RADIO
PI
Z@©IM
Kan de wereld onzichtbaar
worden gemaakt?
VAN
DOOR
DGAR R I C E
URROUGHS
No. 16.
Cordon doorzocht de kleren van de slapende
jongen maar het geld was er niet. Mis
schien had hij het onder zijn hoofdkussen ge
legd. Juist kwam de maan weer te voorschijn.
Hij zag, dat de jongen alleen was. Op hetzelf
de ogenblik opende de jongen zijn ogen en
herkende Cordon. De man legde vlug zijn hand
op de mond van het slachtoffer om te voor
komen, dat deze zou roepen. Doch tegelijker
tijd voelde hij om zijn polsen een ijzeren greep
en hg hoorde een zwaar, onheilspellend gebrom
achter zich. Hij voelde andere handen om zijn
keel, die over zijn schouders van achteren
kwamen. Angstig keek hij om en zijn haar
rees te berge van ontzetting, toen hij een grote
mensaap ontwaarde, wiens harige klauwen
zich om zijn keel sloten. De jongen klerfide
nog steeds zijn polsen vast. Verder geen enkel
geluid. Waar was de grootmoeder? De ogen
van Cordon gingen door de kamer en toen,
vervuld van angst, drong de vreselijke waar
heid tot hem door. In wat voor een avontuur
had hg zich gewaagd? Met de moed der wan
hoop trachtte hij zijn handen uit de greep van
de jongen te bevrijden, zodat hij zich zou
kunnen omkeren naar het dier achter zich. Na
zijn ene hand bevrijd te hebben, gaf hij de
jongen een harde klap in het gezicht. Deze
daad scheen minstens duizend duivels los te
doen breken in het harige monster, dat nog
steeds zijn keel vasthield. Hij hoorde een
vreselijk gebrom en het laatste dat hij nog
voelde in deze wereld was dat hij achter
over op den grond werd gesmeten. Het zware
dier viel boven op hem, krachtige tanden
beten in zijn strot en zgn hoofd viel in een
zwarte afgrondDe aap verhief zich van
het verminkte lichaam en schudde zichzelf
eens heen en weer. De verschrikte jongen ging
zijn bed uit en boog zich over het lichaam van
de man heen. Hij wist, dat Akoet de dief
gedood had om hem, Jack, te verdedigen,
evenals hij de slechts Rus had gedood, maar
hier in het wilde Afrika, ver van huis en
vrienden, wat zouden ze hem en zijn trouwe
aap doen.
Eenigen tijd geleden meldden En-
gelsche bladen, dat Edsel Ford, de
zoon van den auto-magnaat, een
uitvinding van den Hongaarschen
ingenieur Stephan Pribil uit Boeda
pest had aangekocht, waarmee zeke
re stoffen onzichtbaar gemaakt kun-
worden.
Ruim een jaar geleden...
hoorde de wereld voor de eerste maal van
den jongen natuurkundige Stephan Pribil
uit Boedapöfct, die op het gebied van het
st.ralenondw.oelc een sensationeele ontdek
king zou hebben gedaan. Aanvankelijk nam
de wetenschap het niet voor ernst op, toen
bericht werd, dat Pribil met behulp van
een stralenapparaat een stoel eenvoudig van
het tooneel kon laten verdwijnen. Doch la
ter liet menigeen zich door zijn openbare
demonstraties meer en meer overtuigen
Doch om van Pribils werkwijze eenig be
grip te kunnen krijgen, is het noodig,
eerst een oogenblik stil te staan bij onze
huidige kennis van het licht.
Het licht bestaat, uit. golven, die al naar
gelang van de kleur van het licht een ver
schillende golflengte hebben. Voor alle
golflengten van het licht is de snelheid,
waarmee het zich voortplant, gelijk. Zij
bedraagt per seconde 300.000 km. (volgens
de nieuwste nauwkeurige metingen
299.796 km.)! Natuurkundig is licht als be
paalde, periodieke, electromagnetische tril
lingen op te vatten. Evenals electriciteit 'be
staat ook licht uit materie, is stoffelijk,
doch de verschillende deeltjes zijn zoo on
noemelijk klein, dat hun „grootte" niet is
uit te drukken.
