De man,
VAN
die alles genas...
edgar riceI
BURROUGHSj
I..
Radioprogramma
DOOR
ui
'tik
No. 39.
Korak zuchtte en dacht aan zijn eigen
ouders ver weg in Londen, terwijl hg wachtte
op de ontmoeting tussen vader en dochter. De
Arabier sloop zacht naar het kind toe, totdat
hij vlak achter haar stond. Opeens keek het
meisje op, verwonderd zag Korak, dat de
grote, donkere ogen van het meisje zich vul
den met angst, hij zag, hoe zij probeerde weg
te kruipen en hoe de wrede Arabise lippen
zich krulden tot een grimmig lachje, terwijl
hij haar onmenselijk sloeg. Boven hen in de
boom stond op dat ogenblik een dier, dat even
tevoren een jongen was geweest een beest
met opgezette spieren en ontblote tanden
een beest, dat beefde van woede. De Sheik
wilde juist het meisje weer beetpakken, toen
de „doder" naast hem op de grond sprong.
Verwonderd door deze plotselinge verschijning
uit de lucht, deed hij een stap achterwaarts.
Doch de gebalde vuist van Korak kwam met
een vreselijke kracht tegen zijn gezicht aan.
Bewusteloos zonk de Sheik ter aarde. Korak
draaide zich naar het meisje, dat verschrikt
naar hem keek. In een onbestemd gebaar van
bescherming legde de doder zijn arm om haar
schouders en wachtte tot de Sheik weer bg
zou komen. Hij sprak tegen haar in het
Engels en daarna in de apentaal. Zij ant
woordde niet. Inplaats daarvan maakte zij
enkele bewegingen. Korak begreep haar. Zij
meende, dat de Sheik haar hiervoor zou doden!
Zij kwam naast hem staan en beefde. Zij
kwam kwam naast hem staan en beefde. Zij
was niet bang voor hem. Had hij haar niet
van een vreselijke marteling gered? Nooit,
zolang zij zich kon herinneren was er iemand
anders vriendelijk voor haar geweest. Ze keek
hem aan. Het was een jongensachtig, knap
gezicht, even bruin als het hare. Ze bewonder
de de gevlekte luipaardenhuid, die hij om zgn
krachtige lendenen droeg van de ene schou
der tot zijn knieën, streelde de metalen sie
raden, die hij aanhad. En Korak keek naar
het meisje.
,,'t Zijn sprookjes om daarmee
,den tijd wat te verdrijven,
„Van kinders, malle luy en
„suffe oude wijven".
Dit versje schreef Anna Roemer Visser,
op de wonderverhalen van kwakzalversgc-
nezingen. En deze verhalen, zijn in onze
verlichte twintigste eeuw nog steeds in om
loop. In het maandblad van de kwakzal
verij vertelt een paticn van dr. Wilhelnii-
na Smidt van een onderhoud, dat zij had
met een man, die alles kon genezen.
- Slechts kort geleden, vertelt zij, kreeg 'k
bezoek van den Heer van Os, uit Doorn, 'n
zéér oppervlakkige relatie van jaren gele
den. De begroeting was waardig, haast con-
doleerend. Dat was maar 't begin. Al direct
mocht 'k vernemen, dat mijn bezoeker „in
geleid" was; hij ging uit om te genezen,
Ik zou er belang in stellen, dat kon niet
anders.
Het lichte gevoel van verstijving week
weer en de nieuwsgierigheid kwam boven.
Inderdaad wilde 'k er er iets meer van
hooren. Het is vandaag niet voor het eerst,
dat de menschcn door mij geholpen worden.
Dat doe ik al zeker 20 jaar. En de dokters
bij mij sturen me gevallen, waar ze niks
mee hereiken.
Ik genees alles, al ben ik niet
geleerd,
De menschen lijden toch veel.
Ondeiicst had 'k een man met 'n
gezwel achter z'n oor. o geweldig
lk direct 'n vette zeepsop gemaakt,
zout erdoor en toen elk uur een
heet compres. Dat arme hoofd goed
in 't kussen, broeien maar. Toen 't
doorging dat was z'n behoud, an
ders was het hem in zijn zolder
kamer geslagen wist 'k de rommel
niet te bergen.
Om geheel beter te worden, was hij al te
ver weg, want toen ik dat oor eens door-
spoot kreeg hij het spoelwater in den mond.
't Was 'n fistel geworden, hé.
