RADIO PI Z@©IM Kan de wereld onzichtbaar worden gemaakt? VAN DOOR DGAR R I C E URROUGHS No. 16. Cordon doorzocht de kleren van de slapende jongen maar het geld was er niet. Mis schien had hij het onder zijn hoofdkussen ge legd. Juist kwam de maan weer te voorschijn. Hij zag, dat de jongen alleen was. Op hetzelf de ogenblik opende de jongen zijn ogen en herkende Cordon. De man legde vlug zijn hand op de mond van het slachtoffer om te voor komen, dat deze zou roepen. Doch tegelijker tijd voelde hij om zijn polsen een ijzeren greep en hg hoorde een zwaar, onheilspellend gebrom achter zich. Hij voelde andere handen om zijn keel, die over zijn schouders van achteren kwamen. Angstig keek hij om en zijn haar rees te berge van ontzetting, toen hij een grote mensaap ontwaarde, wiens harige klauwen zich om zijn keel sloten. De jongen klerfide nog steeds zijn polsen vast. Verder geen enkel geluid. Waar was de grootmoeder? De ogen van Cordon gingen door de kamer en toen, vervuld van angst, drong de vreselijke waar heid tot hem door. In wat voor een avontuur had hg zich gewaagd? Met de moed der wan hoop trachtte hij zijn handen uit de greep van de jongen te bevrijden, zodat hij zich zou kunnen omkeren naar het dier achter zich. Na zijn ene hand bevrijd te hebben, gaf hij de jongen een harde klap in het gezicht. Deze daad scheen minstens duizend duivels los te doen breken in het harige monster, dat nog steeds zijn keel vasthield. Hij hoorde een vreselijk gebrom en het laatste dat hij nog voelde in deze wereld was dat hij achter over op den grond werd gesmeten. Het zware dier viel boven op hem, krachtige tanden beten in zijn strot en zgn hoofd viel in een zwarte afgrondDe aap verhief zich van het verminkte lichaam en schudde zichzelf eens heen en weer. De verschrikte jongen ging zijn bed uit en boog zich over het lichaam van de man heen. Hij wist, dat Akoet de dief gedood had om hem, Jack, te verdedigen, evenals hij de slechts Rus had gedood, maar hier in het wilde Afrika, ver van huis en vrienden, wat zouden ze hem en zijn trouwe aap doen. Eenigen tijd geleden meldden En- gelsche bladen, dat Edsel Ford, de zoon van den auto-magnaat, een uitvinding van den Hongaarschen ingenieur Stephan Pribil uit Boeda pest had aangekocht, waarmee zeke re stoffen onzichtbaar gemaakt kun- worden. Ruim een jaar geleden... hoorde de wereld voor de eerste maal van den jongen natuurkundige Stephan Pribil uit Boedapöfct, die op het gebied van het st.ralenondw.oelc een sensationeele ontdek king zou hebben gedaan. Aanvankelijk nam de wetenschap het niet voor ernst op, toen bericht werd, dat Pribil met behulp van een stralenapparaat een stoel eenvoudig van het tooneel kon laten verdwijnen. Doch la ter liet menigeen zich door zijn openbare demonstraties meer en meer overtuigen Doch om van Pribils werkwijze eenig be grip te kunnen krijgen, is het noodig, eerst een oogenblik stil te staan bij onze huidige kennis van het licht. Het licht bestaat, uit. golven, die al naar gelang van de kleur van het licht een ver schillende golflengte hebben. Voor alle golflengten van het licht is de snelheid, waarmee het zich voortplant, gelijk. Zij bedraagt per seconde 300.000 km. (volgens de nieuwste nauwkeurige metingen 299.796 km.)