1©©
)e strijd om de veertig uren
'lii
Amateur-fotograven helpen
recherche
Radioprogramma
last i
EDGAR R I C E
BURROUGHS
..J
No. 74.
De nacht viel, toen Baynes tot bewustzijn
kwam en hij bemerkte, dat hij stroomafwaarts
dreef op een grote Afrikaanse rivier alleen,
gewond en verdwaald! Door zijn hand als roei
spaan te gebruiken, kon hij met moeite de
kano naar de kant sturen. Vlak bij hem hoorde
hij het gebrul van een leeuw. Een overhan
gende boomtak sloeg tegen zijn gezicht aan.
Hij groep deze en probeerde zijn sterkte. Hij
wilde zijn veiligheid in de bomen zoeken! Hij
kroop naar voren en probeerde zich aan de
tak vasthoudend, overeind te komen, doch toen
hij op de rand van de kano wilde staan, schoot
deze onder hem uit en verdween in de rivier.
Hij had zijn schepen achter zich verbrand!
Weer brulde de leeuw. Baynes vroeg zich af
of het dier hem gevolgd was. Hij moest klim-,
men of terug in de rivier vallen. Hij trachtte
een been over de tak te slaan, maar verzwakt
door de kogelwonden, voelde hij hoe zijn
krachten hem begaven. Hg wilde zich juist op
de grond laten zakken, toen een nieuw gevaar
hem zijn spieren deed spannen. Hij zag twee
gloeiende plekken op korte afstand boven zich.
De leeuw stond op de rivieroever, keek naar
hem en wachtte! De voeten van de jonge
Engelsman hingen bijna op de waterspiegel.
Hij hoorde een lichte beweging in het water
beneden zich, gevolgd door een geluid, dat hem
het bloed in de aderen deed stollen. Het was
het klikken van de kaken van een grote kro
kodil, die op elkaar sloegen Hij vocht tever
geefs voor zijn leven. Zelfs toen hij het deed
voelde hij zichzelf glijden in de rivier en
deze vreselijke kaken. Daarna hoorde hij, hoe
de bladeren boven zich uit elkaar werden ge
schoven om een schepsel dooi te laten. De tak
waar hij aan hing boog door onder dit dubbele
gewicht. Hij voelde de zachte, warme aan
raking en acarna een hanJ die hem vastgreep
en hem bp de takken vade boom trok.
Brij
amj, 1
zij i
i
Sï Daladier had reeds lang
iets op 't hart...
bepirking van den arbeidstijd
*3 werd in frankrijk een mis-
oi(l,l hikking.
den
IIV
.1, II
woi
hoe
:rk
in#1
IMi
De sociale en economisch-politieke
conflicten zijn wel in een zeer hel
der daglicht gekomen door het be
toog van den Franschen premier
Daladier, die zich niet tot de feiten
heeft bepaald, maar doelbewuste
richtlijnen voor de economie en de
welvaart van zijn land heeft aan
gegeven.
Het is een periode van crisis als met vele
jndere maatschappelijke omstandigheden:
igemorkt groeit zij en geeft vorm aan den
naatschappelijkcn toestand; zij neemt be-
van een land en zijn bevolking, die, zich
aan de nieuwe omstandigheden,
zich weinig door verrast gevoelt en ge-
ligd is een nieuwe levensstandaard als
ivermijdelijk te aanvaarden. Het tijdperk
an verminderde koop- en levenskracht
lemt vaster vormen aan, men spreekt er
'er en beklaagt „den slechten tijd" en zoo
(n k-O/jfrcr/cn van gc.n krachtig man achter
ome blijft, ontstaat er een sfeer van ver-
apping cn gebrek aan energie, die van
I nesten invloed kan zijn op de maatscliap-
blijken toestand,
iet I
Met zijn interessante rede van en-
keie dagen geleden heeft de Fran-
sche minister-president Daladier
moedig cn energiek ingegrepen in
den haard der Fransche crisis en
het is niet te verwonderen dat het
gebaar van den premier in Fransche
politieke kringen met geestdrift en
levendig besproken wordt.
ringt
uktc
M
Tijdstip was slecht geko2en!
Daarbij is in het algemeen gesproken vrij-
rw '.el alom uitdrukking gegeven aan de mee-
^ïiing dat het noodzakelijk is om tot een ver-
ndering der starre arbcidstijdsverhoudin-
te komen, maar dat het tijdstip daartoe
n liet kader van de binnenlandscho poli-
leke toestand cn met-het oog op de buiten-
andsche moeilijkheden, slecht gekozen is.
