RADIO
I tpil
New York's politie zeelt
Het verboden
grondgebied
Zestigduizend kilo fruit
tentoongesteld
„Witte Kruis"-loten
Arbeiders stellen
ultimatum
Ladelichter betrapt
GEÏLLUSTREERD
I VERVOLGVERHAAL i
DOOR:
lEDGAR RICEj
iBURROUGHS!
No. 25.
Toen Kulanga, de neger, hongerig
wakker weyd, zag hij juist onder
zich Kala, Tarzan's pleegmoeder.
De boog spannen en de giftige pijl
in het lichaam van den menschaap
jagen was het werk van een oog
wenk. Kala wierp zich als een ra-
zendq, op den inboorling, die haar
echter met een speer doodde. Kala's
kreet riep de geheele apenkolonie
bijeen, die den neger verjaagde. Vol
woede klonk Tarzan's rouw
klacht door het oerwoud.
Na de eerste uitbarsting van smart
kwam Tarzan weer tot bedaren en
vroeg de troep wat er gebeurd was.
Zij vertelden hem van een vreemde,
zwarte aap zonder haren en met ve-
ren op het hoofd, die de dood ver
spreidde met een dunne tak. Daar
na verdween Tarzan met de snelheid
van Bara, het hert; de ondergaande
zon tegemoet. Hij lette op iedere
aanwijzing en vond voetsporen als de
zijne maar groter. Hij voelde z\jn
hari kloppen! Kon dit het spoor van
een mens zijn? Iemand van zijn
eigen ras Spoedig had hij de zwarte
krijger ingehaald. Tarzan keek met
verwondering naar hem. Horta, het
mannetjeszwijn, wilde Kulonga aan
vallen, doch deze schoot een kleine,
vergiftige pijl op hem af. Horta
sprong op en viel neer. Kulonga
sneed verschillende lange repen vlees
van het lichaam van het zwijn,
maakte een vuurtje, hield het vlees
daarboven, at zoveel hij lustte en liet
de rest voor gieren over. Toen
Kulonga vertrok, liet Tarzan van de
Apen zich op de grond zakken, sneed
eveneens verschillende stukken van
zwijn af, doch roosterde het niet. Hij
kende het gebruik van vuur niet.
Dus verslond hij een grote hoeveel
heid rauw vlees. En toen Tarzan,
Lord Greystoke, zijn vette vingers
aan zijn dijen afveegde, zat er ver-
weg in Londen een andere Lórd
Greystoke de oom van Tarzan
die zijn gebraden kippetje aan den
ober teruggaf, omdat het niet mals
genoeg was en toen hij klaar was
met eten, veegde hij zijn handen aan
een sneeuwwit damasten servet af!
De Nationale Fruit-expositie in de
hoofdstad.
Gistermiddag om drie uur is in de Apollo-
hal te Amsterdam de groote nationale fruit-
tentoonstelling door den directeur-generaal
.van den landbouw, ir. A. Roebroek, geopend.
Ir. Rocbroek sprak als zijn meening
uit, dat in het binnenland nog
groote mogelijkheden liggen voor
den afzet van ons fruit.
We moeten ons Nederlandsche publiek
'aldus spr. goed fruit kunnen aanbieden
tegen niet te hooge prijzen en de groote be-
tcekenis van deze tentoonstelling is dan
ook, dat. zij dit publiek in gelegenheid stelt
kennis te maken met het kunnen van onze
kweekers
De heer Roebroék zeide vóórts, mooie re
sultaten te verwachten van de verplichte
fruitkeuring, welke sinds enkele dagen in
werking is getreden Spr constateerde dank
baar dat er goede samenwerking bestaat
tusschen de Tuin bouw voorlichting en de
menschop van de practijk en verklaarde
tenslotte, namens Z. Exc.. den minister van
Ecön. Zaken de tentoonstelling voor ge
opend.
Een rondgang over het expositie
terrein.
Zestigduizend kilogram appelen,
peren, .druiven, perziken, frambozen,
bramen! Alles Nederlandsch fruit,
Alles een product van eigen bodem
en eigen kassen, tot zelfs de vijgen
toe, die hier en daar in de appetijte
lijk opgemaakte manden een aardig
accent vormen in de enorme glooi
ingen fpiit, waarmede de- Apollohal
gevuld is.
