RADIO
Mzinnige Islamiet
vermoordt katholiek
1@©Ü
Tante Pos lost
raadsels op
VAN
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHSj
i
No. 70.
Meriem wist, dat zij een kans had om te
ontsnappen als ze slechts kogels had voor
deze lege revolver. Een vluchtig onderzoek in
de tent en ze ontdekte een verborgen doos in
een hoek. Haastig gooide zy de eigendommen
van de Zweed, die boven op lagen op de grond.
En op de bodem, in een vuil stuk papier gerold,
vond ze een doos met kogels, die bij het wapen
hoorde, dat ze van Malbihn had weggenomen.
Nu haar zoeken beloond was, keerde Meriem
zich om en wilde de tent verlaten. Boven op de
eigendommen van de Zweed lag een pakje, ge
wikkeld in een stuk courantenpapier, geel van
ouderdom, dat haar aandacht trok en het was
of het lot haar zelf het ding voorlegde. Het
was het portret van een klein meisje. Meriem
bekeek het pakje, dat met touw was dicht ge
bonden, met verbazing. Waar had zij dit beeld
meer gezien? Opeens wist zij het. Het was
een foto van haarzelf, zoals zij jaren geleden
was geweest. Waar kwam het vandaan? Hoe
kwam de Zweed er aan? Waarom was het in
die oude courant afgedrukt? Wat was de ge
schiedenis ervan? Afgeleid door al deze raad
selachtige dingen werd ze door een geluid van
buiten weer tot de werkelijkheid teruggeroe
pen. Haastig laadde ze de revolver en stak het
pakje in haar zak. Voorzichtig sloop ze naar
het kreupelhout, waar ze zich verborg. Strom
pelend door de jungle, vervolgde de eens zo
knappe en heerszuchtige Morison Baynes zijn
weg, gevolgd door zyn zwarte bediende. Of
schoon hy het niet wist, had hij bijna het kamp
van de Zweed bereikt. Zijn gezicht en handen
waren deerlijk geschramd, zijn kleren ge
scheurd, hij viel bijna om van uitputting. Doch
hij werd voortgedreven door zyn wroeging over
zijn laaghartig plan en door de eerlijke wens
om goed te maken wat de vrouw, die hij nu
wist, dat hij werkelijk liefhad, misschien was
aangedaan.
Omdat deze zich niet tot den
Islam bekeer en wilde.
De correspondent van de Loc. te
Kediri schrijft:
Op zekeren dag kwam een per
soon, die niets anders deed dan
prevelen, zich bij de Kaboepaten
van Blitar aanmelden. In zijn hand
droeg hij een blank wapen, een
golok, en onder zijn arm een boek
inet een wit overtrek, dat later
bleek een koran te zijn.
Toen men hem vroeg wat hij verlangde,
gaf hij te jennen, den regent persoonlijk
te willen spreken. De regent gaf aan zijn
verzoek gevolg en stond hem te woord. Hij
begon den regent in het laag-Javaansch
toe Ie spreken, doch toen hij er op gewezen
werd, dat zulks niet bestemd was ging hij
in het hoog-Javaansch over. Hij zeide dan,
dat hij van den regent verlangde, dat deze
van zijn wedono's en assistent-wedono's
moest eischen, dat zij beter hun godsdienst
plichten zouden vervullen, geregeld de
koran lezen, de gebruikelijke geboden opzeg
gen en zoo meer.
Met een zoet lijntje.
De regent, vroeg hem of hij uitsluitend
gekomen was om dezen wenk te geven, de
man antwoordde bevestigend.
Hij vertelde dat hij Alkoerdi heette en
in de desa Toedjoeng woonde, onderdistrict
Oedanawoe. Nadat hij ontwapend was, kreeg
men hem met een zoet lijntje weg en werd
hij door eenige oppassers naar zijn huis
geleid.
Een week later stond heel Oeda
nawoe op stelten, want Alkoerdi, die
lijdende was aan vlagen van waan
zin, had d.ien middag zijn vriend
Soekardako, onderwijzer aan een
katholieke desaschool in de desa Ke-
bonagoeng, Oedanawoe, vennoord.
