De „Gouden Kameelen"
van
Het verboden
grondgebied
Schoenpoetser klaagt
filmregisseur aan
Moordaanslag
te Ittervoort
Radioprogramma
EDG AR RICE
BURROUGHS
No. i.
Tarzan keerde zich juist op tijd
om, om te zien, dat een grote man
met een zware stoel boven zijn
hoofd zwaaide. De anderen, die allen
messen droegen, vielen hem nu aan.
Maar de snel werkende hersenen en
de spieren, die getraind waren in de
strijd met apen en leeuwen, waren
niet zo gemakkelijk klein te krijgen
als deze Parijse Apachen wel dach
ten. Tarzan, de aapman, stormde op
zijn vreselijke tegenstander los. Ter
wijl hij de neerkomende wapens ont
week, gaf hij de man een vreselijke
slag, die hem in elkaar deed zinken.
Nu keerde hij zich naar de anderen.
Dit was sport! Hij genoot de vreug
de van het gevecht en zijn plotseling
ontwaakte strijdlust deed het dunne
laagje vernis der beschaving van
hem afvallen. Zijn sterke witte tan
den vonden de keel van een aanran
der. Hij vocht zoals hg geleerd had
te vechten tegen de grote mensapen
in de troep van Kerchak. Als een
tijger sprong hij dooi de kamer.
Beenderen kraakten en braken in
zijn ijzeren greep. De bloedende
Apachen gilden. Het gezicht van de
de vrouw veranderde telkens van
uitdrukking, terwijl ze dit wrede
gevecht gadesloeg Inplaats van ge
huichelde angst en ellende bjj Tar-
zan's komst, stond er thans afschuw
op te lezen. Deze man, die door haar
kreten hierheen gelokt was, om ge
dood te worden, had de rollen om
gedraaid. Ze keek naar de Herkules,
die krankzinnig scheen te zijn ge
worden. En buiten de deur wachtte
Rokoff zijn vertrek af.
(Nieuwe spelling.)
OUDE SCHAT UIT DEN AMERI-
KAANSCHEN BURGEROORLOG
ONTDEKT.
100 K.M. ten Noord-Oosten van
New Orleans vond de kleinzoon
van een strijder uit den Ameri-
kaanschen burgeroorlog bij het ploe
gen eenige voorwerpen, welke zidh
afls resten van de legendarische
goudkaravanen van Louisiana ont
popten,
Lawrence Holmes, de zoon van een farmer,
ploegde op het veld van zijn vader, toen
hij plotseling bemerkte, dat de aarde een
aantal munten bevatte. Hij onderzocht deze
en stelde vast, dat het Spaansche munten
waren. Zijn vader, van de vondst op de
hoogte gesteld, herinnerde zich onmiddel
lijk de geschiedenis van- de kaïneelkara-
vanen en vertelde:
„Mijn grootvader was 'n van de „blokkade
brekers" in den burgeroorlog. Hij had de
kameelkaravaan door dit deel van het
land geleid om te verhinderen, dat zij door
de aan de Missisippi liggende vijandelijke
troepen aangehouden werd. De kameelen
droegen groote zakken met goudstukken.en
goudharen.
De schat stamde uit Texas, waar
schijnlijk uit het hoofdkwartier van
Jefferson Davis, den president der
Goconfedereerden, in Alabama. Maar
de „schepen d. woestijn" waren aan
den grooten overvloed van water in
Louisiana niet gewend. Zij dronken
veel te véél en stierven in de nabij
heid van onzen farm. De munten
en het goud werden zorgvuldig be
graven."
De geldstukken, die de jonge Holmes
thans vond, zijn de eerste sporen van de
zen indertijd verborgen schat. Eenige mun
ten dragen nog den beeldenaar van Karei
IV van Spanje.
Dertigduizend dollar voor den
invoer van kameelen.
In de archieven van New Orleans vindt
men nog menig gegeven over deze kaïmeel-
karavaan. De kameelen waren oorspronke
lijk in het jaar 1855 door Jefferson Davis,
die toen nog secretaris van het ministerie
van oorlog was, naar de Vereenigde Sta
ten ingevoerd. Het Congres stelde voor dit
doel 30.000 dollar beschikbaar. 75 kameelen
werden daarop naar Texas verzonden. Zij
werden door het leger vooral in de woes
tijngebieden van West-Texas, Nieuw-Mexi-
co en Zuid-Californië gebruikt en bewe>zen
daar uitstekende diensten bij het transpor
teeren van lasten en bij het patrouilleeren.
