"Gzzn ontzag
L-u,voor den rechter
rÈNs
Redt deze kunstenaars
Wonderkind
afgebeuld
Indië is finaociëel leelijk
ten achter
Radioprogramma
DOOR
'IETS,
at, Za<4
VTLDI EDGAR RICE
BURROUGHS
No. 23.
In het kamp van de vreemdelingen sprak de
een opgewonden tegen de ander: „Er is niet
de minste twijfel aan, Malbihn! Maar waarom
die oude schurk geen aanspraak heeft ge
maakt op de beloning, verwondert me." „Er
zijn dingen, die voor een Arabier meer waard
zijn dan geld, Jenssen. Wraak is er een van,"
antwoordde de ander. „Het zou niet kwaad
zijn om de macht van het goud eens te beproe
ven," hernam Jenssen. De ander haalde de
schouders op: „Niet bij de Sheik, maar wij
zouden zijn mensen kunnen omkopen." Doch
de omkoperij mislukte ijzingwekkend! Zij
haalden een jonge hoofdman van het dorp tot
hun doel over, om voor een zeker bedrag
Meriem in de nacht bij de Zweden te bren
gen. Zodra de duisternis was gevallen maak
ten de beide blanken allerlei voorbereidselen
om hun kamp op te breken als de jonge man
hen het meisje had gebracht. Tegen midder
nacht werd het geluid van vele voetstappen
vernomen. Toen zij ,het kampvuur naderden
zag Jenssen, dat twee der mannen een baai-
droegen. Kon de dwaas iets anders brengen
dan de levende prijs waarvoor hij had betaald?
De dragers stonden bij de blanken stil. „Dat
heeft Uw goud uitgewerkt," zei een van hen.
Ze zetten de baar neer, draaide zich om en
verdwenen in de duisternis van de jungle. Het
voorwerp op de baar was bedekt met een stuk
goed. „Hij moest begrepen hebben, dat wij
haar levend in handen hadden willen hebben,"
zij Malbihn, terwijl hy de doek wegtrok. Op
het gezicht van wat daar lag onder de lap,
ueden zij beiden een stap achterwaarts, terwijl
cr een akelige kreet over hun lippen kwam
want daar lag het dode lichaam van de
ontrouwe hoofdman, met de dolk van de Sheik
zelf in zijn harten vertelde zijn boodschap
zonder woorden. Vijf minuten later vervolgde
de bende van Jenssen en Malbihn hun tocht
naar het Westen, zo snel zij konden, met een
dozijn verschrikte bewakers achter hen aan
om de aanval af te slaan, die zij nu verwachtten.
Drie jaar geëischt wegens val-
sche handteekening onder huur
contract.
IS
kleine
vette f
kilo.
200
ip; 14$
tig; 80
ig: 42 sl
aarden
officier van Justitie bij de rechtbank te
«sterdam, mr. B. Kist, requireerde gis-
«pn drie jaar gevangenisstraf tegen een
jarigen man, die een valsche handteeke-
fls had gezet onder een huurcontract.
De handteekening, welke de verdachte
der het contract had geplaatst, was die
zijn zwager.
lveren 3 )g huur zoo vertelde de ambtenaar
ere kalt Brd ellce week prompt betaald en van
fok f 1 n,jr nadeel, welke uit de valschheid in ge-
ior de s hrifte zou kunnen ontstaan, was geen
vlug; 42 mke.
k, vlugjDc aanstaande zwager deelde mede, dat
den verdachte opdracht had gegeven
t>r hem zijn moeder en zijn zuster een
f 7—lftning te huren. Ook had hij hem een
hriftelijke volmacht gegeven voor het
ippen e iatsen van zijn handteekening.
n f 0.50 'resident: dat is een heel gekke manier
stuk. doen. Dat doet geen mensch! Wat be-
g u daartoe?
uitzondfbe tretuige: Ik heb geen tijd om me met
ei-gelijke zaken te bemoeien. Ik gaf, hem
Aan&t recht mijn handteekening te gebruiken,
kipeindien dat noodig mocht zijn. Als ik iemand
3.G5-tet recht geef van mijn fiets gebruik te
r. 3.45-flaken, dan ga ik toch geen aanklacht
g. wegens diefstal?