Met een golok had Alkoerdi hem een
der halsslagaders doorgesneden, zoodat de
aangevallene bijna op slag overleed.
De oorzaak nu was, dat Alkoerdi zich
tot laak had gesteld, als fanatiek Islamiet,
den katholieken onderwijzer weer tot den
Mohammedaansclion godsdienst terug te
brengen. Herhaaldelijk bracht hij daarom
bezoeken aan Soekardako, doch deze was er
niet toe te bewegen. Voortdurend kwam
■Alkoenli op deze kwestie terug en bleef zoo
nu en dan bij den onderwijzer eten, ten
slotte heeft hij, zijn herhaalde pogingen
vruchteloos ziende, den onderwijzer, in een
vlaag van waanzin, afgemaakt.
Het varkensvleesch deed t em.
Na zijn inhechtenisneming verklaarde hij
bij het voorloopig onderzoek, dat de onder
wijzer hem bij den laatsten maaltijd, var
kensvleesch te eten zou hebben gegeven,
hetgeen bij onderzoek fantasie van Alkoerdi
bleek te zijn.
Zijn eigenaardig optreden bij den regent
en zijn mislukte pogingen om zijn katholie
ken vriend weder tot den Islam terug te
brengen, wijzen wel in de richting van gods
dienstwaanzin.
Hij is clan ook in een doorgangshuis voor
krankzinnigen in obseiwatie genomen.
Moordaanslag te
Kerkrade
Man en vrouw met mes gewond.
Dader gepakt.
Maandagavond is in een woning in
de Kampstraat te Kerkrade een
moordaanslag gepleegd op een man
en een vrouw, waardoor beiden zoo
danig werden gewond, dat zij in zorg-
wekkenden toestand naar het zieken
huis zijn vervoerd.
De slachtoffers, de 39-jarige van R. en de
30-jarige vrouw J. V., beiden afkomstig uit
Noord Brabant, woonden sinds de vorige
week in de Kampstraat te Kerkrade. De
vrouw had tot voor korten tijd in Eindhoven
samengewoond met den 42-jarigen H., van
Belgische nationaliteit. H. heeft zich gis
teravond naar de woning in de Kampstraat,
begeven en de vrouw en den man met een
mes verscheidene steken toegebracht. De da
der vluchtte hierop, doch werd spoedig gegre
pen. Intusschen had men geneeskundige
hulp ontboden. Een dokter was spoedig ter
plaatse, waarop de slachtoffers naar bet zie
kenhuis te Kerkrade zijn overgebracht. Hun
toestand is zeer ernstig. De dader is in de
kazerne opgesloten. Het mes is in beslag ge
nomen.
Dokter worstelt met inbreker
De boosdoener ontvlucht door het
keukenraam.
In den vorigen nacht betrapte dr. Vermeer
te Dieren, die gewaarschuwd was door een
nachtwaker, die beneden licht zag branden
een inbreker.
Een worsteling ontstond, waarbij de waker
te hulp schoot, zoodat men don inbreker
kon overmeesteren. Toen de dokter de po
litie telefoneerde, kon de waker alleen den
man niet houden, zoodat deze zich loswrong
en met een sprong door het keukenraam ont
vluchtte. met medeneming van tien gulden.
Vermoedelijk is dit dezelfde inbreker, die
in Gelderland en in Twente reeds veel van
dergelijke inbraken heeft gepleegd.
Postbestellingen te water.
Des zomers als van heinde en ver de boot
jes komen aangetuft en uit alle richtingen
de ranke vaartuigjes met bolle zeilen aan
varen, heeft de post van het Friesche wa
terland liet bar druk. Conscientieuse ambte
naren, gelijk tante Pos er talrijke heeft onder
haar dienaren, zien zich soms voor proble
men gesteld, waarvan de oplossing onge
kende moeite en zorg vereischt
In de postkantoren van Sneek en Grouw
arriveeren soms brieven, die eenvoudig, niet
te bestellen zijn. Daar staat soms op zoo'n
brief: „Aan den Weledelgeboren Heer Pieter
Vcrbarendsc, zeilend in de omstreken van
Grouw, in een zeilboot genaamd Windekind,
met als passagicre een jonge dame in blauw
trico". Óf iets van dien aard. Dan krabt de
post zich achter de ooren en kijkt een poos
je beteuterd naar het couvert. Waar mag die
drommelsche Verbarendse nu wel zitten?
