De geschiedenis dich ter-soldaat EVA Rijkdommen en zielsgeheimen van d'Annunzio Een gesprek in de Perzische woesti van een Het meisje dat een jongen werd Veel drukte voor niets Het eeuwige Chacoconflict iN d'ANNUNZIO. Klokkend slaan de golven van het Garda- meer tegen de rotsen van de „Vittorial". Sedert zijn beroemde heer tusschen de ge pantserde wanden van het oude oorlogs schip slaapt, is het daarboven in dc sche merige hallen nog rustiger geworden dan het was tijdens de levensdagen van den dichter d'Annunzio. De stilte die zich over het paradijsachtige landschap spreidt, wordt niet meer verscheurd door het donderen dei- kanonschoten, die de dichter-soldaat placht te laten afvuren wanneer hij een goede vriend als gast begroette. Vreemdelingen uit alle deelen der wereld komen den berg af, in de hoop een blik te kunnen werpen achter de muren van het oude Palazzo, waarvan men zooveel en zooveel wonder baarlijks heeft hooren vertellen. Maar al leen wie in het bezit is van een speciale toegangskaart zal er in slagen een voet over de drempel van dezen dichtertempel te zetten. En zij wien dat gelukt, hebben niet alleen de gelegenheid de ruime ver trekken van het huis te bezichtigen, maar zij kunnen ook spreken met Signor Anton- gini, de man die zoo tal van jaren de parti culiere secretaris van d'Annunzio was. Zielsgeheimen het graf. nam hij mee in Antongini is een sympathiek verteller en hij weet zijn overleden heer te schilderen, precies zooals die in het dagelijksche leven was. liet is waarlijk geen gemakkelijk werk om het karakter van een man als d'Annun zio te analyseeren. Wat wij van hem weten, zijn in hoofdzaak eigenlijk maar bijkomstig heden; de groote geheimenissen van zijn ziel nam hij met zich mee in het graf. D'An nunzio was gewoon ieder mensch met een uitzonderlijke vriendelijkheid en tegemoet komendheid te ontvangen. Wat hij echter in werkelijkheid van de menschen dacht, daarover wil zijn vriend en secretaris liever niet spreken. Een blik in zijn uit zevenhon derd brieven bestaande verzameling vertelt daarvan meer. D'Annunzio bestempelde zichzelf hij voorkeur als „arme Francisca nerbroeder" en opdat men hem gelooven zou, liet hij alles dat „overbodig" was uit zijn omgeving weghalen. Nochtans, wat er overbleef, mag nog altijd de naam weelde rig dragen. Immers in werkelijkheid heeft de dichter-soldaat tijdens zijn leven nooit de werkelijke armoede 'gekend. Hij had bij tijden wel eens met financieelc moeilijkhe den te kampen^ maar dat was in de meeste gevallen eigen schuld. Bezat hij namelijk wat geld, dan smeet liij het in den regel met volle maat weer weg. Men staat verbaasd wanneer men verneemt, dat deze groote dichter zulk een bijzondere voorliefde koes terde voor parfums. Hij verbruikte dagelijks niet minder dan een halve liter geurige essence. Met een groot formaat parfumflesch kwam hij maar een paar dagen uit. En zijn voorliefde voor het reukwater nam eens zulk een omvang aan. dat hij zich interesseerde in een parfumfa- briek Tweehonderd paar schoenen. Met de garderobe van een „armen Fran ciscaner" had de garderobe van d'Annunzio nu ook niet direct veel gemeen. Daar hin gen immers keurig naast elkander aan de stokjes niet minder dan honderd costuums, vijftig jassen en enkele pelsjassen. Onge veer vijftig hoeden en twee honderd paar schoenen completeerden met drie honderd zijden overhemden het geheel. Maar we zijn er nog niet met de uitrusting van wijlen den heer d'Annunzio. Want wij mogen niet de paar honderd rok-overhemden, de vijftig pyania's en de vijf honderd dassen vergeten. De garderobe van d'Annunzio verslond bedragen die zelfs voor Amcrikaan- schc multi-millionairs ongelooflijk klinken. Maar ook op andere manieren gaf de dichter het geld met handen vol uit. Zijn vrienden en goede bekenden konden daarvan mee