Ja. en zoo heb 'k ook nog 'n kindje moe
ten opknappen. Dat groeide mgar niet, en
kon toen 't zoowat 2 jaar was nog niet loo-
pen. Zoutwatcrbaden en volop in de zon De
felle zon doet 't hem. En dan dat kindje
met die „dauwworm"! 't Schaapje. Maar 't
is beter geworden. Zemelenbaden, en krui
denaftreksel drinken, cn 't lijfje heelemaal
goed insmeren met goudgele levertraan,
'n Wonder.
Die jongen met water in de knie,
't leewater. Menschen zei ik, leg 'n
haring op dat beurs geworden schar
nier en laat dat minstens een dag
zitten. Dan gaat die huid open, dat
is dringend noodig. Is dat zoo ver,
dan insmeren met mijn medicijn
(jodium is 't maar, hoor) cn hij loopt
weer als 'n trein. En 't kwam uit.
Vorig jaar was er 'n bekende van
me ziek. Dokter liep maar in en
uit. Resultaat ho-maar. Ik ging
naar die vrouw cn vroeg of haar
man wel onderzocht was. Ja, zoo
efkes de lepel in de keel cn kijken.
Keelontsteking was 't Ik naar
den dokter en sprak er over met
hem.
't Moest maar geraagd worden!
Hij wier kwaad vanzelf, niemand mag
het beter weten. Nou, ik terug naar den
zieken cn zelf de keel eens bekeken Allebei
de luchtgaten wit aangeslagen. Dat moest
geraagd worden, wilde er beterschap moge
lijk zijn.
Met m'n kromme steelkwast heb
ik 'm doorgeraagd. Hij stikte zoo
wat, maar werd toch beter. Hoorde
je ooit, dat de bronchitis van een
oude vrouw beter kon worden?
Bronchitis is net als winterhanden.
Een kwestie van kloven en barsten.
In dit geval flink inhaleeren en m'n
drank om van binnen te smeren (glycerine
en menthol voornamelijk, van de kamfer-
spiritus er door ben ik terug gekomen, daar
hoesten ze te veel van op.
'n Schurftige knul kreeg weer
'n glimmend huidje
'n Schurftige knul heb ik laatst weer
een glimmend huidje gegeven. Collodium
had ik daarbij noodig, dat sluit af, kunnen
zc er niet aan krabben. Zeere boenen, ont
stoken aderen, help ik met hecte zoutwa
tcrbaden, massage en kruidaftrekscl. Is er
'n wond dan jodium er op. Ook met reuzel
doe 'k wonderen. Het voornaamste is ver
der dat de menschen naar achteren gaan.
Veel doen, van alles, begrijp je? Een
mensch heeft zóó steenen in zijn water. Die
komen er echter pas in, nadat 't water 't
lichaam verlaten heeft. Dat doet de lucht.
Maar hielp 'k vroeger voor niks, tegen
woordig laat ik de hufters betalen. Ik leef
niet van den wind, en ze komen graag en
van ver weg. Burgemeesters zoo goed als
boeren. Ik ga nu binnenkort voor pedicure
leeren. Ik moet geen last. begrijp je me?
De man, die 't. lijden zoo liefheeft, was
uitgepraat. Ik had 't gevoel alsof 'k 'n lichte
klap van dc molen had gekregen. Wat wist
'k van al deze genezingen? Antwoord: hij
stond klaar mijzelf, mijn naaste en verre
familie, vrienden, kennissen en geburen te
genezen van al hun kwalen. Er er viel wat
mee te verdienen voor me als ik hem wilde
recommandeercn.
Gelukkig mocht ik er over nadenken, trou
wens hij had geen seconde lang meer den
tijd. Zijn klanten rekenden op hem. Voor
dien dag was Katwijk aan de beurt. En
morgen en overmorgen.
Een van zijn menschen in dc buurt was
dien morgen doodgevonden. Als 't nou kon
vanwege het werk, ging hij er even heen;
dat deed je vanzelf tegenover de familie....
Dat is gevaarlijk!
Voor een rijdende tram omgeloopen.
Bij de tramhalte Overtoom hoek Stadhou
derskade te Amsterdam probeerde een 34-
jarige voetganger nog voor een rijdende
tram dc rails over te steken. Dit bleek even
wel hiet mogelijk en hoewel de bestuurder
nog krachtig remde, kon hij een aanrijding
niet voorkomen. De man werd tegen den
grond geslingerd. In bcwusteloozcn toestand
en met een schedelbreuk is hij naar het
Wilhëlminagasthuis vervoerd, waar hij ter
verpleging is opgenomen.