Iet spreekt vanzelf dat een rustige en ge
ldelijke ontwikkeling in Frankrijk van
root belang is voor den Europeeschcn vre-
Toegegeven zal moeten worden dat
Daladier met zijn uiteenzetting om
trent den arbeidstijd en zijn bezwaar
tegen de 40-urige werkweek zoo lang
gewacht, heeft als het maar even
mogelijk was. Van Engelsche zijde
werd er dan ook niet ten onrechte
op gewezen dat hij reeds vele ma
len de gelegenheid tot een hervor
ming van den arbeidstijd had ge
had, maar dat hij die heeft laten
voorbijgaan om den socialen vrede
niet in gevaar te brengen en dat
eerst nu dringende omstandigheden
hem tot een openlijke verklaring
noopten.
Drie kernpunten.
De kernpunten van Daladier's betoog wa
ren eigenlijk drieërlei.
In de eerste plaats is zijn poging tot een
conjunctuur-verbetering ondanks vele hoop
volle uitlatingen in zijn rede vooral ten ge
volge van zijn arbeidsbeperkingen in het
gedrang gekomen.
In de tweede plaats beteekent een onver
antwoordelijk doorzetten van het beperken
der nationale bewapening een chronisch ge
vaar voor de landsverdediging, waarvoor
Daladier zich voor alles verantwoordelijk
weet.
In de derde plaats bewijzen de acties der
arbeiders van de laatste weken, dat de or
ganisaties opnieuw gaan in de richting van
loonsaanpassingen in het kader van het
huidige prijsniveau.
Volksinkomen ging achteruit.
De slag door de leiders van vele arbeids
organisaties den ecoiiomischcn toestand
toegebracht, door een dikwijls kortzichtige
loon- en arbeidstijd-politiek, komt in de
economische verhoudingen maar al te dui
delijk tot uitdrukking, in de eerste plaats
wel" in den terugval van het volksinkomen.
De economische deskundige Dugé heeft
daaromtrent een boekje open gedaan door
do publicatie van statistische gegevens, die
waarlijk geen commentaar behoeven.
Van 245 milliard francs in het jaar
10291930 liep terug tot slechts
172 milliard francs in 1935 en
tot 189 milliard in '36. Het jaar 1937
vertoonde ingevolge de algemeene
prijs verhooging een verhooging van
het inkomen tot 210 a 220 milliard
francs.
Bij de waardebepaling van deze bedragen
moet men er natuurlijk rekening mee hou
den dat zij berekend worden in cle koers
waarde van de franc van dien tijd. Aange
zien de industrieele productie van Frank
rijk in het verloop van het jaar 1938 tegen
over het voorjaar met ongeveer 10 procent
isachteruitgegaan, zal men de oogen niet
kunnen sluiten voor een nog verdere terug
gang van het volksinkomen.
Funeste invloed
Het is in het algemeen niet gemakke
lijk om de rechtstreeksche gevolgen aan te
geven van de voortdurende wisselwerking
tusschcn de productie en de levensstan
daard eenerzij ds en de arbeidsvoorwaarden
aan de andere zijde.
Zooveel is zeker dat de loonsver-
hoogingen van funesten invloed zijn
geweest op een deel der Fransche
industrie en dat de valuta-schomme
lingen daarvan eveneens den in
vloed hebben ondergaan.
Zoo de Fransche toonbeweging" zelfs ge
zien vanuit het standpunt der arbeiders in
werkelijkheid al een ongeslaagde politiek
bleek te zijn, de beperking van den arbeids
tijd was zonder twijfel een grootere" misluk
king en wat haar gevolgen betreft voor den
economischen toestand, was zij van nog veel
grooter invloed. Het fanatieke vasthouden
aan de veertig-uiige werkweek door de
Fransche arbeidersorganisaties is bij logisch
overleg niet verstandig en kan slechts wor
den toegeschreven aan de merkwaardige
ontwikkeling der Fransche politiek.
