De Brabantsche Briet
lis een kikker op een koe...
van
Wat was er toch
met Wiedemann?
ri
Amico,
Ulvenhout, 4 Augustus 1938.
Twee jaren om
trent was Koos in
z'n betrekking by
die Mevrouw de
kinderdokter, als
lk 'm 's mergens
niet aantrof in de
keuken of in den
tuin. 't Was op
'nen schoonen Sep
temberdag. Den
Herfst waasde-n-in
sulveren nevels
over 't land. Den
Herfstdraad hong
als zware peerlsnoeren tusschen 't bedaauwde
gewas, daaraan opgehangen deur de pracht-
lievende kabouterkes van den nacht. De zon
stak heur stralenbussels schuin deur den damp,
van de hooge dreven. En wel zoo straf, dat 't
me niks verwonderd zou hebben, als 'nen flu-
weeligen mearel was gaan zitten op zo'nen
zonnebussel, om er 'n lieke te fluiten. In 't
kort: 'nen Septcmbermergen waarover 'nen
dauw hong, lijk den matten waas over 'nen
druiventrossel. 'Nen mergen, zóó schoon, dat
ge 'r zonde van maken zou, om er mee oew
klompen deurhenen te klosbeeren.
Maar straffer drong de zon den blaauwen
mergen deur.- Den daauw droogde weg en 'nen
amberen gloei van de rosse Herfstzon begost
lyk barnsteen te tintelen deur den wonderen
buiten. Hier en daar vlamde 't nuuwe tij in
gelen gloei 't geboomte uit. Vuurrood eiken
blad brandde zijn kleuren in den koepel van de
ouwe dreven. Den buiten was op-z'n schoonst.
De dahlia's in Koos zijnen tuin ik bedoel den
tuin van z'n meesteres, maar Koos onderhoudt
'm de dahlia's in Koos zijnen tuin stonden te
bloeien in de vorstelijke fluweelen van safraan-
geel naar bloedrood tot in 'tdiepste peers.
Blommen als feeën zoo schoon, als vorstinnen
zoo fier, als godinnen zoo volmaakt van schep
ping. De roos mag de vorstin zijn van den
zomer, de dahlia is de koningin van den Herfst.
Heur stervormige, rosetten prijken lijk groot
kruizen op 't kleed van deus jaartij.
Lijk is zee: Koos was niet in den tuin. En
als ik toen docht 'm aan te treffen aan de
strijkplank in de keuken, of eerpeljassend,
koperpoetsend, of vatenwasschend, dan was
ook deus gedacht er neffen, de blinkende
keuken was leeg.
Hij zal dadel yk wel komen, docht ik; konin
gen, ja zelfs groote huisknechten als Koos,
hebben wel 'ns iets te doen wat iederen mensch
als ie gezond is, allen dag mot doen 'k gong
zitten wachten op 'n bankske teugen den ach
tergevel, teugen de keuken, in den bloeienden
najaarstuin.
Koos bleef lang weg. Kan ook wel 'ns veur-
komen, docht ik en 'k stopte 'n pijp. 'k Had 'n
mergen, zoo dugdzaam, da'k zoo wel tot den
avond had willen wachten. M'nen blaauwen
pijpesmoor flierde sierlijk omhoog deur den am
beren dag. Nou en dan ritselde 't droge Herfst
blad deur den stillen tuin en plekte 't koele
windeke aan m'n veurhoofd. En efkens krulde
m'nen lever, als ik docht: ,,als den Koos nou
maar komt, anders zit ik hier om twaalf uur
nog. Want van eigens weggaan uit deuzen stil
len blommenhof, versch besproeid van daauw,
waaruit ik 't Hersttij proeven en ruuken kost,
goei zitje, 'n schoon uitzicht en 't was 'nen
gaan uit deus bloeiende paradijslte, waarover
't goud van de bon wemelde allee, dat kist ik
nie uit m'n eigen en stillekes verlangde-n ik
dat Koos rap zou komen en lang zou wegblij
ven. Ja, amico, zo'n gevecht teugen meer dan
zestig jaren opgekweekt plichtsgevoel, waarin
oe geleerd wierd, dat 't verkoopen van 'nen bos
peeën van veul meer weerde'n-is, dan peinzen
naar Gods schoone schepping, ik zeg: zo'n ge
vecht in 't huiske van oew zielement valt nie
mee! Die twee rakkers, oew verstand en
oew hart, zouwen gatsammen de glazen
kapot slaan...!
