RADIO
Wij lazen voor U
De strafzaak tegen
Mr. Rost van Tonningen
li'.\
ïedgar r i c e
iburroughs
No.
In de schaduw van een tent gekomen,
slaakten Meriem en Baynes haast een kreet
van ontzetting. Ze kwamen daar op het ogen
blik, dat de olifant Korak bevrijdde. Alles had
zich in een oogwenk afgespeeld en het dorp
leek wel een gekkenhuis. Mannen, vrouwen en
kinderen renden doorelkaar om zich in veilig
heid te brengen. De paarden, kamelen en
eze^s angstig door het getrompetter van de
dikhuid inkten en trokken aan hun halsters.
Meer dan een dozijn waren reeds losgebroken.
De galoperende paarden brachten Meriem op
een idee. Ze wenkten Baynes haar te volgen
en bracht hem naar het verste eind van het
dorp. Ze wist dat daar steeds een paar paar
den gezadeld stonden. Het geluk was met hen,
want zij konden in het zadel springen zonder
hindernissen te ontmoeten. De kortste weg
naar de vrijheid leidde door het midden van
het dorp en Meriem spoorde de paarden, dat
van Baynes vlak achter haar. tot grote spoed
aan. Zo plotseling en onverwachts was hun
poging om te ontvluchten, dat ze reeds half
door het dorp waren, voordat de verwonderde
bewoners begrepen, wat er gebeurde. Toen
herkende een Arabier hen en met een alarm
kreet schoot hij zijn geweer af. Dit was het
signaal voor een achtervolging. Temidden van
het geweervuur vlogen de paarden van Meriem
en Baynes door de opening in de palissade
en gingen vlug langs het pad, dat naar het
Noorden voerde. En Korak? Tan tor droeg
hem diep de jungle in. Toen hij niets meer
hoorde, legde Tantor zijn slachtoffer voor
zichtig neer. Korak vocht om zichzelf te
bevrijden, maar zelfs zijn geweldige spieren,
waren niet in staat de stevige knopen losser
te maken, Terwijl hij daar lag, werkend en
rustend om de beurt, stond de olifant over
hem te waken. Het werd dag, maar Korak
was niet dichter bij de vrijheid dan tevoren.
Zou hij moeten sterven van honger en dorst?
EEN NALATIGHEID.
De Tijd (r.k.) schrijft in een commentaar
over de Millioenennota, het niet eens te zijn
met het muurvaste besluit der Regeering,
niet te leen en.
Om de jeugd in de toekomst finan-
cieele lasten te besparen, zou men
haar nu aan de ellende der werk
loosheid moeten overlaten?
Vraagt het blad.
HET AFGODSBEELD DER BEZUINIGING.
„De Wilde's dolage" zet het Volk (s.d.a.p.)
boven zijn beschouwing over de Millioenen
nota, welke het blad, vanwege den verwar
den vorm van het staatsstuk, een „veredelde
kruiswoordpuzzle" noemt.
Men buigt., aldus het Volk, cle knie
voor het afgodsbeeld cler bezuini
ging, men zal de gemeenten nog wat
meer aan banden leggen, men ram-
melt alvast met den stok achter de
deur, men doet het een en ander om
de katholieken ie paaien, evenwel
zonder geestdrift en zonder breede
allure en voor het overige jaagt
men liet. naar steeds verdere einders
terugwijkende drogbeeld na van de
sluitende bogreoting, die in zeven
jaar van aanpassing niet werd be
reikt en ook nimmer zal kunnen
worden verkregen, omdat men in
verblinding voortholt op het pad,
dat de opheffing der werkloosheid
mijdt en in stede daarvan naar de
volksontbinding voert.
GEEN PAPIEREN KINDERTJES.
Uit het Handelsblad:
Een afgerond dekkingsplan geeft de Mil
lioenennota als gezegd niet: minister De
Wilde heeft blijkbaar uit de praktijk der
laatste jaren al geleerd, dat 'n volledig dek-
kingsplan in deze onzekere tijden toch
slechts een papieren kindje van den minis
ter van financiën blijft. Desniettemin moet
men met klem blijven aandringen op maat
regelen. welke de noodige dekking tot her
stel van het evenwicht onzer staatsfinan
ciën verzekeren.