En zoo het doel van dezen korten
arbeidstijd al een absorbeering van
het groote getal werkloozen was,
dan moet men aan de hand van de
officieele gegevens helaas vaststel
len dat dit doel niet werd bereikt,
want weliswaar liep het getal werk
loozen van 420.000 in Juli '1936 tot
313.000 in Juli 1937 terug, maar in
Juli 1938 bleek het weer tot 345.000
gestegen. Aan de weder-opneming
in bet arbeidsproces - van ongeveer
75.000 Wërkloozen wèra de welvaart
van de Fransche inf.lti^U;ie voor een
deel opgeofferd en het uiteindelijke
resulaat van de veertig-urige week
komt nog bedenkelijker tot uiting,
wanneer men nagaat dat in Juli '37
6Y2 procent maar in Juli 1938 al 20.3
procent van alle tewerkgestclden in
de industrie minder lang werkten
dan de'n vastgcstelden arbeidstijd
van veertig uur.
Hoe ontstond de
beidstijd?
stijgende ar-
De organisaties gaan bij deze ontwikke
ling van den «gang van zaken van het stand
punt uit, dat met het oog op het groeien
de getal heel- en half-werkloozen een ver
lenging van den arbeidstijd niet gewenscht
is. In werkelijkheid evenwel is de stijgen
de arbeidstijd een gevolg van de industriee
le crisis die uit de des-organisatie der pro
ductie voortvloeide.
Nochtans Iaat het zich aanzien dat
de organisaties ondanks alle protes
ten en politieke manoeuvres tot een
compromis inzake den arbeidstijd
zullen komen, misschien ook wel
omdat de openbare meening in
Frankrijk de sedert twee jaar du- -
rende sociale onrust, moede is.
En een standvastige en juiste, tactische
houding der Fransche regeering kan van
duurzamen beslissenden invloed zijn waar
bij de welvaart van dit land gediend zal
blijken door een omzwaai in de economi
sche politiek. En dat kan, uit den aard der
fcttaK, het Fransche volk slechts toejuichen
Parijsch zakkenroller op handi
ge wijze geknipt.
Een Parijsche zakkenroller, die naar de
bedevaart te Saint Anne de la Plud was ge
gaan, is door de politie geknipt dank zij het
vernuft der recherche.
Een dame, die naast de processie liep, ont
dekte, dat haar tasch openhing en dat er
15.000 francs uit waren gestolen. De dader
had, aldus de N. R. Ct. toen allang een goed
heenkomen gezocht, en voor de gendarmes,
die hem opsporen moesten, was het een
moeilijke opgave den boef te vinden.
Een der gendarmes kwam echter op het
lumineuze idee foto's te gaan verzamelen
en op te vragen. Want, zoo zei hij, tallooze
menschen hebben tijdens het voorbijtrekken
van den stoet foto's gemaakt en allicht kan
er iemand een aanwijzing' geven. Terstond
trok de brigade er op uit; alle amateurs,
die met een fototoestel liepen moesten af
drukken geven van hun opnamen. Het re
sultaat was verrassend. Niet alleen vond
men een serie plaatjes, waarop men tel
kens dcnzelfden jongeman vlak achter de
bestolen dame zag loopen, maar een foto
toonde den jongeman met de hand in de
tasch van cle dame!
Snel werd de foto vergroot, het signale
ment verspreid', en toen de .zakkenroller aan
een Parijsch station uit den sneltrein stap
te, werd hij door de stationspolitie gear
resteerd.
Barbaarsche ouders
Engelsche rechter grijpt in.
Uit Nortlifleet in Kent wordt aan de Dai
ly Express geseind, dat ouders van een drie
jarigen jongen samen uitgingen en 't kind
gebonden aan de stijl van een venster ach
terlieten.
Een inspecteur van politie verklaarde
voor de Rechtbank, dat het kind geduren
de twaalf uur op deze manier geheel al
leen in huis was.
Op een nacht had deze inspecteur de ou
ders ontmoet, toen zij een resaturant ver
lieten. De politieman had bij deze gelegen
heid gevraagd, hem het kind te laten zien,
I-lij vorid de kleine in 'n ongemeeubeld ka
mertje, liggende op den vloer, terwijl een
overjas over z'n naakte lijfje was gelegd.
De Rechter onttrok het arme kind aan de
ouderlijke macht'en» liet. het in een inrich
ting opnemen, terwijl de ouders in voor-
loopig arrest werden gesteld.
WOENSDAG 7 SEPTEMBER 1988.
Hilversum I. 1875 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 van. ep
7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.16 Ber.),
9.30 Keukenpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Coiy
tinubedrijven.
