In een dag rond de aarde
Dc ontgoocheling!
Sluwe oplichters
sloegen hun slag
Voor de
Feestdisch
Frankrijk blijft tot de
tanden gewapend
De «Goud mak er"
van Warschau
STRATOSFEERVLIEGTUIGEN MET
ZEER GROOTE SNELHEDEN!
EEN DROOM DER TECHNIEK.
IN ZWEEFVLIEGTUIGEN OVER
DEN OCEAAN.
De bekende Duitsch e vliegtuig
bouwer, Dr. Ernst Ileinlkel, hield
dezer dagen te Hamburg voor een
aantal technici een opzienbarende
lezing, waarin hij de ontwikkelings
mogelijkheden der Oceaan, en stra-
tosfeervliegtuigen in de naaste toe
komst besprak.
De luchtreuzen der toekomst.
Watervliegtuigen met een gewicht van
honderd ton en meer jagen over den Oce
aan en vervoeren honderden passagiers te
gelijk op de meest veilige en comfortabele
wijze. Naar Dr. Heinkel heeft vastgesteld,
is het reeds thans goed mogelijk dergelijke
monsters te construeeren en daarmee de
tot nu toe gangbare laadruimte der vlieg
tuigen rond viermaal zoo groot te maken.
Bovendien zal men binnen afzienlbaren tijd
voor het onderhouden van het luchtverkeer
tusschen de continenten gewone zweef
vliegtuigen met gesloten cabines gaan ge
bruiken
Overgeleverd aan de luohtatxoo-
m in gen.
Deze worden door een motorvlieg
tuig tot op een bepaalde hoogte
gebracht en daar overgelaten aan
de heerschende luchtstroom, die de
reizigers dan zoo veilig als een
Zeppelin van Europa naar Amerika,
Azië of Afrika brengen!
Natuurlijk is zulks slechts' moge
lijk wijl op zeer groote hoogten de
windrichting niet grillig en de
1 uchtst roomen ook zeer krachtig
zijn. Wanneer de route moet wor
den gewijzigd, dan zoekt men
slechts een andere luchtstreek,
waarin de wind de gewenschte
richting heeft.
Bij gevaar kan op het water worden ge
daald. Een aantal drijvende hulpposten
zouden dan natuurlijk op de Oceanen moe
ten worden gebouwd. Het Onderzoekings
instituut voor Zweefvliegtuigen in Darm-
stadt heeft reeds een zweefvliegtuig ge
bouwd, dat zelf niet wordt vernield bij een
val met buitengewoon groote snelheid, en
dat ertoe voorbeschikt schijnt om de stam
vader der toekomstige statosfeer-zweefvlieg-
Ruimte en tijd hebben afgedaan!
Voor de wereldvluchten worden
geweldige vliegtuigen geconstru
eerd, die in léén enkelen dag de
aarde moeten kunnen overvliegen.
Terwijl men vóór oen paar jaar
driehonderd kilometer per uur als
de hoogst bereikbare snelheid be
schouwt, maken de moderne vlieg
tuigen een snelheid tan 5 600
K.M. mogelijk.
Hun beste prestatie leveren zij tegen
woordig op vierduizend meter hoogte. Hoo-
ger ging echter niet gemakkelijk. Het eind
doel zou bereikt zijn als de hoogste snel
heid van thans 600 K.M. per uur kon wor
den verdubbeld.
Sprookjesachtig natuurtafereel.
De passagiers zullen echter op dergelijke
hoogten genieten van een sprookjesachtig
natuurtafereel. In de stratosfeer schijnt de
zon dag en nacht, wolken zijn er niet
en de hemel is diep, onwaarschijnlijk
blauw. Daarbij komt. dat ook gedurende
den dag de sterren met het bloote oog zijn
waar te nemen. Minder prettig, hoewel de
passagiers het niet voelen, zou de vorst
van 50 graden Celsius zijn, welke op 10.000
meter hoogte heerscht, doch daarboven
weer minder wordt. Doch waarom zich
daarover het hoofd breken, als tijd en af
stand op deze wijze hebben afgedaan, en
de continenten buurlieden worden!
Eéndekker sterker dan twee
dekker.
