De geschiedenis
dich ter-soldaat
EVA
Rijkdommen en
zielsgeheimen
van d'Annunzio
Een gesprek in de
Perzische woesti
van een
Het meisje dat een
jongen werd
Veel drukte voor niets
Het eeuwige
Chacoconflict
iN
d'ANNUNZIO.
Klokkend slaan de golven van het Garda-
meer tegen de rotsen van de „Vittorial".
Sedert zijn beroemde heer tusschen de ge
pantserde wanden van het oude oorlogs
schip slaapt, is het daarboven in dc sche
merige hallen nog rustiger geworden dan
het was tijdens de levensdagen van den
dichter d'Annunzio. De stilte die zich over
het paradijsachtige landschap spreidt, wordt
niet meer verscheurd door het donderen dei-
kanonschoten, die de dichter-soldaat placht
te laten afvuren wanneer hij een goede
vriend als gast begroette. Vreemdelingen
uit alle deelen der wereld komen den berg
af, in de hoop een blik te kunnen werpen
achter de muren van het oude Palazzo,
waarvan men zooveel en zooveel wonder
baarlijks heeft hooren vertellen. Maar al
leen wie in het bezit is van een speciale
toegangskaart zal er in slagen een voet
over de drempel van dezen dichtertempel
te zetten. En zij wien dat gelukt, hebben
niet alleen de gelegenheid de ruime ver
trekken van het huis te bezichtigen, maar
zij kunnen ook spreken met Signor Anton-
gini, de man die zoo tal van jaren de parti
culiere secretaris van d'Annunzio was.
Zielsgeheimen
het graf.
nam hij mee in
Antongini is een sympathiek verteller en
hij weet zijn overleden heer te schilderen,
precies zooals die in het dagelijksche leven
was. liet is waarlijk geen gemakkelijk werk
om het karakter van een man als d'Annun
zio te analyseeren. Wat wij van hem weten,
zijn in hoofdzaak eigenlijk maar bijkomstig
heden; de groote geheimenissen van zijn
ziel nam hij met zich mee in het graf. D'An
nunzio was gewoon ieder mensch met een
uitzonderlijke vriendelijkheid en tegemoet
komendheid te ontvangen. Wat hij echter
in werkelijkheid van de menschen dacht,
daarover wil zijn vriend en secretaris liever
niet spreken. Een blik in zijn uit zevenhon
derd brieven bestaande verzameling vertelt
daarvan meer. D'Annunzio bestempelde
zichzelf hij voorkeur als „arme Francisca
nerbroeder" en opdat men hem gelooven
zou, liet hij alles dat „overbodig" was uit
zijn omgeving weghalen. Nochtans, wat er
overbleef, mag nog altijd de naam weelde
rig dragen. Immers in werkelijkheid heeft
de dichter-soldaat tijdens zijn leven nooit
de werkelijke armoede 'gekend. Hij had bij
tijden wel eens met financieelc moeilijkhe
den te kampen^ maar dat was in de meeste
gevallen eigen schuld. Bezat hij namelijk
wat geld, dan smeet liij het in den regel
met volle maat weer weg.
Men staat verbaasd wanneer men
verneemt, dat deze groote dichter
zulk een bijzondere voorliefde koes
terde voor parfums. Hij verbruikte
dagelijks niet minder dan een halve
liter geurige essence. Met een groot
formaat parfumflesch kwam hij
maar een paar dagen uit. En zijn
voorliefde voor het reukwater nam
eens zulk een omvang aan. dat hij
zich interesseerde in een parfumfa-
briek
Tweehonderd paar schoenen.
