alestina.
het land waar een jaar maar
negen maanden duurt»*»»*
salinen zingend op het voetbalveld
Met een zeis
vermoord
Radioprogramma
JÜ?' T38 bestemd om de schlager voor haar
^volgende film te worden.
rTtf ^erd cen schlager!
'taiiucil
liet gehedL BiP
redelijker DOOR
riitcn.
DELING.
stonden
waarvana o R I C E
i stuk EDGAK r< i t
dc,';s' 1 URROUGHS i
aal houder,P U
in i'im
ven. Er n,
No. 33.
Dagen van vlucht in grote angst door de
jungle hadden Jenssen en Malbihns zenuwen
overspannen en hun inlandse bedienden ver
vuld met onredelijke schrik. Bij ieder nieuw
geluid achter hen dachten zij, dat het de sheik
was met zijn bloeddorstige volgelingen. Toen
dus de,naakte, blanke krijger zwijgend uit het
bos te voorschijn kwam, was de schok groot
genoeg om hen alle zelfbeheersing te doen
verliezen en Malbihn had het eerste schot
gelost. Doch het bleek, dat niemand van de
troep duidelijk gezien had, waaropzij ge
schoten hadden. Een van de zwarten beweerde,
dat het een ding van elf voet was, met een
lichaam van een mens en de kop van een
olifant! Nadat ze weer wat gekalmeerd waren
en naar de plek toegingen, waar hun vijand
verdwenen was, vonden zij niets. Want op
dat ogenblik waren Akoet en de zoon van
Tarzan reeds ver van de onvriendelijke ge
weren verwijderd. „Hoe minder de dieren voor
me vluchten, hoe erger de mensen me in
stukken willen scheuren", mompelde de jongen,
half in zichzelf. „Zwarte mannen wilden me
met speren doden, blanke mannen van mijn
eigen soort schoten op mij en dreven me weg.
Heeft de zoon van Tarzan geen vrienden?"
De oude aap ging dichter naar de jongen toe.
„Dat zijn de grote apen", zei hy. „Zij alleen
zullen vrienden zijn van Akoets vriend. Je
hebt gezien, dat de mensen je niet nodig
hebben. Laat ons naar de grote apen gaan
ons volk!" De twee liepen enige tijd zwijgend
door, nadat Akoet had gesproken. De jongen
was diep in gedachten, bittere gedachten,
waarin haat en wraakzucht de boventoon had
den. Eindelijk sprak hij: „Goed, Akoet, wy
zullen onze vrienden, de grote apen, opzoeken.
Akoet, die reeds lang gevoeld had, dat de
jongen naar de beschaving wilde terugkeren
en daar vol zorg over was geweest, was nu
overgelukkig. Toch liet hij slechts een goed
keurend gebrom horen en hield zich bezig met
voedsel zoeken.
Oude zeden en gebruiken leiden,
als men ze wil afschaffen, soms
tot zonderlinge manifestaties.
Door tal van schokkende feiten
Palestina opnieuw de aan-
acht op zich. In Haifa, Jaffa, Je-
jzalem, Tel Aviv en andere plaatsen
yjndcn dagelijks hevige onlusten
t mat ilaats en een „beperkte" staat van
eieg is reeds in vele steden afge-
aamo on^('' Intusschen is Palestina ook
ammerjn andere opzichten een meikwaar-
ig land i
opa kijkt naar Palestina dat opnieuw
i tijdperk van betrekkelijke rust weer
fwordt beroerd door onlusten die da-
'i slachtoffers eischen, maar het is niet
ülestina van den strijd tusschen Ara-
oii ./oden waarover wij thans willen
flhmcrs dit land ,dat niet alleen
10t)Si en de Middellandsche Zee en de Ara-
vaste
del tra;
er en
rette
len en
Vetti
i53;
10;
vor.