„Welke hoogten zou de mensch wel kun
nen bereiken?" vraagt de moderne mensch
zich af, als hij dergelijke visioenen op zich
laat inwerken. Dat hangt, naast de vorm
der machines op grootere hoogten is de
ééndekker sterker dan de tweedekker af
van de vergelijking der verhoudingen tus
schen prestatie en snelheid. Een groote ver
keersmachine heeft b.v. dicht bij den grond
een luchtweerstand te overwinnen, welke
de motoren dwingt tot grootere prestatie,
dan die, welke noodig is om een geheelen
goederentrein van vijf wagons met een
gewicht van 250 ton voort te bewegen!
Opdat de passagiers niet zullen
omkomen
Op ongeveer 15 K.M. hoogte daarentegen
is de dichtheid van de lucht slechts één
tiende van die bij den bodem en wellicht
is de snelheid theoretisch zeker even
redig hooger. Waarom zoekt men eenvou
dig niet met de tegenwoordige vliegtuigen,
welke zulke prachtige resultaten bereiken,
de stratosfeer op en richt men daarboven
in het onmetelijk wereldruim regelmatige
vliegtuigverbindingen op, om een beetje
te ontkomen aan den groot en luchtweer
stand? Ten eerste: omdat ook de moto'
zonder lucht niet kan leven.
Ten tweede moesten de passagiers
dan luchtdicht opgesloten worden,
in kunstmatig verwarmde en geven
tileerde cabines, wil men niet jam
merlijk om het leven komen door
verstikking of door de koude. En
tenslotte de stratosfeer is een ter
rein, dat nog lang niet geheel cn al
doorzocht, is. Proeven op zulk een
onbekend terrein zouden dus roe
keloos zijn.
Pioniers uit het verleden.
Wel zijn de Amerikanen, Stevens en An-
derson, met hun buitengewoon grooten bal
lon „Explorer" in den herfst van 1935 reeds
tot 22.570 meter en onbemande registratie
ballons zelfs tot 35.000 meter geklommen,
doch dit zijn. evenals de stratosfeervluch-
ten van prof. Piccard. slechts uitzonderlijke
gevallen, welke alleen voor de wetenschap
van belang zijn. Systematische pogingen om
met vliegtuigen snelheidsrecords in de stra
tosfeer te bevestigen, heeft tot nog toe ei
genlijk alleen de voor eenige jaren doode-
lijk verongelukte Amerikaansche vlieger
Wiley Post ondernomen.
Toch zal men eens, als de t echnische
vooruitgangen vervolmaakt zijn, op 20 25
K.M. hoogte gemakkelijk de aarde rond
kunnen vliegen in één etmaal! Men zal het
dan niet meer als oen kunstwerk beschou
wen van Berlijn naar New York te vliegen
en weer terug. Maar wellicht zullen de
ansichtkaarten, welke de reizigers dan
naar hun vrienden en familie zenden,
eerst aankomen, als de reizigers zelf reeds
lang thuis zijn... Want een stratosferischen
luchtpostdienst heeft men nog niet op het
oog!
Zij verkochten suikerbieten, maar
lij bezaten er geen een! De
kooper betaalde voor zijn eigen
bieten.
In de eerste week van Novemlber ver
voegde zich bij den landbouwer van dor V.
te Barendrecht de 25-jarige chauffeur H. W.
van K., die vroeg of van der V. er iets voor
voelde 20.000 kg. suikerbieten te koopen.
De landbouwer had hier wel ooren naar.
Er werd vastgesteld, dat de suikerbieten
zouden worden geleverd bij een suikerfabriek
te Oud-Beierland. Op de weegbriefjes van
deze fabriek zou van der V. dan de overeen
gekomen prijs betalen.
De chauffeur beschikte echter over niet
één suikerbiet en ook zijn drie helpers, de
33-jarige van de M. de 29-jarige J. van der
M., en de 27-jarige C. van der-M., drie broers
hadden geen suikerbieten.
Van K. moest echter voor verschillende
landbouwers partijen bieten naar de reeds
genoemde suikerfabriek in Oud-Beierland
vervoeren. O. a. was daarbij een partij van
vijf ton, welke behoorde aan den landbou
wer A. C. M. te Pernis. Deze vijf ton sui
kerbieten kwamen op regelmatige wijze bij
de suikerfabriek aan, maar het weegbriefje
liet het viertal niet stellen ten name van A.