spreken, Zij ontvingen bij voortduring de meest koninklijke geschenken en zoo is he kend. dat de waarde van de juweelcn die hij heeft weggegeven een bedrag van een half millioen Lire beloopt. Ook niet fooien was hij niet karig Voor den geringsten dienst drukte hij den kellner ol hotelportier een bankbiljet van vijftig lire in de handen. Schreef hij een brief, dan ging die altijd als „expresse" weg. ook in de minst beteekc- nende gevallen. Het gebeurde wel eens dat zoo n brief duizend lire aan porto kostte. Hoe de dichter werkte. d'Annunzio zag de geringste ver koudheid als een verschrikkelijke Wat de particuliere secretaris van den beroemden Italiaan vertelt. Eerst thans worden allengs meer bijzonderheden bekend omtrent het leven van den onlangs overleden dichter d'Annunzio en de heer An tongini, zijn particuliere secretaris, weet daarvan heel wat merkwaar digs te vertellen. aanval van angina. Op zijn nacht kastje stond altijd een complete apo theek-inventaris. Om zijn gezondheid te beschermen moest de tempera tuur in het geheele „Vittoriale" con stant dertig graden zijn. In die warmte bevond hij zich wel en hij had die noodig om te kunnen wer- kep. d'Annunzio werkte alleen des nachts. Van tien uur 's avonds tot 8 uur in den morgen zat hij aan zijn schrijftafel. Gedu rende dien tijd moest liet geheele huis ver licht zijn en wee den bediende die uit zui nigheidsoverwegingen hier of daar een lamp uitdraaide. Na de preek, die hij dan te hooren kreeg, zou hij het niet voor de twee de keer doen. d'Annunzio haatte het ge bruik van de schrijfmachine, hij schreef met een veeren pen. Voorts schreef hij nooit in opdracht, maar alleen wanneer hij zin en bezieling had. Omtrent den omgang van den dichter met het zwakke geslacht hebben de zonder lingste geruchten de wereld beziggehouden. De meesten berusten hoe kan het an ders op fantasie. Antongini's bijzondere belangstelling gaat uit naar het geval Elco- nore Duse. De legende dat de dichter de groote kunstenares geestelijk ten gronde zou hebben gericht, is niet meer dan een sprookje. Tusschen deze beide menschen bestonden betrekkingen van de meest zui veren aard. Eleonore Duse was niet dc eeni- ge vrouw die den levensweg van den dichter kruiste. Er waren nog enkele anderen, zij hieven langer of korter en velen van hen leven voort in zijn onsterfelijke verzen, als ook in zijn romans. Wat de lieer Antongini aan de zijde van den grooien Italiaanschen dichter be leefde, zal hij honnenkoi't in boek vorm bekend maken. In letterkundi ge kringen wordt dat werk met spanning en belangstelling tegemoet gezien, omdat het den lezer heel wat zal openharen wat voor dien onbekend was. Maar desondanks zal de groote „verzen-maker" een zielkundig raadsel blijven Minister van Defensie met verlof Voor i weken naar het buiten land. De Minister van Defensie, de heer J. J. C. van Dijk, is gisterèn voor vier weken met verlof naar het buitenland vertrokken. Het nationaal Hulde betoon Noord Holland levert 1200 deel nemers. Omtrent het nationaal huldebetoon aan I-I.M. de Koningin op 6 September, vernemen wij nader dat er 10.000 deelnemers zullen zijn. Uit de provincie Noord Holland zullen 1200 personen komen, waarvan door Am sterdam een contingent van 300 deelnemers zal worden geleverd. Een waterkamp van de V.D.J.O. Vooraanstaande figuren woordig. tegen- Te Grouw is onder groote belangstelling het eerste waterkamp der Vrijzinnig Demo cratische Jongeren Organisatie door den lei der van het kamp'. Mr. A. M. Jockes, lid van de Tweede Kamer, en Statcn-Gcneraal ge opend. Deze openingsplechtigheid is bijgewoond door verschillende vooraanstaande figuren uit den Vrijzinnig Democratischen Bond. Jongeren uit alle deelen van ons land ne men deel aan het kamp. Als dieven teleurgesteld worden Dan qooien ze den brandkast in het