v vx:
Het dansende Prinsesje
edgar rice
burroughs
ftgyile. jonqzni en meiijei.!
Deze week was de oogst minder groot
dan anders, maar daar zijn natuurlijk ver
scheidene oorzaken voor. De verandering van
de tijd en het mooie weer, zijn er voor
namelijk de schuldigen van. Nu, ik kan me
best voorstellen dat, als de zon schijnt en
jullie nog na schooltijd even buiten willen
spelen, het briefje aan de Kindervriend er
wel eens btf inschiet.
De raadsels vonden jullie allemaal aardig,
op een enkele uitzondering na. Dat waren
raadsels met voetangels en klemmen hé?
Wat zijn er een massa ingevlogen! Brrr...
Deze week briefjes en oplossingen inzenden
vóór Dinsdagmorgen 9 uur, in verband met
de Hemelvaartsdag. Denken jullie erom?
De gelukkige winnaar van het boek deze
week is:
JELTJE PEETOOM,
Oosterstraat F 22, Noord-Scharwoude.
En nu de briefjes:
Jan Jonker, Eenigenburg. Zo is het
Jan, pootje-baden gaat nog, maar voor
zwemmen ...nee, daarvoor is het nog veel
te koud. Pas maar op. Ik kan me voorstel
len dat die kleine broer van je gehuild heeft
toen de biggen weg waren.
Jan Hartog, Aartswoud. Ahaaa... moet
ik de groeten van Pietje Piggelmee hebben...
en wil je me niet vertellen wie hij is. Ik heb
er zo'n sterk vermoeden van dat Pietje Pig
gelmee en Jan Hartog een en dezelfde zijn.
Heb ik gelijk of niet...???
Will. Molenaar, Winkel, Dat wordt een
heel feest met de zangklas, zeg. Helemaal
naar Alkmaar, om daar een concert te gaan
geven. Nu, ik hoop van de partij te zijn hoor.
Welke liedjes zingen jullie?
Ennie Bos, Noordscharwoude. Ik vind
het reuze aardig dat jullie konijn Tjoeki
heet, want dat is bijna precies de naam die
onze hond thuis heeft. Die twee moesten
maar eens bij elkaar op visite komen. Je
briefpapier vind ik heel mooi. Wat staat die
Shirley er leuk op hè?
Jeltje Peetoom, Noordscharwoude. Jij
houdt zeker geweldig veel van sprookjes
met kabouters, feeën, nimfen, is 't niet zo
Jeltje? Je hele brief staat er tenminste vol
van. Als jij nog eens het boek wint, zal- ik
er een voor je uitzoeken met sprookjes.
Afgesproken?
Jannie Borst, Keins. Jannie is Dinsdag
jarig geweest en hoewel wat laat feliciteer
ik haar nog maar. En... heb je het thee
serviesje en het theelichtje gekregen? Hoor
ik dat volgende week eens van je? Veel
plezier in Petten hoor.
Annie en Gerrit Rademaker, Petten,
Ook jij Gerrit, hartelijk gelukgewenst met
je verjaardag die je Donderdag gevierd
hebt. Ik wist het niet, anders was ik vast
en zeker even komen aanwippen. Wat een
aardige beesten zijn dat, die veulens hè
Dicht bij ons huis staat er ook een en iedere
keer als ik er langs kom ga ik er even naar
kijken.
Nellie en Kees Everts, Keinsmerbrug.
Ja, die Jacob Hamel is een echte kunstenaar
Wat die allemaal niet uit de kelen van z'n
jongens en meisjes weet te toveren is een
compleet wonder. Ik hoor hem niet dikwijls,
want als de klas zingt zit ik op kantoor of
ben aan het werk ergens anders. En dus...
Guurtje de Hoop, Schagen. Guurtje
schrijft me dat ze net is als de Kindervriend
die niet zo erg best cijferen kon maar wel
grammatica. Dat heeft ze vorige week ge
lezen, toen ik dat schreef aan Rika Keyzer.
Vond je het boek zo mooi Guurtje? Fijn!
Piet Dekker, Anna Paulowna.
Piet is een geweldige voetballer, maar z'n
moeder voelt er niet zo bijster veel voor,
omdat Piet z'n nieuwe Cresschoenen nu al
kapotgeschopt heeft. Voetbalschoenen vraagt
hij voor z'n verjaardag, maar dat duurt nog
even... dat is pas 30 December. Nu Piet,
dan zolang alleen maar knikkeren en tollen.
