RADIO
Wij lazen voor U
Liever dood
dan slavernij!
Iedgar rice
Iburroughs
Nr. 92.
Korak zocht naar een oplossing. Ze moesten
Tantor voor de gek houden. „Doe alsof je
weggaat," riep hij tegen Meriem. „Blijf voor
de wind en volg ons". Toen ze verdenen was,
beval hg de olifant hem opnieuw te dragen.
Ze liepen verder door de jungle, tot ze bij een
open plek kwamen. Hier zei Korak tegen Tan
tor hem neer te leggen en wat water voor
hem te halen in zijn slurf. Een oogenblik aar
zelde het dier met flappende oren en opgehe
ven slurf. Tantor is van nature wantrouwig.
Toen verdween hij in de richting van een
kleine kreek. Maar nauwelijks was de grote
olifant verborgen achter het dichte gebladerte
gezien te worden. Hij wilde even wachten en
of hij keek om naar een open plek zonder zelf
er zich van overtuigen, dat alles in orde was.
Ah! Het was maar goed, dat hij gewacht had.
Daar sprong ze uit de bomen en rende vlug
naar Korak. Ze had een lang mes in de hand.
De kleine ogen van Tantor waren wild van
woede. Zijn staart stond recht, omhoog. Hij
liet haar bij Korak komen voordat hij uitviel
en die vreemde, witte aap zou geen kans
hebben om weg te komen! Meriem was juist
naast Korak geknield, toen de olifant vrese
lijk schetterend uit de jungle aan kwam ren
nen, recht op het tengere jonge meisje af.
Korak schreeuwde tegen zijn grote beschermer
in de hoop hem tot staan te brengen, maar
het hielp niet. Meriem rende terug naar de
bomen. Maar Tantor, haalde haar in met de
snelheid van een exprestrein. Korak lag waar
hij het vreselijke drama kon zien. Het koude
zweet brak hem uit en het leek, alsof zijn
hart ophield met kloppen, want hg wist maar
al te goed, hoe dit alles zou eindigen. Hij
wilde zijn ogen sluiten, maar kon niet. Zijn
keel was droog en verschroeid. Tantor moest
Meriem nu bereikt hebben. Nog enkele stap
pen, en
Uit de Pers van heden
sc!
Beïnvloeding.
„De Telegraaf" en „Het Volk" zitten el
kaar danig in de haren en uiten wederzijd-
sche beschuldigingen van beïnvloeding der
openbare meening.
„Het Volk" over „De Telegraaf":
Men behoeft de lezers van dit blad (de
Telegraaf) maar te spreken, om aanstonds
gewaar te worden hoezeer de verkapte
Duitsche propaganda hier werkt. Dat kan,
gezien de artikelen, die met veel vernuft
worden gekozen, dan ook nauwelijks ver
wonderen. Luttele dagen geleden tracteer-
de de redactie haar lezers op een sterk ge
kleurde I-Iongaarsche uiteenzetting van de
grieven, die de Magyarcn tegen dc Tsje
chen hebben. Do naar de door Sudeten-
Duitschcrs bewoonde gebieden uitgezonden
verslaggever weet ook duchtig aan stem
mingmakerij mee te doen. En Zondag gaf
'men zoowaar een heele pagina met anti-
Tsicchisehe propaganda, namelijk een be
schouwing van den sterk Duitsch gezin
den Fransehen politicus Flandin en een
stuk van Freiherr von Rheinhaben, met
zeer eenzijdig gekozen citaten uit het boek
van dr. Benesj „De Wereldoorlog en onze
Revolutie".
Dit zijn slechts enkele recente voorbeel
den, die nog met andere vermeerderd
kunnen worden. Wij herinneren ons nog
zeer wel hoe kort vóór den wereldoorlog
„De Telegraaf" zeer pro-Duitseh was. Haar
toenmalige correspondent te Berlijn genoot
voorrechten, die andere berichtgevers niet
bezaten. Na Augustus 1014 kwam plotseling
de ommekeer. Toen ging men door dik en
dun dc Entente verdedigen. De heer Hol-
dert richtte zelfs een zoogenaamd „anti-
smokkclburcau" op, welks werkzaamheid
niet lot de meest, roemvolle bladzijden der
iKederlandsche journalistiek behoort.