! Natuurkundig is licht als be paalde, periodieke, electromagnetische tril lingen op te vatten. Evenals electriciteit 'be staat ook licht uit materie, is stoffelijk, doch de verschillende deeltjes zijn zoo on noemelijk klein, dat hun „grootte" niet is uit te drukken. Als ons oog, de camera van het lichaam, door lichtdeeltjes, dus door periodieke electromagnetische tril lingen, wordt getroffen, ondergaat ons netvlies een prikkeling en daan door is het dat wij zien. FEUILLETON. door Jan W. Jacobs 2. En Ribourdin? Ribourdin dacht nu heelemaal niksHij had plotseling het gevoel of die onsympa thieke mijnheer Carels hem de gemeenste poets gebakken had, die een mensch kon be denken, of hij om hèm naar de bios gevlucht was, maar daar op de meest ploertige manier bij zijn nek gegrepen werd, want hij kon zijn oogen niet van die kapitein Van Deursen af houden, die uitgezonderd zijn heele mahier van doen en zijn uniform alstwee drup pels water op hem, Ribourdin leek! Was het een wonder, dat hij als met verstarde oogen naar den kapitein zat te kijken! Want hoe vereerd menige man zich gevoeld zou hebben de rol van een zóó elegante kapitein te mo gen spelen, en een kapitein nog wel, die. zoo als uit de volgende tafereelen bleek, niet alleen de vriend van een argeloos en veelbelovend geleerde was, maar tevens de leider van een ingewikkeld internationaal spionnage-complot zoo gevleid als menige man zich zou ge voeld hebben om zulk een heldenrol voor de zaak van den vrede te mogen spelen zoo gecompromitteerd, zoo ongelukkig, zoo be nard voelde plotseling Ribourdin zich. Want hoe meer hij keek naar dien Henk van Deur sen, hoe duidelijker het hem werd, dat hij als twee druppels water op hèm leek. En van dit moment af was liet niet met de wel dadige gevoelens van do ngemakkeliik in zijn clubfauteuil meegenietende Ribourdin ge EEN ORKEST ZONDER INSTRU MENTEN. OPZIENBARENDE UITVINDING VAN EEN HON GAAR. De film „De onzichtbare man" naar het bekende boek van H. G. Wells The invisible man" trok in ons land veel belangstel ling. Men heeft zijn schouders opgehaald en men heeft ge lachen! Onzichtbaar! En toch... In donker is er geen licht, dus zien wij daar niets, hoever wij onze oogen ook open sperren. Waarom „zien" wij nu echter niet alleen licht en donker, doch lichamen, en wel in alle graden van lichtheid? Heel eenvoudig: het licht wordt, zoodra het op een ondoorzichtig lichaam valt, niet, zooals bij glas het geval is, door dit lichaam door gelaten, doch teruggekaatst. Deze terugge kaatste stralen treffen nu ons oog. Een glad vlak zien wij glad. omdat de lichtstra len alle van gelijken afstand ons oog tref fen. Zoodra het. voorwerp, dat wij bekij ken, een ongelijkmatige oppervlakte heeft vallen de lichtstralen die het terugkaatst van ongelijken afstand op ons oog, en wij zien hef betreffende lichaam dientengevolge als ongelijkmatig, oneffen van oppervlakte. De vraag luidt nu: Hoe kunnen wij ver krijgen, dat wij iets niet zien, dat wij eigen lijk om zoo te zeggen: van nature moesten zien? Een slimmerik zal misschien zeggen: de oogen sluiten. Maar daarom gaat het hier niet. De bedoeling is, iets onzicht baar te maken, terwijl de kijkers het willen zien. De oplossing! Lang vóór Pribil hebben zich reeds uit vinders met dit probleem beziggehouden, uitvinders, wier namen volkomen onbekend of wereldberoemd zijn. Alle pogingen die ondernomen werden, gingen van deze over weging uit: een apparaat, dat onzichtbaar maakt, moet iets doen met de stralen die van het bekeken voorwerp uit in het oog van den kijker vallen en daar het beeld van het voorwerp zichtbaar maken. Zoo heeft bijv. de beroemde uitvinder Marconi op zijn laboratoriumjacht „Electra" proe ven met golven genomen, die een ongekend korte golflengte bezitten. Hij wilde een ap paraat construeeren, dat onzichtbaar maakt doordat het de lichtgolven in golven met zoo geringe golflengte splitst, dat zij niet meer door het menschelijk oog kunnen worden waargenomen, met het gevolg, dat de beschouwer dus niets „ziet," Andere uit vinders sloegen andere