11.40 Voor de werkloozen.
12.00 Gramofoonmuziek (Om 12.15 Ber.),
12,301.45 Esmeralda en solist.
2.00 Kniples. In de pauze: Gramofoonmuz.
3.00 Voor de kinderen.
6.00 Orgelspel,
6.30 Gramofoonmuziek.
6.45 Causerie over de 39ste Nederlandsche
Jaarbeurs.
7.00 Felicitaties.
7.06 Voeaal concert.
7.30 Causerie „Koningin Wilhelmina en het
Vredespaleis",
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 „Fantasia".
9.00 Declamatie.
9.15 VARA-Orkest m.m.v. soliste.
10.00 Berichten ANP, hierna gramofoonmuz,
10.15 VARA-Orkest.
11.00 Causerie: „Met wie(n) zal ik trouwen?"
11.3012.00 Dansmuziek (Gr.pl.).
Hilversum II. 301,5 en 415,5 m.
NCRV-uitzending. 6.307.00 Onderwijsfonds
voor de Binnenvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek (Om 9.30
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
1L15 Vioolvoordracht met pianobegeleiding,
en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
I.00 Orgelspel.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.50 Gedeeltelijke uitzending van de Aubade
op den Dam.
3.15 Gramofoonmuziek.
3.30 Amsterdams Kamermuziekkwartet en
gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Voor de kinderen.
5.45Gramofoonmuziek.
6.30 Taalles en causerie over het Binnenaan-
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Gereformeerd Friesche uitzending.
7.45 Reportage, eventueel gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 „Veertig jaar Nederland onder de Re
geering van H.M. Koningin Wilhelmina",
m.m.v. sprekers (o.a. Dr. H. Colgn en de
Gouverneur-Generaal van N. O.-I.), het
NCRV-Orkest en gemengd koor.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Haarlemsche Motet- en Madrigaalver-
eeniging, en gramofoonmuziek,
10.45 Gymnastiekles.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
feuilleton.
ETHEL M. DELL
..Voor allebei," klonk liet prompt. „Maar
ook al had ik er voor mijzelf niets van ver-
wacht, dan had ik het toch gedaan."
-Ah!" zei Ferrars. „En weet Molly hier
in?»
.Nee," antwoordde Rollo. „Dat hoorde bij
Ir, ons geheim. Maar ik heb haar wel gevraagd
ze niet mee wilde gaan, maar ze kon niet
n ze moest naar de anderen terug. U moest
u Jjaar toch eens leeren kennen, sir! U zou het
oe moeite waard vinden."
Ferrars haalde een notitieboekje uit zijn zak
en deed alsof hij daar iets in opzocht. „Dat
ai 0 ik ®raa£' mün jongen," antwoordde hij.
S i^aS alleen maar omdat ze jouw moe-
»Oh nee, daarom niet!" protesteerde Rollo.
xiiof ac'eui; c^eeri alsof het onderwerp hem
lf Tnff vfr(Jer interesseerde. Hij haalde zijn ciga-
1 rcttenkoker uit zijn zak en hield dien Rollo
Voor.
„Het was een buitengewoon aardig idee van
zei v- Va£ de ^oot te komen halen, Tommy,"
U- ,,Kom jongen, neem een cigaret en ga
eons-rustig bij zitten. Zoodra we wat op
ÏL z0n .gekomen, zullen we het nog druk
genoeg krijgen." 0
HOOFDSTUK XXIV
Op de Proef gesteld.
Kvon'd v™" r°„rstel trokken ze oh dien
vroeg in hun kamer terug. Molly vond
dat eigenlijk wel prettig, want zc voelde zich
heel moe en, niettegenstaande zijn gerust
stellende verklaring, was ze bang. Ze had
er zoo'n vermoeden van dat zijn toestand veel
ernstiger was dan hij wel wilde toegeven.
Maar behalve het feit dat hij den volgenden
morgen om. tien uur weer bij den dokter
moest zijn, wist ze niets. Verder had hij voor
den middag afspraken gemaakt met zijn
notaris en effectenmakelaar, teneinde met
dezen de noodige schikkingen te treffen.
Tegen den avond had Ivor dan gedacht weer
naar huis te gaan.