1 Er is nog!
Nog beschikt ons volk. dank zij zijn spaar
zaamheid en vlijt, over voldoende reserves,
welke het ter beschikking van den Staat
kan stellen tot dekking der aanhoudende
deficits. Maar de vooruitzichten voor ons
bedrijfsleven zijn thans niet langer zoodanig,
dat.men op een ongestoorde continuïteit
van dit spaarvermogen zal mogen blijven
rekenen.
Uit de Pers van heden
BEDENKING IN DE ANTI-RE VOLUTION-
NAIRE PERS.
De Standaard (anti-rev.) vraagt:
Als er thans Overheidsuitgaven zijn, wel
ke, gelet op alle in aanmerking komende
factoren, niet mogen worden gehandhaafd,
waarom worden dan deze uitgaven besten
digd, met het gevolg, dat van de burgerij
daarvoor gelden moeten worden gevraagd?
Het blad besluit:
Een verhooging van de inkomsten om
het deficit te dekken, gepaard gaande met
een verhooging van de uitgaven, waardoor
neuwe deficitten ontstaan, helpt ons niet
uit het moeras.
OP DE GLIJBAAN.
Het Nat. Dagblad (N.S.B.) spreekt in zijn
beschouwing over de Rijksbegrooting van
.Nederland's financieel moeras", „Millioe-
nenschemcringcn zonder verschiet" en „on
gebreidelde schuldenpolitielc". Het blad
merkt op:
De regeering probeert natuurlijk de af
stand te bewaren van het Fransche staats
bankroet, doch zij heeft zich met de begroo
ting 1939 zoo vastberaden op de glijbaan
naar den financieelen afgrond gewaagd, dat
een reddingspoging welhaast ondoenlijk
lijkt.
Tot zoover do Mussertkrant.
De Nieuwe Ilott. Crt. (lib.) zegt naar aan
leiding van het commentaar van het Nat.
Dagbl., dat dit orgaan blijkbaar niet weet,
dat in Duitschland belastingen en schulden
tot een ontzagwekkende hoogte zijn geste
gen....
TELEFOONGESPREK MET EEN
STAARTJE.
De 34-jarige chauffeur P. S. J., die in pu
blieke telefooncellen liad getelefoneerd en
daarbij op listige wijze zijn dubbeltje had
teruggekregen, stond gisteren wegens dief
stal voor de Haagsche rechtbank terecht
De Officier van Justitie achtte het ten
laste gelegde bewezen en eischte een geld
boete van f10.
De rechtbank sprak verdachte evenwel
vrij.
EEN VERRASSING VOOR HET
LANDBOU W-CRISISFONDS.
Per enveloppe, gestempeld tc Vaassen,
werd bij het departement van Economische
Zaken een bedrag van f 60.— ontvangen,
met vermelding, dat dit geld bestemd is
voor het Lanclbouw-Crisisfonds.
Minister van Justitie voelt niets
voor uitstel.
Gisterochtend zou voor de Haagsche recht
bank behandeld worden de strafzaak tegen
Mr. M. M. Rost van Tonningen, hoofdredac
teur van het Nationale Dagblad, die in
genoemd blad in het nummer van 13 April
een artikel had gewijd aan de Ossche af
faire, in welk artikel uitdrukkingen voor
kwamen, welke beleedigend voor minister
Goseling werden geacht.
Mr. Rost van Tonningen was evenwel
niet verschenen en nadat verstek tegen hem
was verleend, deelde do officier van Justi
tie, jlir. Mr. van Asch van Wijck mede, dat
hij een kleine redactioneele wijziging in
de dagvaarding wenschte te zien aange
bracht. Daar verdachte evenwel niet ver
schenen was, moet deze wijziging hem eerst
beteekend worden, alvorens de behandeling
kan plaats hebben.
De verdediger, Mr. W. J. C. A. Nijgh, aldus
ging Mr. van Asch van Wijck voort, heeft
mij verzocht deze zaak vier weken te wil
len uitstellen, omdat hij pas Maandag j.1.
de zaak van zijn collega heeft overgenomen
en hij in dien korten tijd zic-h niet voldoen
de kon voorbereiden.
