I©@IM VAN Vliegende Cowboys tuin en in huis Het „paa^" van vele cowboys is tegen woordig de vliegmachine. Harry Minor uit Hyannis in de staat Nebraska, is daar on geveer tien jaar geleden mee begonnen, toen hij van de universiteit kwam. Hij wilde zijn vader eens laten zi^n, hoe je een moderne farm moest beheren. De oude Minor was al heel lang bij de farm en hij voelde er niets voor om de raad van zijn zoon op te volgen. Maar deze zette zijn zin door en kocht een eigen vliegmachine. Enige tijd later werd de rust van de farm verstoord, door het geronk van de motor. En hiermee brak een nieuwe tijd aan. Langzamerhand gingen veel meer far mers'ertoe over om met een vliegmachine langs hun gebied te reizen. De afstanden in de prairie zijn erg groot en men begon het gemak ervan in te zien, dat je nu in korte tijd alles bereiken kon. Ook voor andere doeleinden, dan alleen om de „koeien te hoeden" werd de machi ne gebruikt. Een paar jaar geleden viel Frances, de dochter van den ouden farmer Tom Arnold van haar paard en kreeg toen een schedelbreuk. Ze was mijlen ver van de farm van haar vader af. Het bericht van het ongeluk werd zo gauw mogelijk naar hem overgebracht en hij ging haar direct met zijn vliegtuig halen en bracht haar verstrooid is, om een eigen vliegtuig te hebben. Meestal ligt het grootste gedeelte van hun bezittingen een heel eind van hun huis af en toch moet de eigenaar steeds met elk deel van zijn terrein in aanraking blijven. Ook in de herfst, als het vee verkocht moet worden, is de vliegmachine van groot nut. De grote veefokkers verkopen bfjna al hun vee aan de kleine fokkers, die de dieren dan voor de markt vetmesten. Vroe ger werd het vee eerst naar een centrale markt gevoerd en dan daar verkocht. De dieren werden daardoor veel duurder, want de tussenhandelaren, die hen naar de markt brachten moesten ook betaald worden. Nu gaat de farmer met zijn pi loot in het vliegtuig, vliegt acht- of negen honderd mijl weg en keert dezelfde dag nog met drie of vier kopers terug. Hij laat de dieren dan aan de kopers zien en ver koopt ze meteen. De verkoop gaat op die manier veel vlugger en er is bovendien he lemaal geen risico voor de kopers aan ver bonden. Ook in de winter is het bezit van een vliegmachine een groot voordeel. Wanneer het erg gesneeuwd heeft, komt het vee wel eens op bepaalde plaatsen vast te zit ten en dikwijls duurde het dan dagen, 3 naar Omaha. Deze tocht zou met een trein zeker dertien uur geduurd hebben en nu waren ze er in drie uur. Fx-ances werd di rect behandeld en dat redde haar het le ven. Veel farmers vliegen zelf, maar andere nemen piloten in dienst. Heel wat jonge mannen verlangen ernaar om „koeien-vlie ger" te worden. Maar dit is evenmin ge schikt voor slappe jongens, als vroeger het rijden op de wilde paarden, want het Wil de Westen is erg onvriendelijk tegenover jonge, nieuwe piloten. De winden komen met zo'n geweldige kracht aanwaaien, dat je wel een heel goede piloot moet zijn om daar kalm doorheen te kunnen vliegen. Een voorbeeld van de kracht en de gro te snelheid van deze winden blijkt uit het avontuur van den comboy Bill Manning, die eens met een machine, die ongeveer 100 k.m. in een uur kon vliegen het was al een oude machine, een recordvlucht maakte in het gebied van de zandheuvels. Hij merkte, dat de steden erg vlug onder hem langs gleden, maar hij had geen tijd om uit te rekenen hoe snel hij vloog, om dat zijn vliegtuig als een vlindertje door de storm heen en weer werd geslingerd. Later ontdekte hij, dat hij.... vierhonderd kilometer in één uur en twintig minuten had afgelegd. Zijn machine had dus drie honderd kilometer in een uur gelopen. Het is erg veel waard voor een man, wiens vee over honderd bergen en dalen cigaa voor de farmer op zijn paard deze plaatsen gevonden had. Nu vliegt hij over het hele gebied, ziet onmiddellijk waar het vee zich bevindt en kan snel hulpmaatregelen ne men. Wanneer het onmogelijk is om de dieren over de besneeuwde paden te be reiken, kan de vliegmachine voedsel voor de dieren en hun bewakers laten vallen. Ook voor de schaapherders is er een grote verandering gekomén. Deze worden namelijk met hun schapen uitgestuurd en moeten zelf maar de plaatsen vinden, waar het beste voedsel te krijgen is. Het ge beurde dikwijls, dat de farmer na een week al niet meer wist in welk deel