Toen de burgeroorlog begon, waren de
regeeringskatmeelen over geheel Texas ver
spreid. Davis, toen president van de Gecon
federeerde Staten van Amerika, legde be
slag op de dieren en gebruikte deze als
„blokkade-brekers".
Schending van het persoonlijk
heidsrecht
Men moet nu klaarblijkelijk ook reeds bij
het filinen zee»* voorzichtig zijn, dat men het
„persoonlijkheidsrecht" van het individu niet
aantast.
De methode: „U werd zooeven gefilmd!"
mag misschien nog opgaan, want dan heeft
immers het filmslachtoffer nog de mogelijk
heid om te protesteeren. Anders echter in
een geval, dat dezer dagen in Boedapest
plaatsvond. Daar zat op zijn gewone plaats
je aan den Gi ooten Ring de •schoenpoetser
Molnar, ijverig bezig, een paar stoffige
schoenen aan nieuwe glans te helpen. Dit
tooneeltje werd gefilmd door den operateur
van de maatschappij „Hunnia", wijl hij een
dergelijke scène juist voor een nieuwe groo
te film noodig had. Molnar was echter zoo
in zijn werk verdiept geweest, dat hij van
het voorval niets bemerkt
Ér gingen weken voorbij cn toen
verscheen c-r op zekeren dag een
vriend bij hem en vertelde, dat hij
hom, Molnar, op het witte doek
had gezien. Nadat de eerst ongeloo-
vige schoenpoetser zich nog denzelf
den avond van dit feit had over
tuigd, wendde hij zich tot den rech
ter en eischte van de filmmaat
schappij 2500 pengö schadevergoe,,
ding „wegens schending van zijn
persoonlijkheidsrecht."
De rechtbank wees deze vordering intus-
schen af, overwegende, dat het fotogiafeeren
alleen geen overtreding van de wet betee
ken t. De fotograaf zou niet ter verantwoor
ding geroepen kunnen worden.
Nu wil Molnar de filmverhuur-Mij. aan
spreken, wijl deze de film in het verkeer
braoht. Met spanning wacht Boedapest op
den afloop van dit proces.
Filmregisseur moet 85.000 kro
nen schadevergoeding aan belee-
digde dame betalen.
Ingewikkelder en ook ietwat pijnlijker
was de gebeurtenis, welke zioh kort geleden
in Praag afspeelde. Daar had een filmregis
seur voor de film „Een valsoh Katje" in
een van de scènes de fotografie van een
hem onbekende dame gebruikt. Tot zijn
groote verwondering wez-d er ©enigen tijd
later door een persoon van het vrouwelijk
geslacht een aanklacht wegens beleediging
togen hem ingediend. Tijdens het proces
bleek nu het volgende: De eischeres, een
zekere mejuffrouw ICopetzki, had in de bi
oscoop genoemde fotografie als de hare her
kend.
Dit zou zij nog zoo tragisch niet
opgenomen hebben.
Veel onaangenamer was het haar
echter, dat in de handeling van
de film de held der geschiedenis de
foto van mejuffi-ouw Kopetzki in de
hand hield en daarbij de pijnlijke
opmerking maakte, dat hij dit meis
je voor nog geen millioen kronen
zou willen huwen!
Deze openhartigheid was nu toch mejuf
frouw Kopetzki wat al tev eel. Zij diende
een aanklacht wegens beleediging tegen den
regisseur in en eischte 85.000 kronen schade
vergoeding. En inderdaad gaf de rechtbank
haai- gelijk en veroordeelde den verantwoor
delijken regisseur van deze film tot beta
ling van de gevraagde som.
Gangster die eerlijk
wilde worden
Resultaat: doorzeefd met 9 kogels.
Voor drie maanden werd de kleine Harry
Hillman, een gangster uit Detroit in Ameri
ka, die een eerlijk mensch wilde worden,
'door lijn collega's ter dood veroordeeld. Vo
rige week zeide hij tegen Dr. Rohert Kall-
mann. „Ze zijn er zeker van, dat ze me zul
len krijgen, dokter. Gebruik maar een scherp
mes, als ik naar het ziekenhuis gereden
wordt."
Vrijdag stopte een groote auto voor een
bar in Detroit. De loop van een machine
geweer werd in de har gericht. Direct daarop
begon het te ratelen. Hillman, die bij den
toonbank stond, zonk op den grond, met 9
kogels in z'n lichaam.
