RADIO i
2©©H
Trein grijpt vrachtauto
VAN
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
No. 17.
De jongen was wanhopig. In de ochtend zou
alles ontdekt worden. Ze liepen de kans ge
arresteerd te worden, waarna hij in de ge
vangenis terecht zou komen en men Akoet
misschien wel aan de dichtstbijzijnde boom zou
ophangen. Hij had gelezen, dat dergelijke
dingen gebeurden in het verre Westen van zijn
moeders vaderland, Amerika, en Afrika was
slechter en wilder dan Amerika! Hij moest dus
zien weg te komen! Ah! zgn geld! Dat zou
hem helpen, want met goud bereikte men
alles! Hij zocht naar zijn bankbiljetten in alle
zakken, doch het geld was verdwenen. Terwijl
hij het licht aandraaide, zocht hij overal en
slotte dwong hij zichzelf ook de zakken van
Cordon te doorzoeken, want hij vermoedde nu,
dat dit de reden was, waarom de man bij hem
binnen was gedrongen. De aap zat in de hoek
en keek wat de jongen deed. Na een uur gaf
hij het zoeken op. Zgn geld was verdwenen. En
hiermede zijn hoop. Wat moesten ze nu doen?
Want ondanks zijn grote lichaamskracht was
hij tenslotte nog maar een verschrikte, door
heimweer verteerde jongen, die slechts aan
een enkel feit kon denken; zij hadden een man
gedood en waren onder vreemdelingen. Lang
zat hij op den rand van zijn bed na te denken
hoe lang wist hij niet maar eindelijk
sprong hij op bij het horen van een geluid van
een étage lager. Vlug deed hij de lamp uit en
keerde zich tot de aap, om hem zijn plannen
mede te deelen. De vorige avond had hij be
sloten naar huis terug te keren en zijn ouders
vergiffenis, te vragen voor zijn ondeugend ge
drag. Nu wist hij, dat hg nooit zou kunnen
terugkeren, nu Akoet deze daad had verricht.
Want zou niet iedereen denken, dat het zijn
schuld was. „Kom", zei hij in de taal van de
grote apen. En terwijl hij vergat, dat hij
slechts in een dunne pyama gekleed was, liep
hij naar het raam, opende dit en luisterde
even aandachtig.
Jaarbeurs te Utrecht
Van 7 tot en met 16 September a.s.
Maandag vergaderde de Raad van Beheer
der Koninklijke Nederlandsche Jaarbeurs,
in tegenwoordigheid van Z. K H. Prins
Bernhard.
Besloten werd, in verband met het regee-
ringsjubileum van H. M. de Koningin, de
komende najaarsbeurs, in plaats van op
Dinsdag 6, op Woensdag 7 September te
doen aanvangen en te doen eindigen op 16
September.
De derde agrarische jaarbeurs, welke in
het kader der najaarsbeurs zal worden ge
houden, zal eveneens van 7 tot en met 16
September plaats vinden.
Lette de chauffeur niet op?
Gistermorgen te omstreeks elf uur is op
den onbewaakten overweg nabij de Zout-
industrie te Boekelo een truck met oplegger
door een goederentrein gegrepen. De locomo
tief botste ter hoogte van de achterwielen te
gen den oplegger, waardoor deze een slag
om maakte en ook de truck tegen den trein
kwam.
De chauffeur, Plokhaar, in dienst der Ko
ninklijke Nederlandsche Zoutindustrie, werd
uit de cabine geslingerd. Dr. Koek uit Boe
kelo verleende hem de eerste hulp. De man,
die over inwendige pijnen klaagde, is naar
het ziekenhuis te Hengelo overgebracht. De
auto werd ernstig beschadigd, terwijl de lo
comotief en de eerste wagon lichte beschadi
gingen opliepen.
Het ongeval is vermoedelijk, aan onoplet
tendheid van den chauffeur te wijten.
Vanuit een hinderlaag
geschoten
Dader krijgt twee laar gevange
nisstraf.
De i\rnhemsche rechtbank heeft gisteren
uitspraak gedaan tegen den dader van een
tweetal aanslagen te Lienden.