Onder den melkwagen
Melkrijder gedood.
Op den rijksweg ApeldoornAmersfoort
ter hoogte van het dorp Terschuur, is gis
terochtend omstreeks negen uur een vracht
auto met aanhangwagen uit Heerde op een
melkwagen ingereden, waardoor het voor
den wagen staande paard op hol sloeg. Dc
45-jarige melkrijder van het Land uit Voort
huizen kwam onder den melkwagen te
recht en kreeg beide wielen over het li
chaam. Hij overleed spoedig daarop.
Door de rijks- en gemeente-politic, is een
onderzoek naar de schuldvraag ingesteld.
Vermoedelijk hebben de remmen van de
vrachtauto op 't juiste oogenblik den dienst
geweigerd. De auto is ernstig beschadigd.
llit de auto gevallen
Portier vloog open
Op den Meppelerweg is op de grens van
de gemeenten Stcenwijk en Steenwijker-
wold de reeds bejaarde mevrouw Baronesse
,van Weideren Rengers die, in' gezelschap
van een familielid, notaris Jhr. van Smi-
nia, per auto komende uit Duitschland, in
de richting Steenwijk reed, uit dc auto
gevallen.
Mevrouw van Weideren trachtte,
wijl zij onpasselijk werd, het portier
van de auto op een kier te openen.
Door de snelheid van den wagen,
ongeveer tachtig kilometer, vloog
het portier geheel open. Mevrouw
van W. werd op de straat geslin
gerd, waarbij een harer beenen werd
verbrijzeld en zij ernstige verwon
dingen aan het hoofd kreeg.
Haar toestand is zeer ernstig. Het verbrij
zelde been moet worden geamputeerd.
Het zooveelste slachtoffer
Onbewaakte overweg
Op den onbewaakten overweg in dc spoor
lijn Terborg-Varseveld is gistermorgen door
den trein, welke te half zeven te Terborg
moest aankomen, een tractor, bestuurd door
J. Schuurman, gegrepen en geheel vernield.
De bestuurder was op slag dood en is onher
kenbaar verminkt. De deelen van den trac
tor lagen over een lente van 300 tot 400
meter langs de spoorlijn verspreid.
Het slachtoffer laat een vrouw met tien
nog jeugdige kinderen achter.
Twee jongens verdronken
Zij konden niet goed zwemmen.
Gisteravond zijn twee jongens, de 12-jari-
ge D. Krijgh en de 10-jarige D. van Herpt
uit Well, gemeente Ammerzoden, bij het
zwemmen in de Maas, even huiten Well,
verdronken.
Toen de jongens niet in de ouderlijke
woning terugkeerden, ging men op onder
zoek uit. Even buiten het dorp Well wer
den langs de rivier de kloeren van dc kna
pen gevonden. Na langdurig dreggen zijn
dc lijkjes opgehaald. Dc jongens waren de
zwemkunst niet goed meester.
WOENSDAG 27 JULI 1988.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
VARA-Ultzendlng. 10.00—10.20 v.m. VPRO
6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.16 Bericht.)
9.30 Keukenpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om ca. 12.15 Ber.).
12.451.45 VARA-orkest en gramofoonmuziek
2.00 Gramofoonmuziek.
3.00 Esmerala-septet.
3.30 Voor de kinderen.
4.30 Gramofoonmuziek.
5.30 .Fantasia".
6.30 Causerie „Goethe en wij".
7.00 Gramofoonmuziek.
7.06 VARA-orkest.
7.308.00 Causerie over Kagawa.
8.05 Herhaling S.O.S.-Berichten.
8.07 Berichten ANP en VARA-Varla.
8.20 Het Haagsch Tram-Mannenkoor en gra
mofoonmuziek.
9.00 Radiotooneel.
10.00 Berichten ANP.
10.05 De Ramblers.
10.45 Orgel en zang.
11.1512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 m.
NCRV-Uitzending. 6.307.00 Onderwijsfonds
voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. 9.309.45
Geluk wenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramfoonmuziek.
11.15 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Kinderkoor „Melodia" met pianobege
leiding en gramofoonmuziek.
1.30 Gramofoonmuziek.
1.45 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
2.30 Voor jeugdige postzegelverzamelaars.
3.00 Amsterdams Kamermuziekkwartet en
gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Kinderuurtje.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.30 Taalles en causerie over het binnenaan-
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Land- en tuinbouwhalfuur.
