De eeuwige strijd
tusschen nomaden
en „gehuisvesten"
Alarm-berichten uit Britsch-Indië
Een vrouw zet honderdduizenden
aan het werk
sierk overdreven
Zaterdag 28 Augustus 1937
Derde blad
BOMBAY, Augustus 1037.
Vier weken woon ik thans in
Engelsch-Indië en ik kan niet an
ders dan vaststellen, dat in dit land
een bijna volkomen rust heerscht.
Van een ernstige politieke opwin
ding onder deze bevolking van
honderden millioenen is geen spra
ke, al zou men in Europa uit de
berichten wel eens tot een andere
meening kunnen komen.
De groote massa staat met sympathie aan
de zijde van een zeer kleine minderheid
lntellectueelen, die volkomen onafhankelijk
heid voor Britsch-Ipdië eischt, doch voor
deze groote massa is dit meer een gevoels
kwestie dan een politiek vraagstuk.
De in groote meerderheid ongeletterde
massa in Britsch-Indië heeft zich nooit met
politiek bezig gehouden en heeft er ook
geen belangstelling voor. Met vereering ziet
ook de groote massa der Hindoes op naar
Gandhi. maar ook hierbij zijn meer vage
gevoelens dan wei-omschreven politieke
begrippen in het spel. Gandhi is de „Ma-
hatma". welk woord is een samenstelling
van twee woorden: „maha" (groot) en
„atma" (ziel) en dus te vertalen zou zijn
als „groote ziel".
Natuurlijk staan de Mohammedanen, die
ruim twintig ten honderd der bevolking in
Britsch-Indië uitmaken, anders tegenover
Gandhi. Doch op dit alles kom ik later nog
wel eens uitvoeriger terug.
Het is er rustiger dan men denkt.
Zoo lang ik in Britsch-Indië vertoef, zijn
er alleen hier en daar (echter niet te Bom-
bay) straatgevechten voorgekomen, waarbij
gewonden en soms zelfs enkele dooden vie
len. Ijverige dagblad-correspondenten tele-
grafeeren dit dan naar alle doelen der
aarde en in Europa, in Amerika komt het
publiek tot de meening. dat in Britsch-
Indië een hevige opwinding heerscht, doch
het. vergeet daarbij, dat Britsch-Indië met
zijn honderden millioenen inwoners (zijn
het er 350. zijn het er 150 millioen? Wie
weet het nauwkeurig?) niet is een „land",
maar een „werelddeel". En in het „rustige"
werelddeel Europa komen veel meer on
lusten voor dan in het „werelddeel"
Britsch-Indië.
En de onlusten in Britsch-Indië
waren geen tegen de regeering ge
richte bewegingen, maar steeds
weer het uitvloeisel van twisten
tusschen verschillende deelen der
bevolking, voornamelijk dan tus
schen Mohammedanen en Hindoes.
Gelukkig is er nog steeds de sterke
arm der Britsclie overheid om aan
zulke onlusten spoedig een einde te
maken en ernstige bloedbaden te
voorkomen.
De onrust, door den fakir van
Ipi gestookt, heeft met binnen-
landsche politieke stroomingen
niets te maken.
Men zou mij tegen kunnen voeren, dat
er dan toch aan de Noord-Westgrens maan
den lang hevig is gevochten en dat pr ook
nu nog telkens weder schoten knallen. In
derdaad, maar deze strijd zou men meer
kunnen beschouwen als een „buitenland-
sche oorlog", dan als „hinnenlandsche on
lusten". Een sterke Engelsche legermacht
(volgens mij verstrekte opgaven meer dan
30.000 man) met artillerie, met tanks, met
vliegmachines heeft daar de rustige be
volking te verdedigen gehad tegen wilde
Mohammedaansche stammen, die werden
aangevoerd door een godsdienstigen geest-
Spinnende Hindoes.
Onze reizende journalist vertelt
over de rust en de onrust in het
land van Hindoes en Moham
medanen.
Welke beteekenis moet men aan
de bekende onlusten hechten?
drijver, den fakir van Ipi. Met hinnen-
landsch-politieke bewegingen in Britsch-
Indië had en heeft dit niets uit te staan,
al is het niet onmogelijk, dat. zooals vroe
ger reeds geschiedde, sommige Mohamme
daansche bewoners van Britsch-Indië uit
godsdienstige overwegingen met de rumoe
rige stammen sympathiseerden.
Het zijn strooptochten.
In het noordwesten, nabij de Afghaan
sche grens, ligt een zeer moeilijk toegan
kelijk berggebied, waar de Engelschen nim
nier hun direct bestuur hebben doorgezet.
