RADIO DE DRIE MUSKETIERS Brand aan boord Drie gouden sleutels Druivensuiker tegen paddenstoelvergiftiging De „Piet Hein" stelt zijn bouwers niet teleur INTERESSANTE EXPERIMENTEN VAN EEN PARIJSCHEN ARTS. De hoogleeraar in de physiologie aan de Parijsche medische facul teit, dr. Binet, heeft een nieuwe behandelingsmethode voor padden stoelenvergiftiging gevonden, die berust op de toepassing van drui- vensuiker. Het vraagstuk van de behandeling van paddcnstoelenvergiftiging heeft de weten schap reeds jaar en dag bezig gehouden. In alle landen wordt op dit gebied ge ëxperimenteerd. Ook druivensuiker werd daarbij reeds als tcgenmiddel genoemd. Prof. Binets nieuwe behandelingsmethode berust op experimcnteele onderzoekingen. Prof. Binet constateerde, dat in het bloed van door de knolamaniet vergiftigde _die- j-en (konijnen en honden) het bloedsuiker gehalte vóór den dood der dieren sterk was gedaald. Het bedroeg niet minder dan een derde van het normale gehalte. Werd ech ter den dieren een injectie met druiven suiker toegediend, dan leefden zij terstond weer op. De meesten bleven na herhaalde injecties, die cenige dagen lang werden toegediend, in leven. Uit het feit, dat door paddenstoelen vergiftigde dieren door toevoer van druivensuiker in het leven gehou den konden worden, trok prof. Binet de conclusie, dat ook menschen op deze wijze zouden zijn te genezen. - Hij onderwierp derhalve eenige patiënten, die met paddenstoelen vergiftiging waren binnengebracht, aan een druivensuikerkuur. Hij ver richtte in verband hiermede ook nog andere experimenten, die vol gens de berichten in medische krin gen als geslaagd moeten worden beschouwd. Merkwaardig is, dat ter zelfder tijd ook uit Duitschland berichten komen over soortgelijke experimenten, welke worden geleid door den directeur van het instituut voor paddcnstoelenonderzock van het Bota nisch Museum te Berlijn, prof. Ulbrich. Deze deed de ervaring op, dat verschillen de dieren immuum zijn voor vergiftigde paddenstoelen. Katten bijvoorbeeld en ook eekhoorns vinden in vergiftigde padden stoelen een geliefkoosde lekkernij en zij ondervinden er niet de minste ziektever schijnselen van. In het algemeen kan ge zegd worden, dat men in Duitsche medische kringen nog eenigszins sceptisch staat tegenover het nut van druivensuikerinfusie hij paddenstoelvergiftiging, terwijl 'mëi» fe Parijs meent, hierin'het onfeilbare middel gevonden te-=hel»bcn. De gestorven circusolifant Zal Jennyworden opgezetJ Gistermiddag nog steeds niet vast wat er met het stoffelijk overschot van „Jenny", den gisteravond in den Dierentuin te Den Haag gestorven olifant van het circus Sarrasani, zal gebeuren. De definitieve beslissing berust bij den heer Sarrasani, die op het oogenblik in Tsjechoslowakije vertoeft. Hem werd in den loop van den ochtend een telegram gezon den, waarin wordt gevraagd wat men met het stoffelijk overschot moet doen. Intusschen mag worden aangenomen, dat het dier, hetwelk in zijn sport een mooi exemplaar was, zal worden opgezet, wel licht te Leiden, maar ook bestaat er eén groote kans, dat dit te Dresden zal ge beuren. In verband met deze mogelijkheid heeft men gisterochtend vroeg reeds de ingewanden uit het lichaam verwijderd. PROGRAMMA VRIJDAG 27 AUGUSTUS 19S7. Hilversum I. 8.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00 AVRO, 4.00 VARA, 7.S0 VPRO, 9.00 VARA, 10.40 VPRO, 11.00 VARA 8.00 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10.20 Declamatie. 