Met de garderobe van een „armen Fran
ciscaner" had de garderobe van d'Annunzio
nu ook niet direct veel gemeen. Daar hin
gen immers keurig naast elkander aan de
stokjes niet minder dan honderd costuums,
vijftig jassen en enkele pelsjassen. Onge
veer vijftig hoeden en twee honderd paar
schoenen completeerden met drie honderd
zijden overhemden het geheel. Maar we zijn
er nog niet met de uitrusting van wijlen
den heer d'Annunzio. Want wij mogen niet
de paar honderd rok-overhemden, de vijftig
pyania's en de vijf honderd dassen
vergeten. De garderobe van d'Annunzio
verslond bedragen die zelfs voor Amcrikaan-
schc multi-millionairs ongelooflijk klinken.
Maar ook op andere manieren gaf de dichter
het geld met handen vol uit. Zijn vrienden
en goede bekenden konden daarvan mee
spreken, Zij ontvingen bij voortduring de
meest koninklijke geschenken en zoo is he
kend. dat de waarde van de juweelcn die
hij heeft weggegeven een bedrag van een
half millioen Lire beloopt. Ook niet fooien
was hij niet karig Voor den geringsten dienst
drukte hij den kellner ol hotelportier een
bankbiljet van vijftig lire in de handen.
Schreef hij een brief, dan ging die altijd als
„expresse" weg. ook in de minst beteekc-
nende gevallen. Het gebeurde wel eens dat
zoo n brief duizend lire aan porto kostte.
Hoe de dichter werkte.
d'Annunzio zag de geringste ver
koudheid als een verschrikkelijke
Wat de particuliere secretaris
van den beroemden Italiaan
vertelt.
Eerst thans worden allengs meer
bijzonderheden bekend omtrent het
leven van den onlangs overleden
dichter d'Annunzio en de heer An
tongini, zijn particuliere secretaris,
weet daarvan heel wat merkwaar
digs te vertellen.
aanval van angina. Op zijn nacht
kastje stond altijd een complete apo
theek-inventaris. Om zijn gezondheid
te beschermen moest de tempera
tuur in het geheele „Vittoriale" con
stant dertig graden zijn. In die
warmte bevond hij zich wel en hij
had die noodig om te kunnen wer-
kep. d'Annunzio werkte alleen des
nachts.
Van tien uur 's avonds tot 8 uur in den
morgen zat hij aan zijn schrijftafel. Gedu
rende dien tijd moest liet geheele huis ver
licht zijn en wee den bediende die uit zui
nigheidsoverwegingen hier of daar een
lamp uitdraaide. Na de preek, die hij dan te
hooren kreeg, zou hij het niet voor de twee
de keer doen. d'Annunzio haatte het ge
bruik van de schrijfmachine, hij schreef
met een veeren pen. Voorts schreef hij nooit
in opdracht, maar alleen wanneer hij zin en
bezieling had.
Omtrent den omgang van den dichter
met het zwakke geslacht hebben de zonder
lingste geruchten de wereld beziggehouden.
De meesten berusten hoe kan het an
ders op fantasie. Antongini's bijzondere
belangstelling gaat uit naar het geval Elco-
nore Duse. De legende dat de dichter de
groote kunstenares geestelijk ten gronde
zou hebben gericht, is niet meer dan een
sprookje. Tusschen deze beide menschen
bestonden betrekkingen van de meest zui
veren aard. Eleonore Duse was niet dc eeni-
ge vrouw die den levensweg van den dichter
kruiste. Er waren nog enkele anderen, zij
hieven langer of korter en velen van hen
leven voort in zijn onsterfelijke verzen, als
ook in zijn romans.
Wat de lieer Antongini aan de zijde van
den grooien Italiaanschen dichter be
leefde, zal hij honnenkoi't in boek
vorm bekend maken. In letterkundi
ge kringen wordt dat werk met spanning
en belangstelling tegemoet gezien, omdat het
den lezer heel wat zal openharen wat voor
dien onbekend was. Maar desondanks zal
de groote „verzen-maker" een zielkundig
raadsel blijven
Minister van Defensie met verlof
Voor i weken naar het buiten
land.