D'n bos peeën won 't en ik douwde op 't elec-
trische belknobbeke van de keuken.
Daar kwd,m den Koos. Maar hij was nie al
leen. 'n Stuk of tien kinders waren bij 'm, snoe
pende, lachende, in feeststemming. Koos eigen
trouwens ook, hoewel ie eigenlijk 'n bietje
bleek zag, docht me.
„Lang motten wachten, Dré?"
„Net lang genogt, Koos. Eén pepke".
„Ja, 'k had oewen wagel wel zien staan, man,
'k was in den salon bij meneer en mevrouw,
maar ik kost nie weg, veur ge belde".
Ondertusschen riep 'nen kleinen brak, mee
de snoepkruimels aan z'n bolle wangeskes:
„Dré, Dré, den Koos verjaart vandaag!"
Toen zag ik, dat den Koos bepakt en belajen
was. Onder zijnen erm 'n kist sigaren, 'n groot
pak tabak, in de handen, 'n taart zoo groot als
'n krui wagel wiel.
„Gefeliciteerd, Kobus!" zee ik. „En nog
veul jaren, man, hier in oew eigenste keukentje
en oewen schoonen tuin".
„Veul bedankt, Dré en dat ge er nog lang
getuige van meugt zijn". En we schudden steu-
vig 'nen poot.
„Kinders", zee Koos toen: „nou gaan juilie
rap naar school, 't is bij negenen en ge kómt
om vier uren verom, hier in de keuken. Dan
fréten we die taart op, tot den lesten kruimel!"
„Lang zal ie leven", riep dieën brak mee de
kruimels aan z'n wangen! 'n Fuifnommer in
den dop! Dat was zoo te zien, den aanstaanden
„Fielp" van Ulvenhout over 'n kwarteeuw. Z'n
buikske bolde al deur z'nen bonten schort!
.Hieppieppicp..." riep ie en de rest volgde van
eigens! Hij had de leiding.
Als ze weg waren naar school, dan zee den
Koos: „allegaar patiëntjes van Mevrouw".
„Dieën dikke... is toch nie ziek", lachte-n-ik.
„Neeë", lachte Koos; „maar die is hier on
derhanden gewist veur 'n groot gat in z'nen
kop. Hebt ge dat lidteeken nie gezien op z'n
veurhoofd
„Ja nou ge 't zegt!"
..Dieën tiep had in z'n eentje gevochten
teugen 'n heele school, die van 't Ginncken.
klappen uitgedeeld hebben, dat 'n halve klas
naar huis moest. Eigens kreeg ie op 't end
'nen baksteen teugen z'nen kop. En toen...
dat mot ik oe vertellen, Dré! Hebt ge nog
efkens tijd?"
„Allee dan maar! Ge verjaart nie alle
dagen, Koos!"
„Toen 't bloed uit z'nen kop gutste is ie
aan den slootkant gaan zitten wasschen. Hij
mokte de wond „proper" mee kikkerdril er.
slootwater. Toen zette-n-ie z'n mutske op om
naar school te gaan en verzon onderweugen
'n prachtsmoes veur z'n te-laat-komen. Maar
als ie in de klas kwam mee 'nen kop lijk 'nen
stalbessem, want z'n haren waren hard van
't geronnen bloed en toen mee 'n „onschuldig"
gezicht 'n vertelssel dee van z'n.tante die
plotseling veul ziek was geworden en van 'n
telegram en weet ik wat ie er allegaar by te
pas hee gebrocht, dan zee den meester: „en
hebt gij heelegaar niet gevochten, Nelis?"
„Efkens maar, meester," zee Nelis.
„Tegen wie?'
„Weet ik nie percies, meester, ze waren
mee z'n vijfentwintigen."
