De eeuwige strijd tusschen nomaden en „gehuisvesten" Alarm-berichten uit Britsch-Indië Een vrouw zet honderdduizenden aan het werk sierk overdreven Zaterdag 28 Augustus 1937 Derde blad BOMBAY, Augustus 1037. Vier weken woon ik thans in Engelsch-Indië en ik kan niet an ders dan vaststellen, dat in dit land een bijna volkomen rust heerscht. Van een ernstige politieke opwin ding onder deze bevolking van honderden millioenen is geen spra ke, al zou men in Europa uit de berichten wel eens tot een andere meening kunnen komen. De groote massa staat met sympathie aan de zijde van een zeer kleine minderheid lntellectueelen, die volkomen onafhankelijk heid voor Britsch-Ipdië eischt, doch voor deze groote massa is dit meer een gevoels kwestie dan een politiek vraagstuk. De in groote meerderheid ongeletterde massa in Britsch-Indië heeft zich nooit met politiek bezig gehouden en heeft er ook geen belangstelling voor. Met vereering ziet ook de groote massa der Hindoes op naar Gandhi. maar ook hierbij zijn meer vage gevoelens dan wei-omschreven politieke begrippen in het spel. Gandhi is de „Ma- hatma". welk woord is een samenstelling van twee woorden: „maha" (groot) en „atma" (ziel) en dus te vertalen zou zijn als „groote ziel". Natuurlijk staan de Mohammedanen, die ruim twintig ten honderd der bevolking in Britsch-Indië uitmaken, anders tegenover Gandhi. Doch op dit alles kom ik later nog wel eens uitvoeriger terug. Het is er rustiger dan men denkt. Zoo lang ik in Britsch-Indië vertoef, zijn er alleen hier en daar (echter niet te Bom- bay) straatgevechten voorgekomen, waarbij gewonden en soms zelfs enkele dooden vie len. Ijverige dagblad-correspondenten tele- grafeeren dit dan naar alle doelen der aarde en in Europa, in Amerika komt het publiek tot de meening. dat in Britsch- Indië een hevige opwinding heerscht, doch het. vergeet daarbij, dat Britsch-Indië met zijn honderden millioenen inwoners (zijn het er 350. zijn het er 150 millioen? Wie weet het nauwkeurig?) niet is een „land", maar een „werelddeel". En in het „rustige" werelddeel Europa komen veel meer on lusten voor dan in het „werelddeel" Britsch-Indië. En de onlusten in Britsch-Indië waren geen tegen de regeering ge richte bewegingen, maar steeds weer het uitvloeisel van twisten tusschen verschillende deelen der bevolking, voornamelijk dan tus schen Mohammedanen en Hindoes. Gelukkig is er nog steeds de sterke arm der Britsclie overheid om aan zulke onlusten spoedig een einde te maken en ernstige bloedbaden te voorkomen. De onrust, door den fakir van Ipi gestookt, heeft met binnen- landsche politieke stroomingen niets te maken. Men zou mij tegen kunnen voeren, dat er dan toch aan de Noord-Westgrens maan den lang hevig is gevochten en dat pr ook nu nog telkens weder schoten knallen. In derdaad, maar deze strijd zou men meer kunnen beschouwen als een „buitenland- sche oorlog", dan als „hinnenlandsche on lusten". Een sterke Engelsche legermacht (volgens mij verstrekte opgaven meer dan 30.000 man) met artillerie, met tanks, met vliegmachines heeft daar de rustige be volking te verdedigen gehad tegen wilde Mohammedaansche stammen, die werden aangevoerd door een godsdienstigen geest- Spinnende Hindoes. Onze reizende journalist vertelt over de rust en de onrust in het land van Hindoes en Moham medanen. Welke beteekenis moet men aan de bekende onlusten hechten? drijver, den fakir van Ipi. Met hinnen- landsch-politieke bewegingen in Britsch- Indië had en heeft dit niets uit te staan, al is het niet onmogelijk, dat. zooals vroe ger reeds geschiedde, sommige Mohamme daansche bewoners van Britsch-Indië uit godsdienstige overwegingen met de rumoe rige stammen sympathiseerden. Het zijn strooptochten. In het noordwesten, nabij de Afghaan sche grens, ligt een zeer moeilijk toegan kelijk berggebied, waar de Engelschen nim nier hun direct bestuur hebben doorgezet. Van de daar levende stammen bevinden