RADIO
Slecht nieuws voor
autodieven
Sigaren-hoop in rook
vervlogen
Onderwijs: Sluitpost der
begrooting
De overname der land
bouwcrisismaatregelen
DOOR
edgar rice
BURROUGHS
No. 46.
Gehinderd door de tegenspartelende Meriem
kon de grote» aap niet met succes vechten op
de zwiepende tak, daarom sprong hij op de
grond. Vlug volgde de andere aap hem en
hier vochten zij, nu en dan staakten zij het
gevecht om het meisje te vervolgen en te her
overen, dat elke gelegenheid te baat nam om
te vluchten. Maar steeds keken ze weer naar
haar en nu eens greep de ene, dan de andere
aap haar vast als ze elkaar even loslieten.
Vaak kreeg het meisje een klap met de sterke,
harige poten en tenslotte viel ze bewusteloos
neer, terwijl de apen, nu niet langer door haar
ontvluchtingspogingen opgehouden, ongestoord
hun strijd konden uitvechten. Boven hen schol
den de kleine apen waanzinnig van opwinding.
Talloze vogels van schitterende pluimage vlo
gen rondom de vechtenden heen en weer, uitten
kreten van woede en schrik. In de verte brulde
een leeuw. De grootste mensaap kreeg lang
zamerhand de overhand op zijn tegenstander.
Ze rolden over de grond, bijtend en slaande.
Soms rechtop staande op hun achterpoten
worstelden zij als mensen. Meriem lag in die
tussentijd nog steeds bewusteloos op de grond.
Tenslotte rolden de apen voor het laatst over
de grond. Toen stond de grootste op, alleen en
schudde zich eens; grommend waggelde hij
heen en weer tussen het lichaam van het
meisje en van zijn slachtoffer. Daarna zette
hij zijn voet op het lichaam van zijn vijand
en uitte zijn vreselijke overwinningskreet. De
mooie vogels vlogen bij het horen van dit
ijzingwekkende geluid, in alle richtingen weg.
De grote aap waggelde weer naar het meisje
toe. Hij boog zich voorover en snuffelde aan
haar gezicht. Ze leefde. Hij stond stil, en ter
wijl hij het meisje optilde en over zijn schou
der legde, verdween hij in de jungle. Korak,
die van de jacht terugkeerde, hoorde het ge
jammer van de opgewonden apen, die door de
bomen het meisje volgden.
Musicus vindt nieuw apparaat
uit.
Een musicus uit Amsterdam, de heer
Eidinger kan meer dan muziekmaken. Hij
heeft, een apparaat uitgevonden, dat. van
groote beteekenis mag worden geacht voor
de bestrijding van autodiefstal.
Het betreft een apparaat, dat in de
plaats treedt van het gebruikelijke
contactslot en dat op een bepaalde
lettercombinatie wordt ingesteld,
zoodanig, dat alleen de eigenaar of
bestuurder van den wagen den mo
tor in beweging kan krijgen. Voor
onbevoegden blijft de motor even
als de motorkap gesloten en wan
neer de onbevoegde tracht contact te
maken, dan komt automatisch een
alarmsein op den claxon in werking
dat elke seconde zich laat hooren,
zoodat de aandacht van den tij
delijk afwezigen eigenaar of be
stuurder en van voorbijgangers op
de poging tot diefstal wordt geves
tigd.
Hét toestel kan desgewenscht ook zon
der alarminstallatie worden gemonteerd,
dan wel voorzien van een installatie, welke
een alarm geeft tot beperkten tijdsduur.
Voor postwagens e.d. met waardevolle in
houd kan het toestel bovendien zoodanig
worden gemonteerd, dat de achterdeur van
de carosserie gesloten blijft voor ierleren
onbevoegde en dat bij poging tot forcee
ring het alarmsein gaat werken.