C. M.., doch ten name van van der V.
Hierna begaf de chauffeur zich naar van
der V., die hem bij het toonen van het
weegbriefje betaalde.
Hetzelfde trucje paste het viertal toe op
een partij bieten, welke zij te vervoeren
kregen voor IC. uit Wcst-IJsselmonde en op
nog eenige partijen van A. C. M., totdat zij
het totaal bedrag, verschuldigd voor leve
ring van 20.000 kg. suikerbieten, van Van
der V. hadden kunnen incasseeren.
Bij de leveringen heeft zich nog een merk
waardig feit voorgedaan. Van dor V., die
zelf slechts weinig suikerbieten verbouwt,
liet zijn oogst eveneens door het viertal ver
voeren, dat het zoo wist te plooien, dat
van der V. voor zijn eigen suikerbieten be
taalde.
De suikerbietenvervoerders hadden even
wel ten nadeele van A. C. M. zulke enorme
hoeveelheden verduisterd, dat deze het man
co van bijna tien ton bemerkte en de zaak
ter kennis van de politic bracht
De betrokkenen zijn in bewaring gesteld.
Dr. Euwc geeft
24ste partij op
Stand nu 14%9%.
Naar wij vernemen heeft dr. Euwe
de 24ste party, welke Donderdag
avond te Rotterdam is begonnen,
na 40 zetten in een voor Euwe na-
deelige positie is afgebroken, en gis
teravond zon worden voortgezet,
opgegeven.
De stand is thans*
Aljechin 14% punt (negen gewon
nen partijen).
Enwe 9% punt (vier gewonnen
partijen).
Na de gevangenis het
zwakzinnigengesticht
Uitspraak van de Amsterdam-
sche rechtbank. Man poogde
zijn vrouw van het leven te be-
rooven.
De Amsterdamsche rechtbank ver
oordeelde gisteren den tuinders-
knecht P. A. van den B. die op 5
Juli jl. in zijn woning getracht zou
hebben zijn vrouw door gasverstik-
king om het leven te brengen tot
een jaar gevangenisstraf met aftrek
van de voorloopige hechtenis en ter
beschikkingstelling van de regee
ring om na beëindiging van den
straftijd van harentwegen te worden
verpleegd.
Het O.M. had dezelfde straf gevorderd
zonder aftrek van voorarrest.
Volgens het rapport van den psychiater
dr. S. P. Bakker kon verdachte niet ten
volle voor zijn daden aansprakelijk worden
gesteld.
Magazijnbedienden van
hun bed gelicht
Nog meer arrestaties in verband
met den fornuizendiefstal te
Amsterdam.
Wat betreft de zaak van de ontvreemde
haarden én fornuizen van de firma C. Bir-
kenstock te Amsterdam is gebleken, dat uit
het hoofdmagazijn in het Haarlemmerpoort
kwartier deze goederen door personeel waren
ontvreemd en verkocht ver beneden de
gangbare waarde.
De politie van het bureau Spaarndammer-
straat is er dan ook gistermorgen vroeg toe
overgegaan om twee magazijnbedienden
van hun bed te lichten en naar het bureau
over te brengen. Zij worden verdacht van
diefstal of medeplichtigheid. Bovendien zijn
verschillende haarden en fornuizen, welke
stonden in huizen, gelegen in de omgeving,
waar de vier helers, die gisteravond werden
gearresteerd,, hun verblijf hadden, in beslag
genomen. De mogelijkheid bestaat dat nog
meer arrestaties in dit verband zullen wor
den verricht.
In een beerput gevallen
en verdronken
Gistermorgen omstreeks acht uur is de
36-jarige P. Biemans, wonende in de Hei
straat te Rijen, toen hij een beerput, welke
nabij zijn woning is gelegen, opende, daar
in gevallen en verdronk<?n.
Toen de man na eenigen tijd niet in huis
terugkeerde, gingen zijn huisgenooten op
onderzoek uit; dokter Gladbeek kon slechts
den dood constateeren.
De heer Biemans was gehuwd en vader
van vier kinderen.