Ik voel heel weinig voor dat ver
zoek. De minister is op 13 April be-
lecdigd en toen zou de zaak op 12
Mei behandeld worden. Inmiddels
kondigde men in openbare vergade
ringen aan, dat men de zaak wilde
rekken en dat men er niets geen
haast mee had.
Iïct bezwaarschrift, dat tegen de
dagvaarding is ingediend, heeft alle
instanties doorloopen en thans zal
de zaak eindelijk dienen.
Nu komt de verdediger weer met een ver
zoek om uitstel, omdat hij niet voldoende
ingewerkt is. In het Nationale Dagblad
stond evenwel aangekondigd, dat Mr. Nijgh
op 5 Juli in het R.A.I.-gebouw te Amster
dam over de Ossche zaak zou spreken, de
zaak welke hij nu zegt niet te beheerschen.
Het verzoek om uitstel is dan ook wel
heel ongerijmd en spr. verzocht cle recht
bank don termijn, noodig om de wijziging
van cle dagvaarding te beteckenen, zoo kort
mogelijk tc nemen.
Hierna besliste cle rechtbank, dat de be
handeling op Zaterdag 24 September a.s.
zal plaats hebben.
Hotel afgebrand
Door nog niet bekende oorzaak is gister
ochtend brand ontstaan in het bekende ho
tel „Herikerberg", gelegen op den Heriker-
berg aan den Rijksweg te Goor. Bij gebrek
aan water was het onmogelijk den brand
te stuiten, zoodat het hotel een prooi der
vlammen werd. Niets kon gered worden. De
schade, die aanzienlijk is, wordt door ver
zekering gedekt.
Slager ziet zijn zoontje
verongelukken
Tragisch ongeval te Lochem.
Bij het passeeren van een met betonbui-
zen geladen vrachtauto met aanhangwagen
van den bootdienst Ivingma uit Wanswcrd,
zag de heer .1. Viersen, slager te Lochcm,
dat op de verbindingsstang van den aan
hangwagen zijn zoontje zat. Hij hiclcl een
motorrijder aan, die getracht heeft den wa
genbestuurder te waarschuwen. Helaas
kwam hij te laat. Het jongetje was van de
stang afgcslingerd en lag aan den kant van
den weg De ontboden geneesheer kon slechts
den dood constateercn.
Vermoedelijk is het ventje, zonder dat de
chauffeur het bemerkte, op den wagen ge
klommen.
Dc vrachtwagen is doorgereden, daar
men in de bestuurderscabine niets van het
ongeval had gezien.
Kinderverlamming fe Rotterdam
neemt af
Slechts één geval in enkele da
gen.
Nadat er eenige dagen lang geen nieuwe
gevallen van kinderverlamming in Rotter
dam waren bijgekomen, is thans een nieuw
geval bij den directeur van den G.G. en
G.D. aangegeven. Het betreft een jongetje
van twaalf jaar, wonende aan den rechter
Maasoever.
De afneming van de ziekte gedurende de
ze weck is overigens van dien aard, dat de
overheid er toe kan overgaan,
ook de bewaarscholen en eenige scholen,
die nog gesloten werden gehouden, nu spoe
dig te gaan heropenen. Naar alle waar
schijnlijkheid zullen de bewaarscholen a.s.
Maandag hun lessen hervatten.
De K.N.I.L.M. naar Hongkong
Spoedige aansluiting te ver
wachten.
De heer Van Haeften, directeur van Ver
keer en Waterstaat, is, aldus cle N. R. Ct„
van zijn luchtreis naar Indo-China in Ba
tavia teruggekeerd. Hij deelde mede, clat
reeds in den loop van dc volgende maand
valt tc vernachten, dat de aansluiting in de
richting Hongkong via Saigon door de
K.N.I.L.M. en Air Francc kan worden be
reikt.
BESCHULDIGD VAN MOORD.
De vier en veertigjarige David Leonard
Knight, een winkelier uit Romford in Esscy
werd in arrest gesteld, omdat hij ervan
werd beschuldigd, zijn vrouw Florcnee He
len Knight, oud twee en dertig jaren, cn
moeder van drie kinde-cn, te hebben ver
moord. De Daily Express vertelt, dat de
vrouw in de echtelijke woning gewurgd was
gevonden. Daarna heeft haar man de poli
tie getelefoneerd, dat er een moord was ge
pleegd.