Als ons oog, de camera van het
lichaam, door lichtdeeltjes, dus door
periodieke electromagnetische tril
lingen, wordt getroffen, ondergaat
ons netvlies een prikkeling en daan
door is het dat wij zien.
FEUILLETON.
door Jan W. Jacobs
2.
En Ribourdin?
Ribourdin dacht nu heelemaal niksHij
had plotseling het gevoel of die onsympa
thieke mijnheer Carels hem de gemeenste
poets gebakken had, die een mensch kon be
denken, of hij om hèm naar de bios gevlucht
was, maar daar op de meest ploertige manier
bij zijn nek gegrepen werd, want hij kon zijn
oogen niet van die kapitein Van Deursen af
houden, die uitgezonderd zijn heele mahier
van doen en zijn uniform alstwee drup
pels water op hem, Ribourdin leek! Was het
een wonder, dat hij als met verstarde oogen
naar den kapitein zat te kijken! Want hoe
vereerd menige man zich gevoeld zou hebben
de rol van een zóó elegante kapitein te mo
gen spelen, en een kapitein nog wel, die. zoo
als uit de volgende tafereelen bleek, niet alleen
de vriend van een argeloos en veelbelovend
geleerde was, maar tevens de leider van een
ingewikkeld internationaal spionnage-complot
zoo gevleid als menige man zich zou ge
voeld hebben om zulk een heldenrol voor de
zaak van den vrede te mogen spelen zoo
gecompromitteerd, zoo ongelukkig, zoo be
nard voelde plotseling Ribourdin zich. Want
hoe meer hij keek naar dien Henk van Deur
sen, hoe duidelijker het hem werd, dat hij als
twee druppels water op hèm leek. En van
dit moment af was liet niet met de wel
dadige gevoelens van do ngemakkeliik in
zijn clubfauteuil meegenietende Ribourdin ge
EEN ORKEST ZONDER INSTRU
MENTEN. OPZIENBARENDE
UITVINDING VAN EEN HON
GAAR.
De film „De onzichtbare man"
naar het bekende boek van H.
G. Wells The invisible man"
trok in ons land veel belangstel
ling. Men heeft zijn schouders
opgehaald en men heeft ge
lachen! Onzichtbaar! En toch...
In donker is er geen licht, dus zien wij
daar niets, hoever wij onze oogen ook open
sperren. Waarom „zien" wij nu echter
niet alleen licht en donker, doch lichamen,
en wel in alle graden van lichtheid? Heel
eenvoudig: het licht wordt, zoodra het op
een ondoorzichtig lichaam valt, niet, zooals
bij glas het geval is, door dit lichaam door
gelaten, doch teruggekaatst. Deze terugge
kaatste stralen treffen nu ons oog. Een
glad vlak zien wij glad. omdat de lichtstra
len alle van gelijken afstand ons oog tref
fen. Zoodra het. voorwerp, dat wij bekij
ken, een ongelijkmatige oppervlakte heeft
vallen de lichtstralen die het terugkaatst
van ongelijken afstand op ons oog, en wij
zien hef betreffende lichaam dientengevolge
als ongelijkmatig, oneffen van oppervlakte.
De vraag luidt nu: Hoe kunnen wij ver
krijgen, dat wij iets niet zien, dat wij eigen
lijk om zoo te zeggen: van nature
moesten zien? Een slimmerik zal misschien
zeggen: de oogen sluiten. Maar daarom gaat
het hier niet. De bedoeling is, iets onzicht
baar te maken, terwijl de kijkers het willen
zien.
De oplossing!
Lang vóór Pribil hebben zich reeds uit
vinders met dit probleem beziggehouden,
uitvinders, wier namen volkomen onbekend
of wereldberoemd zijn. Alle pogingen die
ondernomen werden, gingen van deze over
weging uit: een apparaat, dat onzichtbaar
maakt, moet iets doen met de stralen die
van het bekeken voorwerp uit in het oog
van den kijker vallen en daar het beeld
van het voorwerp zichtbaar maken. Zoo
heeft bijv. de beroemde uitvinder Marconi
op zijn laboratoriumjacht „Electra" proe
ven met golven genomen, die een ongekend
korte golflengte bezitten. Hij wilde een ap
paraat construeeren, dat onzichtbaar maakt
doordat het de lichtgolven in golven met
zoo geringe golflengte splitst, dat zij niet
meer door het menschelijk oog kunnen
worden waargenomen, met het gevolg, dat
de beschouwer dus niets „ziet," Andere uit
vinders sloegen andere wegen in om het
doel te bereiken, zoo waren er die het zoch
ten in de interferentie, d.i. het. verschijnsel
van onderlinge beïnvloeden van twee of
meer tezamen optredende golven, waarbij
versterking optreedt als do golftoppen, ver
zwakking als de golfdalen en opheffing,
als toppen en dalen samenvallen.