van het land hij den schaapherder en zijn schapen kon vinden. Het duurde dikwijls dagen voor ze hem gevonden hadden. Ook hier is natuurlijk veel veranderd. Op de Eiffeltoren in Parijs is een vrouw, die elke dag vol spanning naar de vlag kijkt, die hoog bovenaan de toren hangt. Ze heet Madame Henri Gassion en is de vrouw van den leider van het radiostation op de Eiffeltoren. Ze heeft officieel de opdracht gekregen om voor de vlaggen van de toren te zorgen. Als er iets aan kapot is, moet ze het maken en als het nodig is, moet ze een nieuwe vlag maken. Dat doet ze nu al 35 jaar. Gemiddeld gaan in een jaar vijf of zes vlaggen kapot door de wind, dat hangt helemaal van de windsterkte af. Het is te begrijpen, dat mevrouw Gas sion altijd erg hoopt, dat het mooi weer is! In Candij (Ceylon) wilde een man van 50 jaar een ritje op een olifant maken. Het dier scheen daar niet erg op gesteld te zijn, want hij haalde den man met zijn slurf van zijn rug en gooide hem op de grond. De arme man kwam niet al te zacht neer en heeft zich vrij ernstig gewond. Sportwagens en sportieve wagens Als wij horen van de grote overwinnin gen van de ren-auto's, dan weten wij na tuurlijk, dat dit niet alleen het gevolg is van de steeds meer volmaakte techniek van de automobielfabricatie, maar dat men hiervoor evengoed bestuurders nodig heeft, de zogenaamde autorenners, die uit een motor weten te halen, wat er uit te halen is. De meeste jongens willen natuurlijk, als zij een dergelijk bericht lezen of horen, ook autorenner worden, maar dat gaat zo ge makkelijk niet, omdat er maar weinig men sen zijn, die zulke sterke zenuwen hebben en zoveel tegenwoordigheid van geest, dat zij steeds precies weten wat zij moeten doen. Iets anders is het natuurlijk met het besturen van een sportieve wagen. Sportie ve autobestuurders kunnen, als zij in het bezit zijn van een sportieve wagen, natuur lijk bij verschillende race's meedoen. Deze rennen zijn wel is waar niet zo snel als de grote rennen, maar de bestuurder van een sportieve wagen moet toch een knap chauf feur zijn, wil hij iets bereiken. Hoe ziet een sportwagen er uit? Wij ge ven ter vergelijking een afbeelding van een sportwagen en een sportieve wagen. Het klinkt bijna, alsof het hetzelfde is, doch als je de tekeningen nauwkeurig bekijkt, zie je al heel gauw, dat er grote verschil punten te vinden zijn. Men kan een gewone motor bekleden met een carosserie, die er sportief uitziet en waardoor de auto ook zekere sportieve eigenschappen krijgt. Een dergelijke spor tieve auto is afgebeeld op de eerste teke ning, een sportieve roadstar. Dat is een uit het Amerikaans overgenomen naam, omdat uit Amerika het eerst dit model naar Euro pa is gekomen. Deze wagen heeft dus een gewone motor, maar men heeft hem uiter lijk een sportief aanzien gegeven. Op de tweede tekening zien jullie een sportauto. Deze heeft ook het Roadstar-mo- del, doch de carosserie is dieper, de por tieren zijn kleiner en de windschermen aan de zijkanten zijn ook veel kleiner, terwijl nog meerdere uiterlijkheden zijn ware be stemming als renwagen aantonen. Als men nu nog weet, dat de motor op een bijzon dere manier voor deze krachtprestaties is afgesteld, dan begrijpen jullie wel, dat wij hier met een echte renwagen te doen heb ben. ZOEKPRENTJE Schipper Vlieger is juist van de visvang.t terug gekomen. Hij "had zijn hele boot vol vis en die moest zo gauw mogelijk inge pakt worden. Zijn vrouw, Neeltje, heeft hem daarbij geholpen. Nu zijn ze klaar en rusten uit van het harde werken Schipper Vlieger heeft zijn pijpje er eens bij opge stoken. Een voorbijganger vond, dat ze er zo ge moedelijk uitzagen, dat hij een kiekje van hen genomen heeft. Maar hij heeft zich vergist en twee foto's over elkaar genomen. Toen hij de foto's liet afdrukken, kon hij vrouw Neeltje niet meer vinden. Zien jullie haar? Ze staat toch heus ook op het plaatje, kijk maar eens goed. •fiz jeeq ui uapueq jbbij }stu 'jsbui ap uagai jbbis ofiiaaN MnoJA 'usiBBjpuxo aftee^d ;aq jaoui ap :QNISSOTdO Mogen jullie vader wel eens helpen, als hij in de tuin werkt? Hebben jullie ook wel eens mogen zaaien? Dat is een erg leuk werkje en het is zo fijn, als je dan later de plantjes en bloemen uit het zaad ziet op komen. Maar weten jullie wel, dat de vogels zul ke lastige gasten zijn in een tuin waar ge zaaid is? Ze pikken