Van de daar levende stammen bevinden
sommige zich nu eens aan deze. dan weder
aan gene zijde der Afghaansche grens.
Het gebied is arm en de stammen, de Wa-
zirs. maar ook andere, ondprnemen nu pn
dan strooptochten op het rustige Engelsche
gebied. In Iran komt nabij dc Afghaansche
grens nu en dan hetzelfde voor, echter
minder vaak.
Het kan verkeeren.
Gewoonlijk maken deze stammen het
niet alleen hun buren, maar ook elkander
lastig. Herhaaldelijk voeren ze onderling
oorlog, doch dit jaar was een geestdrijver,
de fakir van Ipi, erin geslaagd al deze
stammen te vereenigen voor een strijd te
gen de Engelsche troepen, waarvoor ze hij
zonder goed uitgerust blokon. Ze beschik
ten over uitstekende, moderne geweren en
een overvloed van munitie. Waar dit aljes
vandaan kwam, is een nog onopgelost raad
sel. Vele krijgslieden van deze zeer oorlogs
zuchtige stamanen hebben vroeger als vrij
williger bij het Encrelsch-Tndisrhe leger ge
diend en konden thans hun ongedane er
varing tegen de Engelschon in practijk
brengen.
Godsdienstige dweepzucht sP?elde
bij dez«n strijd een rol, maar ver
moedelijk ook de honger. Het arme
gebied, waar deze menschen leven,
brengt niet steeds voldoende op hen
te voeden. En dan is er de eeuwige
haat der „nomaden" tenen de „ge
huisvesten", die zou oud is als de
wereld. Het feit echter dat bij de
invallen op het rustige Engelsch-
Indische gebied Mohammedanen
bijna steeds ongemoeid werden ge
laten en vrijwel uitsluitend Hindoes
als slachtoffers werden gekozen,
bewijst, dat de godsdienst niet
buiten het bloedige spel stond.
Het gebied, waar de thans zoo goed als
beëindigde strijd woedde, heet Waziristan
naar zijn bewoners, dc „Wazirs". Volgens
de legende stammen deze bewoners af van
een Mohammedaan Wazir. die zich lang
geleden hier vestigde.
Moeilijke gevechtsterreinen.
Het is niet de eerste keer. dat de En-
gelschen hier hebben te vechten. Waziri
stan vormt een zeer lang en zeer bloedig
hoofdstuk in de Engelsche krijgsgeschiede
nis. Het wilde berggebied maakt er troe
penbewegingen op groote schaal buitenge
woon bezwaarlijk. Zelfs met vliegmachines
is er niet heel veel te beginnen. Grotten
en holen in de rotsen vormen prachtige
geding wanneer ter sprake komt hoeveel
vrouwen haar levenslust herwonnen heb
ben, doordat zij door de hulp van mevrouw
Woodward in het bedrijfsleven terugkwa
men. „Is de verkrijging van hun noodza
kelijke levensbronnen niet heel wat belang
rijker voor een land dan een goed-uitge-
slippelde begrooting?" Deze vraag, die me
vrouw Woodward steeds weer opwerpt
wanneer er critiek wordt uitgeoefend op
de onkosten van haar instelling, typeert de
aansporing die haar tot ongelooflijke resul
taten inspireert.
Naaisters aan den arbeid.
Ingang van een Hindoetempel in Bombay.
Nagenoeg een half millioen vrouwen,
door de maatschappelijke crisis uit hun be
staan gerukt en aan de onzekerheid prijs
gegeven, vrouwen die kinderen en verwan
ten te onderhouden hebben, verheugen zich
thans weer in 'n behoorlijk inkomen. Mevr.
Woodward heeft in 't kader van haar „Work
Progress"-instelling een organisatie ge
schapen, die zich voornamelijk bezighoudt
met het scheppen van nieuwe bestaans
mogelijkheden voor de Amerikaansche
vrouw. Overal in het land zijn naai-ate-
liers opgericht waarvoor dit werk ge
schikte vrouwen onder 'leiding van vak
deskundigen kleeren maken, die aan werk-
loozen en onbemiddelden worden uitge
reikt.
en tallooze krijgslieden der stammen, welke
tot nu toe tegen de Engelschen in het veld
stonden, zijn zich als arbeider aan komen
melden. Er wordt een (naar de verhou
dingen) goed loon betaald en vele leden
der rumoerige stammen geven er de voor
keur aan geld van de Engelschen, dan
kogels van de Engelschen te ontvangen.
Voor voldoende aanvoer van levensmiddelen
voor deze arbeiders wordt natuurlijk ge
zorgd, terwijl zij als strijders tegen de
Engelschen in het woeste bergland heel
veel ontberingen hadden te verduren.