wegen in om het doel te bereiken, zoo waren er die het zoch ten in de interferentie, d.i. het. verschijnsel van onderlinge beïnvloeden van twee of meer tezamen optredende golven, waarbij versterking optreedt als do golftoppen, ver zwakking als de golfdalen en opheffing, als toppen en dalen samenvallen. Stephan Pribil koos nog weer een geheel anderen weg. Zijn apparaat hult het. geheele lichaam in een electromagnetisch veld, dat de lichtstralen die er op vallen, niet terugkaatst, doch vast houdt. Een aldus ingchuld lichaam kan dus niet gezien worden, omdat er geen lichtstralen van terugge kaatst-worden naar ons oog. Pribils methode heeft, een nadeel, zooals ieder weet, wordt, licht gemakkelijk in warmte omgezet. Lichtstralen, die op een volgons deze methode „onzichtbaar" gemaakt lichaam val len, zouden, hierop vastgehouden, zich weldra in zoo groote warmte omzetten dat het in het electromag netische veld ingesloten lichaam zou verschroeien. Hiertegen heeft Pribil voorzorgsmaatre gelen genomen. Ford koopt Pribils uitvinding Circa vijf maanden geleden werd Stephan Pribil. volgens de berichten in de Londen- sche bladen, telegrafisch naar Londen ont boden, door niemand minder dan Edsel Ford, den zoon van den bekenden Amcri- kaanschen automobielmagnaat. De confe rentie duurde een halve dag. Toen seinde Edsel Ford een lang telegram aan zijn va der in Amerika. Twee dagen later, had Stephan Pribil een voorloopig contract in zijn zak. Wij moeten ons bij de schildering van de dingen, die zich bij do demonstra- tics afspeelden, verlaten op het getuigenis van de zeer nuchtere en scherpzinnige per sonen, die met Edsel Ford door Stephan Pribil waren uitgenoodigd. Pribil had op een klein tooneel drie musici met hun instrumenten geïnstalleerd. Door een zekere hand greep aan zijn apparaat, dat. hij den nacht tevoren eigenhandig had op gesteld, bewerkte hij, dat alle meta len voorwerpen op het tooneel vol komen verdwenen, zoodat de musici bijv. op de trompet bliezen, op eens geen instrument meer in de hand hadden. Dat leek wel tooverij, want de muzikanten speelden, zooals men kon zien en hooren, gewoon verder! Eenigen tijd later liet Pri bil door een ander schakeling plot seling alle muzikanten in hemds mouwen op het tooneel zitten. Hier bij zij vermeld, dat hij hen jassen van metalen stof voor deze gele genheid had laten aantrekken. daan. Van dit moment af werd hij wreed uit het gemeenschappelijk meebeleven der zaal van de avonturen van Anita, Ellie en Gérard in „Het Canaille", weggetrokken en zat hij op zijn stoel te schuiven van onrust en ongeduld. En het zweet parelde op zijn voorhoofd op het moment, dat de sluwe Ellie de sleutel van de hotelkamer aanden binnenkant om draaide en zich alleen bevindende met kapi tein Van Deursen zich in diens armen wierp... De zaal draaide den heer Ribourdin voor oogen, van alle kanten zag hij het verleide lijk glimlachende gezichtje van de mooie Ellie op zich afkomen, van alle kanten zag hij het gelaat van Van Deursen-Ribourdin naar haar overbuigen en zich de beide gelieven in een vurige kus verliezenIn heel zijn druk en avontuurlijk zakenleven, afgewisseld met ver scheidene reizen naar het buitenland, was Ri- dourdin niet aan zooveel tegenstrijdige gevoe lens ten prooi geweest! Jaloezie, schaamte, naijver, angst, alle besprongen hem tegelijk. En daartusschen-door de wanhopige tafe reelen van Clara, die met Griz-nez, hun Griz- nez, in de armen snikkend opdezelfde slaapkamerstoel neerzonk, waar hij daareven, voor het licht er uitknipte, ook de schoone Ellie glimlachend in de armen van Van Deur sen Ribourdin had gezien. Krampachtig trachtten zijn oogen