De 31-jarige vrachtrijder D. V. had van
een hinderlaag uit schoten uit een jachtge
weer gelost op een voorbij rij denden wagen,
met de bedoeling den bestuurder te beroo-
ven. Doordat het paard op hol sloeg mis
lukte de toeleg.
Twee dagen later had V. uit wraak een
schot gelost op een bewoner van Lienden.
waardoor deze man werd gewond.
V. werd gisteren veroordeeld tot twee jaar
gevangenisstraf, met aftrek van de preven
tieve hechtenis en ter beschikkingstelling
der regeering.
De eisch was vier jaar, eveneens met ter
beschikkingstelling.
Het uithangen van
varkens
Haagsche rechtbank vernietigt
het vrijsprekende vonnis van
den kantonrechter. - Evenwel
geen straf opgelegd.
Bij K.B. van 1920 ter uitvoering van de art.
18 en 25 van de Vleeschkeuringswct wordt
bepaald, dat het afslachten van varkens on
onderbroken moet geschieden.
Drie slagers zijn indertijd door den kanton
rechter vrijgesproken, hoewel zij tusschen
het opensnijden van het varken en het door
midden hakken cenige uren gewacht had
den, opdat het vleesch mooi blank zou wor
den en daardoor in prijs zou stijgen. De
ambtenaar O.M. ging in hooger beroep van
dit vonnis en de Officier van Justitie bij de
Haagsche rechtbank requireeu-de tegen ieder
der verdachten f25 subs. 10 dagen hechte
nis.
De rechtbank heeft het vonnis van den
kantonrechter vernietigd. Wegens de gering
heid van het feit (overtreding van de
Vleeschkeuringswet) heeft de rechtbank
echter geen straf opgelegd.
Gevaarlijke
verkeersmanoeuvre
Met den dood bekocht.
Op den Valkburgerweg, onder de gemeen
te Klimmen, is Maandag een doodelijk ver-
kersongeluk gebeurd.
Omstreeks zeven uur reden een vracht
auto en een autobus van de Valk elkaar
tegemoet. Voor den vrachtwagen, bestuurd
door L. uit Cadier en Keer, reed de fietser
L. uit Heer, die meende, de vrachtauto nog
wel te kunnen passeeren, voordat de auto
bus hem voorbij zou rijden. De manoeuvre
bleek evenwel niet uitvoerbaar, waarop de
bestuurder van de vrachtauto krachtig
remde. Desondanks greep de vrachtauto den
wielrijder, die verscheidene meters werd
meegesleurd.
Het sterke remmen had tevens tot gevolg,
dat de vrachtauto over den kop sloeg. De
bestuurder kwam er zonder letsel af, maar
de fietser L., een timmerman, die op weg
was naar Duitschland, werd met zware
verwondingen naar hot St. Jozef-ziekenhuis
te Heerlen overgebracht, waar hij later is
overleden.
TUBERCULEUZE KIPPEN VERKOCHT.
De rechtbank te Amsterdam heeft gister
een kippenboer uit Putten veroordeeld tot
een voorwaardelijke gevangenisstraf voor
den tijd van zes maanden.
Deze kippenboer stond onlangs terecht,
omdat hij slachtkippen te koop had aange
boden, die schadelijk voor de gezondheid
waren. Dit was hem bekend geweest.
De Officier van Justitie had twee jaar ge
vangenisstraf geëischt.
FEU I L L E T O N.
Mt
door Jan W. Jacobs
Vlak tegènover hem in de coupé zaten twee
blagen van schoolmeisjes met een filmtijd-
schrift en, jawel hoor, het duurde niet lang
of ze hadden de gelijkenis tusschen den heer
tegenover zich en de foto van den nieuwen
ster Al Leslie ontdekt. Hij begreep het in een
oogopslag, al was hij nog zoo verdiept in zgn
zakboekje. En, daar niets zoo pijnlijk is als
het critisch middelpunt van de jeugd te zgn,
koos Ribourdin een plaatsje in een andere
coupé.
Een kwartier later stond hij voor den
hoofdingang van de Sterfilmmij. en vroeg den
portier, de directie te spreken. Even keek de
man hem aan of hij een landlooper voor had,
die brutaalweg naar de koningin vroeg, toen
bedacht hij zich je kon nooit weten en
verzocht mijnheer in de spreekkamer te
wachten.