„Zoo. Zoozoo? En hoe liep 't af?"
„Goed, meester!
„Goed? Wat goed?"
Nou goed! Ik heb er twaalf op den grond
gekregen. Drie liepen krom en vijf liggen er
nóg, meester.'
„En gij?"
„Dat was 'n vuile streek, meester. Ze heb
ben mee 'nen steen gegooid en toen hè'k 'n
beetje gebloeid."
,,'n Bietje?"
Nie veul, meester. Ik heb 't uitgewasschen
in den sloot."
Toen hee den meester 'm hier laten brengen,
Dré, deur 'nen kweekeling. De wond moest
genaaid worden. Maar gin kik, man. Me
vrouw zee: zo'n manneke had ze nog nooit op
de kamer g'ad."
Ziedewel, docht ik, 'nen Fielp! Nog in den
schort naa» school, maar vechten veur z'n
durpke! En als er gefuifd mot worden, han
gen bij hum de kruimels aan de wangen!
En dan hee den Nelis de leiding. Ik zal 'm
m 't oog houwen!
„Hy is hier nie meer weg te slaan," gong
den Koos wyer. Veur mevrouw trekt ie de
schoonste lelies uit heuren eigen tuin en biedt
ze haar dan aan. Dat heb ik 'm afgeleerd. En
freten, Dré, fretenü Sinds Nelis hier huis
vriend is, is ei* nooit meer 'n koekske in den
huis. 'n Jong om in te bijten," zee Koos. ,,'k
Heb lest 'n konijnenhoske veur 'm gemokt. Hy
kon niks terugdoen. Vond ie beroerd. Witte
wat ie gezeed hee, Dré? Als ik groot ben,
Koos en daar is iemand die den pik op jou
hee, dan mot ge 't mijn maar zeggen, dan
slaai 'k 'm rot!"
M'n pijp viel uit m'nen mond van 't lachen,
amico.
„En die andere kinders. Koos?"
„Da's de club van den Nelis. Enkelen zyn
patiënt gewist, de anderen doen alle moeite
om 't te worden. Want Nelis strooit rond: als
ge ziek bent, meugde naar de Mevrouw van
Koos. Mevrouw doet 'nen doek om oewen kop
en gift vacantie van school en den Koos
mokt konijnenhokken en gift koekskes weg,
zooveul als ge lust! En nou Dré, zal 'k oe
m'n cadeau 'ns laten zien, man!"
Heimelijk pakte-n-ie me bij den erm en
brocht me in de bijkeuken. Daar stond 'n
nuuwe schaafbank. Den Koos had heel de
bijkeuken meugen inrichten veur z'nen knut-
selarbeid en zoo is er in 't deftige huis van
Mevrouw de dokter 'n volledig timmermans
winkeltje ingericht.
Den Koos timmert er 't spulgoed veur
Mevrouws' patiëntekes, hij maakt er de re
paraties 'klaar veur 't huis, zaagt er wijze
spreuken uit, zet ze in lijst en deelt die wand-
versierings uit en ...als er 'ns iets héél, héél
mooi uitvalt, dan hangt ie 't bij Mevrouw in
de kamer.
Stond er 'n prachtige blom te bloeien in
den tuin, waar Mevrouw 'n paar keeren naar
stond te kijken, dan fotografeerde Koos die
blom, vergrootte ze levensgroot, dichtte-n-er
'n paar regels onder, zette 't heele geval in
'nen eigengemokten lijst en hong 't in de
spreek- of wachtkamer van Mevrouw.
Meneer mot veul op reis. Koos schrijft elk
halfjaar uit den spoorboek de uren van de
treinen, die vertrekken in de verschillende
richting van de statie. En dat pampier gaat
weer in lijst. Vaneigens.
Hij mokt hondenhokken, vogelkooien, strijk
planken, droogrekken. Hij tuiniert, bakt
koek en zoutebollen; hij wascht, hij schuurt,
hij klopt, hij veegt, hij stoft, hij zuigt. Hij
staat meneer en mevrouw bij, in 't werk,
sjouwt meneers koffers van en naar de statie
mokt 't de patiëntekes en de moederkes ge
makkelijk, den Koos is onmisbaar geworden
in dat huis.