Op de verschillende stadsbesturen
wordt een beroep gedaan om open
bare parken en tuinen, speelgelegen-
heden enz. door vrouwen te doen
onderhouden: orkesten in het leven
te roepen voor werklooze vrouwe
lijke musici en om hun bibliothe
ken door vrouwen te laten, organi-
sceren en onderhouden.
De onverzoenlijken
Dc strijders, die nog in het veld staan,
laten deze arbeiders, hun vroegere strijd
makkers. niet met rust, maar de Engel
schen zorgen voor de noodige militaire be
scherming. Door deze onverzoenlijken wordt
nu en dan nog geschoten, voornamelijk op
deze arbeiders, maar ook de onverzoenlij
ken zorgen daarbij, in verband met de aan
wezige Engelsche troepen, op erooten af
stand te blijven, zoodat er slechts zeer
weinig slachtoffers vallen.
Bij dit alles moet men wèl in het oog
houden, dat deze gevechten niets te ma
ken hebben met de bin^nlandsch-politieko
beweging in Engclsch-Indië en ik vraag me
alleen af, wat er van dezen strijd ware ge
komen, indien er geen Engelsche troepen
waren geweest, om thans de bevolking te
beschermen tegen de stammen, die niet
door politieke beginselen, maar alleen door
godsdienstige dweepzucht en door hebzucht
werden gedreven.
J. K. BREDERODE.
DE CARRIèRE VAN MEVROUW
ELLEN S. WOODWARD.
EEN GEZEGENDE TAAK
Honderdduizenden vrouwen en
kunstenaars noemen met eerbied
en dankbaarheid de naam van El
len Woodward, de leidster der
„Works Progress Administration",
de instelling die werk schept voor
heele legers nooddruftigen. Over
haar werk volgen in onderstaand
artikel enkele bijzonderheden.
Het is in Amerika algemeen bekend dat
mevrouw Eleanor Roosevelt, de echtgenoote
van den President van de Vereenigde Sta
ten in alle opzichten deelneemt aan het
culturecle leven van haar land.
Zoo weet iedereen. dat verschillende
Amerikaansche kranten met blijdschap te
kpnnen gegeven dat mevrouw Roosevelt een
collega is! Inderdaad redigeert zij een
kindertijdschrift, al jaren lang, een blad dat
eenmaal per maand verschijnt en dat uit
stekend verzorgd is. De in.houd bestaat
voornamelijk uit portretten van en verhalen
voor kinderen en waar het aantal abonne's
buitengewoon groot is. blijkt de zaak bo
vendien bijzonder winstgevend.
haar bekoorlijke uiterlijke verschij
ning verraadt iets van haar groo-
ten hartstocht voor een even moei
lijke en inspannende als groote
taak. Maar een blik in haar heldere
oogen, in het door roode lokken
omgeven gelaat met de edele trek
ken. zegt den bezoeker genoeg. Men
heeft direct het gevoel, zoo luidt
de algemeene bewering, tegenover
een geestelijk verheven persoonlijk
heid met een ijzeren wil te staan.
En heelemaal wanneer zij eenmaal
in geestdrift raakt!
Dan wordt men, juist zooals mevrouw
Roosevelt het opmerkt, meegesleurd door
haar enthousiasme; dan geraakt men ge
heel in den ban van haar sfeer.
Duizelingwekkende cijfers komen in het
Nieuw opgerichte zomerkampen verschaf
fen tallooze verpleegsters en onderwijzeres
sen een passende werkkring; in voedings
lokalen voor kinderen werken tallooze
vrouwen onder leiding van speciale kinder
voeding-deskundigen; de huishoudingen
van werklooze gezinnen worden door z.g.
huis-juffrouwen verzorgd, ook in geval van
ziekte van de moeder van het gezin en
andere oorzaken.
Ook aan de kunstenaars wordt
gedacht.
De verzorging van blinden wordt door
uitbreiding van het onderwijs en door
vervaardiging van meer boeken in Braille
schrift bevorderd en ,men dient aldus een
tweeledig doel. Tal van andere door me
vrouw Woodward uitgewerkte projecten
hebben een heilzamen invloed op de volks
gemeenschap uitgeoefend-
De resultaten van deze organisatie zijn
van zoo groote beteekenis gebleken, dat
president Roosevelt haar nog een bijzondere
opdracht gaf: werkkringen in het leven te
roepen voor werklooze kunstenaars. In vier
nfdeelingcn, voor muziek, beeldende kunst.,
literatuur en tooneel, wordt dit probleem
behandeld. Weliswaar worden de kunste
naars van deze verschillende afdeelingen
geraadpleegd maar uiteindelijk spruiten de
nlannen voor deze hulpverleening toch uit
het hrein van mevrouw Woodward voort.