Rienus Schrleken, Schagerbrug. Kijk,
dat was me Woensdag een verrassing. Daar
krijg ik me een pracht boeket rode tulpen
op kantoor gestuurd van Rienus. Ik was
er heel, heel erg bly mee Rienus en dank je
hartelijk. En... er was er nóg een die big
was met de bloemen. Weet je wie? Dat
moet je eens raden.
Jan Stöve, Schagerbrug. Hoe staat het
met de „griepigheid" Jan? Ik hoop maar
dat de bacillen op de vlucht geslagen zyn
en dat er niet een meer in je body overge
bleven is. Want die kun je missen als kies
pijn. De radijs en tuinkers zie ik tegemoet.
Wat zullen we smullen zeg!
Miek Leguit, Schagen. Ja, het prin
sesje heb ik horen huilen. Wat was dat
leuk! Nu hebben ze allemaal in Nederland
het eerste geluid Van Beatrix gehoord. En
ze huilde hard, net zo hard als de Kinder
vriend. Want die is ook gedoopt en huilde
daarbij zo hard, dat hij met een vaartje de
kerk uitgedragen moest worden, toen de
plechtigheid afgelopen was. Dat hebben ze
me later verteld.
Pietje de Vet, Schagen. Jullie houden
al evenveel van taartjes als bij ons, Pietje.
Nu, dat is te begrijpen. Als je zo hard voor
je moeder werkt wil je graag ook wel wat
hebben, is 't niet? Wat zal het een fijne
dag (en nacht) worden als jullie met juf
frouw Tiddes naar Petten gaan. Ik wou
dat ik mee kon. Dag Pietje! (beterschap
met je moeder hoor, kerel!)
Ali Smit, Schagen. Met iedere klas op
school wordt het moeilijker, daar heb je ge
lijk in Ali, maar je wordt ook ieder jaar
ouder en kan er meer wijsheid in je kerse-
pit. En dat is maar gelukkig ook, went an
ders zou die vast en zeker uit elkaar ge
sprongen zijn voor je de hoogste klas be
reikt had.
Trijnle Kuyt, Stroe, Wielingen. Eigen
lijk... is het dit keer Trijnie niet, maar haar
moeder. Trijnie is door ziekte wat achter
geraakt met het handwerken en dus schrijft
moeder even een briefje. Ik vind dat na
tuurlijk niets erg. Integendeel, ik vind het
leuk, want de moeder van Trijnie zegt dat
ik een groot kindervriend ben en... dat be
schouw ik als een compliment!
Hendrikus Peetoom, Keinsmerbrug.
Luister je dikwijls naar Kovac Lajos, Hen-
driecus? Wat spelen die mannen mooi hè?
Daar kun je je benen haast niet bij stil
houden. Of heb je daar nog geen last van?
Janske Peetoom, Winkel. Dat is een
hele andere tijdsindeling geworden voor
jou Janske. Om 8 uur al op school en om
11 uur thuis en 's middags van 1 tot 3. Ik
zal ze op kantoor eens voorstellen ook zo'n
indeling te maken. Dat zou me best lijken.
Rika Keyzer, Schagen. Mooi, nu weet
ik tenminste hoe het precies met jullie club
gesteld is. 20 cent per jaar als ik donateur
wil worden. Er zijn al 5 leden en 17 dona
teurs. Voorzitter is Piet Kip, secretaresse
Rika zelf, penningmeesteresse Corrie Key
zer, en commissarissen K. Anneveldt en A.
van Winsum. Wanneer geven jullie een
feestavond
Trynie van Loene, Noord Scharwoude.
Ik kan me voorstellen, dat je met dat
mooie weer je boek wel eens laat liggen
Trijnie en naar buiten gaat om daar fijn te
ravotten en te spelen. Daar is het lente
voor. Profiteer ervan hoor!
Zoo jongens en meisjes ,dat was precies
het laatste briefje ook en zet ik er weer een
punt echter. Tot volgende week allemaal.
KindeAMiend
Oplossingen raadsels vorige week
I. Om hun broek op te houden.
H. 18X23X0X0X1 0.
ni. D.a.t. zoo speld men dat.
Goede oplossingen ontvangen vant
Ab M. Mieldijk; Grietje H., Anna Paulow
na; Jan J., Eenigenburg; Jeltje P., Noord-
Scharwoude; Trijnie v. L., Noord-Scharwou
de; Bep en Trien T., Anna Paulowna; Will
M., Winkel.
