RADIO
5
I
Een dollarprinses in
de familie Roosevelt
O**
Door gemaskerde mannen
overvallen
Alsof er niets
gebeurt,
6 September
Nationale Feestdag
PROGRAMMA
DONDERDAG 26 MEI 1988.
Hilversum I. 1875 en 415,5 M.
8.20 NCRV. 9.20 KRO. 1.50—12.00 NCRV.
8.20 Morgenwijding.
9.20 Uit Boedapest: H. Mis voor de jegud.
10.35 Gramofoonmuziek.
12.15 KRO-Orkest. (1.00-1.20 Gramofoon-
muziek).
I.50 Causerie „Het geestelijk leven van den
jongen man in stad eri land".
2.30 Feestvergaderlng van den Nederland-
achen Bond van Jongelingsvereenigingen op
Gereformeerde Grondslag.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.15 Zang, piano en gramofoonmuziek.
5.00 Orgelconcert.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.15 Bussums Kinlerkoor met pianobegelei
ding en soliste.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.45 Reportage; eventueel Gramofoonmuz,
8.05 Berichten ANP, Herhaling SOS-Ber.
815 Arnhemsche Orkestvereeniging.
9.00 Declamatie met muzikale begeleiding.
9.30 Vervolg concert. (10.0010.05 Berichten
ANP).
10.30 Apollo-ensemble.
II.30 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum IL 801,5 M.
A VRO-Uitzending,
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Berichten).
8.45 Gramofoonmuziek.
9.00 Morgenwijding-
9.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
9.30 Kamermuziek (gr.opn.).
10.30 Omroeporkest. In de pauze: Fluit en
orgel.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Berichten)
12.30 Ensemble Jetty Cantor.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Kovacs Lajos' orkest en solisten.
4.00 Voor de zieken.
4.30 Gramofoonmuziek.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 De Twilight Serenaders.
6.30 Sportreportage.
7.00 Orgelspel.
7.30 Reportage.
8.00 Berichten ANP, Mededeelingen.
8.15 Omroeporkest en solisten.
9.15 Luisteraarswedatrijd.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.15 Optreden van Straatmuzikanten.
11.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 AVRO
Dansorkest en Gramofoonmuziek.
VRIJDAG 27 Rj
1EI
1988.
Hilversum I. 1875 en 415,5 M.
Algemeen Programma, verzorgd door de
KRO.
8.00 Gramofoonmuziek., (Om 8.15 Berichten.)
8.20 H. Mis (Uit Boedapest).
9.35 Gramofoonmuziek.
„J12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest (1.00—1.20 Gramofoon
muziek).
2.00 Orgelconcert.
3.00 Gramofoonmuziek. (Om 3.45 Berichten).
4.00 Pianovoordracht. (4.204.40 Gramofoon
muziek).
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 KRO-orkest.
6.00 Land- en tuinbouwcauserie.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 KRO-Boys, m.m.V, solist,
7.00 Berichten.
7.15 Causerie over het Vluchtelingenvraagstuk
7.35 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Reportage.
9.30 KRO-Orkest, KRO-Melodisten en solisten
(10.30—10.40 Berichten ANP).
11.30—12.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 801,5 M.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.S0 VPRO. 9.00 VARA
10.40 PRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Berichten).
10.00 Morgenwijding,
10.20 Declamatie.
10.40 Cello en piano.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Orgelspel.
12.00 Gramofoonmuziek (Om 12.15 Berichten)
12.30 Het Kovacs Lajos' orkest en gramofoon
muziek.
5.00 Kinderuurtje.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Orgelspel.
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Gramofoonmuziek.
7.00 Literaire causerie.
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 „Lezen in den Bijbel", causerie.
8.00 Pianovoordracht.
8.30 Literaire causerie.
9.00 De Ramblers.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 „Fantasia", m.m.v. solisten.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
11.00 Gramofoonmuziek. -
11.30 Jazzmuziek (Gr.pl.),
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
Drama In Limburgsch dorp.
In deii naclit van Maandag op Dinsdag,
tusschen twee en drie uur, heeft aan de
Kerkstraat te Douvergenhout, gemeente Mer
kelbeek (Lirnb.), een tweetal gemaskerde per
sonen zich toegang verschaft tot den krui
denierswinkel van de weduwe Jetten, die
daar met haar ongeveer 20-jarigen zoon
woont.