De zelfsfartér kan onafhankelijk van het
apparaat in werking worden gesteld, men
kan ook met den zwengel den motor aan
draaien maar stroom verkrijgt men niet
en de motorkap krijgt men niet open, zoo
lang men de lettercombinatie en het
aantal mogelijkheden hiervoor is schier
oneindig groot niet op de juiste wijze
heeft gedraaid met behulp van een twee
tal knoppen.
Werkstaking tc Amsterdam
23 schcepsbouwarbeiders leggen
het werk neer.
Sedert gisteren ligt het werk bij de ma
chinefabriek „De Volharding" van de firma
Nanninga, Moycr en de Groot, stil, aange
zien de arbeiders in overleg met hun orga
nisaties in staking zijn gegaan. Het bedrijf
stoorde zich niet aan do algemeene rege
ling tusschcn den metaal bond en de organi
saties en de directie wees elk overleg af.
Na een ultimatum dat Zaterdag j.1. afliep
heeft het gehcele personeel, omvattende 23
man, gisteren het werk neergelegd.
Gestolen en niet gestolen!
Eenige dagen geleden vervoegde zich een
loopjongen bij de Amsterdamsche politie en
deed aangifte van een diefstal van 2500
sigaren, welke hij, in een kist verpakt, had
moeten wegbrengen en welke, toen hij even
weg was van zijn bakfiets waren gestolen.
De politie die de aangifte niet ge
heel vertrouwde, begon onmiddellijk
het onderzoek en wist spoedig 1200
sigaren te achterhalen, waarbij
kwam vast te staan, dat de aangifte
valsch was.
De „gedupeerde" loopjongen werd
nogmaals verhoord en tenslotte der
mate in het nauw gedreven, dat hij
bekende een valsche aangifte gedaan
te hebben en zelfs de namen en
adressen van zijn helpers opgaf.
Deze te arresteeren bleek echter niet zoo
eenvoudig daar de politie op het aangege
ven adres de toegang tot de woning werd
ontzegd, en de deuren gesloten bleven, maar
nadat het huis omsingeld was, kon het stor
menderhand worden veroverd en toien wat 't
gezelschap in totaal 5 man weldra op
het bureau vereenigd waar zij nu te gast
zijn om binnenkort de gevolgen van hun
daad te ondergaan.
De gcheele voorraad sigaren is inmiddels
ook weer terecht.
Duitsch militair vliegtuig
verdwaald
Het landde op het
Twente.
vliegveld
Een Duitsche militair vliegtuig bestuurd
door een soldaat-vlieger is door slecht zicht
uit den koers geraakt en op het vliegveld
Twente geland. Het bleek dat een en ander
geheel zonder opzet was geschied. De on
fortuinlijke leerling-vlieger mocht nadat de
N'ederlandsche militaire autoriteiten een
onderzoek hadden ingesteld spoedig weer
vertrekken.
ZIJ KWAAKTEN NIET, ZIJ KWEKTEN
NIET
Maar braken in op 't Kwakers-
plein.
Gisternacht hebben een of meer perso
nen zich, door het indrukken van een ruit,
toegang verschaft tot het perceel Kwa
kersplein S, te Amsterdam. Zij braken en
kele spaarpotten en de electriciteitsmeter
open waardoor hun een bedrag van onge
veer 260 gulden in handen viel.
De onderwijzer: een fatsoenlijk ar
moelijder.
Vergadering van het Nederlandsch
Onderwijzers genootschap.
De openbare school
blijve onaangetast
In zijn openingswoord voor de alge
meene vergadering van het Neder
landsch Onderwijzersgenootschap,
gisteren en vandaag te Leeuwarden
gehouden, constateerde de voorzitter
de heer H. J. Bon, dat het onderwijs
nog steeds verkommert tot schade
van de jeugd en de onderwijzer wordt
veroordeeld tot een moeizaam leven
van fatsoenlijke armoede.
Een toestand die ook de regeering als een
niet-gocde erkent, doch die ze niettemin on
veranderd laat voortduren. Met het excuus:
er is geen geld voor verbetering beschikbaar
Onderwijs blijft maar de sluitpost der be
grooting waarvan voor bezuinigingen gelden
worden afgeknabbeld.