Stephan Pribil koos nog weer een geheel
anderen weg.
Zijn apparaat hult het. geheele
lichaam in een electromagnetisch
veld, dat de lichtstralen die er op
vallen, niet terugkaatst, doch vast
houdt. Een aldus ingchuld lichaam
kan dus niet gezien worden, omdat
er geen lichtstralen van terugge
kaatst-worden naar ons oog. Pribils
methode heeft, een nadeel, zooals
ieder weet, wordt, licht gemakkelijk
in warmte omgezet. Lichtstralen,
die op een volgons deze methode
„onzichtbaar" gemaakt lichaam val
len, zouden, hierop vastgehouden,
zich weldra in zoo groote warmte
omzetten dat het in het electromag
netische veld ingesloten lichaam zou
verschroeien.
Hiertegen heeft Pribil voorzorgsmaatre
gelen genomen.
Ford koopt Pribils uitvinding
Circa vijf maanden geleden werd Stephan
Pribil. volgens de berichten in de Londen-
sche bladen, telegrafisch naar Londen ont
boden, door niemand minder dan Edsel
Ford, den zoon van den bekenden Amcri-
kaanschen automobielmagnaat. De confe
rentie duurde een halve dag. Toen seinde
Edsel Ford een lang telegram aan zijn va
der in Amerika. Twee dagen later, had
Stephan Pribil een voorloopig contract in
zijn zak. Wij moeten ons bij de schildering
van de dingen, die zich bij do demonstra-
tics afspeelden, verlaten op het getuigenis
van de zeer nuchtere en scherpzinnige per
sonen, die met Edsel Ford door Stephan
Pribil waren uitgenoodigd.
Pribil had op een klein tooneel
drie musici met hun instrumenten
geïnstalleerd. Door een zekere hand
greep aan zijn apparaat, dat. hij den
nacht tevoren eigenhandig had op
gesteld, bewerkte hij, dat alle meta
len voorwerpen op het tooneel vol
komen verdwenen, zoodat de musici
bijv. op de trompet bliezen, op eens
geen instrument meer in de hand
hadden. Dat leek wel tooverij, want
de muzikanten speelden, zooals
men kon zien en hooren, gewoon
verder! Eenigen tijd later liet Pri
bil door een ander schakeling plot
seling alle muzikanten in hemds
mouwen op het tooneel zitten. Hier
bij zij vermeld, dat hij hen jassen
van metalen stof voor deze gele
genheid had laten aantrekken.
daan. Van dit moment af werd hij wreed uit
het gemeenschappelijk meebeleven der zaal
van de avonturen van Anita, Ellie en Gérard
in „Het Canaille", weggetrokken en zat hij op
zijn stoel te schuiven van onrust en ongeduld.
En het zweet parelde op zijn voorhoofd op
het moment, dat de sluwe Ellie de sleutel
van de hotelkamer aanden binnenkant om
draaide en zich alleen bevindende met kapi
tein Van Deursen zich in diens armen wierp...
De zaal draaide den heer Ribourdin voor
oogen, van alle kanten zag hij het verleide
lijk glimlachende gezichtje van de mooie Ellie
op zich afkomen, van alle kanten zag hij het
gelaat van Van Deursen-Ribourdin naar haar
overbuigen en zich de beide gelieven in een
vurige kus verliezenIn heel zijn druk en
avontuurlijk zakenleven, afgewisseld met ver
scheidene reizen naar het buitenland, was Ri-
dourdin niet aan zooveel tegenstrijdige gevoe
lens ten prooi geweest! Jaloezie, schaamte,
naijver, angst, alle besprongen hem tegelijk.