Versterkingen in de
Elzas en Jura
Gisterochtend ls de Fransche Kamer te
Parijs bijeengekomen om de begrooting van
het Departement van Landsverdediging voor
1938 verder te behandelen. Minister Daladier
antwoordde op een aantal vragen, welke
hem gesteld waren. De Minister zeide te
betreuren, dat de lasten van de landsverde
diging zoo op het land drukken, doch de ont-
wapenings-pogingen zijn niet geslaagd. Het
is op het oogenblik onmogelijk het leger in
te krimpen.
De Minister is overtuigd, dat hij,
wanneer hij de deuren van de ka
zerne voor den soldaat zou openen,
de meest gevierde man in Frank
rijk zou zijn, doch hij kan dit niet
met zijn geweten overeenbrengen.
Men zou hem steeds verwijten de
landsverdediging verzwakt te heb
ben. Het Fransche leger telt 387 dui
zend man op Franschen bodem, ter
wijl Duitschland een millioen man
onder de wapenen heeft en Italië,
niettegenstaande zijn troepen in
Libye, Abessinië en Spanje, in het
land zelf nog driehonderdduizend
man heeft. De moderne wapenen
maken een plotselingen overval mo
gelijk, Frankrijk zou hierdoor nog
wel niet overwonnen zijn, doch er
bestaat een minimum aantal mili
tairen, dat onder de wapenen moet
zijn.
De Minister verzet zich tegen een
verkorten van den diensttijd.
Zoolang de stand van zaken in Europa
niet, is gewijzigd, zal de Minister zich ver
zetten tegen een verkorten van den dienst
tijd.
Vervolgens keerde de Minister zich tegen
de sprookjes over het gebruik van de de
fensie-leening. Hier is alles regelmatig ver-
loopen. Hetzelfde is het geval met de natio
nalisatie van de oorlogsindustrie. Indien zij,
die deze campagne tegen de Regeering heb
ben ontketend, bewijzen hebben, dan moeten
zij deze openlijk bekend maken. De Minister
zal hen dan van repliek dienen.
Verder deelde minister Daladier mede, dat
de versterkingen in de Jura en aan de
Noordgrens in aanbouw zijn. Gebleken is,
dat de moderne oorlogsmachines dergelijke
hindernissen niet kunnen overwinnen. Voor
deze versterkingen zijn aanzienlijke credie-
ten gevraagd. Het is mogelijk de Elzas en
do Jura te verdedigen.
Een Sinterklaas-geschiedenis
door
GERARD VAN DER WAL.
Het zal wel altijd een probleem blijven in
hoeverre wij grooten dc kinderen met Sint
Nicolaas in 't ootje nemen en de kinderen
het ons doen. Het is in dezen tijd van moder
ne jeugd-opvattingen gebruikelijk dat heel
veel lieve kindertjes met gepaste schroom
Sinterklaas een handje geven en hun rol
zoo goed spelen dat zij „Oom tjict" of „Va
der' of „Neef Hendrik" niet de illusie ont
nemen, dat de echte Sint uit Spanje voor
hen staat.
Men zal moeten toegeven dat het alziend
kinderoog niei blind kan zijn voor de iet
wat onwaarschijnlijke aanwezigheid van dc
vele Sinterklazen in de diverse lunchrooms
en warenhuizen die zij in dc week voor en
van Sint Nicolaas ontmoeten en bovendien,
de lieve jeugd leest tegenwoordig met geest
drift de krant en dan doet een simpel be
richtje van een door de politie beslechte ru
zie tusschen een Sint Nicolaas en zijn knecht
wat dc afrekening betreft ook geen
goed aan het aloude geloof aan den Heili
gen Sint.
Hoe het zij. de volgende geschiedenis die
zich jaren geleden in een onzer kustplaat
sen afspeelde, was voor een dertigtal onge
veinsde kinderzieltjes een ware ontgooche
ling. Wat toch was het geval?
Reeds lang voordat het schoolbestuur
van de bewuste school had uitgemaakt wie
de eer te beurt zou vallen de rol van Sint
Nicolaas te spelen, was het den kinderen
al verteld: de goede Sint komt op school en
zal pepernoten strooien. Groote vreugde bij
velen, schroom en angst voor de dingen die
komen gingen bij anderen.