Lest heb 'm 'ns gevraagd: „denkte gjj
nooit over trouwen, Koos?"
„Trouwen!" zee Koos ongeloovig: „Trou
wen! Kek 'ns Dré, daarmee wacht ik nog 'n
bietje, 't Is veur mij dubbel gewaagd, Dré!"
,,Ik snap oe niet, Koos?"
„Kek, ziede, ik kan koken, breien, stoppen,
wasschen, schuren, schrobben, alles wat de
vrouw mot doen. De jonge vrouwen van teu-
genwoordig kunnen zoo best rooken, biljarten,
zwemmen, fietsen affijn ge wit. Als ik
trouw, Dré, honderd teugen één, da'k 'n soor
tement dame-van-gezel^chap aanschaf, die 't
mee de sport veuls te druk hee, om my gezel
schap te houwen."
„Maar daar zijn nog wel eenvoudige, ouder
wets-opgegroeide meskes, Koos..."
Ik probeerde 'm alweer dalijk in het gekik
te slèèpen. Zoo zijn getrouwde mannen, amico.
,,'k Weet 't, Dré, 'k weet 't. Daar mótten
goeie zijn, zekers! Maar 't blijft 'nen grooten
waag, man," zee-t-ie /eurzichtig. „Trouwen
is houwen. Ge doet 't nie veur 'nen blaauwen
Maandag, Dré."
Ik lachte maar 'ns. En zee: „Koos, daar zijn
duuzend keer veul meer dinges téugen den
trouw, dan véur den trouw op te noemen. Maar
ik heur 't wel: ge hebt oew Truike nog nie
ontmoet. Want luister goed, kearel: daar zyn
'n millioen argumenten téugen 't huwelijk.
En daar is maar één argument veur. En dat
éene argument is... 'n Truike! En die wint
't van alle geredeneer, van alle gezond ver
stand."
„Neeë. Dré", zee Koos: „ik heb hier m'n
keuken, m'n timmerwinkeltje, m'nen tuin..."
en over m'nen schouwer staarde-n-ie naar
den ender en schudde nadenkend zynen vlas
kop.
Hij hee nou ook 'n volière gebouwd in den
tuin. En als ge 't my vraagt: meer veur 't
plezier van de club van den kleinen „Fielp",
dan veur z'n eigen. De brakken zitten er uren
omhenen. Voeieren de veugels, slaan ze gade
en... leeren speulenderwijs veul bij, wat op
school nie zoo bijgebrocht kan worden.
Deuzen kearel, die niks bezit, nog gineens
'nen mannelijken werkkring, deuzen tiep is
één.van de rijken! Want hij gift heele dagen
weg. Wat ie doet, doet ie veur anderen; den
ermen Koos is als weggever 'nen millioennair!
Hij is dus... kolossaal rijk!
Daar is maar één ding, dat ie gèren heele
gaar veur z'n eigen alleen zou bezitten. Z'n
vrouw!
En zoolang ie daar gin zekerheid van hee,
gift ie alles aan... vreemden. Da's Koos!
Nou schei ik er af.
Veul groeten van Trui, Dré III en als altij
gin horke minder van oewen t.è.v.
DRÊ.
Indische militairen mogen
practisch geen lid der N.S.B. zijn
Legerleiding acht het ongewenscht
voor militairen om N.S.B.-bijeen-
komsten bij te wonen.
Wij hebben onlangs gemeld aldus het
Bal. Nieuwsblad van 29 Juli dat. een ge
heim-eigenhandige circulaire van het leger
bestuur aan de militaire gezaghebbenden is
uitgegaan, waarin het lidmaatschap der
N.S.B. voor militairen verboden zou worden.
Dit bericht is door de „Javabode" tegen
gesproken. Er zou geen enkele verandering
zijn gekomen in hel standpunt der legerlei
ding tegenover dc X.S.B., die in Ned.-Indiê
niet. als gezagsvijandig wordt aangemerkt.