het doek en zijn handen de stoelleuning vóór zich vast te houden maar al wat hem gelukte, niet om zijn ge dachten tot rust en bij elkaar te houden... Eén ding was duidelijk, die Van Deursen- Ribourdin, die kapitein die zich uitgaf voor hèm, was een oplichter, een chanteur, een brutale bedrieger! Hoe durfde hij, en dat nog wel in zóó'n rol, zijn naam belachelijk maken: nooit had hij, solide als hij was, iets van doen gehad met den haldel in munitie, in explosie stoffen, nog nooit had hij zich met spionnage- affaires opgehouden dat was goed voor kerels als die Carels die zich niet ontzagen om bedienden van eerzame zaken, als de zijne, bij zich in dienst te nemen voor een hoo- ger salaris om ze dan uit te hooren en uit te vragen als een ordinaire mevrouw haar dienstbode over de relaties van de haar on sympathieke families! Maar, hij, Ribourdin, liet het er niet bij zitten! Er waren nog rech ters. Hij zou zijn huiselijk geluk zoo- duur mogelijk verkoopen! Bovendien: hij kon ge makkelijk bewijzen, dat hij nooit iets met wa penen of munitie te maken had gehad. Hij was niet eens onder dienst geweest! Ze had den hem afgekeurd. Daar waren nog drie dokters bij te pas gekomen, zoo'n zeldzaam voorkomend „geval" als het zijne was ge weest! Ja, nü moet je niet rekenen! Nu had hij een buikje! Maar die rapporten van de keuring waren natuurlijk bewaard! En óp te vragen! Dan had hij het bewijs! Want je moet niet denken, dat iemand die voor de militairen dienst is afgekeurd ooit de kans krijgt om in wapenen, in munitie, in gassen nog wel. te handelen! Uitgesloten! Wat een hoon, welk een beleediging om onder het mom Ribourdin zulk een rol te spelen! Om je zóó te schminken, dat je als twee druppels water lijkt op den eigenaar van het huis Ribourdin, in porcelein, glas- en aardewerk! Van ouder op ouder waren zij de leveranciers van de eerste families van het land geweest. Van Graven, burgemeesters en regenten. Er hing sinds decenniën een uithangbord met Hof leverancier voor de deur van hun magazijnen en de legende ging, dat zij de eenige firma waren, die Frederik de Groote eenmaal waar dig keurde zijn servies te leveren! En daar komt de eerste de beste avonturier en matigt zich aan de naam Ribourdin belachelijk te maken en tweespalt te brengen in zijn huis. Als het nu om de Carelsen en dat soort was, liep het vuile water gerust zijn deur voorbij. Maar Clara, wat moest Clara daar van den ken, Clara met haar zwakke zenuwen! Als zij van de week „Het Canaille" ging zien, ge beurden er ongelukken! Die schok zou ze nooit doorstaan! Haar echtgenoot met een actrice in hartstochtelijke omhelzing in een hotelkamer! Een Ribourdin als spion! Een spion, in dienst vande goede zaak van den vrede nog wel! Jawel, hij kende dat soort praatjes! Wie handelt er in munitie om den Kan de wereld onzichtbaar gemaakt worden? Pribils apparaat, welks bestaan men niet als ten ecnenmale ongeloofwaardig van de hand kan wijzen, is derhalve nog niet vol maakt, want men kan het noch op den rug, noch in den zak gemakkelijk bij zich dargen en het kost veel moeite en tijd om het te installeeren. Verder werkt het slechts op metalen voorwerpen, terwijl al het an dere zichtbaar blijft. Van een werkelijk on zichtbaar makend toestel ziin wij dus ook met deze uitvinding nog altijd ver verwij derd. Doch waarom zou het toestel niet verbe terd kunnen worden? Vijftig jaar geleden wilde immers ook nog niemand aan vlieg machines, radio en televisie geloovon. Als de vinding eerst maar eenmaal vervolmaakt is, dan zou men niet alleen menschcn, maar ook dieren, voer- en vaartuigen, machines, huizen steclen ja de gansche wereld in een