Wandelt hij wellicht met zijn meisje op den
Groenen Deken aan de Foikertsloot, luncht
hij wellicht in Oostergo, maakt hij een och
tendtrip naar het Prinsenhof, of ligt hij met
zijn vaartuigje plus dulcinea te luisteren
naar den rietzang in het Bigerneer Voelt gij,
lezer, hoe verdraaid moeilijk het is voor den
postambtenaar om dien brief aan meneer
Verbarendse ter band te stellen?
Signalement er bijl
Dezer dagen arriveerde er weer zoo'n on
mogelijke brief op 't kantoor van Tante Pos
te Grouw. Gelukkig schreef de vader van den
geadresseerde er iets bij: of men den brief
wilde bezorgen bij zijn zoon, die varende was.
op de Friesche meren. De verdere aanwijzin
gen waren zeer vaag: alleen had men hou
vast aan de vermelding dat de geadresseerde
een flink lang persoon was, die in gezelschap
vertoefde van een kleineren vriend, beide ge
stoken in zeilerscostuum. Nu moet ge weten,
dat op zomersche dagen er honderden lange
jongemannen mot een vrindje of een vrien
dinnetje zich ophouden in het Friesche wa
terland, en dat al die jongelui met brillen en
gelakte of geplakte haren en de meisjes in
shobts heel veel op elkander gelijken. Kien
dat nou maar eens uit
En waarempel Tante Pos van Grouw
heeft het uitgekiend. In het Grouwster kan
toor was iets van den geest van Iherlock
Holmes aanwezig en dat element ging speu
ren langs rietwallen, idyllische plassen en
druk bevaren meren. Na enkele dagen was
de gezochle gevonden. De jonkman bevond
zich te Sneek, en werd daar „ontdekt" Hij
was gelukkig met den brief cn Tante Pos
v. Grouw, die'n uitstekend detective had
bewezen te zijn, was gelukkig met de oplos
sing. Want midden in de seizoen drukte had
zij iets gedaan, waarop zij cn hel gehcelc Ne-
derlandschc postwezen met trots kan wijzen.
Diefachtig personeel
Massa-veroordeeling door de
Utrechtsche rechtbank.
Het vroegere personeel van het Warenhuis
„Galeries Modernes" te Utrecht, dat zich aan
diefstallen en heling heeft schuldig gemaakt,
werd gisteren door de Utrechtsche rechtbank
veroordeeld.
Het betrof hier vier magazijnbedienden,
een controleur, een winkelbediende en een
chauffeur, wien gevangenisstraffen variee-
rend van zes maanden tot één jaar werden
opgelegd. Van alle straffen werd de preven
tieve hechtenis in mindering gebracht.
ONDERZOEK NAAR DE GEESTVERMO
GENS VAN EEN PSEUDO-PILOOT.
De Amsterdamsche rechtbank heeft een in
terlocutoir vonnis gewezen in de strafzaak
tegen een jeugdigen werklooze, die zich had
uitgegeven voor luitenant vlieger cn piloot
bij de K. L. M. cn die verschillende dames
voor bedragen, varieerde tusschen tien en
dertig gulden had opgelicht.
Het O. M. had tegen dezen verdachte, die
reeds eerder wegens dergelijke feiten is ver
oordeeld, een jaar gevangenisstraf geeischt
De verdediger had aangedrongen op een
onderzoek van verd. 's geestvermogens en
liet uitbrengen van een reclasseeringsrap-
port.
De rechtbank gelastte gisteren zoowel het
psychiatrisch onderzoek als het uitbrengen
van een rapport.
De moordaanslag te
Teteringen
Dader tot twee-en-een-half jaar
gevangenisstraf veroordeeld.
De rechtbank te Utrecht veroordeelde gis
terochtend den 23-jarigen timmerman H. G.
J. uit Teteringen, die eenige maanden gele
den een aanslag pleegde op zijn ex-verloof
de, tot een gevangenisstraf van twee-en-een-
lialf jaar.
De officier van Justitie had drie jaar ge
eischt.