Grootscher opgezette tentoonstelling van
Neérland's ooft is er nog niet gehouden,
maar ondanks dat iet. bergen schijnen, die
hier aan fruit liggen opgetast, is toch ieder
appeltje, iedere peer en zelfs iedere fram
boos nauwkeurig op zijn deugdelijkheid
onderzocht Het opvallendste is wel de inzen
ding van de Utrechtsche Veilingsvereeniging
die tusschen twee flanken van appels en
peren, de Utrechtsche Dom in aanzienlijk
formaat van blauwe en witte druiven heeft
„opgebouwd". Daarnaast en daartegenover
prijken de inzendingen van de Zuid-Hol-
ïandsche veiling, van de Over-Betuwe, van
het Noord-Hollandsche» Noorderkwartier en
vair alle gewesten van ons vaderland, waai-
de fruitteelt wordt beoefend.
Den geheelen winter versche aard
beien.
Opmerkelijk zijn bovendien de stands van
den Nederlandschen Algemeemen Keurings
dienst, waarbij prof. ir. A. M. Sprenger uitleg
gaf van de verschillende wijzen van onder
zoek en teelt, die het mogelijk maken, dat
zelfs gedurende den geheelen winter versche
aardbeien op de Utrechtsche veiling worden
aangevoerd, en van de Nederlandsche Heide
Maatschappij, met haar proefbedrijven en
p roefteelten.
Voorts zijn er tal van verkoopsstands,
waarbij zelfs machinerieën en heele boom
gaarden niet ontbreken.
De Noord-Hollandsche vereeniging „Het
Witte Kruis" heeft de laatste jaren allerlei
mogelijkheden overwogen om een bevredi
gende oplossing te vinden voor de kwestie
van de premieleening 1888. De laatste ja
ren is, door de stopzetting der uitlotingen,
de jaarlijksche rente aan de fondsen toege
voegd, waartegenover echter een verslechte
ring van de positie, tengevolge van de rente
daling staat.
Thans is besloten, de uitlotingem te her
vatten, met een vertraagd aflossingsplan,
met dien verstande, dat op 1 November a.
s. een viertal achterstallige half jaarlijksche
trekkingen zal worden gehouden en dat
de verdere uitlotingen vertraagd zullen
plaats vinden, zoodat het aflossingsplan in-
plaats van tot 1952 tot 1962 zal loopen.
Voorts zal de gelegenheid worden openge
steld de loten van 2 November# tot 30 De
cember 1937 voor een bedrag van f 10.te
koop aan te bieden. Lotenhouders die dit
derhalve wcnschen zullen f 10.pei; lot
kunnen ontvangen.
Dreigende staking bij Vulcaans-
oordte Terborg.
Nadat in Mei reeds te vergeefs
werd getracht tot verbetering der
arbeidsvoorwaarden te komen, werd
d.d. 21 Augustus j.1. de directie van
„Vulcaansoord" door de samenwer
kende metaalbewerkersbonden ver
zocht de looneh met tien procent te
verhoogen, gegarandeerd-minimum-
uurloonregeling in te voeren, de
Christelijke feestdagen door te be
talen, een week vacantie, vijf pro
cent premie voor de ploegwerkers,
invoering van de normale premie
van 25, 50 en 100 procent voor over
werk en een regeling voor loonder
ving bij verzuim, krachtens art. 1638
c en d van het B.W.
In een tweetal conferenties kon geen over
eenstemming worden bereikt» waarom op de
laatste ledenvergadering wérd besloten
over te gaan tot het stellen van een ultima
tum en indien geen overeenstemming wordt
bereikt op 11 October de werkstaking af to
kondigen.
Het personeel omvat pl.m. 300 man.
800 a 900 gulden ontvreemd.
De politie te Barneveld heeft gis
terochtend een ladelichter betrapt
bij het wegnemen van geld uit een
lade bij een bakker. De aangehoude
ne heeft langen tijd op zeer geraf
fineerde wijze geldsbedragen ont
vreemd tot een gezamenlijk be
drag van 800 a 900 gulden.
Het had bij den benadeelden winkelier
reeds lang bevreemding gewekt, dat zijn
winkellade sommige dagen minder geld be
vatte dan hij meende ontvangen te heb
ben. Maandag j.1. bevond zich in de lade
een geteld bedrag. Na het bezoek van een
vasten klant, de handelsreiziger M. N. uit
Amersfoort miste men weer eenig geld.
