RADIO
DE DRIE MUSKETIERS
Brand aan boord
Drie gouden sleutels
Druivensuiker tegen
paddenstoelvergiftiging
De „Piet Hein" stelt zijn
bouwers niet teleur
INTERESSANTE EXPERIMENTEN VAN
EEN PARIJSCHEN ARTS.
De hoogleeraar in de physiologie
aan de Parijsche medische facul
teit, dr. Binet, heeft een nieuwe
behandelingsmethode voor padden
stoelenvergiftiging gevonden, die
berust op de toepassing van drui-
vensuiker.
Het vraagstuk van de behandeling van
paddcnstoelenvergiftiging heeft de weten
schap reeds jaar en dag bezig gehouden.
In alle landen wordt op dit gebied ge
ëxperimenteerd. Ook druivensuiker werd
daarbij reeds als tcgenmiddel genoemd.
Prof. Binets nieuwe behandelingsmethode
berust op experimcnteele onderzoekingen.
Prof. Binet constateerde, dat in het bloed
van door de knolamaniet vergiftigde _die-
j-en (konijnen en honden) het bloedsuiker
gehalte vóór den dood der dieren sterk was
gedaald. Het bedroeg niet minder dan een
derde van het normale gehalte. Werd ech
ter den dieren een injectie met druiven
suiker toegediend, dan leefden zij terstond
weer op. De meesten bleven na herhaalde
injecties, die cenige dagen lang werden
toegediend, in leven.
Uit het feit, dat door paddenstoelen
vergiftigde dieren door toevoer van
druivensuiker in het leven gehou
den konden worden, trok prof. Binet
de conclusie, dat ook menschen op
deze wijze zouden zijn te genezen.
- Hij onderwierp derhalve eenige
patiënten, die met paddenstoelen
vergiftiging waren binnengebracht,
aan een druivensuikerkuur. Hij ver
richtte in verband hiermede ook
nog andere experimenten, die vol
gens de berichten in medische krin
gen als geslaagd moeten worden
beschouwd.
Merkwaardig is, dat ter zelfder tijd ook
uit Duitschland berichten komen over
soortgelijke experimenten, welke worden
geleid door den directeur van het instituut
voor paddcnstoelenonderzock van het Bota
nisch Museum te Berlijn, prof. Ulbrich.
Deze deed de ervaring op, dat verschillen
de dieren immuum zijn voor vergiftigde
paddenstoelen. Katten bijvoorbeeld en ook
eekhoorns vinden in vergiftigde padden
stoelen een geliefkoosde lekkernij en zij
ondervinden er niet de minste ziektever
schijnselen van. In het algemeen kan ge
zegd worden, dat men in Duitsche medische
kringen nog eenigszins sceptisch staat
tegenover het nut van druivensuikerinfusie
hij paddenstoelvergiftiging, terwijl 'mëi» fe
Parijs meent, hierin'het onfeilbare middel
gevonden te-=hel»bcn.
De gestorven circusolifant
Zal Jennyworden opgezetJ
Gistermiddag nog steeds niet vast wat er
met het stoffelijk overschot van „Jenny",
den gisteravond in den Dierentuin te Den
Haag gestorven olifant van het circus
Sarrasani, zal gebeuren.
De definitieve beslissing berust bij den
heer Sarrasani, die op het oogenblik in
Tsjechoslowakije vertoeft. Hem werd in den
loop van den ochtend een telegram gezon
den, waarin wordt gevraagd wat men met
het stoffelijk overschot moet doen.
Intusschen mag worden aangenomen, dat
het dier, hetwelk in zijn sport een mooi
exemplaar was, zal worden opgezet, wel
licht te Leiden, maar ook bestaat er eén
groote kans, dat dit te Dresden zal ge
beuren. In verband met deze mogelijkheid
heeft men gisterochtend vroeg reeds de
ingewanden uit het lichaam verwijderd.
PROGRAMMA
VRIJDAG 27 AUGUSTUS 19S7.
Hilversum I.