Hef verhoor van de aanstaande schoon-
oeder en van de verloofde bracht geen
wintei euwe gezichtspunten.
haver 1 i Een zwart geweten.
e havei
De president las verdachte's strafregister
•oncte or_ zes veroordeelingen heeft hij sinds
n ?7
reeds a htcr den rug. Hierbij is ook
h n gevangenisstraf van anderhalf jaar we
ns poging lot zware mishandeling. Het
atste vonnis, werd uitgesproken in 1936.
De Officier van Justitie meende, dat de
ak ze]ve vrjj eenvoudig is. Er bestaat
730 6on twijfel omtrent de vraag of de ver-
gras ch(e het strafbare feit heeft gepleegd.
sclii Spr. betoogde, dat de verdachte zich van
bokken j eerste veroordeeling wegens hetzelfde feit
Deicn 75 iets, heeft aangetrokken. Deze houding tc-
et., cnover de rechterlijke macht moet in de
100- Strafmaat worden afgespiegeld.
lamimi De verlachte heeft zijn aanstaande fami-
ct., n lie tot liegen aangespoord. Ook dat is zeer
ichtpaar ernstig,
scha
S, nt Spr. eischte tenslotte een gevange-
e^kichtp nisstraf voor een tijd van drie jaar.
a!_9^u verde(liRer betoogde, dat het verle
id van den verdachte met deze zaak niets
koeien f|te maken heeft. De aanstaande zwager
120, pmfheelt zich geen rekenschap gegeven van de
consequenties, die aan het plaatsen van een
valsche handteekening onder het contract
waren verbonden. Nadeel is er intusschen
niet uit ontstaat. Ook het oogmerk het
contract als echt en onvervalscht te ge
bruiken, is niet aangetoond kunnen worden
Spr. bepleitte vrijspraak. Voorts vroeg hij
onmiddellijke invrijheidssttlling, mede om
dat de verdachte reeds vier maanden in
voorarrest heeft doorgebracht.
Dit verzoek wees de rechtbank af.
Uitspraak 19 Juli a.s.
Warm, pleidooi voor twee Berlij-
ners, die het Duitsche staats
burgerschap hebben verloren en
op een valschen pas Nederland
binnentrokken.
Twee Berlijnsche kunstenaars, K. G. en
H. N. hebben zich op 2 Mei j.1. hij de
vreemdelingenpolitie te Den Haag gemeld en
Luxemhurgsche passen overgelegd. De pas
sen bleken valsch te zijn.
De Officier van Justitie bij de Haagsclie
rechtbank beschouwde deze misdrijven als
gericht tegen de Nederlandsche openbare
orde en requireerde tegen ieder een ge
vangenisstraf van twee maanden.
De verdediger was overtuigd, dat verdach
ten niet geweten hebben, dal hun passen
valsch waren. H. N. heeft 2000 Belgische
francs voor zijn pas betaald, die door den
LuxemburgsChen consul in Brussel al eens
verlengd is. Pleiter wees op de omstandig
heden, waarin verdachten verkecren. Hun
Duitsche passen zijn ingetrokken, het Duit
sche staatsburgerschap hebben zij verloren.
Zij zijn als schip zonder stuur, dat nergens
een haven kan binnenloopen en dat hier op
het strand te pletter is geloopen.
Morgen, aldus pleiter, beg^pt in
Evian de conferentie, bijeengeroepen
door den president van de Vereenig-
de Staten, om een oplossing te vin
den voor het vluchtelingenvraag
stuk. Aan ons te zorgen, aldus mr.
Belinfante, dat deze menschen nog
gered worden! Pleiter had den mi
nister van Justitie over deze zaak
geschreven, maar geen antwoord
ontvangen.
In de overtuiging, dat verdachten niet
wisten, dat de passen valsch waren, vroeg
pleiter vrijspraak voor heiden.
De rechtbank zal op 19 Juli uitspraak
doen.
De vader en de impressario van
Keesje de Ruiter staan terecht.
Voor het kantongerecht te 's-Hertogen-
bosch hebben zich wegens overtreding van
de Arbeidswet te verantwoorden gehad H.
C. de R. en L. V., resp. vader en impressa
rio van het zg. Waalwijksche biljartwonder,
Keesje de Ruiter.
Aan den impressario was ten laste gelegd
dat hij den 13-jarigen knaap op 5 Febru
ari j.1. te Vught arbeid heeft doen ver
richten door hem op een biljart te laten
spelen.