PROGRAMMA
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1938.
Hilversum I, 1875 m.
VARA-Uitzcnding. 10.0010.20 v.m. en 7.30
—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Continu
bedrijven.
12.001.45 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Ber.)
2.00 Filmpraatje.
2.15 Pianovoordracht.
2.45 Gramofoonmuziek.
3.15 Causerie ..100 jaar fotografie".
3.30 VARA-Orkest.
4.305.00 The Four Blue Stars, m.m.v. soliste
5.05 Reportage.
5.30 Filmpraatje.
6.00 Orgelspel.
6.30 Gramofoonmuziek.
7.10 radiojournaal.
7.30 Causerie „Aan den vooravond van Hout-
rust".
7.40 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP., VARA-Varia.
8.15 VARA-Orkest, m.m.v. soliste.
9.00 Toespraak.
9.10 Community-singing.
9.30 „En nu... Oké".
10.45 Berichten ANP.
10.50 Gramofoonmuziek.
11.00 Souvenir-orkest, m.m.v. solist.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 en 415,5 m,
KRO-Ultzend'ng.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.).
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KFO-orkest. (1.001.20 Gramofoonmuz.)
2.00 Handenarbeid voor de rijpere jeugd.
2.30 De KRO-Melodisten, m.m.v. solist.
3.00 Kinderuurtje.
4.00 Vervolg concert.
4.45 Gramofoonmuziek.
5,00 Vervolg concert.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.45—6.15 De KRO-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie vanwege de St. Josephs-Gezel-
lenvereeniging.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Meditatie met muzikale omlijsting.
8.35 KRO-orkest.
9.00 Russisch rkest „Slawa", m.m.v. solisten
en gramofoonmuziek.
9.50 Gramofoonmuziek.
10.00 De KRO-Boys, m.m.v. solist.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON
ethel m. dell
fluisterend vroeg ze: „Je stelt dus voor dat
ik ivor zal verlaten en terug zal gaan naar
hem?"
..Ja," antwoordde Geoffrey zacht.
Met een mat gebaar streek ze langs haar
voorhoofd. „Of was hij het, die dit voor
stelde?"
Weer aarzelde Geoffrey voor hij antwoord
de: „Hij wilde niet dat ik zou trachten jou
hiertoe over te halen, maar ja de gedachte
ie van hem uitgegaan. Vergeet niet dat jij
alles voor hem bent dat hij je, indien
eenigszins mogelijk, wil helpen. Hij is er diep
ellendig onder, de arme kerel."
Ze gaf geen antwoord en een heelen tijd
lang bleef het stil. Eindelijk hief ze lang
zaam haar hoofd op, doch ze keek Geoffrey
niet aan ze staarde strak voor zich uit.
jV, -16 kem een boodschap van mij over
willen brengen?" vroeg ze.
delijkatUUrl^k'" antwoordde Geoffrey vrien-
Vna*u JC!. wiHen danken voor alles?
maar Voel dat Ivor me meer noodig
neen tenminste op het oogenblik zeg
daÜL Fn Geoffrey. ik ben je heel, heel
bent "ar 200 g°ed VOOr &eweest
.Jk wou. dat ik wat meer voor je kon
aithvi Zel hij' "Wil je er aan denken, dat je
op me kunt rekenen? Ik zal nu weg
gaan, want ik geloof dat je alleen wilt zijn."
Moeizaam stond hij op. Ze trachtte niet
hem tegen te houden; ze deed de deur voor
hem open en legde ten afscheid haar hand op
zijn arm.
„Wees niet bang," zei hij. „Je zult niet lang
alleen zgn in de duisternis."
„Ik weet het," zei ze heel rustig. „Goeden-
nacht, lieve vriend."
Toen hg weg was deed ze de deur van
haar kamer op slot. Daarna bleef ze er een
oogenblik tegenaan leunen met gesloten
oogen doodsbleek en uitgeput. Maar de
hevige onrust was voorbij.
