TERUG
KEER
Het verboden
grondgebied
DE
Fransche communisten beschermen
Spaansche babies
Hongersnood
bedreigt Sjanghai
„Tsaar der schoonheid"
zoekt een vrouw
Radioprogramma
EDG AR RICE
BURROUGHS
No. 2.
Toen de valse speler trachtte weg
te sluipen, zag hij de ingang versperd
door de hoge gestalte van Tarzan.
Met ijzeren vuist greep Tarzan hem
beet en hoe de man ook om zich
heen sloeg en schopte, hjj kon zich
niet bevrijden. Het was de eerste
kennismaking van Nicola Rokoff
met de spieren, die hun bezitter de
overwinning hadden doen behalen
op tegenstanders als Numa, de
leeuw en Terkoz, de grote mens
aap, Terwijl hij de schelm naar zijn
verbaasde medespelers terugsleepte,
vertelde hij de truc met de kaarten,
die hij in de spiegel had waargeno
men. Daarna liet hij zijn gevangene
los en dacht verder niet meer over
de zaak na. Maar na dit voorval zou
Tarzan bemerken, dat hij zich een
aartsvijand had gemaakt, want Ro
koff was een van de grootste schur
ken van heel Europa. Na zijn aan
komst in Parijs begaf Tarzan zich
onmiddellijk naar de departementen
van zijn vriend d'Arnot, die heel blij
was hem te zien. Nooit kon de zee
officier vergeten, dat hjj gedood zou
zijn in het kannibalendorp, ver weg
in Afrika, als Tarzan hem met zyn
geweldige lichaamskracht niet had
gered.
De twee vrienden brachten de we
ken, die nu volgden, door met het
bezichtigen van Pargs. Op zekere
avond ging Tarzan naar een variété
theater. Onder een dansnummer
ving hij plotseling een glimp op van
een paar duivelse, zwarte ogen, die
strak op hem gericht waren. Hij
had het gevoel, dat hij bespionneerd
werd. Had Tarzan slechts geweten,
dat hij later nog dikwijls gevolgd
zou worden, dan zou hij meer op zijn
hoede zgn geweest.
(Nieuwe spelling.)
Minister stond de „melkcollecte" niet toe I
HET VLOT NOG NIET ERG MET HET
PROLETARISCH EENHEIDSFRONT IN
FRANKRIJK.
De strijd tusschen de rose en roode
broeders van het Volksfront, die
reeds eenigen tijd in redevoeringen
en courantenartikelen tot uiting
kwam, neemt steeds scherper vormen
aan. De communisten, die reeds lang
een hijzonderen druk op de sociaal
democraten ter verwezenlijking van
een proletarisch eenheidsfront in
Frankrijk uitoefenen, hebben reeds
herhaaldelijk van de socialistische
leiders een meer of minder duidelijk
„neen" te hooren gekregen.
Twijfel aan de betrouwbaarheid
van het Roode leger.
Nog onlangs heeft de secretaris-generaal
van de sociaal-democratische partij, de mi
nister van staat Paul Faure, in een redevoe
ring voor zijn parlijgenooten in het Parijsche
stadsdeel Clignancourt eenige opmerkingen
over het door de Fransche communisten zoo
verheerlijkte Sovjetparadijs en het in het
bijzonder door hen als onoverwinnelijk voor
gestelde Roode Leger gemaakt. Paul Faure
zcide welhaast onomwonden, dat Frankrijk
op de militaire waarde van het Russische
leger op liet oogenblik minder zou kunnen
rekenen, wijl Stalin naast de hoogste leger
leiders ook vele lagere officieren had laten
ter dood veroordeelen. Dit oordeel heeft den
communisten natuurlijk onaangenaam in de
ooren geklonken en het is dan ook niet te
verwonderen, dat zij in den laatsten tijd
tamelijk prikkelbaar en over hun sociaal
democratische broeders minder goed te spre
ken zijn.
Aanvallen op minister Dormoy.
Bij dit alles komt nog, dat kort geleden
een door de communisten georganiseerde
straatbetooging voor de regeering van Bar-
celona door den socialistischen minister van
binnenlandsche zaken Dormoy verboden
werd op grond van het feit, dat er geen ga
rantie voor een rustig verloop der demon
stratie voorhanden was, wijl deze bij het
aanbreken der duisternis zou beginnen en
provocateurs dus gemakkelijk hun storend
werk zouden kunnen verrichten. De commu
nistische betooging vond eenige dagen later
Feuilleton
door Dennis Wheatley
Vertaling Eva Raedt de Cantet
„Dat is een van de onaangenaamste dingen
die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt,"
zei Richard en begon zenuwachtig het vertrek
op en neer te loopen.