electromagnetisch veld kunnen hullen en onzichtbaar maken. De mogelijkheden die voor zulk een vinding open liggen mag ieder voor zichzelf uitdenken; zij zijn in letterlijken zin onafzienbaar. Middelen om misbruik van zulk een verbeterd onzicht baar makend apparaat tegen te gaan, zou den overigens zeker niet uitblijven. Onge twijfeld zou spoedig een opsporingsapparaat worden geconstrueerd, waarmee elk abnor maal magnetisch veld zou kunnen worden gesignaleerd en onschadelijk gemaakt. Voor loopig is het echter nog aan de uitvinders geesten, Prilis apparaat t<? verbeteren en te maken tot een waarlijk grootsche schep ping. Of zij daarin zullen slagen, zal de tijd moeten loeren. De gegijzelde journalist Het hof bevestigt het vonnis van de Haagsche rechtbank. De journalist C. L. Hansen, die ruim 3 weken in December van hot vorige jaar in gijzeling doorbracht, omdat hij weigerde den naam te noemen van dengene, van wien hij inlichtingen omtrent het verhan delde in een geheime zitting van den Haagschen gemeenteraad zou hebben ge kregen en die, na de gijzeling, vervolgd werd wegens het als getuige opzettelijk niet voldoen aan zijn verplichtingen, wel ke men als zoodanig te vervullen heeft (art. 192 Wetboek van Strafrecht), was bij het Haagsche Hof in appèl gekomen van een vonnis van de Haagsche rechtbank waarbij hij veroordeeld was tot f 100.sub sidiair 50 dagen hechtenis. De procureur-generaal bij het Haagsche gerechtshof had bevestiging van het von nis der rechtbank geëischt. Conform dezen eisch heeft het hof gisteren uitspraak gedaan. PROGRAMMA WOENSDAG 29 JUNI 1938. Hilversum 1. 1875 en 415,5 m. NCRV-Uitzeuding. 6.307.00 Onderwijsfond! voor de Scheepvaart. 8.00 Schriftlezing, meditatie. 8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (Om 9.3(? Gelukwenschen. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoonmuziek. 11.15 Zang met pianobegeleiding, en gramo» foonmuziek. 1°.00 Berichten. 12.30 Stichts Salonorkest en gramofoonmuz. 2.00 Gramofoonmuziek. 2.30 Voor postzegelverzamelaars. 3.00 Gramofoonmuziek. 3.30 Trio „Musica" en gramofoonmuziek. 4.30 Gramofoonmuziek. 4.45 Gelukwenschen. 5.00 Kinderuurtje. 5.45 Carillonbespeling. 6.30 Taalles en Causerie over het Binnenaan- varingsreglement. 7.00 Berichten. 7.15 Land- en tuinbouwhalfuur. 7.45—8.00 Reportage. 8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber. 8.15 Stafmuziek van de Koninklijke Marine. 9.30 Gramofoonmuziek. 10.00 Berichten ANP. 10.05 Accordeonkwartet en gramofoonmuziek 10.45 Gymnastiekles. 11.00 Gramofoonmuziek. Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing. Hilversum II. 301.5 m. VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. e« 7.30—8.00 VPRO. 8.00 Gramofoonmuziek. (Om S.15) Berichten.) 9.30 Keukenpraatje. 10.00 Morgenwijding. 10.20 Voor arbeiders in de Continubedr. ■12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Berichten). 12.30- -1.45 Fantasia en Orgelspel. 2.00 Knipcursus. 2.30 Gramofoonmuziek. 3.00 Voor de kinderen. 5,30 Gramofoonmuziek. 6,40 Causerie „Honderd Jaar Fransche Kunst" 7.00 Gramofoonmuziek. 7.06 Vocaal concert. 7.30 Causerie over Dante. 8.05 Herhaling SOS-Berichten. 8.07 Berichten ANP, VARA-Varia. 8.20 Orgelspel. 8.45 Radiotooneel. 9.15 Esmeralda-spetet en solist. 9.45 Gramofoonmuziek. 10.00 Berichten ANP. 10.05 ,.Sylvia"-Amusementsorkset en solist. 10.45 Gramofoonmuziek. 11.00 De Ramblers. 