Maar ongerust vroeg Molly zich af of dit
laatste plan wel uitgevoerd zou kunnen wor
den. Ze had een voorgevoel dat hij in Londen
zou moeten blijven. Zjjn bedaardheid was
maar voorgewend, dat merkte ze wel. Het was
ter wille van haar, dat hij zich zoo beheerschte
maar een eerlijk, openhartig gesprek met hem
betreffende den aard van zijn ziekte zou haar
z .ker veel meer verlichting gegeven hebben.
Ivor had het noodig gevonden dat ze, na
de lange reis, zich wat vroeger dan gewoon
lijk ter ruste begaf en, hoewel ze heel goed
wist, dat lange uren van slapeloosheid haar
zouden wachten, had ze zich met haar gewone
inschikkelijkheid naar zyn wenschen gevoegd.
Ze was al begonnen zich te ontkleed en,
toen het gerinkel van d: telefoonschel naast
haar bed haar deed opschrikken. Ivor, die
voor het open raam een sigaret zat te rooken
keek om bij dit geluid, maar ze had den hoorn
al van den haak genomen.
„J 0 - Met wien spreek ik?"
Zij hoorde een bekend lachje en toen:
„Hallo, Molly, ben jij daar?"
Het was Rollo. Zijn stem had altijd een
bijzonderen klank voor haar; zij leek zooveel
op die andere stem, die ze eens zoo innig
had liefgehad,
„Ja, lieve," antwoordde ze zacht. „Waar
ben je op het oogenblik?"
,,Ik ben in het Fricker's Hotel met een
vriend. Ik heb opgeheld naar Aubreystone
Castle en daar vertelden ze me dat je in de
stad zou blijven overnachten. Is alles goed
met je Molly? En hoe maakt „Het Gezag"
het?"
Hiermee was zijn stiefvader bedoeld en dit
b ',cht haar meteen alles weer in de herinne
ring.
„Lieve jongen," zei ze, „ik zou je graag
willen spreken, maar vanavond gaat onmo
gelijk."
„Wees maar niet bang, Molly! Ik zal je
heusch niet komen storen. Maar ik dacht dat
je wel zou willen weten waar ik was. Óver 'n
dag of twee zal ik his Lordship in een brief
precies mijn plannen meedeelen."
Verbluft vroeg Molly: „Wat voor plannen?
Vat ga je dan doen?"
Hij lachte vroolijk hij was klaarblijkelijk
in een opperbeste stemming. „Dat kan ik je
zoo door de telefoon niet zeggen, lieveling,
maar je zult het gauw hooren. Wees vooral
niet bezorgd over mij.; ik heb de kans van mijn
leven gekregen en ik zal haar niet voorbij
laten gaan, daarvan kun je "verzekerd zijn!"
„Rollo," zei ze verschrikt, „wees toch voor
zichtig! Wanneer zal ik je weer zien? Kun je
morgenochtend vroeg niet hierheen komen?"
„Nee, lieveling, dat is absoluut onmogelijk;
ik heb het nu verschrikkelijk druk. Maar mis
schien kan ik Zondag naar je toe komen. Mor
gen ga je zeker weer naar huis?"
„Dat weet ik nog niet..." antwoordde Molly
aarzelend. Plotseling stond Ivor achter
haar, die haar rustig den hoorn uit de hand
nam. Zijn stem klonk kortaf, bijna streng,
toen hij zei: „Rollo, ben jij daar? Je spreekt
met je stiefvader. Je moeder is vermoeid en
gaat nu naar bed. Als je haar van dienst wilt
zijn, kom dan morgenochtend om half tien
naar het Bullivant Hotel. Hè Wat Te druk
Dat is bespottelijk! Ik zeg je nog eens dat,
wanneer je je moeder van dienst wilt zijn, je
morgenochtend hierheen moet komen. Wat?
En wanneer ik je nu zeg dat ze je noodig zal
hebben?"
Nu zweeg Ivor en vaag ving Molly klanken
van protest op door het toestel.
Ze zag Ivor's gezicht hoe langer hoe meer
betrekken, terwijl hij daar stond te luisteren,
zijn lippen stijf op elkaar geklemd. Eindelijk
antwoordde hg: „Je kunt doen zooals je wilt,
maar als je morgenochtend om half tien niet
hier bent om je moeder in haar moeilijkheden
te helpen, dan behoef je later ook niet meer te
komen. Je begrijpt toch zeker wel dat ik je
dit niet vraag voor mijzelf. Ik adviseer je er
goed over na te denken. Verder heb ik je
niets te zeggen goedendag."
