De Brabantsche Brief
van
Derde blad
Geysendorffer
Verleiding was te
sterk
Leeuwarder boternoteering
geen basis meer van
melkprijs
Visscher dreef 48 uur in
open vlet rood
Engeland wensebt invloed
in Franco-Spanje
Zaterdag 6 November 1937
Ulvenhout, 4 November 1937.
Amico,
IJzergrauw, mee
hier en daar 'n
zwarte veeg, zoo
dreef den triesten
najaarshemel Zon
dagmiddag veur
Allerheiligen bo
ven Ulvenhout. 't
Was maar stille-
kes deur 't dorp.
't Geritsel van de
Herfstblaren in de
op deuzen middag,
boschdreven, was
't ennigst gerucht
waarover 't wintersch lioht al hing deur 't kaal
geboomt.
Uit de verlaten velden flierde 'nen natten
wind den keiweg op en leste, gele blaren kan
telden deur de ruimte.
't Was 'nen Zondag om oew vertier te
zoeken tusschen vier muren, waarbinnen 'n
zaoht vuurke rossig smeulde en gloorde op
Zondags-geschuurde plavuizen en teugen witte
muren.
We stonden er best veur: twee Zondagen
achtereen!
Die vielen er zoo 'ns efkens in, als 'nen
lepel bruinen suiker in de pap.
't Is veul, veul druk gewiest de leste weken,
Bamistrj is 'n druk tij en dan meugen wij,
menschen van den buiten, wel 'ns geren
zo'nen extra Zondag!
Den kleinen Dré was Zaterdagnadenmiddag
vertrokken naar Amsterdam. Allee, op de
kostschool was dat al tg zoo, ook daar was ie
al tg gewend aan zo'n paar vrije dagen om
trent Allerzielen: en Wieske, z'n Moeder weet
ook al nie beter of 't hoort zoo, dus verlejen
week als Trui me daarop attent had gemaakt,
dan stelde-nik 'm deus kort-verlof veur.
„Hoor 's, Dré, ge zijt lang nie thuisge-
wist....?"
Dadelijk kreeg ie 'n bietje kleur, knipie
efkens mee z'n zwart' oogen.
„Nou hadden wij gedocht, Opoe en ik, als
ge Zaterdagnadenmiddag oew eigen 'ns op
knapte, om 'n uur of vier den trein naar Am
sterdam nam en..., nou-ja, ge kunt terug
komen als ge wilt."
„Zal ik maar dalijk-eerst-efkens 'n brief...
Neeë!"
Toen trok ie z'n oogen wijd open, nen
gouwen glans spiegelde van die donkere kij
kers, hij kwam 'nen stap dichter naar me toe,
gaf me 'nen stomp teugen m'nen schouwer en
zee: „ik ga onverwachts! Onverwachtss!!"
riep ie. „Gos Opa, wat zal ons Wieske dan
opkijken!" (Dat was veur 't eerst, amico, dat
ie z'n moeder „Wieske" noemde. Zekers om
dat ie Trui en mij altij van „Wieske" heurt
praten, denk ik zoo).
„Doe dat," zei ik en 'k gaf 'm ook 'nen
peuter op z'nen schouwer: „da's 'n goei ge
dacht, man!"
Toen keek ie efkens strak in gepeinzen me
veurbij, mee z'n tong teugen den binnenkant
van z'n wang gedrukt en na 'n oogenblikske
zee-t-ie: „en 'k zal iets moois veur ze mee
nemen ook!" Meteen liet ie me staan en
smeerde 'm naar d'opkamer, zijn „particulier
vertrek."
„Wat houwt ie toch veul van z'n Moeder
€e?" zee Trui toen, mee 'n peinzend glim-
lachske om heuren baard.
Ik knikte. Docht aan m'nen jongen tijd
onder dienst, veur 't eerst van huis af en
toen 'k den eersten keer, na zes weken naar
Moeder en m'n Truike verom ging, mee zes
en dertig uur.
„Wat zou ie daarboven nou uitvoeren?"
vroeg Trui.
„Kas-opmaken, denk 'k."
„Ochèrm," lachte Trui, „laat ge 'm die
kosten eigens betalen, Dré?"
„Werendig nie! Maar laat 'm eerst maar
betijen."