Vier menschen, die naast hem stonden,
werden onder een regen van lood bedolven
en ernstig gewond. De gangsters wisten in
hun auto te ontkomen.
Verp'ichte stierenkeuring
Vergadering van het Neder land-
sche Rundveestamboek.
In het Jaarbeursgebouw te Utrecht kwarn
dezer dagen de vereeniging het Nederland-
sche Rundveestamboek in algemeene verga
dering bijeen. In zijn openingswoord wees
de voorzitter, de heer H. W. Kuhn uit Naar-
den, op den gunstigen toestand van de
vereeniging.
Naar aanleiding van de mededee
lingen in het jaarverslag over de
verplichte stierenkeuring besloot de
vergadering, dat .men deze verplich
te keuring moet instellen en dat rij
geregeld moeten worden door de
provinciale afdeelingen der vereen,
en niet door de overheid.
Nadat de heer Kuhn had medegedeeld,
dat hij besloten was dit jaar als voorzitter
af te treden, werd op zijn voorstel de heer
.1. L. Nijsinigh te de Wijk met acclamatie
als zijn opvolger benoemd.
Tusschen schip en wal gevallen
Rottcrdamsche jongen verdron
ken.
Bij het van boord gaan van de in de Mer-
wedchaven te Rotterdam liggende Batavier
4, waarop had had gespeeld, is de dertien
jarige 11. de Roo, wonende aan de Bakkers
haven te Schiedam tusschen kade en schip
te water geraakt. Direct schoten eenige
menschen toe, maar men slaagde er pas na
twaalf minuten dreggen in 't lichaam van
den jongen op te halen. Aangezien de knaap
reeds eerder te water is geraakt en toen na
acht minuten onder geweest te zijn nog bij
gebracht is kunnen worden, heeft men ook
thans met kunstmatige ademhaling en met
zuurstofapparaten gedurende ongeveer an
derhalf uur gepoogd de levensgeesten weer
op te wekken. Ditmaal mocht het echter
niet meer gelukken. Het stoffelijk overschot
is naar het gemeenteziekenhuis te Schie
dam overgebracht.
Ongelukkige liefde van een
kommies.
Zaterdagmorgen omstreeks tien uur
heeft de commies L., wonende in
West-Vlaanderen, opd en weg It
tervoortNeeritter drie schoten ge
lost op de 25-jarige mejuffrouw
Maria Geelen, wonende te Ittervoort
Het meisje werd door twee der ko
gels in dijbeen en arm getroffen,
terwijl de derde kogel miste. Zij is
naar het hospitaal overgebracht.
„Dit heb ik voor jou meegebrachtl"
Mejuffrouw Geelen, die bij haar ouders
thuis is, kende den commies reeds ecnigen
tijd. Haar ouders vonden evenwel de relatie
minder geschikt, waarom mej. Geelen deze
onlangs had verbroken. Zaterdagmorgen
stond het slachtoffer op den weg Ittervoort
—Neeritter op de autobus naar Weert te
wachten, waar zij boodschappen zou gaan
doen. toen L. op de fiets kwam aanrijden.
De man trok een revolver en loste plotse
ling drie schoten op haar, onder den uit-
DINSDAG SO NOVEMBER 19S7.
Hilversum I.
KRO-uitzendlng.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest en gramofoonplaten*
2.00 Vrouwenuur.
3.05 Modecursus.
4.05 Gramofoonmuziek.
5.00 De KRO-Melodisten (Om 5.45 Felicita-
tiebezoek
6.40 Esperantocursus.
7.00 Berichten.
7.15 „De invloed van het Fransch in Lim
burg", causerie.
7.35 Sporthalfuur.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 De KRO-Melodisten en solisten.
9.15 Causerie over het a.s. Eucharistisch Con
gres te Boedapest.
9.30 KRO-koor en -orkest en solisten.
10.05 Gramofoonmuziek.
10.10 KRO-Orkest en solist.
10.30 Berichten ANP.
10.40 P. Godwin's orkest.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II.
AVRO-uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Jetty Cantor's ensemble.
11.00 Huishoudelijke wenken.
11.30 Vervolg concert.
12.30 AVRO-Dansorkest.
1.00 Het Omroeporkest.
I.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Het Omroeporkest.
2.45 Knipcursus.
3.45 Lyra-Trio.
4.30 Kinderkoorzang.
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 Het Aeolian-Orkest.
6.35 Gramofoonmuziek.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Kinderkoor „Zanglust".
7.30 Engelsche les.
8.00 Reportage schaakmatch. Berichten ANP.
Mededeelingen.