Eindelijk deed ze haar oogen open en droe
vig staarde ze voor zich uit een lange,
lange zucht ontsnapte haar. Langzaam liep
ze het vertrek door en, zich over haar toilet-
nécessaire buigende, haalde ze het kleine,
gouden medaillon voor den dag, dat daar altijd
veilig zat weggeborgen.
Onder het licht van de lamp opende ze het
kleinood, dat ze eern» van haar minnaar ge
kregen had en ze staarde heel lang naar het
-:eht van den man, dien ze al die jaren
door zoo teer bemind had. Doch al spoedig
vervaagde het gezicht en alleen de oogen
bleven. Die oogen hadden haar vanaaag aan
gezien met een geheel andere uitdrukking
maar toch waren ze dezelfde dezelfde
dezelfde!
Een mist van tranen belette haar verder te
zien; ze sloot het medaillon weer en borg het
zorgvuldig weg.
„Mgn lieveling." fluisterde ze, „mijn lieve
ling! Nooit zal ik naar je toe kunnen komen,
maar ik zal je altijd blijven beminnen
altijd!"
HOOFDSTUK XLI.
Een Gesprek.
,,Ik zal er nooit iets van terecht brengen.
zei Rollo moedeloos. „Bij iedere repetitie ben
ik minder goed op dreef. Hebt U gehoord hoe
die vent er me vandaag van langs gaf?"
„Ik heb het gehoord," zei Craven Ferrars.
„Maar hij maakt alleen aanmerking op die
genen, die hij de moeite waard vindt. Hij is
een bijzonder knappe regisseur en ik twijfel
er niet aan of je zult hem eer aandoen."
„Het doet me plezier dat U er zoo over
denkt," bromde Rollo. „Ik ben daar nog niet
zoo zeker van."
„Natuurlijk niet daar heb je zelf geen
kijk op. Bovendien heb je nu niet zoo'n heel
gemakkelijke rol; de mijne zou je veel beter
liggen."
„De Uwe?" riep de jongen ongeloovig uit.
„Maar dat is nota bene de hoofdrol en nie
mand kan die zoo prachtig spelen als U zelf."
„Toch wel jij zou dat kunnen," zei Far-
rars rustig. „Daarom heb ik gewild dat jij
haar zou leeren. Ik zou wel eens ziek kunnen
worden en dan kun jij je kans waarnemen."
De gedachte alleen al deed Rollo's hart
bonzen. Ik geloof niet dat ik het er erg goed
af zou brengen," protesteerde hij. „En het
lijkt me eenvoudig belachelijk zelfs maar te
probeeren U te. evenaren. Uw spel is vol
maakt er is geen ander woord voor."
Ferrars glimlachte wrang. „Als ik twintig
jaar jonger was, zou ik dat .praedicaat mis
schien verdienen," zei hij.
„Ik weet niet hoe oud U precies bent, sir,
maar U ziet er voor deze rol jeugdig genoeg
uit."
Ferrars' blik verzachtte zich. „Je bent een
beste jongen, Tommy", zei hij. „Maar ik ben
minstens honderd jaar ouder dan ik er uitzie;
dat is de reden waarom ik deze rol voor
mijzelf minder geschikt acht dan voor jou.
Denk er aan, dat jij haar steeds blijft repe-
teeren, mijn jongen. Een dezer dagen zul je
je kans hebben."
„U ent allemachtig goed voor me," zei
Rollo. „Veel te goed."
Ze zaten met hun beenen lui uitgestrekt
voor het v^'r in de zitkamer van Ferrars'
flat. Het o een van Ue zeldzame uren van
rust... dc'j ';emière van het stuk zou binnen
een week^* aats hebben en het gewone
koortsachtig gedoe, dat steeds een dergelijke
gebeurtenis vooraf gaat, was begonnen.
Alleen Craven Ferrars bleef zichzelf en
zijn zelfverzekerde kalmte deed zijn invloed
ook eenigszins op Rollo gelden.
Hij rookte een cigaret en observeerde den
jongen tegenover hem rustig. „Is het nooit
bij je opgekomen dat ik eigenlijk niet veel
anders ben dan een egoïst, die voordeel trekt
uit jouw jeugd en onervarenheid omdat ik
nu eenmaal iets in je zie?"