water! Twee personen in arrest. In den nacht van Zaterdag op Zondag is ingebroken in een Haagsch perceel, waar gevestigd is de Haagsche Ziekenkas. De in brekers verschaften zich toegang door ver-' breking van een ruit aan de achterzijde van 't perceel en wisten er weer uit te komen door een deurslot te forceeren. Zij slaag den er in een brandkast mee te nemen, waarin zich eveiiwel slechts administratieve bescheiden bevonden. Hierover blijkbaar teleurgesteld hebben de inbrekers de brand kast Zondagavond op de Caland-kade in het water gegooid, waar deze reeds door de politie is opgevischt. Twee arrestaties zijn reeds verricht. De politic heeft het vermoeden, dat meer per sonen hij deze inbraak betrokken zijn ge weest. Zonderling zwerfsterlje op pad. Door de Haagsch e politie is zwervende aan getroffen een 16-jarig meisje, afkomstig uit Eeldcnvolde (gemeente Harep), die het ouderlijk huis met medeneming van f 20.— had verlaten. Volgens haar eigen verklaring was zij allereerst met de autobus naar Groningen gegaan cn had vandaar uit den trein naai den Haag genomen. In Groningen had zij zich een jongenskop laten knippen en in een kleedingmagazijn jongenskleeren ge kocht, welke zij op weg naar den Haag aan getrokken heeft en aldus als jongen ver momd heeft zij Zaterdagavond door de re sidentie rondgezworven. Toen haar geld op was, heeft zij bij een vriendin weer haar meisjeskleeren aange trokken en is dc straat opgegaan, waar zij door de politic werd aangehouden. Zij is naar haar woonplaats teruggebracht Strooptocht van inbrekers slecht beloond. Tijdens afwezigheid van de bewoonster van een perceel aan het Haarlemmerplein hoeft men zich op cenigszins omslachtige wijze toegang verschaft tot haar winkel en daarachter gelegen woning. Een man had in dc daarboven gelegen verdieping een leegstaande kamer gehuurd en gisteravond achtte hij d<? gelegenheid gekomen om met een collega van het be ruchte gilde een bezoek aan het beneden huis te brengen. Daartoe werd niet de gebruikelijke weg gevolgd, doch men maakte een gat in den houten vloer cn zaagde vervolgens door het houten plafond heen een keurige toegang naar beneden. Beiden lieten zich zakken cn ondernamen na veilige landing een stroop tocht door winkel en woning. Voor al deze moeite was dc buit gering: zestig gulden cn eenige sieraden cn oude munten. Nog gisteravond heeft de politic het tweetal kunnen aanhouden. Onze Oost Een vierling in onze Oost Alles gaat goed! Zaterdag is een Javaansche vrouw uit Nglegok bevallen van een vierling, n.1. drie jongens en een meisje. Moeder cn kinderen zijn welvarend, zegt de N.R.C. DOOR KOELIE NEERGESTOKEN. Om een ontslag Gistermorgen te vijf uur is de opzichter van den gemeentelijken reinigingsdienst v. Soerabaja, dc heer Schotsman, toen hij op zijn fiets naar zijn werk ging, door een ont slagen Madocrcescben koelie van dien dienst, met een Piso Blali, neergestoken. Dc zwaargewonde is anderhalf uur later over leden. aldus do N.R.Crt. Hoe lang zullen Bolivië en Pa raguay het nu eens zyn? De tekst van liet verdrag inzake het Cha- co-conflict, dat 9 Juli j.1. is geparafeerd, en waaromtrent wij gisteren reeds een cn an der mededeelden, omvat elf artikelen, waar in wordt gezegd, dat de grens in den Chaco zal worden vastgesteld door arbitrage van de presidenten van de Verecnigde Staten, Argentinië, Brazilië, Chili, Peru en Urm guay. De arbitrage zal geschieden over de verdeeling van het noorden van den Chaco overeenkomstig de lijn, welke is voorgesteld op de conferentie van 27 Mei. Uitgaande van den meridiaan 61,5' westerlengte tot de oostelijke grens van de zóne ten zuiden van d? monding van de Rio Negro, met uitzon dering van den oever van de Paraguay. De arbitrage zal geschieden twee maanden na het onderteekenen van liet verdrag, waarna Bolivië cn Paraguay