8.10 Causerie „Kerstklokklanken."
8.20 Gramofoonmuziek.
8.30 Bonte Dinsdagavondtrein.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.20 Bridgecursus.
II.00 Berichten ANP.
11.10 Reportage schaakmatch.
11.20 AVRO-Dansorkest.
11-4012.00 Gramofoonmuziek.
roep van: „Dit heb ik voor jou meege
bracht!", waarna hij op zijn rijwiel slapte
en naar Neeritter reed. Personen, die, op
het hooren van de schoten, waren komen'
aansnellen, boden de eerste hulp, deden 't
slachtoffer naar een ziekenhuis vervoeren:
en waarschuwden de politie van Grathem.
Feuilleton
door Dennis Wheatley
Vertaling Eva Raedt de Canter
74.
Toen Richard de begeerige oogen van
Shubln op zijn portefeuille gericht zag, vroeg
hg zichzelf af hoeveel Yakovkin zelf van de
toegezegde belooning zou krijgen.
Nadat zij voorzichtig het gevaarlijke
pleintje afgespeurd hadden, liet Shubin hen
uit.
Er was nu voorloopig niets meer te doen,
dan hun zielen in lijdzaamheid te bezitten tot
's morgens vroeg, en daar zij geen van beiden
vermoeid waren, namen zij kaarten voor een
bioscoop. Evenals alle andere Russische films
had ook deze film als onderwerp het eeuwige
vijfjarenplan. Het fotografisch gedeelte was
goed verzorgd, maar de inhoud was obsoluut
onbestaanbaar. Dit deed Richard echter geen
kwaad.
„In Engeland," zei hg tegen Marie Lou, „is
het onze gewoonte dat wg', wanneer wij in
een bioscoop zitten, eikaars handen vasthou
den." Hij nam dus ook haar handen in de.
zijne.
„Inderdaad?" zei zij met een glimlachje.
„Ik zou wel eens willen zien of je, wanneer
je met Simon in de bioscoop zat, ook zijn
handen zou vasthouden." Zij deed echter geen
moeite om haar uit de zijne los te maken.
Nadat zg" den volgenden morgen hun gids
afgewimpeld hadden, kwamen zij juist op
tijd in het café Gorka aan. Richard slaakte
een diepe zucht van verlichting toen hij de
dikke gestalte van Shubin de straat in zag
komen. Hij had een groote man met een
baard bij zich die Yakovkin bleek te zijn.
Met gedempte stemmen bespraken zij iets.
het scheen dat er kans bestond dat de zaak
geregeld werd. Shubin maakte nog verschil
lende tegenwerpingen, maar Yakovkin, die
een geslepen kerel bleek te zijn, wist al zijn
bezwaren te ontzenuwen. Richard gaf de
helft van de overeengekomen som als hand
geld voor het gelukken van hun onderneming.
Het was een zeer groot bedrag en eigenlijk
vond hij de geheele opzet toch wel erg ris
kant, maar zonder dit voorschot zou hij zeker
niets bereikt hebben en hij kwam overeen,
dat de rest van het bedrag toegestuurd zou
worden uit Weenen.
Onmiddellijk nadat het een en ander gere
geld was, gingen Richard en Marie Lou naar
hun hotel terug. „Ik had nooit gedacht, dat
die Shubin het zoo goed geregeld zou heb
ben," bekende hij, ,maar ik geloof zeker dat
de zaak nu in orde komt, en bovendien heb
ik ondanks onze korte kennismaking, een
groot vertrouwen in dien anderen man."
„Ja," stemde Marie Lou toe, „hg ziet er
werkelijk uit als een eerlijk mensch."
„Als Simon nu maar den wagen kan krij
gen", vervolgde Richard. „Het is vanzelf
sprekend, dat wij verder per vliegmachine
moeten reizen."
Simon zat in het hotel ongeduldig op Ri
chard te wachten.
„En vroeg hij toen Richard voorzich
tig de kamer binnenwipte.
„Ik heb de zaak geregeld," zei Richard
verheugd. „Kun jg" vanavond voor den wagen
zorgen? Daar komt het nu het meeste op
aan."
„Mmmm! Maak je daar niet ongerust
over," verzekerde Simon hem. „En vertel mij
eens wat van het plan?"