sommige zich nu eens aan deze. dan weder aan gene zijde der Afghaansche grens. Het gebied is arm en de stammen, de Wa- zirs. maar ook andere, ondprnemen nu pn dan strooptochten op het rustige Engelsche gebied. In Iran komt nabij dc Afghaansche grens nu en dan hetzelfde voor, echter minder vaak. Het kan verkeeren. Gewoonlijk maken deze stammen het niet alleen hun buren, maar ook elkander lastig. Herhaaldelijk voeren ze onderling oorlog, doch dit jaar was een geestdrijver, de fakir van Ipi, erin geslaagd al deze stammen te vereenigen voor een strijd te gen de Engelsche troepen, waarvoor ze hij zonder goed uitgerust blokon. Ze beschik ten over uitstekende, moderne geweren en een overvloed van munitie. Waar dit aljes vandaan kwam, is een nog onopgelost raad sel. Vele krijgslieden van deze zeer oorlogs zuchtige stamanen hebben vroeger als vrij williger bij het Encrelsch-Tndisrhe leger ge diend en konden thans hun ongedane er varing tegen de Engelschon in practijk brengen. Godsdienstige dweepzucht sP?elde bij dez«n strijd een rol, maar ver moedelijk ook de honger. Het arme gebied, waar deze menschen leven, brengt niet steeds voldoende op hen te voeden. En dan is er de eeuwige haat der „nomaden" tenen de „ge huisvesten", die zou oud is als de wereld. Het feit echter dat bij de invallen op het rustige Engelsch- Indische gebied Mohammedanen bijna steeds ongemoeid werden ge laten en vrijwel uitsluitend Hindoes als slachtoffers werden gekozen, bewijst, dat de godsdienst niet buiten het bloedige spel stond. Het gebied, waar de thans zoo goed als beëindigde strijd woedde, heet Waziristan naar zijn bewoners, dc „Wazirs". Volgens de legende stammen deze bewoners af van een Mohammedaan Wazir. die zich lang geleden hier vestigde. Moeilijke gevechtsterreinen. Het is niet de eerste keer. dat de En- gelschen hier hebben te vechten. Waziri stan vormt een zeer lang en zeer bloedig hoofdstuk in de Engelsche krijgsgeschiede nis. Het wilde berggebied maakt er troe penbewegingen op groote schaal buitenge woon bezwaarlijk. Zelfs met vliegmachines is er niet heel veel te beginnen. Grotten en holen in de rotsen vormen prachtige geding wanneer ter sprake komt hoeveel vrouwen haar levenslust herwonnen heb ben, doordat zij door de hulp van mevrouw Woodward in het bedrijfsleven terugkwa men. „Is de verkrijging van hun noodza kelijke levensbronnen niet heel wat belang rijker voor een land dan een goed-uitge- slippelde begrooting?" Deze vraag, die me vrouw Woodward steeds weer opwerpt wanneer er critiek wordt uitgeoefend op de onkosten van haar instelling, typeert de aansporing die haar tot ongelooflijke resul taten inspireert. Naaisters aan den arbeid. Ingang van een Hindoetempel in Bombay. Nagenoeg een half millioen vrouwen, door de maatschappelijke crisis uit hun be staan gerukt en aan de onzekerheid prijs gegeven, vrouwen die kinderen en verwan ten te onderhouden hebben, verheugen zich thans weer in 'n behoorlijk inkomen. Mevr. Woodward heeft in 't kader van haar „Work Progress"-instelling een organisatie ge schapen, die zich voornamelijk bezighoudt met het scheppen van nieuwe bestaans mogelijkheden voor de Amerikaansche vrouw. Overal in het land zijn naai-ate- liers opgericht waarvoor dit werk ge schikte vrouwen onder 'leiding van vak deskundigen kleeren maken, die aan werk- loozen en onbemiddelden worden uitge reikt. en tallooze krijgslieden der stammen, welke tot nu toe tegen de Engelschen in het veld stonden, zijn zich als arbeider aan komen melden. Er wordt een (naar de verhou dingen) goed loon betaald en vele leden der rumoerige stammen geven er de voor keur aan geld van de Engelschen, dan kogels van de Engelschen te ontvangen. Voor voldoende aanvoer van levensmiddelen voor deze arbeiders wordt natuurlijk ge zorgd, terwijl zij als strijders tegen de Engelschen in het woeste bergland heel veel ontberingen hadden te verduren. Op de verschillende stadsbesturen