Scherpe critick oefende spr. uit op de kwes
tie van de leerlingenschaal die tot wantoe
standen leidt Immers' te zwaar bezette klas
sen zijn nadeelig voor: le voor de resulta
ten van onderwijs en opvoeding, 2e voor de
handhaving van een behoorlijke orde en
tucht, 3e voor de gezondheidstoestand van
leerlingen en onderwijzers.
Een adres van alle bij het onderwijs be
trokken leerkrachten van diverse richtingen
zal aan den ministerraad worden gezonden,
met een dringend verzoek oin verbetering.
Men moet minister Colijn overtuigen, dat het
niet meer aangaat, het onderwerp
verlaging der leerlingenschaal „in
het eerste gelid" te laten staan bij
den minister van onderwijs. Het moet
uit diens kabinet voor het front van
de troep worden gebracht en dan
met gezwinde pas via het binnenhol
naar het staatsblad.
Verder werd actie bepleit voor de herzie
ning der salarissen der onderwijzers en voor
een betere verhouding openbare school bij
zondere school. Door de concentratiewet is
het openbaar onderwijs zijn primair karakter
ontnomen. In zijn eindconclusie zeide de
Heer Bon, dat de openbare school, als na
tionale school voor ons volk gehandhaafd
en onaangetast moet blijven!
FEUILLETON.
ETHEL M. DELL
„Zoo, dat is tenminste een eerlijke belofte.
Ik heb in mijn tijd zeven kinderen het leven
geschonken. Ik dacht dat dat genoeg was,
maar dat bleek niet zoo te zijn. Drie er van
waren meisjes. Ah! nier is Caroüue!'
ponder dat de beide vrouwen het gemerkt
hadden, was de deur open gegaan en nu st »nd
Caroline Aubreystone op den drempel. „Kom
"innen, Caroline en maak kennis met
dit kind. Ze zal binnenkort je jongste zuster
worden." 6
Vuurrood van verlegenheid trachtte Molly
zich uit de armen van Lady Aubreystone los
te maken, maar dit lukte haar niet.
..Nee, blijf maar hier, mijn kind. Het is
\t 200,1 zei de °ude dame.
Molly had Carolina Aubreystone nog nooit
gesproken en ze voelde zich slecht op haar
gemak.
Eindelijk sprak Caroline en haar toon
al. te vriendelijk. „Zoo ,ik veron-
heni li mijn aanstaande schoonzuster
va L V m0et toegeven. dat ik niet had ver-
fa Jü- ""f 200 letterlyk aan den schoot der
le te treffen. Het zal je interesseeren te
heK Gmen; da:t ik zo°juist je charmante zoon
streJP1"terviewd. Hij is nog heelemaal van
v na onderhoud en schreeuwt moord
en brand."
«p?3:1 ,was meer dan genoeg voor Molly. Met
een ruk trok ze zich los. „Oh, het spijt me!
Neemt U me niet kwalijk, maar ik moet
direct weg" hijgde ze en weg was ze, nog
voor moeder of dochter haar kon tegenhou
den.
De beide vrouwen keken elkaar aan de
eene .net een blik van teleurstelling, de an
dere vol leedvermaak.
Het was de jongste, die sprak. „Het zal
noodig zijn de moeder en het kind zooveel
mogelijk van elkaar te verwijderen," zei ze.
„Ivor zal heel wat. moeite met haar hebben."
„Maar hy zal slagen," antwoordde Lady
Aubreystone vol vertrouwen. „Als het moest
kon ik haar alleen wel de baas met zijn
drieën zal het ons zeker wel lukken; ze is
nog jong en kneedbaar. Ho» dan ook, ik
voor mij he- haar geaccepteerd."