Intusschen vernamen wij zoo vervolgt
het Bat. Nwsbl. nadere bijzonderheden
over de circulaire. Daaruit blijkt, dat formeel
van een verbod inderdaad geen sprake is.
De legerleiding acht het ongewenscht, dat
militairen N.S.B-bijecnkomsten bijwonen.
Indien men, gelijk wij, aldus het blad, er
van overtuigd is, dat in het Tndische leger
een gezonde discipline hcerscht cn dat dus
aan dergelijke wenschen van liet legerbe
stuur gehoor gegeven wordt, betcekcnt de
nieuwe circulaire practisch echter wel een
verbod om lid tc zijn van dc N.S.B. Zonder
haar bijeenkomsten hij te wonen, kan men
het lidmaatschap practisch niet uitoefenen.
Ging bij toch naar Frankrijk en
stootte hij zijn neus? Een te
doorzichtige geheimdoenerij
Wat was er toch met Wiedemann,
Hitiers adjudant? Een vraag waar
mede de Engelsche pers zich thans
bezig houdt, omdat de Duitsche bla
den over het vermeende bezoek van
Wiedemann aan Frankrijk zulke te
genstrijdige berichten gaven.
De geruchten, aldus de Londenschc corres
pondent van de Msb., volgens welke kapt.
Wiedemann een nieuw bezoek aan Londen
zou brengen, zijn niet bewaarheid geworden,
voor zoover men thans kan nagaan. Lord
Ilalifax bevindt zich op het oogenblik op
zijn landgoed in Yorkshire. en het is na
tuurlijk mogelijk, dat, Hitiers agent hem
daar opgezocht heeft, niet omdat er ecnig
werkelijk belang gehaat is bij geheimzinnig
doenerij van dezen aard, maar, omdat Hit-
Ier voortdurend pogingen aanwendt om
overleg met Engeland te voeren op zooda
nige wijze, dat. men den indruk krijgt, dat.
de Engelsclien in politiek even onmondig
zijn als de Duifschers.
De Daily Herald was actief
Dat Wiedemann opnieuw hierheen
zou komen, in dc hoop van Halifax
een definitiever antwoord te krijgen
dan hem ter gelegenheid van zijn
eerste bezoek kon worden mcege-
gegeven, was een weck geleden he
kend gemaakt, door dc „Daily He
rald", die de verdienste gehad hoeft
ook Wicdemann's aankomst te Lon
den twee dagen voor het koninklijk
bezoek aan Parijs, te doen „uitlek
ken" cn het geheime onderhoud tus
schen Hitlers agent en Ilalifax we
reldkundig tc maken.
Vrijdag berichtte de „Daily Herald", dat
Wiedemann zich naar Parijs begeven had.
Ook prinses Hohenlohe, die een .vooraan
staande plaats inneemt onder de nazi-agen
ten te Londen, zou naar Parijs gegaan zijn,
met liet doel Wiedemann in contact te bren
gen met de Franschc ministers. Van Berlijn
uit werd dit officieel tegengesproken een
tegenspraak, die natuurlij niet de minste
waarde heeft, aangezien van dezelfde zijde
ook het bericht betreffende Wiedemanns be
zoek aan Londen twee weken geleden, tegen
gesproken was, in flagranten strijd met de
waarheid.
Duitsche bladen spreken zichzelf
tegen.
Gelijk vaak gebeurt in Duitsche tegenspra
ken, wilde ook thans weer het. ministerie
van buitenlandsche zaken te Berlijn te veel
ontkennen. Er werd namelijk aan toegevoegd
dat Wiedemann Berlijn in het geheel niet
verlaten had. Niet alleen wist een ieder hier,
dat dit in ieder geval onwaar was, maar
bovendien was Donderdag nog aan den Bcr-
lijnschen correspondent van de „Herald"
mcgcdecld, dat Wiedemann zich „op vacan
tie" bevond.