En daartusschen-door de wanhopige tafe
reelen van Clara, die met Griz-nez, hun Griz-
nez, in de armen snikkend opdezelfde
slaapkamerstoel neerzonk, waar hij daareven,
voor het licht er uitknipte, ook de schoone
Ellie glimlachend in de armen van Van Deur
sen Ribourdin had gezien. Krampachtig
trachtten zijn oogen het doek en zijn handen
de stoelleuning vóór zich vast te houden
maar al wat hem gelukte, niet om zijn ge
dachten tot rust en bij elkaar te houden...
Eén ding was duidelijk, die Van Deursen-
Ribourdin, die kapitein die zich uitgaf voor
hèm, was een oplichter, een chanteur, een
brutale bedrieger! Hoe durfde hij, en dat nog
wel in zóó'n rol, zijn naam belachelijk maken:
nooit had hij, solide als hij was, iets van doen
gehad met den haldel in munitie, in explosie
stoffen, nog nooit had hij zich met spionnage-
affaires opgehouden dat was goed voor
kerels als die Carels die zich niet ontzagen
om bedienden van eerzame zaken, als de
zijne, bij zich in dienst te nemen voor een hoo-
ger salaris om ze dan uit te hooren en uit
te vragen als een ordinaire mevrouw haar
dienstbode over de relaties van de haar on
sympathieke families! Maar, hij, Ribourdin,
liet het er niet bij zitten! Er waren nog rech
ters. Hij zou zijn huiselijk geluk zoo- duur
mogelijk verkoopen! Bovendien: hij kon ge
makkelijk bewijzen, dat hij nooit iets met wa
penen of munitie te maken had gehad. Hij
was niet eens onder dienst geweest! Ze had
den hem afgekeurd. Daar waren nog drie
dokters bij te pas gekomen, zoo'n zeldzaam
voorkomend „geval" als het zijne was ge
weest! Ja, nü moet je niet rekenen! Nu had
hij een buikje! Maar die rapporten van de
keuring waren natuurlijk bewaard! En óp te
vragen! Dan had hij het bewijs! Want je
moet niet denken, dat iemand die voor de
militairen dienst is afgekeurd ooit de kans
krijgt om in wapenen, in munitie, in gassen
nog wel. te handelen! Uitgesloten! Wat een
hoon, welk een beleediging om onder het mom
Ribourdin zulk een rol te spelen! Om je zóó
te schminken, dat je als twee druppels water
lijkt op den eigenaar van het huis Ribourdin,
in porcelein, glas- en aardewerk! Van ouder
op ouder waren zij de leveranciers van de
eerste families van het land geweest. Van
Graven, burgemeesters en regenten. Er hing
sinds decenniën een uithangbord met Hof
leverancier voor de deur van hun magazijnen
en de legende ging, dat zij de eenige firma
waren, die Frederik de Groote eenmaal waar
dig keurde zijn servies te leveren! En daar
komt de eerste de beste avonturier en matigt
zich aan de naam Ribourdin belachelijk te
maken en tweespalt te brengen in zijn huis.
Als het nu om de Carelsen en dat soort was,
liep het vuile water gerust zijn deur voorbij.
Maar Clara, wat moest Clara daar van den
ken, Clara met haar zwakke zenuwen! Als zij
van de week „Het Canaille" ging zien, ge
beurden er ongelukken! Die schok zou ze
nooit doorstaan! Haar echtgenoot met een
actrice in hartstochtelijke omhelzing in een
hotelkamer! Een Ribourdin als spion! Een
spion, in dienst vande goede zaak van
den vrede nog wel! Jawel, hij kende dat soort
praatjes! Wie handelt er in munitie om den
Kan de wereld onzichtbaar
gemaakt worden?
Pribils apparaat, welks bestaan men niet
als ten ecnenmale ongeloofwaardig van de
hand kan wijzen, is derhalve nog niet vol
maakt, want men kan het noch op den
rug, noch in den zak gemakkelijk bij zich
dargen en het kost veel moeite en tijd om
het te installeeren. Verder werkt het slechts
op metalen voorwerpen, terwijl al het an
dere zichtbaar blijft. Van een werkelijk on
zichtbaar makend toestel ziin wij dus ook
met deze uitvinding nog altijd ver verwij
derd.