Ook het Sint Nicolaas-problcem vond een
oplossing: Gijs Ilarms, alom bekend om het
ongelooflijke aanlal levens dat hij als kapi
tein van de reddingboot reeds in den loop
der jaren gered had, had gezegd: ,,'t Komt
voor elkaar", en dan wist het bestuur, als
Harms zooiets zei dan was liet dik in orde.
Maar het ging eigenlijk niet van harte.
Harms was dol op kinderen, vond altijd een
oogenblik tijd voor ze, sneed ettelijke
scheepjes uit afgedragen klompen voor de
lieve schooljeugd, kortom: was een kinder
vriend. Maar die Sint Nicolaas-rol beviel
hem maar half; eigenlijk heelemaal niet.
Zoo'n uurtje te moeten rondhuppelen onder
zoo'n deftige mijter, met een opgeplakten
baard en gehuld in een wijde fluweelen ca
pe, nee dat was niets voor Gijs, ook al was
zijn hart goed genoeg om toe te stemmen.
Het waren dus niet alleen de kinderen,
die don grooten dag met gemengde gevoe
lens tegemoet zagen, het was Sinterklaas
ook zelf die blij zou zijn als het achter den
rug was.
Angstig stil was het in het klasselokaal
toen liet ietwat zalvende geluid van onzen
menschenredder ditmaal den lang verbei
den Sint Nicolaas, klonk. Nog enkele minu
ten voor dat hij waardig het lokaal betre
den zou, had Ilarms het den meester toe
vertrouwd: „Als het maar niet zoo lang
duurt, want onder ons gezegd, moestor, 't is
niks voor me"
Nu stond hij daar cn repeteerde tot in het
oneindige de cliché-zinnetjes over zoet-ge-
weest en zoo en ondertusschen wierp hij
heimelijke blikken op de groote schoolklok
om te zien hoe lang hij nu al bezig was.
Bij de kinderen sloeg het hooge bezoek in.
En toen gebeurde het. Sint Nicolaas onder
hield zich juist mot keline Willem van den
bakker die, blijkens de keurige genoteerde
inlichtingen niet altijd een even voorbeeldig
jongetje was geweest, toen de klasse-deur
met een woeste zwaai werd opengegooid en
schipper de Groot met een dikke sneeuw
laag op zijn Zuidwester als een stormwind
de klas binnenvloog, in drie stappen bij
Sint Nicolaas was en tot ontzetting der kin
deren bij zooveel familiariteit met den hoo-
gen gast, toeschreeuwde:
„Vlug schinper! Schip in nood, de boot
ligt klaar! Negen man aan boord!'1
Geen oogenblik bedacht Sint Nicolaas
zich. Hij wendde zich niet meer tot de kin
deren, noch tot den verbluften schoolmees
ter, maar hij rende, nee hij sprong met drie
groote stappen het lokaal uit en was ver
dwenen.
En toen de heele kinderschaar beko
men van den eersten schrik, den goeden
Sint gevolgd was en met groote angst-oogen
het tooneol daar buiten aanschouwde, ont
waarden zij allemaal nog juist een tafereel
dat dertig kinderzieltjes ontgoochelde
Met een verbazende snelheid die onbegrij
pelijk scheen bij den eerbiedwaardigen leef
tijd van den goeden Sint snelde Gijs Harms
met uitgespreide armen in de richting van
de zee, verloor onderweg zijn mijter, zon
der dat hij er erg in had en breed wapper
den de plooien van zijn fuweclen kleed, dat
hij ook nog om had toen hij even later de
bootrand beklom voor zijn zooveelste red
ding
En op den kant bromde er een die met
welgevallen zijn pruimpje tabak van den
rechter naar den linker mondhoek liet ver
huizen; „Nou, ze boffen daar wel, worden
door Sinterklaas in eigen persoon van boord
gehaald Zal ze ook niet eiken dag
overkomen!"
De minister vestigt er evenwel de aan
dacht op, dat wanneer wederom een oorlog
uit zon breken, deze niet op dezelfde plaat
sen en met dezelfde middelen zou worden
gevoerd als twintig Jaar geleden. Het is nood
zakelijk in de streek tusschen de Elzas en
de Jura versterkingen aan te leggen.
Een „republikeinsche wind" doo?
het leger.