Dan kwam ie weer benejen, 'n bietje heesch
van ingehouwen opwinding. „Ik kan 'n rijks
daalder, oem eh de-rie gulden spendee-
ren. Verzin 'ns mee, Opoe, asteblief, waarmee
ik ons Wieske 's meest plazier kan doen.
Maar iets moois, horre, 'n echt cadauke, iets
veur op de schouw of zoo, in de voorkamer."
Afijn, amico, Zatermiddag, goed drie
uur, als ik thuisgerejen was mee m'nen
groentenwagel, stond ie gereed te vertrek
ken. Blinkend geschoren en geknipt, blozend
van zenuwen en gezondheid, z'n beste spullen
aan en... veur 't eerst z'n groene gleufhoeike
op, 'n bietje schuin op z'nen bruinen kop.
Mee z'nen nieuwen, langen demi aan, de
keersrechte houding en 't valieske in d'hand,
zoudt me 'm eerder achttien, dan veertien
jaren gegeven hebben.
Daar stond 'nen jongkearel om fier op te
zgn! En dat was ik ook 'n bietje, 'k Had we
rendig spijt, da'k nie om 'n hoekske kg ken
koste als ie straks, over 'n uur of vier, veur
onzen verrasten Dré en ons birje Wieske zou
staan.
'Nen boer?
Hah! Hij leek veul meer 'nen jongen groot
grondbezitter en ik zou den Amsterdamschen
„meneer" beklagen, die perbeerde mee hum
de kachel aan te maken.
„Hebt g'onzen brief bij oe, Dré?"
Hij klopte op z'nen binnenzak. Ik heurde
'm kraken. „In orde, Opa!"
„Hebt ge nog 't een en ander ingepakt
Trui...?"
„Veur den bakker, Opa!" En hij tilde z'n
zware valieske-n-op.
„Laat me nou oew beurs 'ns zien, Dré."
„Waarom?"
„Zoomaar."
'n Bietje onwillig eerst tastte-n-ie naar
z'n enbilzak, gaf me toen royaal z'n porte-
monnaie.
„Da's eigenlijk niet veul meer als de reis
op-en-neer, ee?"
„Nneu. Veul onkosten g'ad, Opa. 'k Heb
veur allemaal iets gekocht, zie je! En eh
deuzen das en zoo."
Ik dee 'nen rijksdaalder in z'n klep. Z'n
oogen straalden ljjk sterren onder 't groene
randje van z'n hoeike. „Sodepetat...!"
„Zie Trui nou ook maar 'ns vrindelijk aan."
Die goeie ouwe stond al lang mee 'nen
warmen riks in d'r handen, gereed te geven...!
Toen smeet ie z'n kofferke op de tafel,
kuste Trui op allebei d'r wangen, gaf mij
weer'n stomp en zee 'n bietje heesch: ,,'k vind
't eigenlijk smerig van m'n eigen, da'k zoo
graag 'ns naar huis ga, maar ik kom rap
terug! Allerheiligen 's avonds!"
Zoo ging ie van den hof, amico. 'n Stuk
van z'n hartje op Ulvenhout latend. Blek
kreeg nog ,,'n hand" en daar stapte Dré III
den erf af: fier, blij, jong, krachtig, in één
woord: zóó in 't volledig bezit van 't geluk,
da'kda'k m'n eigen 'n bietje oud voelde,
als ik 'm daar zag gaan, dieën fermen ver-
overèèr!
't Was stillekes als ie vertrokken was. En
't bleef stil, al die dagen. Om 'n uur of vijf
zee Trui: „nou zit ie in den Bosch'.'
„Ja", antwoordde-n-lk: „zoo omtrent."
Om zes uur zee zij: „Utrecht is ie nou ge
passeerd."
„Hij schiet nou op. Wat zullen ze staan
zien, Trui, daar in Amsterdam.
Om goed zeuven uur kéék Trui op de klok
en zee: „Wieske hee-t-'m bij 'r, horre!"
Ik keek Trui 'ns aan en lachte. We zégen
't tafreeltje veur ons, hier in Ulvenhout
Waar de klok den tijd hard in secondekes
kapot tikte.
„Zeg, Dré, haalde gij veur den Zondag nog
wat stook binnen!"
„EhOja! Ja, da's goed Trui; wat mot
ge hebben?"
„Turf, deuzen bak vol steenkool en twee
sloffen. Maar neem den lanteern mee, Dré
weet wel den weg in 't donker, maar gij...?"