De Minister van Defensie, de heer J. J. C.
van Dijk, is gisterèn voor vier weken met
verlof naar het buitenland vertrokken.
Het nationaal Hulde
betoon
Noord Holland levert 1200 deel
nemers.
Omtrent het nationaal huldebetoon aan
I-I.M. de Koningin op 6 September, vernemen
wij nader dat er 10.000 deelnemers zullen
zijn.
Uit de provincie Noord Holland zullen
1200 personen komen, waarvan door Am
sterdam een contingent van 300 deelnemers
zal worden geleverd.
Een waterkamp van de
V.D.J.O.
Vooraanstaande figuren
woordig.
tegen-
Te Grouw is onder groote belangstelling
het eerste waterkamp der Vrijzinnig Demo
cratische Jongeren Organisatie door den lei
der van het kamp'. Mr. A. M. Jockes, lid van
de Tweede Kamer, en Statcn-Gcneraal ge
opend.
Deze openingsplechtigheid is bijgewoond
door verschillende vooraanstaande figuren
uit den Vrijzinnig Democratischen Bond.
Jongeren uit alle deelen van ons land ne
men deel aan het kamp.
Als dieven teleurgesteld worden
Dan qooien ze den brandkast in
het water! Twee personen in
arrest.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is
ingebroken in een Haagsch perceel, waar
gevestigd is de Haagsche Ziekenkas. De in
brekers verschaften zich toegang door ver-'
breking van een ruit aan de achterzijde van
't perceel en wisten er weer uit te komen
door een deurslot te forceeren. Zij slaag
den er in een brandkast mee te nemen,
waarin zich eveiiwel slechts administratieve
bescheiden bevonden. Hierover blijkbaar
teleurgesteld hebben de inbrekers de brand
kast Zondagavond op de Caland-kade in het
water gegooid, waar deze reeds door de
politie is opgevischt.
Twee arrestaties zijn reeds verricht. De
politic heeft het vermoeden, dat meer per
sonen hij deze inbraak betrokken zijn ge
weest.
Zonderling zwerfsterlje op pad.
Door de Haagsch e politie is zwervende aan
getroffen een 16-jarig meisje, afkomstig uit
Eeldcnvolde (gemeente Harep), die het
ouderlijk huis met medeneming van f 20.—
had verlaten.
Volgens haar eigen verklaring was zij
allereerst met de autobus naar Groningen
gegaan cn had vandaar uit den trein naai
den Haag genomen. In Groningen had zij
zich een jongenskop laten knippen en in
een kleedingmagazijn jongenskleeren ge
kocht, welke zij op weg naar den Haag aan
getrokken heeft en aldus als jongen ver
momd heeft zij Zaterdagavond door de re
sidentie rondgezworven.
Toen haar geld op was, heeft zij bij een
vriendin weer haar meisjeskleeren aange
trokken en is dc straat opgegaan, waar zij
door de politic werd aangehouden.
Zij is naar haar woonplaats teruggebracht
Strooptocht van inbrekers slecht
beloond.
Tijdens afwezigheid van de bewoonster
van een perceel aan het Haarlemmerplein
hoeft men zich op cenigszins omslachtige
wijze toegang verschaft tot haar winkel en
daarachter gelegen woning.
Een man had in dc daarboven gelegen
verdieping een leegstaande kamer gehuurd
en gisteravond achtte hij d<? gelegenheid
gekomen om met een collega van het be
ruchte gilde een bezoek aan het beneden
huis te brengen.
Daartoe werd niet de gebruikelijke weg
gevolgd, doch men maakte een gat in den
houten vloer cn zaagde vervolgens door het
houten plafond heen een keurige toegang
naar beneden. Beiden lieten zich zakken cn
ondernamen na veilige landing een stroop
tocht door winkel en woning.
Voor al deze moeite was dc buit gering:
zestig gulden cn eenige sieraden cn oude
munten. Nog gisteravond heeft de politic
het tweetal kunnen aanhouden.