Belastingontduiker krijgt
5 mille boete
Het bleek den belastingambtenaren te
Bandoeng dat een persoon kans had ge
zien gedurende de laatste drie jaren aan
zienlijk op zijn inkomstenbelasting te
„bezuinigen". Na een nauwkeurig onderzoek
bedroeg de navordering 2500 gulden, met
welk bedrag deze belastingplichtige even
wel nog niet klaar was, want de boete, die
hem thans door den belastingdienst nog
werd opgelegd, bedroeg vijfduizend gulden,
zijnde het dubbele van de navordering.
PROGRAMMA
DONDERDAG 1 SEPTEMBER 1988.
Hilversum I, 1875 m.
AVRO-Uitzending.
8,00 Gramofoonplaten. (Om 8,15 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Orgelspel (Gr.opn.).
10.50 Modepraatje.
11.15 Het Kovaca Lajoa-orkeat. (Gr.opn.).
(Om 12.15 Berichten).
12.30 Gramofoonmuziek.
I.Q0 Ensemble Carel Alberts, en gramofoon
muziek.
2.30 Omroeporkest.
3,15 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Viool en piano.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Aeolian-orkest en soliste.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Causerie Voor studenten in den dop".
7.15 AVRO-Dansorkest.
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Gramofoonmuziek met inleiding.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.00 Radiotooneel.
9.30 Omroeporkest en soliste.
10.45 Sportreportage.
II.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 en 415,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonplaten. (Om 8.15 Ber.).
10.00 Gramofoonplaten.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest. (1.00—1.20 Gramofoonpl.
2.00 Handwerkuur.
3.00 Gramofoonplaten.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonplaten.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Orgelspel.
6.30 Gramofoonplaten.
6.45 Causerie „Der Jongelingen siraad".
7.00 Berichten.
7.15 Boekbespreking.
7.45 Reportage, eventueel gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Berichten.
8.15 De Haarlemsche Orkestvereeniging, ko
ren en solisten.
9.45 Gramofoonplaten.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Kamermuziek en gramofoonplaten.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonplaten. Ca. 11.5012.00
Schriftlezing.
FEÜIL L E T O N.
ETHEl M. DELL
Maar Ivor hield haar in dit opzicht steeds
de hand boven het hoofd. Nadat hij door den
medicus ernstig gevaarschuwd was, besloot hij
genoegen te nemen met zijn vier zonen en twee
dochters en op zijn manier zorgde hij goed voor
haar. Niet achtende de hatelijke opmerkingen
van zijn zuster, drong hij op veel rust bij haar
aan en waakte in het algemeen zooveel moge
lijk over haar gezondheid.
„0p ?Ön eigenaardige, hautaine manier was
hij altijd heel vriendelijk voor haar en daarom
speet het haar ook niet naar hem terug te
keeren. Zijn bezorgdheid roerde haar steeds en
ze probeerde vaak meer voor hem te voelen.
Maar het was moeilijk iemand als Ivor Aubrey-
stone te beminnen.
Hij hield zich de laatste jaren hoofdzakelijk
bezig met de politiek. Om zijn degelijkheid en
rechtvaardigheid was hij zeer geëerd. Men kon
er onder alle omstandigheden van opaan dat
ny zijn partij in het Hoogerhuis nooit zyn steun
zou onttrekken. Nooit zou hij zijn zelfbeheer-
BChing verliezen, maar ook nooit toonde hy
zien byzonder enthousiast. Politieke intriges
nadden niet den minsten vat op hem. Onwrik
baar. trouw en eerlijk stond hij daar als de
Mammoet Rots.
*nJï0»V thad bewondering voor hem. Dat
v™ „niet anders- In al die woelige jaren
Was hij in Seen enkel °P-
veran<lerd; steeds was hy zichzelf gelyk
gebleven en ze wist dat dit zoo zijn zou tot
het einde van zijn leven.