8.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA, 12.00
AVRO, 4.00 VARA, 7.S0 VPRO, 9.00 VARA,
10.40 VPRO, 11.00 VARA
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Kovacs Lajos' orkest en soliste.
2.00 Sylvestre-trio en declamatie.
3.15 AVRO-dansorkest.
4.00 „Fantasia" en gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 VARA-orkest.
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Gramofoonmuziek.
7.05 „Nieuws", causerie.
7.25 Gramofoonmuziek.
7.30 Berichten.
7.35 Reportage van de conferentie te Barchem.
8.00 Slotgodsdienstoefening van de VPRO-
Barchem-conferentie.
9.00 VARA-orkest en solist.
10.00 Gramofoonmuziek.
10,30 Berichten ANP.
10.40 Avondwjjding.
11.00 Jazzmuziek (gramofoonplaten).
H.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H.
Algemeen programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie, gewijde muziek
gramoof oonplaten
8.30 Gramofoonmuziek.
9.30 Gelukwenschen.
P Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Cello en piano.
12.00 Berichten.
12.45 Sopraan en gramofoonfmuziek.
I.00 Gramofoonmuziek.
1.30 Ensemble v. d. Horst.
2.30 Christ. lectuur.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.30 Vervolg concert.
4.30 Gramofoonmuziek.
5.30 Orgelconcert.
6.30 Tuinbouwpraatje.
7.00 Nederlandsch Christ. Persbureau.
7.15 Literaire causerie.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-berichten.
8.15 NCRV-orkest en solist.
9.00 Declamatie.
9.30 Vervolg concert.
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
12.0012.00 Gramofoonmuziek. Schriftlezing.
Proefvaart uitstekend vcrloo-
pen. Meer dan 600 deelnemers
aan de vlootrevue.
De voorzitter der technische commissie
belast met den bouw van het prinselijk
jacht, de heer Ernst Crone, heeft ons gister
morgen verteld van zijn ervaringen bij de
proefvaart van de „Piet Hein" op het IJssel-
meer. De heer Crone toonde zich zeer
enthousiast over de manoeuvreervaardig-
heid, de nautische hoedanigheden en het
comfort van het schip. Bij tegenwind had
het schip een snelheid van ongeveer 23 km
per uur gedurende langen tijd volgehouden,
zonder dat men voer op diep water
eenige vibratie is opgetreden. Öf het schip
trillen zal, is altijd een kwestie van af
wachten, men weet dit nooit vooruit met
zekerheid te zeggen. De „Piet Hein" hoeft
zijn bouwers geenszins teleurgesteld. Het
schip was bij een vaart van 12 mijl in diep
327.
DE OVERTOCHT.
Met een van die blikken, die iemand
door de ziel kunnen snijden, zag de ten
doode opgeschreven vrouw rond Maar geen
blik ontmoette de hare. Ze zuchtte en an
ders werd geen geluid vernomen. Het wa
ren, waar ze ook keek, slechts vijanden, die
haar omringden. „Waar moet ik sterven?"
vroeg ze.
„Aan den overkant van de rivier", ant
woordde de beul. En daarna droeg hij
haar in de boot. Direct nadat hij ha^r in
de boot had neergelegd, trad Athos naderbij
en reikte hem een buidel met geld over.
„iHer hebt U het loon voor Uw moeite.
De wereld moet weten, dat wc hier als
gerechtigde rechters hebben gehandeld."
„Dank U," antwoordde de beul, ..maar
deze vrouw zal meteen weten, dat ik hier
niet alleen mijn werk verricht, doch ook
mijn plicht vervul."
Met deze woorden wierp hij het geld in
de rivier. Daarna gleed de boot met de
veroordeelde en do beul geluidloos over de
rivier weg.
De vier musketiers en de Lord waren
neergeknield en zagen ccnigen tijd later het
vaartuig aan den anderen oever landen.