Onze Oost
Een vierling in onze Oost
Alles gaat goed!
Zaterdag is een Javaansche vrouw uit
Nglegok bevallen van een vierling, n.1. drie
jongens en een meisje. Moeder cn kinderen
zijn welvarend, zegt de N.R.C.
DOOR KOELIE NEERGESTOKEN.
Om een ontslag
Gistermorgen te vijf uur is de opzichter
van den gemeentelijken reinigingsdienst v.
Soerabaja, dc heer Schotsman, toen hij op
zijn fiets naar zijn werk ging, door een ont
slagen Madocrcescben koelie van dien
dienst, met een Piso Blali, neergestoken. Dc
zwaargewonde is anderhalf uur later over
leden. aldus do N.R.Crt.
Hoe lang zullen Bolivië en Pa
raguay het nu eens zyn?
De tekst van liet verdrag inzake het Cha-
co-conflict, dat 9 Juli j.1. is geparafeerd, en
waaromtrent wij gisteren reeds een cn an
der mededeelden, omvat elf artikelen, waar
in wordt gezegd, dat de grens in den Chaco
zal worden vastgesteld door arbitrage van
de presidenten van de Verecnigde Staten,
Argentinië, Brazilië, Chili, Peru en Urm
guay. De arbitrage zal geschieden over de
verdeeling van het noorden van den Chaco
overeenkomstig de lijn, welke is voorgesteld
op de conferentie van 27 Mei. Uitgaande van
den meridiaan 61,5' westerlengte tot de
oostelijke grens van de zóne ten zuiden van
d? monding van de Rio Negro, met uitzon
dering van den oever van de Paraguay. De
arbitrage zal geschieden twee maanden na
het onderteekenen van liet verdrag, waarna
Bolivië cn Paraguay vertegenwoordigers
zullen benoemen te Lapaz en Assuncion.
Paraguay zal verder vrijen doorgang ver-
leenen aan koopwaren door het gebied Pu-
erto Casado, waarhij Bolivië het recht heeft
douaneposten op tc richten.
Beide landen verhinden zich af te zien
van alle aanspraken, welke voortvloeien uit
het vraagstuk der verantwoordelijkheid
voor den oorlog.
Mexicaansche benzine
in beslag genomen
Nederlandsch vennootschap neemt
maatregelen.
Naar wij vernemen heeft een Ncderland-
sche vennootschap, na bekomen toestem
ming van den president van de Arrondis
sementsrechtbank te Middelburg, beslag ge-
-4
Een jeugdige werkloos
naar Indië.
Een Nederlandsche jongeman p&j
delde zijn land uit, binnen wcl'/Ol
grenzen hij geen mogelijkheden
zag aan 't werk te komen. Hij hj
er, aldus hot. „Bat. Nbl.", twee ji
loopen lanterfanten cn nam t<
liet besluit zijn geluk in Indië
probeeren.
Ilij trapte zich Europa uit, door
heen, over dc cindeloozc warme sl
wegen in Perzië, waar de eenzaamheii
nu en dan verbroken werd door een
of een klein en onaanzienlijk in dc
beid liggende armoedige woning, waai
reiziger den nacht zoü kunnen door.
Was het wonder, dat de moeilijk IS 11
dc helling optornende fietser omkeek'
hij het gehakkepof van twee lichte iï 80uwl
fietsen hoorde en zoo blij was na d
lang geen micnschen te hebben onl
weer eens twee Europeanen te zien?]
Een krachtterm verried JjCSpi
Onder dc hoe te lucht van het Perzj
landschap begonnen de drie een ges~
dat niet erg vlotte, Omdat de fietsej
Eugelsch wat krom sprak cn het dus
tc kostte te vertellen wat een man A
fiets zocht in dc eindeloosheid van
zischc onvruchtbaarheid. Tot op
moment een van dc motorrijders j
krachtterm liet ontvallen, die geeni
dc taal van Shakcspeare behoorde, 1
wel tc vinden is in de litteratuuj
Heyennans cn Querido en het waj
onvervalscht Amstcrdamsch.