„Is er hout binnen, veur 't achterhuis?"
„Ja, Dré hee me veur twee dagen veurzien
en teugen mergen de stookplots al ingeleed.
Maar als gij de ketels van 't beestenvoeier
mergen hanteeren wil? Dré helpt me daar
teugenwoordig mee
„Bestig, Toeteloeris!"
„En nog iets: wie brengt mergen, na de
vroegmis, de kan melk naar de Zusters?"
„Zal ik wel efkens'doen. We missen onzen
Dré, Trui."
„Denk erom, dat ge Allerheiligen Bles af
gaat rijen!"
„Ook al."
„En dat ge van den avond nog 'n paar
bossen strooi in den stal spreidt. Dré hee ze
al van den zolder in de schuur gebrocht."
Na 'n kwartierke: „dat leste winterzaai-
goed zal ik Allerheiligen wel uitstorten op
tafel, 's middags als gij soms gaat kaart-
speulen."
„Ja, tuurlrjk ga 'k proppen! Zou er al ginnen
tijd meer veur 'n propke overschieten, als
's boske 's weg is
„Ge verstéét me verkeerd. Ik bedoel te
zeggen: Dréke hee alles al uitgesorteerd op
twee zakskes na. Als ik die nou eigens even
uitzoek, dan kunde gij Allerzielen den winter-
zaai gaan doen, zonder verlè-ètü"
„Oow."
„Anders had onzen Dré vanavond 't leste
gedaa-éénü Lijk ie heel de week 's avonds
al dee-ééü"
,,'t Lijkt wel of ge de Hoogmis zingt."
vliegt de Lockheads in
De vlieger naar de Ver. Staten
vertrokken.
Gisteren is met het middagvliegtuig
naar Londen de bekende KLM-ge-
zagvoerder Geysendorffer naar En
geland vertrokken, vanwaar hij zich
per boot nar de Vereenigde Staten
zal begeven, om de voor Nederland
bestemde Lockheed-vliegtuigen van
de Lockheedfabriekcn over te nemen.
G. J. GEYSENDORFFER.
Geysendorffer zal eerst één der beide
nieuwe machines naar West-Indië vliegen
en dan naar de Vereenigde Staten terugkee-
ren om de tweede te halen. In den loop van
de komende maanden zal dan ook het derde
toestel, dat door de KLM in Nederland zal
worden gebruikt, per boot naar Europa ver
zonden worden, terwijl ook de vier voor de
KN1LM bestemde Lockheeds gereed zullen
komen.
Indien Geysendorffer tijdens zijn verblijf
in de Vereenigde Staten daartoe den tijd
kan vinden zal hij ook nog een bezoek bren
gen aan de Douglasfabrieken te Santa Mo-
nica, teneinde zich op de hoogte te stellen
van de vorderingen met den bouw van de
DC-4, het nieuwste Douglas-toestel en het
eerste groote verkeersvliegtuig met neus-
wielonderstel.
Weer een kind te
Rotterdam vermist
Sedert Donderdagmorgen wordt te Rotter
dam de 12-jarige scholier Hilbert Krijn Jol-
dersma vermist, wonende Catharina Beers-
manstraat 101a.
De jongen heeft Donderdagmorgen met zijn
fiets de ouderlijke woning verlaten en is niet
teruggekeerd. Hij is in het bezit van een oud
heerenrijwiel. De politie verzoekt zijn opspo
ring en terugbrenging.
„Versta-d-'nen mensch dan ook nie eeuwig
en-al tij-verkee-éérd!"
„Nee-éé-éé--heeje! Aaa..mèn!"
En zoo, amico, zoo misten we ons boske,
die onze rechterhand is geworden in korten
tijd, elk moment van den dag, want in
't boerenbedrijf staat 't nooit stil.
Maar Allerheiligen, 's mergens mee d'eerste
bestelling, kwam er al 'nen brief van ons
Wieske. De post had gin Zondag, ziede.
Als ik uit de vroege kerk kwam, zag ik in
de verte den Driek, onzen postbooi, bg mij den
inrij van den erf opgaan.
'k Zette-n-er 'n stapke bg 'nen mensch is
altij nieuwsgierig naar de post. Op den erf
kwam ik den Driek al teugen.
„Was er iets bezonders, Driek?"