De daders drongen binnen door een
ruitje in de voordeur in te drukken,
waarop zij den grendel konden weg
schuiven. De vrouw, die eerst dacht,
dat het haar zoon was, werd plotse
ling door twee mannen overvallen,
die haar de keel toeknepen, om haar
het schreeuwen te beletten. Een der
daders onderzocht daarop de kasten.
Met een bedrag van ongeveer veertig gul
den en een zilveren horloge, gingen zij er
van door. De vrouw, die, hoewel hevig ge
schrokken, geen letsel had bekomen, waar
schuwde haar zoon, die dó politie van het
gebeurde in kennis stelde. Zij kon echter
geen signalement opgeven van de daders.
Het moeten personen van middelbaren leef
tijd geweest zijn.
Liefde en politiek
zakenl
zijn twee
Dezer dagen is in Amerika bekcnid
geworden, dat zich thans ook John
Roosevelt, de Benjamin uit het ge
zin van den president, heeft ver
loofd en wel met een meisje, dat
tot een van d§ GO rijkste families
van de Vereenigde Staten behoort.
President Roosevelt heeft, aldus de N. R.
Crt., in dat opzicht niet veel geluk. Zijn
zoons houden zich niet aan de oecono-
inisch-politieke richtsnoeren, welke hun
vader in de heetste gevechten met de dol
lar-aristocraten van de Vereenigde Sta
ten hebben gewikkeld! Eerst trouwde de
oudste zoon, Jimmy Roosevelt, een meisje
uit een der eerste families van den staat
Massachusctss. Dan trad Franklin in het
huwelijk en wel met Ethel Dupont, wier
familie de financiccle meerderheid van de
General Motors in handen hoeft, een aantal
banken cn industrieele instellingen contro
leert en slechts éón oeconomisch-politieken
vijand kende: president Roosevelt. Maar
zooals men weet, is de oude veete, welke
jarenlang bestond tusschen de Duponts en
de Roosevelts, bij het huwelijk van de
jonge menschen uit den weg geruimd.
Dit jaar zal Rooscvelt's jongste zoon,
Johny, met een dollarpj-inses in bet hu
welijk treden. De uitverkorene zijns harten
is miss Ann Clark, een chnrmante brunette
behoorend tot Bostons socity.
Amerika's „koning".
Amerika kent wel geen koning, zoolang
het zelfstandig is, maar de familie-aangele
genheden, de „eerste vrouw van Amerika",
en allo zoons cn dochters, spelen in de
Vereenigde Staten bijna de rol, welke in
de koninkrijken d. oude wereld de koningen,
koninginnen, kroonprineen en -prinsessen
spelen.
Van John, den bruidegom, weet men pre
cies waar en wanneer hij zijn bruid voor
de eerste maal ontmoette. De jonggezellen-
streken van den jongsten Roosevelt zijn
precies bekend, evenals zijn sportieve pres
taties. Men zegt, dat John het hart op de
rechte plaats draagt, dat hij populair en
eenvoudig is en dat hij een voortreffelijk
partijtje polo kan spelen en danst als een
beroepsdanser-
F.n in die laatste hoedanigheid heeft
John ook zijn geluk gevonden. Ann
en John zagen elkaar voor het eerst
op den dansvloer. Was het liefde op
het eerste gezicht of was het bij
den een de voorliefde voor de Bos-
tonsche dollar-aristocratie en bij
den ander bewondering voor een
Rooscvcltprin;s?.
Misschien allebei, - ma ar lang beeft men
daar niet over nagedacht. Men besloot de
verloving bekend te. maken en nauwelijks
was dit geschied, of de bladen te New York
stonden vol met. ellenlange beschrijvingen
over het zeldzame lot, dat miss Clark tot
dusver ten deel was gevallen. Men herin
nerde aan het feit, dat de knappe Boston-
sche jongedame nog in het voorjaar van
plan was geweest in plaats van een schoon
dochter van den president, die van een
beursmagnaat, n.1. van Richard Whitney, tc
worden. Dezelfde Richard Whitney is pas
tot tien jaar veroordeeld door het Amcri-
kaansche gerechtshof.
Wat de schoonvaders zeggen.