Toén volgde er een oogenhlik sti|
der de Hollanders, die elkaar zoo i
lijk toevallig in het hccte hart vaS
hadden gevonden, want men
sprakeloos van verbazing.
Met de fiets op sleeptouw zettej
Hollanders den tocht voort naar j
mccnschappelijk doel: Indië.
Maar omdat de fietser zich bij liet]
van den tocht oen anderen weg
gestippeld dan de motorrijders,
scheid worden genomen, want
wilde van zijn vastgestelde route 1.
Groot was dus de verbazing, toen jj
tal voor den Xederlandschen cd
Singapore een week later zich
zag.
De fietser moest daar echter hoi
hij naar alle waarschijnlijkheid
in Indië zou worden toegelaten, om]
niet genoeg geld bij zich had en i
baan op hem lag tc wachten.
Dc twee op de motor kwamen I
eerder aan. De fietser blocf waclil
Singapore, omdat dc anderen hadd|
loofd in Batavia te zullen zien, of ij
aan te doen was.
Er bleek wel het een en anderl" tcn na
doen te zijn. Er werd iemand gel
die zich garant wilde stellen cn wn
Aan I
vóór de fietser te Batavia aankwa
dc arbeidsbeurs een betrekking 1
omdat hij het speciale vak van
dig teekenaar beoefende, waaraan i
clië nog behoefte bestaat.
Zoo werd de ondernemende Nedcil
voor zijn moeite beloond.
lcgd op een lading van circa 10.
Mexicaansche benzine, die zich aan
bevindt van den tanker W. R. Li
varende onder Zweedsche vlag cn tl
gende in de Schelde hij Hansweeit
De benzine is in Mexico geladen en!
komstig van één van de raffinaderij
dc Mexican Eagle Oil Company, well
schappij zooals bekend is gel
door het onteigeningsbesluit van ëcnff
dent van Mexico van 18 April 1938.
benzine is in Mexico geladen in opiisr
van het korten tijd geleden opgerichte!
koopkantoor van de Mexicaansche li
ring.
Ojvó u-eAAaot:
Oorspronkelijke vertelling
door Jac. Roelofs
Met een gebaar van ongeduld legde kapi
tein Lagerveld den brief, dien hij daareven
had ontvangen, op zijn schrijftafel. Dat
belooft wat, bromde hij... nadenkend achter
over geleund, den rook van zijn sigaar in de
lucht blazend. Wat moest hij op zyn „Don
nar", een vrachtschip, met een passagier be
ginnen. Een vrouw nog wel. Hoe heette
ze ook weer... hij nam den brief weer op...
Mejuffrouw Eva ten Hope, Nee, zoo'n
vrouw alleen bracht maar oneenigheid aan
boord, daar wist hij alles van.
Ze wilde het echte zeemansleven leeren
kennen, schreef de agent, en had- daarom
passage op zijn schip genomen. Ja, het
stond officieel voor zes passagiers geboekt,
hij kon dus niet weigeren. Morgen zou ze
aan boord komen. Ging heelemaal mee tot
Amsterdam nog wel. Daar stond het:
Buenos AiresAmsterdam.
Nog zweefde hem het afschrikwekkend
beeld voor oogen van die reis, nu drie jaar
geleden, toen hg iok zoo'n brief het was
in Montevideo ontvangen had met de za
kelijke mededeeling: Mejuffrouw Elly Eden-
hoff van Montevideo naar Amtwerpen.
Zakelijke mededeeling jawel. Het
was een reis geworden met den duivel in
eigen persoon aan boord. O, aan het
meisje zelf had het niet gelegen. Ze was
alleraardigst geweest. Vroolijk en flink. Ze
had het verstaan om vlot en kameraadschap
pelijk met de mannen aan bood onj te gaan.