,,'Nen brief van oew schoondochter, uit Am
sterdam, Dré."
„Oja...?" Meteen was ik al binnen; had in
den Driek gin erg meer.
Trui stond mee 'n haarspeld zenuwachtig den
brief los te schandaliseeren. „Hier," zee ze ge-
jeegd: „doede gij 'm maar open en leest 'm
veur, terwijl ik den koffie inschenk, was 't druk
in de kerk?"
Afijn, amico, als Trui naar d'Hoogmis was,
dan stak ik 'n Zondagsche sigaar aan, draaide
den sleutel van de plattebuis „half" en las
Wieske d'ren brief nog 'ns op m'n gemak en
gezellig over. Dat ding kan zoo lekker schrij
ven, ee! Sjuust of ze bij oe zit te klasjeneeren.
Wieske schreef dan:
„Lieve Opa en Opoe!
(ja, ik noem U maar Opa en Opoe, lieve ouwe
schatten van me, want m'n ooren hebben de
laatste vierentwintig niets anders meer ge
hoord...! 't Is alsmaar Opa voor en Opoe na,
want oh! hij heeft toch zooveel te vertellen
in dat gezellige Brabantsch, zóóveel, dat ik
haast 'n beetje jaloersch zou worden op U.
Och, och, och, wat 'n verrassing was me dat
Zaterdagavond! Bart, moet U weten, was
's avonds tevoren al thuisgekomen uit Ouden
bosch, met 'n paar dagen vacantie, in verband
met Allerheiligen en Allerzielen en zoo. En hoe
heerlijk ik het ook vond m'n goeie Bart weer
even bg me te hebben, toch miste ik nu heel
erg Dré! Andere jaren immers, kwamen ze
sémen thuis...!"
„En dat U daar om gedacht hebt, Vader en
Moeder, dat vind ik toch zóó lief van u, zoo
echt, zoo fijn, dat... nouja, al is 't dan maar
op papier: kom hier, dat 'k U allebei eens
stevig pak!! Zoo! Op elke wang één! En die
hoeft U nu niet af te drogen ook, hè, Vader?"
„Zaterdagavond, kwart na zeven, gaat de
electrische bel. Ik dacht: da's de waschman.
Dus roep ik: „waschman, wil je de mand maar
bovenbrengen
Geen antwoord. Alleen 'n zware stap op de
trappen. In de kamer was ik m'n portemon-
naie even gaan halen en ik hoorde, dat de
„waschman" al op den overloop stond. Ik kom
uit de kamer engoede God!! Ik schrok
van blijdschap! Of alle geluk zóó in m'n armen
werd gegooid! Eerst de verrassing zelf.
Toen m'n lieve jongen die me om m'n hals
pakte en... waarachtig die bukken moest,
om me te zoenen! 'k Voelde z'n koffertje op
m'n rug. En die hoed...! Wat aardig staat
'm die, Is 't al niet net 'n echte man? En
die parmantige demi-saisonDat grgze
Een Jaar gevangenisstraf tegen
kassier geëischt.
Een hoofdboekhouder-kassier bij een
handelsinstelling te Amsterdam
kwam op zekeren dag tot de ont
dekking, dat er een fout in zijn
boekhouding was geslopen, zoodat
hij op papier f 4000.— te veel in
kas had. De man greep deze gele
genheid aan, nam het geld weg,
speculeerde er mee en verloor een
belangrijk deel.
Met de rest toog hij naar Ostende, om
in de speelzalen zijn geluk te beproeven,
zoodat hij het geld terug zou kunnen ge
ven. Ook daar liep het hem echter tegen
en teneinde raad meldde hij zich bij de
politie aan.
De man stond gister voor de Vierde Ka
mer der Arr. Rechtbank te Amsterdam
wegens verduistering in dienstbetrekking.
Verdachte, die reeds ruim twee en een
halve maand in voorarrest zit, verklaarde,
dat hij op het moment, waarin hij zich
aan het geld vergreep niet wist was hij
deed. Zijn huwelijk was zeer gelukkig en
ook zijn salaris was voldoende om hem
voor zorgen te vrijwaren. Hij was op het
kantoor met werk overstelpt, werk, dat hij
eigenlijk niet aan kon. In overspannen toe
stand was de verleiding om te speculeeren
te sterk geworden. Bij zijn arrestatie was
nog ruim f 1.700.— van het geld over.