Wat zal thans de rol van „De Telegraaf'
in ons volksleven zijn? Er is reden hierop
scherp toe te zien.
„De Telegraaf" over „Het Volk":
Tegelijkertijd is, zegt de Telegraaf, geble
ken. dat ook van andere zijde in ons we
relddeel, en zelfs in ons land, met het
oorlogsgevaar wordt gespeeld. Zoo lazen
wij gisteren in „Het Volk" een artikel van
prof. mr. W. A. Bonger, die de taak heeft
aan de Amstordamsche Universiteit onze
jeugdige juristen te vormen, het volgende:
„Hoe gruwelijk de oorlog ook is
voor de pacifistische democratieën,
het huidige geslacht moet die taak
volbrengen, wil het beschaafde Eu
ropa niet verloren gaan. Niet aar
zelend, maar met vaste overtui
ging."
Het is betreurenswaardig, dat aan onze
Amstet'damscho Universiteit hoogleeraren
verbonden zijn, die dermate door partij
zucht zijn verblind. Nog erger is het, dat
wij niet te doen hebben met een individu-
eele ontsporing van den heer Bonger, maar
dat hij den gedachtcngang weergeeft van
vele sociaal-democratische en communisti
sche partijgenooten te Parijs en te Londen.
Onder dc krachten, die naar oorlog streven
moeten deze lieden in de eerste plaats
worden genoemd.
Onze luchtbescherming.
Het Handelsblad stolt onze regeering in-
gebreke op het punt van de bescherming
der burgerbevolking tegen luchtaanvallen.
De Rijksinspectie blijft nog steeds treuze
len bij het verstrekken aan de gemeenten
van het materieel, dat volgens de Luchtbe-
schermingswet verstrekt moet worden...,
aldus het blad, dat als volgt besluit:
Moge nooit een harde werkelijkheid
deze tekortkomingen met wreede
hand onderstrepen.
Wat de „Noordnederlandsche
stammen" willen.
Het Nat. Dagblad (N.S.B.) schrijft aan
het slot van een beschouwing over den
internationalen toestand:
Dat Vlaamsche volk wil al evenzeer vre
de als de Noord-Ncdcrlandsche stammen.
De Belgische koning wil al niet anders. In
een dergelijk Duitsch-Britsche samenwer
king zou Nederland een brug om met
den Leider der N.S.B. te spreken kunnen
zijn, cultureel, volksch en politiek. Het zou
met Duitschland en Vlaanderen op het
vasteland, met Groot Brittannië en Vlaan
deren in de overzeesche gebieden kunnen
samenwerken.
Van een regecring Colijn, die door Joelen
omgeven is van een Goseling, die het na-
tionaal-socialisme verafschuwt, is een der
gelijke samenwerking niet te verwachten.
Daarom moet de wekroep onvermoeid schal
len, orn liet Nederlandsche volk in natïo-
naal-socialistische eendracht te vereenigen.
Ons volk kieze tusschen de vredespolitiek
van HitierChamberlain en de oorlogsop
hitsers van Joodschcn stam.
De democratie op haar best.
Het Handelsblad (lib.) over Nederland
en Chamberlain:
Aan dezen geest en stijl van den Engel-
schen premier gevoelen wij. Nederlanders,
ons verwant. Wij hebben ons opgeheven
gevoeld tot het peil, waarop hij zich bewoog
In dit tijdsgewricht, waarin val-
sche leuzen de massa en op zich
zelf staande individuen dikwijls tot
een delirium opvoeren, hebben wij
ervaren, dat er iets hoogs is, dat
ons niet heeft verlaten.
Hier was de democratie, die aan nieuwe
ongekende beproevingen is blootgesteld, op
haar best.
Een manifest van Slowaaksche
schrijvers.