vertegenwoordigers zullen benoemen te Lapaz en Assuncion. Paraguay zal verder vrijen doorgang ver- leenen aan koopwaren door het gebied Pu- erto Casado, waarhij Bolivië het recht heeft douaneposten op tc richten. Beide landen verhinden zich af te zien van alle aanspraken, welke voortvloeien uit het vraagstuk der verantwoordelijkheid voor den oorlog. Mexicaansche benzine in beslag genomen Nederlandsch vennootschap neemt maatregelen. Naar wij vernemen heeft een Ncderland- sche vennootschap, na bekomen toestem ming van den president van de Arrondis sementsrechtbank te Middelburg, beslag ge- -4 Een jeugdige werkloos naar Indië. Een Nederlandsche jongeman p&j delde zijn land uit, binnen wcl'/Ol grenzen hij geen mogelijkheden zag aan 't werk te komen. Hij hj er, aldus hot. „Bat. Nbl.", twee ji loopen lanterfanten cn nam t< liet besluit zijn geluk in Indië probeeren. Ilij trapte zich Europa uit, door heen, over dc cindeloozc warme sl wegen in Perzië, waar de eenzaamheii nu en dan verbroken werd door een of een klein en onaanzienlijk in dc beid liggende armoedige woning, waai reiziger den nacht zoü kunnen door. Was het wonder, dat de moeilijk IS 11 dc helling optornende fietser omkeek' hij het gehakkepof van twee lichte iï 80uwl fietsen hoorde en zoo blij was na d lang geen micnschen te hebben onl weer eens twee Europeanen te zien?] Een krachtterm verried JjCSpi Onder dc hoe te lucht van het Perzj landschap begonnen de drie een ges~ dat niet erg vlotte, Omdat de fietsej Eugelsch wat krom sprak cn het dus tc kostte te vertellen wat een man A fiets zocht in dc eindeloosheid van zischc onvruchtbaarheid. Tot op moment een van dc motorrijders j krachtterm liet ontvallen, die geeni dc taal van Shakcspeare behoorde, 1 wel tc vinden is in de litteratuuj Heyennans cn Querido en het waj onvervalscht Amstcrdamsch. Toén volgde er een oogenhlik sti| der de Hollanders, die elkaar zoo i lijk toevallig in het hccte hart vaS hadden gevonden, want men sprakeloos van verbazing. Met de fiets op sleeptouw zettej Hollanders den tocht voort naar j mccnschappelijk doel: Indië. Maar omdat de fietser zich bij liet] van den tocht oen anderen weg gestippeld dan de motorrijders, scheid worden genomen, want wilde van zijn vastgestelde route 1. Groot was dus de verbazing, toen jj tal voor den Xederlandschen cd Singapore een week later zich zag. De fietser moest daar echter hoi hij naar alle waarschijnlijkheid in Indië zou worden toegelaten, om] niet genoeg geld bij zich had en i baan op hem lag tc wachten. Dc twee op de motor kwamen I eerder aan. De fietser blocf waclil Singapore, omdat dc anderen hadd| loofd in Batavia te zullen zien, of ij aan te doen was. Er bleek wel het een en anderl" tcn na doen te zijn. Er werd iemand gel die zich garant wilde stellen cn wn Aan I vóór de fietser te Batavia aankwa dc arbeidsbeurs een betrekking 1 omdat hij het speciale vak van dig teekenaar beoefende, waaraan i clië nog behoefte bestaat. Zoo werd de ondernemende Nedcil voor zijn moeite beloond. lcgd op een lading van circa 10. Mexicaansche benzine, die zich aan bevindt van den tanker W. R. Li varende onder Zweedsche vlag cn tl gende in de Schelde hij Hansweeit De benzine is in Mexico geladen en! komstig van één van de raffinaderij dc Mexican Eagle Oil Company, well schappij zooals bekend is gel door het onteigeningsbesluit van ëcnff dent van Mexico van 18 April 1938. benzine is in Mexico geladen in opiisr van het korten tijd geleden opgerichte! koopkantoor van de Mexicaansche li ring. Ojvó u-eAAaot: Oorspronkelijke vertelling door Jac. Roelofs Met een gebaar van ongeduld legde kapi tein Lagerveld den brief, dien hij daareven had ontvangen, op zijn schrijftafel. Dat belooft wat, bromde hij... nadenkend achter over geleund, den rook van zijn sigaar in de lucht blazend. Wat moest