Aangifte volgde en de politie zette daarop
een val uit, waarin de ladelichter vanmor
gen is gevangen. Een verdekt opgestelde
politieman zag hem de lade openschuiven,
nadat de bedienende juffrouw naar achter
was gegaan om 'n paar door hem bestelde
broodjes te smeren.
De man is in het politiebureau opgeslo
ten, in afwachting van zijn opzending naar
Utrecht.
Het vermoeden bestaat, dat deze man in
meer plaatsen dergelijke practijken heeft
uitgeoefend.
Een onderzoek in zijn woning wordt inge
steld.
Onderaardsche gangen
te Breda
Sporen gevonden.
Te Breda zijn sporen gevonden
van onderaardsche gangen, welke
hun uitgangspunt hebben in de na
bijheid van de Koninklijke Militaire
Academie, het vroegere kasteel van
Breda.
Deze gangen zouden in verschillende rich
tingen onder de binnenstad loopen.
Ook onder het Valkenberg, dat aan het
kasteel van Breda grenst, zijn overblijfse
len van onderaardsche gangen gevonden.
Het gemeentebestuur van Breda heeft
zich in verbinding gesteld met eenige wi
chel roedeloopers, teneinde een nader onder
zoek in te stellen.
AUTODIEVEN AANGEHOUDEN
Op verzoek van den commissaris van po
litie te Venlo zijn gisteren te Nijmegen vier
mannen aangehouden, verdacht van dief
stal van auto's. Het zijn W. P, L. N., E. B.,
en L. K. allen uit Venlo.
„MYSTERIE VAN DEN ROODEN CIRKEL"
NOG NIET OPGEHELDERD.
Dubbele moord in den auto
bedreven door maniak „3 X"
Het geëngageerde paartje, dat
dezer dagen in een der buitenwij
ken van New-York in een auto werd
doodgeschoten, blijkt te zijin Frances
Hajek en Louis Weiss. Zooals wij
meldden, teekende de moordenaar
op de voorhoofden van zijn slacht
offers met een lippenstift roode
cirkels.
Twee kogels voor elk.
Nader wordt bekend, dat de jonge men-
schen den avond hadden doorgebracht op
een rolschaatscnbaan. waarna zij in den
auto een toertje hadden gedaan in een
park, waar zij den wagen een oogenblik
hadden stilgezet.
De moordenaar schijnt in het
duister naar hen te zijn toegeslopen,
schoot beiden dood, elk met twee
kogels,'ett stfët'tot zeven maal toe
zijn mes in het lichaam van de
jonge vrouw.
Het mes is niet gevonden. Vermoedelijk
is hierbij geen roofzucht in het spel ge
weest. Het teeken met een lippenstift op
de dooden aangebracht, geeft aan de gru
welijke daad nog een bizar karakter en
wellicht vormt het het begin van een spoor,
waarlangs» het de politie mogelijk is den
dader in handen te krijgen.
De politie gelooft, dat de moordenaar de
bekende „3 X" is. In 1930 beging een ma
niak drie gelijksoortige moorden. Op elk
van zijn slachtoffers liet hij zijn handtee-
kening achter: „3 X".
Deze misdaden hadden alle plaats in het
„liefdeslaantje", waar ook de „roode cir-
kel"-moord werd gepleegd.
Paartjes werd aangeraden, het laantje
niet te betreden. De politie zette er bewa
kingsposten uit. Na zijn 3 moorden in 1930
daagde de -moordenaar niet weer op en al
lengs kwamen de minnende paartjes in
het laantje terug.
De lippenstift, waarmee de moordenaar
de roode kringen teekende. heeft hij uit de
tasch v&n het vermoorde meisje gehaald.
Haar vader, Frank Hajek, heeft een bak
kerij.
„Ik wist, dat er iets zou gebeuren", zeide
hij tot een „Daily Express" reporter. „We
waren te gelukikg, moeder en ik: een goe
de dochter, een goede a.s. schoonzoon en
goede zaken. Ik weet, dat we geen vijan
den hebben. Waarom vermoordden ze m'n
dochter?"
PROGRAMMA
VRIJDAG 8 OCTOBER 1937.
Hilversum I.
Algemeen Programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00. Schriftlezing, meditatie gewijde muziek
(gr.pl.).
8.30 Gramofoonmuziek.
9.30 Gelukwenschen.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Pianovoordracht.
12,00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
I,00 Ensemble Van der Horst.