„Dat heb ik gemerkt," antwoordde Caro
line droogjes. „Hoewel men mij niet naar
mr'n opinie /raagt en ik dit ook niet ver
wacht. kan ik U toch wel zeggen, dat ik, als
ik Ivor geweest was, zeer zeker niet een
bedroefde weduwe met een kind tot vrouw
gekozen zou hebben. Die zijn in den regel
heelemaal niet kneedbaar. Maar we zullen
zien; het is drie tegen een. zooals zegt."
„Als ze geen kinderen zou krijgen..." be
gon Lady Aubreystone, maar haar stem
beefde te veel om den zin af te maken.
Haar dochter knipte met haar vingers in
de lucht. „Nu, dan is dat haar eigen schuld
en het zal eenvoudig genoeg zijn een einde
aan het huwelijk te maken. Maar ze is jong
genoeg ze kan er nog wel een dozijn
krijgen."
„Maar ze heeft een eigen wil." zei Lady
Aubreystone. „Dat heb ik al gemerkt. Daar
om zei ik dat we haar den baas moeten
blijven."
„Nu, dat zal ons wel lukken, tenminste,
als Ivor niet al te toegevend voor haar is."
„Oh, Ivor! Hij zal zich naar myn wenschen
schikken," zei Lady Aubreystone met veel
zelfovertuiging. „Steeds hebben mijn kinde
ren zich aan mijn wil onderworpen."
Caroline lachte smalend. „U zegt dat bij
zonder tactvol," zei ze sarcastisch.
Lady Aubreystone negeerde de opmerking.
„In ieder geval heb ik mijn toestemming tot
het huwelijk gegeven," zei ze, „en ik zal er
voor zorgen dat Ivor zoo spoedig mogelijk
trouwt."
„Welk een idylle!' merkte de dochter spot
tend op. „Nu, ik ga naar de stallen, om wat
te bekomen van de emoties. Ik zal de bruid
naar het altaar begeleiden indien ze dit
wenscht. Het vooruitzicht Lady Aubreystone
te worden zal haar bepaald aanlokken, tenzij
ze een nog grootere zottin is dan ze al lijkt."
Na welke woorden ze op de deur toe stapte
en verdween.
HOOFDSTUK VI.
Nachtmerrie,
Later, toen alles voorbij was, vroeg Molly
zich wel eens af wat haar er toe gebracht
had zich zoo zonder meer over te geven. Tot
haar verjaardag was ze haar eigen baas ge
weest; daarna werd ze 'een marionet, be
stuurd door een wil, clie zoo sterk was. dat
ze nauwelijks de kracht bezat tegenwerpin
gen te maken. Het was nooit haar wensch
geweest te hei-trouwen, maar het leek onont
koombaar. Iedereen beschouwde haar aan
staande huwelijk als iets vanzelfsprekends en
er was geen terugkeer mogelijk. En zelfs
indien dit wel mogelijk was geweest, zou de
gedachte aan Bollo's toekomst haar er van
weerhouden hebben.
Haar vader's begrafenis was in haar her
innering iets onwerkelijks; ze kon het zich
nog steeds niet goed voorstellen dat hij dood
was. Ze hadden altijd ieder hun eigen leventje
geleid, hij geheel opgaande in zijn boeken.
Maar hij had „thuis" voor haar beteekend en
nu hij er niet meer was. voelde ze zich ellen
dig eenzaam en verlaten.
Twee dagen later vertelde Tvor haar dat
hij voorbereidingen had getroffen voor hun
huwelijk en. ofschoon alles in haar zich hier
tegen verzette, was ze te vermoeid om te
protesteeren. Er was ook niemand, tot wie"
ze zich kon wenden om raad en dan was
er Rollo; voor hem moest gezorgd worden,
„De eene groep regele niet de be-
belangen van de anderel" Een
adres aan den minister.
De Kamer van Koophandel in het Rijnland
heeft ernstige bezwaren tegen de overname
derl andbouwcrisismaalregelen door belang
hebbenden o.a. de landbouworganisaties. Een
kwestie die in agrarische kringen den laat-
sten tijd een voornaam punt van bespreking
vormt.