Geboren in den staat Mississippi werd El
len Woodward oorspronkelijk piano-leerares
maar tengevolge van haar organisatorische
talenten werd zij spoedig in het maatschap
pelijke leven geplaatst en in 1925 koos men
haar in het parlement van haar geboorte-
staat. Later werd zij er staats secretaresse
voor Volkswelvaart. Thans kijken niet
slechts 500.000 vrouwen, die door haar van
den ondergang gered werden, tegen haar
op, maar bovendien 300.000 kunstenaars,
die voor een deel reeds door passend werk
uit hun hachelijk bestaan worden opgehe
ven.
Het geheele land is trotsch op deze
vrouw, die voor de welvaart van het land
van zulk een groote beteekenis is en die
eiken dag weer opnieuw er naar streeft
nieuwe mogelijkheden te scheppen voor
menschen die door de omstandigheden hun
arbeids- en levenslust dreigen te verliezen.
Een vrouw met een groote, gezegende taak.
Mevr. Roosevelt wordt door Ellen
geïnspireerd.
Voorts is mevrouw Roosevelt, die zooals
hekend uit een voorname Hollandsche fa
milie stamt, reeds jarenlang aan het on
derwijs verhonden en nog heden ton dage
geeft zij les in Amerikaansche geschiedenis
en in Engelsche literatuur, terwijl zij harts
tochtelijk aan haar beroep gehecht is. Waar
zij voorts oen bijzonder groote belangstel
ling koestert voor de maatschappelijke
positie van de Amerikaansche vrouw en
haar beteekenis in het economisch leven,
behoeft het geen verwondering te wekken,
dat zij onlangs in een radio-rede zcide:
„Ellen S. Woodward. de directrice van de
vrouwenafdeeling van de „Works Pro-
eress"-administratie. de overheidsinstel
ling voor het doen terugvloeien van werk
looze mannen en vrouwen in het bedrijfs
leven steekt mij telkens aan wanneer ik
haar maar zie met haar ongelooflijke werk-
geestdrift." Wie is deze Ellen S. Wood
ward?
Een ijzeren wil.
Voor alles: Ellen Woodward is een
knappe, elegante vrouw. Niets in
Allerlei Middeleeuwsche gebruiken worden door de Berlijners Ier gelegenheid
van het 700-jarig bestaan van hun stad aanschouwelijk voorgesteld. Hierboven
de „opvoering" van oen stormloop op de binnenstad. Links de opgeknoopte
vijand: „Martin de Booze"; rechts de toeschouwers in hun schilderachtig
costuum.
wijkplaatsen tegen luchtbombardementen.
Waar wegen zijn, kunnen tanks ook in dit
gebied belangrijke diensten bewijzen, doch
Waziristan is tot nu toe arm aan wegen
en huiten de wegen komt. alles neer op het
lijdenskindje van eiken oorlog, de infante
rie. die hier hoogstens rekenen kan op
den steun van bergartillerie en op deze
wijze het zwaarste werk moet doen.
Bombay maakt zich niet druk
over de onlusten.
Eigenaardig is het. dat bijvoorbeeld te
Bombay dc belangstelling voor dezen oor
log. behalve dan onder militaire kringen,
buitengewoon gering is. Men spreekt er
nauwelijks over. Voor het publiek hier is
het een „verre" oorlog en dat is het ook
inderdaad. De afstand van Bombav naar
het gevechtsterrein bedraagt veel meer dan
tweeduizend kilometer. Noch de Europea
nen. noch de inlanders maken zich heet
of koud over dezen strijd zoo ver weg in 't.
noorden. Tndien deze strijd gevoerd werd
ergens in Siberië, kon het niet veel an
ders zijn.
Liever geld dan kogels
De toestand is intusschen zooveel verbe
terd. dat reeds troepen teruggekeerd zijn
van het gevechtsterrein. Men is er thans
aangevangen wegen aan te leggen. Door
deze wegen zal het in de toekomst mo
gelijk worden zoo noodig op grooter schaal
militair op te treden en dus rle rust in hel
land heler te verzekeren. Het zijn niet
slechts deze wegen, het is reeds de „aanleg"
dezer wegen, welke een gunsligen invloed
heeft gehad op den algemeenen toestand
in Waziristan. Deze aanleg geschiedt onder
toezicht van Engelschen,, maar men heeft
ook duizenden inlandsche arbeiders noodig