Zoo zal dan 18 Juni het Amerikaansche
staatshoofd door een derden familieband
aan een familie zijn geketend, waarmee hij
in politiek opzicht „overhoop" lag. Want
wat zeggen cn denken de schoonvaders van
de Rooseveltprinsen van de Rooscveltschc
politiek? Zij zeggen met Ford: „Wij laten
ons niet verpletteren! Wij beveiligen ons
zelf tegen de gulzigheid van een regeering,
wier kennelijk doel het is, ons, de groot-
industrieelen, ten gronde te richten." Po
litiek en liefde gaan vaak verschillende
wegen. Ook in het Witte Huis van Washing
ton moet men dit erkennen!.
ZOO GEDRAAGT ZICH DE TSJECHISCHE
HOOFDSTAD.
Het leven gaat in Praag zijn ge
wone gang.
Praag heeft in deze dagen van spanning
een werkelijk imponecrendc kalmte en vast
beradenheid aan den dag gelegd, aldus G.
Nijpels in het Hdbld. in een beschouwing
over de jongste gebeurtenissen in Tsjecho-
slowakije.
Jonge volken cn staten als dit maaksel van
de pacificators van Parijs, hebben allerlei
eigenschappen, waarvan er vele zijn, die
ons burgers van sedert lang geconsolideerde
staten, minder sympathiek lijken. Maar
sterke zenuwen hebben ze zeker ook! Niet
slechts heden, nu de crisis weer eens wie
weet voor boe lang? voorbij is, ziet de
prachtige hoofdstad Praag er uit alsof er
geen wolkje aan de lucht geweest ware of
nog was en verklaren de vreemdelingen, die
hier twee dagen van spanning beleefd heb
ben, toen iedereen wist, dat de Duitsche troe
pen aan de grens oprukten, en waar deze
op speculeerden, dat Praags gewone leven,
verder leefde, dat de menschen hier hun on
volprezen bier dronken, wandelden cn uit
gingen of er geen oorlog, geen moderne oor
log met bombardementen uit de lucht, gas
aanvallen en meer van dat moois, dat men
nog slechts uit litteratuur cn film meent te
kennen, ook voor hen gruwelijke werkelijk
heid had kunnen wórden.
Ik ben heden, aldus de correspondent, per
vliegtuig in enkele uren met de K.L.M. van
het vreedzame Nederland, hoog over een
door een wolkendék aan ons oog onttrokken
Duitschland, neergezet in Praag.
Men wil het waarschijnlijk niet
Vgeloóvèn,- maai' 'het is daar even
^vreedzaam cn even gewoon als bij
ons. Men flaneert er en vult de kof
fiehuizen en er is geen bezorgd ge
zicht tc zien. I-iet is er alleen nog
veel voller dan anders. De hotels zijn
alle ovcrvuld, nergens is nog een ka-
Amsterdam bereidt H. Af. i>.
Koningin een grootschen w
tocht.
Naar wij van officieole zijde ver
nemen heeft de Rcgccring besloten, j
voor zooveel bet Rijkspersoneel I
betreft, den dag, waarop het Regee-
ringsjubiloum van H. M. de Ko- j
njngin zal worden gevierd Dins
dag 6 September a.s. te verkla- I
ren tot algemcenen nationalen
feestdag.
De Amsterdamsche huldigingscommissli
bereidt Hare Majesteit de Koningin eei
feestelijke ontvangst. Het ligt in de bedoa
ling cn groot aantal Amsterdamschi
vereenigingen met hun vaandels, banierec
en vlaggen langs den intochtsweg tot aan
den Dam op te stellen. De deputaties zullcr.
zich achter den Koninklijken stoet scharen
en op den Dam aangekomen, zal H. M. d(
Koningin een grootsche vaandelhulde wor>'
den gebracht, waarbij tevens door een al
daar aanwezig groot mannenkoor eenim
liederen zullen worden gezongen. Vervol
gons zullen allen voor Hare Majesteit de
fileeren.
mcr te krijgen, want behalve een le
ger journalisten zijn er ook duizen
den Tsjechen, die de, laatste dagen
toch maar veiligheidshalve uit Su-
detenduitschland naar Praag geko
men zijn.