10.40 Gramofoonmuziek. 11.10 Vervolg declamatie. 11.30 Gramofoonmuziek. 12.00 Kovacs Lajos' orkest en soliste. 2.00 Sylvestre-trio en declamatie. 3.15 AVRO-dansorkest. 4.00 „Fantasia" en gramofoonmuziek. 5.00 Voor de kinderen. 5.30 VARA-orkest. 6.30 Politiek radiojournaal. 6.50 Gramofoonmuziek. 7.05 „Nieuws", causerie. 7.25 Gramofoonmuziek. 7.30 Berichten. 7.35 Reportage van de conferentie te Barchem. 8.00 Slotgodsdienstoefening van de VPRO- Barchem-conferentie. 9.00 VARA-orkest en solist. 10.00 Gramofoonmuziek. 10,30 Berichten ANP. 10.40 Avondwjjding. 11.00 Jazzmuziek (gramofoonplaten). H.3012.00 Gramofoonmuziek. Hilversum H. Algemeen programma, verzorgd door de NCRV. 8.00 Schriftlezing, meditatie, gewijde muziek gramoof oonplaten 8.30 Gramofoonmuziek. 9.30 Gelukwenschen. P Gramofoonmuziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Cello en piano. 12.00 Berichten. 12.45 Sopraan en gramofoonfmuziek. I.00 Gramofoonmuziek. 1.30 Ensemble v. d. Horst. 2.30 Christ. lectuur. 3.00 Gramofoonmuziek. 3.30 Vervolg concert. 4.30 Gramofoonmuziek. 5.30 Orgelconcert. 6.30 Tuinbouwpraatje. 7.00 Nederlandsch Christ. Persbureau. 7.15 Literaire causerie. 7.45 Reportage. 8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-berichten. 8.15 NCRV-orkest en solist. 9.00 Declamatie. 9.30 Vervolg concert. 10.30 Gramofoonmuziek. 10.45 Gymnastiekles. 12.0012.00 Gramofoonmuziek. Schriftlezing. Proefvaart uitstekend vcrloo- pen. Meer dan 600 deelnemers aan de vlootrevue. De voorzitter der technische commissie belast met den bouw van het prinselijk jacht, de heer Ernst Crone, heeft ons gister morgen verteld van zijn ervaringen bij de proefvaart van de „Piet Hein" op het IJssel- meer. De heer Crone toonde zich zeer enthousiast over de manoeuvreervaardig- heid, de nautische hoedanigheden en het comfort van het schip. Bij tegenwind had het schip een snelheid van ongeveer 23 km per uur gedurende langen tijd volgehouden, zonder dat men voer op diep water eenige vibratie is opgetreden. Öf het schip trillen zal, is altijd een kwestie van af wachten, men weet dit nooit vooruit met zekerheid te zeggen. De „Piet Hein" hoeft zijn bouwers geenszins teleurgesteld. Het schip was bij een vaart van 12 mijl in diep 327. DE OVERTOCHT. Met een van die blikken, die iemand door de ziel kunnen snijden, zag de ten doode opgeschreven vrouw rond Maar geen blik ontmoette de hare. Ze zuchtte en an ders werd geen geluid vernomen. Het wa ren, waar ze ook keek, slechts vijanden, die haar omringden. „Waar moet ik sterven?" vroeg ze. „Aan den overkant van de rivier", ant woordde de beul. En daarna droeg hij haar in de boot. Direct nadat hij ha^r in de boot had neergelegd, trad Athos naderbij en reikte hem een buidel met geld over. „iHer hebt U het loon voor Uw moeite. De wereld moet weten, dat wc hier als gerechtigde rechters hebben gehandeld." „Dank U," antwoordde de beul, ..maar deze vrouw zal meteen weten, dat ik hier niet alleen mijn werk verricht, doch ook mijn plicht vervul." Met deze woorden wierp hij het geld in de rivier. Daarna gleed de boot met de veroordeelde en do beul geluidloos over de rivier weg. De vier musketiers en de Lord waren neergeknield en zagen ccnigen tijd later het vaartuig aan den anderen oever landen. 