Met een resoluut gebaar legde hij den hoorn
op den haak.
„Waarom heb je het gesprek afgebroken,
Ivor?" vroeg Molly bedroefd. „Ik had hem nog
willen spreken ik zou het hem hebben kun
nen uitleggen."
Hij was op den rand van het bed gaan zitten
en trok haar nu naast zich neer. „Luister eens,
Mojly, hiermee heb ik hem op de proef willen
stellen; ik ben benieuwd hoe hij er op reageert.
Nee, ik verbied je hem weer op te bellen; hij
weet meer dan genoeg. Hij moest zijn leven
voor je willen offeren, na alles wat jij voor
dien jongen gedaan hebt."
Hy legde zijn arm om haar heen en, in een
behoefte aan steun, leunde ze tegen hem aan.
„Ivor",. fluisterde ze, „vertel me iets meer
over jezelf; ik weet er nog zoo weinig van."
Afwerend antwoordde hij: „Je weet juist
genoeg, mijn lieve. Het Is heelemaal niet noo
dig dat je nachtrust verstoord wordt door een
te groote ongerustheid, die misschien wel eens
kon blijken geheel misplaatst te zijn. Maar het
lijkt me uitstekend dat Rollo morgen bij je is."
Ze zag wel, dat het vergeefsche moeite was
hem verder te vragen. Hij had haar nu een
maal altijd als een klein kind behandeld en dat
zou hij ook wel blijven doen. En zuchtend over
dacht ze dat ze nooit meer was geweest dan
zijn bezit; een kameraad had hij zich nooit ge
wenscht.
Maar hij was dien avond ongewoon vriende
lijk voor haar. Hij gaf haar een kalmeerend
middel, opdat ze zou kunnen slapen en omgaf
haar met zijn zorgen, iets wat haar onuitspre
kelijk roerde. Ze vond dat zij het eigenlijk
moest zijn. die voor hem zorgde en een onge
kend gevoel van teederheid voor hem drong
haar de tranen naar de oogen. Had ze ooit ge
noeg- van hem gehouden had ze hem ooit
goed begrepen?.
Toch, toen ze eindelijk in slaap viel, waren
haar laatste gedachten niet voor hem, maar
voor haar zoon.Zou Rollo komen? Oh, ze
hoopte het maar...
Ze gebruikten het ontbijt op hun kamer. Op
haar vragen antwoordde Ivor dat hij wel goed
geslapen had over hem behoefde ze zich
niet ongerust te maken. Maar in het morgen
licht zag hij er heel slecht uit; het leek wel
alsof hij in dezen eenen nacht plotseling veel
ouder was geworden.
Ze was veel te zenuwachtig om te eten;
ieder oogenblik verwachtte ze opgebeld te
worden, om dan van Rollo te hooren dat hij
onmogelijk kon komen. Arme jongen, het was
ook niet fair. Evenalsjiaar was ook hem veel
te weinig verteld.
Ze nam een courant op, die Ivor voor haar
op hun kamer had laten brengen. Veel aan
dacht had ze er niet voor, maar plotseling' viel
haar oog op een bericht, dat haar haar ouden
vriend Geoffrey Asterby weer in de herinne
ring bracht. Het bevatte een verslag van de
aankomst van den grooten acteur, Craven
Ferx-ars, en diens vriend, den beroemden chi
rurg Di\ Asterby. Men vei*wees naar een foto
van deze aankomst, die was afgedrukt op de
fotopagina.
Molly las het artikel zonder al te veel be
langstelling, maar, aangezien ze voor haar
ontbijt nog minder belangstelling had, zocht ze
op de genoemde pagina naar de illustratie en
daar, tot haar niet geringe verbazing, zag ze
haar zoon! En was geen twijfel mogelijk
hij was het! Hij stond vlak bij een man, in wien
zij Geoffrey Asterby herkende. De man achter
hem was naar alle waarschijnlijkheid Craven
Ferrars. Onmiddellijk werd zij getroffen door
zijn bijzondere persoonlijkheid: het was niet
zoozeer zijn gezicht, waarvan Iedere lijn per
fect was, als wel zijn rechte, zelfbewuste hou
ding, die niet naliet indruk op haar te maken.
Was dit dezelfde als die ineengedoken, schuwe
gestalte, die ze bij haar afscheid van Geoffrey
Asterby had gezien? En Rollo? Wat deed hij
daar? J
(Wordt vervolgd.)