7.458.00 Reportage, eventueel gramofoon
muziek.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-Berichten
8.15 De Eemlanders.
9.00 Casuerie „De Nederlandsche Bijbel in de
Middeleeuwen".
9.30 Orgelspel.
10,30 Apollo-Ensemble.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
vervolgde hij. Geleerd hen ik niet. Kennis
heb ik niet, verstand maar 'n beetje, maar't
zit in me. Ik heb er kijk op, ik an zien aan.
de menschen of ze de kwaal van moeder
meegekregen hebben. Of d'r „zenuwen" wel
goed werken, want dat is ook zoo voor
naam.
FEUILLETON.
"O®
door Jan W. Jacobs
27.
Knarsetandend had MacLeslie die regels de
eerste maal gelezen! Hoonend-lachend herlazen
zij ze samen. Nooit nooit zou dat tuig een
cent zien! En wat hun idealen betreft! Ha,
mooie idealen! De film in dienst van het
volk. De film als doel om het volk voor te
lichten, de oogen te openen voor ae valsch-
heid en het bedrog der wereld, der machtheb
bers... die lui waren krankzinnig! Die ver
beeldden zich, dat ze overal bedrog en onrecht
ffn wat drommel, als je je plicht naar
behooren deed, dan werd je ook naar behooren
recht gedaan! Er was nog nooit iemand, die
werken wou, van den honger omgekomen...
En dat noemden zij nu het doel dat de mid
delen heiligt... zalen vol menschen cphitsen
door middel van revolutionnaire films tegen 't
Gezag, de Orde, tegen de Zedelijkheid en het
Geloof... Al die mooie brieven die ze ontvan
gen hadden over het hoogere doel, over de
nieuwe ordening der maatschappij, over het
weder op gang heipen der ;ndustrie, het aan
den arbeid zetten van alle werkloozen, wat
drommel hadden zj\ daar wat mee te maken...
In de fabriek van Ribourdin ging alles weer
goed en MacLeslie nam het standpunt in dat
de menschenmaatschappij zich weer bij de
natuur moest aanpassen, net als in de natuur-
zelf opruiming houden onder het overtollige
deel, zelf de zieke plekken der overbevolking
uitsnijden... Vroeger, voordat de massa aan
die zoogenaamde ontwikkeling deed, maakte
men niet zooveel scrupules voor een veldtocht
en een oorlogsverklaring als nu met Italië en
Abessinië... Hij stond op het standpunt der
rondborstigen: er zijn vrienden en vijanden
en de vrienden zijn er om de vijanden in stand
te houden... wat?... haha.. haha... Weg met
al die kat-in-donker-kngpers ...als je 40 pet.
aan Krupp of Skoda kon verdienen, dan ging
je geen aandeelen 6 pet. Volksfilm nemen...
haha,... haha... was-ié-goed-of-niet?... En...
en... wat hem betreft... ja, hg kon geen
naamsverandering aanvragen maar met
of zonder den naam Leslie, de kast-in-zou-ie...
misschien zou-dat de eenige manier ter gene
zing zijn... Hi. had nu genoeg ondervinding
van het zachte-heelmeesters-maken-stinkende-
wonden... En eer dat de Volksfilm zgn Arbeid-
film vertoonde... haha-hihi... zouden zg er 'n
stokje voor steken...
Ze waren het roerend eens maar hoe ze
nu die Volksfilm, dien AlLeslie het' beste zou
den aanpaken, daar waren zc het nog niet
over eens. Ribourdin vond, dat het het beste
was maar een aanklacht in te dienen... Mac
Leslie kon daar niet inkomen en zoo besloten
ze eerst maar eens een epistel op te stellen
waarin ze Al de dwaasheid van zijn beschul
digingen onder het oog brachten en strak
vasthielden aan hun beginsel geen geld in
abnormale ondernemingen te steken... Of...
liever... dét was een vondst van Ribourdin...
was het toch het beste, de zaak zóó te stel
len, dat er onmogelijk aan geld geholpen kon
worden omdat er geen geld meer was...
Toen ze zoover gekomen waren met hun on
derhandelingen over een plan dat geen plan
was... "toen, ineens, sprong Mac Leslie op en,
heftig snuivende, riep hij: „Wel verdraaid...
verbeeld ik me dat nou na die brand-praatjes...
maar het is net... of ik..."