328. DE TERECHTSTELLING. Tijdens den overtocht was het Myladv ge lukt de boeien om haar voeten los te ma maken. Zoodra ze den oever bereikt had den, sprong ze licht als een veer aan land en trachtte te vluchten. De grond was cch» ter vochtig en toen ze een klein eindje had geloopen, gleed ze uit en viel op haar knieën. Vertwijfeling maakte zich op dat oogenblik van haar meester. Ze voelde, dat ook de hemel haar Zijn hulp onthield en met gebogen hoofd en naar beneden ge richte blikken bleef ze weerloos liggen. De kleine schare op den anderen oever hoorde een doffe slag. Myladv had haar laatsten adem uitgeblazen. De beul nam nu zijn roode mantel van zijn schouders, sproide haar op den grond uit en legde het stoffelijk overschot van de terechtgestelde vrouw er op. bond haar met de vier einden aaneen, nam zijn last op zijn rug en stapte weer in de boot. water zeer goed bestuurbaar. De grens dor bestuurbaarheid lag op iets lager snelheid in ondiep water. De berekeningen, welke op grond van proefnemingen met een model van de „Piet I-Iein" in het scheeps bouwkundig proefstation te Wageningcn zijn gemaakt, fcijn ten volle bekrachtigd. Hetzelfde was hot geval met dc bereke ningen' van den hooi- II. W. de Voogt en Prof. E. Vossnack betreffende de stabili teit. Ook de motoren voldédcn uitstekend. De heer Crone deelde ons nog mede, dat het aanbal aanmeldingen voor de vloot revue van Zaterdag. a.s. tot 600 is gestegen. Voorloopig vestigingsverbod voor kruideniers gevraagd De directie van den Nederlandschen R.K. Kruideniersbond heeft een adres gezonden aan den minister van Economische Zaken met het dringende verzoek ten spoedigste maatregelen te doen voorbereiden tot uit vaardiging van een voorloopig vestigings- besluit in de kruideniersbranclic. Fransche oorlogsbodems vertrokken De drie Fransche flottieljeleiders „Bison", „Leopard" en „Chacal", die een bezoek van vijf dagen aan de Rotterdamsche haven hebben gebracht, zijn Dinsdagavond weer vertrokken. Lading zwavel van Italiaansch schip vat vlam. Bemanning gered. Gisternacht is brand ontstaan aan boord van het Italiaansche stoomschip „Ariosto" van de N.V. Tirrcnia te Fiume, welk schip gelost werd bij loods C aan de Tweede Katcndrechtschc haven te Rotterdam. De „-Ariosto" is" oen schip van 1115 bruto ton, gebouwd in 1!)02 bij Wigham en Co. Ltd. te New-Caslle. De firma Armando Farino te Rotterdam treedt als cargadoor op voor het schip, dat met een lading zwa vel van Antwerpen was gekomen. Gisternacht was men bezig met liet lossen van de zwavel in een lichter. De partij was onverpakt, zoodat men gebruik maakte van een groo- ten knijper. De knijper nu is ver moedelijk wat warm geloopen en toen deze weer in ruim vier tus- schen zwavel samentrok, is dit licht brandbare goedje door de wrijving in brand geraakt. Plotseling weer klonk een knal en in een minimum van tijd stond het ruim vol rook. Spoedig was de „Havendienst 3" langszij, waarvan het personeel met een straal op open water de vlammen bestreed. Kort daarop arriveerden de slangenwagens, zoo dat in totaal met zeven stralen, waarbij twee van het schip zelf, de blussching ter hand genomen kon worden. Binnen zeer korten tijd had men het vuur onder de knie. In ruim vier werkten op het moment, dat'de brand uitbrak nog dertien arbeiders, die er evenwel in slaagden zich tijdig in veiligheid te stellen. Hoe netelig hun posi tie eenige oogcnblikken is geweest, laat zich denken, wanneer men weet, dat. er nog honderd ton zwavel in het schip lag. Tegen half vier kon het materiaal succes sievelijk inrukken. Personeel van dc afdee- ling brandbluschmiddclcn heeft met rook- helmen bij de blussching goede