„Hoe bedoel je dat?"
„Wel, om je de waarheid te zeggen, heb ik
Valeria Petrovne ongeveer een week geleden
in Moskou ontmoet. Ik vermoed dat zg dat
jou niet verteld zal hebben, wel?!"
„Neen," zei Simon verbaasd, „ik wist niet
dat je al eerder hier geweest was."
„En toch is het zoo. Het is nog geen week
geleden.- Maar het is een feit dat het mij voor
komt alsof het al een maand geleden Is. Je
herinner je misschien nog wel, dat ik je ge
vraagd heb om een onderzoek naar je in te
stellen wanneer je binnen drie weken niets
van je had laten hooren. Weet je nog wel, het
was op de partij van Miriam? Welnu, midden
Februari begon ik ongerust te worden. Ik
vervoegde mij bij het Bureau voor Vreemde
lingenverkeer, maar men kon mij daar geen
inlichtingen verschaffen. Daarom besloot ik
aan het einde van de maand zelf over te ko
De Fransche minister van binnenlandsche
zaken, Dormoy, die heel wat schimpscheuten
van de communisten te incasseeren kreeg.
Onder deze omstandigheid kon Dormoy zijn
verbod natuurlijk niet handhaven. Maar dit
verhinderde het communistische blad .,Hu-
manité" niet, woedende schimpscheuten op
den minister van binnenlandsche zaken los
te laten.
Thans zien de communisten zich
opnieuw' genoodzaakt, scherpe aan
vallen op Dormoy te richten, wijl hij
een communistische straatcollecte
voor melkverschaffing aan zuigelin
gen in Spanje verboden heeft. Tus
schen twee haakjes kan hierbij op
gemerkt worden, dat deze collecte
toch heeft plaats gehad, een feit,
waarop de communisten niet weinig
trotsch zijn.
„Nu is het genoeg!"
Toch nam de „Humanité" onder het op
schrift „Nu is het genoeg" een dergelijke
vijandige houding tegen Dormoy aan, dat de
sociaal-democratische „Populaire", het blad
van den plaatsvervangenden minister-presi
dent Léon Blum, niet langer meer kon
zwijgen. Het verwijt den communisten en
hun orgaan een leugenachtige houding aan
den dag te leggen. De houding der commu
nisten zou slechts op de navolgende twee
wijzen te verklaren zijn: öf zij geven zich
aan de illusie over, dat men een leugen door
voortdurende herhaling tot een waarheid
kan maken... öf de communisten zouden
door hun aanvallen op een trouw lid van de
regeering, dat tevens een trouw lid van de
sociaal-democratische partij is, twist met
deze partij willen zoeken en zulks ondanks
het feit, dat er een volksfrontverbond be
staat. Dit verbond zou echter op een ver
drag berusten, dat alle belcedigende cn on
ware aanvallen uitschakelt. Overigens be
staat er een bijzonder scheidsgerecht, dat
zijn oordeel over' eventueel voorkomende
mceningsverschillen heeft te vellen. De
hoofdredacteur van de „Populaire" maakt
de communisten hierop nadrukkelijk op
merkzaam en spreekt de hoop uit, dat zij in
de toekomst niet meer zullen vergeten, dat
Dormoy pen vooraanstaand lid van de so
ciaal-democratische partij is.
Communistische verwijten.
Hoe deze strijd ook moge afloopen, vast
gesteld kan in ieder geval reeds worden, dat
de broeders der Tweede en Derde Interna
tionale in Frankrijk op het oogenblik niet
al te best met elkaar kunnen opschieten. Zoo
laat men zich in communistische partij krin
gen ook zeer bitter uit over een opportunis
tische strooming in de sociaal-democratische
partij. Men verwijt Léon Blum en zijn vrien
den, dat zij er slechts naar zouden streven,
tezamen met de radicaal-socialisten zoo lans-
mogelijk aan het bewind te blijven en dat
zij in verband met den Spaanschen burger
oorlog niet de „waarachtige belangen" van
Frankrijk verdedigd zouden hebben.