Sprekend over het officierencorps zeide de
minister, dat de gedachten van de officieren
zich moeten richten op de grenzen van het
land en niet op den politieken strijd. Indien
hij den raad zou opvolgen een „republikein*
sche wind" door het leger te laten waaien,
dan zou hij het leger in zichzelf verdeelen
en hij besloot zijn uiteenzetting met te ver*
klaren, dat de republikeinsche vrijheden be*
waard zullen blijven, wanneer de Financiën
hecht zijn en het leger sterk, sterk door ma*
teriaal, discipline en eenheid.
Vervolgens bracht de voorzitter de
credieten voor het leger in stem
ming. Met algemeene stemmen werd
de begrooting voor de landsverdedi
ging, groot 5.072.426.201 francs goed
gekeurd. De begrooting voor de ver
dediging van de overzeesche gebie
den, groot 1.566.515.984 francs werd
eveneens goedgekeurd.
Ook keurde de kamer goed de begrooting
voor het nationaliseeren van de buskruit»
fabrieken ten bedrage van 1.121.936.140. fr,
en de begrooting voor het Legioen van Eer
groot 182 millioen francs.
Te kwart over twaalf werd de vergadering
opgeheven,
HIJ MAAKTE ECHT GOUD
UIT AARDE.
Het is werkelijk verbazingwekkend, op
welke ideeën de menschen soms komen om
£eld of zooals in het onderhavige geval,
zelfs goud te maken. Als een loopend vuur
tje verspreidde zich in het ghetto van da
Poolsche hoofdstad het gerucht, dat 't aan
den eigenaar van een klein winkeltje in
metalen waren inderdaad gelukt zou zijn,
„echt goud uit aarde" te fabricecren. En
daar nijd en afgunst in dit stadsdeel, waar
de menschen dicht opeen hokken, niet be
paald zeldzame artikelen zijn, wist ook da
politie spoedig van de aangelegenheid af.
De ambtenaren van de politie waren
niet weinig verbluft, toen zij bij hun inval
in het huis, op den oven inderdaad een
pot met 'n gouden vloeistof ontdekten. Verder
vond men in den kelder 21 zakken vol
aarde. De zaak werd steeds raadselach
tiger, wijl een analyse uitwees, dat da
smeltkroes inderdaad zuiver goud inhield.
De eigenaar van den winkel, die met het
goud en de zakken aarde voorzichtigheids
halve ook door de politie medegenomen
was, wilde eerst niet veel zeggen, maar
moest toch tenslotte toegeven, dat hij het
goud inderdaad uit de aarde gewonnen
had. Zulks intussohen niet door middel
van zwarte kunst of geheimzinnige chemi
sche middelen. En toch stamde de aarde
uit Warschau, De man was namelijk op da
gedachte gekomen, dat toch eigenlijk in alle
goudsmederijen ondanks de grootst moge
lijke voorzichtigheid in den loop van do
jaren tamelijk veel stofgoud op den vloer
valt. tusschen de naden van de planken
terecht komt en tenslotte een rustplaats
in het stof onder den vloer vindt. Derhal
ve wendde hij zich tot do eigenaars van
oude juwelierszaken en kocht het, onder
de vloeren der werkplaatsen, tot aarde ge
worden stof op.
Met deze verklaring was het geheim van
de goudmakerij natuurlijk opgelost. De rech
ters hadden nu nog slechts te beslissen of
de deviezenwet. welke ook het goudverkeer
regelt, overtreden was. Daar de als getui
gen gehoorde goudsmeden zich niet meer
nauwkeurig konden herinneren op welk tijd
stip de goudmaker de aarde onder hun
vloeren had opgekocht, werd doze vrijge
sproken. Maar de wet op het goud bestaat
nu eenmaal en dus zal onze vindingrijke
vriend verder geen goud meer uit de ia
beslag genomen aarde mogen winnen.
Duitsch postvliegtuig
verongelukt
Eén doode en vier gewonden.
Het postvliegtuig der Duitsche Lufthansa,
dat naar Bagdad zou vertrekken, is bij den
start op het vliegveld van Muenchen ver
ongelukt. De gezagvoerder kwam om het
leven. Twee leden der bemanning werden
zwaar, en twee licht gewond. Het toestel
werd zwaar beschadigd*