328. DE TERECHTSTELLING.
Tijdens den overtocht was het Myladv ge
lukt de boeien om haar voeten los te ma
maken. Zoodra ze den oever bereikt had
den, sprong ze licht als een veer aan land
en trachtte te vluchten. De grond was cch»
ter vochtig en toen ze een klein eindje had
geloopen, gleed ze uit en viel op haar
knieën. Vertwijfeling maakte zich op dat
oogenblik van haar meester. Ze voelde, dat
ook de hemel haar Zijn hulp onthield en
met gebogen hoofd en naar beneden ge
richte blikken bleef ze weerloos liggen.
De kleine schare op den anderen oever
hoorde een doffe slag. Myladv had haar
laatsten adem uitgeblazen.
De beul nam nu zijn roode mantel van
zijn schouders, sproide haar op den grond
uit en legde het stoffelijk overschot van
de terechtgestelde vrouw er op. bond haar
met de vier einden aaneen, nam zijn last
op zijn rug en stapte weer in de boot.
water zeer goed bestuurbaar. De grens dor
bestuurbaarheid lag op iets lager snelheid
in ondiep water. De berekeningen, welke
op grond van proefnemingen met een
model van de „Piet I-Iein" in het scheeps
bouwkundig proefstation te Wageningcn
zijn gemaakt, fcijn ten volle bekrachtigd.
Hetzelfde was hot geval met dc bereke
ningen' van den hooi- II. W. de Voogt en
Prof. E. Vossnack betreffende de stabili
teit. Ook de motoren voldédcn uitstekend.
De heer Crone deelde ons nog mede, dat
het aanbal aanmeldingen voor de vloot
revue van Zaterdag. a.s. tot 600 is gestegen.
Voorloopig vestigingsverbod
voor kruideniers gevraagd
De directie van den Nederlandschen R.K.
Kruideniersbond heeft een adres gezonden
aan den minister van Economische Zaken
met het dringende verzoek ten spoedigste
maatregelen te doen voorbereiden tot uit
vaardiging van een voorloopig vestigings-
besluit in de kruideniersbranclic.
Fransche oorlogsbodems
vertrokken
De drie Fransche flottieljeleiders „Bison",
„Leopard" en „Chacal", die een bezoek van
vijf dagen aan de Rotterdamsche haven
hebben gebracht, zijn Dinsdagavond weer
vertrokken.
Lading zwavel van Italiaansch
schip vat vlam. Bemanning
gered.
Gisternacht is brand ontstaan aan boord
van het Italiaansche stoomschip „Ariosto"
van de N.V. Tirrcnia te Fiume, welk schip
gelost werd bij loods C aan de Tweede
Katcndrechtschc haven te Rotterdam.
De „-Ariosto" is" oen schip van 1115 bruto
ton, gebouwd in 1!)02 bij Wigham en Co.
Ltd. te New-Caslle. De firma Armando
Farino te Rotterdam treedt als cargadoor
op voor het schip, dat met een lading zwa
vel van Antwerpen was gekomen.
Gisternacht was men bezig met liet
lossen van de zwavel in een lichter.
De partij was onverpakt, zoodat
men gebruik maakte van een groo-
ten knijper. De knijper nu is ver
moedelijk wat warm geloopen en
toen deze weer in ruim vier tus-
schen zwavel samentrok, is dit licht
brandbare goedje door de wrijving
in brand geraakt. Plotseling weer
klonk een knal en in een minimum
van tijd stond het ruim vol rook.
Spoedig was de „Havendienst 3" langszij,
waarvan het personeel met een straal op
open water de vlammen bestreed. Kort
daarop arriveerden de slangenwagens, zoo
dat in totaal met zeven stralen, waarbij
twee van het schip zelf, de blussching ter
hand genomen kon worden. Binnen zeer
korten tijd had men het vuur onder de
knie. In ruim vier werkten op het moment,
dat'de brand uitbrak nog dertien arbeiders,
die er evenwel in slaagden zich tijdig in
veiligheid te stellen. Hoe netelig hun posi
tie eenige oogcnblikken is geweest, laat
zich denken, wanneer men weet, dat. er nog
honderd ton zwavel in het schip lag.