Thans houdt het blad vol, dat Wiedemann
de vorige week wel te Parijs geweest is,
maar dat hij door niet één Fransch staats
man ontvangen is. Dit zou verklaren, waar
om Berlijn meent het bericht veilig te kun
nen logenstraffen, en waarom het bovendien
meent het tc moeten logenstraffcn.
Indien Wiedemann zich op het oogenblik
niet „heimelijk" in Yorkshire bevindt, en in
het geheel niet naar Engeland gegaan is,
dan kan dit verband houden met het feit,
dat hij
te Parijs zijn neus gestooten
heeft.
Ilct tweede onderhoud met Halifax had
vermoedelijk plaats moeten hebben in ver
band met tc Parijs te behalen resultaten,
en het kan zijn, dat Daladicr cn Bonnet
minder geneigd zijn dan Halifax, zich do
ontzenuwende Hitleriaanscho methodes
van gehcimzinnig-doen en gewichtig-doén te
laten opdringen. Zooals do „Herald". Zater
dag terecht opmerkte: d i t is geen diploma
tie. En indien het waar is, dat Wiedemanns
komst naar Londen voorbereid werd door
lord Londondcrry, dan heeft Frankrijk dub
bel reden tot voorzichtigheid, want ook te
Parijs zal men weten, dat Londondcrry, of
schoon een vriend van Chamberlain, niet
bepaald een vriend van Frankrijk is.
Het vliegveld te Palembang
niet gevaarlijk
Onderzoek na de ramp van
den „Specht" heeft uitgewezen,
dat motorstoring op het meest
oritieke moment van den start
de oorzaak van het ongeval
was,
In antwoord op vragen, gesteld door den
heer Verboom ,lid van den Volksraad van
Ncd.-Indië, naar aanleiding van het onge
luk van den „Specht" op het vliegveld te
Palembang, heeft, naar de N. R. Ct. meldt,
de regeering medegedeeld, dat het vlieg
veld te Palembang niet aan te merken is
als onvoldoende voor dc D.C.2's en D.C.-3's
en evenmin als een gevaarlijk terrein. Er
mag een verhand worden gelegd tusschen de
afmetingen en de gesteldheid van het ter
rein en de gevolgen van de motorstoring,
welke bij hot Specht-ongeval had plaats
gevonden. De objectiviteit van de com
missie van onderzoek, welke dit geval be
handelde, staat boven allen twijfel.
De door den Nederlandschen raad voor de
luchtvaart ingestelde commissie vond geen
aanleiding om, na kennisneming van de
resultaten van het voorloopig onderzoek
door de Indische autoriteiten, een nader
onderzoek door den raad te doen instel
len.
De oorzaaik van het ongeval, motorsto
ring op het meest critieke moment, na den
start, kwam voldoende vast te staan.
In verband hiermede ziet de regeering
geen aanleiding om de mogelijkheid van
overlegging van het rapport aan den
Volksraad nader te onderzoeken.
Ook bij evcntueele andere vliegrampen zal
voor het doen van mededeclingen over bij
het ambtelijk onderzoek verkregen resul-
taen beslist worden door de vraag, of daar
mede eenig openbaar belang is gediend.
Zoo leken de nagemaakte gul
dens van een ketelmaker op
echte.
„We hebben hier te doen met een
zeldzaam dommen man, een ezel,
om het kort te zeggen," zcide mr.
van Haastert in zijn pleidooi voor
een man, die gisteren wegens val-
schemunterij voor het Amsterdam-
sche Hof terecht slond.
Deze veertigjarige ketemaker, va
der van een groot gezin, ontving
naar zijn oordeel te weinig steun.
Op zekeren dag werd 'hij geheel van
steun uitgesloten, omdat. Maat
schappelijk Hulpbetoon vermoedde
dat hij inkomsten had.
De nood in het gezin steeg hoog en ten
slotte besloot de man zelf geld te maken.
Hij .vervaardigde dertig guldens, drie gaf
hij er uft en toen liep hij tegen den
lamp.
„Geen wonder" meende de verdediger,
„die valsche guldens leken even veel op
een echte als een kikker op een koe".
Pres.: Maar twee menschcn namen het
geld toch maar aan.