„Of je... wat?" riep nu ook Ribourdin van
zijn stoel springende en naast zijn vriend hevig
meesnuivende „Ik...ik-ik... ja, ik ruik..."
Als verstard stonden ze naast elkaar te turen
naar een heel fijn blauw rooksliertje dat door
de kier van de deur naar binnen kroop...
Ribourdin trilde op zijn beenen en kon geen
woord uitbrengen.
MacLeslie kreeg het eerst zijn bezinning
terug. Hij greep zijn vriend tyj de arm, draaide
de sleutel om cn trok de deur van't kantoor
open, terwijl hg luidkeels „Brand, brand!
Brand!" riep. Een groote rookwolk golfde hun
uit de gang tegemoet en ze hadden nog geen
paar stappen naar den voox-kant van 't gebouw
gedaan of ze vlogen als wanhopigen terug... Er
was geen dooi-konxen aan... Het eenige wat ze
nog hoorden, was het schellen van de brand
weer buiten en het slaan van bijlen op de bui
tendeuren... Ribourdin kon geen woord uit
brengen... Mac Leslie begreep, dat hij hem tot
handelen moest aanzetten, hg gaf hem een
paar flinke opstoppers en schreeuwde: „Waar
i9 de brandtrap... Heb je den sleutel van de
achterdeur. Geef op. Kom mee, gauw... eer
we hier krepeeren van den stank Het heele
vertrek stond vol rook, door de blauwe walm
heen was de eerste flikkering van het vuur
te zien, toen Mac Leslie er eindelijk in slaagde
de deur naar den buitengang te openen en hij
zijn vriend met de grootste omzichtigheid
langs den achtex-kant van het gebouw en de
brandladder naar buiten h'elp...
Het stond er zwart van de menschen, ovex^al
lagen de slangen uit. Ribourdin had het dof
gevoel van een in angstige droomen achter
volgde. Wezenloos staarde hij voor zich uit en
de commissaris van politie moest al zijn vragen
herhalen voordat tot Ribourdin doordrong wat
er nu eigenlijk gebeurd was.
Hij wist niet anders, dan dat ze hadden
zitten praten over zaken... in het achterkan
toor... en, brand ...hoe dat mogelgk was...
brand!
Midden in den zomer, geen kachel in het
heele gebouw.
Er was verder geen mensch aanwezig ge
weest, dan zg met hun tweeën en als er één
ding was, waar hij ooit benauwd vooi was ge
weest: dan was het dit...
Noch MacLeslie noch Ribourdin had eenig
vermoeden, hoe de brand ontstaan kon zijn
natuurlijk, waren ze gaarne tot alle gewensch-
te inlichtingen bereid...
De Commissaris van politie vond het een
beroerde geschiedenis
Doch het feit dat de directeur-zelf aanwezig
was geweest, maakte de zaak er niet plezie
riger op... De heeren zouden begrgpen, dat
een nauwkeurig onderzoek ingesteld zou wor
den. Ook de publieke opinie moest gerust
gesteld worden... Heel de woordenstroom
ging langs Ribourdin heen...
En toen hij goed en wel thuis op zijn kamer
zat, waar het eerste morgenlicht door de
gordijnen kierde... toen op den rand van zijn
ledikant barstte hij als een klein kind in tranen
uit en het eenige wat hij uit kon brengen was:
„Die fielten, die schurken... brand, brand...
schande... een onoverkomelijke schande van
ons huis; tóch brand... O, god, ze zullen niet
eerder rusten voordat ik kapot ben!..."
Zoolang de verwarring ten gevolge van den
brand duurde, nam MacLeslie de zaken voor
Ribourdin waar. De arme kerel was heelemaal
overstuur. Hij verbeeldde zich overal achter
volgd te worden door menschen, die het er op
aanlegden hem te benadeelen. De dokter
schreef een rustkuur voor. Maar daar was
Ribourdin niet toe te bewegen. Als hij aan een
rustkuur dacht, kwamen hem de herinnerin
gen aan zijn Zwitsersche ontspanningsreis
weer te binnen en aan zgn verblijf met Claréti
op de Veluwe... Alsjeblieft géén rustkuren en
géén ontspanningsreizen... Hij weerde een
ieder die daar over begon als een kind de
levertraanflesch. En als hij zijn vriend,
aL hij Mac Leslie niet gehad had, dan had hij
zich opgesloten in zijn bedrijf, dan had hg
met niemand meer wat te doen willen hebben,
hier in dit kleinzielige landje waar de één den
ander het licht in de oogen niet gunde...