Men vreest voor relletjes.
Schrikbarende ellende onder de
Chineesche vluchtelingen.
Het door den oorlog geteisterde
Sjanghai wordt thans door hongers
nood bedreigd.
Een vooraanstaand lid van het be
stuur der internationale nederzetting
verklaarde tegenover den Reuter-
correspondent dat de voedselvoorra
den nog voor slechts drie dagen toe
reikend zijn.
Men vreest dan ook voor levensmiddelen
relletjes. Woensdag had reeds een incident
plaats, toen de rijstwinkels in de Fransche
concessie door uitgehongerde Chineezen
werden bestormd. Het wordt beschouwd als
een voorbode van wat men kan verwachten,
tenzij do Japanneezen toelaten, dat de Chi
neezen terugkeeren naar hun akkers rond
Sjanghai.
Op het oogenblik worden alleen nog maar
levensmiddelen aangevoerd door kleine kust
vaartuigen, en de aanvoer is dan ook lang
niet voldoende vooi de behoeften. Groote
mcnschenmenigten belegeren de rijstwin
kels, terwijl op de vrachtauto's die van do
dokken komen, een gewapend geleide mee
rijdt. De toestand is nog verergerd, door de
aanwezigheid van een millioen Chineesche
vluchtelingen. De intrede van don winter
heeft eveneens een groote toeneming van het
sterftecijfer onder de ondervoede, tenauwcr-
nood gekleede en door ontberingen geteister
de Chineesche vluchtelingen tengevolge ge
had.
Broadway's „Tsaar der schoonheid", ,Rad-
jah van het' Rhythme", dat zijn twee bijna
men van Georgie Hale, den show-man, die
den groeten Flo Zicgfeld opvolgde.
Hij heeft het scherpste oog voor vrouwelijk
schoon in Amerika en jaagt het heele land
door, op zoek naar lieftallige cn nog lieftal
liger meisjes voor zijn revues. Toch blijft
hij, hoewel 35 jaar oud, vrijgezel.
Een reporter van de „Daiiy Express" ver
telde hij ernstig en nadenkend, dat, tenzij
hij met een meisje trouwde dat alle andere
in volmaaktheid overtrof, zijn vrouw niet
anders dan jaloersch zou kunnen zijn.
„Bijna elk lieftallig meisje, dat ik ontdek,
geeft me nieuwe inspiratie, cn net, wanneer
ik op het punt sta mij te realisccren, dat zij
het prachtigste schepsel is, dat ooit op aarde
verscheen, vind ik een ander."
„Hoe ziet de meest volmaakte vrouw er
volgens u dan wel uit?" vroeg de reporter
aan den man, die Gingcr Rogcrs, Jean Ilar-
low cn Alice Faye dansen leerde.
„Zij zal een brunette zijn" antwoordde hij.
„Die zijn standvastiger clan roodharige cn
blonde meisjes".
Zij moet enkels van de juiste verhouding
hebben, baar figuur moet gevuld zijn. Ik be
wonder die recht-op-en-neer-meisjes niet.
„Zij moet er goed uitzien, maar niet neslist
mooi. Zij moet persoonlijkheid hebben, leven
digheid, temperament en een karakter, dat
als de zaken verkeerd gaan, zij niet alleen
naast je staat, maar erop uittrekt en voor
je vecht,.
En ze mag niet drinken. Ik hou er niet
van meisjes te zien drinken. Er is niets wat
hen zoo gauw haar goede uiterlijk doet ver
liezen.
Russische vliegtuigen
neergeschoten
Volgens berichten van het, front heeft de
Japansche luchtmacht bij den strijd boven
Nanking drie vliegtuigen neergeschoten,
welke kentcckenen droegen van Russisch
maaksel te zijn. Men zou geconstateerd heb
ben dat het toestellen betreft welke onlangs
uit Sovjet-Rusland naar Sian in dc provin
cie Sjensi zijn vervoerd. Destijds zijn daar
100 Russische toestellen aangekomen.
ZATERDAG 27 NOVEMBER 1987.
Hilversum I.
KRO-uitzending.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest en gramofoonmuziek.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Vervolg concert.
3.05 Kinderuurtje.
4.05 De KRO-Melodisten.
4.05 De KRO-Melodisten, solist en gramO'
foonmuziek.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 De KRO-N acht egaal tj es.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causeri „Zorg voor moeder en kind".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.10 Overpeinzing met muzikale illustratie.