De officier van Justitie, mr. C. J.
van Arkel vórderde wegens verduis
tering in dienstbetrekking een ge
vangenisstraf van één jaar met
aftrek van voorarrest.
De verdediger mr. J C. Vrij, bepleitte een
voorwaardelijke veroordeeling.
Vonnis 19 November.
Onbetrouwbare boden
Twee personen uit Hoorn ge
verbaliseerd.
Donderdagmiddag vervoegden zich aan
een garage aan de Aelbrechtskolk te Rot
terdam twee mannon, die een accu te koop
aanboden. De eigenaar van de garage ver
trouwde het zaakje niet, waarom hij de
politie van de aanbieding in kennis stelde.
De beide mannen zijn aangehouden en
naar het politiebureau overgebracht. Het
bleken te zijn de 22-jarige chauffeur J. L.
en de 23-jarige metaalslijper A. F., beiden
uit Hoorn, di<| een bodedienst op Rotterdam
onderhielden. De accu hadden zij te Hoorn
gestolen. Tegen de beide mannen is proces-
veibaal opgemaakt, waarna zij zijn heen
gezonden. Dit is gebeurd in verband met
het feit, dat het tweetal een wagen vol
goederen bij zich had. welke goederen nog
bezorgd moesten worden. Om het publiek
niet te dupeeren, heeft men beiden laten
gaan>
vischgraatje! Ik kóm niet op 'm uitgekeken,
telkens als ie van huis gaat en ik 'm trotsch
door het spionnetje nakijk. En met ,dat hg
me zoo om m'n hals had, begréép ik hoe
U dat zoo fijntjes had uitgekiend, om m'n
jongen nu bij me te sturen!
„Ondertusschen waren ook de anderen, Dré,
Bart en Truike naar den overloop gekomen.
Wat 'n gelach, wat 'n vreugde, wat 'n... ge
luk!! M'n groote Dré kreeg 'n traantje in z'n
oogen, al denkt ie dat ik het niet gezien heb.
Wat 'n gelukkige, wat 'n feestelijke Zaterdag
avond! En toen toen ontbraken er nóg
twee! Jullie lieve ouders!"
„En toen „kleine" Dré z'n cadeaux ging
uitpakken...! Och wat was ie trotsch, maar
ook: wat was ie gelukkig, dat alles te kun
nen uitdeelen! „En allemaal zelf verdiend,
Vader," zei ie. „Hiermee" en toen liet hij 'n
paar handen ziennee, zulke stevige man
nenhanden, dat, dat ik ze eens vastpakken
moest en over m'n gezicht halen. Planken zgn
't geworden. Handen om als moeder trotsch
op te zijn! Dét zeg ik U, Vader! Eerlijke,
harde, spontane werkhanden, wat zijn ze
mooi, vooral bg je eigen kind!
,,'s Avonds op bed hebben we nog wel 'n
uur in donker liggen praten. En in 't donker
kwam „groote" Dré er rond voor uit: hij zei:
„Wies, m'n Vader heeft 't goed gezien. Onze
jongen ia op z' plaats en ik ben trotsch
op mijn boer! 't Is 'n kerel geworden en ke
rels is 't eenige, waaraan in de wereld nog
geen overcompleet, maar wel 'n treurig tekort
is!" Nou? Vader is 't zoo goed?"
„Vanmiddag zijn de twee Dré's gaan kuie
ren. Ze zijn even groot en bijna even breed.
En als ik ze zoo gaan zag, door 't spion, dan
afijn, ik ben maar gauw dezen brief gaan
schrijven. Als ik al die gevoelens van geluk
en plezier niet even uit zou schrijven, dan zou
ik gewoonweg zenuw-hoofdpijn krijgen."
„Ik zie er wel tegen op, dat ie morgen al
weer weggaat. Ik kan 'm niet tegenhouwen!
„Nee, Moeder," zei ie: „Allerzielen wordt er
weer op me gerekend op den hof, 't is nog
veul druk en ik laat Opa met het werk niet
in den steek. En 't zou erg smerig van me
zgn, als ik m'n woord niet hield! Allerhei
ligenavond terug, heb ik gezegd. En dat moet
dus." Als ik 'n beetje beteuterd stond te kij
ken van die beslistheid van m'n jongen
wat 'n verschil met op-school dan streek ie
over m'n haar en zei: ,,'t is toch immers zóó
weer Kerstmis, Wieske!"