Verdediger: Ja, op een drukken marktdag
heeft niemand tijd om'naar het geld te
kijken. Het toppunt van domheid - aldus
mr. van Hnastert was wel, dat hij één
van zijn guldens van eigen fabricaat in
den muntmeter wierp. Hij had even goed
direct naar het politiebureau kunnen loo-
pcn."
Verdachte, die door dc rechtbank tot an
derhalf jaar gevangenisstraf was veroor
deeld, verklaarde nu veel spijt van het ge
beurde te hebben.
„Ik besef nu wel, dat het heel erg is,
wat ik gedaan heb, maar dien dag had ik
geen geld of eten in huis, mijn zeven kinde
ren hadden honger..."
De procureur generaal was van
meening, dat een strenge straf
diende te worden opgelegd. Spr.
vorderde anderhalf jaar gevange
nisstraf met aftrek van voorarrest.
De verdediger drong op clementie aan
temeer daar verd. nooit eerder met de
Justitie in aanraking is gekomen.
Arrest 10 Augustus.
Een nieuw „Katfegat"-record
Een Zweedsche zwemster verbe
tert het record van Jenny Kam-
mersgaard met bijna elf uur.
De Zweedsche zwemster Salty Bauer is er
iu geslaagd liet Kattegat over te steken in
den tijd van 17 uur en 20 minuten, dit is hij-
na elf uur minder dan het Decnscho zwem-
stertje Jenny Kammersgaard, die het vori
ge jaar 28 uur over den afstand had gedaan.
Sally Bauer was Donderdagochtend om
vijf uur van de zuidwestelijke punt van het
eiland Sceland naar Jutland vertrokken,
waar zij om 22.20 uur bij Ramskov ten zui
den van Grenaa voet aan wal zette.
Minister Beek twijfelt aan
den Volkenbond
Ook de wijzigingen zullen niels
uitwerken.
De Poolsche minister van buitenlandsche
zaken, Beek, heeft na een officieel bezoek
van drie dagen, Noorwegen verlaten. Hij
verklaarde aan dc pers, dat hij tot zijn vol
doening had vastgesteld, dat dc houding
van Noorwegen tegenover den volkenbond
dezelfde is als dc houding van Polen. Hij
bracht hulde aan den zin voor werkelijk
heid van de noordelijke landen cn aan
hun verlangen overeenkomstig deze werke
lijkheid te handelen. Vervolgens sprak hij
zijn twijfel uit over de toekomst van den
volkenbond.
Zelfs verwacht hij van dc diepgaande
wijzigingen, welke naar men meende nood
zakelijker wiize moeten worden toegepast,
niet veel, Beek blijft pessimistisch ten
aanzien van den bond.
If
Indië trekt meer geld uit v{
luchtbescherming
Voorstel om het bedrag
grooten met f 466.800, waatt^
ton in 1939 besteed zal woji
Bij den Indischen Volksraad is ingeijj
een nota van wijziging voor de begft*»
van het departement van binnenlandstli
stuur voor 1939. Hierbij is o.m een pos]
verhooging van de post luchtbeschemiiji
deze begrooting met f 466.800.
In de memorie van toelichting word]
gemerkt, dat de volledige uitrusting
luchtbescherming voor Soerabaja, Bat
Bandoeng, Sernarang, Malang, Madioer.
latjap, Djokja, Cheribon, Makassar, M;
en Amboina een bedrag van f 623.800.-
dert. In verband met den financieel!
stand zullen dc maatregelen tegen
vaar in langzamer tempo worden uit.ge
door van het beschik hare bedrag f 155
eerst in '1940 te bestoden.
Weer een militair toes
gevallen
Bestuurder gewond. Matj
verpletterd.
Gisterochtend omstreeks elf uur is:
een militair vliegtuig van het type]
F-K. 51, van een hoogte van 50 H,
afgegleden en in de nabijheid van de
schietbanen op het vliegveld Soes-
terberg tegen den grond te pletter
geslagen.
Bewusteloos lag de vlieger tusscheni
brokstukken van het vernielde toestel. 1
bleek er nog vrij goed afgekomen te
alleen heeft hij een ernstige hoofdwo
en een kaakfractuur opgeloopen.