Alles is er verder gewoon. Alleen mij
Tsjechische vrienden rieden mij aan op straa
geen Duitsch te spreken, want do Tsjeehei
zijn tegenover Duitschers en Duitsch-spre
kenden erg geladen en het is blijkbaar nie
uitgesloten, dat men Duilschers of Sudcton
duitschers of degenen, die men daarvooi
houdt eventjes zijn meening zegt. Maar wi
niet zijn kranten gelezen liad en niet wis
hoe de generale staven en kanselarijen var
Europa wederom onder hoogen druk ge werk
hebben, sedert dc te vroeg-uitgelekte bedrcl
ging van Praag, zou in deze prachtige oud<
barokstad zelfs urenlang kunnen slenteren
zonder er zelfs ook maar iets van te kun
ncn bespeuren.
Voei&al
Nederland—Ned. Indië
thans definitief
Indische team speelt oefenpari
tijtjes zonder publiek.
Naar wij vernemen, zal de voctbalwed
strijd NederlandNederlandsch Indië, welk
in het kader van den Olympischen dag o
26 Juni in het stadion te Amsterdam zo
worden gespeeld, definitief doorgang vin
den. De hoer van Bommel, leider van d
Indische ploeg cn de heer Lotsy zijn het, n
onderling overleg, volkomen eens gewo
den. Na den wedstrijd tegen Hongarije
5 Juni a.s:-' tc ReimS' 'zalalleen -nog tejy
N'oderland (26 Juni) worden gespeeld. Mi
blijft regelmatig trainen en er zullen ocfei
partijtjes zonder publiek worden gespeel
om de ploeg fit te houden.
Op 1 Juli vertrekt het elftal met zijl
leiders uit Genua naar Indië.
FEUILLETON.
ETHEL M. DELL
„Hoe lang?" vroeg Pax.
„Zeven ellendige weken," zei Cartrldge
somber. „En het was geen pretje, dat kan ik
je vertellen."
„Houd het vol!" zei Pax.
„O, ik houd hat vol, zoolang jij volhoudt,"
stemde Cartridge toe met een treurigen
glimlach. „Dus nu heb. je In elk geval iets
om voor te leven. Maar nu ia het beter, dat
ik ga, je mag niet lang door ons verveeld
worden. Dus haast je om beter te worden,
kapitein! Er is geweldig veel te doen."
Hy trok zich overeind en keek op Pax neer
met een half ernstige, half komische uitdruk
king.
„Bf Jove!" zei hij. „Ik wilde, dat ik in
jouw schoenen stond. Niemand zou er een
boterham minder om gegeten hebben, als ik
het geweest was."
„Ik ken één persoon, die er anders over
denkt," zei Pax.
„O, jij! Ja, dat geloof ik. Dat is waarom
ik je zoo verduiveld graag mag, veronderstel
ik." Cartridge bukte zich moeilijk en drukte
Pax' hand. „Volhouden man! Je zult het de
moeite waard vinden. Jij bent van het soort,
dat het tenslotte door goedheid wint en
altijd zal winnen."
Hij wendde zich haastig om, greep zijn
stokken en strompelde weg, alsof hij be
schaamd was over zijn eigen gevoelsuiting.
En Pax bleef stil liggen nadenken over de
bedoeling van Cartridge's laatste woorden.
HOOFDSTUK XTV.
Zonsopgang.
Peters kwam dien avond binnen, terwijl hij
een glanzend witte Elfrida stevig aan der.
halsband vasthield, want het dier wrong en
kronkelde zich in allerlei bochten, totdat Pe
ters zich gedwongen voelde om er haar op
te wijzen, dat zij zich „als een dame moest
gedragen".
Elfrida zette haar voorpooten op het bed
en trachtte zooveel van haar meester te lik
ken als haar tot het uiterste uitgerekte tong
bereiken kon, terwijl zijn luide haar aanbid
ding ultjankte, en toen Pax haar streelde,
boog zij haar kop onder zyn hand, alsof zy
de eer te groot vond om te dragen.
„Is zij geen prachthond?" vroeg Peters.
„Ik heb haar gewasschen en den geheelen
middag opgesloten gehouden, dat zij toch
maar op haar mooist zou zyn voor haar eer
ste bezoek bij U. Zij mag hier blijven tot U
uw slaapdrank genomen heeft."
„Mijn wat?" vroeg Pax, terwijl hij de wit
satynen kop van het dier streelde.