De vereeniging van Slowaaksche schrij
vers heeft gisteren een manifest gepubli
ceerd, waarin o.m. wordt verklaard:
De Tsjecho-Slowaaksche staat heeft den
Slowaken den weg geopend naar een vrij
nationaal bestaan.
Wij gevoelen de gebiedende noodzakelijk
heid van een nauwere samenwerking met
de Tsjechen- om onzen staat te verdedigen.
Wij roepen allen Slowaken en allen
Tsjechen toe; „Liever dood dan sla
vernij".
Wij hebben opgehouden te twisten. Slo
waken, luistert naar de bevelen der auto
riteiten dien den staat en het volk verte
genwoordigen om ons gemeenschappelijk
vaderland fe verdedigen!
Doze verklaring der schrijvers wordt ge
completeerd door een artikel van Husek in
dc Slovensky Denik van gister, waarin op
alle Slowaken een beroep gedaan wordt
voor de verdediging van Tsjecho-Slowakijc
en gewezen wordt op dc nauwe eenheid in
dit ernstige uur tusschen Tsjechen en Slo
waken.
De Slowensky Denik, het meest ver
spreide Slowaaksche blad, dat te Bratisla
va (Pressburg) verschijnt, schrijft met
betrekking tot de jongste uitlatingen van
Hitier» waarin deze beweerde, dat de Tsje
chen en.. Slowaken het niet mef elkander
eens zijn, dat „de Slowaken zich nimmer
van de Tsjechen zullen laten scheiden, noch
de Tsjechen van de Slowaken. De. Tsjechen
en Slowaken zullen zich nooit van hun re-
publick laten vervreemden.
De moeder schoot haar
zoon dood
Drama in Engeland.
Een dezer dagen schoot mevrouw Me.
Clintock haar zoon dood, die na een wed
ren met hindernissen van z'n paard geval
len was en daardoor voor altijd lam zou
blijven. Daarna richtte zij het wapen op
zichzelf. Mc. Clintock die op het punt stond
in het huwelijk te treden met Miss Helen
Mackworth was officier en woonde tc Car-
rïgan. Toen zijn verloofde hoorde wat er
was gebeurd, snelde zij naar het huis van
Mc. Clintock. Zij zag in de Kamer van haar
aanstaanden man een geweer liggen en
pleegde daarmede zelfmoord; lezen wij in
de Daily Express.
liet meisje werd begraven met liet bruids-
bouquet op haar kist liggend, terwijl zij
gekleed was in haar bruidsjapon.
Do rouw plechtigheid werd geleid door
ds. David Keiler, die ook het huwelijk vol
trekken zou. Aan hot graf zeide de predi
kant: „Dit is een drama, rïiaar ook een
triomf van de liefde. Dc band der liefde
was tenslotte sterker dan de draad van het
leven."
De positie van Canada
Het land op alles voorbereid.
Mackenzie King heeft na een kabinets
zitting, welke zeven uur heeft geduurd, ver
klaard:
„De Canadeesche regeej-ing blijft
voortdurend de ernstige ontwikke
ling van den Europeeschen toestand
zoo nauwkeurig mogelijk volgen. De
Regeering is in volkomen overeen
stemming met de door Chamberlain
tot de wereld gerichte verklaring".
Hij voegde hieraan toe, dat Canada zich
voorbereidt op iedere gebeurlijkheid en dat
de regeering bereid is het parlement bijeen
te roepen, indien de pogingen den vrede te
bewaren, zouden falen.
Engelsche vrouwen
snellen te hulp
Bureaux van het territoriale le
ger door vrijwilligsters bestormd
De Engelsche vrouwen geven direct een
schitterend antwoord op den oproep van
de regcering voor vrijwilligers, ten behoeve
van het opnieuw opgerichten vrouwelijke
hulpcorps.
De bureaux van het territoriale leger en
het hoofdkwartier worden als het ware be
legerd door vrouwen, die zich voor den
dienst eii de opleiding laten inschrijven.