Doch waarom zou het toestel niet verbe
terd kunnen worden? Vijftig jaar geleden
wilde immers ook nog niemand aan vlieg
machines, radio en televisie geloovon. Als
de vinding eerst maar eenmaal vervolmaakt
is, dan zou men niet alleen menschcn, maar
ook dieren, voer- en vaartuigen, machines,
huizen steclen ja de gansche wereld in een
electromagnetisch veld kunnen hullen en
onzichtbaar maken. De mogelijkheden die
voor zulk een vinding open liggen mag
ieder voor zichzelf uitdenken; zij zijn in
letterlijken zin onafzienbaar. Middelen om
misbruik van zulk een verbeterd onzicht
baar makend apparaat tegen te gaan, zou
den overigens zeker niet uitblijven. Onge
twijfeld zou spoedig een opsporingsapparaat
worden geconstrueerd, waarmee elk abnor
maal magnetisch veld zou kunnen worden
gesignaleerd en onschadelijk gemaakt. Voor
loopig is het echter nog aan de uitvinders
geesten, Prilis apparaat t<? verbeteren en
te maken tot een waarlijk grootsche schep
ping. Of zij daarin zullen slagen, zal de tijd
moeten loeren.
De gegijzelde journalist
Het hof bevestigt het vonnis van
de Haagsche rechtbank.
De journalist C. L. Hansen, die ruim 3
weken in December van hot vorige jaar
in gijzeling doorbracht, omdat hij weigerde
den naam te noemen van dengene, van
wien hij inlichtingen omtrent het verhan
delde in een geheime zitting van den
Haagschen gemeenteraad zou hebben ge
kregen en die, na de gijzeling, vervolgd
werd wegens het als getuige opzettelijk
niet voldoen aan zijn verplichtingen, wel
ke men als zoodanig te vervullen heeft
(art. 192 Wetboek van Strafrecht), was
bij het Haagsche Hof in appèl gekomen
van een vonnis van de Haagsche rechtbank
waarbij hij veroordeeld was tot f 100.sub
sidiair 50 dagen hechtenis.
De procureur-generaal bij het Haagsche
gerechtshof had bevestiging van het von
nis der rechtbank geëischt. Conform dezen
eisch heeft het hof gisteren uitspraak
gedaan.
PROGRAMMA
WOENSDAG 29 JUNI 1938.
Hilversum 1. 1875 en 415,5 m.
NCRV-Uitzeuding. 6.307.00 Onderwijsfond!
voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (Om 9.3(?
Gelukwenschen.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Zang met pianobegeleiding, en gramo»
foonmuziek.
1°.00 Berichten.
12.30 Stichts Salonorkest en gramofoonmuz.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.30 Voor postzegelverzamelaars.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.30 Trio „Musica" en gramofoonmuziek.
4.30 Gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Kinderuurtje.
5.45 Carillonbespeling.
6.30 Taalles en Causerie over het Binnenaan-
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Land- en tuinbouwhalfuur.
7.45—8.00 Reportage.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 Stafmuziek van de Koninklijke Marine.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Accordeonkwartet en gramofoonmuziek
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum II. 301.5 m.
VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. e«
7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om S.15) Berichten.)
9.30 Keukenpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de Continubedr.
■12.00 Gramofoonmuziek.
(Om 12.15 Berichten).
12.30- -1.45 Fantasia en Orgelspel.
2.00 Knipcursus.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de kinderen.
5,30 Gramofoonmuziek.
6,40 Causerie „Honderd Jaar Fransche Kunst"
7.00 Gramofoonmuziek.
7.06 Vocaal concert.
7.30 Causerie over Dante.
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.20 Orgelspel.
8.45 Radiotooneel.
9.15 Esmeralda-spetet en solist.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten ANP.
10.05 ,.Sylvia"-Amusementsorkset en solist.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.00 De Ramblers.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
vrede te dienen! Gelukkig kon hij bewijzen,
dat hij afgekeurd was.
Wat kon hij nog meer?