diensten verricht. De schade, aan het schip en de lading toegebracht, is beperkt gebleven tot het genoemde ruim. Kind sterft vreeselijken dood Droevig ongeluk te Roosendaal. Omstreeks half twaalf is op dc Boule vard te Roosendaal een tweejarig meisje van de familie Van Aart, dat op straat speelde en plotseling den weg overstak, onder een zwaren vrachtwagen gekomen, Het kind kwam onder de hoeven van het paard terecht cn vervolgens onder een der wielen cn werd onmiddellijk gedood. FEUILLETON. DOORi 33. PETIAN ,,Nu gaat het gebeuren, jongens", fluisterde de monteur, „twee van jullie blijven hier, de anderen gaan de mijn in. Die nemen de electrische zaklampen en de touwladder mee, die we hier hebben gevonden." Zij spraken af, dat de kellner en de tandarts zouden achterblijven: de anderen zouden de sleutels gaan zoeken. Toen zij waren afgetrokken, zei de tandarts tegen den kellner: „Hier heb je een fiesch cognac. Drink die leeg en kijk den anderen kant op." De kellner deed, wat hem werd gezegd, en de tandarts begon weer met zijn walgelijke liefkoozingen. Inez sloot de oogen van afgrijzen en snakte naar adem. Maar plotseling schoot hij overeind en luisterde verschrikt. Een schot had geklonken door den stillen zonnigen ochtend en de sergeant van de infanterie was voorover gezakt op den boschgrond. Een tweetal mannen stond op den lagen muur, die den ingang van de mijn beschermde. „Halt! Politie!" klink het uit den mond van een hunner, en de nog rookende revolver in zijn hand richtte zich op den monteur. VIII Gewilig was Vincente Ribeiro met den agent meegegaan, die hem' op den bewusten Maandag in zijn logement was komen arresteeren. Gaandeweg was hij in een toestand van doffe berusting gekomen, een soort van verdooving, waaruit hij slechts nu en dan ontwaakte tot vlagen van wilde wanhoop. Aan al de hoog gespannen verwach tingen die hem hadden vergezeld op zijn reis naar Rio de Janeiro. was met één slag een eind gekomen. De millioenen van den ouden bloedvijand van de Ribeiro's waren langs hem heen gegaan, zoo ze in werkelijkheid al ooit hadden bestaan en niet het product waren geweest van de ziekelijke fantasie van Gongaio Coelho. En nu was hij hier in dit vreemde en vijandige land. overgeleverd aan de genade en de ongenade van den kroegbaas, die hem met onbegrijpelijke lankmoedigheid gastvrijheid verschafte op crediet, terwijl hij toch wel kon begrijpen, dat de kans op betaling van het verschuldigde vrijwel nihil zou zijn. Hij wist niet, dat de waard dit alleen deed. om te kunnen ^agaan, of zijn gast er op een of andere wijze toch in zou slagen een expeditie op touw te zetten die zijn onderneming in de war zou sturen. Toen .de mogelijkheid hierop met het verstrijken van de dagen kleiner en kleiner werd. besloot hij zich op eenvoudige en doeltreffende wijze te ontdoen van den onnutten vreemdeling, door aan het bureau van de vreemdelingenpolitie op te geven, dat hij een Portugees zonder middelen van bestaan herbergde onder zijn dak. Met het gewenschte resultaat. Toen Vincente zoo naast den agent voortliep, dacht hij aan zijn moeder, die op haar oude plaatsje in het witte huisje in Almodorrer zat, waar de steenen vloeren koel waren in den brandenden zomer. Zeker dacht zij nu aan hem: misschien had zij juist zijn brief ontvangen. Zij zou niet diep treuren over het verlies van de millioenen, die zij nooit had bezeten, maar hij zag haar oude handen beven van zorg om den zoon. die alleen en zonder vrienden moest zoeken naar werk in het geheimzinnige land over den oceaan. Een droge snik welde op in zijn keel. zoodat de agent hem even aankeek.