os tol
r, li ai
f 1.0
hoogei
(lel kali
oral ni
:n wet
sein
Ham
ig: vol
i kooi
woestijnen, maar evenzeer tusschen
sche en Turksche wetten ligt, biedt
pmerkzamen bezoeker een overvloed
iels pische bijzonderheden, die uniek zijn
it land. Vóór alles reeds de wet: hier
zekere zaken nog de oude, historisch-
lide Turksche wet, die in Turkije zelf
lang buiten werking gesteld is.
tr is bijvoorbeeld in de eerste plaats
de post.
kan natuurlijk telegrafecren in de drie
dalenHebreeuwsch, Arabisch en En-
i. Dat wil zeggen, men schrijft een En-
telegram in Latijnsclie, een Arabisch
Arabische letters. Een Hc-
:h telegram echter en dat is het
irdigstc, moet in Latijnsclie letters
lieven worden. In geen geval in He-
tehe karakters! Mocht echter iemand
denkbeeld komen om een Engelsch
ijke bc P4m in Arabische letters op te geven,
Ml hem dat niet belet worden.
Ondanks een nog vrij omvangrijk
aantal anaphabcten wordt er een
zeer druk gebruik gemaakt van de
enige H brievenpost. Doch geheel in tegenstel-
voorbr
end srfj
'TazJ t' FEUÏLLETO'
:onclud
ling mét alle andere landen ter we
reld, overtreft het gebruik van
hooger porto betalende brieven dat
Van de veel goedkoopere briefkaarten
buiten iedere verhouding. Dat is een
typisch verschijnsel dat regelmatig
kan worden vastgesteld: zoo was de
verhouding vele jaren lang: onge
veer anderhalf millioen briefkaarten
per jaar tegen vijftien millioen
brieven.
Een andere merkwaardigheid zien wij bij
het
gevangeniswezen.
Wanneer iemand tot laat ons zeggen 15
jaar gevangenisstraf wordt veroordeeld,
hetgeen in verband met de recente onlus
ten vrij regelmatig voorkomt, dan behoeft
hij in werkelijkheid slechts 11 jaar en 3
maanden te „zitten", dit in verband met het
feit dat het gevangenisjaar slechts 9 maan
den telt.
Op het gebied van gijzeling wegens schul
den, zien wij de volgende bepalingen. Indien
iemand aan een ander een som gelds schul
dig is en hij wil of kan die niet betalen,
dan staat den schuldeischer niets in den weg
om den schuldenaar voor 90 dagen in de ge
vangenis te doen opsluiten. Evenwel is daar
aan een voorwaarde verbonden, die menig
een van deze maatregel afhoudt: de schuld-
cischers moeten geheel voor de verpleging
van den schuldenaar opkomen zulks tegen
de geldende en niet geringe tarieven. Na 90
dagen moet deze weer worden vrijgelaten,
maar dat beteckcnt geenszins dat het spel
letje daarmee uit is. Neen, de schuldeischei
kan zijn schuldenaar den volgenden dag we
derom voor 90 dagen doen kerkeren, mits
hij geld genoeg bezit om het kostgeld voor
deze „logeerpartij" te betalen. Is de schulde
naar dus zelf een arm man, dan staat zijn
zaak er slecht voor.
Reisproblemen.
Van Jeruzalem reist men per trein naar
Tel Aviv in ongeveer vier uur. Voor het tra
ject tusschen de beide eindpunten van de
spoorbaan geldt, een bijzonder, verlaagd ta
rief. Wil iemand echter een station bereiken
dat, laat ons zeggen, halverwege gelegen is,
dan moet lnj den vollen prijs betalen, die nog
hooger is dan die voor bet eindstation, zoo
dat hij, eenmaal ingewijd, natuurlijk altijd
een biljet naar het eindstation koopt.
Bij een regeeringsdecreet werd een
paar jaar geleden aangekondigd dat
de regeering besloten had om lang
zamerhand alle politiebeambten die
niet konden lezen en schrijven, uit
den dienst te ontslaan. Daardoor
werd het ook aan leeken bekend dat
men veiligheid en verkeer ook door
analphabeten kon doen handhaven.