11.3012.00 Gramofoonmuziek. vrede te dienen! Gelukkig kon hij bewijzen, dat hij afgekeurd was. Wat kon hij nog meer? In ieder geval moest hij beginnen met zijn verstand te gebruiken. Er waren nog rech ters! En advocaten! Als je iemand niet kon beletten zich te grimeeren als Ribourdin, dan moest het in elk geval mogelijk zijn hem te doen verbieden, den naam van een ander in een zoo onsolide zaak te betrekken! Want daér kwam het toch op neer. Na een slapelooze nacht van onrustig woe len en veel nadenken, besloot Ribourdin de directie van de Ster-filmmrj., die „Het Ca naille" uitgebracht had, op te zoeken om haar te bewegen deze film uit den handel te ne men, of desnoods, als het niet anders kon, te coupeeren. Natuurlijk had hij weer geen spoorboekje en moest naar zijn boekhande laar, de firma Aalders, om er een te koopen. Doch nauwelijks den winkel ingestapt, stond hij naast een dame, die zich de nieuwste serie portretten van filmhelden aanschafte. Ribourdin voelde dat hij van kleur verschoot, dat zijn beenen plotseling begonnen te trillen of ze met electriciteit geladen waren. Hij trachtte zich een houding te geven, leunde argeloos tegen de toonbank om een stutje te hebben. Maar wat hij niet kon, was zijn blik afwendon v. de serie filmportretten waar met de liefelijkste glimlach die hij zich van zich zelf maar kon indenken, dat van den acteur Al Leslie in de rol van Henk van Deursen (jawel, in de rol van Henk van Deursen! Zoo'n schoelje) bovenop lag. En plotseling (natuurlijk, hij moest toch een bewijsstuk hebben!) vroeg mijnheer Ribourdin, of... e... hij ook... e... eens een serie filmportretten mocht zien De bediende had met één oog opslag de situatie dóór. Al jaren waren de Ribourdins klanten van Aalders maar nog nooit was het een Ribourdin in het hoofd ge komen om filmportretten te koopen. Meneer was abonné op alle bestaan- en bedenkbare, al of niet geïllustreerde nationale en eenige internationale tijdschriften over porcelein, glas- en aardewerk, mitsgaders eenige dag bladen, maar... filmportretten! Bovendien was het portret van Al Leslie pas uit, een... nieuwe filmheld... hum!... de bediende had dadelijk de frappante gelijkenis ontdekt tus- schen den heer Ribourdin en Al Leslie Aha, geen twijfel mogelgk... Natuurlijk een liefhebberij, had je wel meer onder die lui... En nauwelijks was Ribourdin met zijn col lectie portretten weg, of het nieuwtje deed onder het personeel van de firma Aalders de ronde en... dienzelfden dag maakte op baai- order een eerste klas fotograaf een dubbel portret, waarop men den eigenaar van de we reldberoemde aardewerkhandel Ribourdin zag afgebeeld naast dat, waarin hij de rol heette te spelen van Henk van Deursen in „Het Canaille". En nog dienzelfden avond was er een artikel naar een vooraanstaand tijdschrift onderweg van de hand van den sous-chef der firma Aalders. waarin deze er aan de hand van meerdere beroemde voorbeelden op wees, dat het met recht niet enkel het geld was, dat den menschen hun positie in de wereld verschafte, maar dat vele groot-ondernemers zoo nu weer de bekende heer Edmond Ri bourdin over een bepaald genie beschik ten. dat hen in welke andere positie ook, eveneens tot een beroemdheid zou gemaakt hebben. De schrijver van dit gedegen artikel, dat verlucht was met verscheidene foto's van beroemde financiers en grootindustrieelen. buiten die uit de film- en tooneelwereld, was erg in zijn nopjes. In gedachten zag hij zich als ten kantore van den heer Ribourdin ont boden en beloond met een mooie functie in diens bedrijf. Intusschen had de heer Ribourdin den trein naar Haarlem genomen, in welks omgeving de Sterfilmmij haar ateliers had gebouwd. Ge lukkig was het niet ver uit de buurt en kon hij, als alles goed liep, voor beurstijd terug wezen.' Doch zelfs op dit kleine eindje kon zijn dubbelganger hem niet met rust laten. (Wordt vervolad.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 6