Manoeuvres in Zuid-Bulgarije
Gisteren zijn in Zuid Bulgarije gecombi
neerde manoeuvres begonnen der militaire
strijdkrachten.
Ameidevlucht
Op Zaterdag 8 Otlober.
De Amsterdamsche Aeroclub organiseert
op Zaterdag 8 October a.s. haar jaarlijksche
Ameidovlucht voor Nederlandsche sport
vliegers.
Tusschen 13 en 15 uur zullen de deelne
mers met een tusschenruimte van tien mi
nuten vertrekken van het lunhtvaarttcrrein
Schiphol, teneinde hot parcours Schiphol
AmeideYpenburg,Schiphol te vliegen.
Op ten hoogste 500 meter ter weerszijden
van de route zullen kruisen worden neer
gelegd, die door de deelnemers in een door
het weds'.rijdcomité verstrekte kaart zul
len moeten worden ingeschctst.
Te Ameide moet drie malen in de linker
bocht gecirkeld wordèn om dc kom van het
dorp, daarbij niet lager vliegende dan 100
meter en niet hooger dan 200 meter. De
tijd waarin het parcours moet worden af
gelegd, zal worden berekend naar dc op
den dag van den wedstrijd te verwachten
grondsnclhcid der betreffende machines.
Duitschers wenschen
Engelsche nationaliteit
Gisterochtend werd medegedeeld, dat een
groot aantal te Londen wonende Duitschers
zich tot het Ministerie van Binnenlandsche
Zaken heeft gewend met het doel de Brit-
sclie nationaliteit te verkrijgen.
PROGRAMMA
VRIJDAG 30 SEPTEMBER 1988.
Hilversum I, 1875 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA.
12.00 AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00
VARA. 1.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek (Om ca. 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonplaten.
11.00 Declamatie.
11.20 Orgelspel.
12.00 De Palladians. (Om 12.15 Berichten).
12.45 Gramofoonplaten.
I.15 Het AVRO-Amusementsorkest.
2.00 Declamatie.
2.30 Het AVRO-Aeolian-orkest.
3.00 Variété-programma.
4.005.00 Gramofoonplaten.
5.05 Voor de kinderen.
5.30 Orgelspel en gramofoonplaten.
6.30 Literaire causerie.
6.50 Gramofoonplaten.
7.00 Causerie „Opvoeding tot democratie".
7.20 Berichten ANP.
7.30 Reportage.
8.00 Viool en piano.
8.30 „Oud-Testamentische landbouwvraag
stukken in hedendaagsch licht", causerie.
9.00 „Sylvia".
9.30 Gramofoonplaten.
10.00 „Esmeralda" en solist.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
II.00 Gramofoonplaten.
11.30 Jazzmuziek (Gr.pl.)
11.5512.00 Gramofoonplaten.
Hilversum II, 301,5 en 415,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door den
KRO.
8.009,15 en 10.00 Gramofoonplaten.
11.30 Bijbelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist. (1.001.20
Gramofoonplaten)
4.00 KRO-Orkest. (4.405.00 Gramofoon
platen).
5.456.00 Gramofoonmuziek.
6.05 Vervolg concert.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie: „De luxe van de Romeinen".
(.35 Musica Catholica.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Gevarieerd vocaal en instrumentaal con
cert.
10.30 Berichten ANP.
10.40 John Kristel en zgn orkest.
11.2012.00 Gramofoonplaten.
F E I L L E T O N.
VETHEL M. DELL
56.
Maar toen ze uit den auto stapte, wankelde
ze en hij veranderde direct van plan en ging
met haar mee.
„Ik zal je in ieder geval tot je kamer bren
gen." zei hij.
Ze gingen met de lift naar boven en toen
ze op de étage, waar haar kamer- waren,
stopten, wilde ze afscheid van nem nemen;
maar hg' schudde zijn hoofd en volgde haar
de gang in.
„Ik ga zoover met je mee. Ik wil dat je
eerst iets drinkt dat zal je opknappen."
Samen gingen ze de gang door, hij steu
nende op zijn stokken.