Vrijwel onmiddellijk na het ongeval
ren dc dokter van het vliegveld cn de bi
dienst der luchtvaartafdeeling bij het w
van het vliegtuig aanwezig.
Uit het onderzoek is gebleken dat de
ger bezig was met het uitvoeren van
genaamde laplandingen. Bij een daar
verloor het toestel teveel van zijn suell
waardoor het afgegleden is.
Schipper hou je roer rechl
Bronken schipper viert zijn
jaardag met bier, haring
aanvaringen.
Op 20 Juni j.1. was de schipper van
motorlogger K. W. 159 jarig. Hij noc
den schipper van de K. W. 59 uit dit
gelijk feit met bier en haring te vit
Beide schepen lagen in dc haven van IJl
den. Des middags om 3 uur togen
vrienden naar een café. De schipper
de K.W. 159 zou om half zeven dien as
uitvaren. Het feit dat hij zich, toen hij
6 uur het café verliet, niet geheel.
voelde, was geen bezwaaf; dit voobm
ten uitvoer tc brengen. Aanvankelijk ?i
de reis goed, doch ter hoogte van loods
kwam de K.W. 159 die in snelle vaart li
den verkeerden wal voer, in botsing
enkele, langs den wal gemeerde sclie;
De schipper die zich gisteren voor
Raad voor de Scheepvaart had te ver
woorden, verklaarde, dat hij vlak voor
aanvaring de telefoon op langzaam
willen zetten, doch bij „vergissing" b
tot volle kracht vooruit gaf.
Dc raad zal later uitspraak doen.
Jachtgeweer ging te vroeg
Arbeider doodelijk gen
Te Klazinaveen is een ernstig onp
gebéurd, waarbij de arbeider A. Koopt
is gedood.
Terwijl K. met een tweeden arbeider
weg was naar zijn werk, ontmoetten zij
heer M. B., eveneens uit Klazinaveen.
met zijn geweer gewapend, ter eendenj
toog. Dc arbeiders maakten een praatje
den jager. Plotseling kwam uit een der
ken een vlucht eenden op. Dc heer B. 1
de zich haastig om, om zijn geweer o:
vogels te richten. Door onverklaarbare
zaak is het schot te vroeg afgegaan,
volle lading hagel trof Iv. in de hors!
zwaar gewond is hij naar het Diacones
huis tc Emmcn vervoerd, waarhij inmic
is overleden. Het slachtoffer was geh
en vader van vijf jeugdige kinderen.
Dreigend benzinegebrf
in linksch-Spanje?
Dit zou een overwinning
Franco verhaasten.
In officieelc rcchtsche kringen in
je gelooft, men, dat de regeeringstro
steeds gróoter gebrek krijgen aan ben
welke voor den modernen gemechani
den oorlog onmisbaar is.
Toen de oorlog uitbrak, waren de
naamste depots, namelijk te Akneria.
bao, San Sebastian, Albaccte en Ma
die tezamen 400.000 ton bevatten, in
den der rcgcering. Deze beschikte I"
dien over 12 tankschepen met bijna 11'
Ion cn over het mcercndcel der 640 &ff
weg-tankwagens van de Campsa n
schannij. Thans is dc toestand echtere
andei's. Door de verovering van
Spanje werd aan den aanvoer van P
leum voor dc regeering de eerste sla-
gcbracht. Tn verhand met het gevaar.'
van de zijde der rechtsche oorlogsscW
cn vliegtuigen dreigt, moet dc rejrf'
sedert eenigen tijd gebruik maken van
tenlandsche schepen, die in vele gevl
oen bedrag aan vracht rekenen, dat
grooter is dan de waarde van de be»
Gezien het enorme dagelijksch verb
dat in een modernen oorlog onvermij1'
is cn de moeite en kosten waarmede
we voorraden worden verkregen, P
men dat een tekort aan benzine in hól
nndelijke kamp een der voornaamste
foren zou kunnen blijken te ziin, waai
Franco de overwinning zou behalen»