Er was eens een lieve kleine prinses, die
zo mooi en knap was, dat ieder, die haar
aanzag, blijdschap voelde in zijn hart. Het
prinsesje kon nooit stil zitten. En vooral
als er een speelman zijn wijsjes voor het
koninklijk slot liet klinken, dan wiegde zij
eerst het hoofdje zacht op en neer op het
rhythme der muziek, dan begonnen de
handjes en de voetjes te bewegen en ein
delijk danste het hele prinsesje, sierlijk en
licht. De witte jurkjes die zij haast altijd
droeg, en de groene zijden linten, die haar
blonde haren bij elkaar hielden, fladder
den om de kleine zwevende gestalte. Het
liefst danste zij in het bos. Ze liep soms
weg van de strenge hofdames en ging naar
een mooie open plek in het bos, waar
zacht gras groeide. Vlug vlogen de gouden
schoentjes en de zijden kousjes uit en dan
danste het prinsesje op de blote voetjes tus
sen de bloemen, waarvan ze er niet één
vertrapte. De bomen zagen toe en tussen
de struiken keken de bruine reeën.
Op een keer gebeurde het, dat het prin
sesje helemaal de tijd vergat. Ze danste
maar en ze merkte niet, dat de zon lang
zamerhand daalde, dat de schemering
kwam, dat het steeds donkerder werd. Een
sterretje begon te schitteren, daarop een
tweede, een derde en de maan kwam aan
de hemel als een grote gouden lampion.
Toen opeens keek de prinses met grote
ogen om zich heen. Wat was het bos ake
lig, griezelig geworden. Naar huis! Gauw
naar huis! Maar op het zelfde ogenblik
bleef zij staan, als aan de grond genageld:
in de verte klonk een zachte, zoete melo
die, die sterker werd, nader kwam en heel
duidelijk was te horen. En plotseling
scheen het alsof er grote witte bloemen op
de weide neerdaalden. Maar er waren elf
jes, tere kleine elfjes, die elkaar bij de
handjes vatten en in een kring begonnen
te dansen. Toen kon het prinsesje niet an
ders dan de zoom van haar rokje optillen
en meedansen. Zo heerlijk was het nog
nooit geweestJ
Opeens hield de muziek op, de elfjes we-
Nieuw raadsel
Vertikaal.
Horizontaal.
2.
muzieknoot
1.
voedsel
3.
boom
6.
boom
4.
huisdier
8.
gebruikt de land
5.
meer dan goed
bouwer (boer)
7.
zwaar ijzer om
10.
niet door 2 deel
schepen vast te
baar
leggen op de reede
11.
deel van een boom
9.
bitter vocht
12.
kleedingstuk
Lü.
dient om te zien
13.
maat
L5.
ton
14.
medeklinker
17.
pers. voorn, woord
17.
ligt op de vloer
(spreektaal)
19.
schoen-snoertje.
18.
aanduiding waar
ken terug en uit het bos kwam een lange,
slanke vrouw met een mooi gezicht naar
het prinsesje toe. Ze keek haar ernstig
aan en zei:
Nooit weer mag jij, o mensenkind,
Met elfjes in het bos,
Bij 't licht der zilverwitte maan,
Gaan dansen op het mos.
Want wie de elfendans zal zien
Nog voor een tweede keer,
Die moet steeds blijven in het bos,
Die keert naar huis niet weer.
Die wordt veranderd in een boom,
Met blaadjes, groen en zacht,
Prinsesje, luister naar mijn raad,
Kom hier niet in de nacht.
Toen was ze weg, alles was weer stil en
de prinses holde doodsbang naar het pa
leis. Daar was men al erg ongerust over
haar lange uitblijven en zocht overal in de
omtrek van het bos.
Daarna mocht het prinsesje lange tijd
niet meer alleen zijn. Ze mocht ook niet
meer dansen, wat haar wel veel verdriet
deed, maar ze was toch ook nog wel bang
voor de woorden van de fee.
Op een keer had de koning een bespre
king met zijn ministers en de prinses was
ook in de zaal en zat naast haar vader op
de troon. Opeens klonk door het open raam
de klank van een muziekstukje, dat een
muzikant buiten stond te spelen. Het prin
sesje luisterde en voor ze nog goed wist
wat ze deed, liep ze de trappen van de
troon af, lichtte de voetjes op, maakte een
paar zwevende pasjes en begon te dansen.
De koning keek bezorgd naar zijn dansend
dochtertje en de ministers werden er ver
legen van en zwegen. Toen opeens bedacht
het prinsesje waar ze eigenlijk was. Ze
werd zelf ook verlegen en sloop maar gauw
de deur uit. Maar daar hoorde ze weer de
muziek en in de* tuin danste ze als een
vlinder tussen de bloemen. Zonder naden
ken opende ze het tuinpoortje en liep al
dansend en huppelend naar de mooie open
plek in het bos, waar ze het liefst van al
les was. Ze was zo blij dat ze er weer heen
was gegaan, ze lachte tegen de bomen,
breidde de armpjes uit en danste, danste
maar.