wordt een beroep gedaan om open bare parken en tuinen, speelgelegen- heden enz. door vrouwen te doen onderhouden: orkesten in het leven te roepen voor werklooze vrouwe lijke musici en om hun bibliothe ken door vrouwen te laten, organi- sceren en onderhouden. De onverzoenlijken Dc strijders, die nog in het veld staan, laten deze arbeiders, hun vroegere strijd makkers. niet met rust, maar de Engel schen zorgen voor de noodige militaire be scherming. Door deze onverzoenlijken wordt nu en dan nog geschoten, voornamelijk op deze arbeiders, maar ook de onverzoenlij ken zorgen daarbij, in verband met de aan wezige Engelsche troepen, op erooten af stand te blijven, zoodat er slechts zeer weinig slachtoffers vallen. Bij dit alles moet men wèl in het oog houden, dat deze gevechten niets te ma ken hebben met de bin^nlandsch-politieko beweging in Engclsch-Indië en ik vraag me alleen af, wat er van dezen strijd ware ge komen, indien er geen Engelsche troepen waren geweest, om thans de bevolking te beschermen tegen de stammen, die niet door politieke beginselen, maar alleen door godsdienstige dweepzucht en door hebzucht werden gedreven. J. K. BREDERODE. DE CARRIèRE VAN MEVROUW ELLEN S. WOODWARD. EEN GEZEGENDE TAAK Honderdduizenden vrouwen en kunstenaars noemen met eerbied en dankbaarheid de naam van El len Woodward, de leidster der „Works Progress Administration", de instelling die werk schept voor heele legers nooddruftigen. Over haar werk volgen in onderstaand artikel enkele bijzonderheden. Het is in Amerika algemeen bekend dat mevrouw Eleanor Roosevelt, de echtgenoote van den President van de Vereenigde Sta ten in alle opzichten deelneemt aan het culturecle leven van haar land. Zoo weet iedereen. dat verschillende Amerikaansche kranten met blijdschap te kpnnen gegeven dat mevrouw Roosevelt een collega is! Inderdaad redigeert zij een kindertijdschrift, al jaren lang, een blad dat eenmaal per maand verschijnt en dat uit stekend verzorgd is. De in.houd bestaat voornamelijk uit portretten van en verhalen voor kinderen en waar het aantal abonne's buitengewoon groot is. blijkt de zaak bo vendien bijzonder winstgevend. haar bekoorlijke uiterlijke verschij ning verraadt iets van haar groo- ten hartstocht voor een even moei lijke en inspannende als groote taak. Maar een blik in haar heldere oogen, in het door roode lokken omgeven gelaat met de edele trek ken. zegt den bezoeker genoeg. Men heeft direct het gevoel, zoo luidt de algemeene bewering, tegenover een geestelijk verheven persoonlijk heid met een ijzeren wil te staan. En heelemaal wanneer zij eenmaal in geestdrift raakt! Dan wordt men, juist zooals mevrouw Roosevelt het opmerkt, meegesleurd door haar enthousiasme; dan geraakt men ge heel in den ban van haar sfeer. Duizelingwekkende cijfers komen in het Nieuw opgerichte zomerkampen verschaf fen tallooze verpleegsters en onderwijzeres sen een passende werkkring; in voedings lokalen voor kinderen werken tallooze vrouwen onder leiding van speciale kinder voeding-deskundigen; de huishoudingen van werklooze gezinnen worden door z.g. huis-juffrouwen verzorgd, ook in geval van ziekte van de moeder van het gezin en andere oorzaken. Ook aan de kunstenaars wordt gedacht. De verzorging van blinden wordt door uitbreiding van het onderwijs en door vervaardiging van meer boeken in Braille schrift bevorderd en ,men dient aldus een tweeledig doel. Tal van andere door me vrouw Woodward uitgewerkte projecten hebben een heilzamen invloed op de volks gemeenschap uitgeoefend- De resultaten van deze organisatie zijn van zoo groote beteekenis gebleken, dat president Roosevelt haar nog een bijzondere opdracht gaf: werkkringen in het leven te roepen voor werklooze kunstenaars. In vier nfdeelingcn, voor muziek, beeldende kunst., literatuur en tooneel, wordt dit probleem behandeld. Weliswaar worden de kunste naars van deze verschillende afdeelingen geraadpleegd