„Uw slaapmiddel, mijnheer,1 legde Peters
uit. „U heeft het al dien tijd gehad, om U
rusig te houden. Maar we zullen er nu wel
gauw mee ophouden.
„Ik houd er vanavond mee op," zei Pax.
„Werkelijk, mijnheer?" vroeg Peters ver
rukt. „Ik hoop maar, dat U goed zult slapen
mijnheer; maar U mag niets riskeeren."
Pax glimlachte slechts en begon over
Elfrida te praten.
Maar later, toen Peters weg was, deelde hij
kalm zyn besluit aan de verpleegster mede.
„Ik heb geen pijn, en ik wil zonder hulp
slapen, vannacht."
Zij verzette zich niet tegen zyn wensch. „Ik
zal. de drank naast U zetten," zei ze; „dan
kunt U er zelf van nemen, als U wilt. Anders
moet U bellen."
„Ben ik dan vannacht alleen?" vroeg Pax.
„Niet heelemaal," zei ze lachend. „Ik ben
in de kamer hiernaast, dus ik hoor U onmid
dellijk, als U mij noodig mocht hebben."
„Dank U," zei Pax.
Zy maakte alles klaar voor den nacht.
Achter hem gaf een nachtlamp gedempt
licht, maar de kamer was vol schaduwen. Hil
lag een tijdlang voor zich uit te staren, vaag
genietend van het alleen zijn. Toen sliep hij
rustig in.
Hij was vermoeid van dien dag vol emoties
en sliep rustig en natuurlijk. Maar weer
kwam dezelfde droom tot zyn slapende ge
dachten de droom dat Claire bij hem was.
Maar nu kon hij dien droom niet langer vast
houden. Hij opende zijn oogen in de scheme
ringen van den wintermorgen en sprak op
luiden toon haar naam.
„Claire! Claire!"
Hij hoorde beweging in de kamer - daar
na stilte.
Hij sprak weer: hij wist dat de droom
voorbij was, dat dit werkelijkheid was.
„Claire! Claire, ben jij het?"
Eri toen zag hij haar opstaan van een rust
bank aan den voet van zijn bed, gekleed in een
blauwe kimono zooals hij zich haar her
innerde.
Zacht naderde zy zijn bed. „Kan ik iets voor
je doen?"
Haar stem klonk heel zacht; hij had een
vaag idee dat hij die stem eerder gehoord
had 's nachts toen hij nog te zwak was
om iets te onderscheiden.
Hy keek haar aan en zag de donkere krin
gen onder haar oogen, toen zij zich over hem
heenboog.
„Dus je bent hier aldoor geweest!"
zei hy.
„Alleen 's nachts," antwoordde zij zacht.
„Kan ik je iets geven? Wil je wat melk
of wat citroensap?"
Hij lichtte zijn hand op en sloot die rustig
om haar pols.
„Neen, ik zou eerst graag even met je
praten," zei hij. „Vindt je dat goed?"
Haar grijze oogen blikten in de zijne met
een diepe, geheimzinnige; teederheid. Ze zette
zich naast het bed. „Natuurlijk vind ik dat
goed als het jou gelukkiger maakt, zei ze.
Pax nam haar hand in de zijne. „Waarom
ben je zoo lief voor mij?" vroeg hy. „Ga ik
sterven?"
Haar bleek gezichtje trilde. „Neen, o
neen!" zei ze. „Je bent veel, veel beter."
„Zal ik werkelijk geheel beter worden?"
drong Pax aan, terwijl hij haar scherp gade
sloeg.
Zij wendde haar oogen niet van de zijne.
„Als het God belieft ja, dan wordt je ge
heel beter," zei ze.
Bij haar woorden gevoelde hij een eigen
aardige gewaarwording, bijna van pijn.
„Wensch je dan, dat ik beter word?" vroeg
hij.
Zij boog zich iets meer over hem heen.
Haar lippen beefden. „Ik wensch het meer
dan iets anders op de wereld," zei ze.
Hij twijfelde niet aan de oprechtheid harer
woorden; haar oogen stonden vol tranen.
„Wil je mij vertellen, wat er gebeurd 19?"
vroeg hij, als het je tenminste niet te zwaar
valt."
„Ik zal het je vertellen," zei Claire. „Maar
eerst moet je weten, Pax, dat ik op het
oogenblik zelf dat je mij dien avond ver
liet je terug verlangde." Zy glimlachte
met een snik. „Vrouwen zyn zoo, weet je."