hij op zyn „Don nar", een vrachtschip, met een passagier be ginnen. Een vrouw nog wel. Hoe heette ze ook weer... hij nam den brief weer op... Mejuffrouw Eva ten Hope, Nee, zoo'n vrouw alleen bracht maar oneenigheid aan boord, daar wist hij alles van. Ze wilde het echte zeemansleven leeren kennen, schreef de agent, en had- daarom passage op zijn schip genomen. Ja, het stond officieel voor zes passagiers geboekt, hij kon dus niet weigeren. Morgen zou ze aan boord komen. Ging heelemaal mee tot Amsterdam nog wel. Daar stond het: Buenos AiresAmsterdam. Nog zweefde hem het afschrikwekkend beeld voor oogen van die reis, nu drie jaar geleden, toen hg iok zoo'n brief het was in Montevideo ontvangen had met de za kelijke mededeeling: Mejuffrouw Elly Eden- hoff van Montevideo naar Amtwerpen. Zakelijke mededeeling jawel. Het was een reis geworden met den duivel in eigen persoon aan boord. O, aan het meisje zelf had het niet gelegen. Ze was alleraardigst geweest. Vroolijk en flink. Ze had het verstaan om vlot en kameraadschap pelijk met de mannen aan bood onj te gaan. Maar ja. dat was het hem nu juist geweest. Ze hadden haar op de handen gedragen. Doe"- elk van die veertig paar handen had dat dragen zooveel mogelyk alleen willen doen. Zoo was er van de heele dragerij niets terecht gekomen. Erger, het was een formeele burgeroorlog geworden op dat sta len brokje Nederlandschen bodem, midden in den Atlantischen Oceaan. En hg, kapitein l agerveld, had zich geen baas meer op zijn eigen schip gevoeld. Met dat meisje was er, zonder dat zij het zelf gewild had, een gevreesde macht in hun leven van mannen onder mannen gekomen. Een macht, die op hun ijzeren eiland alle harmonisch gegroeide samenwerking omver geworpen had. Daar hielp geen sportiviteit van haar kant. Daar baatte geen vrouwelijke flink heid. Zij hadden haar vereerd omdat zij een vrouw was een juist afgodisch vereerd bijna, omdat zij bovendien een jonge, flinke vrouw geweest was, die blijk gegeven had iets te willen presteeren. Doch hun samenleving was daarop niet ingesteld geweest en er was een hopelooze toestand ontstaan. Waar voordien zelden of nooit oneenigheid onder de mannen geheerscht had, daar waren tijdens die reis, de spanningen niet van de lucht geweest. Van de vele incidenten kon hij zich nog herinneren, hoe op zekeren dag de eerste officier bij hem kwam met een klacht over den tweeden. Hij had de kwestie grondig onderzocht en het bleek hem spoedig, dat de eigenlijke oor zaak van de hoogloopende twist, hopeloos kinderachtig was. De tweede had namelijk aan het meisje beloofd haar de werking van het sextant te verklaren. Maar de eerste be weerde. dat hij er reeds eerder met haar over gesproken had om op zijn wacht, wanneer hij sterobservaties deed, op de brug te komen dan zou hij haai- het instrument laten zien. Van het eene woord was het andere geko men. Er was met ijselijk zware begrippen als dienstweigering en insubordinatie geschermd, met alle gevolgen van dien. Een anderen keer kwam de bootsman hem om gewonden vragen of hg een andere hut kon krijgen. Als het niet anders kon, wilde hij desnoods aan het dek slapen want met dien baas-timmerman, die de hut met hem deelde, wilde hij buiten dienst liefst niets meer te maken hebben. Wat bleek nu. Op zekeren morgen stond het meisje op de onderbrug, by haar hut eenige gelsche hunner Koning honden, i Piankri nllde i ttlide hiche Wtnlli dit pci Beidt nation! nlldtnl Biitiei Ugin, rttèt Ondadê kleinigheden uit te wasschen. De lange duur der reis maakte dat noodzakelijk. De bootsman had dit nauwelijks bemerkt, of hij vloog als een haas naar het kabelgat om een drooglijn te halen, die hij daarna aan stuurboord op het voorschip spande. Doch ook de baastimmerman had de wasscherij gezien en rende naar zijn werkplaats om eveneens een