Maar ja. dat was het hem nu juist geweest.
Ze hadden haar op de handen gedragen.
Doe"- elk van die veertig paar handen had
dat dragen zooveel mogelyk alleen willen
doen. Zoo was er van de heele dragerij niets
terecht gekomen. Erger, het was een
formeele burgeroorlog geworden op dat sta
len brokje Nederlandschen bodem, midden in
den Atlantischen Oceaan.
En hg, kapitein l agerveld, had zich geen
baas meer op zijn eigen schip gevoeld.
Met dat meisje was er, zonder dat zij het
zelf gewild had, een gevreesde macht in hun
leven van mannen onder mannen gekomen.
Een macht, die op hun ijzeren eiland alle
harmonisch gegroeide samenwerking omver
geworpen had. Daar hielp geen sportiviteit van
haar kant. Daar baatte geen vrouwelijke flink
heid. Zij hadden haar vereerd omdat zij een
vrouw was een juist afgodisch vereerd bijna,
omdat zij bovendien een jonge, flinke vrouw
geweest was, die blijk gegeven had iets te
willen presteeren. Doch hun samenleving was
daarop niet ingesteld geweest en er was een
hopelooze toestand ontstaan.
Waar voordien zelden of nooit oneenigheid
onder de mannen geheerscht had, daar waren
tijdens die reis, de spanningen niet van de
lucht geweest.
Van de vele incidenten kon hij zich nog
herinneren, hoe op zekeren dag de eerste
officier bij hem kwam met een klacht over den
tweeden.
Hij had de kwestie grondig onderzocht en
het bleek hem spoedig, dat de eigenlijke oor
zaak van de hoogloopende twist, hopeloos
kinderachtig was. De tweede had namelijk
aan het meisje beloofd haar de werking van
het sextant te verklaren. Maar de eerste be
weerde. dat hij er reeds eerder met haar over
gesproken had om op zijn wacht, wanneer hij
sterobservaties deed, op de brug te komen
dan zou hij haai- het instrument laten zien.
Van het eene woord was het andere geko
men. Er was met ijselijk zware begrippen als
dienstweigering en insubordinatie geschermd,
met alle gevolgen van dien.
Een anderen keer kwam de bootsman hem
om gewonden vragen of hg een andere hut kon
krijgen. Als het niet anders kon, wilde hij
desnoods aan het dek slapen want met dien
baas-timmerman, die de hut met hem deelde,
wilde hij buiten dienst liefst niets meer te
maken hebben.
Wat bleek nu. Op zekeren morgen stond het
meisje op de onderbrug, by haar hut eenige
gelsche
hunner
Koning
honden, i
Piankri
nllde i
ttlide
hiche
Wtnlli
dit pci
Beidt
nation!
nlldtnl
Biitiei
Ugin,
rttèt
Ondadê
kleinigheden uit te wasschen. De lange duur
der reis maakte dat noodzakelijk.
De bootsman had dit nauwelijks bemerkt,
of hij vloog als een haas naar het kabelgat
om een drooglijn te halen, die hij daarna aan
stuurboord op het voorschip spande. Doch ook
de baastimmerman had de wasscherij gezien
en rende naar zijn werkplaats om eveneens
een drooglijn te halen, die hij aan bakboord
op het voorschip spande.
Een hevige strijd was er toen tusschen de
beide mannen ontbrand over de vraag, wiens
drooglijn het gunstigst hing in verband met
wind en zon en andere deskundigheden meer.
Het einde van de zaak was, dat zij terecht
kwamen bij de vakkennis van den bootsman,
waarover de timmerman zich toen eenige
smalende opmerkingen veroorloofd had. Tot
zij tenslotte als twee kemphanen tegenover
elkaar stonuen, terwijl intusschen de zalm
kleurige en lichtblauwzijden luchtigheden van
het meisje aan een lijn op het sloependek
kwamen te wapperen, die de stuurmansleer
ling gespannen had.