Ja! Dat zei ie. Wieske!
„Wilt jullie gelooven: zoo jong als ie is, ik
zou zóó in z'n binnenzak kruipen en me zoo
door 'm naar Ulvenhout laten brengen!"
„Maar kom, ik schei er af, zou Opa zeg
gen. 't Wordt alweer donker. M'n oogen gaan
prikkelen. Donkere dagen voorKerst
mis, denk ik alDan zijn we weer allemaal
bij elkaar, om jullie heerlijke plattebuis! ja
ik word óók 'n boerinnetje
En de rest, amico, 't afscheid en zoo in den
brief kunde wel raaien.
Maar ge verstaat zekers wel, da'k 'nen pla-
zirigen Allerheiligen gevierd heb, ook al
was 't dan wat stillekes in den huis
Veul groeten van Trui, Dré III en ging
horke minder van oewen t.a.v. Dré.
Binnenlands che groothandels-
prijs beslissend.
Karn verbod opgeheven
Van bevoogde zijde doelt men ons
mede, dat minister Steenberghe
niet alleen besloten heeft het crisis-
merk voor boter te doen vervallen,
doch ook het kamverbod heeft op
geheven.
Het ligt voorts in de bedoeling restitutie
bij uitvoer van boter te vcrlecnen tot een
bedrag, gelijk aan de heffing, welke geldt
in de betreffende week van export, met
dien verstande, dat bij uitvoer op ©en Don
derdag gerestitueerd zal worden de heffing,
welke zal gelden op den Vrijdag daarop
volgende. Dit punt is langdurig overwogen
en hoewel er tegen dezen maatregel bezwa
ren bestaan, vergeleken met het verleenen
der restitutie op basis van de week van
productie, hetgeen trouwens ook met moei
lijkheden gepaard zou gaan, heeft de Re
geering gemeend den eersten weg te moe
ten kiezen, omdat deze tot een grootere
vereenvoudiging aanleiding kan geven. Im
mers aldus zal de geheele bemoeiing met
de controle op de binnenlandsohe boter
productie kunnen vervallen.
Als overgangsmaatregel zal gelden, dat
gedurende drie weken op boter, welke be
reid is voor 7 November 1937, bij uitvoer
zal gerestitueerd worden de daarop betaalde
heffing.
De binnenlandsche groothandels-
prijs voor boter zal in het vervolg
beslissen over den melkprijs, die
aan de veehouders voor de tot bo-
terbereiding bestemde melk kan
worden betaald. Het ligt in de be
doeling, dezen op een bedrag van
ongeveer f 1.45 per kg. voor dezen
winter vast te stellen, met dien
verstande, dat deze winterprijs min
of meer als een gemiddelde moet
worden beschouwd.
De wekelijksche boterprijs kan dus van
week tot week eenigszins fluctueeren.
Van het stelsel, dat gedurende ruim vijf
jaar heeft gegolden en waarbij deze melk
prijs afhankelijk was van de Leeuwarder
noteering, veimeerderd met de steunuitkee-
ring, wordt dus afstand gedaan en in de
plaats van Leeuwarder noteering plus uit-
keering komt nu de binnenlandsche groot-
handelsprijs voor boter, hetgeen meer
met normale omstandigheden overeenkomt
en een automatischen afloop der maatrege
len bij stijgende Leeuwarder notcerirug ga
randeert.
Eindelijk opgepikt door de „A&ra-
ham Fock.
Gistermorgen in de vroegte is de redding
boot „Abraham Fock" van de Noord- en
Zuidhollandsche reddingmaatschappij, er
in geslaagd den visscher J. de Beer uit
Beetgum, die op 3 November des middags
was uitgevaren om scharren te visschen, op
te sporen.
De visscher was door den miist
overvallen en verdwaald. Toen
men hem vond lag hij met zijn klei
ne vlet dwars van Sexbierum, naar
schatting ongeveer drie km. uit den
wal. Hij was geheel verkleumd. On
geveer 48 uur had hij in de open
vlet doorgebracht en hij was vrij
wel aan het einde van zijn kroch
ten.