En weer verdween de zon achter de bo
men, de maan en de sterren kwamen. „Ga
naar huis, ga naar huis!" fluisterde de
avondwind tegen het prinsesje, maar ze
luisterde niet. Daar klonk weer de wonder
zoete melodie uit de verte en kwam nader
en nader, daar kwamen weer de elfjes en
begonnen hun dans. Nog mooier, nog heer
lijker was het dan de eerste keer. En het
prinsesje danste weer mee, zo licht en sier
lijk als ze nog nooit had gedanst. Toen
hield de muziek op. De prinses zag de fee
nader komen tussen de bomen, ze keek
haar treurig aan en terwijl ze met een
stokje tegen haar hoofd tikte zei ze:
Wie tweemaal danst met elfjes fijn,
Kan nooit weer bij de mensen zijn.
Het prinsesje is nooit thuisgekomen.
Toen men naar haar zocht, ook in het bos,
zagen ze op de plek een mooie jonge boom.
Zij was anders dan alle andere bomen, ze
hadden er nog nooit zo een gezien. Hij had
een witte bast en teer groene blaadjes.
Toen begreep de koning dat dat zijn meis
je moest zijn, met haar witte jurkje en de
groene linten in haar blonde haar. Hij be
greep ook, dat ze nooit weer terug zou ko
men en zelf zorgde hij voortaan voor de
nieuwe boom. Het was de eerste berk.
Stoute Sik!
Boer Krelis nam zijn ladder mee,
En klom naar 't duivenhok.
Hij lacht' en floot een vrolijk lied,
Maar dacht niet aan de bok!
Het bokje zag die ladder staan
Met Krelis-boer er op,
Het lachte even in zijn baard
En zei: „Dat wordt een mop!"
Een flinke stoot de ladder valt!
Boer Krelis schreeuwt van schrik.
Daar hangt hij nu de bok die lacht,
Foei, wat een stoute sik!
Hoe vaak beweegt een mens
zich in zijn slaap?
Haast alle mensen hebben een onrustige
slaap, dat is aangetoond, toen men in Ame
rika een groot aantal mensen slapend
heeft gefilmd. Gemiddeld verandert een
mens in één nacht wel vijf en veertig maal
van houding.
Teer tegen vossen
In het Noorden van Engeland worden te
genwoordig heel jonge lammetjes met teer
en andere sterk-riekende stoffen inge
smeerd, om de vossen op een afstand te
houden.
No. 70.
Met het zinken van de Kinsaid voelde Tar-
zan ook zijn moed zinken, hoewel hij zijn vrees
voor Jane verborg. Er was slechts een ge
ringe kans, dat ze ooit nog in Engeland
zouden kunnen terugkeren gered als zij
moesten worden door een schip, dat toevallig
voorbij kwam. En er konden nog allerlei
ongelukken gebeuren, gedurende de maanden,
dat zy letterlijk op het Jungle-eiland ge
vangen zaten. Maar, er was niets aan te doen,
zei hij tegen zichzelf terwijl hij hun bijna
hopeloze toestand onder de ogen zag. Nog
nooit had hij geen uitweg gevonden uit zijn
moeilijkheden. Het eerst nodige was een kamp
op te slaan in de buurt van drinkwater, want
hun verblijf op dit eiland, dat uit de richting
der scheepvaart lag, zou wel jaren kunnen
duren. Tarzan wist waar het dichtst bij water
was en bracht zijn mensen er heen. Hier be
gonnen de mannen nu hutten te bouwen, ter
wijl Tarzan het oerwoud inging om vlees te
bemachtigen. Hij liet de trouwe Mugambi en
de Mosula-vrouw, die in de kano verscholen
was geweest in de nacht, dat zijn beesten deze
hadden gevonden, achter, om Jane te be
waken, wier veiligheid hij nooit zou durven
toevertrouwen aan de bemanning van de
Kinsaid. Lady Greystoke rilde, ofschoon ze
trachtte dapper te schijnen, want de weten
schap, dat ze misschien nooit haar eerst
geborene meer terug zou zien, was meer dan
zij kon verdragen. Overdag, van zonsopgang
tot zonsondergang stond een der mannen bij
de kust op wacht. Daar, gereed voor on
middellijk gebruik in de nacht, verzamelden
zij een grote stapel droge takken en aan een
paal hing een vlag, gemaakt van een rode
borstrok van een der matrozen. Doch nooit
verscheen er een stip aan de horizon, of een
rookwolkje voor de ogen, die steeds maar
weer de oceaan afzochten.
.(Nieuwe spelling.)]