Tegen half vier kon het materiaal succes
sievelijk inrukken. Personeel van dc afdee-
ling brandbluschmiddclcn heeft met rook-
helmen bij de blussching goede diensten
verricht. De schade, aan het schip en de
lading toegebracht, is beperkt gebleven tot
het genoemde ruim.
Kind sterft vreeselijken dood
Droevig ongeluk te Roosendaal.
Omstreeks half twaalf is op dc Boule
vard te Roosendaal een tweejarig meisje
van de familie Van Aart, dat op straat
speelde en plotseling den weg overstak,
onder een zwaren vrachtwagen gekomen,
Het kind kwam onder de hoeven van het
paard terecht cn vervolgens onder een der
wielen cn werd onmiddellijk gedood.
FEUILLETON.
DOORi
33. PETIAN
,,Nu gaat het gebeuren, jongens", fluisterde de monteur, „twee van
jullie blijven hier, de anderen gaan de mijn in. Die nemen de
electrische zaklampen en de touwladder mee, die we hier hebben
gevonden."
Zij spraken af, dat de kellner en de tandarts zouden achterblijven:
de anderen zouden de sleutels gaan zoeken. Toen zij waren
afgetrokken, zei de tandarts tegen den kellner: „Hier heb je een
fiesch cognac. Drink die leeg en kijk den anderen kant op."
De kellner deed, wat hem werd gezegd, en de tandarts begon
weer met zijn walgelijke liefkoozingen. Inez sloot de oogen van
afgrijzen en snakte naar adem.
Maar plotseling schoot hij overeind en luisterde verschrikt. Een
schot had geklonken door den stillen zonnigen ochtend en de
sergeant van de infanterie was voorover gezakt op den boschgrond.
Een tweetal mannen stond op den lagen muur, die den ingang
van de mijn beschermde.
„Halt! Politie!" klink het uit den mond van een hunner, en de nog
rookende revolver in zijn hand richtte zich op den monteur.
VIII
Gewilig was Vincente Ribeiro met den agent meegegaan, die hem'
op den bewusten Maandag in zijn logement was komen arresteeren.
Gaandeweg was hij in een toestand van doffe berusting gekomen,
een soort van verdooving, waaruit hij slechts nu en dan ontwaakte
tot vlagen van wilde wanhoop. Aan al de hoog gespannen verwach
tingen die hem hadden vergezeld op zijn reis naar Rio de Janeiro.
was met één slag een eind gekomen. De millioenen van den ouden
bloedvijand van de Ribeiro's waren langs hem heen gegaan, zoo ze
in werkelijkheid al ooit hadden bestaan en niet het product waren
geweest van de ziekelijke fantasie van Gongaio Coelho. En nu was
hij hier in dit vreemde en vijandige land. overgeleverd aan de genade
en de ongenade van den kroegbaas, die hem met onbegrijpelijke
lankmoedigheid gastvrijheid verschafte op crediet, terwijl hij toch
wel kon begrijpen, dat de kans op betaling van het verschuldigde
vrijwel nihil zou zijn. Hij wist niet, dat de waard dit alleen deed.
om te kunnen ^agaan, of zijn gast er op een of andere wijze toch in
zou slagen een expeditie op touw te zetten die zijn onderneming in
de war zou sturen. Toen .de mogelijkheid hierop met het verstrijken
van de dagen kleiner en kleiner werd. besloot hij zich op eenvoudige
en doeltreffende wijze te ontdoen van den onnutten vreemdeling,
door aan het bureau van de vreemdelingenpolitie op te geven, dat
hij een Portugees zonder middelen van bestaan herbergde onder zijn
dak. Met het gewenschte resultaat. Toen Vincente zoo naast den
agent voortliep, dacht hij aan zijn moeder, die op haar oude plaatsje
in het witte huisje in Almodorrer zat, waar de steenen vloeren koel
waren in den brandenden zomer. Zeker dacht zij nu aan hem:
misschien had zij juist zijn brief ontvangen. Zij zou niet diep treuren
over het verlies van de millioenen, die zij nooit had bezeten, maar
hij zag haar oude handen beven van zorg om den zoon. die alleen
en zonder vrienden moest zoeken naar werk in het geheimzinnige
land over den oceaan. Een droge snik welde op in zijn keel. zoodat
de agent hem even aankeek.- maar die had al veel vreemdelingen,
mannen en vrouwen, begeleid op hun noodlottigen gang naar het
vreemdelingenbureau, die meestal een eind maakte aan een droom
vol beloften, die den ander had gelokt naar het sprookjesland
Brazilië.