„Ik wist het niet," zei hy. „Maar vertel my
de rest, lieve; alleen de bloote feiten, als je
kunt."
„Ik kan het," zei Claire alsof zy zichzelf
tot kalmte aanmaande. „Toen je weg was,
wachtte ik tot de dokter terugkwam met de
verpleegster, en toen ging ik met hen naar
de kamer van Yvonne, omdat ik voelde, dat
ik haar nog eens zien wilde. Zy was wonder
baar mooi als een volmaakt standbeeld
in haar volkomen rust. Ik kuste haar, en zy
was nauwelijks koud. Maar ik wist, dat zij
was heengegaan. Toen ik mij omwendde, zag
ik een brief op de tafel naast haar liggen,
aan rriy geadresseerd. Ik nam hem mee naar
mijn kamer en las hem daar."
Zij zweeg. Zy keek niet langer naar hem.
Haar oogen staarden omhoog, en zy scheen
zich niet bewust van de tranen, die langs
haar wangen stroomden.
„In dien brief," zei ze heel zacht, „vertelde
ze my alles. Eens zal je hem zelf lezen
en ik weet, dat je haar vergeven zult. Zij
vertelde my alles over Guy, over haar liefde
voor Chris; dat zy hem was gaan zoeken,
niet wetend, dat hij Bhanapore verlaten had.
Zy vertelde my van haar terugkeer naar huis,
van Guy's krankzinnige, woestheid en van
haar vlucht naar jou, steeds in de hoop Chris
te vinden. Zij beschreef, hoe Guy haar ge
volgd had en hoe zij in haar doodsangst je
revolver had gegrepen en geschoten had op
de zaklantaarn, die zij in de hand hield niet,
wetend wat zij deed. Zij vertelde mij, hoe jij
de schuld op je genomen en haar gered had,
en hoe daarna voor haar het leven niet meer
waard was geleefd te worden. En aan het
eind schreef zij„Ik ga nu heen, omdat ik
he1- leven niet langer dragen kan. Je moet
de waarheid weten, maar ik had je nooit
meer in de oogen durven zien, nadat je het
wist. Maar als wy elkaar weerzien als er
een weerzien is heb je mij misschien ver
geven. Bij de wonderlyke liefde, die je mij
steeds bewezen hebt, smeek ik je, tracht te
begrijpen en te vergeven je Yvonne."
Claire's stem brak in een snik, maar een
oogenblik later ging zij voort: „Ik heb haar
begrepen en ik heb haar vergeven." Zij keek
Pax smeekend aan. „Ik weet, dat je haar
ook zult vergeven," zei ze.
Zyn hand drukte troostend de hare.
„Claire," zei hij, „die brief moet vernietigd
worden. Wij zullen het geheim samen bewa
ren jij en ik."
Zij glimlachte hem toe door haar tranen
heen. En toen boog zy zich plotseling over
hem heen en legde haar arm op zyn kussen.
„O, Pax Pax," fluisterde ze gebroken, „zeg
je dat nü nog? Maar het is nu te laat. Dien
brief heb ik bekend gemaakt en er bestaat
geen geheim meer." Zij legde haar hoofd
naast het zijne en snikte. „Ik moest het doen.
Het was het eenige, wat wij konden doen.
Chris wilde het ook."
Pax' zwakke hand streelde haar gezicht.
„Maar lieveling zei hij, „maar lieveling
waarom? Dat had je niet moeten doen.
Wij hadden het stil moeten houden."
„Neen," fluisterde Claire, „neen neen
neen! Denk je dan nooit aan jezelf?"
„Ik had kunnen sterven," zei hy, „en
dan
„O, stil toch," onderbrak zij hem. „Zeg
dat nooit! Je weet niet, wat ik doorstaan heb
om jou. Begrijp je dat niet?"
„Of ik het begryp? Ik weet het niet," zei
Pax.
Zij klemde zich aan hem vast. „Toen Chris
mij opbelde om het mij te vertellen, kon ik
het bijna niet gelooven. De dokter was nog
bij my en kwam onmiddellyk en deed wat hy
kor». Maar hy gaf ons geen hoop. En toen
kwamen de specialisten en die vreeselyke
operatie en het politie-onderzoek tegelyker-
tijd en Gh^am die weggebracht werd. Hy
dacht hy "acht eerlijk dat het mij
plezier zou doen."