Palestina grenst, gelijk bekend, aan Sy
rië, terwijl liet land, zooals men eveneens
zal weten, onder Engelsch en Syrië onder
Fransch mandaat staat. Onlangs nu werd
de paspoortdwang tusschen Frankrijk en En
geland, respectievelijk tusschen hun kolo
niën en protectoraten opgeheven. Daarvan
werden echter Palestina en Syrië uitgesloten.
Dientengevolge doet zich het groteske geval
voor dat iemand uit Fransch-Achter-Indië
b.v. zonder meer naar Londen, of wel dat
een Engelsclie Zuid-Afrika-neger naar
Straatsburg kan reizen, terwijl een Palestijn
die een vriend bezoeken wil over de grens
woont, zich eerst naar Jeruzalem moet bege
ven om een pasvisum te Verkrijgen.
Voetballen onder psalmbegeleiding.
Een voor de gchcele wereld merkwaardig
geval deed zich onlangs in Jeruzalem voor.
De voetbalclubs waren namelijk met de re
ligieuze partij overeengekomen dat voortaan
op Zterdag den Sabbathdag geen voet
balwedstrijden meer zouden worden gehou
den. Een tijdfcmg werd deze- overeenkomst
streng geëerbiedigd, totdat de meeste voet
balspelers de bepaling langzamerhand be
gonnen te veronachtzamen om te slotte tot
het volgende compromis te komen:
Op den Sabbath zouden er weliswaar wed
strijden gehouden worden, maar de verkoop
van toegangskaarten zou alleen tot en met
Vrijdag mogen plaats vinden, terwijl het
voorts verboden was om door middel van een
of ander voertuig op den wedstrijddag op
het terrein te komen; ook het rooken was
op het veld verboden.
Deze erkenning der Sabbathwetten was
echter een groote menigte menschen niet
voldoende en toen de spelers den wedstrijd
begonnen, verscheen er een groote massa
menschen die het speelterrein omsingelden
en eensgezind psalmen begonnen te zin
gen
Familiekwestie neemt een bloe
dig einde.
Zondagavond omstreeks half twaalf is op
de Bleekerskade te Amstelveen^ een moord
aanslag gepleegd.
De twintigjarige gehuwde arbeider L. C.
hoorde bij zijn thuiskomst, dat zich onaan
gename kwesties in de familie hadden voor
gedaan.
Hij wond zich hierover zoo op, dat
hij zich met een zeis wapende en op
de kade den 26-jarigcn Grifhorst uit
Amsterdam, die verkeering met de
zuster van zijn vrouw had, opwacht
te. Toen Grifhorst voorbij kwam,
heeft C. hem een klap gegeven,
waarbij de punt van de zeis in den
rug drong. G. wist nog de woning
van zijn schoonouders te bereiken,
waar hij tengevolge van hevig bloed
verlies ineen zakte. Onmiddellijk
werd geneeskundige hulp ingeroe
pen. Het slachtoffer is per zieken
auto naar het Binnengasthuis te Am
sterdam vervoerd, waar hij in den
loop van den nacht is overleden.
De politie stelde een uitgebreid onderzoek
in. De dader werd ten huize van zijn ouders
die eveneens op de Bleekerskade wonen,
gearresteerd. Hl is voorloopig in 't politie
bureau te Amstelveen ingesloten.
Nogmaals het ongeluk in
de Orteliusstraat
Het bouw- en woningtoezicht in
de hoofdstad is voldoende. Een
incidenteel geval.
Men zal zich herinneren, dat na het droe
vig ongeluk in de Orteliusstraat te Amster
dam, waarbij twee kinderen door vallende
gcvclsteenen werden gedood, er vele klach
ten gehoord werden over onvoldoende bouw
en woningtoezicht in de hoofdstad.
Tijdens een persconferentie heeft
de directeur van bouw- en woning
toezicht er op gewezen, dat van 1928
1937 er slechts drie bouwongeluk-
ken in de hoofdstad hebben plaats
gevonden en generaliseeren dus mis
plaatst is.
In het onderhavige geval was de construc
tie van de bevestiging der steenen zeker
ruim voldoende, maar moest worden toege
geven, dat aan de uitvoering der bevestiging
wel iets heeft ontbroken.