Zoo was het doorgegaan, de heele reis.
Steeds moesten er geschillen beslecht wor
den, die dikwijls schijnbaar niets met de aan
wezigheid van het meisje aan boord te maken
hadden. Doch het waren geschillen, die anders
nooit voorkwamen en dus hun diepste oorzaak
wel in die aanwezigheid moesten hebben.
Kapitein Lagerveld had toen gevoeld, dat
er twee machten aan boord tegen elkaar ge
streden hadden. De macht van de. op autoriteit
gebouwde samenleving en de, haarzelf wellicht
niet bewuste macht van een vrouw, die geen
man naast zich had.
Neen, dat zou geen tweeden keer meer
gebeuren, Doch hoe daartegen te waken?
Éindelijk besloot hij de mannen er toe te spre
ken en een beroep op hun gezond verstand te
doen.
Eerst liet hij de officieren bijeen komen op
de brug en bracht hen onder het oog, dat het
hinderlijk voor een passagier is wanneer hem
teveel attenties bewezen v-orden en sprak de
hoop uit, dat men zich ertoe zou weten te
beperken, voorkomend en beleefd te zijn
doch verder geen aandacht aan de dame zou
schenken. Men deed beter de rol van gastheer
niet met hem te willen deelen.
De verdere bemanning drukte 1 'j op5®1^ Kon
hart, netheid in kleeding te betrachte*0® kid
steeds corect in woord en houding te zijn,<®7:'fn\
neer de passagier het woord tot hen zouJhideüjk
ten. Het is
Zoo dacht hij met een vrij gerust g«3o in lm
de komst van E\a ten Hope te kunne» bclre]
wachten. Ecu lai
s er in
Om vier uur zou de „Donnar" vertret 'eld n0|
doch reeds om twee uur stond het heelt h? volk«
tersluiks op den uitkijk. Geen wilde het «ocraii^
de anderen weten maar zoo kwasi toeMSt geM
liep ieder op zijn beurt eens naar 'de W" (laf i
om een blik op de kade te werpen. 'oordooli
En daar eindelijk, tegen drie uur, giri'J11 troli
als een loopend vuurtje door het schip -ieclcn n
komt eraan. «Wij z
Een rij dragers, zwaar gebukt onder p ust 'la
en kleine koffers, bewoog zich in de rid ziet
van het schip.
Kapitein Lagerveld stond op de burg-
den stoet aan komen.
Als een waar transport deed het geheel:
En er naast liep, gebarend met een pi*
de zwoegende mannen tot -poed aan «l
een vrouwengestalte, gehuld in een ttr;:
japon.
„Allemachtig", ontviel het den k®F
Waarop hij haastig de trap afliep, om
naar den valreep te begeven. Hij was
onderweg, toen reeds het geluid van eenï.
vrouwenstem tot hem doordrong.
Het transport bleek bij het schip tl
aangekomen. En Eva ten Hope, die aJ
generaal voor den hevig transpireerenden Jf* 0
stond, deelde met gebiedende wijzende 1
sol, haar bevelen uit.
Maar toen zij den kapitein in het oog ïrking.'
bleef zij midden in eën bevel steken p L
het gezicht tot een allerliefst glim^
raarin i
oed, w
He
fogci
torna
lossii
probl
dreig
moei
welzi
duwde eenige van haar koffervazalleü
en beklom wiegend den valreep.
Het was den kapitein of hem een stee£
het hart viel. En op dat oogenblik, r
invloed van die plotselinge opluchting,
het hem zelfs mogelyk een van harti
n.eenden welkomstgroet uit te spreken.
Deze Eva mocht zijn heele schi?
appels afladen de harten van zijn nü
zouden er niet onrustig door kloppen.
lord o|
Ut
hoogo
c hoo,
kern
symp
lande
ver
ooit
kome,