al het zaad op, want daar houden ze erg veel van. Je kunt wel touwtjes over de zaadvelden spannen, als de vogels daar met hun poten in komen, schrikken ze meestal zo, dat ze direct weer weg vliegen, maar dan moet je de touw tjes wel heel dicht op elkaar spannen, an ders helpt het niet. Bovendien, gaan die touwtjes meestal erg gauw kapot en dan ziet het er erg slordig in je tuin uit. De meeste mensen, vinden dat dan ook niet voldoende. Nu is hier een rekje, dat je gemakkelijk zelf kunt maken en dat je dan over de plekken waar gezaaid is heen kunt zetten. Je maakt van hout, twee driehoekige plankjes. Dan zaag je allemaal kleine lat jes, misschien heb je die trouwens al en dan is het helemaal erg gemakkelijk. Deze latjes spijker je tegen de driehoekjes en je rekje is al klaar. Je kunt het nu nog groen verven, dan valt het niet zo erg op in de tuin. Het is een werkje, waar je in een half uurtje1 mee klaar bent en je zult eens zien, hoe goed het helpt en hoe mooi het zaad op zal komen. En dan heb ik hier nog iets aax'digs voor jullie. Als je uit de stad gaat of met de he le familie uit logeren gaat, is het dikwijls erg moeilijk om je planten allemaal onder dak te brengen. Hebben jullie zelf planten op je kamer staan? Anders heeft moeder er vast wel een paar. Misschien kan je tante of iemand anders elke dag even ko men om de planten water te geven, maar als dat niet mogelyk is, moet je er wel iets anders op vinden. Letten jullie maar eens goed op, hoe je dat kunt doen. Je vraagt een inmaakglas aan moeder en vult dat helemaal met water. Daarna zet je het op een omgekeerde bloempot. Nu heb je een flinke reep stof nodig. Het mag niet al te dik zijn, maar het water moet er goed in op kunnen trekken. Deze doek hang je nu zó op, dat hij tot op de bodem van het inmaakglas komt. Het andere uit einde wikkel je om de onderkant van de plant, zo dicht mogelijk bij de wortels. De reep stof doet nu dienst als waterleiding en brengt het water van het inmaakglas naar de plant. Dit helpt werkelijk heel goed. De plant wordt op deze manier de hele tijd vochtig gehouden en je hoeft niet bang te zijn, als je op reis gaat, dat je planten allemaal zul- lexi verdrogen en dood gaan. DOOR EDGAR RICE BURROUGHS No. 43. Gedurende deze maanden leerde Meriem langzaam de beginselen der apentaal, zij paste zich geheel aan het jungle-leven aan en hielp Akoet of Korak dikwijls als zij op jacht gin gen. De grote aap had het meisje geaccepteerd en behandelde haar op voet van gelijkheid, ofschoon hij haar meestal ontweek. De jon gen was altijd vriendelijk tegen haar. Hij had een lichte, kleine tent gemaakt in de schom melende takken. Hier sliep ze. De doder en de aap w&ren daar steeds in de buurt. Hoog in haar bladerenhuis was Meriem niet langer be vreesd voor de luipaard, hoewel Hista er altijd was om iemand de schrik om het hart te jagen en de grote bavianen, die in de buurt woon den, bulkten tegen ieder van de drie als ze hen passeerden. Nadat de tent in elkaar gezet was, begonnen de werkzaamheden van het trio meer plaatselijk te worden. Ze gingen mindey weg en kwamen steeds in dezelfde boom teruf als de nacht begon te vallen. Vlakbij stroomde een rivier. Er was veel vis en zij konden naar hartelust spelen. Hun hele bestaan was niets anders dan routine opdoen Tn het voedsel zoe ken en slapen. Ze keken niet verder in de toe komst dan de dag van heden. Korak had alle hoop op terugkeer naar de beschaving op gegeven. Hij was zo diep in het binnenste van het oerwoud doorgedrongen, dat hij wist, dat hij volkomen in de netten van de jungle ver strikt was. Sinds de komst van Meriem had bij het enige wat hij gemist had. eveneens revonden. namelijk menselijk gezelschap. Ze waren vrienden, kameraden, gelukkige en onwetende kinderen, die samen een idylisch leven leidden. Het kleine meisje hield van Korak als van een oudere broer. Liefde was een onbekend iets voor hen beiden, maar het was niet uitgesloten, dat als de jongen een man zou zijn geworden, ook de liefde tot hem zou komen, zooals deze tot iedere wilde komt. Meriem kon zich nu door de bomen slingeren met het gemak als de doder zelf, volkomen zeker van zichzelf, licht en zonder vrees. Korak was trots op haar en zelfs de oude Akoet bromde goedkeurend over deze kleine „zij-mens".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 15