drooglijn te halen, die hij aan bakboord op het voorschip spande. Een hevige strijd was er toen tusschen de beide mannen ontbrand over de vraag, wiens drooglijn het gunstigst hing in verband met wind en zon en andere deskundigheden meer. Het einde van de zaak was, dat zij terecht kwamen bij de vakkennis van den bootsman, waarover de timmerman zich toen eenige smalende opmerkingen veroorloofd had. Tot zij tenslotte als twee kemphanen tegenover elkaar stonuen, terwijl intusschen de zalm kleurige en lichtblauwzijden luchtigheden van het meisje aan een lijn op het sloependek kwamen te wapperen, die de stuurmansleer ling gespannen had. Zoo was het doorgegaan, de heele reis. Steeds moesten er geschillen beslecht wor den, die dikwijls schijnbaar niets met de aan wezigheid van het meisje aan boord te maken hadden. Doch het waren geschillen, die anders nooit voorkwamen en dus hun diepste oorzaak wel in die aanwezigheid moesten hebben. Kapitein Lagerveld had toen gevoeld, dat er twee machten aan boord tegen elkaar ge streden hadden. De macht van de. op autoriteit gebouwde samenleving en de, haarzelf wellicht niet bewuste macht van een vrouw, die geen man naast zich had. Neen, dat zou geen tweeden keer meer gebeuren, Doch hoe daartegen te waken? Éindelijk besloot hij de mannen er toe te spre ken en een beroep op hun gezond verstand te doen. Eerst liet hij de officieren bijeen komen op de brug en bracht hen onder het oog, dat het hinderlijk voor een passagier is wanneer hem teveel attenties bewezen v-orden en sprak de hoop uit, dat men zich ertoe zou weten te beperken, voorkomend en beleefd te zijn doch verder geen aandacht aan de dame zou schenken. Men deed beter de rol van gastheer niet met hem te willen deelen. De verdere bemanning drukte 1 'j op5®1^ Kon hart, netheid in kleeding te betrachte*0® kid steeds corect in woord en houding te zijn,<®7:'fn\ neer de passagier het woord tot hen zouJhideüjk ten. Het is Zoo dacht hij met een vrij gerust g«3o in lm de komst van E\a ten Hope te kunne» bclre] wachten. Ecu lai s er in Om vier uur zou de „Donnar" vertret 'eld n0| doch reeds om twee uur stond het heelt h? volk« tersluiks op den uitkijk. Geen wilde het «ocraii^ de anderen weten maar zoo kwasi toeMSt geM liep ieder op zijn beurt eens naar 'de W" (laf i om een blik op de kade te werpen. 'oordooli En daar eindelijk, tegen drie uur, giri'J11 troli als een loopend vuurtje door het schip -ieclcn n komt eraan. «Wij z Een rij dragers, zwaar gebukt onder p ust 'la en kleine koffers, bewoog zich in de rid ziet van het schip. Kapitein Lagerveld stond op de burg- den stoet aan komen. Als een waar transport deed het geheel: En er naast liep, gebarend met een pi* de zwoegende mannen tot -poed aan «l een vrouwengestalte, gehuld in een ttr;: japon. „Allemachtig", ontviel het den k®F Waarop hij haastig de trap afliep, om naar den valreep te begeven. Hij was onderweg, toen reeds het geluid van eenï. vrouwenstem tot hem doordrong. Het transport bleek bij het schip tl aangekomen. En Eva ten Hope, die aJ generaal voor den hevig transpireerenden Jf* 0 stond, deelde met gebiedende wijzende 1 sol, haar bevelen uit. Maar toen zij den kapitein in het oog ïrking.' bleef zij midden in eën bevel steken p L het gezicht tot een allerliefst glim^ raarin i oed, w He fogci torna lossii probl dreig moei welzi duwde eenige van haar koffervazalleü en beklom wiegend den valreep. Het was den kapitein of hem een stee£ het hart viel. En op dat oogenblik, r invloed van die plotselinge opluchting, het hem zelfs mogelyk een van harti n.eenden welkomstgroet uit te spreken. Deze Eva mocht zijn heele schi? appels afladen de harten van zijn nü zouden er niet onrustig door kloppen. lord o| Ut hoogo c hoo, kern symp lande ver ooit kome,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 8