Aan den vader was ten laste gelegd, dat.
hij niet gezorgd had dat zijn dertienjarige
zoon dien dag geen arbeid verrichtte.
Als getuige in deze zaak werd gehoord
de controleur van de Arbeidswet J. M.
Thora uit Den Bosch.
Deze zette uiteen, dat de biljart-séances
door Keesje de Ruiter gegeven, wel degelijk
onder de Arbeidswet vallen. Immers men
heeft hier te doen met een onderneming tot
exploitatie van een kind teneinde geld te
verdienen.
De ambtenaar van het O.M. vroeg
aan de heide verdachten: „Is het
exploiteeren van dat kind nu af-
geloopen? Dat kind wordt gewoon
weg afgebeuld. Men heeft mij van
zeer bevoegde zijde verteld, dat het
een echte zenuwknobbel is gewor
den!".
De vader -protesteerde heftig tegen de
uitlating van den ambtenaar van het O.
M. en zeide: ..Ik heb de biljartséances van
mijn zoon altijd beschouwd als sport en
niet als arbeid."
Keesje geeft ook les...
De heer Thora merkte op, dat men hier'
meer te doen heeft met arbeid dan met
sport en Keesje de Ruiter geeft ook les in
kunstslooten en wordt daarvoor betaald.
Nog werd vastgesteld dat de séances
meermalen tot middernacht duurden en
den volgenden morgen moest Keesje weer
op tijd op school zijn.
De ambtenaar van het O.M., requisitoir
nemend, achtte bewezen, dat zoowel de
vader als de impressario zich aan overtre
ding van de Arbeidswet hebben schuldig
gemaakt. Hij eischte tegen ieder van hen
een geldboete van f 50.subs. 50 dagen
hechtenis en hij vroeg aan den kantonrech
ter schriftelijk vonnis te wijzen in deze
zaak.
Over acht dagen zal de kantonrechter
zulks doen.
Een tekort van bijna 39 mil-
lioen op de ontwerp-begrooting
4939 Ambtenaarssalarissen
worden niet verlaagd.
In de Memorie van Antwoord op de alge-
meene beschouwingen van den Indischen
Volksraad op de begrooting voor 1939, wijst
de regeering, aldus de N.R.Cri., verschillen
de financiccle suggesties af, welke in het
afdeelingsverslag naar voren zijn gebracht,
zooals de verhooging van het dcfensieuit-
voerrecht tot twee procent, de heffing van
een extra-bijdrage van de aardolie-bedrij
ven en de instelling van een nieuw recht
op thee en kina, alsmede de verzwaring
van het algemeen nibberuitvoerrecht, Ook
een ruimere leeningspolitiek, zooals werd
bepleit, kan niet uitvoerbaar worden ge
acht. Hierbij wordt in herinnering gebracht,
dat de Indische begrootingsrecht de figuur
van speciale leerlingen voor bijzonder
re doeleinden niet kent.
Ten aanzien van het begrootings-
aspect wijst de regeering er op, dat
nog steeds onzekerheid bestaat,
speciaal wat de middelen betreft,
welke onzekerheid zelfs groot er is
dan in minder bewogen tijden. De
ontwerp-begrooting 1939, in dit
tijdsbestek opgesteld, sluit voor den
gewonen dienst met een tekort van
niet minder dan bijna f 39.000.000
de mogelijkheid dat dit tekort bij
een eventueele opleving geheel zal
worden ingehaald, acht de regeering
uiterst ge-ring. De regeering staat
eveneens afwijzend tegenover de ver
laging van de post bezoldigingen.
Inderdaad zou een belangrijke verminde
ring van dezen post lot uitbreiding van de
overheidszorg op ander terrein kunnen lei
den. Dit kan echter geen aanleiding zijn
tot salarisverlaging. De regeering is van
oordeel, dat de salarisregelingen thans juist
zijn opgezet en deze een bevredigende rege
ling van inkomsten voor alle groepen van
het landspersoneel waarborgen. In verhand
met de ongunstige wending in de financicele
omstandigheden van het land, acht de re
geering invoering van een verbetering van
pensioenen thans niet mogelijk. Voor- een
abnormalen maatregel als wederinvoering
van de korting op oude pensioenen is echter
voorshands evenmin aanleiding.
DONDERDAG 7 JULI 1938.