Toen ze bij de appartementen kwamen, die
ztj en Ivor bewonderden, stak zij de sleutel in
het slot en opende de deur. Geoffrey volgde
haar naar binnen.
„Ik zal niet blijven praten," zei hg, „maar
ik wil er getuige van zijn dat je wat heete
melk drinkt."
„Hier in de kamer staat geen melk," zei
Le,.^»ar in r,° slaapkamer hiernaast vind ik
misschien nog wel een beetje. Er is daar een
ectrisch verwarmingstoestelletje. Ik zal
even gaan kijken; alleen hoop ik maar dat ik
Ivor niet wekker maak, als hij al slaapt."
Ze ging naar de de deur toe, die beide
vertrekken scheidde maar plotseling bleef
ze staan, besluiteloos. Ze zag heel bleek en
met een wanhopigen blik keek ze Geoffrey
aan.
„Oh, ik kan het niet doen!" fluisterde ze.
„Hiermee doorgaan, bedoel ik. Ik zal alles
aan Ivor moeten vertellen." Smeekend keek
ze naar hem. „Ik dacht dat ik zoo verder zou
kunnen leven," zei ze, „maar Geoffrey, ik
kan het niet! Als het alleen nog om mijzelf
ging... Geoffrey, heb je zelf niet gezegd dat
de waarheid het eenige rechte is?"
„Ik geloof ook zeker dat het zoo is," ant
woordde hij langzaam. „Als het tenminste
niet al te wreed is..."
Als een gepijnigd dier keek ze hem aan.
„Oh, Geoffrey. de waarheid is altijd wreed,
maar ik heb een keuze moeten doen en ik
weet nu welken weg ik gaan moet. Als Ivor
wakker is, zal ik het hem nu direct ver
tellen."
Hij trachtte niet haar tegen te houden. Mis
schien had hij altijd wel geweten dat dit on
vermijdelijk zoo komen moest. Het eenige,
wat hg doen kon, was trachten haar steun
te geven.
„Ik zal hier op je wachten tot je terug
komt," zei hij.
Ze zag doodsbleek, maar ze aarzelde n'et
langer. Ze opende de deur naar de slaap
kamer en ging heel zacht naar binnen.
Geoffrey stond daar alleen in de verlaten
kamer. Ze had de deur niet geheel achter
zich dicht gedaan, maar geen geluid drong
van den anderen kant tot hem door.
„Oh God. help haar!" smeekte hij fluiste
rend. Maar hij staarde niet in de richting van
die half get pende deur. Onbewegelijk stond
hg daar en wachtte.
Een klok op den schoorsteenmantel tikte
regelmatig door daar gingen de kleine
seconden van het leven waarheen? Het
leek alles zoo nutteloos het leed van de
menschen en hun strijd. Waarvoor dit alles
eigenlijk? Wat had hgzelf bereikt in het
leven? Het was hem gelukt op wonderbaar
lijke wijze een man te redden, die al zoo goed
als gestorven was. En waarom? Zou deze
man niet o eindig veel gelukkiger geweest
zijn, als hij hem maar gelaten had waar hij
was? Hij was het, die hem tot het leven had
teruggebracht. En hoeveel ellende en misère
was daar niet het gevolg van geweest!
Met een zucht keek Geoffrey naar de klok
op den schoorsteenmantel. Over enkele minu
ten zou het al twaalf uur zgn! Hij had er geen
idee van gehad dat het al zoo laat was. Geen
wonder dat het zoo stil was in het hotel!
Geen geluid kwam uit de andere kamer.
Ivor sliep zeker. Maar Molly wat deed zij
dan? Waarom kwam ze niet terug?
En toen, als een geestverschijning, stond
ze plotseling in de deuropening. Ze keek hem
aan met vreemde, starende oogen, die hem
niet eens schenen te zien.
„Wat is er?" fluisterde hij. „Is hg wakker?
Heb je het hem verteld?"
„Nee, ik heb het hem niet verteld." Haar
stem klonk heesch. „Ik kon het niet vertel
len God zij riank dat het niet kon. Het zou
hem het hart yebroken hebben."