2.30 Christ. lectuur.
3.00 Het Haagsche Trio.
4.15 Berichten, gramofoonmuziek.
4.45 Het All Round Sextet.
6.30 Voor tuinliefhebbers.
7.00 Berichten.
7.15 Literaire causerie.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Ber.
8.15 NCRV-Orkest (Om 9.00 Declamatie ea
om 10.00 Berichten ANP).
10.45 Sportpraatje.
II,0012.00 Gramofoonmuz. Hierna: Schrift
lezing.
Hilversum H.
8.00 VARA. 10.00 VPRO 10 20 VAr*. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.C0 VARA.
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.00 Vervolg declamatie.
11.20 Orgelspel.
12.00 Reportage en concert uit Alkmaar.
12.30 De Palladians.
I.30 Gramofoonmuziek.
2.00 Causerie,
2.00 Causerie „De tuin in October".
2.30 Viool en piano.
3.15 AVRO-Dansorkest.
4.05 Gramofoonmuziek.
'5.00 Kinderuurtje.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 „The Lucky Birds".
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Gramofoonmuziek.
7.00 „Rassentheorie en erfelijkheid", causerie.
,7.20 Gramofoonmuziek.
7.30 Berichten.
7.35 „De cathechisaties beginnen weer," cau
serie.
8.00 Viool en piano.
8.30 Literaire causerie.
9.00 Fragment uit de opera „Mignon".
10.00 „Fantasia".
10.34 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
II.00' Gramofoonmuziek.
11.15 Jazzmuziek (gr.pl.).
11.4512.00 Gramofoonmuziek.
Feuilleton
door Dennis Wheatley
Vertaling Eva Raedt de Canter
29.
Eindelijk bereikten zij de boerderij. Zij zag
er naargeestig en verlaten uit onder haar
sneeuwdek geen ander gebouw of boom
was in de nabijheid. Zij hoefden dus niet
voor een hinderlaag van de Roode Garde of
van de politie te vreezen, tenzij ZÜ hi de
schuur waren verborgen.
De dikke vrouw ontving hen met een glim
lach. De royale betaling voor de stalling van
de paarden had blijkbaar haar hart gewon
nen. Zij was een ware Kazak, onwetend en
gierig, vroeger een boerin, thans landeige-
nares. Zij voelde sympathie voor de bour
geoisie, maar haatte de stadsmenschen, uit
gezonderd degene waarvan wat te halen was.
De jongen werd geroepen en de Reichleau
vroeg of de paarden zoo spoedig mogelijk
voor de troïka gespannen konden worden. De
jongen was direct bereid om te gehoorzamen.
Zijn vlugge oogen dwaalden van Simon naar
den hertog toen hij de paarden uit den stal
haalde.
„U bent zeker niet van de partij?" vroeg
hij terwijl hij even ïachte, waarbij zijn on
regelmatige tanden te voorschijn kwamen.
„Neen, wij zijn niet bij de partij aange
sloten," antwoordde de Reichleau zachtjes.
„Dat wist ik. Waarom zoudt u anders be
talen?" De jongen keek vlug op. „Zij be
talen nooit die duivels. Zij mergelen de
boeren uit."
De hertog keek hem met belangstelling
aan. „Waarom zouden zij ook betalen? Zg
zijn nu toch de gezaghebbers?"
De jongen boer spuwde. Toen hij zijn hoofd
weer ophief was er plotseling een gloed in.
zijn oogen. „Wij mijn vrienden en ik, wij
hebben verleden winter drie van die kerels
gedood. Zij iiggen te verrotten op het land.
Het land is van mij," ging hij fier voort,
„waarom zou ik hen de Kleb geven, waar ik
voor werk? Wat z\jn hun beestachtige steden
voor mij? Ik ben een Kulak onafhanke
lijk. Mijn vader was voorzitter van den ge
meenteraad, maar zij hebben hem gedood."
„Zoo, hebben zij je vader gedood?" vroeg
de hertog zacht. „In welk jaar was dat?"
„In het jaar van de groote hongrsnood,"
antwoordde de knaap. „Het waren kleine
mannen die geen halve Hectare geploegd
zouden heftben, of zij waren eraan gestorven.
Maar zij waren met velen, en zij hebben hem
in de groote schuur opgehangen. Mijn vader
die honderd voren kon ploegen in den tijd dat
de groote Andrew er slechts negen en tach
tig ploegen kon."
„Je hebt dus bloed voor bloed genomen?"
zei de hertog knikkend.