Hilversum I, 1875 ea 415.5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.30 Bericht.),
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Viool en piano.
10.55 Declamatie.
11.15 Orgel en Zang.
12,00 Het Kovacs Lajos-orekst.
(Om 12.15 Berichten).
12.45 Gramofoonmuziek.
I.15 Carel Albert's ensemble.
In de pauze: Gramofoonmuziek.
2.45 Omroeporkest.
4.00 Voor zieken en thuiszittendfen.
4.30 Gramofoonmuziek.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Het Kovacs Lajos-orkest en solist.
6.30 Causerie „Zwemmen".
6.45 Sportpraatje.
7.00 De Staalmeesters en solist.
7.30 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, Mededeelingen.
8.15 Gramofoonmuziek.
9.00 Radiotooneel.
9.45 Omroeporkest en het koor van de Utrecht
sche Muziekschool. In de pauze: Gramo
foonmuziek.
II.00 Berichten ANP, hierna tot 12.00 „The
jumping Jacks".
Hilversum n. 301,5 m.
8.00—9-1 5KRO< 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.)]
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkest.
(1.001.15 Gramofoonmuziek)
2.00 Handwerkuurtje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoon-Sextet.
5.00 Cursus handenarbeid voor de jeugd.
5.30 All Round-Sextet.
In de pauze: Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.458.00 Reportage, eventueel gramofoon
muziek.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Bericht.
8.15 Tamboers- en pijperscorps „Jubal".
9.00 Declamatie.
9,30 Vervolg concert.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Het Hollandsch Strijktrio.
In de pauze: Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
door Jan W. Jacobs
ïeren,
ïn hi
weC
pr. i 1
nvoer ii j
ha pen Ui
Nuchtj
;orter, m
•den, af
taraelfe
ïrigens 4
aan*
if 2V* die hem eer3t uitlachten, hadden
'are-Koei zich thans met hem geassocieerd en zijn Film-
idel imaatschappij Neerlandia begon een waardige
en pinKt piaats te veroveren. Hij was, eenmaal begon—
7.en one non. wel verplicht al zijn aandacht en kunnen
limer, 1"? san de zaak te geven, want filmen kost schat-
n geij? «n en het is dikwijls: er op of er onder! En
•ijzen ii als hij Lettie Fieberman niet gevonden had,
was hjj misschien al alles kwijt geweest en zou
zelfs het Huis Ribourdin gevaar hebben geloo-
Pen, want ook dit was met een niet onbelang-
id. U«e som bij de Neerlandia geïnteresseerd. Nu
eigent' ®verden de af deelingen bedrijf s- en reclame-
rdapoeiï ,]S| de af deeling „film voor ieder huisge
in en de combinatie Industrie-belangen zoo-
P. dat „De Roman eener Industrie" rustig
5. klei? P&ebouwd kon worden. Jonge, die Lettie
90, klei" *1,^eriüan was niet van gisteren. Ze had on-
»che nr- n adellijk een paar uitstekende cameraman
en naar Palm Beach gestuurd, die met een
i ««jengeduld opnamen maakten van het doen
laten van den ouden MacLeslie daar
6.441 J?ud®n w*t van beleen! Ribourdin
drielinc- ^ctl in de handen van plezier bij de
10-* dat den schurk met gelijke munt
►loemk» crpu, !lalen t0ch een reuzen-idee van hem
geweest den vader van dien knul uit te kie-
«ibourdin zou laten zien, lat, al deed
I met aan Amerikaansche humbug, het toch
neren 3.' Whuft®11 kunstje was als 3e over wat geld
•'30 I hH 0m een ander te kiJh te zetten! En
di» ÏU i te Wjk zetten! Die brave Mac,
loopjongen in de geisha-w(jk was be
gonnen en nou, net of-ie van het edelste ras
was, op zijn buitenverblijf in Palm-Beach
woonde! De eerste series foto's waren kos
telijk.' En ze hadden die ouwe nog zoo mooi
genomen in een tête-è.-tête met een aller
liefste jongedame... en... e... haha!... dat
moest hij Clara eens leveren... terwijl hij met
een andere dame in een modemagazijn aan
het winkelen was! En ze hadden een acteur-
tje. nee maar dien had Lettie Fieberman keu
rig uitgezocht: een kóp dat die maken kon,
sprekend de ouwe sc'-urk. Ribourdin had een
paar planken vol oude catalogussen en re-
clumeschriften verzameld van de vroegere
Lesie-haarspeldenfabrieken, waar het portret
van den millionair meermalen in voorkwam.