„Maar lieve, lieve Molly. wat bedoel je
toch?" vroeg hij vriendelijk. „Sliep hij en
heb jij hem daarom niet wakker gemaakt?
Is het dat?"
Met een afwezigen blik bleef ze voor zich
uit staren. „Ik heb hem niet wakker ge
maakt nee! Niemand zal hem ooit weer
wakker maken. Hij is dood, Geoffrey."
„Molly!" Zoo snel hij kon bewoog hij zich
naar de geopende deur. „Ben je daar wel ze
ker van?"
Ze ging opzij om hem voorbij te laten, maar
ze volgde hem niet.
Hij ging alleen naar binnen en bg het
schemerlicht van een lamp naast het bed zag
hij, dat ze de waarheid gesproken had.
Ivor lag daar, bleek en majestueus. De
hand, die Geoffrey aanraakte, was koud...
Hij moest ongemerkt in zijn slaap gestorven
zijn.
Heel stil stond Geoffrey neer te kgken op
het kalme gezicht van den doode. Daar sloeg
de klok op den schoorsteenmantel in de an
dere kamer het uur van middernacht
twaalf koude, harde slagen.
Toen het geluid van den laatsten slag weg
gestorven was, hoorde hij de vrouw snikken
en vernam hg de woorden: „God zij dank, dat
ik het hem niet verteld heb! Hg hield zooveel
van me! Oh, God zij dank, dat ik zgn hart
niet gebroken heb!"
En Geoffrey, bij den doode staande, boog
het hoofd en fluisterde „Amen!"
HOOFDSTUK XLVI.
Schemering.
De begrafenis vond plaats op een haast on
waarschijnlijk zonnigen dag. De bladeren wa
ren nog aan de boomen en de heele wereld
was gekleed in rood en goud. Deze vroolgke
herfsttinten vormden een schril contrast met
den somberen stoet van rouwenden, die de
met bloemen overdekte kist volgden naar het
familiegraf der Aubreystones op het kleine
kerkhof van Little Bradholt.
Molly liep vlak achter de kist, met haar
jongen zoon Vivian de nieuwe Lord Aubrey-
stone naast zich. Caroline met Aldyth
kwam achter hen aan en daarachter Wine-
fride en Rollo. De twee jongste kinderen wa
ren op hun scholen gelaten.
Niemand huilde zooiets zou geheel tegen
de strenge principes van het Huis Aubrey-
stone geweest zijn. En Molly voelde zich
meer dan ooit een vreemde, nu ze de eenige
van deze familie ten grave droeg, die haar
noodig had gehad om haarzelf alleen. De
liefde voor haar, die in Ivor zoo laat pas ge
groeid was te laat eigenlijk had haar
ten slotte diep geroeru.
Het kleine kerkhof was stampvol belang
stellenden. Caroline stond daar met de hou
ding van een hertogin tot Rollo's niet ge
ringe ergernis. En hij was bezorgd voor zgn
moeder, die zoo heel klein en slank was naast
deze forsche, koude vrouw. Meer nog dan
ooit zou deze heerschzuehtige vrouw den
scepter zwaaien zgn moeder tyrannisee-
ren totdat de jonge Vivian haar zou ont
tronen. of totdat ze stierf. Hij voelde niet veel
voor zijn halfbroeders en -zusters, maar hij
had hoop op Vivian. Het feit, dat hij nu zelf
standig was en op eigen beenen stond, stemde
hem gunstiger tegenover alle Aubreystones.
Alleen voor Molly had hij angst. Nu zijn stief
vader gestorven was, zou niemand haar meer
de hand boven het hoofd houden. Dat was een
ondragelijke gedachte voor Rollo. Molly moest
maar bij hem komen; hij zou wel zorgen dat
hij een aardige flat vond en dan zou hij die
gezellig voor hen beidjes inrichten. Ze kon
toch onmogelijk aan de genade van deze
menschen overgeleverd blijven...
'ordl vervolgd).