Direct na zijn aankomst werd Vincente naar den inspecteur ge
bracht, een oud en welwillend man, die veel radelooze menschen
had zien komen, en hen. volgens de voorschriften van een wet, die
hij niet beoordeelde, radeloozer nog weg had gestuurd. Hij wist, dat
hij daarmee zijn plicht had egdaan, en ook. dat er tegen het nood
lot niet te vechten valt. Als hulpelooze stukken op het schaakbord
des levens zag hij zijn klanten, en hij was maar de hand, die ze ver
wijderde van het bord.
Hij stelde dus zonder verheffing van stem Vincente de gewone
vragen, en vulde stip de formulieren in. met de zekerheid van een
ambtenaar met vele dienstjaren en een goede conduite-staat. En toen
vroeg hij: En, Ribeiro, vertel mij nu eens, wat u naar dit land heeft
gebracht?" Hij legde in die vraag een meewarige belangstelling, die
niet gehuicheld was, maar verder kwam hij meestal niet. Want de
wet is streng en een grijze inspecteur van de politie kan aan haar
onverbiddelijke voorschriften niets veranderen. Maar die toon van
vriendelijk medeleven deed Vincente ontwaken uit zijn doffe
berusting. Vriendelijke woorden hoorde hij zelden, behalve van zijn
dikken hotelier, wiens kruiperige gemeenzaamheid en opdringerige
nieuwsgierigheid hem tegenstonden.
Overal, waar hij zich verder vertoonde op zijn jacht naar een
betrekking op de advocatenkantoren, de banken, de accountants-
bureaux, overal waar tevreden menschen zich bogen over de
papieren en waar meisjes de schrijfmachines deden ratelen, werd
hij afgewezen met een kort woord, soms met een norschen hoofdknik.
Een enkele maal gleed een belangstellende blik van een man langs
hem heen. Of zag een meisje van achter haar schrijftafel geïnteres
seerd naar hem op. maar steeds werd hij weer voortgejaagd, vóór
hij nog behoorlijk het doel van zijn komst had kunnen uiteenzetten.
En dus kwam er een ongekende warmte in zijn hart, toen daar
die grijze politieman hem op vaderlijken toon vroeg, wat hem had
verleid te komen in dit land, waaruit een gestrenge vreemdelingen
dienst ieder verwijderde, die niet kon aantoonen, dat hij geld genoeg
bezat, om zich te redden. Eerst met horten en stooten, toen radder
en hartstochtelijker vertelde hij van den brief, dien hem was over
handigd door zijn stervenden vader, van de moeilijkheden om geld
te krijgen voor de reis, van zijn aankomst te Rio en zijn bespreking
met den bankdirecteur en eindelijk van zijn moeilijkheden met het
vinden van een betrekking.
„En het ergste, inspecteur", zoo besloot hij. „is het voor mijn
moeder, die uitkijkt en wacht, eiken dag. eiken ochtend, eiken avond,
op bericht van mij. in de hoop, dat ik zooveel zal verdienen, dat ik
terug zal kunnen komen."
De inspecteur nam de lorgnet van zijn neus en knikte. Het woord
„moeder" had vele malen geklonken binnen de kale muren van
zijn armzalige bureau. Het was altijd hetzelfde verhaal van een oude
vrouw, die ergens, de rimpelige handen gevouwen in den schoot,
zat te wachten op den zoon, die terug moest komen. Eenzelfde
thema met duizend variaties.
Wordt vervolgd.)