Nou, de MacLeslie van de Neerlandia be
hoefde in niets onder doen voor dien uit
Palm-Beach. Ribourdin kreeg elke dag meer
plezier in de vorderingen, die „De Roman van
ee Industrie" maakte en Clara kreeg er elke
dag neer haar bekomst van was allang over
het punt heen, te wenschen, dat Edmond
maar nooit tot de film bekeerd was, dat er
niets ging boven de dagen, toen ze knus
met hun tweetjes thuis zaten! Toen kon de
film geen goed in zijn oogen doen hatelijk
herinnerde ze hem er aan, hoe hij nu zelf
een slachtoffer van dit zedenbederf onzer
dagen" was geworden dat hij nu zelf eens
zien kon, waartoe die ongeremde hartstocht
leidde. Maar het hielp allemaal niets. Ribour
din hoorde haar met een wijze glimlach aan
meestal hoorde hij haar maar half aan,
zoo verdiept was hij in de toekomst. Lettie
Fieberman werkte voor twee, ze zette een
serie plannen achter elkaar op en toch leed
de hoofdzaak er in geen enkel opzicht onder.
Edmond dacht er sterk over, als de „Roman
van een Industrie" uitkwam, haar in de di
rectie op te nemen... Maar Clara dacht niet,
hoopte niet, dat het ooit zoover zou komen.
De onverzettelijkheid en de werkdrift, het
minder geregeld thuiskomen van Edmond
prikkelden haar tot steeds sterker verzet
tegen wat ze zijn rage noemde. En. toen zij
zag dat hij kalm volhardde, dreigde zy...
nooit meer naar de bioscoop te zullen gaan,
als hij niet eindelij'', de heele zaak stopzette...
Doch ook deze bedreiging maakte geen in
druk op Edmond, integendeel, hij voelde het
als een soort verraad aan het heilige doel
dat hij zich gesteld had: wraak te neqien op
dien aardsschurk de menschheid een dienst
te bewijzen door zoo'n gewetenloos rentenie
rend canaille flink af te straffen! Want dat
stond voor Ribourdin vast, dat het heele
leven van dien kerel natuurlijk een aaneen
schakeling van leugen en bedrog was ge
weest, zijn millioen kon verdiend hebben...
En wat Jlara betreft Edmond was ver
bitterder dan ooit en was meer van huis dan
vroeger, ofschoon „De Roman van een Indu
strie" al aardig naar zijn voltooiing 'iep!
Er waren prachtiee scènes. De "ilm begor.
met een lentelandschap. Zo ver men zien kon
bloeiende kerseboomen en dan.als dichterbij
komende een schattig Japansch meisje tus-
schen de takken door kijkende. Ze gluurt if
niemand haar ziet en dan ineens, eer. jonge
man, westers type, armelijk gekleed, sluipt
achter haar aan, slaat zijn handen voor haar
oogen en... kust haar. Bij deze scène kneep
Ribourdin van genot zijn oogen dicht. Het
type was uitstekend, een mengelmoes van
den ouden en den jongen Leslie. En... je ge
noot bij voorbaat als je wist, dat met een ruk
de deur van het huis achter den grooten ker
senboom zoo meteen openvloog, de schooier
een schop onder zijn achterste krijgt en met
een pijnlijk gezicht de becnen neemt, terwijl
het lieve meisje haastig naar binnen wordt
getrokken door haar vader. Daarna zwerft
de arme jongen langs de havens, hij leeft van
giften en gaven, wordt door een ouden Chi
nees aangenomen om pakjes weg te bren
gen... In zijn droomen verlangt hij het meisje
weer te zien en ook het meisjeAardig
gemonteerd die .Tapansche huizen met al die
lange wimpels in de winkelstraten, de ka
mers waar de dames op den grond gehurkt
zitten rond leuk gelakte tafeltjes met thee
gerei en vaasjes met chrysanten. De film
laat dan de tegenstellingen zien onder de
leuze „Oost is Oost en West is West die
beide zullen elkaar nooit begrijpen." Er ko
men telkens intermezzo's waarin Lctti Fieber
man gelegenheid krijgt om gewoonten en
kleeding te vergelijken. En naderhand de
prachtige scène waarbij het meisje alleen aan
de haven achterblijft en hij weggaat naar
Amerika... De tekst vertelt, hoe zij blijft
wachten, en wachten en niet vergeten kan en
hoe hij al gauw het meisje vergeten is, in de
zeemanskroegen lokken zooveel roode lippen
en de muziek der harmonika en de drank
werken zoo bedwelmend, dat in de ruwe wer
kelijkheid der westersche opvattingen het
sprookje van de oude wereld verloren gaat.