„Ja, bloed voor bloed, dat is een goede weg,"
zei de jongen met een wreeden glimlach. „Zij
vaTlen ons nu niet meer lastig, behalve wan
neer zij in trdepen komen. Zij zijn bang ge
worden. Eerst dachten wij dat u ook tot die
De oude, het is de moeder van mijn moeder,
bende behoorde, toen u gisteravond kwam.
was er sterk voor, de buren te halen en een
einde aan jullie leven te maken. Maar ik
wist door de manier van spreken dat jullie
niet tot die duivels behoorden. Ofschoon uw
metgezel er precies zoo uitziet."
De hertog keek naar Simon en begon plot
seling te lachen. „Het is maar goed, beste
vriend, dat je niet alleen naar dit deel van
de wereld gekomen bent. Deze goede lieden
hielden je voor een communist, en zij zouden
je met je hoofd naar beneden in den gierput
geworpen hebben."
De jongen spande de paarden voor de
troïka; hij had geen enkel woord verstaan
van hetgeen de Reichïeau gezegd had, maar
hij grijnsde plotseling. „Je had die eene
moeten zien die wij den vorigen winter in de
kach^ gekookt hebben! Een gekke kerel die
zijn idiote denkbeelden aan de kinderen op
school moest onderwijzen. Wij staken eerst
zijn voeten in de kachel. Wat moesten wij
lachen toen w\j hem ervoor hielden! En mijn
grootmoeder sloeg hem. Telkens als hij
schreeuwde, sloeg zij hem met haar stok op
zijn mond, en dan riep zij: Met schreeuwen
leer je onze kinderen niets! Jij, ellendeling, die
letters lezen kan, geef ons ons koren terug!
En hoe meer hij huilde en schreeuwde, des
te harder sloeg zij hem, totdat al zijn teenen
waren verbrand."
Het was maar goed dat Simon niets van
dit verhaal begreep. De hertog die het wel
verstaan had, klom in de troïka en nam de
teugels. Voor hem was dit slechts de echo
van een nachtmerrie der jaren toen hij in het
Witte leger had gevochten. Hij stelde er be
lang is, te weten dat buiten de steden, waar
de communistische partij hoogtij vierde, deze
bloedige oorlog nog steeds voortduurde. Geen
goed voorteeken voor de verwezenlijking van
het vijfjarenplan.
Hij gaf den jongeman een bankbiljet van
honderd roebel en vroeg hem ingva; de roode
garde zou komen om inlichtingen te vragen,
geen woord over hen uit te laten. De jongen
was gewillig genoeg om dat te beloven en
rende naast de paarden voort totdat zij den
hoofdweg bereikt hadden. Hij zong vroolijk.
Zij reden langzaam om de paarden te
sparen, want zij hadden nog tijd in overvloed.
Zij moesten toch op den hoek, tegenover de
gevangenis wachten. Het was een angstig
kwartier wachtens. Het begon te schemeren
en de schaduw van den boog boven het mid
delste paard van de troïka werd langer en
langr. Eindelijk kwam een groot figuur in
de toenemende duisternis snel op hen tóe.
Beide wisten ais by instuïtie dat dit ^tex
moest zijn. Naast de slee bleef hij staan, hij
gend en bijna buiten adem.
„Jongens, wat ben ik blij dat ik jullie weer
zie. Den geheelen namiddag heb ik aan niets
anders gedacht dan aan dit oogenblik. Het
was alsof ik alles gedroomd had."
De Reichleau lachte. „Ik zou wel willen
dat wij goed en wei in onze bedden thuis
lagen te droomen. Maar hoe het ook zij, ^ij
zijn weer vereenigd. Spring erin, Rex, vïug
man!"
Terwijl hij sprak kwam er plotseling een
Roode Gardist om den hoek van den muur
en liep recht op hen toe. Met een blik herken
de hfl Rex als een gevangene en haalde zijn
geweer van zijn schouder om te vuren.
HOOFDSTUK XIII.
Gestrand In Siberië.
Een oogenblik stond de groep sprakeloos en
onbewegelijk. De Reichleau, met de teugels
in de eene en zijn zweep in de andere hand;
Simon leunde achterover in de slede, Rex
soldaat bleef stilstaan en hief zijn geweer op,
stond naast de paarden in de sneeuw en de
op slechts enkele passen afstand. De hertog
gaf een scherp commando in het Russisch.
(Wordt vervolgd.)