En juist dat was, wat Molly aan hem
bond. In deze koortsige, jachtende wereld was
ze blij dat ze zoo'n onwankelbare rots had om
tegen te leunen. Indien ze Rollo niet gehad
had, zouden de herinneringen uit haar jeugd
misschien als een droom voor haar geworden
zijn. Maar juist in Rollo bleven deze herinne
ringen steeds levendig en daar was ze dank
baar voor. De smart om Ronald's dood was
nu voorbij, de felle pijn van het verleden was
gedoofd. Maar ze bleef aan hem denken als
aan den man, dien ze nog steeds boven alles
liefhad. En ze voelde dat hij ergens op haar
wachtte, aan het einde van den langen weg,
die haar vermoeide voeten aflegden steeds
nader tot het doel, steeds nader. Oh. ze wilde
zoo graag denken aan het oogenblik, dat ze
hereenigd zouden worden.
Maar daar was nog Rollo Rollo, van wien
ze zoo innig veel hield en die nu zijn weg
alleen te zoeken had langs de glibberige en
verraderlijke levenspaden! Niet vóór hij dien
weg gevonden had kon er rust voor haar zijn.
Zoozeer was ze in haar gedachten verdiept,
dat ze het niet eens bemerkte dat het tyd was
voor de lunch. Ze werd hieraan herinnerd door
een bediende en haastig spoedde ze zich naar
den restauratiewagen. Toen ze weer in haar
coupé terug was, bemerkte ze dat ze de Lon-
densche voorsteden al genaderd waren.
Het was een drukkende middag en er hing
een zware dreiging in de atmosfeer. Het werd
onheilspellend donker en toen de trein het eind
station binnenreed, zou men kunnen denken dat
het een sombere Novemberdag was, inplaats
van midden in den zomer.
Daar ontdekte ze Awkins iets breeder nog
dan vroeger en nog meer gelijkend op Hen
drik VIII. Hij posteerde zich voor haar coupé
deur als iemand, die niet van plan is zich opzij
te laten dringen door haastige conducteurs,
passagiers en kruiers. Nog vóór zij er de ge
legenheid toe had, had hii het porteir al ge
opend en met een vormelijk: „Goedenmiddag,
my lady !Ik hoop dat U het goed maakt," ver
welkomde hij haar. Maar ze zag dat hij snel
achter haar keek of Rollo er ook bij was.
„Dank je, Awkins," zei ze. „Nee, hij is niet
met me meegekomen. Ik hoop dat hij over een
dag of twee komt."
„Heel goed, my lady,"zei Awkins. „His lord-
ship is in de stad en ik moest U zeggen dat
het hem een genoegen zou doen indien U de
thee met hem zoudt willen gebruiken in het
Bullivant Hotel."
„Maar natuurlijk!" antwoordde Molly, lich
telijk verbaasd. „Hij gaat dan zeker tegelyk
met mij naar huis?"
„Dat denk ik niet, my lady, maar ik weet
het niet zeker," antwoordde Awkins. „De auto
wacht buiten."
Het Bullivant Hotel lag in een rustige zij
straat van een van Londen's drukke hoofd
straten. Ivor was erg gesteld op dit hotel en
Molly had er vaak met hem gelogeerd. Maar
ze had niet verwacht er hem dezen middag te
treffen. Toen ze in de auto wegreden, zag ze
hoe de donderwolken zich boven de muffe,
stoffige straten samenpakten en ze wenschte
dat ze door had kunnen rijden naar het stille
Aubreystone Castle op zijn heuvel bij Little
Bradholt.
HOOFDSTUK XXVI
Ivor
Ze kwam de lounge van het Bullivant Hotel
birmen en keek zoekend om zich heen.
Er waren slechts enkele menschen en al
gauw zag ze Ivor zitten aan een klein schrijf
bureau. Rustig liep ze naar hem toe en hij
merkte haar pas op, toen ze al heel dichtbij
was. Met een ruk keerde hij zich m en sprong
haastig overeind om haar te begroeten.
Hun handen gr «pen elkaar; Ivor kuste nooit
in het publiek. „Mijn lieve," zei hij, „je bent
prachtig op tijd. Is alles goed gegaan?"
Ze glimlachte tegen hem en warm zei ze:
Oh. het is heerlijk geweest. We hebben van
iedere minuut genoten."
Hy keek achter haar, maar niet met dezelfde
uitdrukking als waarmee Awkins dat gedaan
had. „Is Rollo niet bij je?" vroeg hij.