Zoo bevond Ribourdin zich een heele poos
alleen met een tafeltje, eenige stoelen en sta
pels film-reclame-tijdschriften voordat einde
lijk de deur openging en een correcte be
diende binnenkwam met een notablok waarop
hg Ribourdin verzocht in te vullen waarvoor
hij kwam. Kort maar krachtig schreef hij:
„Edmond Ribourdin, beroep: fabrikant.
Aard van het bezoek: falsificatie"!
En even later zat hij tegenover een heer,
die het in correctheid, zoo mogelijk, nog won
van den eersten en wie hij, gewapend met
zijn pas aangeschafte foto van den heer Al
Leslie in de rol van kapitein Henk van Deur-
sen, trachtte duidelgk te maken hoe gedu
peerd hg zich voelde en dat hem er alles aan
gelegen was „Het Canaille ingetrokken, des
noods gecoupeerd te zien.
De super-correcte heer humde vele malen,
nam Ribourdin tersluiks eens goed op, ver
zocht hem eenige momenten geduld, zich
excuseerende, dat de directeur juist naar de
Riviera was, maar dat hij alle moeite zou
doen zijn plaatsvervanger met Ribourdin in
contact te brengen. En zoo zat Ribourdin
weer geruimen tgd te wachten bij het tafel
tje, de stoelen en de stapels filmreclame-tijd-
schriften. Hij doorbladerde een boek, zuchtte,
keek naar de deur, naar de klok en greep
vervolgens een nieuw boek, in de hoop, dat
er eindelijk iemand zou komen met wie hij
„zaken" kon doen.
In dien tijd verwittigde de super-correcte
heer de afdeeling „Ideeënarchief" van het
feit, dat de in de spreekkamer zich bevinden
de fabrikant Ribourdin door een prima foto
graaf gevolgd moest worden, daar het zeer
waarschijnlijk was, dat men hier te doen had
met een meesterlijk incognito-bezoek van den
grooten Amerikaanschen filmster Al Leslie.
In elk geval was het zoo'n geheimzinnige
zaak, wie weet welke belangen er op het
spel stonden wie weet welk een schitte
rende primeur de Sterfilmmij hier in den
schoot viel. Zoo'n kans mocht niet ver
zuimd worden. Onbruikbaar zouden de foto
grafische gegevens nooit wezen; trouwens de
chef van het Indieeënarchief had dadelijk een
plan: ze zouden er een film van maken on
der den titel „De geheimzinnige reiziger".
Ten slotte was het leven van elk mensch de
moeite waard nagegaan te worden, dat moest
en kon niet anders dan een succes worden...
Weinige oogenblikken nadat een der knap
ste detectiven-fotograaf de opdracht gekre
gen had den bezoeker te volgen, bevond Ri
bourdin zich tegenover den waarnemend di
recteur van de Sterfilmmij., die met hetzelfde
geduld als de suoer-correcte naar zgn uiteen
zettingen luisterde. Ribourdin probeerde hem
aan het verstand te brengen, dat zulk een
UIT ONZE OOST
Inlander valt rechter aan
Voor het Landgerecht te Semarang stond
aldus de N. R. Ct, een inlander terecht we
gens diefstal, waarvoor hij tot drie maan
den gevangenisstraf werd veroordeeld. Na
zijn veroordeeling greep hij een stoel en
trachtte den landrechter aan te vallen. Door
het snel ingrijpen van een politie-agent werd
echter voorkomen, dat de landrechter werd
geraakt
Een speciale school voor de
Duitsche jeugd?
De „Indische Courant" verneemt, naar de
N. R. Ct. meldt, dat in Duitsche kringen te
Soerabaja wordt overwogen over te gaan tot
oprichting van een eigen school ten behoe
ve van de Duitsche jeugd, opdat het onder
wijs zich aanpasse aan de nationaal-socialis-
tische beginselen.
Ouders in angst
Twee jeugdige fantasten geven
de politie werk.