WOENSDAG 20 JULI 1938.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
VARA-Uitxending. 10.00—10.20 VPRO.
11.00—11.80 en 6.30—7.00 RVU. 7.SO—8.0Ó
VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten),
9.30 Keukenpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven,
11.00 Causerie „Onze tuinen en wfl menschen"
11.30 Orgelspel.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Bericht.),
12.45 VARA-orkest.
I.151.45 en 2.00 Gramofoonmuziek.
3.30 Voor de kinderen.
5.30 De Ramblers en gramofoonmuziek.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Cursus „Goethe en wy".
7.00 Gramofoonmuziek.
7.06 „The Four Blue Stars".
7.30 Causerie over Nathan Söderblom.
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.20 Populair concert.
8.45 Radiotooneel.
9.15 VARA-orkest.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Zang en pianoduo.
10.34 Cor Steyn's accordeon-orkest.
II.0012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum IL 301,5 m.
NCRV-Uitzending. 6.30—7.00 Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9.30—9.45
Gelukwenschen).
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Ensemble v. d. Horst.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Vervolg concert.
I. d. pauze: Gramofoonmuziek.
I.30 Gramofoonmuziek. t
2.00 Viool, piano en gramofoonmuziek.
3.00 Christ. lecutur.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 Zang, piano en gramofoonmuziek.
4.45 Felicitaties.
5.00 Voor de kinderen.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.3o Taalles en causerie over het Binnenaan-
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Land- en tuinbouwhalfuur.
7.458.00 Reportage, eventueel Gramofoon
muziek.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Berichten
8.15 Causerie „Kamperen".
8.45 Christ. Radio-koor en gramofoonmuziek.
9.30 Reportages.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
II.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
door Jan W. Jacobs
ï-sigaif
eglijkstp 203 h(!m bijtijds duidelijk maken, dat ze
i aldtJLi11 liaar vroegeren directeur alleszins
ine'' ^^eCteer<le' het haar leed gedaan had de
te ni»Soo U6e'e banden te moeten verbreken,
de iS Ze doen moest> maar dat ze vast over-
Meeleren nie(: van *nzac*1'- *-e zullen veran-
hield vo1 biet een baldadig opti-
I ™e,..z'in rekening bij den bloemist werd
td aJ'n brieven werden langer en gloeien-
ni,$$L J8". vriendschap en ja, bij de laatste
had hij het gewaagd een
i ijEli 1j te buiten, dat hij voor deze gele-
hatl laten maken. Het begon met de
- keepende regels:
eft fff'
it va: f® miJn hart een grammofoonplaat,
ïidflti
Maar..,
uw stem is de saffier!
WS! Ich b Fieberman en Al Leslie amuseerden
vanM 03'eHik met de nieuwe rol van Ribour-
ze maakten- er zelf een wijsje op en brui
net elkaar toe op het atelier, tot ze bijna
"""'Dok kondcn van het lachen. Het was
^^"Jwui -als ^et rollebollige buikje
,cs' 2iin ?Trdin voorsbelde. zich pathetisch met
Ia(1 tot hun... modekoningin wendende.
inW c£0ilinp:iri' f''° zo° hartstochtelijk haar
het po 0f ze de eersbe mannequin van
rf modchuis was die de dames uit de
lstair «ringen maat 48 voor-droeg!
Maar de Modekoningin-zelf, die niet onkun
dig bleef van de capriolen van haar echt
vriend, bewaarde haar waardigheid boven
elks verwachting tot ze binnen de muren van
den huize Ribourdin gekomen, haar verachting
over zooveel geslepenheid de vrije teugel liet!
Want nu kwam eerst goed uit, waarom zij
zich niet aan de film had mogen verbinden!