De Kamer vindt het niet Juist, als
de levensbelangen van de eene groep,
in dit geval de handel geregeld wor
den door een andere groep, de land
en tuinbouw.
De K. van Iv. spreekt de hoop uit, dat nu
voor dc landbouwcrisismaatregclen een defi
nitieve regeling dient te worden geschapen,
de minister eerst dan daartoe zal overgaan,
als tegelijkertijd daarbij de rechtspositie van
den land- en tuinbouwer, den handelaar en
den fabrikant zal zijn vastgesteld, opdat de
thans bestaande uiterst gebrekkige rcchtsbe-
deeling door een duidelijke, goed omschreven
regeling zal worden vervangen.
De K. van K. hoopt dan ook, dat, wanneer
de landbouwcrisiswei door een nieuwe wet
zal worden vervangen, in den naam dier wet
tot uitdrukking zal worden gebracht, dat het
is een wet, welke niet alleen regeert de pro
ductie van, maar ook den handel in, en de
verwerking van landbouwproducten.
De brandweer had geen water..
Dus kon de motorbrandspuit
niet veel doen!
De gemeenteraad had na „ampele dis
cussies" besloten tot aanschaffing van een
motorbrandspuit over te gaan; maar toen
de brandweer van Denekamp, trots met het
nieuwe materiaal uitrukte om de brand te
blusschen in een woon- en winkelhuis, was
er... geen water! I-Ict huis, waarin een kleer
makerij was ingericht, brandde geheel uit,
maar gelukkig dekt verzekering de schade.
Oude vrouw verbrand
90-jarige was met petroleumstel
bezig.
De negentigjarige weduwe T. vtfn der
Meulen uit het dorp Terhornc was gister
ochtend in haar woning bezig met een pe
troleumstel. Plotseling vatten haar kleeren
vlam. Als een brandende fakkel vluchtte
ze naar de buren, die het vuur met water
doofden. De vrouw is echter aan haar
brandwonden bezweken.
PROGRAMMA
DONDERDAG 4 AUGUSTUS 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Berichten),
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.. 0 Het AVRO-Aeolion-orkest.
11.15 Declamatie.
11.40 Ensemble Carel Alberts. (Om 12.05 Or
gelspel).
1.00 Gramofoonmuziek.
I.45 Het Sylvestre-trio.
2.30 Het Kovacs Lajos-orkest, „The Manley
Brohers" en declamatie.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Pianovoordracht.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Het Kovacs Lajos-orkest.
6.30 Sportpraatje.
7,40 Psychologische causerie.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingei^
8.15 Bert Ambrose en zijn dansorkest.
9.15 Radiotooneel.
7.00 „Die Moserbuebe".
7.30 Gramofoonmuziek.
9.40 HetOmrieporkest en solist.
II.00 Berichten ANP, hierna tot 12.00 Maj®
Marco's orkest.
Hilversum n, 301,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 1100 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15
Berichten).
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkest. (1.001.20 Gramofoonmuz,
Om ca. 1.15 Berichten).
2.00 Gramofoonmuziek.
2.30 Zang en piano.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Quatre-mains. In de pauze: Gramofoon
muziek.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.00 Orgelconcert.
7.00 Berichten.
7.15 Boekbespreking.
7.458.00 Reportage, eventueel gramofoon
muziek.
8.05 Berichten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Zang.
9.00 Declamatie.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Sonora-kwintet en gramofoonmuziek.
1115 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
hy moest worden beschermd.
Van het kleine inkomen van haar vade-
was, na diens begrafenis, niets overgebleven
en dus waren Rollo en zij feitelijk straatarm.
Terwille van haar zoon bleef haar dus niets
anders over dan den weg te gaan, dien men
haar dwong te gaan.
Hoewel Ivor steeds erg vriendelijk voor
haar was, liet hij haar toch duidelijk voelen
dat hij haar als zijn bezit beschouwde en dat
ze zich zeer gelukkig mocht achten een zoo
veilige haven gevonden te hebben.