Dezer dagen trof een politie-agent in het
Haagsche Bosch twee jongetjes aan, van
zeven en tien jaar, die opgaven in Nijmegen
te wonen en vandaar met een vrachtauto
naar Utrecht te zijn. .meegereden. Met den
trein waren ze, naar ze vertelden, naar Den
Haag gekomen. Zij gaven nauwkeurig een
adres in Nijmegen op en de agent bracht
ze naar het politiebureau. Daar was echter
intusschen een verzoek van de ouders bin
nengekomen, om de zoek geraakte zoon
tjes terug te bezorgen. Toen bleek, dat de
twee jongetjes leelijkc jokkebrokken waren
en heelemaal niet in Nijmegen woonden,
maar doodgewoon in de Boerenstraat in Den
Haag. Zij hadden alles uit hun duim ge
zogen.
Vluchtelingen
verspreiden cholera
Epidemie te Hongkong.
Doordat een lid der bemanning van het
Duitsche schip „Assuan" bij het zwemmen
in de haven van Honkong besmet is met
cholera, is de stad opmerkzaam gemaakt
op het gevaar van een epidemie. Vermoede
lijk is de ziekte meegebracht door de hon
derden vluchtelingen uit Swatau, waar zes
honderd gevallen in een week werden ge
constateerd. Tot nu toa zijn in Ilonkong
nog slechts 33 gevallen opgemerkt.
Bello was onverstoorbaar
Het Haagsche tramverkeer drie
kwartier gestagneerd.
Een hond, die overigens zonder daarbij
letsel op te loopen onder een motorwa
gen van lijn 11 op de Conradkade te Den
Haag terecht was gekomen, veroorzaakte
Maandagavond drie kwartier vertraging in
het tramverkeer. Het dier beschouwde zijn
verblijfplaats als hondenhok, althans als
voldoende onderdak en weigerde in te gaan
op de lokroepen, die allengs in bedreigin
gen overgingen der Hagenaars. Een stok
bracht het dier niet van zijn plaats, een
emmer water werd lakoniek als een niet-
verontrustend natuurverschijnsel aanvaard,
ia zelfs een worst bracht den hond niet in
verleiding. Na dit blijk van karaktervast
heid besloot men. dat er moest worden op
getreden. Doorrijden ging niet. want geen
Hagenaar beneemt een hond het leven.
Er zat dus niet anders op, dan de tram
wagen op te vijzelen. Toen de hond hct#dak
boven zijn hoofd zag oprijzen, kwam hij tot
de conclusie, dat zijn woning hem toch niet
beviel en hij nam de beenen. nochtans zon
der zich door de talrijke grijpende men-
schcnhanden te laten verschalken.
De tramconducteur was van meening,
dat de Haagsche honden toch wel wat te
veel pretenties krijgen.
DOLLE HOND VERWONDT KINDJE.
De moeder snelt te hulp.
Toen mevr C. H. Farnsworth uit Mat-
lock (Derbyshire) haar kindje van ander
half jaar in den tuin luid hoorde schreeu
wen, zag zij, dat de kleine werd aange
vallen door een groote roodharige setter.
Nadat het haar mislukt was het dier
van het kind los tè trekken, ijlde ze het
huis binnen, greep een pook en sloeg
daarmede het dier op z'n kop. De hond
liet de kleine los en vloog de moeder
naar de keel, maar gelukkig slaagde deze
erin met het geïmproviseerde wapen het
woedende beest van zich af te houden.
Een buurman telefoneerde om een dokter
en in allerijl werd het kind naar een zie
kenhuis vervoerd omdat men vermoedde,
dat de hond dol was geworden. De laat
ste berichten luiden, dat de kleine het vrij
goed maakt.
KIND VINDT DIAMANT.
Een tuinfeest te Birmingham
met een gelukkig slot
De dertienjarige Dorothy Sparkes van Kil-
hurngrove in Birmingham, was bezig op
een tuinfeest een paar stuivers te zoeken,
welke zij verloren had, toen zij een dia
mant vond, welke in een gouden ster was
gevat, lezen wij in de Daily Express.