maar uiteindelijk spruiten de nlannen voor deze hulpverleening toch uit het hrein van mevrouw Woodward voort. Geboren in den staat Mississippi werd El len Woodward oorspronkelijk piano-leerares maar tengevolge van haar organisatorische talenten werd zij spoedig in het maatschap pelijke leven geplaatst en in 1925 koos men haar in het parlement van haar geboorte- staat. Later werd zij er staats secretaresse voor Volkswelvaart. Thans kijken niet slechts 500.000 vrouwen, die door haar van den ondergang gered werden, tegen haar op, maar bovendien 300.000 kunstenaars, die voor een deel reeds door passend werk uit hun hachelijk bestaan worden opgehe ven. Het geheele land is trotsch op deze vrouw, die voor de welvaart van het land van zulk een groote beteekenis is en die eiken dag weer opnieuw er naar streeft nieuwe mogelijkheden te scheppen voor menschen die door de omstandigheden hun arbeids- en levenslust dreigen te verliezen. Een vrouw met een groote, gezegende taak. Mevr. Roosevelt wordt door Ellen geïnspireerd. Voorts is mevrouw Roosevelt, die zooals hekend uit een voorname Hollandsche fa milie stamt, reeds jarenlang aan het on derwijs verhonden en nog heden ton dage geeft zij les in Amerikaansche geschiedenis en in Engelsche literatuur, terwijl zij harts tochtelijk aan haar beroep gehecht is. Waar zij voorts oen bijzonder groote belangstel ling koestert voor de maatschappelijke positie van de Amerikaansche vrouw en haar beteekenis in het economisch leven, behoeft het geen verwondering te wekken, dat zij onlangs in een radio-rede zcide: „Ellen S. Woodward. de directrice van de vrouwenafdeeling van de „Works Pro- eress"-administratie. de overheidsinstel ling voor het doen terugvloeien van werk looze mannen en vrouwen in het bedrijfs leven steekt mij telkens aan wanneer ik haar maar zie met haar ongelooflijke werk- geestdrift." Wie is deze Ellen S. Wood ward? Een ijzeren wil. Voor alles: Ellen Woodward is een knappe, elegante vrouw. Niets in Allerlei Middeleeuwsche gebruiken worden door de Berlijners Ier gelegenheid van het 700-jarig bestaan van hun stad aanschouwelijk voorgesteld. Hierboven de „opvoering" van oen stormloop op de binnenstad. Links de opgeknoopte vijand: „Martin de Booze"; rechts de toeschouwers in hun schilderachtig costuum. wijkplaatsen tegen luchtbombardementen. Waar wegen zijn, kunnen tanks ook in dit gebied belangrijke diensten bewijzen, doch Waziristan is tot nu toe arm aan wegen en huiten de wegen komt. alles neer op het lijdenskindje van eiken oorlog, de infante rie. die hier hoogstens rekenen kan op den steun van bergartillerie en op deze wijze het zwaarste werk moet doen. Bombay maakt zich niet druk over de onlusten. Eigenaardig is het. dat bijvoorbeeld te Bombay dc belangstelling voor dezen oor log. behalve dan onder militaire kringen, buitengewoon gering is. Men spreekt er nauwelijks over. Voor het publiek hier is het een „verre" oorlog en dat is het ook inderdaad. De afstand van Bombav naar het gevechtsterrein bedraagt veel meer dan tweeduizend kilometer. Noch de Europea nen. noch de inlanders maken zich heet of koud over dezen strijd zoo ver weg in 't. noorden. Tndien deze strijd gevoerd werd ergens in Siberië, kon het niet veel an ders zijn. Liever geld dan kogels De toestand is intusschen zooveel verbe terd. dat reeds troepen teruggekeerd zijn van het gevechtsterrein. Men is er thans aangevangen wegen aan te leggen. Door deze wegen zal het in de toekomst mo gelijk worden zoo noodig op grooter schaal militair op te treden en dus rle rust in hel land heler te verzekeren. Het zijn niet slechts deze wegen, het is reeds de „aanleg" dezer wegen, welke een gunsligen invloed heeft gehad op den algemeenen toestand in Waziristan. Deze aanleg geschiedt onder toezicht van Engelschen,, maar men heeft ook duizenden inlandsche arbeiders noodig

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1937 | | pagina 9