Snikken beletten haar verder te spreken.
Zy klemde zich dichter aan hem vast.
Pax legde zyn hand op haar hoofd. „En je
hebt mij al dien tijd verpleegd?" zei hij.
„Alleen 's nachts," fluisterde zy.
„Eiken nacht?" vroeg hij.
„Ja, eiken nacht. Overdag dwongen ze mij
om te slapen." Ze begon wat kalmer te
worden, maar zy bleef in dezelfde houding
liggen.
„Nu wil ik niet beter worden," zei hij zacht
met iets van humor in zijn stem.
„Je moet beter worden, Pax," zei ze, zich
instinctief vaster teeren hem aanklemmend.
„Je moet je moet!"
„Niet als ik de nachten alleen moet door
worstelen." zei hy.
Zij hief zich op en keek hem aan met oogen
die glansden door haar tranen. „Als je beter
bent," zei ze met een flauwen glimlach, die
haar bleeke gezichtje wonderbaar vermooide,
„zal je my overdag zoowel als 's nachts bj
je hebben. Je zult nooit meer alleen moetei
worstelen. Je bent veel te kostbaar."
„Meen je dat?" vroeg Pax.
Zij boog haar hoofd en haar laatste traa
viel op zijn hand. „Begryp je het dai
niet?" zei ze opnieuw.
Hij zweeg eenige oogenblikken. „Wat
dat licht, dat door de gordynen schynt?
vroeg hij.
Zy trok het gordyn open, en de winterzon
in donkerrooden gloed herrezen uit de duii
ternis van den nacht, scheen in het vertrel
„Kom bij mij!" zei Pax.
Zij knielde naast hem neer. Hy nam hat
handen en hield ze tegen zijn hart.
„Dat is het licht, dat ik zien wilde,"
hy. „God's eigen schynend licht dat
wereld verblijd. Nu kan ik je zien zooa
je bent. Claire vertel mij, wat je wilde, dl
ik begrijpen zal."
Zij boog zich naar hem over, maar ha»
lippen beefden zoo, dat zij niet spreken ko
„Wat dichter bij!" zei hij.
En de bevende lippen vonden de zyne.
„Goeden morgen, mijnheer," zei Peters
drijvig, toen hij op het gewone uur, zond
zijn schoenen met het ontbijtblad binne.'
kwam. „Heeft U een goeden nacht geh»!
mijnheer?"
„Een wonderbaren nacht," zei Pax.
het laatste halve uur heb ik naar den zon»
opgang gekeken."
„Werkelijk, mynheer?" vroeg Peters strt
lend. „Was het een mooie, mijnheer?"
Pax wendde zijn hoofd naar de rustige
stalte aan den anderen kant van het bed.
„Goeden morgen, mevrouw!" zei Peti
plichtmatig.
„Goeden morgen, Peters," zei Claire.
Toen pas antwoordde Pax. „Ja het was
mooiste zonsopgang, dien ik ooit geb gezift
En ik dank God er voor uit myn ganse!*
hart."
„Zoo hoor ik het graag," zei Peters m»'-
warme aanmoediging. „En het zou my niet»
verwonderen, dat die vandaag met opzet gfr
stuurd was."
„Dat zou ik niet durven beweren," zei Pa*
glimlachend, „maar ik ben er' even dankbaa:
voor."
„Wel mijnheer," zei Peters hem nauwkeu
rig bekykend; „het lijkt alsof die zonsop
gang U wonder veel goed heeft gedaan. El
ik moet U vertellen, 'mijnheer, uit naam var
mijn vrouw, dat ij nu gelukkiger is, dan 4
ooit in haar leven geweest is, wy beiden wet
schen U hetzelfde."
Met welken welgekozen gelukwensch hy Of
zijn hielen draaide en uit de kamer mar
cheerde, de deur met een besliste beweging
achter zich sluitend.
„Dank je Peters," zei Pax.
Toen hy opkeek, vond hij Claire op her
neerblikken met oogen vol liefdevol begrijp#
en hij wist, dat zy te zamen waren in
wereld, waarin alle dingen vernieuwd w»
ren.
EINDE.