Al spoedig bleek, dat het kleinood deel
uitmaakte van den ambtsketen van Bir-
mingham's burgemeester. Het spreekt wel
haast vanzelf, dat de kleine Dorothy rijk
beloond werd, vooral omdat de bedienden
die erou uit waren gestuurd om den diamant
tc zoeken, er niet in waren geslaagd hem
te vinden.
frappante gelijkenis niet louter toeval kón
wezen, hij herinnerde er aan, dat er geen twee
bladeren aan 'n boom gelijk zijn en dat 'n gelij
kenis tusschen den len den besten filmartisl
en een Ribourdin, den eigenaar van het meest
gerenommeerde huis in de aardewerk- en
porcelein-industrie, uitgesloten en hier na
tuurlijk sprake was van een bewuste falsifi
catie! In ieder geval, het mocht wezen zoo
het wilde, hij, Edmond Ribourdin, zou niet
met zich laten spotten. Hij was machtig, hij
had zijn relaties in de hoogste kringen van
het land. Hij herinnerde er slechts aan, hoe
één zijner voorvaderen reeds de hofleveran
cier van Frederik den Groote was geweest,
hoe zijn huis bevoordeeld was bij de jongste
staatsinschrijving voor het porcelein van de
officierskazernes in Polen en hoe zijn firma
op de jongsten internationale tentoonstellin
gen, te Chicago zoowel als te Parijs, de gou
den eeremedailles had behaald en de minister
van Binnen landsche Zaken met een nicht van
zijn vrouw gehuwd was.
Met aandacht en eerbied luisterde de onder
directeur naar de woordenstroom van Ribour
din en beklom de bergen van diens relaties,
bij zichzelf overwegende, dat hij óf met een
inderdaad zeer machtige persoonlijkheid óf
met een eerzuchtigen gek te doen had. Een
belletje riep den onder-directeur naar het
privé-kantoor. Hg excuseerde zich, dat hij
zijn bezoeker eenige momenten alleen moest
laten.
In het privé-kantoor wachtte een bedien
de die den onder-directeur een informatie
biljet overhandigd omtrent Al Leslie. De
onder-directeur las onder goedkeurend hoofd
knikken:
Al Leslie is de zoon van den bekenden mil-
lionnair MacLeslie uit Florida, vroeger fa
brikant van haarspelden en schrijver van
het standaardwerk „Hoe de haarspeld de
wereld veroverde, een studie omtrent haar
uitvinding, opkomst en ondergang." De
haarspeldenfabrieken zijn sindsdien in an
dere handen overgegaan en de heer Leslie
leeft op zgn landgoed te Palm-Beach te
midden van zijn collecties paarden en jacht
honden, die tot de beste renstallen en ken
nels der oude en nieuwe wereld behooren.
Zijn zoon Al Leslie is sinds 1934 een der
jongste sterren van de Union-World Comp.
Begin 1935, kort na zgn succes in Het
Canaille, begaf hij zich voor een zaken
reis naar Europa. Doel onbekend."
De onder-directeur floot zachtjes tusschen
de tanden. Geen twijfel mogelijk, deze mijn
heer Ribourdin was niemand anders dan Al
Leslie en... als hij het niet was, maar in het
dagelijks leven werkelijk de rol van den heer
Ribourdin speelde, welnu: dan was het toch
wel de moeite waard hem te betrekken in de
verfilming van „De geheimzinnige reiziger!"
Ja, het „Ideeën-archief" stond onder uitste
kende leiding!
Toen Ribourdin met zijn uiteenzettingen
klaar was, bladerde de onder-directeur in een
omvangrijk notitieboek en liet zijn bezoeker
zien, dat Het Canaille niet uitgebracht was
door de Sterfilmmij., al stond de film op
naam van de maatschappij, maar door de
Union-World. Het speet den onder-directeur
ten zeerste, dat hij den heer Ribourdin met
den besten wil van de wereld niet van dienst
kon zijn, hij was erg blij dat de Sterfilm in
deze geen schuld had, want het zou hem zeer
onaangenaam geweest zijn zich de vijandschap
van 'n zoo invloedrijk landgenoot op den hals
te halen. Doch indienEn nu begon de
onder-directeur een uiteenzetting van de on
mogelijkheid om een film die reeds uitge
bracht was weer in te trekken,'laat staan te
coupeeren! Hij liet o.a. ter illustratie van zijn
betoog een lijst van afsluitingen zien van de
jongste film der Sterfilm „De Slaapwande
laar". En Ribourdin zag, dat „De Slaapwan
delaar" al voor 31 landen, 3704 steden en
meer dan 40.000 bioscopen gecontracteerd
was. Als de menschen zóó gek waren op „De
slaapwandelaar" hoe gek moesten ze dan niet
zijn op een film waar hij... nu ja. zijn dub
belganger, in meespeelde?Zuchtend luis
terde Ribourdin naar de uitee«^ft.i»'7en over
de onmogelijkheid van het onzichtbaar maken
PROGRAMMA k
DONDERDAG 80 JUNI 1988.
