlyk volstrekt niet; het was..."
Hy trad plotseling op Esther toe, die hem
met van schrik vervulde oogen aankeek. „Het
ging over u, Esther Raleigh. Om uwentwille
was hij hier om uwentwille voor het eerst
sedert een menschenleeftijd! O, hy had goed
praten, zeer goed praten, in het begin! Tot ik
het hem herinnerde! Tot ik hem nog eens
zeide, wat ik toen uitgegild had. Toen had
hy niet geluisterd toen liet hy my loopen.
Ik was de verlorene, de eerlooze, de kleine
bedrieger, die zyn beroep, zyn trotsche be
roep bezoedeld had. Ja, myn lieve Esther
Raleigh, ik ben juist zoo begonnen als u,
ZONDAG 18 JULI 19S7.
Hilversum I.
8.55 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO. 5.00
VARA. 8 00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Postduivennieuws.
9.05 Tuinbouwpraatje.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 Sauserie: „Van Staat en Maatschappy".
10.00 Zondagsschool.
10.30 Remonstrantse Kerkdienst.
3 ".00 Orgelconcert.
12.10 Filmpraatje.
12.35 Het Omroeporkest en solist.
I.40 Indische Padvinders ter Jamboree.
2.00 Boekbespreking.
2.30 Schoorl's Gemengd koor.
2.50 Gramofoonmuziek.
3.00 Residentie-orkest en soliste*
In de pauze: Orgelspel.
4.30 Sportreportage.
5.00 „Fantasia". 6.00 Gramofoonmuziek.
6.15 Sportnieuws ANP.
6.20 Gramofoonmuziek.
7.00 VARA-Theater-orkest en solisten.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Kovacs Lajos' orkest en Gramofoonmuz.
9.15 Radiojournaal.
9.30 Residentie-orkest en soliste.
10.15 Radiotooneel.
10.50 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 AVRO-
Dansorkest.
MAANDAG 19 JULI 1987.
Hilversum I.
Algemeen programma, verzorgd door de
VARA. 10.00—10.20 v.m. VPRO.
8.00 Gramofoonplaten.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Orgelspel.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.30 VARA-orkest.
I.30—1.45 Gramofoonplaten.
2.00 „Fantasia".
3.00 Declamatie.
3.20 Zang en gramofoonplaten.
4.00 Gramofoonplaten.
4.30 Kinderuurtje.
5.00 „De Flierefluiters" en solist,
5.45 „Melody Circle".
6,30 Muzikale causerie.
7.10 „Onze Holandsche redders", causerie.
7.30 „De Roodborstjes" en „De Krekeltjes"«
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP.
8.15 Haarlemsche Orkestvereeniging, HOV«
Gemengd koor, en solisten*
9.00 VARA-orkest.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Zang, mandoline en orgel.
10.45 Gramofoonmuziek.
II.3012.00 „Fantasia",
Hilversum II.