En MacLeslie-zelf.
Hij zou zich een goed vriend betoonen. Voor
dat hij in Brugge kennis maakte met Ribour
din had hij nimmer nooit na Williams
een beteren kameraad gehad. Daarom had hg
Ribourdin in Lugano dadelijk geholpen, toen
de zaken dreigden mis te gaan... Later weer,
toen hij den eersten dreigbrief van de Volksfilm
ontving, was Ribourdin de etnige die hem
begreep, bij wien hij zgn hart uit kon storten...
En nu... natuurlijk zou hg hem door de moei
lijkheden helpen, of zgn naam was geen Mac
Leslie!
En daarom...
Er zat niets anders op.
De onderhandelingen met de Volksfilm ver
liepen allesbehalve vlot. Die vervloekte kerel
had een onbuigzamen kop! Hij zou moeten
dokken! Tien mille naar den bliksem! Zonde
van het geld en... als het niet was om zijn
vriend, om Ribourdin, uit de muizenissen te
helpen, dan deed hg het nóg niet! Maar door
dien vervloekten brand waren al hun plannen
in duigen gevallen.
Drie branden haha, als je Ribourdin's
brand-plannen van de benzine-bussen er bg
op mocht tellen, waren het er eigenlijk vier!
- maar daar wist Al niets van af jonge-
jonge, dat was rijkelijk genoeg om verdacht
makingen te wekken... Net iets voor Ribour
din, om zoo achteloos met brandende sigaren
om te gaan, dat er brand ontstond in het
algemeen kantoor, terwijl de directeur in zijn
privé-kantoor juist het tragische verhaal aan
zijn vriend deed. hoe... hij-eens-brand-had-
willen-stichten en alleen al aan het plan een
nachtmerrie en een rustkuur te danken
had... Haha, 't was eigenlijk kostelgk: ter-
wijl-hii-brand-stichtte-zonder-het-te-weten...
Maar goed, dat Al dat niet wist... Haha...
hihi... dan kwam er weer een nieuwe film...
idee! Duizend-duivels, dat hg daar niet dade
lijk aan gedacht had!
den mervouw Ribourdin een rol spélen...
Maar d&t filmpje zou niet gedraaid worden!
Dat riannetje zou meneer de directeur van
de Volksfilm .-iet ter oore komen, zoowaar
als hg MacLeslie heette! Zulke schurftige
plannetjes liet hij aan de „wereldhervormers"
over!
Maar zgn plannetje 3 heel wat beter!
En op den goeden afloop daarvan stuurde
hij Al Leslie de chèque van tien mille.
Daarna kleedde hij zich en liet zich in de
stemming van welo »ener der menschheid
naar het huis var mevrouw rtibourdin rijden.
En als MacLeslie van veel onzakelijke
stappen in <4jn leven spijt had gehad, dan
was het niet van deze. Wat, lag er meer voor
d hand, dan dat er maar één was, die zijn
vriend begreep; er maar één was, die
hem thans kon redden, dat er maar ^én was,
die de door zooveel vijanden gesla en wonden
kon heelen: Clara! Had er één zooveel en zoo
hartstochtelijk meegeleden en meebeleefd?
Was er één buiten Clai'a zoo bedrogen door
de menschheid, terwille van haar goed geloof
en ^rtróuwen
Hoe kon hel dan moeilijk zijn om twee
zulke menschen, c zoo "feheel als voor elkaar
g schapen waren, tot elkaar te brengen?
Het werd een nieuwe verloving, een nieuw
leven! IngeWd door een vriend waar ze hui
zen op konden bouwen. De verzoening deed het
zonnetje in den huize Ribourdin weer in volle
b rlijkheid schijnen.
En wie lette er onder dergelijke feestelijke
gebeurtenissen op een procer dat met een
sisser-van-een-boete afl.ep
P.S. Al Leslie is getrouwd met Lettie Fie-
berman, doch ..iemand weet wanneer. En,
om eerlijk te zijn: zelf weten ze dat ook niet!
De minnebrieven van Ribourdin heeft Let
tie verbrand. We weten niet. of Ribourdin
dat weet... En nog fluisteren sommigen, dat
het proces van de Volksfilm wegens zaak-
benadeeling-met-voorbedachten-rade tegen de
Ribourrtinr en de MacLeslies a .hangig ge-
ma pV* Jp bij... de rechtbank.
EINDE.