De huwelijksinzegening vond zonder veel
opzien plaats, maar de vrouwen van het
dorp en de oude mannen, die niet mee ten
strijde getrokken waren, verdrongen zich om
zooveel mogelyk te zien. Het was een evene
ment voor de eenvoudige lieden; de sympa
thieke bruid kenden ze van nabij en ze wa
ren het er allen over eens dat haar een groot
geluk ten deel was gevallen. Wel waren er
enkelen, die zich afvroegen wat er Lord
Aubreystone wel toe gebracht kon hebben 'n
zoo eenvoudig meisje ten huwelijk te vragen
cn ook waren er, die zich over Molly bezorgd
maakten.
„Arm kind!" zei een vrouw, „ze zal daar
op het kasteel wel niet erg op haar plaats
voelen en de oude Lady en haar dochter zul
len het haar lieusch niet gemakkelijker
maken."
„In ieder geval heeft ze een betere keus
gedaan dan den vorigen keer," bromde een
buurman. „Die jongen, waarmee ze eerst
getrouwd is geweest, was niet veel en geld
had hij ook niet."
„Geld is niet alles," merkte zacht Miss Ma-
son op, de directrice van het postkantoor. „En
ik hoop, dat het niet terwille van de rijkdom
men der Aubreystones is dat ze hertrouwt"
„Nu, in ieder geval hoeft ze niet meer voor
den slagerswinkel in de rij te staan, om op
haar vleeschrantsoen te wachten," klonk het
uit den mond van een der vrouwen. En daar
was iedereen het mee eens, zelfs Miss Mason.
Molly merkte van dit alles niets. Geen
boodschap was meer tot haar gekomen vanuit
onbekende sferen en zelf had ze voorgoed de
poort gesloten. Zij en Rollo waren hulpeloos
achter gebleven en ze was den eenigen weg
gegaan, die voor haar open lag. Rollo's toe
komst was hierdoor verzekerd. En wat haar
zelf betrof wat deed dat er eigenlijk nog
toe -
Maar'diep in zich voelde ze dat het er voor
haarzelf toch wel degelijk opaan kwam. De
droomtoestand, waarin ze den laatsten tyd
leefde, kon niet voortduren, dat wist ze; ên
het ontwaken zou verschrikkelijk zijn. Auto
matisch nam ze deel aan de ceremonie en by
het verlaten van de kerk zag ze niet eens de
dorpelingen, die daar samengestroomd waren.
Ivor moest haar krachtig steunen, toen ze
in de auto stapte en gedurende den korten
rit naar het kasteel lag ze als bewusteloos
achterover in de kussens.
Hij liet haar stil zoo liggen en, toen ze aan
hun doel gekomen waren .wachtte hy niet op
zijn moeder en zuster, die in een auto vlak
achter hen waren, maar leidde haar direct
door naar de hall, waar hij een glas wijn voor
haar inschonk.
Hierdoor knapte ze wat op en ze keek hem
dankbaar aan. „Ik moet even gaan zien hoe
het met Rollo is," zei ze.
Hij maakte geen tegenwerpingen, hoewel hy
het oogenblik heel slecht gekozen vond. Rollo
was achter gelaten in de hoede van een jong
meisje uit het dorp, onder opper-toezicht van
Mrs. Pitson, de huishoudster. Ivor volgde zijn
bruid naar Mrs.. Pitson's kamer, waar de
kleine jongen zijn moeder met een schreeuw
van vreugde in de armen vloog.
Molly hield hem heel dicht tegen zich aan
en bedekte zijn ronde babygezichtje met kus
sen. Hij had haar heel veel te vertellen in zijn
eigen taaltje. Ofschoon zoowel Mrs. Pitson
als Rose, het dorpsmeisje, ei-g vriendelijk voor
hem geweest was, wilde hij toch alleen maar
van Mollyy weten. En hij weigerde zelfs te
kijken naar den langen man, dien achter haar
stond en dien hij best kende, maar van wien
hy niet erg hield.
(Wordt vervolgd.)