„Nee, hij is naar Southampton gegaan; hij
zou daar een vriend ontmoeten. Ik verwacht
hem over een dag of twee", antwoordde
Molly.
Even fronste hij zijn wenkbrauwen, doch
daarna glimlachte hij en le:dde haar naar een
stoel. Ik zal thee bestellen," zei hij. „Heb je
een goede reis gehad?"
„Oh, heel goed. En de thee is erg welkom,
waarom ben je naar Londen gekomen?"
„Voor zaken," antwoordde hij, terwyl hij
opstond om te bellen.
Ze keek hem na. Op zijn zesenvijftigste
jaar zag Ivor er uit of hij al een eind over de
zestig was. Maar hy was nog heel knap en
even onberispelijk gekleed als steeds. Alleen
zijn schouders waren eenigszins gebogen en
zijn haar begon erg dun te worden. Men her
kende direct in hem den aristocraat en den
man, wiens wil wet is.
Hij gaf den ober zijn instructies en ging
daarna naast haar zitten. „Je ziet er uitste
kend uit," zei hy op den eenigszins neerbuigen
den toon, dien hij steeds tegenover haar ge
bruikte.
„Daar ben ik bly om," zei ze. „Nu ,we heb
ben deze twee dagen ook al niet veel anders
gedaan dan tusschen en op de rotsen klaute
ren. Is thuis alles goed?"
„Perfect," antwoordde Ivor. „Ik ben van
morgen al hier naar toe gegaan en ik zou je
ook wel van het station afgehaald hebben,
maar ik had een afspraak. Ook vond ik op de
Club een paar brieven, die direct beantwoord
moesten worden."
„En moet je nog in Londen blijven?" vroeg
Molly.
„Ja," antwoordde hij. „En ik dacht dat jij
hier vannacht misschien ook wel zou willen
blijven. Maar je moet natuurlyk doen wat je
zelf wilt.."
Molly keek hem eens aan. „Natuurlijk blijf
ik," zei ze ...Maar, Ivor, is alles wel in orde
met jou bedoel ik?"
Hy hief ongeduldig zyn hand op. „Voor zoo
ver ik weet is er geen enkele reden tot onge
rustheid," zei hij. „Ik heb morgenochtend een
Commissaris-vergadering in de Croxton Hall
en dan kan het wel zijn, dat ik morgenmiddag
myn notaris nog even moet spreken. Daarna
kunnen we dan samen naar huis rijden; maar
als je het vervelend vindt den nacht hier door
te brengen, kun je natuurlyk vandaag al naar
huis gaan. Dan stuur je morgen Awkins
maar weer met den auto terug."
„Maar waarom zou ik het vervelend vinden?
Ik wil hier heel graag blijven en op je wach
ten."
Zijn gezicht ontspande eenigszins. „Dan
houden we dat voor afgesproken," zei hij.
„En nu wat betreft je zoon. Ben je erachter
gekomen, waarom hij zoo hals-over-kop uit
Zwitserland terug is gekeerd en weet je al
iets van zyn plannen?"
„Hij schijnt wel een plan te hebben," ant
woordde Molly aarzelend, „maar ik weet niet
wat dat is. Zooals ik j al gezegd heb is hij
naar Southampton om daar eenige vrienden
te ontmoeten."
„Och, werkelijk!" klonk het sarcastisch.
„Hij schijnt te vinden, dat hij allen tyd heeft."
„Hy is nog erg jong," zei Molly op vergoe
lijkenden toon.
Ivor trok zijn wenkbrauwen omhoog. „Nu,
ik hoop dan dat ónze' zonen hun handen aan
den ploeg zullen hebben"' lang vóór ze zijn
leeftijd hebben bereikt. Ik moet je eerlijk
zeggen, dat ik weinig geduld heb met de
lichtzinnige opvattingen van de tegenwoor
dige generatie. Het wordt toch eindelijk eens
tyd, dunkt me, dat hij weet wat hy wil."
„De een vindt? zijn weg sneller dan de an
der," pleitte Molly. „Ik denk dat hij. wanneer
hy eenmaal een doel voor oogen heeft, er heel
hard voor zal werken en spoedig den ver
loren tijd zal inhalen."
(Wordt vervolgd.)