Nu bleek eens hoeveel al die vroegere ver
zekeringen waard waren! En nu stond als een
paal boven water, waarom Lettie Fieberman
de Neerlanda... ha, de Neerlanda, dèt was
natuurlijk mijnheer Ribourdin, de voorbeeldige
echtgenoot en zakenman! in de steek had
gelaten! En dat stond haar maar met een
strak gezicht te verzekeren, dat al die praat
jes larie waren en zij was nog zoo naïef
geweest het te gelooven ook indien de
bewijzen er niet waren, zou ze het nog ge
looven... zoo'n aartsbedrieger! Déarom deugde
ze niet voor de film. daarom moest ^e helpen
de naam van het huis hoog te houden... daar
om had ze liever nog een poosje in „het
nestje op de Veluwe" moeten blijven, zooals
hij zoo vleiend haar buitentje had genoemd...
O, ze had het altijd wel geweten, dat hij niet
zoo rond was als hij zich voordeed. Nu be
greep ze ook... natuurlijk, waarom hij brand
had willen stichten... Nou, als hij dan maar
goed begreep, dat zij er langer voor bedankte
met zoo'n onbertouwbaar individu samen te
leven... Wie weet of hij toch niet avond of
morgen het huis in brand stak of... of... arse
nicum in haar eten deed! Daórom had hij
haar dus probeeren te overtuigen dat haar
figuur te corpulent voor de film was... alleen
om die Lettie Fieberman het hoofd op hol
te brengen... Nou, als hij dan maar één dins
moest begrijpen: dat ze hem allemaal een
idioot vonden, dat directie en personeel hem
als een groote gek beschouwden en... en...
al zou het hem ooit gelukken haar uit den
weg te ruimen maar daar wachte zii niet
op zij was al weg! dat hij toch niets
bereiken zou bij juffrouw Fieberman. di° hem
avond of morgen nog eens zijn bloemen in
z'n snoet wierp! En wat haar figuur betrof
Nou, daar hoefde hij zich niet ongerust over
te maken, nu ze eindelijk van hem bevrijd
was nu ze zich niet bij hem met zijn potjes
en pannetjes en schoothondje liet opsluiten,
nu wist ze wat het groote leven was! De film
was geen potten- en pannenfabriek en de
menschen bij de film waren niet zoo bekrom
pen als de Ribourdins!
En dat was het laatste wat ze hem te
zeggen had. want dat ze... ook nog wel de
aandacht trok. dat ze niet... iedereen onver
schillig was, daar bij de Volks, dat zei ze
niet meer.
Zoo was het laatste wat Ribourdin van, zijn
Clara hoorde het dichtslaan van de voordeur.
Zuchtend zat hij op zijn stoel, streelde de
kleine, nu zoo vergeten Griz-nez. over den
kop, als om een weinig medegevoel op te
wekken, wandelde het heele huis door, belde
vervolgens de laatste bestelling bij den bloe
mist af en zette zich aan zijn bureau om
zijn zaken te regelen, want het stond nu voor
hem vast: hij moest een nieuw leven beginnen
en met het verleden breken grondig breken
als een man!.
En zoo ging Ribourdin onverwacht op reis.
Niemand behalve de procuratiehouder.
Groeneveld, wist waarheen. En die had het
consigne, niemand over de reis in te lichten
en Ribourdin van hotel tot hotel op de hoogte
te houden van de zaken en de correspondentie
na te zenden. Edmond liet, net als Clara in
dertijd voor hem gedaan had, thans een brief
voor haar achter.