„En daarom zou U een egoïst zgn?" vroeg
Rollo ongeloovig. „Ik ben bang, dat ik U niet
begrijp, sir."
Ferrars glimlachte vaag. „Begrijp je dan
niet dat het jouw jeugd, jou vitaliteit is, die
ik noodig heb? Jg vindt dat ik deze rol zoo
bijzonder goed speel. Nu, misschien is dat
wel zoo, maar dan ook alleen als acteur, en
niet anders. Terwijl jij in werkelijkheid de
persoon uit die rol zou kunnen zijn; het
e„-nige wat je hebt te doen is te zorgen dat
je er een paar jaar ouder uitziet. Maar ik
moet daarvoor jonger worden veel jonger.
Dat is heel moeilijk, Tommy. En het is voor
mij heel prettig jou om me heen te hebben,
terwijl ik dat doe, opdat ik me aan jou kan
spiegelen."
Rollo keek hem stomverbaasd aan. „Maar
U speelt Uw rol zoo prachtig ik begrijp
niet wat ik daarmee te maken kan hebben.
U zou net even goed doen, wanneer U mij niet
gehad had."
„Dat heb je mis, Tommy," zei Ferrars met
rustige overtuiging. „Ik zal je iets vertellen,
dat je misschien niet zult willen gelooven,
maar dat toch de absolute waarheid is. Voor
mijn rol in „De Vijf Azen" modelleer ik mij
zelf letterlijk naar jou. En jou heb ik die rol
laten leeren, omdat ik zie wat je kunt; jij
hebt die rol voor mij gespeeld alsof ze voor
je gemaakt was, terwijl ik pas na lange en
harde studie datgene er in weet te leggen,
wat het stuk elscht. En daarom wil ik dat jij
die rol zult spelen. Nu nog niet het publiek
weet nog niets van je af is nog niet op je
opmerkzaam gemaakt. Nu willen ze mij
als een bezienswaardigheid Maar als ze jou
eenmaal de hoofdrol hebben zien vertolken,
willen ze mij in dat stuk niet meer hebben."
„Allemachtig!" riep Rollo uit. „Zou dat
werkelijk waar zgn?"
„En waarom niet?" klonk de wedervraag.
„Zoo is het leven nu eenmaal. De jeugd zege
viert over den ouderdom. En in dit speciale
geval verzet de ouderdom er zich niet tegen.
Blijf flink doorwerken, mijn jongen. Je zult
het verder brengen dan ik, omdat je op den
goeden leeftijd begonnen bent. Ik ben slechts
een oude, oude man, die voor het publiek een
rol speelt en datgene tracht te schijnen, wat
hij in werkelijkheid niet is."
„Maar U vergeet dan toch maar, dat U een
groot talent hebt." zei Rollo.
„Talent!" herhaalde Ferrars smalend. „Mijn
beste jongen, hoewel je het zelf bezit, weet je
heusch nog niet wat talent is. Ik versta alleen
maar de kunst indruk te maken op het pu
bliek. Maar achter mijn masker is niets
niets dan een leegte. Oh ja, het Is mogelijk
dat dat vroeger niet zoo was, maar dat is al
heel, heel lang geleden." Hij boog zich lang
zaam naar Rollo toe en keek hem scherp aan.
„Ik zal je iets vertellen, dat niemand weet
en ook niemand weten mèg. Ik ben een lafaard
geweest heb verraad gepleegd. Wat je hier
voor je ziet is in werkelijkheid slechts een
verachtelijk wezen iemand, die zijn eer ver
geten heeft om het veege lijf te redden. Men
denkt, dat ik als door een wonder aan den
dood ontsnapt ben maar zoo is het niet! Ik
ben een lafaard een- deserteur. Ik had
allang dood behooren te zijn het was een
lafheid, dat ik terugkwam!"
Hij was opgestaan. Zijn prachtig figuur en
de fijn besneden gelaatstrekken drukten een
tragisch contrast uit met zijn woorden. Er
was op dit oogenblik niets van den acteur aan
hem hij was angstwekkend echt.
(Wordt vervolgd).