8.30 Uitzending van den Vrijzinnig Democra-
tischen Bond.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Internationale sportrevue.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek, Fantasia en VARA-
Maandrevue (gr.pl.).
12.001.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Verkeers-reportage.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Optreden van amateurs.
3.15 Damcursus.
3.30 Utrechtsch Stedelijk Orkest, de Stem des
Volks, Amsterdam en solisten (gr.opn.).
4.45 Causerie „Esperanto en de radio".
5.00 Utrechtsch Stedelijk Orkest, de Stem des
Volks, Amsterdam en solisten (gr.opn.).
5.25 Causerie voor het Nationaal Fonds voor
bijzondere Nooden.
5.35 Gramofoonmuziek.
5.40 Bespreking van kinderboeken.
6.00 Orgelspel.
6.30 De Wielewaal.
7.00 Filmland.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.30 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.15 Gevarieerd programma: Souvenir-orkest.
VARA-tooneel e.a.
9.15 De Ramblers en solisten.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Mededeelingen.
10.45 Bariton en orgel.
11.0012.00 VARA-orkest, Fantasia, de
Lucky Birds en solisten.
men. Wanneer ik te Moskou zou aankomen
leek het mij heel waarschijnlijk je bij Valeria
Petrovna te ontmoeten of althans van haar iets
over je te vernemen. Daarom zocht ik haar op.
Door een ongeloofelijke beschikking van het
noodlot was die goede engel Marie Lou er
juist toen ik er arriveerde."
„Inderdaad," knikte Simon, „naturlgk heeft
Valeria Petrovna mij verteld dat Marie Lou
met de ikon bij haar gekomen is en dat zij
erin geslaagd was het meisje veilig buiten het
land te krijgen."
„Dat heeft zg gedaan, dat wil zeggen, ik
heb haar meegenomen. Maar voordat wij
vertrokken, vertelde je vriendin mjj veel van
haar plannen voor de toekomst en ook hoe
zij over Rex en den hertog dacht."
„Zoo?"
„Ja," Richard keek zgn vriend ernstig aan.
„Ik ga je niet vragen, Simon, of je erin toe
stemde met de dame in kwestie aan te tee
kenen, of hoe zij dat hier noemen, alleen
maar uit de overweging dat je alleen ten be
hoeve van de Reichlau en Rex je oude leven
hebt opgegeven om met haar een nieuw te
beginnen. Maar hoe het ook zij, jij bent er
de man heelemaal niet naar om hier bij de
pakken neer te zitten en die smfrige wijn te
drinken."
„Zij heeft niet alleen beloofd mgn vrienden
hun vrijheid te doen weergeven, zg heeft het
ook gedaan."
„Geloof je dan niet, beste jongen, dat Rex
en de hertog nog steeds hier in de gevange
nis van Kief zitten? En je kunt er God voor
danken, dat zg er nog zijn, ik ben eerst zeer
bang geweest, dat zij reeds lang doodgescho
ten zouden zgn."
Simon sprong plotseling op. Zijn mond
ging wijd open.
„Dat is niet waar, Richard. Ze heeft alles
in orde gemaakt. Zij heeft van Stalin een
speciale toestemming gekregen, zoodat zij het
land konden verlaten. Het duurde wel wat
langer dan met mg, maar zg vertelde mij
eerst gisteren, dat zij onder bewaking naar
het station gebracht waren en dat zij zich
nu reeds op de thuisreis bevinden."
„Dan heeft zij je een leugen verteld. Zij
vertelde mg zelf in Moskou, dat de eenige
manier om jou uit de gevangenis te krijgen
was, dat je met haar zou trouwen en dat je
hier zoudt blijven. Je wist te veel van Rus
land om dit land weer rustig te kunnen ver
laten. Zij kon natuurlijk niet eveneens met
Rex en den hertog trouwen, en bovendien
waren dat „vijanden van Rusland". Daarom
konden zg, wat haar betrof, naar den duivel
loopen. Ik zou Moskou nooit verlaten hebben,
maar zg dreigde mij de arme, ïyeine Marie
Lou aan de politie te zullen overleveren en
daarom verliet ik Moskou, in de veronderstel
ling dat alles goed zou afloopen."