Hij ging zonder eenig doel. een melancho
liek reiziger die zich als een eenzame droomer
voelt, als een zoeker van stad tot stad wie
weet, van land tot land. Gelukkig, dat hy niet
te voet behoefde gaan. dat hij over reiscre-
dietbrieven beschikte. Maar toch, een echte
zwerver was hij nu een zoeker
De eerste plaats, waar hjj aankwam, was
Brussel. Hij bekeek de stad, liet zich naar
het paleis de Justice rijden, daarna dineerde
hy, bekocht des avonds de opera en keerde
netjes in zijn eentje naar het hotel terug,
waar hij vermoeid van het gesjouw in slaap
viel. Den volgenden dag bracht hij een bezoek
aan de Cinquantenaire, bewonderde de ver
zamelingen oude wapens, verdiepte zich in de
opeenvolgende cultuurperioden dèr mensch-
heid, die zaal na zaal opklimmend tot de 20e
eeuw leidden. Het langst vertoefde hij in de
imitatie-Egyptische grafkelders en het laatst
stond hij te filosofeeren voor „Tgte Egyp-
tienne de 1'ancien Empire", kocht aan de uit
gang een kaart van een Croix d'autel par le
frère Hugo d'Oignies, vers 1220", welke al-
taarkruisafbeelding hy met een groet aan
Groeneveld zond, als wilde hij dezen, onbe
wust. te kennen geven, dat ook zijn leven een
kruis was, ondanks het feit dat hij de nieuw
ste catalogussen van de laatste werkdessins
nu niet hielp samenstellen. Zuchtend liet hij
zich naar Laeken rijden en bewonderde het
koninklijk paleis. In een restaurant maakte hij
kennis met een sympathieke Vlaamsclie fami
lie op tournee met twee beeldschoone dochters
die verrukt waren over het feit met den
Hollandsehen aardewerkfabrikant kennis te
maken zij hadden een winkel in huishoude
lijke artikelen, eerste klas in Gent natuur
lijk kenden ze het beroemde Ribourdin-porce-
lein! en noodigen hem met klem uit hun
een bezoek te brengen, en o, Gent was zoo
schoon met het Belfort en de kathedraal. Ze
murmelden naar Van Eyck, en weidden uit
over de paneelen var het Lam Gods of... ze
een Pallietermaaltijd beschreven. Met moeite
en veel hartelijke beloften, die hij niet van
plan was na te komen, maakte Ribourdin zich
los van de huishoudeliike-artikelen familie om
naar zijn hotel terug te keeren. In de eetzaal
maakte hy kennis met een archivaris, die hem
verzekerde dat gevulde tomaten iets biizon-
ders waren en dat men in Zeeland gelijk in
den hemel is. Maar Ribourdin liet zich ook
door dezen niet verleiden: hij was en bleef de
eenzame zwerver, hy zwoer alle verzoekingen
als een tweede heilige Anthonius te weer
staan. Den volgenden dag maakte hy 'n tocht
naar Namen, liet zich naar Dinant varen en
was al bijna vergeten dat hij een Hollander
was, toen een gezelschap van een Nederland-
sche reisvereeniging hem aan zijn geboorte
land herinnerde door het galmen van „In het
groene dal, in het stille dal." Waarom bleven
die menschen dan niet in de omgeving van
de Rozengracht als ze toch niet uit konden
gaan zonder hun vaderland als een slak op
huii rug mee te sjouwen! Wat kon het de
Dinanters nu in vredesnaam schelen dat de
naam van Piet Hein klein was, en een paar
heeren het afschuwelijk vonden, dat je aan
boord niet eens rolmops kon krijgen. In deze
korzelige gedachten besloot Ribourdin zoo
ver mogelijk het land in te trekken, tot htf
niemand meer kon verstaan en niemand iets
van hem begreep.
Een locaaltje bracht hem naar Rochefort.
Daar in het „Hotel des beaux Arts" vernam
hij dat kaarten om de grotten te bezichtigen
maar 50 francs kostten en zoo stoomde hy
den volgenden dag met het treintje naar Han
en daalde met een gemengd gezelschap in de
beroemde grotten af. In het spook- en spin
achtige donker met de heimelijke angst die
niemand uit wilde spreken maar die iedereen
toch een beetje drukte, voelde hij zich heele-
maal in zijn element hy had zich den laat-
sten tijd een kluizenaarshouding aangemeten
en per slot was de gevaarlijkste, de meest
dreigende onderaardsche rots nog niet zoo
verraderlijk als de beleefdst glimlachende
bovenaardsche mensch! Menschen! hij kon wel
van ze gruwen. En wat hem betrof mochten
ze gerust in automatische conducteurs, kell-
ners en gidsen veranderen, die je alleen noodig
had om steeds verder te reizen, om alsiebüeft
niet aan hun beschaving te blijven hangen.
Wordt vervolgd.)