Gelukkig had men er aan boord van de
„Abraham Fock" rekening mede gehouden
dat de visscher wel zeer koud en honge
rig zou zijn. Men gaf hean een warm maal,
hetgeen den man merkbaar opknapte.
Na den visscher naar het veerhuis „Zwar
te Haan" benoorden St. Jacobieparochie, te
hebben gebraht is de .Abraham Fock' naar
haai- standplaats te Hollum teruggekeerd.
Dit is de eerste maal dat deze reddingboot,
welke in Hollum gestationneerd is, en on
der commando staat van schipper Botte
Neij, hulp heeft verleend.
Aan boord bevonden zich vijf man.
De reddingboot „Brandaris" van de Noord
en Zuidhollandsche reddingmaatschappij,
die eveneens ongeveer 24 uur naar de ver
miste vlet heeft gezocht is naar haar stand
plaats Terschelling teruggekeerd.
De meening der Duitsche pers.
De mededeeling. dat de ministers van
buiten landsche zaken van Engeland en
Frankrijk van hun aanwezigheid im Brussel
gebruik gemaakt hebben om elkaar te pol
sen over een langzame verandering van
koers ten opzichte van generaal Franco,
wordt door eenige Duitsche bladen van com
mentaar voorzien. De „Völkische Beobach-
fer" schrijft, dat dit bericht geen verras!-
9ing boteekent, want, aldus het blad, hier
door wordt, slechts bewezen, dat de leiders
der bui ten landsche politiek in deze landen,
de Spaansche kwestie en het conflict in de
Middellandsche Zee met die nuchterheid be
kijken als steeds van hen verwacht kon
worden. Hiermede kan worden vastgesteld,
dat het tijdperk van Nyon waarvan Eden
zelf verklaard heeft, dat de resultaten in
den vorm van omvangrijke Sovjetrussische
wapen leveringen alleen 'den „Spaanschen
bolsjewisten ten goede gekomen zijn", defi
nitief als een vergissing heeft afgedaan.
In verband met de verklaring van Cham-
berlain in het Lagerhuis merkt het „Ber-
liner Tageblatt" op: het doet er niets toe,
dat En gel and's „agenten" in het nationale
Spanje voorloopig geen diplomatieken sta
tus zullen krijgen.
Evenmin wil Chamberlaim's verklaring
veel zeggen, dat hiermede niets verandert
aa.n den bestaanden toestand. Wat veran
dert, dat zegt duidelijk genoeg de wrevel in
Parijs over het besluit van de Engelsohe
regeering en de critiek, welke Chamberlain
hierover in eigen land hoort, waar men de
nationale Spanjaarden nog steeds als op
standelingen pleegt te betitelen.
De „Deutsche Allgesmeine Zeitung" schrijft:
ook al zou er een wijziging komen in de
methoden der Engelsche en Fransehe poli
tiek ten opzichte van Spanje, het doel
blijft toch gelijk: men wil verhinderen dat
het Spanje van de toekomst zich nauwer bij
Italië en Duitschland aansluit. Het middel
daartoe was tot dusver de ondersteuning
van het roode bewind en het zou niets be
hoeven te verbazen indien Engeland en
Frankrijk thans pogingen in het werk stel
len Spanje te bewegen deze pijnlijke pe
riode te vergeten.
Tsjechisch Nazi pleegt
zelfmoord
De architect Rutha, de rechterhand van
Henlein, leider der Sudeten-Duitsche nazi's
in Tsjecho-Slowakije, en zooveel als zijn
inister van buitenlandsche zaken, die naar
men weet kortgeleden wegens onzedelijke
handelingen is gearresteerd, heeft zich in
zijn cel opgehangen.
De op het lijk gevonden papieren zijn
in beslag genomen en een onderzoek is in
gesteld.
De oorlogsverklaring
aan China
Japansche vloot ervoor, het leger
ertegen.
Volgens het Japansche blad „Hotsji" wint
de meening ten gunste van een oorlogsver
klaring aan China veld in regeeringskrin-
pen. Vooral de vloot echter bepleit het ver
klaren van oorlog. Het leger is er tegen.
Het venvacht door oorlog te verklaren de
mogelijkheid te verliezen handel te drijven
met het buitenland, of liever oorlogsmateri
aal in te voeren. Ook vreest het leger, dat
een oorlogsverklaring de buitenlandsche
betrekkingen van Japan nog meer zal com-
.pliceeren.