„Dat is reeds dagen geleden, Richard. Wat
Marie Lou betreft, ja, dat was begrijpelijk.
Zij was jaloersch op Marie Lou, omdat die
mijn been verzorgd had. Zij had misschien een
of ander dwaas idéé, dat het meisje op mij
verliefd was je weet nu eenmaal hoe vrou
wen zijn. Zij zou haar niet aan de politie over
geleverd hebben, maar ik stem toe, dat zij erg
blij was haar op deze wijze uit den weg ge
ruimd te hebben. Wat Rex en den hertog be
treft, daarover heeft zg eigenlgk nooit veel
met mij gesproken."
„Het spgt mij, Simon," zei Richard en
schudde zijn hoofd, „ik weet dat je verliefd
op haar bent, en ik vindt het allemachtig be
roerd, dat ik het ben, die je dat allemaal
vertellen moet. Ik zal niet zeggen dat zij,
wanneer zij gekund had, onze vrienden niet
uit de gevangenis gehaald zou hebben, al zou
het alleen maar geweest zijn om jou een ple
zier te doen, maar de geheele kwestie is dood
eenvoudig: zij is niet machtig genoeg daar
voor. Rex en de Reichlau bevinden zich nog
altgd hier in Kief. Ik weet het omdat een
van onze geheime agenten in Weenen mij in
kennis bracht met een cipier van de Kievo-
Pecher-Lavra. Hij heette Shubin. Ik heb hem
vanmorgen ontmoet en zij wachten nog
slechts op instructies uit Moskou om heujfjei-
den te doen fusileeren."
„Groote God, wat moeten wg dan doen?"
„Ik weet het niet. Ik kan er niet meer
uitkomen."
Simon kreunde. „En dan te bedenken, dat
ik hier niets gedaan heb, van Zondag af. Ik
wilde maar dat ik het geweten had."
„Beste kerel, dat wist je toch ook niet. Je
moet jezelf daar geen verwgten over maken.
De zaak is, wat wij nu doen kunnen?"
„Wat er denk je van je vriend den
cipier?"
„Niet9 mee te beginnen. Ik heb het gepro
beerd. Hij is een van de voornaamste ambte
naren. Hg doet niets anders dan zijn plicht.
Hij zou direct onder verdenking vallen als hij
trachtte in contact te komen met de gevan
genen."
„Er was een kerel, die nogal vriendelijk
tegen ons was," zei Simon. „Hij was vroeger
boer geweest in de Plakoff staten, en hij her
innerde zich den hertog nog als jongeman.
Ik ben benieuwd of er met hem wat te be
ginnen is."
„Hoe heet hij?"
„Yakovkin. Een groote, stevige kerel met
een baard, en een lidteeken boven zijn oog."
„Zij zouden kunnen probeeren iets van dén
man gedaan te krijgen," zei Richard in ge
dachten. „In ieder geval zal ik trachten den
man vanavond te spreken te krijgen."
„Denk je erom, dat je geld noodig hebt?
Ik heb geen cent."
„Ik heb genoeg. Ik heb geld opgenomen bij
het gezantschap te Weenen. Maar als ik iets
van hen gedaan krijg, hoe kunnen wg hen dan
wegkrggen?"
„Ik zal Valeria Petrovna's auto ter be
schikking kunnen stellen."
„Het spijt mij, Simon, maar ik vind het
een beetje gewaagd haar van het een en an
der op de hoogte te stellen."
„Ik zal mezelf wel redden. Wij maken
iederen morgen een autotocht, de menschen
in de garage van het hotel kennen my."
„Dat zou mooi zijn," antwoordde Richard
glimlachend. „Maar zouden zij je aan de
grens niet aanhouden?"
„Mm, misschien. Maar herinner je je niet,
wat Napoleon zei van Rubikon en de Vistula?"
Richard lachte luid. „Je bent een beetje
met de geschiedenis in de war, vriendje. Maar
ik stem toe. Als wij er maar in slagen om ze
uit de Pecher-Lavra te krtfgen dan hebben
wy de zaak al half gewonnen. Kijk, ik geloof,
dat het beter is dat ik je nu vaarwel zeg. Ik
wil niet dat Valeria Petrovna mg hier vindt.
En laat haar nu nog niet merken, dat je de
waarheid kent inzake Rex en den hertog."
(Wordt vervolgd.)