Hilversum 1. 1875 en 415,5 m.
.800—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek.
(Om 8.20 Berichten).
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonplaten.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest, en gramofoonplaten.
2.00 Gramofoonmuziek
2.15 Hobo en piano, en gramofoonplaten.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45. Bijbellezing.
4,45 Gramofoonmuziek.
5.00 Cursus handenarbeid v-«or de jeugd
5.30 Gramofoonplaten.
6.00 Orgelspel.
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45—8.00 Reportage.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-berichten.
8.15 Het Wognum's zangkoor, en gramofoon
muziek.
9.00 Causerie „Brengt de machine werkloos
heid?"
9.30 Kamermandoline-ensemble. (9.5510.00
Ber. ANP.)
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonplaten.
11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum II. 301.5 m.
AVR O-Uitzending.
8.00 Gramofoonplaten. (Om 8.30 Ber
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Het Omroeporkest.
11.00 Modepraatje.
11.25 Het Omroeporkest en soliste. (Om 12.15
Berichten).
12.30 „All Round Sextet". In de pauze: Gra
mofoonplaten.
2.00 Declamatie.
2.30 Kovacs Lajos' orkest en de „Hollandia
Three".
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Pianovoordracht.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Aeolian-orkest en solist.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Vaudeville Radio-orkest.
7.40 Interview.
8.00 Berichten.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.10 Omroeporkest en solist.
9.15 Reportage.
9.45 Kovacs Lajos' orkest en Bram Kwist's
Tokkelorkest.
11.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Renova-
Kwintet.
K.
10
4.
van kapitein Van Deursen, de rol die Al
Leslie in Het Canaille speelde.
...Ja, zooiets zou interessant kunnen zijn,
zóo'n geheimzinnige figuur, die men overal
door de film heen aanwezig weet, doch nooit
te zien krijgtOrigineel was het niet
al meer vertoond; die onzichtbare man... zou
trouwens in Het Canaille niet op zijn plaats
zijn, afgezien van de onmogelijkheid om de
film daarvoor uit, wie weet hoeveel, steden
terug te doen halen
Ribourdin interesseerde zich geen sikkepit
voor al die filmische mogelijkheden. Ten slotte
stond voor hem vast, dat de film niet inge
trokken kon worden. En of Het Canaille nu
naar Chicago of Boedapest ging, naar Lutje
broek of Gnsselternijeveensche mond, liet
hem ijskoud maar dat het in Amsterdam
ging endoor Clara gezien zou worden,
door Clara, die geen film oversloeg, dé.t moest
tot eiken prijs voorkomen worden
En zoo keerde Ribourdin onverrichterzake
naar de stad en zijn kantoor terug.
Zonder dat hij het wist, gevolgd door een
cameraman, die onderweg alle mogelijke op
namen van hem maakte. De operateur filmde,
hoe Ribourdin het gebouw van de Sterfilm
verliet, he«- de rug toekeerende als iemand die
niets met de film te maken had, maar dat
het vervolg van de geschiedenis zou bewijzen
hoe diezelfde film onafscheidelijk aan het
leven van den modernen mensch verbonden is
even onafscheidelijk als de slak aan zijn
huisje! Zoo maakte de camaraman verschil
lende opnamen van dagelijksche feiten: hoe
Ribourdin een kaartje kocht, de trein in
stapte, een plaats uitzocht in de coupé, in
Amsterdam uitstapte, een tram pakte, zijn
kantoor inwipte. Ên na kantoortijd zette de
detective-fotograaf zijn opnamen voort, tot
dat zijn slachtoffer de sleutel in de huisdeur
stak.
Üt
t
fit
Wordt vervolgd.)