„De zaak zit zoo. Shubin vertelde dat er
verleden jaar gevangenen ontvlucht zijn. Zg
groeven een tunnel, die leidde naar de Cata
comben. De tegels zijn weer gemaakt, maar
de tunnel is nooit dichtgeworpen. Shibin kan
dit wel niet met zekerheid zeggen, omdat hij
indertgd niet hier was, maar hij wil het toch
op die manier probeeren. Onder een of ander
voorwendsel zal men Rex en den hertog van
avond naar die cel laten brengen. Yakovkin
heeft vanavond dienst. Hij zal gereedschap in
de cel smokkelen, teneinde de tegels uit de
vloer te breken en hun verdere inlichtingen
geven, hoe zij hun weg door de grafkelders
moeten nemen. Zij zullen aan het meest zui
delijk gedeelte van de oude Lisia Cora uit
komen. Weet jQ waar die uitgang is?"
„Ja, toevallig ben ik gisteravond met den
wagen daar voorbij gekomen."
„Mooi, dan moet jg daar zijn om hen te
ontvangen. De beste plaats om te trachten
over de grens te komen is Mogilev, dichtbij
Roemenië".
„Hoever is dat?"
„Ongeveer honderd en tachtig mijlen. Bin
nen zes uur kunnen wij dien afstand afleg
gen."
„Welken tijd heb je afgesproken?"
„Tien uur. Je moet erop rekenen dat zij
natuurlgk hun weg door een hem totaal onbe
kende grafkelder moeten zoeken, zoodat het
niet uitgesloten is, dat het iets later wordt."
Simon knikte. „Goed," zei hij. „Valeria Pe-
trovna zal dan midden in haar opvoering zijn.
Dat komt dus prachtig uit, Richard."
„Ja, als het geluk ons tenminste niet in den
steek laat. Nu nog even over de grens ge
sproken. Ik ga per vliegtuig. Kijk," zei hg en
haalde een kaart uit zgn zak. „Hier ligt Mo
gilev. Ik wil zoo dicht mogelgk bg den groo
ten weg landen, ongeveer anderhalven mgi ten
Oosten van de stad. Dan zal Ik jullie opnemen,
en wg kunnen voor den morgen aanbreekt
vertrekken. Dat wil zeggen, als jg niet achter
blijft."
„Neen," zei Simon hoofdschuddend, „het zal
erg moeilgk zgn, maar ik ben besloten mee te
gaan. Ik wil naar huis terug."
Richard glimlachte met meegevoel. „Ik
weet precies hoe je je moet voelen, oude jon
gen. Maar je zoudt dit land reeds na zeer
korten tijd gaan haten. Misschien is het leelijk
van mij dat ik er big om ben, maar ik zou je
als je hier bleef zeer missen."
„Dat weet ik," zei Simon bedroefd glim
lachend. „Maar nu nog even over Marie Lou.
Komt zij ook mee in de auto?"
„O, neen, ik wil geen risico loopen, dat zij
ook in die mtvluchtingszaak verwikkeld
wordt. Zij heeit nu een paspoort dat geheel
in orde is, e.i zij zal het land op dezelfde
manier verlaten."
„Opgepast," fluisterde Simon toen hg be
weging bg' de deur hoorde.
In een oogenblik was Richard bg de deur
van de slaapkamer van Valeria Petrovna.
„Tien uur van avond," fluisterde hg nog voor
hg verdween. Een oogenblik later stapte hg
door een andere deur van madame Karkoff's
kamer In de gang.
HOOFDSTUK XXV.
De kelders des doods,
Rex zat op den vloer van zgn cel met zgn
lange beenen voor zich uit, leunde met zgn
rug tegen den muur.
„Hoe laat denk je dat het la?" vroeg hg
plotseling.
De Reichleau zat op de brits met zgn elle-
boogen op zgn knieën. Hg gaf zich de moeite
niet op zgn horloge te kgken, maar antwoord
de onverschillig: „Ik denk dat het ongeveer
zes uur is."
„Dus alweer cocktail tgd," geeuwde Rex.
„Maar nog altgd geen cocktails. Zou het niet
heerUjk zgn als wg nu in Pargs waren en in
de Ritzbar het gsbelletje hoorde rinkelen?"
„Ik zou de voorkeur aan Londen geven," zei
de hertog ernstig. „En dan in plaats van een
cocktail een karaf speciale sherry in de Mau
soleum Club."
„Ja, dat begrg'p ik. Maar wanneer denk
je dat zg nu eindelgk eens klaar zullen zijn
met dit vervloekte onderzoek?"
Wordt vervolgd.)