Slechts even speelt een lachje om de lippen
van den door grof kaartspel er vlug bovenop
komenden Leslie als hij na een paar jaar in
een oude versleten portefeuille een gedroogde
bloem vindt, die hij eens van het meisje
kreeg... Even kijkt hij er naar en werpt de
bloem dan in de goot. By dit tooneeltje kijkt
Ribourdin minachtend. Hij heeft het gevoel
alsof een lompe voet een Tanagrabeeldje stuk
trapt, dat hy bijna als een curiositeit voor
zijn verzameling had gered... Heel goed ge
vonden van Lettie Fieberman, een kunstena
res van den eersten rang; hij begreep er
niets van, dat die vroeger nooit een kans
gekregen had. Ook schitterend gevonden de
manier waarop het meisje als op een magi
sche wijze elke dag van het jaar waarop
MacLeslie haar trouw gezworen had, in een
droomgeslalte voor hom verscheen cn hij-door
zijn geweten natuurlijk verontrust, een oude
helderziende raadpleegt, over de beteekenis
van deze verschijning en een middel zoekt
om ervan verlost te worden. De, alweer Oos-
tersche, helderziende geeft hem raad, in den
vorm van een vergelijking. De film laat deze
zien: het beeld van de goede zon, d'e in liefde
de vruchten doet rijpen, zoodat de gelukkige
landman hen volrijp oogsten kan. En het
beeld van den storm en de koude, die dikwijls
de schoonste, de argeloos groeiende en in
achteloosheid slecht beschermde vruchten ter
aarde werpt en hen in hun eerste groei doet
vertrappen. Beleedigd over die vergelijking
ontstaat een twist tusschen den helderziende
en MacLeslie. die in drift den jongen bediende
die zijn meester te hulp wil snellen, met zijn
mes neerstoot. MacLeslie vlucht, niet beter
wetende of hij is een moordenaar. Hij gaat
naar Zuid-Amerika, waar niemand hem kent.
Doch, ziet... de herinnering aan het meisje
vervolgt hem overal; eenmaal per jaar ryst
haar beeld voor zijn geest, doch thans komt
zij hand in hand op hem af met den bediende
dien hij heeft neergeschoten... Dat is uitste
kend gevonden van Lettie Fieberman, ook de
manier waarop zij Mac Leslie eindelijk met
een bar-meisje laat trouwen; het kleine werk
plaatsje waarin zij samen de eerste haarspel
den fabriceeren, waarmee rij de winkels
afreist. Ze boekt groote bestellingen, het
fabriekje wordt grooter en grooter, de wel
stand der Leslies groeit met het jaar... Maar
één ding blijft hetzelfde: de verschijning van
het Japansche meisje hand in hand met den
vermoorde. Eindelijk biecht MacLeslie zijn
vrouw, met hoeveel angst hij elk jaar, steeds
dien nacht tegemoet 'ziet, waarop de verschij
ning zich aankondigt. Leslie's vrouw gaat op
zoek naar den helderziende en na veel avon
turen en moeite vindt zij uit, dat deze gestor
ven is, doch... de bediende leeft nog en heeft
een bescheiden betrekking in een ijzerwaren
handel... De jonge mevrruw Leslie maakt
kennis met hem. en... vertelt niet waarvoor
zy komt, zij zegt niet dat zy komt om goed
te maken wat te herstellen is, want... zij
wordt verliefd op den bediende, trouwt hem
en vergeet den haarspeldenfabrikant, die als
hij merkt hoe hij bedrogen is, zich verhardt
en als een menschenhater door het leven gaat
- hij huwt een zijner typisten, die hem een
zoon schenkt, en leert den jongen hoe alles in
de menschheid slecht is en men om zich
staande te houden en vooruit te komen,
slechtheid met slechtheid keeren moet...
Wordt vervolgd.)