In ieder geval moest hij beginnen met zijn
verstand te gebruiken. Er waren nog rech
ters! En advocaten! Als je iemand niet kon
beletten zich te grimeeren als Ribourdin, dan
moest het in elk geval mogelijk zijn hem te
doen verbieden, den naam van een ander in
een zoo onsolide zaak te betrekken! Want
daér kwam het toch op neer.
Na een slapelooze nacht van onrustig woe
len en veel nadenken, besloot Ribourdin de
directie van de Ster-filmmrj., die „Het Ca
naille" uitgebracht had, op te zoeken om haar
te bewegen deze film uit den handel te ne
men, of desnoods, als het niet anders kon, te
coupeeren. Natuurlijk had hij weer geen
spoorboekje en moest naar zijn boekhande
laar, de firma Aalders, om er een te koopen.
Doch nauwelijks den winkel ingestapt, stond
hij naast een dame, die zich de nieuwste
serie portretten van filmhelden aanschafte.
Ribourdin voelde dat hij van kleur verschoot,
dat zijn beenen plotseling begonnen te trillen
of ze met electriciteit geladen waren. Hij
trachtte zich een houding te geven, leunde
argeloos tegen de toonbank om een stutje te
hebben. Maar wat hij niet kon, was zijn blik
afwendon v. de serie filmportretten waar met
de liefelijkste glimlach die hij zich van zich
zelf maar kon indenken, dat van den acteur
Al Leslie in de rol van Henk van Deursen
(jawel, in de rol van Henk van Deursen!
Zoo'n schoelje) bovenop lag. En plotseling
(natuurlijk, hij moest toch een bewijsstuk
hebben!) vroeg mijnheer Ribourdin, of... e...
hij ook... e... eens een serie filmportretten
mocht zien De bediende had met één oog
opslag de situatie dóór. Al jaren waren de
Ribourdins klanten van Aalders maar nog
nooit was het een Ribourdin in het hoofd ge
komen om filmportretten te koopen. Meneer
was abonné op alle bestaan- en bedenkbare,
al of niet geïllustreerde nationale en eenige
internationale tijdschriften over porcelein,
glas- en aardewerk, mitsgaders eenige dag
bladen, maar... filmportretten! Bovendien
was het portret van Al Leslie pas uit, een...
nieuwe filmheld... hum!... de bediende had
dadelijk de frappante gelijkenis ontdekt tus-
schen den heer Ribourdin en Al Leslie
Aha, geen twijfel mogelgk... Natuurlijk een
liefhebberij, had je wel meer onder die lui...
En nauwelijks was Ribourdin met zijn col
lectie portretten weg, of het nieuwtje deed
onder het personeel van de firma Aalders de
ronde en... dienzelfden dag maakte op baai-
order een eerste klas fotograaf een dubbel
portret, waarop men den eigenaar van de we
reldberoemde aardewerkhandel Ribourdin zag
afgebeeld naast dat, waarin hij de rol heette
te spelen van Henk van Deursen in „Het
Canaille". En nog dienzelfden avond was er
een artikel naar een vooraanstaand tijdschrift
onderweg van de hand van den sous-chef der
firma Aalders. waarin deze er aan de hand
van meerdere beroemde voorbeelden op wees,
dat het met recht niet enkel het geld was,
dat den menschen hun positie in de wereld
verschafte, maar dat vele groot-ondernemers
zoo nu weer de bekende heer Edmond Ri
bourdin over een bepaald genie beschik
ten. dat hen in welke andere positie ook,
eveneens tot een beroemdheid zou gemaakt
hebben. De schrijver van dit gedegen artikel,
dat verlucht was met verscheidene foto's van
beroemde financiers en grootindustrieelen.
buiten die uit de film- en tooneelwereld, was
erg in zijn nopjes. In gedachten zag hij zich
als ten kantore van den heer Ribourdin ont
boden en beloond met een mooie functie in
diens bedrijf.
Intusschen had de heer Ribourdin den trein
naar Haarlem genomen, in welks omgeving de
Sterfilmmij haar ateliers had gebouwd. Ge
lukkig was het niet ver uit de buurt en kon
hij, als alles goed liep, voor beurstijd terug
wezen.' Doch zelfs op dit kleine eindje kon
zijn dubbelganger hem niet met rust laten.
(Wordt vervolad.)