- maar die had al veel vreemdelingen, mannen en vrouwen, begeleid op hun noodlottigen gang naar het vreemdelingenbureau, die meestal een eind maakte aan een droom vol beloften, die den ander had gelokt naar het sprookjesland Brazilië. Direct na zijn aankomst werd Vincente naar den inspecteur ge bracht, een oud en welwillend man, die veel radelooze menschen had zien komen, en hen. volgens de voorschriften van een wet, die hij niet beoordeelde, radeloozer nog weg had gestuurd. Hij wist, dat hij daarmee zijn plicht had egdaan, en ook. dat er tegen het nood lot niet te vechten valt. Als hulpelooze stukken op het schaakbord des levens zag hij zijn klanten, en hij was maar de hand, die ze ver wijderde van het bord. Hij stelde dus zonder verheffing van stem Vincente de gewone vragen, en vulde stip de formulieren in. met de zekerheid van een ambtenaar met vele dienstjaren en een goede conduite-staat. En toen vroeg hij: En, Ribeiro, vertel mij nu eens, wat u naar dit land heeft gebracht?" Hij legde in die vraag een meewarige belangstelling, die niet gehuicheld was, maar verder kwam hij meestal niet. Want de wet is streng en een grijze inspecteur van de politie kan aan haar onverbiddelijke voorschriften niets veranderen. Maar die toon van vriendelijk medeleven deed Vincente ontwaken uit zijn doffe berusting. Vriendelijke woorden hoorde hij zelden, behalve van zijn dikken hotelier, wiens kruiperige gemeenzaamheid en opdringerige nieuwsgierigheid hem tegenstonden. Overal, waar hij zich verder vertoonde op zijn jacht naar een betrekking op de advocatenkantoren, de banken, de accountants- bureaux, overal waar tevreden menschen zich bogen over de papieren en waar meisjes de schrijfmachines deden ratelen, werd hij afgewezen met een kort woord, soms met een norschen hoofdknik. Een enkele maal gleed een belangstellende blik van een man langs hem heen. Of zag een meisje van achter haar schrijftafel geïnteres seerd naar hem op. maar steeds werd hij weer voortgejaagd, vóór hij nog behoorlijk het doel van zijn komst had kunnen uiteenzetten. En dus kwam er een ongekende warmte in zijn hart, toen daar die grijze politieman hem op vaderlijken toon vroeg, wat hem had verleid te komen in dit land, waaruit een gestrenge vreemdelingen dienst ieder verwijderde, die niet kon aantoonen, dat hij geld genoeg bezat, om zich te redden. Eerst met horten en stooten, toen radder en hartstochtelijker vertelde hij van den brief, dien hem was over handigd door zijn stervenden vader, van de moeilijkheden om geld te krijgen voor de reis, van zijn aankomst te Rio en zijn bespreking met den bankdirecteur en eindelijk van zijn moeilijkheden met het vinden van een betrekking. „En het ergste, inspecteur", zoo besloot hij. „is het voor mijn moeder, die uitkijkt en wacht, eiken dag. eiken ochtend, eiken avond, op bericht van mij. in de hoop, dat ik zooveel zal verdienen, dat ik terug zal kunnen komen." De inspecteur nam de lorgnet van zijn neus en knikte. Het woord „moeder" had vele malen geklonken binnen de kale muren van zijn armzalige bureau. Het was altijd hetzelfde verhaal van een oude vrouw, die ergens, de rimpelige handen gevouwen in den schoot, zat te wachten op den zoon, die terug moest komen. Eenzelfde thema met duizend variaties. Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 3